27, 28 en 30 mei, Nidri en Kalamos George en weer Varko, 7, 17 en 13 mijl

rond 11 uur gaan we op weg naar Nidri en inderdaad kunnen we het eerste stuk weer op zeil maar al snel valt ook hier de wind weg dus weer motoron. In Nidri met 2 schepen voor anker en daarna in de racedinghy van de Buena Vista naar de kant. Gerard heeft een 15 PK motortje en hiermee krijgt hij de inghy helemaal in plane waardoor we met ruim 10 knopen richt de chanderly scheuren.

Bij de chanderly blijken ze de koolborstels niet te hebbenen voor de Skadi hebben we 2 kleine blokjes nodig voor delazy jacks. Die zijn hier € 15,00 per stuk, no way dus. We lpen door het dorp naar de andere chanderly en daar hebben ze de koolborstels wel maar voor € 120 euri.Bij SVB zijn die 60 euri dus laar maar. Wel hebben ze voor de Skadi kleine blokke, 13 euro voor 2. Klinkt een stuk beter. We lopen langs een Gyros tentje en Gerard stelt voor om daar 's avonds te gaan eten, hij is hier al meer geweest en weet dat het goed en betaalbaar is.

Terug op de boot gaat Annelies weer even bijkomen op bed en Peter gat verder met zijn nieuwe hobby: Spaans leren met Duolingo. Verslavend is dat want je wordt stap voor stap meegenomen door veel lossen onderwerpjes die later weer bij elkaar komen in korte zinnetjes.

's Avonds gaan we weer met de racedinghy naar de kant voor de Gyros hap die inderdaad heel goed is.

De volgende ochtend gaan we op weg naar Kalamos weer half zeilen half motoren. Op Kalamos staat George on al weer op te wacten om aan te leggen en op zijn aanwijzingen gooien wij, en later de Buana Vista, de ankers uit aan de andere kant van de haven. Zo het kan gaan stormen met ruim 50 meter kettin uit.

We lopen langs het restaurantt van George en zien dat de gegrilde octopus, het hoofdvoedsel van Annelies, hier € 19,00 kost. Dat was altijd € 12 euro. Alles is dus veel duurder geworden afgelopen 2 jaar. We besluiten om maar niet te gaan eten bij George maar 's ochtends een ontbij te nemen voor € 6,50 pp.

Na 2 nachten hier gelegen te hebben besluiten we weer met 2 schepen richtin Varko baai te gaan en dan richting Lygia om de lidl op te zoeken.

als we 's ochtend weg gaan blijken we bijna het hele stuk te kunnen, welliswaar met weinig wind en soms 1 knoop snelheid, maar toch beter dan de motor aan. We gaan weer op anker en zwemmen en borrelen weer met de Buona Vista. Het blijft een prachtige plek.

25 en 26 mei, Via Mitikas naar Varko bay, 9 + 9 mijl

Van Maratia varen we met vol tuig naar Mitikas maar erg wild gaat het niet met wel 8 knopen wind, maar we zeilen. Na wat ronddobberen valt de wind helemaal weg en besluiten we om op de motor naar mitikas te varen. We hebben hier al een paar keer voor aanker gelegen maar gaan het nu in het haventje proberen als er plek is. Als we aankoemn bllijkt er ruim voldoende plek te zijn en met 40 meter ketting in de haven kan het niet mis gaan.

Aan de kade liggen een paar schepen en een schip heeft min of meer de zorg op zich genomen voor een poes die met een grote wond aan zijn nek op de kade woont. Lastig voor onze katten en de kade poes willen we ook niet echt wegjagen. Onze katten hebben daardoor een wat beperkte bewegingsvrijheid.

Het dorp Mitikas is echt wat terug in de tijd gaan, oude, soms verlaten en bouwvallige huisjes staan in de hoofdstraat. Er is wel een supermarktje open en naast de groente die we er kopen scoren we ook een soort cornetto die we buiten aan een tafeltje op smikkelen.

Annelies is nog steeds erg moe en we gaan terug naar de boot en doen de verdere dag niet veel.

Morgen door naar Vrko bay waar de Buona Vista van Jaqueline en Gerard persoon voor anker ligt

Als we in de ochtend wegvaren willen we toch nog even kijken in het kleine haventje van Episkopi op noord Kalamos. Het blijkt inderdaad een kleine haven te zijn maar zo te zien is er ruimte genoeg om een keertje te gaan liggen.

We trekken de zeilen erop want er lijkt genoeg wind te zijn en als kruizend gaan we boven kalamos richting Varko baay maar l'histoire se repete: de wind valt weer helemaal weg en we starten weer de motor. In Varko baai ligt de Buona Vista al te wachten en we gooien vlak bij ons anker uit. Dit is toch wel een van de mooie baaien in dit gebied met kristal helder blauw water. Uiteraard is er een hoop bij te praten onder de borrel.

We besluiten om morgen samen naar Nidri te gaan, Gerard heeft nieuwe koolborstels nodig voor zijn ankerlier en wellicht zijn die te krijgen in Nidri. Bij ons was een van de lijnen van de Lazy Jacks gebroken dus kunnen we ook gelijk nieuwe lijn halen om die te maken.

's Nachts weer heerlijk voor anker zonder een zuchtje wind .

Fotoalbum

24 mei, Na de storm naar Ithaka Petalas en Ormos Maratia, 21 en 10 mijl

Om 16.00 uur komt een schip met 4 mannen verwoed binnenvaren in Spartachori en legt naast ons aan: het was een hel op Kalamos: golven over de kademuur, scheepsanker met elkaar in de klit bij het wegvaren in windkracht 7 en hier op Spartochori geen wind maar wel af en toe zo'n bries die zegt da het verderopop zee nog niet okee is. Zo groot zijn de verschillen tussen twee gebiedjes in de Ionian. En wat een geluk dat we voor Spartochori kozen.

Omdat we op ons pakje medicijnen wachten doen we rustige rondjes in dit mooie gebied dat in deze maand niet verpest wordt door brallende chartermensen. Vandaag gaan we naar Ithaka en de baas van het restaurant zegt Peter: next time maybe only 1 or 2 days! Met andere woorden: je hoort wel bij mij te komen eten elke dag en anders mot je wegwezen.

De tocht naar Ithaka wordt een prachtige zeiltocht met de westenwind die tussen Lefkas en Ithaka doorblaast. Geweldig sturen en lekker schuin maar met een knik n de schoot en een rif in Genua zitten de katten weer wat minder bekneld en zit Annelies niet meer handenwringend gehurkt in de hoek. Aan de kade van Ithaka kunnen de katten, die zojuist heerlijke vrijheid hadden op Spartachori, niet lopen vanwege de passanten en de gillende brommers. Helaas kruipen zij hoe langer hoe meer weg in de achterste ruimten van de bot. Wij doen een wandeling: de eerste voor Annelies dit jaar en als hijgend paard maar wel voldaan valt ze op de bank. De hoeveelheid slaap die zij krijgt is belangrijk voor herstel en  ze geeft toe aan elke geeuw. Een stukje lorazepam helpt daarbij ook, l is dat bedoeld tegen het trillen in het lichaam.

Van Ithaka varen we op een windloze ochtend vaar Petalas een stille plek in een gebied waar de mens nog geen voetsta heeft gezet, lijkt het, maar de viskwekerijen tonen het tegenovergestelde. Stilte, zon, slaap.

Dan steken we door de Dragonera eilandhoopjes naar Maratia een inham aan het begin van de golf van Astakos. Hier kan je vaak niet liggen vanwege de noorden valwinden maar vandaag wel. De wind laat van zich horen en je kunt er niet lekker in zitten zonnen maar na zonsondergang wordt het stil. Aan het strandje staan twee campers van de unieke verlatenheid te genieten.

Wanneer je in de diep donkere nacht slaapt in de diep donkere inham tussen twee bergruggen dan voel je je pas echt een eenling. Annelies is vroeg wakker door de eerste mauw van Freija. Het is pikkedonker en in het zwarte water glijdt iets langs onze ankerketting. Het staal rommelt. Wat was dat? We houden het maar op een vissersbootje... Vandaag verlaten we deze baai alweer richting Kalamos of Paleros. Annelies heeft contact met de Allegra en de Buenovista die in de buurt bivakkeren en die willen we niet missen om lekker mee bij te praten.Varko baai lijkt de beste ontmoetingsplaats. Je gaat het lezen.

Het is reuze genieten van de lente en Annelies doet har eerste zwemrondjes van dit jaar.

Meganisi 2

De illegale Dump op Meganisi gaat nog steeds door. Dit even onder de aadacht als tegenstelling tot die onbederfelijk mooie vakanties...

https://www.facebook.com/clean up meganisi

Afijn.

Onze scooterdag over Meganisi is prachtig, is leuk en leerzaam. Aangezien de wind uit noord en later noordwest komt liggen schepen in de ankerbaaien van Meganisi niet lekker behalve in Spartochori,achter de dam. Er staat een lekker zeilwindje en als die morgen nog zo is dan zeilen we perfect naar Ithaka. We brommeren deze dag over Meganisi en zien veel van het redelijk kleine eiland. We zien de toerismeknop omdraaien en dat betekent dat er overal flink gebouwd wordt en aan de weg getimmerd. Letterlijk en figuurlijk, Omdat Meganisi een rotseiland is dat weliswaar rijk begroeid is met allerlei bomen  en struiken, is uitgtaven van grond een zwaar karwei. En waar laat je al die stenen dan? Gewoon weer ergens anders langs de weg. Soms halen mensen hele happen stenen uit een rotskant van een weg om als bouwmateriaal te gebruiken en zo wordt elke verspilling geen verspilling maar hergebruikt. Behalve met huisvuil. Op onze hoogste klim en zuidwaarts over het eiland waar we in de verte Itaka kunnen zien rijden we pardoes tegen de vuilstort aan. Hier ligt dan je vuilniszak die je zojuist netjes in de container hebt gegooid die bij de haven staat. De meeuwen die over het vuil zwermen en naar voedsel azen schrikken van ons en vliegen weg. De stank van rottend vuil komt ons tegemoet en we worden geconfronteerd met de schaamte over onszelf over ons mensen die denken alles wel goed geregeld te hebben of dat het voor ons goed geregeld wordt omdat we dat zo graag willen en er ook nog graag voor betalen. Europa, uw geld wordt in andermans zakken gestopt niet in vuilverwerkingsbedrijven of -opruimingsdiensten.

We mogen met de brommer niet over de lange tong van Meganisi rijden. Onze scooterverhuurder waarschuwt ons: te gevaarlijk met zijn vele afgronden.

Maar we zien genoeg mooie plekken om aan ieder te kunnen bewijzen dat de Ionian schitterend is.

Een dag met weinig pijn, met veel energie, een gelukkige dag.

18 - 20 mei Nidri naar Sparthori op Meganisi, 5 mijl

Hoe is het mogelijk! Skadi ligt zowat in het enige gebiedje met de minste wind. Geluk bij een goede berekening.

Op 19 mei na een prachtige ochtend in Nidri varen we op Genua met 2,5 knoop langzaam naar Spartochori. Hier blijven we 2 dagen. Morgen wordt veel wind verwacht en hier lijken we goed te kunnen schuilen. Later op de dag zien we dat zeilvrienden overal een schuilplek moeten vinden en aan de zuid Peloponnesos moet je helemaal niet wezen.

We zien op vaart naar Spartochori niet veel zeilschepen de zee is bijna net zo leeg als de hemel, een hemel zonder vliegtuigstrepen. Nu de Plotter is gemaakt kunnen we weer "op een bootje staan met de cursor en zien wie of wat het is en we spotten de Wahoo! Annelies plaatst de foto die van veraf genomen is en niet erg duidelijk, op facebook; benieuwd wie er reageert. Wahoo kenners merken het bericht niet op behalve 1: Ad de Korte. De meesten denken "WAHOO" een uiting van Annelies is. Grappig. Klik op--->Wahoo !

Spartochori binnen gevaren stevenen wij recht op doel af, de kleine noordkade waar je achteruit aan kan leggen, er zijn nog 2 plaatsen vrij. De vader van het restaurant komt helpen maar wijst ons eerst naar de oostkant maar daar willen we niet liggen want - vanwege ondiepte moet je met de boeg naar de kade aanmeren en voor onze luxe katten is dat onhandig van de boot af komen. Zoiets als met hoge hakken afdalen.

Aangezien we erg doelgericht varen komt de papa naar onze voorkeurkade en helpt met een mooringlijn, die daar gelukkig is. Nadat de kade vol is met boten loopt hij alles na en zegt steeds trekmaaraan, trek maar aan. WAnt er kan ook in deze beschermde baai harde valwind komen of - als de wind een paar graden draait, veel swell.

Het valt allemaal erg mee. We krijgen geen regen en we horen in de nacht in de verte geruis van harde wind maar bi ons waait het weinig. Het plan van vadaag is de logeerkamer ordenen en de bedden opmaken met beschermhoezen. Een lunch in papa's restaurant te nemen en een wandeling te maken. Want met Annelies gaat het steeds een stukje beter met ups en downs. In de middag compleet van de kaart maar om 17.00 uur weer uit bed en na een douche en maaltijd van Peter weer vol energie. Lopen doen we nog niet veel. Maar alles komt op zijn tijd. Ook nog steeds met pilletjes en we wachten nog geduldig op de zending van huisarts Bordui, met DHL naar Preveza.

meganisi - spartachori

17 mei, losmaken uit Prèveza naar Nidri op Lefkas, 17 mijl

De medicijnen voor Annelies komen pas over 7-9 dagen. Ondertussen is annelies gisteren weer 25 mg per dag minder gaan innemen. Voor deze dag een risico omdat het een dag zou worden met visite, drukke gesprekken en dus factoren om meteen meer pijn te kweken. Maar het gaat goed. Wat voelt het heerlijk om weer eens als vroeger met mensen te converseren. Ideeën uit te wisselen en plannen. Ook de nieuwe bekenden Margreet en Rob van de Bright Side komen even aan boord. De amandel-sinaasappelcake die Annelies had gebakken gaat bijna op. We krijgen complimenten over de cake. Annelies is zelf ook heel verrast dat hij zo goed en groot was en lekker. Die kunnen we toevoegen aan de favorieten.

AIS

De gesprekken komen ineens op de AIS signalen: die komen niet meer binnen op de Plotter. En Hanjo en Peter buigen zich eeens over de klus. Om te kijken waar het probleem zit sluiten Peter en Hanjo eerst de AIS aan op de windows PC . Daar zien ze dat de transmitter keurig alle signalen verzendt die de plotter nodig heeft om schepen zichtbaar te maken. Daarna kijken ze op alle bedrading met een multimeter of de sgnalen uiteindelijk op de kabel bij de plotter terecht komen. Wanneer dat wel zo blijkt halen ze de plotter los om te kijken of 1 van de contactpennen in de plotter misschien scheef zit. Dat blijkt echter niet het geval, maar Hanjo merkt op: het stekkertje heeft 5 aansluitingen en het plugje waar we hem in doen 4. En er zit nog een plug met 5 aansluitingen. Wanneer Peter het stekkertje daar dan in stopt is het hele probleem opeens opgelost. Peter je moet de kabel van de AIS transmitter ook niet in de stekker van de fishfinder stoppen! Hanjo erg bedankt. De schepen zijn om ons heen zijn nu allemaal zichtbaar op de plotter. Peter is dom dat hij er 3 jaar niet op kwam om er een andere blik op te werpen en de boel nog eens te checken.

We gaan niet wachten. We kùnnen er ook niet op wachten want er komt 30 knopen wind op de stadskade te staan en dat wordt "niet prettig". Daarom gaan we gewoon varen en ankeren en tegelijk een schuilplekje zoeken voor die winddagen.

Laatste boodschap:

• duikhorloge nieuwe batterij -
• hoeslakens voor het logeerbed kopen bij de karpetzaak,
• Gedag zeggen tegen Aris,
• haven betalen. 55,88 voor 7 dagen.

Hanjo Irana en Marco zwaaien ons uit. Margreet en Rob zijn op stap met een huurauto dus die ontmoeten we wel elders. Wat voelt het weer goed om los te maken, en verder te reizen ook al moeten we even terug om de medicijnen op te halen. Maar misschien kan iemand ze voor ons meenemen!!! Is er iemand?

De katten hoppa in de manden, en - o ja - ze kregen altijd een schermdoek om de mand. En o ja we moeten weer dingen opruimen. En niet vergeten je elektrasnoer los te maken en de loopplank. En dan gaan we. Slechts een week in Preveza en je bent helemaal ontwend om te varen en de stadsgeluiden en de dagelijkse sleur hebben je suf gemaakt. Nu moet alles op scherp, zie je elk uur van de dag iets anders, nee elke minuut. Is er water en zon en beweging om je heen. En niet de café-muziek waar je gek van wordt. Net zoiets als elke dag Sky radio aan te hebben en na een week beginnen dezelfde liedjes weer. De stad is leuk het eten goed, de zeilboot klaar maken geeft de meeste adrenaline.

Het wordt een een verdomd lekker zeiltochtje naar het kanaal van Lefkas. Peter heeft berekend dat we precies 5 minuten voor opening van de brug aankomen als we alleen op Genua varen. De zee wordt woelig, al direct met 4 Bft. De wind is van west in 1 klap naar noordoost gedraaid. We zijn exact 14.55 uuur bij de brug met 7 schepen. Een Australier met een mooie nieuwe Beneteau draait als een gek rondjes. We laten al die idioten maar voor gaan... Het is al zo bekend bij ons dat we amper kijken als de brug open gaat. Annelies duikt de keuken even in om lunch te maken. Al smullend van een avocadosalade gaat lefkas Marina aan ons voor bij en we zeilen prachtig naar Nidri. Bij de bekende plek nabij Helena restaurant ankeren we. Een stel ut een catamaran steekt ongerust de koppen boven de kuip: wie legt er nu weer aan? En hoe dicht bij ons? Maar er is zeeën van ruimte. De koppen gaan weer naar beneden. In Nidri ankeren altijd dezelfden en we zien bekende schepen van vorig jaar voorbij komen...

14 mei, de dood verkiezen boven onderwerping

Dit enorme beeldhouwwerk toont de vrouwen van Souli die de dood verkozen boven onderwerping aan de sadistische islamitische veroveraar Ali Pasha, door met hun kinderen vanaf de klif te springen.

Het monument is zichtbaar vanaf 30 kilometer afstand, vanaf de kust van Corfu en vanaf de vanbij gelegen archeologische vindplaats van het oude Cassope.

"Ondanks het ruige en grootse schouwspel van de Epirote-bergen en het uitgestrekte gevoel van de Ionische Zee, heerst hier rust", in serene stilte.

,, Tegen het einde van 1803 wilde de heerser van Epirus , Ali Pasha, voor eens en voor altijd afrekenen met de Souliotes, het rebellenvolk van Souli, dat lange tijd een probleem was geweest voor hem en de sultan. Zijn leger belegerde Souli en dwong hen op 12 december een verdrag te ondertekenen. De basisvoorwaarde van de overeenkomst, die niet werd nageleefd, was dat de Souliotes, inclusief vrouwen en kinderen, hun dorpen moesten evacueren en dat ze geen schade zouden oplopen.Op 16 december verdeelden de mensen van Souli zich in drie falanxen en lieten hun voorouderlijk land achter. Twee dagen later werd de derde falanx, op weg naar het zuiden, in Zalongo aangevallen door een grote groep Turks-Albanese soldaten. Tijdens het gewelddadige gevecht dat volgde, werd een groep Souliotes in de val gelokt door de vijand. Onder hen waren ongeveer 60 vrouwen, van wie sommigen zwanger.

Om gevangenneming, slavernij en vernedering te voorkomen, gooiden de vrouwen tijdens hun dans eerst hun kinderen van een steile klif en hielden ze elkaars hand vast terwijl ze samen zongen en dansten. Hun stappen leiden naar de klif waar ze de een na de ander hun dood tegemoet sprongen. Het incident werd al snel in heel Europa het ultieme symbool van zelfopoffering en heldhaftigheid".

skadi ligt aan de stadskade van Preveza.

In plaats van 2 keer heen en weer naar de goedkoopste benzinepomp te rijden, tankt Peter diesel bij de "olieman" die langs de haven rijdt. Prijs 1,86. De goedkoopste pomp in de buurt van de lidl hanteert een prijs van 1,86 en de duurste die we gezien hebben rekent 1,92.

Het dek is gewassen. Omdat Peter helemaal op gaat in zijn Spaanse lessen, geniet van het pensioenlebe en omdat Annelies in de middag op bed ligt, wordt er niet veel gedaan op het schip. Het is een genietleven geen poetsleven. Odin heeft ondeussen het beddengoed bevuilt met haarballen en we brengen de hele mikmak naar Aris. Het is diezelfde avond al klaar. We zijn mobiel want we hebben een huurauto. Ondertussen hebben we kennis gemaakt met nieuwe en oude vrienden en we verheufen ons erop dat de Passion en de Allegra binnenkort aanleggen. Helaas schip Lunde niet zie hun website: www.lunde.nl

We varen dinsdag weg en moeten waarschijnlijk terug komen om de medicinen uit Nederland bij Aris op te halen.

Ondertussen proberen we er nog een autoritje in te stoppen naar Lefkas, alleen om de verandering van sfeer. Want we kijken elke dag aan hoe stabiel en pijnloos Annelies is...en het lijkt steeds beter te gaan.

Je hebt van die momentjes dat je continue iets vergeet maar ook dat je je niet wilt verstappen. De schagrijnige figuur naast ons die neit zijn achterlijnen wilde aanpassen toen wij aankwamen, heeft de lijn nu een stuk boven langs onze apasserelle lopen en wij en de katten moeten er op letten wel even over de twee lijnen heen te stappen. De katten en Peter probleemloos met een hopje of een stapje en Annelies even met een moment van concentratie.

Er gebeuren geen gekke dingen, er zijn nog geen ankers verstrengeld geraakt en iedereen is nog in de wen-fase van het zeilseizoen.

11 mei, transnationale socialezekerheidskwesties, een ochtend van kastje naar de muur

We hebben geen tonijn gevangen en zijn tegen vieren tussen de tonnen van de vaarweg van Preveza naar de stad gevaren. Naar het plekje achter het befaamde hekje aan de kade waar de katten wat vrijer van de boot af kunnen. Jongens ja de kade wordt opgeknapt, hier en daar afgezet met schermen, maar ons hekje staat er nog, tenminste...een nieuw wit exemplaar. We leggen aan en worden geholpen door Hans van de Iskra, de Nederlandse boot die Annelies bij toeval op Marine Traffic spotte. Direct was ze naar onze map met visitekaartjes gerend, ze vond die van de Iskra en appte Hans en Maria dat wij ook in de buurt kwaren.

We krijgen nog die middag visite van Hans en Maria en ook van Frank en Louis van de Zin" die een paar dagen in Preveza Marina vertoeven. Ze brengen hun  jonge hond Friso mee die welopgevoed en zeer lief is. En dorstig, en wat een hartveroverende blik heeft hij. ,,Nee Annelies, wij nemen geen hond. ook geen leenhond.

Annelies is kapot, heeft geanimeerd bij de visite gezeten maar dan begint het grote trillen en ze moet op bed en we koken niet. Peter haalt ons eerste pitabroodje van 2022 en man man man, wat een smeuige hap met gegrild vlees. Wat een kwaliteit voor € 2,70.

Een vrachtboot uit een ver land ligt aan de goederenpier tegenover de kade en heeft zijn generatoren aan. Na een dag achter die geluidsuitlaat van een vrachtschip te hebben gelegen, decibel 51 maar irritant genoeg, verhuizen we de volgende ochtend naar 5 plekken verderop. Naast een motorjacht die naar links en rechts zijn schip als het ware vastgespannen heeft met zijn achterlijnen. We kunnen makkelijk in de plaats naast hem maar dan zal hij toch zijn lijn moeten verzetten. Hij vindt dat hij zo wel best ligt en Peter moet maar zien hoe hij aanlegt. Nou, die vaart de Skadi rustig in de ruime plek, en we leggen de loopplank uit, gewoon over de achterlijn van de buurman heen. Meneer lijkt nogal sjacherijnig maar later op de dag komt een monteur naar zijn airconditioning kijken en we snappen waarom de man niet blij is. Tegen Peter kan er geen glimlach af.

,,God straft onmiddelijk", zei de moeder van Annelies wel eens en in dit geval doet Onze Lieve Heer dat meteen, want als de buurman zijn elektrasnoer wil aansluiten aan de elektrapaaal op de kade, laat hij op de loopplank de hele rol draad met stekker en al in de "plomp" vallen. De "plomp" is een ander woord voor het havenwater. Stiekum moeten we in ons vuistje lachen. Net goed.

Vandaag gaan we een klusje doen. We moeten naar Aris van Royal Freshness want hij zou bij zijn dokter zorgen voor een extra doosje pilletjes. En...we moeten de gasfles laten vullen. Aris loopt krom, heeft al jaren last van rugpijn en nu horen we het verdrietige nieuws waarom: hij blijkt al jaren MS te hebben. Het leven kan zulke rare wendingen hebben en zo dramatisch...

De papa van Aris is nog viefer dan Aris zelf en stapt op de brommer om ons de weg te wijzen naar de dokter. Deze vrouw vertelt dat het middel Oxazepam niet in Griekenland te krijgen is, wel het broertje Diazepam of Lorazepam maar het valt onder narcotics en moet met een officieel recept verkregen worden. Dat officiele recept met een rode lijn onder de tekst is alleen te krijgen bij de EFKA. 20 minuten lopen van daar. We ondernemen de wandeling. We laten de vele koffietenten aan ons voorbij gaan, want misschien sluit de EFKA wel gauw. Daan aangekomen met Google maps gaan we trap op, mondkapje weer op, en we leggen uit wat er aan de hand is en wat er nodig is. Tja en wie spreekt er hier Engels? Een hoop Grieks gediscussieer en dan komt een engels sprekende dame; we proberen kort samen te vatten dat we Oxazepam nodig hebben en waarom. Ze valt ons 3 x in de rede om duidelijk te maken dat we het gebouw uit moeten en links en nog een links. Ja maar het gaat niet om het medicijn het gaat om het recept! ,,U moet naar buiten om de hoek en links en nog eens links..." Ok! Naar een post waar we geholpen worden.

Daar aangekomen zit een jongedame en een meneer op een stoeltje op het marmeren bordes en we proberen uit te leggen waarom we komen maar de dame laat ons steeds niet uitpraten en rent steeds naar binnen en naar buiten met de mededeling dat we naar het ziekenhuis moeten. Opnieuw gaan we uitleggen waarom we hier zijn, zij gaat weer naar binnen, en komt terug met: ,,jullie moeten naar het ziekenhuis voor het medicin, naar een arts". ,,Nee we moeten alleen een Prescription!" ,,OOOOh!" Weer naar binnen en uiteindelijk komt er een vrouwelijke dokter naar buiten. Na veel overleg besluit zij Lorazepam te geven en we moeten wel bij onze huisarts een verklaring vragen waarom we het nodig hebben.We krijgen een briefje met haar naam en e-mailadres. Wa

Bij de Apotheek 18 tabletten van 5 mg gehaald, 1/2 's ochtends en 1/2 's avonds. We zijn benieuwd of dat werkt tegen het trillen, tegen de overspannen zenuwen. We besluiten een mail aan Matthijs Bordui onze huisarts te sturen voor de verklaring maar ook gelijk om een extra voorraad te vragen die onze buurman Frank (Frank lees je dit?) kan ophalen en samen met pindakaas, drop, Wasabi kruiden, Petac indiaase kruiden voor de curry, etc. per DHL op te sturen naar Aris in Preveza.

Sjonge hoe doen ze dat in Calabria? Daar krijgen we alles gewoon mee. De EFKA is een orgaan dat aangesloten is bij de NSRF: http://2007-2013.espa.gr/en/Pages/staticWhatIsESPA.aspx.

Terug aan boord moet Annelies even liggen en Peter gaat verder met Spaanse les op Duolingo, je weet maar nooit hoe ons leven en de Skadi loopt...

9 mei, naar Preveza

Ondertussen: gestolen in Oranto de bumper van skadi

• Klus: boot schoonmaken, ramen schoon maken.
• Zonnescherm maken dakraam
• logeerbedden matrassen reinigen of laten vernieuwen
• stootwillen renigen
• bimini losse naad plakken en stikken
• huik losse naad plakken en stikken
• 3e rif eruit gootzeil
• zeillat inkorten
• gelcoat schuren; reparatie schade in San Foca
• autohuren voor Lidl, Dierenzaak, rit naar Paleros en...niet te vergeten bij de oplichter langs die ons vorig jaar water verkocht ipv olijfolie; we gaan zijn geldbakje legen.
• autohuur voor een dagje naar Lefkas, of voor een cultuur-uitje

zoals gewoonlijk weten we al van te voren dat al die klussen niet allemaal gedaan gaan worden, maar verspreid gaan worden over de zomer.

Het is wederom een mooie dag in de Ionian. Ze zee is kalm,we varen op de motor met de Genua erbij 30 mijl naar Preveza. Boterhammetje pindakaas. (nee niet nog met banaan en jam en etc.) Nog geen tonijn gevangen, maar we hopen op zeker 3, een voor ons, een voor Hanjo en een voor Aris, de Griek die voor ons van alles regelt, ook een recept voor een medicijn voor Annelies. De katten liggen te  "ronken" in hun manden en hopen stilletjes op meer loopruimte want in "Gaios was het chaos" met verkeer. Nu al. Vlak voor de boot.

Fotoalbum

4 - 8 mei Othonoi, Corfu, Sivota en Paxos Gaios

Update:

Na aankomst in Othonoi vaart Skadi naar noord Corfu en ankeren we in Agios Stefanos. En een ontmoeting wordt dan ingepland: Vrienden Ad en Scarlett varen namelijk mee op de Wahoo, een schip dat, had Ad ons al talloze malen voorspeld, wij beslist zouden moeten tegenkomen. Nu begint het erop te lijken dat we meerdere vliegen in 1 klap vangen en we zien de zeilers en de gasten van de Wahoo in Sivota. Scarlett bereid een pasta maaltijd voor 8 man. En we zitten aan de ronde tafel van Houkje en Henk met elkaar te eten, lachen en verhalen over en weer te delen waarbij als rode draadgrap ineens de verkoop van Skadi op het speelveld wordt gezet. Het is nog niet zover, maar we hebben een geinteresseede in onze boot:  een van de gasten, namelijk Philippe.

Voor Annelies is de hele visite-partij een try-out want sinds maanden hebben we geen mensen gezien, slechts gepraat met een enkeling. Het blijkt een moedige maar uitputtende avond voor Annelies, waarvan ze 1 dag moet herstellen maar het herstel is moeilijker omdat we tevens juist begonnen zijn de medicatie te verlagen gewoon om te zien of ze met minder Pregabaline kan functioneren. Afkicken brengt bijverschijnselen met zich mee dus het moet langzaam aan. De Ketamine is volgens ons ook nog niet uitgewerkt. Mensen je kunt beter aan de marihuana!

De kille temperaturen verdwijnen in Mud Bay, Ormos Valtou, een van onze meest geliefde plekken alhier. De flottieljes hebben de baai ook ontdekt en er vertrekken daar net 7 schepen als wij de inham binnenvaren. Het water is nog troebeler dan ooit. In de verte is het nevelig maar het is niet zo koud meer  en we hoeven geen dubbel dekbed op het bed. De ochtend is sprookjesachtg stil en je zou uit de spiegelingen in het water zo ineens een "Waternimf" verwachten...

Het is nu overal ongerept mooi zonder de verpestende toeristen en toeristenindustrie waar de Grieken hier van leven. Weinig boten, vriendelijke mensen., lege terrassen, geen gillende speelhallen, wel lekkere ijsjes. Sivota is een beeldig dorp met parkje dat in de zomer waarschijnlijk overstelpt wordt, maar nu kunnen we hand in hand als enigen onder de rode bloemen van de Lampenpoeyser (Callistemon citrinus 'Splendens') door lopen. De havenmeester Vasilis maakt, nog niet verveeld door de idiote flottieljezeilers, lachend een praatje met ons en zegt: ,, je maakt wat mee in de zomer...rare mensen en vaak dronken..."

We motoren weer veel, aan de westkant van corfu is wel wind maar tussen Corfu en vasteland is de zee stil. van Sivota naar Paxos Lakka halen we het zeil halverwege weg en maar de zee weer behoorlijk verstoord. De vislijn is uit maar het zou flink waggelen worden bij binnenhalen van die (hopelijk vette) tonijn.

Tegenwoordig hebben we een kat aan boord die voor steeds minder terugdeinst. Tja 11 jaar oud en dan heb je een hoop geleerd in je leven en ken je alle trucs wel zo'n beetje. Dus de vis die we niet gevangen hebben maar wel gekocht, wordt listig van de keukenschaal gesleept. ,,wat hoor ik toch?" vraagt Annelies. ,,Het is alsof iemand op het toetsenbord zit te typen". En dan blijkt de schoongemaakte Dorade van de aanrecht, over de rand van de keuken op de navigatietafel gesleept te zijn en op het toetsenbord te liggen en Freija smikkelt er lustig op los.

Het rondje Ionian is dan misschien wel saai voor de 8e keer maar wat een weldaad voor de vermoeide hersenen is die kleur, die kleur van azuur, tot melkachtig grijs, soms tot diep en schitterend edelsteenkleurig.

Als je een mens bent die altijd van het maken van plannen in elkaar zit dan is het moeilijk de rem op de ondernemende geest te zetten maar het moet...voor Annelies. En er is niets mis mee, zegt Peter steeds. Helaas, het rondje Adriatic is van de baan...kosten, moeite, tijd, vermoeiende vaartochten...het was een verstandige beslissing. Maar we sluiten niets uit en wanneer het vaarleven weer in een goed ritme zit, dan kunnen we alsnog een stuk noordwaarts gaan tot Dalmatië, toch?

Fotoalbum

3 mei, Otranto naar Othonoi en hoe maak je een zee egel schoon

We blijven een dagje in Otranto liggen omdat er oostenwind staat en de golven tegenlopen. Otranto is best een leuke stad, het oude centrum is gezellig druk met de vele souvenier shops en restaurants. Uiteraard scoren we een ijsje.

Als Peter gaat betalen voor de ligplaats raakt hij in gesprek met de havenmeester en 2 van zijn vrienden. Zij gaan over 14 dagen naar Othoni, Erikoussa en Mathraki om er o.a zeeegels te gaan vangen en eten. Als Peter heel verwonderd kijkt wordt er een lange pikhaak gepakt en wordt er een kleine zee-egel uit het water gehaald. Met een mes wordt de onderkant opengemaakt, schoongespoeld en dan is ze klaar om te eten. ,,Je moet alleen de vrouwtjes eten, die zijn lekker en de mannetjes niet". Zegt Francesco onze aanlegmeester. Hoe zie wat een vrouwtje is: die heeft namelijk korte stekels en de mannetjes hebben lange stekels. OK, weer wat geleerd.

Op dinsdag maken we reeds om 06:00 los en gaan we op vaart naar Griekenland. In het begin staat er nog wat vervelende swell maar langzaam aan wordt de zee beter en in het begin kunnen we wat zeilen (9 mijl) , later motorzeilen (10 Mijl) en het laatste stuk motoren (25 mijl). De golven komen dan wel schuin van achteren in en er is een lage kruiszee waardoor Annelies misselijk wordt. Iets dan nog zelden gebeurt. In de kom van eiland  Othonoi ligt maar 1 schip,  en er is dust ruimte genoeg om het anker voor het eerst dit jaar te laten vallen.

We zijn terug in Griekenland!

1 mei, van San Foca naar Otranto, 10 mijl

Vandaag gaan we van San Foca naar Otranto.

vlakbij San Foca trekken we de zeilen erop en zeilen comfortabel met achterwaartse golven van 40 cm naar Otranto, terug langs een stukje van de hak van Italië. We kennen Otranto Port van een paar jaar geleden. Maar alles is anders. De linkse hoge pier van de Coast Guard lijkt nu alleen voor de grote schepen van de Coast Guard. Zij hebben tevens een zijponton gekregen, er lijken nu ook visserstrawlers te liggen. Aan het eind is een stukje van de rechthoekige pier beschikbaar om aan te leggen en deze concesssie wordt beheerd door ene Francesco. Er is ruimte voor 5-6 schepen, met mooringlijnen die vastzeitten aan de kade aan enorme schakels van ijzerkettingen. Een zooitje, zou Annelies zeggen. Daarachter zijn een paar treden, van het mooie marmersteen dat ze hier en in de bergen van Kroatie "oogsten".

Otranto heeft een metamofose ondergaan, het kasteel is gezandstraald en alle gebouwen van het fort zijn gerestaureerd, met trappen verbonden en met een loopplankpad naar de pittoreske binnenstad waar het memelt van de boetieks. In de avond toont Otranto zich van de sprookjesachtige kant met de lichten op het fort en kan je bijna spreken van een mondain centrum met mooie paden en boulevard.

We blijven daar 2 dagen liggen om Diesel te tanken en boodschappen te doen. In San Foca zijn een paar onooglijke mini-marktjes waar ze in het voorseizoen helemaal niks verkopen, en dus hebben we de Skadi behoorlijk leeg gegeten. In Otranto zijn grote suprermarkten , Eurospin, Conad etc, dus weer even goed aanvullen. Peter gaar alleen met het karretje. Annelies ploft op de bank, zelfs een zeiltochtje van 10 mijl en aanleggen zit niet in de koude benen (letterlijk)

Francesco is wel een onderhandelaartje maar later zou blijken dat hij van zijn voorgenomen prijs niets afhaalt: 30 euro per nacht. Toch niet slecht. Water en stroom erbij. Verderop zjn douches van de zeilclub.

De boot naast ons heeft de pech dat zij - juist toen ze naar Sardinië wilden vertrekken - er iets kapot ging in de stuurinrichting en het onderdeeltje komt een keer. ,, Ik zou allang een ander onderdeeltje zijn gaan halen, al was het in Rome", zeggen wij. De boot ligt er al 20 dagen en soms ook nog met de swell uit noord tegen de kade te stuiteren. Maar---daar hebben ze iets op gevonden: lijnen met autobanden ertussen want die rekken lekker mee. Het is er een zooi van loopplanken en touwen.

Het probleem is niet het onderdeeltje -  voor ons dan - maar hun hond. Een mooi dier maar je wordt knettergek van het geblaf. De katten schuilen twee dagen in hun manden. Zijn ze al niet timide geworden van de mindere bewegingsvrijheid aan boord ipv thuis, nu zitten ze in hun mand. Het is lastig op de kade, viezig en roestig van de verroeste schakellkeing en erachter een pad waarover de Italianen lopen te paraderen en naar binnen te kijken.

 Geen hekel aan Italianen maar dit volk vandaag - op nationale feestdag 1 mei - is onbeleefd en zeer brutaal.

We gaan gelukkig de volgende dag naar Griekenland samen met de Jan Maat, een schip naast ons van Duitse mensen.