30 mei, van Varko baai naar Paleros

29 mei, Varko baai en Ionië, een beruchte zee na weersomslag

We hebben weer een keer een video geplaatst op Youtube, een filmpje wat Annelies op haar nieuwe iphone heeft gemaak. Het is een impressie van ons zeiljaar 2022. Hier kan je het bekijken: Zeiljaar 2022

Je wil niet wéten wat er 's avonds in de stille baai met gelijkgestemde ankeraars gebeurt. Een middelmatig motorjacht van het type dat makkelijk huurbaar en betaalbaarbaar is voor tweeverdieners tegenwoordig helaas, zet na de schemering de discolichten aan: blauw en lila en er begint een afspeellijst muziek te galmen met een ongelofelijke luidheid. Het oorverdovende lawaai en lichtwerk dendert de baai in. Het mooie rode zeilscheepje en nog twee jachten liggen er vlakbij, arme mensen. Geluk bij een ongeluk is dat het echte muziek is en geen technobeat, dus we horen Tina Turner (alsof met 10 zussen) en al haar tijdgenoten. In bed ziet Annelies de decibelmeter tot 25 uitslaan, wij... liggen er ver van af. We vragen ons af wat doe je als er zo iemand naast je begint met muziek op stand 10 ?  Is er een kapitein? Zo ja dan zal hij het tolereren tot 23.00 - 24.00 uur. Zo nee, mijn god dan kan het nog een paar uur duren. Maar wij kunnen gewoon slapen. Verbazend genoeg en voor de andere jachten een enorme opluchting,  gaat de muziek uit om 23.00 uur.

Deze ochtend vertrekt het ordinaire luxe motorjacht om 07.00 uur. De vrede is weergekeerd en we hebben een leuke dag: we bakken brood, appel-sinaascake en Peter maakt Salted Caramel saus. We zwemmen 2 x en Annelies fotografeert vandaag veel. We zetten een IMovie filmpje op YouTube. Odin en Freija zijn gelukkige katten. Freija ziet voor het eerst een Aalscholver zwemmen dichtbij de boot en verrrekt haar nek zowat uit verwondering en nieuwsgierigheid.

Net als gisteren pakken de wolken samen in het oosten, boven de bergen van Paleros en zuidelijk richting Kalamos en Myticas. Het wordt er donker. We zien er regen uit vallen. Er is  zelfs een verdwaalde pluk wolken in het westen boven Nidri. En ook daar valt een bui. We kijken van links naar rechts en wij zitten droog en nog lang in de zon. Het onweert in de verte en het ziet er beroerd uit daar.

Er komen golfjes de baai in en dat zegt veel over de zee-situatie zuidelijk van hier. Vrienden liggen op Ithaka en al eerder gaven zij melding van golfjes in hun baai. Een jacht vlak bij ons verplaatst zich, wij blijven liggen, En de golfjes worden minder naarmate de schemer valt. En naarmate het slechte weer zuidelijk trekt. Plotseling bespeuren in de verte we de contouren van een bootje dat onze kant op komt, nu nog. Peter kijkt op Marine Traffic en ziet dat het de "about Time" is van Rune en Jenny, de Denen. Al snel nadat Rune geankerd is komt hij met zijn lichtblonde jongste zoontje Theis in de Dinghy naar ons toe en vertelt:

hij heeft in Atheni op Meganisi gelegen maar zijn (zelfs nieuwe Rocna 21 kg anker) ging krabben, niet veel later ook 2 schepen naast hem en hij is gevlucht, maar nergens in de baaien van Meganisi kon hij ankeren, te slechte grond of te diep of te druk. Buiten stonden golven van 1,5 meter uit zuidoost en hij is er doorheen geploeterd naar het noorden, naar Varkobaai. Op Kalamos is het vreselijk geweest en hij wist niet waar hij heen moest. Wanneer we vertellen dat hier geen slecht weer is gekomen, is hij verwonderd en ook blij dat hij de beslissing heeft genomen hierheen te varen hoe vervelend te tocht ook was speciaal voor de kinderen. We geven als troost een groot stuk cake mee en we zullen elkaar gauw weerzien. Niet meer in deze baai want morgen varen we naar Paleros waar een plek voor ons is gereserveerd.

Varko baai (wordt bijgewerkt)

28 mei, Varko transformatie

Een idyllische plaats, deze heldere-water-baai omringd door groene heuvels met enkele huisjes, geiten die letterlijk de weg kwijt zijn en aan de verre overkant de enorme bergrug van Paleros. Daar tegenover ligt Lefkas met zijn grootse natuur. Idyllisch, hoe lang nog. Bij simpel zoeken naar een stukje informatie op internet stuiten wij op de plannen om van deze oorspronkelijke plaats een gigantisch resort te maken en we voegen hierbij de foto die al genoeg zegt. Het geeft werk aan 150 mensen op zijn minst. Economie. Natuur moet wijken. Het zou ons niet verbazen als er boeien komen waarvoor we moeten betalen. Ook Griekenland, althans dit deel ervan, gaat de geldrovende toekomst tegemoet. Tot het tij keert en men het te duur vindt en weer voor Spanje gaat kiezen. Of wie weet is Atlantis dan herrezen, een nieuw land met nieuwe mogelijkheden en nog goedkoop. Ja, Turkije blijft nog over maar verder is de Med duurder dan vroeger en we zeggen tegen elkaar: we hebben de mooiste tijd hier nog gekend.

In water van 21 graden laat Peter zich langzaam zakken aan de zwemptrap en Annelies waagt ook een dip. We hebben geen conditie. Het moet dus opgeveizeld worden. De dag bestaat uit een nieuwe klus: de naam Skadi op de reddingsboei stiften met onuitwisbare inkt. Peter hangt hem in de houder, wat een mooi gezicht en niemand zal hem stelen. De vloer wordt goed geveegd, de zonneschermen gaan nu permanent op de zijruiten en we genieten van het uitzicht telkens weer. De geiten rennen heen en weer langs de waterkant en zoeken de weg terug naar hun hut.

Catamarans...warom zijn ze toch zo bedreigend? Er komt een Cat dichtbij. Hij heeft een Nieuw-Zeelandse vlag. Peter staat op en zegt:,, don't you think you are a little bit too close!?" En we horen : ,,ha ha ha", hoogst irritant om uitgelachen te worden in je gezicht. De Kiwi zegt daarop:,, don't you think you are a little bit too quick!?" En hij bedoelt natuurlijk dat Peter al opgenaaid is terwijl hij nog niet eens geankerd is. Hij schuift naar een fatsoenlijke ruimte en gooit anker uit. Nadat hij iets te luid zichzelf heeft gemanifesteerd, pratende met zijn vrouw, is het weer stil in de baai. Gelukkig zonder last van andere boten en van ons heeft ook niemand last want na het zwemmen en eten zakken we in elkaar. Een enkele onweersbui valt bij Kalamos, regen zien we hier niet komen maar wel weer wind en Odin schiet als een kanon uit de mand de trap af naar de kajuit. Bah, wind! De flap van de buiskap stond open maar is vanzelf dicht geslagen. Ook dat nog. Dat die grote mensen nou niet begrijpen hoe vervelend dat is als je rustig in je mand ligt te doezelen.

Morgen blijven we hier en wellicht weer een nieuw mini avontuurtje

Prèveza naar Varko

27 mei, van Prèveza naar Varko baai

De katten maken ons meestal vroeg wakker. Een aantal dagen begonnen ze om 05.00 uur al de kast uit te mesten en rottigheid uit te halen. Wie-wie nou achterna zat was niet duidelijk en we keken er ook niet naar, maar ze waren flink druk bezig. We denken als gevolg van het feit dat ze niet veel konden lopen en scharrelen. Zoals na de lange tijd op de boot op de werf.Dan kan je alleen maar een rondje boot lopen als kat. Want je mag verder niks. Maar nu begint de levendigheid tegen 06.00 uur pas en dat is tòch de tijd dat Annelies haar medicijnen moet innemen, dus: het is niet storend als er een over je buik heen loopt en de ander mauwt om eten. Klokje kat! Handig. Vandaag worden we gewekt door het gekrijs van de buurkinderen. Naar onze mening hebben we niet alleen te maken met pijngekrijs. Tijden met eigen kinderen komen terug en we bespreken onze eigen methodes, en die waren consequent en niet voor de poes. Nou ja het is nu toch 6 uur dus Annelies begint aan haar dag. Ze is immers een ochtendmens. Wat een uitdrukking, ochtendmens. Heb je dan avondmensen? Of tussendemiddagmensen?

Je bent niet zomaar 1, 2, 3 weg want er komt altijd iets tussen. Zo willen we eerst Chris helpen met zijn reeflijnen. Een secuur karweitje en Peter helpt om alles perfect in orde te maken zodat de lijnen zitten waar ze horen.

Hier aan de kade van Prèveza is het elke dag weer een avontuur, wie er een plaatsje kan veroveren en inderdaad, zoals Rune vertelde, liggen er nu schepen te wachten tot er een plek vrij komt. Dat komt natuurlijk omdat het piek-maand is: alle schepen die op de winterstand op de kant stonden worden te water gelaten. Dat is zowat ieder uur en van 3 werven. De mensen willen aan een fatsoenlijke kade de boot reisklaar maken: schoonspuiten, boodschappen doen, zeilen erop etc. Het lastige is dat de kade vernieuwd wordt, zoals eerder verteld en nu neemt het aanbod van schepen toe en men gaat aanmeren waar het niet mag. Eerst werd het gedoogd dat er 1 of 2 schepen gingen liggen waar de werklui nog bezig zijn om het beton te effenen en bestrating te maken. Nu liggen er al 10. En links van ons in de hoek van marina en kade zijn de plaatsen bezet waar 2 tripperboten altijd liggen. Vera, de havenmeester maar ook Nicole, die haar eigen bedrijfje heeft in organiseren van tours, sturen boten weg. Maar ja, de een gehoorzaamt en gaat mokkend weg en een ander gaat er dan weer liggen. Onze andere buurman Chris heeft ook al tegen schippers gezegd dat ze er niet mogen liggen. Nu is er dan ruimte gekomen en 1 tripperboot is onhoorbaar zijlings tegen de kade geschoven, steels in de nacht. De ander ligt tegen de andere kant in de hoek. Nicole vertelt dat die boot een mooringlijn in zijn schroef heeft. En Peter biedt aan om te duiken. We wachten. Ondertussen zou Annelies boodschappen kunnen doen maar als Peter niet nodig is dan kunnen we weg en Annelies wil dan niet in de supermarkt staan. Dan blijkt dat Peter niet hoeft te duiken. Wel moeten we nog betalen in Vera's kantoor, waar dan ook Daren, van het buurschip met de kinderen, plaats neemt. Wat mannen een lol kunnen maken en Vera en Annelies doen er een schepje bovenop. Leuke baan hier, havenmeester zijn, met al die gekke en leuke schippers, maar ook helaas vaak met vervelende schippers. Zo vertelt Vera dat ze vriendelijk tegen een schipper heeft gezegd dat hij niet mag liggen waar hij is aangemeerd. De man makkte problemen en Vera heeft toen de havenpolitie gebeld. Nou dan heb je een probleem! De schipper moest al zijn papieren inleveren, de (dure) marina in en mocht voorlopig daar niet vandaan. Oei!

Na alle plezier in het kantoor gaan we naar de groentenman en halen voor 14 euro een tas vol voorraad. Dan is het naar Skadi terug om los te maken. Kan het nu echt? Ja we gaan. Koptelefoons op en anker ophalen. Wat voelt dat toch altijd bevrijdend. Helemaal als je van een stadse kade weg vaart het water op. "Op het water is de wereld ver weg..."

Skadi vaart door de Santa Maura brugopening om 14.00 uur. Voor de brug ligt o.a. een Frans schip dat niet opschiet, met een Dinghy die alle kanten uit slingert. We halen hem in. Van de andere richting komt, heel leuk, een stel "optimisten" aan, getrokken door hun instructeur in motorbootje. Na de brugopening: eenzelfde "geval" van sloomheid voor onze neus en assertief zorgen we er voorbij te zijn. De sirene van de Santa Maura gaat al en van beide kanten moeten er nog schepen door. Hier moet je niet dralen maar gestaag doorvaren. Uit Lefkas Marina dringt een Cat tussen de rij kanaalvaarders. Niet fijn.

De wind steekt ondertussen al op en nu kunnen we zelfs zeilen met 10-12 knopen halve wind. Niet zo gewaardeerd door de katten want de wind komt hun mand inblazen en dat is hoogst irritant. Ja jongens, Siamezen en hoe ouder hoe lastiger. Peter rolt de genua uit. Een uit de Marina komend schip wacht netjes tot we voorbij gezeild zijn om in te voegen. Skadi glijdt zachtjes verder. Elke keer is het genieten van de bergen ende  kleuren van Lefkada. ..En van de verten en de boten om ons heen. In Lefkas marina is het een drukte van belang, het is namelijk wisseldag en we zien families met koffers hun gehuurde Catamaran inlopen. Dat moet allemaal nog weg dit weekend...

De wind waait over de katten en hun kop. De katten kijken om het hoekje van hun blauwe schaduwdoek en hun blikken zeggen genoeg. Annelies probeert nog een soort van hutje te maken van de mand, maar het is en blijft vervelend. Odin stapt elegant, zoals altijd, uit zijn mand, zegt mèh en gaat naar binnen.

We komen aan bij prachtig Varko. De strandtent is nog niet opgezet. Wij kunnen er ankeren maar gaan naar de volgende inham. Er liggen niet veel boten en we werpen onze Ultra Marine uit, waar we superveilig achter liggen. Peter doet een Ionische dip in water van 21 graden en gaat snorkelend kijken waar ons anker ligt. Het blijkt diep in het zand ingegraven. De wind neemt toe, maar na 19.00 uur sterft hij uit en we genieten van de stille plek. De ondergaande zon kleurt de berg van Paleros paars.  De katten kijken mee naar de verte en luisteren naar de geluiden van de natuur. Ze voelen zich niet meer belemmerd door mensen, harde muziek, brommers en andere kat-beangstigende zaken en ze zoeken hun uitkijkpunt weer op: de bimini.

26 mei, in duigen

Langzaam wordt het podium opgebouwd. Je weet hoe het gaat met een vrachtwagen vol versterkers en snoeren en stekkers en boxen voor geluid. Peter zegt vanuit de luie kuipstoel: ,, tis mij een raadsel hoe ze weten welk snoer en welke stekker in welke box moet!"De masten staan met elk nog eens 4 boxen eraan recht op Skadi, en de buren gericht  en de try-out begint al om 14.00 uur. Chris, de buurman van de Windrunner krabt zich ook achter de oren en vraagt zich ook af hoeveel we hier gaan merken van het feest.Wam, het geluid valt als een bom de Skadi binnen, wat wil je ook als je 30 meter van het podium af ligt. Maar het is slechts een try-out toch? Wij zijn deze dag wederom bezig met de naaimachine; met het afmaken van het regenscherm en opties bekijken hoe we er nog wat meer van kunnen maken, maar dan moeten we eigenlijk wel met plastic kopen en gaan passen en meten. Nog 2 mallen maken, dan kunnen we het regenscherm vergroten zodat links en rechts van buiskap tot gangboord de invalshoeken dicht geritst kunnen worden. Iets om ook van achter je oren te gaan krabben...Wanneer we door het versterkte geluid van piano en bas heen, met elkaar commmuniceren over de klus terwijl we een rest stof tegen het regenscherm aan passen, gaat - beng- bij Annelies het "licht" uit. Peter kan het incasseren en ook de katten kunnen het even aan maar gaan dan toch de veilige kajuit in.

Geluids prikkels zijn plots enorm. Als door een bom worden de zenuwen van Annelies aangevallen, de receptoren kunnen het niet aan. Annelies vlucht naar bed en neemt een extra kwart lorazepam. Die van de middag is 3 uur daarvoor ingenomen. Peter doet de slaapkamerdeur dicht en hem doet het niks, die te hoge decibelfrequentie. De band die sound-checking doet en ook heel wat afspeelt is absoluut goed. Er komen zeker nog meer goede artiesten, maar op deze manier kunnen wij er niet van genieten. Zonder fatsoenlijke oordoppen en zo dichtbij het "gebeuren". Skadi moet misschien verplaatst worden.

Voor diegenen die niet begrijpen hoe het binnenkomt bij Annelies valt er alleen van te zeggen, dat ze ineen zakt en 5 stappen terug is bij een moment van bijvoorbeel vorig voorjaar om deze tijd. Op bed geeft de rustmakende pil een effect van zweven, ze kan met haar ogen dicht zich geestelijk distancieren van wat er gebeurt...als het begint te werken na een half uur. Jammer dat het moet.

Eind van de middag is het even stil buiten en Annelies knapt wat op en waagt zich in de kuip. Peter zegt dat het duidelijk is dat we hier weg moeten, ofwel morgen ankeren of helemaal weg. Is het karma dat het dan precies op dat moment gaat regenen. Nee, zelfs hozen. Na enig aanzien wordt het podium ontruimt, allereerst de piano, een teer instrument. Festival... gaat het vandaag niet worden.

Wij hebben op de boot al binnen 5 minuten, bij de eerste grote druppels die vielen, het regenscherm erop gedaan, ramen dicht, en zaken die kunnen wegvliegen weg geruimd want o wee, als het een Bourrini wordt... Peter heeft de boot wat verder van de kant laten drijven en dus een stukje ankerketting opgehaald. Twee boten verder ligt een catamaran gewoon tegen de wal met zijn drijvers. Met 1 zielige leeggelopen bal ertussen.  Dat wordt nog wat. Van lieverlee neemt de wind toe en de regenval en ook sluipt de swell Preveza binnen maar omdat wij binnen de wal van vrachtkade en marina liggen valt het gestuiter wel mee. Maar de catamaran begint schade te krijgen en een ander scheepje dat er dagen ligt, waarvan de eigenaar niet aan boord is, is nu ook slachtoffer van het geklots.

Peter haalt 2 fantastische pita's, een cadeautje op deze vermoeiende middag,  en we brengen de avond met de katten binnen door met een bordspel en dan gaat Annelies, die al weer genoeg heeft meegemaakt vandaag, te bed. Peter leert nog Spaans, nog steeds, en houdt het dan ook voor gezien. Wat een rust is er. Wat zijn we blij dat we niet door de muziek zijn weggeblazen en ook niet door de stormregen. Moorgen vertrekken we.

Prèveza en et Jazz festival

Om 08.45 roept Peter dat Nicole er staat en dat de bankkussens worden opgehaald. Annelies is net duf uit bed en schiet in twee kledingstukken. De katten vliegen van buiten naar binnen en Odin naar de slaapkamer. Goed zo, goeie plek. Freija is in haar mand. George is met een busje en alle kussens kunnen er in. Plotseling roepen de buren wat het kost en wie dit voor ons doet en Peter legt tussen de bedrijven door uit dat hij 3 offertes heeft en deze de beste en goedkoopste is. Ja verder moeten ze het zelf maar regelen. Overigens hebben wij Gill van Cosy Cushions netjes afgezegd en op de afleggers die een offerte van bijna 4000 euro stuurden...echt niet meer gereageerd. Malloten.

We zijn nog iets vergeten. George hangt uit het raam, Nicole roept ons en oja, aanbetaling2 voor George.

Binnen is het kaal en meteen zie je waar gestoft moet worden. We improviseren een nieuwe bank met kussens en plaids en gelukkig zijn dat plaids waar een kattengeurtje aan zit (van thuis en nog nooit gewassen, die zijn de lekkerste) en de katten nemen plots plaats op de nieuwe bankuitrusting.. Over een week zijn de kusssens klaar, zeg maar 7 à 10 dagen. Dan is het wel het beste dat we weer in Prèveza liggen want Paleros vindt George te ver rijden.

De dagen zijn gevuld met naaiwerk en het is niet eenvoudig, het dakruitscherm van de restjes Ferrari Soltis is klaar. Nu nog het regenscherm en daarna gaatjes in de huik dichtmaken. Peter vervangt ondertussen de motorolie en maakt elastiek en haakjes aan het dakruitscherm. De boot willen we al 2 dagen schoonmaken maar steeds is er iets anders belangrijker: buiten of binnen, telefoontjes of dingen afspreken met nicole of gewoon even er uit. Ook valt de elektriciteit af en aan uit en nu blijkt dat de werklui die aan het nieuwe kadedeel werken, de elektra  uitzetten maar om 14.00 uur als ze gaan schaften niet aanzetten. Dan moeten we op havenmeester Vera wachten en die komt tegen 19.00 uur en die zet dan de elektra aan. Ben je net lekker bezig op je boot heb je geen stroom meer. Iedereen is wel wat aan het klussen en gelukkig hebben we zonnecellen die stroom opleveren maar het is toch knap vervelend vooral voor mensen die bezig zijn met apparaten. Of bijvoorbeeld onze wasmachine die dan al een uur niets meer doet.

Nu in mei, na een maand, zijn we wel in een ritme gekomen en is de boot zoals zij zijn moet. Je weet de weg weer in je boot en hebt al de overbodige zooi opgeruimd. Het is eindelijk warm weer dus winterkleding en dik dekbed zijn opgeruimd evenals de straalkachel. Niet te geloven, 25 mei pas. Bruin worden is er nog niet bij. Vandaag zou de eerste dag zijn dat we een paar uur in de zon hadden kunnen zitten. Maar het is niet belangrijk. En aan een kade leef je anders. Wat een raar seizoen ook dat we steeds rond Preveza moeten blijven. We wonen hier nu zowat en je kunt hier alles krijgen.

Ondertussen wordt er een podiumpje gebouwd recht tegenover ons en het zou wel eens vol kunnen staan vanaf boot tot podium met toeschouwers. We blijven lekker op de Skadi en de katten in de slaapkamer veilig en rustig. Je leest morgen hoe het festival van start gaat.

Fotoalbum

22 mei, over bootkussens, een grote bek, en veel regen

In Paleros wacht Christos op ons; hij heeft 2 plekken aan de kade gereserveerd. Aan het blauwe charterpontoon ligt de Imagine van Rob en Marty al. Wanneer we binnen glijden maakt Peter aan Christos duidelijk dat we liever aan het charterpontoon liggen want dat is rustiger voor de katten die daar dan een beeje kunnen lopen. Op de kade rijden namelijk altijd scooters en lopen veel dagjesmensen. Maar Christos heft zijn handen en dat is niet om ons te zeggen dat wij het voor het kiezen hebben maar meer omdat hij de twee plekken heeft gereserveerd en nu willen de bootjesmensen, dat zijn wij, weer wat anders. Later vertelt hij aan Marty en Annelies dat het dan een hoop georganiseer is want je ziet ook nu dat iedereen een stukje moet opschuiven en Milky wAy past er maar net in. We hebben een paar leuke maar drukke dagen in de zin van mensen ontmoeten en een auto huren om naar Arta te rijden om de bestelling van de kussenstof uit te zoeken en de deal te sluiten.

Je kunt niet iedereen zien en we zijn voornamelijk gezellig samen met Rob en Brigitte en Rob en Marty. Ook ontmoeten we George van Sirtaki restaurant: we lopen alleen maar te wandelen maar hij herkent Peter van verre en rent op ons af, zo leuk. Natuurlijk gaan we daarna bij hem eten. En met zijn zessen genieten we de volgende dag van maaltijd van de Cobb BBQ's onder het genot van een frisje en een wijntje, plezier en afleiding van gezondheid "besognes".

Om de order van de stoffering rond te maken hebben we de vertaalhulp nodig van Nicole, de voormalige havenmeester van Preveza. We huren een auto bij Aris, wiens zaken tegenwoordig voornamelijk gerund worden door Nicole en de wasserij door de familie van Aris. En Papa doet nog steeds zijn aandeel op zijn brommertje. Terwijl Peter wacht tot de auto vrij gegeven kan worden schiet het idee door het hoofd van Annelies om maar even de hoek om te lopen voor een take away koffie of twee en daar tegenover bij de bakker twee overheerlijke grote bitterkoekjes met daartussen roomvulling. Naar Arta is een leuke weg om te rijden om het Amvrakikosmeer en we letten deze keer niet op de natuur maar op benzine en dieselprijzen en we moeten wat moeite doen om in Arta het bedrijf te vinden maar met telefonische hulp van Nicole komen we er aan. De stof die we aanvankelijk uitgekozen hebben blijkt toch voor onze inrichting het beste en het mooiste en de goedkoopste. Drie in 1. Bij George Paparounis, Bamboo kussen industrie.

De dag kan niet kapot zonder een bezoek aan de Griekse Jumbo het warenhuis dat ales heeft van Action, Bruna, Hema bij elkaar. We laten ons slechts verleiden tot het kopen van leuke servetten en een wespenmepper en een nieuwerwetse telefoonhouder voor aan de autoruit. Wat kan een mens gelukkig zijn met een paar kleinigheden.

E dan wordt het weekend en moeten we Paleros verlaten.We gaan schuilen voor regen in Spartachori Meganisi. Daar wacht ons een hele vervelende ervaring want nadat de vriendelijkste van de drie daar regerende oude broers ons heeft aangelegd samen met een andere schipper, komt broer tweeons commanderen dat we morgen weg moeten. One night, my friend! Bezig met herleggen van mooringlijnen s hij zeer onvriendelijk. Bij alles wat hij zegt voegt hij wel toe: my friend. Heeft die kerel wel door wat hij zegt? En Annelies kan zich niet inhouden en roept? ,,My Friend?!" ,,Not MY friend". En nogmaals tegen Annelies: ,,you do this" en you do that". Peter is de mooringlijn aan het aantrekken op het voordek en de enige aan wie  Scheepsmaatje Annelies gehoorzaamt is niet de chagrijn van Spartachori maar Peter de schipper natuurlijk. En dan, na het onnodige gecommandeer roept Annelies er achteraan:,,Please!" En dan heeft Spartachori Putin het door en voegt hij aan zijn onvriendelijkheid het woord "lady" toe. Heeft hij het door dat hij beleefder moet zijn. Waarom vragen we  hem niet ronduit waarom hij ons zo denigrerend behandelt onbeleefd en bazig?. Hij zegt dan;,, 3 years ago! Same boat,(hijwijst op de kleur van de buiskap), all same, and baby". ,,Baby?" roept Annelies perplex. ,,Maybe is in my mind msaybe i mistake but same boat", zegt hij een paar keer. Wel GVD nog aan toe. we gaan niet bij de broers eten vanwege alle schofterigheid, vorig jaar al niet vaak, nu helemaal niet meer. Er gaat een gerucht rond dat een van de broers ernstig ziek is en eerlijk gezegd hangt het zwaard van Damocles boven hen hoofd want ze zijn al op leeftijd en het zal niet lang duren of de boel moet verkocht worden. En eigenlijk is dat helemaal niet slecht voor hun want dan worden ze alleen maar rijker. Alleen ben je dan te oud om er wat mee te doen en de aasgieren zullen op de loer liggen. De helebaai zal spoedig veranderen en trouwens heel Meganisi want de vrachtwagens rijden af en aan met bouwmaterialen en overal worden appartementenvilla's uit de grond gestampt. In Spartachori is boven het strand een halve berg geweken voor een villa...

Tabee Spartachori, we kiezen Sivota aan de zuidkant van Lefkas waar Belgen een nieuw ponton hebbben gelegd. Trocolo Pontoon. 20,= per dag. Daar wachten we de voorspelde regen af samen met zeiljacht Zin. We zien in het noorden veel bliksem en het regent ontzettend hard, de lucht is donker en grijs en de temperatuur is niet hoger dan 20 graden. Waar blijft de lente?

Het valt ons op hoeveel schepen er nu al liggen. Is er nog een baai hier die lieflijk genoemd kan worden. Ja, maar al niet meer in mei. En Peter zegt:,, over een paar jaar is het hier echt niet meer leuk. We hebben de mooiste tijd gekend..."

17 mei, Maxima jarig en Kalamos naar Paleros

Sortbuien om de eilanden heen. Een vertrekkend schip lijkt in de verte tussen buien naar het licht te varen maar we zien het rechtsomkeert maken. Even later valt er een bliksenschicht en begint het ook bij ons te regenen. Waarschijnlijk weer met woestijnzand. We wachten tot het "opportuun" is om te gaan en we vernemen van Marty van de Imagine dat ook zij naar Paleros komen. Het wordt leuk mensen!

14 - 16 mei Kalamos

Stortregen, wolkenvelden, mistige vergezichten en achter de berg van Kalamos harde zuidenwind waardoorje nergens goed kan liggen. Niet in Nidri, niet in Paleros. Peter heeft contact met Christos in Paleros die ons afraadt om te komen: te harde winden. Okee, we blijven dan hier in Kalamos waar weinig te beleven is maar waar we veilig liggen te schuilen. Hoe bizar dat er binnen 10 mijl verschillende weertypes zijn zoals storm en regen en zon en een wilde of een vlakke onheilspellende zee. We gaan niet varen, alles wijst op een wijs besluit. Ook de Milky Way blijft en een Engels schip naast ons, maar die gaan dan de 16e toch maar weg. Kleine flottieljes komen binnen en gaan. Er zijn nul ankerproblemen.

Voor de goede orde besluiten Peter en Annelies toch een keer bij George te eten met zijn hoge prijzen. Het eten is lekker en het is gezellig met Brigitte en Rob. Je ziet in die 4 dagen dat ofwel Brigitte ofwel Annelies een keer uitvalt en te bed moet. Met migraine is het voor ons niet te begrijpen hoe waarom het optreedt. In het geval van Annelies is het altijd "te veel hooi op de vork "nemen en het zenuwgestel teveel belasten. Voor 2 dagen gezelligheid met veel praten en eten en een wijntje is Annelies 1 dag kwijt. Op bed. Met Lorazepam en 1/4 meer dan anders. Vandaag heeft ze regelmatig op bed gelegen en weinig gepraat en omdat ze al 3 nachten goed geslapen heeft kan ze weer wat meer energie opbrengen. Het blijft balansen en oh ...wat is dat toch moeilijk.

We hebben de offerte binnen van Cosy Cushions en we hadden  al een offerte van onze Arta-man. Op internet heeft Annelies de stof gevonden die Cosu Cushions uit Engeland moet laten komen, Vandaag krijgen we haar offerte binnen. 's Avonds de offerte van MYA, er zitten duizenden euro's verschil tussen offerte 1 en 3. "alle geld

naar zijn waar". Je begrijpt dat we in Paleros naar onze stoffeerder uit Arta teruggaan. Of we de boot nu houden of niet, de salon moet opgeknapt.

Klusje deze dagen: dakscherm gemaakt van restjes Mesh. Bootkuip schoongespoten: alles zit met woestijnzand.

13 mei, zeilen onder zware luchten - naar Kalamos

Het wil maar niet, met het weer. We dragen nog vaak een lange broek en truien, zwemmen kan nog niet want het water is te koud ook van de zwembaden. Vandaag hangt er een zwaar wolkendek boven de Ionische zee. Het draagt woestijnzand met zich mee. Hopelijk ook een pluk wind. Na betalen van het ponton en afscheid van Christos en team (tot de volgende keer) en maken we met de Milky Way los om naar Kalamos te varen.

Net als vorig jaar "belanden" we in de situatie dat Skadi door wind gepakt wordt en helemaal naar bakboord draait en tegen de kant van het ponton stoot. Annelies heeft geen extra stootwillen bij de hand en gelukkig pakt de schoonmaakster van het tegenoverliggende charterschip de Skadi vast en duw haar van de kant. Nog twee mannen komen helpen en nu moet Skadi van de kant wegvaren. Dat doen we met een lijn van voorkikker naar de kant, grote bal tussen punt van schip en de wal en gas geven in vooruit. Zo draait Skadi met haar achterwerk weg en schuiven we achteruit van het ponton vandaan. Hoe komt dat nou toch dat het weer gebeurt?! We praten na over fouten en timing en wind. Het moet anders volgende keer.

We zetten in Nidri's binnenzee het grootzeil en varen weg. Met een prettige 6 knopen vaart Skadi naar Meganisi en de snelheid loopt op tot 7 knopen. De katten zijn druk en willen niet in de mand. Dat kan je soms net even niet hebben als je met de zeilen bezig bent en er binnen een en ander toch weer omvalt. We gaan hop ineens lekker schuin. Freija klimt haar mand uit en wil erachter gaan en wurmt zich in die plek tussen buiskap en mand. Nee mevrouwtje! Ze moet terug in haar mand en we doen er een dekentje overheen. Annelies pakt haar helemaal in zodat het snelheidsgevoel en schuingaan gevoel misschien behapbaar is. Hetzelfde met Odin. Hè hè, die zijn zoet.

Nabij Kalamos valt de wind weg. De Milky Way vaart te dicht onder de bergen van Kalamos waardoor ze in de luwte van de bergen komen en wij houden verder van de bergen weg aan de kust van Myticas waardoor we nog iets wind overhouden. De zeilen kunnen blijven staan. Dan komt de wind van voren uit zuidoost en we zeilen 3 knopen naar de noordpunt van Kalamos waarna we de hoek om moeten. Annelies zit bij het stuur en let op bijsturen richting Kalamos haven. Rechts van haar vaart een ander zeilschip op motor met een dinghy erachter en het twijfelt over Kalamos of verder varen richting Astakos, in het zuidoosten. Ook houden ze in en geven weer gas. Annelies neemt de beslissing om even gas terug te nemen en achter hen langs naar de haven te sturen. Het schip blijkt dan eindelijk te weten wat ze wil en de bemanning vaart naar de overkant naar Astakos. Doei!

George helpt ons binnen aanleggen en later ook de Milky Way. We liggen. Fijn. De tocht heeft impact op Annelies, ze moet een uur gaan rusten. Daarna ontmoeten we Brigitte en Rob in het café van George en om 19.00 uur begeven we ons naar de "beroemde" slager waar je heerlijk grillvlees kan eten. We ontdekken de tent wel, maar hij is nog dicht. Uit het niets komt een vermagerd mannetje aanlopen die de deur opent en tevens open laat staan. Eh...om te luchten of om uit te nodigen? Hij doet binnen de TV aan. Tja... en licht en gooit zijn sleutels neer.. En wat nu ? Annelies gaat naar binnen en vraagt of we kunnen eten. Hij verstaat het woord "to eat" en we gaan druk pratend als Grieken aan een tafeltje zitten. Benieuwd wat we kunnen verwachten. Is hij de slager dan? Waarover we hebben gehoord? Ja, er is een kamertje met een blok met een ribbenkast van een lammetje erop (ach) en hij slaat aan het hakken van de ribbetjes. Toch de slager dus. Groot is de verbazing als we de menukaart krijgen waarop met een stip aangegeven is wat er te "makken" is. Ribbetjes van de grill , kalfsvlees en nog enkele dingen zoals salade, tzatziki etc. We krijgen van een jongeman die uit het niets is verschenen een tafel vol met prachtig vlees, een schaal salade, geroosterd brood en tzatziki. Brigitte besteld rode wijn die rose is en we zien toevallig dat andere gasten aan de tafel naast ons rosé wijn bestellen maar witte krijgen. Iets niet goed gezegd in Grieks?

Na de heerlijke maaltijd en gezellig samenzijn kuieren we bergdorp-afwaarts naar de haven en dan mogen de katten nog even lopen. We moeten hier oppassen dat de zwerfkatten niet aan boord komen. Peter heeft een beker water klaar staan in geval er een in de buurt komt. Waarom mogen Odin en Freija geen contact met zwerfkatten? Ze kunnen katten-HIV oplopen. Ook Brigitte stelt de vraag. Aha. En eenmaal aan boord gaan zwerfkatten de boot markeren en besproeien en dat willen we ook niet, dus als we slapen gaan , worden alle spullen uit de kuip en vanonder de buiskap naar binnen gebracht. Op die manier worden zwerkkatten niet, door welke lucht van Odin en Freija ook, getriggerd om aan boord te komen. De plank laten we liggen en verder denken we de zwerfkat, die de "ballen" heeft om aan boord te komen, wel te zullen opmerken.

11 mei, van Prèveza naar Nidri

Motorend verlaten we Preveza aan het prachtige Amvrakikos meer. Tegen 11.00 zijn we bij de Santa Maura brug die al na 3 minuten open draait. We zien de volle kade en pontons van Lefkas, voornamelijk met charter-catamarans die dus allemaal nog moeten vertrekken de komende weken. zo loopt  de Ionian weer vol. De natuur is wondermooi in het voorjaar zelfs de vuilnisbelt van Lefkas aan het Lefkaskanaal overgroeit met bossages en gele bloemetjes. Aan het Irisponton is plaats naast de Milky way. Rob en Brigitte hoeven dus niet te verplaatsen.

De klok slaat 15.00 uur als Gill voor de deur staat en bijdehandte slanke den van begin 70 die haar mannetje staat in de wereld van de stoffeerderij. Ze heeft veel stalen bij zich. Peter moet even meelopen naar haar auto om de krat met stalen te dragen naar de Skadi. We zijn er vrij snel uit. We kiezen er twee en ze zijn allebei van de aqua clean kwaliteit en hopelijk bestand tegen katten nagels. ze werkt net als de vele Grieken half "zwart". Een mens naar ons hart en andersom. Ze laat zich ontvallen dat ze haar materialen koopt bij de stoffer-bekendheid hier in de omgeving en het kan niet anders of het is de Griek waaar Nicole, onze voormalige havenmeester, ons naar toe heeft gebracht.

De grote vraag is natuurlijk wat haar prijs zal zijn en we weten ondertussen al wat de Griekse meneer ervoor vraagt. Van de MYA horen we niets en toevallig staan die naast ons op het ponton om maten op te nemen op een Israelische boot. Ziet hij ons dan niet? Zodat hij op zijn achterhoofd kan krabben en zich kan afvragen wie wij ook al weer zijn? Oja, ik zou een offerte voor deze mensen maken...

We keren hem de rug toe ne Peter brengt de krat met stalen terug naar de auto van Gill. Het is leuk met de Milky Way al is Brigitte helaas uitgeschakeld vanwege de migraine. We gaan met Rob eten bij Christos en Rob komt af en toe even aanwippen. Het is leuk om in Nidri te lopen als het voorseizoen is. We gaan tot het verre einde (of begin) van de hoofdstraat en een Quad verhuurmeneer geeft een kaartje aan Peter zeggende dat hij de niet duur is. 30,= euro... Daar zullen we hem aan houden.

Na een heerlijke dag Nidri moeten we deze mooie plek verlaten want er is slecht weer op komst. Windstoten 40 knopen. We kiezen Kalamos uit om te schuilen en mogelijk daarna Paleros.Check Windy of Ventusky zodat je weet waar we niet in willen zitten.

9 mei Lefkas en de "upholstery" bijgewerkt 13/4

Het is nog 8 mei. We zitten buiten aan de avondmaaltijd  en langs de boot lopen twee mensen van MYA Marine die op een schip verderop een bimini leveren en naast ons, voor Rune een matrasdeel neerleggen, opnieuw bekleed zo te zien. Wat gebeurt er allemaal? Binnen een dag liggen er zoveel oplossingen op je "deurmat" .Wanneer ze de bimini geplaatst hebben en bij Rune het matrasdeel hebben gebracht vragen wij Mirella en Spiros binnen om eens een kijkje te nemen naar de bekleding van de banken. In no-time is het opgemeten en zeggen ze een offerte te zullen maken. Rune zegt:,, ze hebben een bedrijf van 60 mensen en er wordt dag en nacht gewerkt, zo veel orders krijgen ze op dit moment. Voor de keuze van de stof moeten we naar Lefkada. Dat komt mooi uit want daar gaan we toch al heen. Maar ze zijn pas in de zaak na tweeën. Wij hebben de auto gehuurd van maandag 8 mei 13.00 uur tot de volgende dag 13.00 uur.

Peter loopt snel naar Royal Freshness om de autohuur te verlengen. Ze zijn tot 21.00  uur open. Voor de deur op het straatje zitten de medewerkers en buren met elkaar te praten. Dit jaar werkt Nicole er, de voormalige havenmeester en een vrouw die misschien wegens haar Amerikaanse achtergond, van aanpakken weet. Dan laat Peter zich ontvallen dat we in Lefkas naar de zaak van MYA Marine gaan en Nicole, die voor alles ook haar zakenvriendjes heeft, weet een stoffeerder in Athene die het ook kan doen. Maar dan moet Peter even foto's maken van de banken, opsturen naar de stoffeerder en na de offerte komt de man hierheen om de stalen te laten zien. Ineens komt alles bij elkaar en nu kennen we 3 stoffeerders. De derde in Nidri, en we straks 3 offertes. Het moet vooral zeer stevig materiaal zijn i.v.m. de kattennagels. Misschien wordt het nu wel tijd dat Peter die gaat knippen en niet alleen de dierenarts als we daar eens zijn. Ondertussen zijn de duikflessen in de vrachtwagen naar Athene en nog gratis ook. Later die avond pikt Annelies het visitekaartje van tafel van de technicus die dit aangeboden heeft en er staat:  car audio. ,,Ja hij doet van alles", zegt Peter. En zo gaan die dingen hier. de mensen zijn doen allerlei zaken of kennen weer vrienden of die dingen kunnen maken voor je. Zo veel makkelijker dan in Nederland. Elkaar aan werk helpen, zo werkt het hier en dan ook de klant tevreden stellen.

Het is dinsdag geworden en een bewolkte dag. De katten gaan al vervelen om 05.30 uur. Na eten geven en wat rekken gaat Annelies er om 06.30 uit. Ze wil Freija een tuigje aan geven want Freija heeft nu de vrijheid genomen om het trottoir over te steken naar het bloemenperk. Maar Annelies wil haar aan een lijn houden want er denderen 's ochtends vroeg al vrachtwagens over de boulevard en wat gaat Freija doen als ze schrikt? Zelfs als Annelies erbij staat. Maar Freija wil geen tuigje en verdwijnt naar de punt van het schip onder de rubberboot en later in haar mand.

De thee staat klaar. Peter ronkt nog verder en Annelies geniet van de frisse vroegte. Het wordt weer een spannnde dag. We rijden naar Lefkas om 3 zakken fijn kattengrit te kopen bij een dierenwinkel. En...we gaan naar de zeilmakerij van MYA om stof uit te zoeken, een lastig karwei,. Het wordt wel een Aqua Clean stof. Alles wat je er op knoeit is makkelijk af te nemen. Ze zullen ons de offerte sturen. Achteraf vragen wij ons af of ze niet iets vergeten zijn: zoals de dikte van en kwaliteit van de vulling. Dan vervolgen we de rit naar Nidri Marine en stuiten op een Nederlandse vlag, hard nodig want de oude is aan het rafelen. Koffiebekerhouders van Osculatie kunnen we niet vinden en een haak voor het ankertouw evenmin. Verder is alles duur. Een oude wegenkaart, stoffig uit het jaar 0 maar bruikbaar, kost 4 euro. Vlakbij Nidri Marine ligt het ponton van het Iris Hotel en dat nodigt uit om hem even te waarschuwen dat we eraan komen :). De Milky Way ligt daar en we doen een verrassingsaanval. Heerlijk om elkaar te zien. Wij hebben een plek nodig aan het ponton want Gill van Cosycushions (weer een ander bedrijf) komt bij ons de maat nemen van de cushions en stalen laten zien. Christos kan nog geen zekerheid geven over de beschikbare plaats maar Rob en Brigitte zijn bereid even op anker te gaan om ons een uur een plek te geven. Morgen weten we meer.

Buiten onze eigen boodschappen hebben we de auto benut om met de Deense buurvrouw naar de Lidl te gaan en ook met de Nederlandse Dorothee van schip Faam. Zij varen in juli hun boot terug naar Nederland, althans de zoons gaan er mee aan de slag. Wat een verantwoordelijkheid en spannende onderneming. Een vruchtbare dag en morgen gaan we naar Nidri, heerlijk om los te maken!

6 -9 mei, Prèveza

Als je een boot gekocht hebt, een gezin hebt en een sabbatical van 15 maanden en je ligt in Preveza, waar je die boot naar eigen zin moet maken met zonnecellen en andere aanpassingen, dan ben je niet zo bezig met wat er in de omgeving te doen is. Je wordt in beslag genomen door je gezin, je toekomstige reis en allerhande weetjes die je nog niet weet.

We liggen naast een Deens schip genaamd " about time" en deze buren hebben aan Peter een ware informatiebron, net zoals wij aan het begin van onze reis gekluisterd zaten aan de groep ervaren Medzielers die allerlei goede raad hadden. Het gaat voornamelijk om: ..er zit iets roestvast. Wil je helpen? Weet je of er een technicus in de buurt gevestigd is?  Of, in ons geval geen raad maar we boden aan: laten we samen diesel halen, zo doe ik dat altijd. En Peter zowel als Rune de buurman heeft een check van de duikfles nodig en toevallig zegt de electricien die op Rune's schip bezig is met aansluiten van zonnecellen, dat hij een duikschool heeft en vanavond of morgen zelf 30 flessen op transport zet. Nou, komt dat even goed uit. En zo helpt de een de ander inclusief de Grieken.

Vandaag bestellen we een nieuwe acculader in de winkel  van Prèveza marina. Peter heeft internet afgezocht en hij is overal duur. Bij SVB minder duur maar dan betaal je nog de transportkosten en je weet niet hoe lang het duurt voor je hem hebt. Michael van Prèveza Marina zegt hem binnen een paar dagen te hebben, kijk dat helpt. We kijken uit met wat we kopen en nodig hebben maar een nieuwe reddinsboei vinden we allebei wel noodzaak en we kopen een hardgeel hoefijzer waar Annelies S K A D I op zal schrijven in dikke zwarte onuitwisbare inkt. Best een artistiek uitmeer-klusje om grote mooie letters te schrijven met potlood en gum en later met inkt. Heerlijk om creatief bezig te zijn.

Een bezoek aan Lidl is achter de rug en 9 mei gaan we naar Lefkas-stad naar de dierenwinkel, om grit te kopen, nog meer diesel te halen en misschien even langs de kust? Zo vliegt de tijd, we hebben nog niet eens de boot geschrobt. In het weekend was het druk op de kade/boulevard en de bar Vento had harde muziek aan zodat Annelies in de slaapkamer dook, in de stilte. Ondertussen hebben we wel vrienden gezien en er komen er nog meer die hun boot te water gaan laten. Het is nog rustig overal; geen drommen toeristen en dat is genieten.

De katten hebben het wel goed. Freija durft naar het bloemenperkje te lopen maar het is wel riskant want als er een brommer aankomt weten we niet of ze schuilen gaat of terug komt rennen. Ze weet nu wel naar welke boot. Een tuigje aandoen met een lijn is ook niet makkelijk want ze associeert dat met de dokter of op reis. Net als ze de mand associeerde met de dierenarts maar ja, het is ook je veilige ligplaats onder de buiskap. Dat had ze wel gauw door. Odin is bang, geeft niks, hij zit lekker binnen en we aaien hem wat meer en praten wat meer met hem.

Dan blijft er nog de gezondheid over en het gaat dus goed met Annelies, en er zijn alleen nog rest-gevolgen zoals nog regelmatig trillen en het slikken van medicijnen (Lorazepam) ervoor. Zolang we onregelmatig leven gaat ze dat nog niet afbouwen. De zenuwpijnen ofwel aangezichtspijnen zitten nu in een klein gebied rond de mondhoek en gebit en is niets vergeleken met 2 jaar geleden toen Annelies levensmoe ging worden van 365 dagen per jaar de hele dag pijn op en in de linkerhelft van gezicht en kaak. Nu is ze actiever (en lastiger) en kan nu echt genieten van de Ionische Zee. Mensen in je omgeving hebben dermate grote gezondsheidsproblemen dat Annelies niet eens meer wil praten over haar geleden leed. Geert en Ineke hebben het heel zwaar. Maar ook Aris van Royal Freshness Laundry, want hij heeft MS. Vandaag ontmoeten wij hem wanneer hij even in zijn zaak is. In de deuropening staat Papa, zijn zowat 80 jarige vader die nog allerlei diensten doet voor de zaak, op zijn brommertje. En hij is dolblij ons te zien. Hij heeft een spraakgebrek maar lachen kan hij wel en Annelies omarmt de goedzak. Om zo bekend te zijn bij een Griek en gewaardeerd te zijn, voelt geweldig. Ook Aris krijgt een knuffel. We huren een auto bij hem voor 35 euro voor alle ritjes en boodschappen die we moeten doen. Zoals altijd aan het begin van een reis ben je ook dáár nog mee bezig. En we reizen dit jaar helemaal zonder tijdsdruk. We gaan straks gewoon wat cirkelen hier en op vredige plekken liggen, of een brommer huren en een bergrit doen of een auto om Kefalonia weer te doorkruisen. Jaloers? Een leven hard werken beloont. En hoezeer koesteren wij onze gezondheid.

Onze vrienden Jacqueline en Gerard gaan terugvaren naar Nederland. De Buena Vista. Ooit over gehoord alsof het een fantoom was die je dacht nooit te zullen zien en spreken tot je die mensen echt ontmoet. Lunde is ook terug in Nederland. En zo zijn er meer en het groepje wordt dunner. Maar ook ontmoet je weer nieuwe mensen en overlappen de zeilvriendencirkels elkaar. En iedereen doet interessante reizen. Bijvoorbeeld deels met een camper. Sommige vrienden kopen een huisje hier. Of hebben er een in Spanje. Men vertoeft op dverse plekken in mooie landen. Geweldig om over te horen. Wij kopen geen huisje hier maar er wacht een thuis in Vlissingen. En zo lang we gezond zijn plannen we allerlei nieuwe avonturen. We zijn zelfs zèlf benieuwd wat er van gaat worden. Want nog immer spelen de katten een grote rol en ook hun gezondheid.

5 mei, Prèveza

Motorend en later motorzeilend varen we 6 - 7 knopen naar Prèveza, een afstand die altijd groter is dan je denkt, 36 mijl. Het had een mooie dag geweest voor Two Rock Bay maar we moeten verder, hebben plannen voor Prèveza, en daarna doorvaren naar Paleros om weer te schuilen voor regen. Sorry 2RockBay weer niet gelukt.

Misschien is het omdat het allemaal al zo bekend is dat je sneller wilt, je kijkt minder om je heen, tja toch dezelfde kust weer, en je maakt geen foto's. Vislijn is uit maar we vangen geen vis. Katten schrikken ineens van de achterlijke wind die koud binnenvalt uit west en ze springen hun manden uit. Daarna hervindt Freija haar plek; Annelies bindt een scherm om de mand, en Odin is wat onrustig en ligt af en toe bij Peter op de stoel. Odin plukt zich enorm en heeft al een kale buik. We hebben opgezocht wat het is , het heeft te maken met dopamine. Het poetsen en plukken geeft hem een geluksgevoel. We proberen er alles aan te doen, spelen meer met hem, aaien hem meer maar het helpt niet. We hopen allebei dat het in september thuis beter wordt.

We krijgen een appje van de Far Out of we naar een Boden willen kijken , geen clue wat het is, het blijkt een coffee press te zijn. Van het thuisfront hoort Annelies dat de schoondochter naar haar moeder in Rusland is via Litouwen en Minsk; wàt een onderneming. De lente is begonnen in Holland maar hier is het relatief koud. We zien sneeuw in de bergen achter Prèveza...Prèveza binnenkomen gaat met een flink windje en stroming, hetgeen niet onbekend is. De kade is nog steeds in restauratie en een groot deel is niet beschikbaar, inclusief de plek die wij zo graag hebben, achter een hekje - veilig voor de katten die even willen lopen. Maar we vinden verderop toch een plaats, de laatste. Er ligt een schip onder Poolse vlag dat twee plaatsen inneemt, maar wij gaan er niet over zeuren. Als iemand er wil liggen dan regelt hij het zelf maar. De Pool kan makkelijk een ring opschuiven. Afijn, handig liggen we tegenover de eurobank en een trendy café. Het is heelijk ontspannend hier terug te zijn. De transit is nu echt pas voorbij.

Fotoalbum

4 mei, Lakka schuilplaats

Regen, regen, regen. We wisten het. We schuilen hier voor de depresie die in een halve orkaanvorm van zuidoost naar noordwest trekt over de Ionische eilanden, waarbij Lakka nog het meest gespaard wordt. Maar helaas, vandaag is het wel erg bar. Het zal om 15.00 uur ophouden en we hopen nog te gaan ankeren. Maar het zou best kunnen dat we overleggen voor die namiddag en nacht maar gewoon te blijven liggen. Morgen vertrekken we naar Prèveza waar we hopen enkele zeilvrienden te zien maar het is krap. Sommigen hebben een strak plan en zijn dan al misschien zuidwaarts getrokken.

Hier is het goed toeven. Ankerend is het het mooist, zoals op de eerste dag. En er liggen weinig schepen. Er kwam wel een flottielje van (!)20 schepen vanuit Gouvia. Het was er een van Sailing Holidays en de flottielje-leider zei dat het een "delivery" was, de flottielje wordt verplaatst naar Lefkas. Nou zeg, nog méér schepen in die contreien. We zijn van mening dat we de mooiste jaren in die zuidelijke Ionische Zee hebben gehad. Nauurlijk met de bof van Covid, toen er "niemand" was, en ook het jaar daarna nog. Vorig jaar wisten we de zomerdrukte te overleven doordat we de strategie doorhadden: in het weekend zeilen en de mooie ankerplaatsen aandoen; doordeweeks aan de kant of in een haven te blijven. Zo bleven we graag aan het ponton van het Iria Hotel in Nidri en daar moesten we dan weg als de charterboten terugkwamen. Al hield de baas ons, met een knipoog, vastliggend aan het ponton als er een plek vrijbleef. We hopen dat het dit jaar ook zo zal gaan. Onderdeel van die strategie is ook om in juli zo ver mogelijk zuidwaarts te gaan bijvoorbeeld naar zuid Kefalonia, waar geen charters komen. Op deze manier is het wel uit te houden met de drukte en soms moet je gewoon ergens niet heen willen vanwege het feit dat het te moeilijk is om een mooi plekje te bemachtigen of omdat er teveel kans is dat de chartersukkels je rammen of over je ketting varen.

We liggen naast een groot houten schip. De Engelsen van dit schip zijn trekkers en hebben alle tijd om ergens te blijven liggen. We hadden eerst geen contact en zij keken niet op of om als ze over het schip scharrelden. Nu hebben we hallo gezegd en een praatje gemaakt en uit het ruim kwam ook nog een krullenbol te voorschijn, een zoon met mooie ogen die zich voostelde als Amis. Het verbaast Annelies wederom hoe oudere mensen die niet meer in de bewoonde wereld komen zich verwaarlozen. Haren niet meer kammen of oude kleding aan.

We koken elke dag, want de prijzen rijzen de pan uit hier. We aten hier 3 jaar geleden met khik en Conny nog voor 20 euro de man en nu ben je minstens 30 kwijt. En dàt vergeleken met Prèveza waar je altijd nog kleine goedkope schotels kon bestellen. We gaan het zien.

Lakka uitbuiters, mooie plaats, met steeds meer villa's...wat blijft er nog over van het oorspronkelijke dorp? Ja we weten het, de economie moet vooruit, maar er resteert weinig van de stilte, de ouderwetse kalmte en de unieke hoekjes met met potten met exotische planten. Oude vrouwtjes in zwart zijn hier zeker niet meer. Meest jonge moeders in zwarte leggings en truien. Maar niet in de rouw!

De wind is 25 knopen geweest en we liggen in de luwte van het dorp dus het gierde over ons heen naar de ankerplaats waar een ware wasmachine ontstond. Gisteren waren er buiten golven tot 1,70 meter en we zagen op een wandeling vanuit het zuiden een zeilschip aankomen op genua, heel rustig, maar voor de ingang van Lakka was het zeker gaan rollen. Een uitgaand schip, jongens waar ben je mee bezig ? En zonder jassen en zwemvesten. Dat uitgaande schip tolde op en neer en heen en weer op de hoge rollers. In de verte zagen we de schuimkoppen op de golven en we schudden ons hoofd. Succes mannen. Have a nice sail.

Vandaag is er geen plan behalve een ijsje halen en we wachten tot de zon verschijnt. De katten waren strontvervelend vanmorgen na 05.00 uur, vooral Odin. Hij mist de bewegingsruimte en we proberen het te vergoeden met aaien, borstelen en spelen. Nu met de regen moet hij binnen zitten en dat is niet makkelijk. Buiten op de kade kunnen ze niet lopen, zelfs niet staan vanwege de auto's, brommers en wandelaars. Hopelijk in Prèveza wel. Dat de katten zo weinig buiten kunnen gaat Annelies aan haar hart. Het is nodig dat we terugkeren naar Vlissingen, naar de tuin. De katten worden 12, zijn 8 jaar op reis en mogen nu wel een bejaardenleven gaan leiden. De dierenarts in Montroy zei:,,ze hebben meer gezien van de wereld dan ik".  We hopen oppas te kunnen krijgen als we vanuit huis reisjes gaan maken van 1, 2 of hooguit 3 weken.

De grote vraag van deze zomer is of we de boot zullen verkopen en we beslissen in juli. Er zijn veel andere dingen die invulling kunnen geven aan ons leven en meer regelmaat. Voor Annelies zal regelmaat en rust goed zijn na een paar jaar pijn waarin ze toch heeft doorgezet naar de boot te gaan en dat bootleven te leiden. En zoals we op andere blogs lezen: Er is nog zoveel meer te zien van het land en haar kusten dan slechts per zeilboot, hoe mooi en bijzonder ook, het is toch beperkt. En er treed ook eerlijk gezegd een verzadiging op. Meer kunnen we niet zien met onze katten en met de tegenzin om grote trajecten te varen in die onberekenbare Middellandse Zee.

Voorlopig varen we in het mooiste blauw in het leukste land en proberen we te genieten van de mooie en uniieke baaien en zelfs van enkele die we hier na al die jaren nog niet eens gezien hebben. Hierbij wat foto's en het volgende blog komt uit Preveza.

P.S. leuk om te zien dat er 's ochtends al 48 mensen op onze website hebben gekeken: fijne dag allemaal