22 oktober en de dagen erna

Ons gevoel over de boot:

vooral Annelies heeft het heel moeilijk met de verkoop van het schip. Toch zou het net zo geweldig zijn om het geld te kunnen investeren in iets anders, als de boot gewoon te houden. Het is na twee keer emotioneel afscheid nemen ( in 2023 en 2024) en tussen wel en niet heen en weer gegooid te zijn, wel makkelijker nu om de boot te verlaten. We hebben wat spullen laten liggen voor onszelf als we terug zijn op Skadi. En mocht de boot verkocht worden en de kopers onze spulletjes niet willen, dan gooien ze die maar weg.

Het was nodig een deken erbij te kopen, die ligt er dus ook nog. We gaan er wel van uit dat we in mei terug zijn op de boot. En zo is het ook goed. Het bordje te koop blijft er hangen, maar het zou ook heerlijk zijn om te varen. We hebben een nieuw evenwicht gevonden, naast varen, doen we motorritten, hebben we weekjes vakantie en ligt er alweer een plan voor maart en april. Thuis vinden we het heerlijk toeven vooral in de  Nederlandse zomer. En onze kattenoppas heeft ons ook mee laten denken over de lengte van vakantiereizen. Op dit moment is voor haar maar ook voor ons een periode van maximaal 3 weken genoeg. Maar wie ons het meeste hebben laten weten dat we zo lang niet weg moeten gaan, dat zijn de katten. Met hun ogen en hun Siamezentaal en met hun liefde en dankbaarheid laten ze ons erin kennen dat ze echt niet zonder ons kunnen, hoezeer onze oppas nu ook deel van het gezin is geworden.

Volgend vaarseizoen begint dus in Mei 2026. Tenzij iemand de boot koopt. En dat melden we hier op de website.

Trouwe lezers dank voor het lezen en volgen. Deze winter wil Annelies een tweede boek schrijven. Stay tuned!

21 oktober, naar huis

We mogen verblijven bij vrienden in Nikiana. De volgende ochtend worden we door hen afgezet op het vliegveld. We hebben een vlucht naar Bologna met Ryan Air. 

Soms heb je wel eens per ongrluk nog een flesje cola of chocolademelk in je tas en vergeten dat op te drinken voordat je door de controle moet. Willens en wetens heeft Annelies 2 haaknaalden meegenomen van een haakwerkje - tijdverdrijf op de boot- en datvin een vakje in de deksel van het koffertje gelegd. Daar omheen wat bijoux en een rinkelende heupketting voor op een jurk. Een hoop zooi aan vrouwenspullen dus. In de koffer van Peter zitten de 3 bollen haakgaren. Deze worden ontdekt en bekeken door de beveiliging.,, en waar zijn de naalden dan", vraagt de beambte. ,,Die zitten bij haar in de koffer", zegt Peter en wijst nasr links. Links staat Annrlies tussen nig een paar mensen die wachten op de door de scanner rollende koffertjes. Tja, wie is wie en welke koffer heeft dan haaknaalden? De kokkertjes van de andere wachtenden  zijn door de scanner heen zonder oponthoud. We ratsen ze van de rolband en de beveiligingsbeambte is de kluts kwijt en koet xich meteen ook wijden aan de volgende uitgelichte reistassen.

Dus haakwerk en naalden zijn compleet. Ook in Bologna in de controle van KLM. Zooo doorzichtig dat inchecken!

We gaan als een banaan. Komen prachtig op tijd in Amsterdam aan en 20 minuten later de sneltrein naar Rotterdam en daarna de trein naar Vlissingen. Albana haalt ons op en opent dd voordeur. En daar staan ze: de katten .... onwennig, overdonderd maar toch moeten ze geweten hebben dat we zouden komen want als de oppas al weg is en ze slapen 1 nacht alleen dan klopt er iets niet, dan gaat er iets belangrijks gebeuren.

20 oktober

Vandaag is de boot op de kant gezet bij Konidaris tjonge wat gaat dat hier makkelijk. 

Bed afgehaald. Laatste dingen. We zijn makkelijker geworden in achterlaten van spullen. Sommige dingen laten we zitten in de kastjes en als de boot verkocht wordt en mensen willen ze niet dan gooien ze het maar weg.
Bij het Iris hotel wachten we op de vrienden die we een lunch aanbieden.
We nemen afscheid van Vasilis, Eri, Archie en Christos, de tranen staan in zijn ogen en hij zegt:,,you are my real friends”. Ja dat zijn we en we. We hebben altijd veel begrip getoond voor zijn situatie, hebben bij hem aan het ponton vastgemaakt, elke keer en trouw, hebben gegeten bij hem en vooral begrepen hoe moeilijk het is on hier een nieuw leven na een scheiding op te bouwen. Maar het gaat nu goed met hem en zijn familiebedrijf en binnenkort komt zijn nieuwe vriendin… uit Kurdistan. Maar ze woont in Oostenrijk…. Wat je ver haalt is lekker zegt men wel eens haha
Daarna gaan we met de vrienden mee naar naar hun huis en morgen brengen ze ons naar het vliegveld. We zijn er heel blij mee.

19 oktober

Het regent het zegent…
In Zeeland rijdt de BMW motorclub een motorroute. Van 🏠 krijgen we bericht dat Freija 🐈‍⬛ helemaal ♥️ geworden is met onze oppas. Na bijna 2 jaar is ze deel van hun leven.

Vandaag is het 🧽 schoonmaakdag in de boot. Op de steigers is het ook 🧹 een heen en weer geloop want “sailing holidays” moet de charterboten klaar maken voor de volgende en laatste vakantiegangers. We zaten gisteren eens uitgebreid te kijken naar de kwaliteit van de “sailing holidays” boten. De meesten hebben geen goede grote stootwillen, oude zooi, niet goed bevestigd. De boten zijn afgeragd en wij zouden bij deze maatschappij nooit huren. Nisos heeft daarentegen mooie schepen en zij staan ook altijd paraat voor reparaties en onderhoud, zien wij, als we langs hun ponton lopen.

De koffie is op. We gaan maar eens beginnen 🪣

Aangezien we al veel hebben gedaan komt het nog op enkele kleinigheden aan. Zoals het aanrecht schoonmaken tot het zo wit als sneeuw is: heel simpel door het te bleken met oxaalzuur. De douche is een fluitje van een cent: als je iets niet heel vies maakt hoef je er maar een sponsje overheen te halen en een glansdoekje.

Bij controle van de bilge-pomp blijkt die het niet goed te doen. En een stuk van de bank moet open om daar de pomp na te kijken. En deels op het stuk bank dat open moet liggen een paar kilo's aan dinghy en zakken met de zeilen. Dus Peter moet die eerst opschuiven.  Dan 8 grote bouten los schroeven, nog een paar kleine, blad eraf. Slangen loskoppelen, testen...Dat is wel okee. Pieker pieker...

Er blijkt dan een verstopping te zitten in de slang bij het putje. Met een waterslang van het ponton konden we het doorspuiten.

deze waterslang van het Iris ponton is door Annelies helemaal door de kuip, door de boot meegesleurd. Terug om waterkraan open te draaien en meteen weer dicht, een korte harde stroom spoot door de slang en ontstopte de pompslang. Maar bij het terug hijsen van de hele waterslang, het ponton op en hem daarna keurig  klein opgerold te krijgen, was ook een kunst. Je weet wel: dat he de verkeerde draai niet uit de slang kan krijgen....Commentaar van een Engelsman ,, well done", klonk ergens uit een boot. Ja, ze kan het wel..

18 oktober, weer verkassen

Goedemorgen, vandaag gaan wij naar de “hammerhead “ van het ponton van het Iris Hotel. Het is 08.45 uur , het sijpelt wat er er is wat blauwe lucht tussen de wolkenvelden. Weinig wind. Temperatuur 20,2 graden. De zon komt bijna achter de heuvels in het oosten vandaan en schijnt al op de werf en op de berg erachter.

De Elati op Lefkas is een bergketen met als hoogste top de Stavrota met een hoogte van 1158 meter, het is vrij ruig stuk natuur op het eiland Lefkas in het westen van Griekenland met interessante bergdorpen om te bezoeken, bossen en verschillende wandelroutes. Lefkas staat bekend om zijn zuivere olijfolie en goede wijnen. De wijngaarden en olijfbomen waar deze prachtige producten vandaan komen zijn hier te vinden.

Wij wachten tot we terecht kunnen aan het Iris Pinton. De Grote Mees haalt al anker op en vertrekt naar Cleopatra.
Dag Nynke en Rob, tot ooit…
Wij bewaken nog even de ankerplaats tegenover Konidariswerf en noordelijk het Iris Ponton. Het wordt notabene 24 graden.

En er valt geen regen meer hier, precies boven de baai. Dus we zitten buiten op een boot waar- gelukkig- de zeilen, de huik, de buiskap en de bimini niet meer staan. Een wiite vlakte van een schip, het lijkt nog een schip door de mast🤪
Nee, er vertrekt nog steeds geen boot van het Iris Ponton. Ook niet die van de “hammerhead”. Pffff....

Tegen 13.00 uur belt Peter met Christos. Christos is niet in het hotel maar zegt dat hij even met Vasilis zal bellen, want die loopt nu wel over het ponton. ,, Ja er is een plek”. Joh!
We gooien de stootwillen over de rand. Openen ankerkluis, starten de motor en Annelies haalt het anker op. Alles gaat gesmeerd en snel, we hoeven nu niet eerst aan katten te zeggen dat we vertrekken.🙀
Het anker zit muurvast. Een dikke kluit zand blijft erop zitten. Annelies laat het anker dus even onder water hangen en door de snelheid van Skadi brokkelt het eraf. Hoppa. Anker op en kaboem hij zit weer op zijn plek.
De plaats aan het Iris is de uiterste van de voorste rij. Het hele ponton ligt vol met “sailing holiday” boten. Reken eens uit wat Christos verdient deze dag….nee, hij is niet meer zielig, hij komt goed boven zijn echtscheiding uit, 💰
We doen een boodschap in uitgestorven Nydri. Een oma in het zwart loopt de plantenbakken na. Ze heeft zich de hele zomer niet laten zien maar staat nu midden op het pad.

We hebben keurig het eten opgemaakt deze reis. Morgen schoonmaak van koelkast en douche en overmorgen op de kant.
We eten bij Christos en hij zegt:,, zeker weten dat je maandag op de kant gaat?!” Nou… met de plannen die in nat zand worden geschreven moet je maar afwachten, helemaal bij Grieken.
En anders moet Konidaris “himself” onze boot wegvaren en op zijn werf plaatsen. Simpel.

Na het verorberen van een porc-shenk ( befaamde Stinco geheten in Italië) en een Cesar salade gaan we terug naar de boot. Het sijpelt weer. Het lijkt wel Holland: 4 seizoenen op 1 dag.
Nog 1 dag op de boot. We zijn toe aan de afwisseling van ons leven in Vlissingen.
En toe aan de katten. Daar worden we constant op gewezen als de bedelende Griekse poezen om ons heen draaien.
Het leek een saaie dag, maar niks is saai als je met een boot in Griekenland bent!

Fotoalbum Nydri tot Nikiana

17 oktober, Nydri

1. Taak voor thuis: een nieuwe huik maken voor het grootzeil. De oude huik kunnen wij niet meenemen aangezien we slechts een "klein item van 30x40x20 en een klein koffertje mogen meenemen in het vliegtuig. De huik kan gelukkig mee in de auto van Marco.

2. Kuiptafel wordt vernieuwd met teakhout door Rowan in Nydri.

Schoonmaakdagen:  wassen gedraaid. Gedroogd in droger van hotel. Vandaag douchecel en vloer en koelkasten. Want we gasn zaterdag al "op de kant".

Aan ons ponton ligt ook het schip Grote Mees en op het moment dat we van plan zijn even bij hun aan te kloppen krijgen we van hen de vraag of we een drankje komen doen op het overdekte terras van het hotel. Ja, natuurlijk. We hebben een hele gezellige avond 🍷 met over en weer het vertellen van byzarre zeil en anker-en aanlegverhalen. We blijven ook maar eten 🥘 in het hotel en als de late uurtjes zijn aangebroken keren we terug naar onze boten. Annelies kan van alle gesprekken niet slapen ook niet met een hulpmiddeltje. Uiteindelijk natuurlijk wel... 💤 

De plenst de hele nacht. En nu hebben we gelukkig buiskap, bimini, zeilen al opgeruimd, want met de komende weersverwachting zien we niet hoe die nog zouden drogen. We worden zaterdag verwacht bij Konidaris werf. Maar alles is weer anders: plannen worden inderdaad geschreven in nat zand bij eb.  Peter belt met Aris Konidaris: of hij al kan zeggen hoe laat we bij de sleepplaats  moeten zijn om ons uit het water te trekken. Maar Aris zegt nu dat we toch pas maandag worden gelift. Tegelijk komt Vasilis van het Iris hotel ons zeggen dat wij en nog andere privé-zeilers weg moeten van het ponton. Hallo! 🙄Liefst in een half uur. Want er komt een extra flottielje en morgen weer 2.
Daar hebben we allemaal niet op gerekend: ons eten is bijna op. Gerekend op het feit dat we zaterdag na de lift-out naar het apartement in Nikiana gaan...

We kunnen wel gaan ankeren maar dan moeten we toch eff boodschappen doen. Peter vraagt aan Vasilis of we terug kunnen komen morgen. ,, Ga spreken met Christos.." Dan krijgen we toestemming om morgen terug te komen; we mogen dan aan de "hammerhead" van het ponton liggen. Gelukkig. Maar het is nu niet meer nodig om in het apartement in Nikiana te verblijven dus Peter laat dat weten aan John en Tinie; hooguit de laatste nacht. We voegen ons naar hen, we horen het wel. Peter vult de watertank nog wat bij, Annelies brengt het vuilnis weg. Naast ons laten de Duitse buren hun mooie straathond nog even uit, tanken ook water en zo vertrekken dan de privéschepen om plaats te maken voor flottieljes. Annelies kan er toch niet blij mee zijn dat we alkemaal als privézeiler maar steeds plaats moeten maken voor flottieljes. De Ionian wordt steeds meer een flottielje - zeilgebied. We worden hier weggedrongen. Ook al zij  wij - de Skadi nog vaak welkom bij Christos en doet Christos zijn best om ook ons tegemoet te komen. Tja...

We liggen voor anker,⚓️ de rest van deze dag, in de prachtige baai van Nydri. Niet gedacht dat we nog zouden ankeren deze week. Uitzicht fenominaal, zelfs met wolken en regen. In de bergen zou het onweren en stormen maar we merken er nog niks van. Grote Mees ligt verderop. Zij gaan morgen naar Cleopatra.

Het eind van deze reis is in zicht. We hebben het goed gehad, leuke mensen ontmoet, en zijn gerust over de thuissituatie: de oppas en de katten. Maar we gaan zelf ook graag weer naar ons fijne huis.

Plan: morgen terug naar het Iris Ponton. Zondag dan toch de laatste schoonmaak: douche, vloer en koelkasten. Maandag op de kant, dinsdag naar huis. ....nat zand... het kan altijd anders lopen maar we zijnhartstikke flex!😄😄😄

14 - 15 oktober, naar pontoon Iris Premium Hotel

Echt zomers is het. En ook uit Nederland krijgen we bericht dat het mooi weer is. En elke keer dat de katten door het luik gaan, klinkt er een signaal op de mobiel van Peter. Hun chip die ook contact met het luik maakt, zorgt ervoor dat Peter via een App dat signaal krijgt. ,,miauw", klinkt het. Dat is niet de kat maar het signaal. Maar het is wel net echt. En dus zeggen wij dan ook "miauw, weer een kat naar buiten", of naar binnen. En zo leven we toch een beetje mee met hun bewegingen. Natuurlijk houdt onze kattenoppas ons volledig op de hoogte van hun wel en wee en hoe ook Freija nu niet meer benauwd is dat ze gegrepen wordt om een tracker om haar hals te krijgen; ze krijgt hem ook niet meer om. Ze blijft ook het meest vlakbij huis in de tuin.

Wat een genot dat we oppas hebben. En wat voor een! En voor ieder die denkt dat ze loon krijgt: nee dit is een "voor noppes" dienst. Ja, er zijn zelfs gemeenschappen of buurten die de "voor noppes" diensten met elkaar overeen komen: je doet iets voor een ander en de ander doet iets voor jou. Wij doen eigenlijk niks maar geven wel de rust en ruimte en de gelegenheid om van mooi Vlissingen  te genieten 😉 🥰 

Vandaag halen we het grootzeil van de giek en toevallig komt Marco langs. Marco is zeilvriend uit eerdere jaren en vriend van zeilvriend Hanjo, die in Paleros een huis gekocht heeft. Marco neemt waar in het huis nu Hanjo er niet is.

Marco helpt om het zeil te vouwen en in de zeiltas te stoppen. Maar de buiskap en bimini laten we nog even staan om van hun luwte te kunnen profiteren als we morgen naar Nydri varen. We nemen afscheid van Dora van restaurant Sirtaki en geven de groeten voor George. Het voelt wel goed om morgen naar Nydri te gaan. We zijn al bezig met afbouwen en willen ook wel graag naar huis. Het wordt ook steeds slechter weer hier.

Naar Nydri hebben we de volgende dag de zon mee. Maar eenmaal aan het ponton van het Iris hotel zien we de wolken boven de bergen bijeen pakken.  De bimini gaat eraf en gaat gevouwen de logeerkamer in. Tegen 17.00 uur halen we de buiskap van de boot en nu is Skadi dan gestript. We hoeven alleen nog te wassen, te dweilen en koffers te pakken.

Aris Konidaris wil ons al zaterdag op de kant hebben. Wijzelf verhuizen naar Nikiana. Want we vliegen pas dinsdag. Daarover later meer....

14 oktober, Skadi in Paleros; de wet in Griekenland

Op de hoek van het havenplein, aan het strand, staat een kapotgeslagen ruïne van een goedlopend restaurant. Er was een loungeterras op vlonders aan het kleine strand van dit dorp. Je kon er goed ijs kopen en heerlijk zitten, ook in de avond. Omdat Griekenland een wet heeft uitgvaardigd dat restaurants een vergunning moeten hebben, en deze dat blijkbaar niet had, moesten ze sluiten. Stuitend is echter dat de leegstaande zaak vernield is. Ook de elektrakasten zijn uit de muren getrokken. De vlonders zijn op sommige plekken ook kapot gemaakt of het hout is eruit gestolen. Nu begint het ook overwoekerd te raken door grassen.

De Griekse regering heeft ook een eind gemaakt aan het toestaan van onafgemaakte woningen. Iedereen weet wel dat dat al jaren aan de gang was: hoe vaak hebben we al huizen zien staan met daaruit stekend staal waarop een verdieping zou moeten komen. Het kale beton staat er armoedig bij, boven- of zelfs onder de woning.

We vernemen trouwens ook dat de helm nu verplicht is op de motor. Nu moet nog eens een eind komen aan het straatdierenleed. Op deze reis ontmoetten wij al 2 mensen die een hondje van een gewisse dood redden en het dier een goed leven geven.

Tijd om je eens te verdiepen in het totaalpakket van nieuwe wetten in dit land. Zo is een 13-urige werkdag sinds 2024 toegestaan - lees wel: TOEGESTAAN, niet verplicht! Dit is uitgevaardigd omdat de bevolking afneemt en er tekorten zijn aan vakmensen.

En dan blijkt er een nieuwe wet te komen ( van de centrum- rechtse regering) om afgewezen asielzoekers die illegaal verblijven, gevangenisstraf op te leggen. Je verlaat het land binnen 14 dagen en anders...

Hieronder kan je klikken op de link:

https://www.infomigrants.net/en/post/66783/detention-and-fines-at-core-of-greeces-new-migration-law 

Fotoalbum Vathy naar Paleros naar Nydri

13 oktober, van Vathy naar Paleros

Om 10.30 maken we los. Dag Ithaka, een palet van kleuren: de bergen spiegelen in de zee; groenblauw, blauwpaars. Het is bewolkt en er wordt opnieuw veel regen verwacht op Ithaka en Kefalonia. De regen zal ook naar Nydri trekken maar pas veel later. Nu schijnt daar de zon. En we trekken daarom noordelijk. Het wordt geen ankeren bij Myticas of in Varkobaai. We gaan direct naar Paleros. Het zuiden is gehuld in dikke grijze dekens van wolken. Op Kefalonia drijven de regenwolken over de bergtoppen heen. We zien wat scheepjes uit het zuiden opdoemen; groot gelijk. We zien op Marine Traffic dat jacht Grote Mees ook terugkeert uit Messolonghi.

Op zee staat korte swell die overgaat in rommelige golven. Annelies gaat liever niet naar beneden in keuken. Peter doet de afwas en maakt nog eens koffie. De zee wordt rustiger en we varen gelijkmatig op motor. Wind staat pal van achteren. De zeilen staan wel, maar om te drogen in de zon. 

Een mooie dag op zee. Deze luchten hebben óók hun charme en nodigen uit tot het "schieten" van mooie plaatjes.

Dan zien we ook de ferry aankomen. Zeer snel. En we zijn benieuwd of hij het zeilbootje voor laat gaan....

We komen in stralende zon in Paleros aan,  om 15.00 uur. Nu de zeilen gehesen waren en ook meteen goed droog werden, is het slim om ze meteen op te bergen. Zeker het kotterzeil. Peter sleept de tas met het gevouwen zeil naar de logeerkamer. Daar ligt alles droog. Poe poe. Morgen dan maar het grootzeil. ,, Gaat het echt niet regenen?" Vraagt Annelies. Nee ook morgen is hier zon. Dan blijft het zeil droog. Morgen halen we het naar beneden.

Vathy, Ithaka

het paleis van Odysseus op Ithaka:

httpswww.ithaca.org.au/odysseus-palace

Een boeiend eiland: Ithaka. Wonderschoon en mystiek, omdat je hier altijd met de gedachte loopt over Odysseus. Aan de haven staat immers zijn standbeeld en bij de supermarkt staat het beeld van de droevige jarenlang wachtende echtenote Penelope.

Vandaag lopen we om de baai heen en genieten van de sfeer, de kleuren, de natuur en de vele kleine elementen die Ithaka typeren. Na de wandeling werken we nog wat aan de boot. Annelies maakt alle ruiten schoon en smeert hier en daar nog wat was op het schip. Eigenlijk moet alles in de wax. Maar met minder dan 4 weken tijd op je boot ben je al een week kwijt om het schip op te knappen en zeilklaar te maken en nu met nog slechts 8 dagen voor de boeg moet je ook alweer beginnen met opruimen.

Ondertussen hebben we contact met een Britse jongeman die ook voor Nisos charters werkt en die onze tafel wil maken. We hebben nu een offerte en we spreken hem als we in Nydri terug zijn. Onze ideeën over de boot, indien ze niet wordt verkocht, zijn om haar naar een ander zeilgebied te varen. Maar misschien toch beter naar Evia dan de Dodecanesen, omdat we nu vernemen dat ook op Samos alles duur is. Het is zover nog niet. Wel zou de verkoop van Skadi een zorg minder geven, een zak geld schelen - ook maandelijks. En slechts 4 weken varen geeft plezier maar al het werk moet ook binnen die 4 weken gedaan zijn i.p.v. 6 maanden. De periodes dat we altijd reisden met de Skadi. Toch hebben we niet meer de behoefte om lang van huis te zijn. 

Vathy raakt uitgestorven. Winkels gaan dicht. De eigenaar van het café waar we koffie drinken en een chocoladebroodje delen, zegt dat hij nog nooit zolang en zoveel regen heeft zien vallen de afgelopen weken. Toeristen komen niet, annuleren hun reis of overnachting. Tijdens de regenval sloten de restaurants al 2/3 van hun terras. Ja dat zien wij ook. De rust is welkom voor ons maar tegelijk begint het hier wel erg saai te worden.

We hebben nog een "catamaran-irritatie". Naast ons legt een joekel van zo'n geval aan, met Duitsers. En al liggend op het voordek kunnen wij genieten van hun - voor jonge mensen trendy achtergrond- bons- muziek vanuit het achtergedeelte. Monotoon ook. Peter zegt: ik wacht het even af en dan zeg ik er wat van.

Men gaat blijkbaar verder chillen in het dorp. Peter is assertief en roept : ,, can you turn your music off if you leave the ship?!" Zw wilden gewoon de muziek aanlaten als ze uit eten gaan. Mooi niet!

11 oktober, naar Ithaka

Wat was het donker in de nacht, daar lig je dan als enig schip. Geen beroering, geen geluid , ja toch wel...het is gebrom van een enkel vrachtschip of ferry ergens voorbij deze inham: Kolpos Astakos.

Het wordt een prachtige ochtend. Peter zwemt nog voordat we anker ophalen. Het is 19 mijl naar Vathy, Ithaka. Eerst gaan we op de motor. Na 3 mijl lijkt het toch te bezeilen. We hijsen grootzeil en de kotterzeil en we gaan een lekkere 3, tot 6 knopen zelfs. In de luwte van Robbeneiland is het even motoren maar verder weer zeilen naar Ithaka. Geweldig en we zien haast geen schepen. Het lijkt wel coronatijd, zo stil. Maar eenmaal Vathy naderend voegen zich flottieljeschepen bij ons. Het loopt tegen 16.00 uur en later moet je echt niet komen als je aan de kade wilt liggen. Naast ons liggen Engelsen en ze vertelllen dat zij in flottieljevorm een delivery doen: deze flottielje van Sailing Hollydays wordt verplaatst van Athene naar Korfoe. Leuk om te doen zeg!

Fotoalbum Nydri Naar Astakos

9 - 10 oktober, Marathiabaai

Op onze tweede dag in Astakos voeren we niet zoveel uit. Bij de AB halen we groenten en daarna strijken we neer bij To Tsapouradiko, het restaurant van Nikos. Hij is zo ontzettend Amerikaans en tegelijk Grieks in zijn onthaal en het maken van vrienden. We relativeren altijd over de verschillen tussen Grieken en Nederlanders die in ern kleine gemeenschap leven. We vermoeden dat de mentaliteit hier veel hartelijker en zeker vergevensgezinder is want je hebt elkaar ook nodig. Hier kan je onenigheid hebben met je dorpsgenoten maar toch blijf je vriendelijk en tolerant. Eigenlijk leven wij ook in de dorp, een buurt....en waarom kunnen wij dan niet zo zijn met zijn allen? Misschien moet iemand een café beginnen op de hoek. Ja, dat is het.

Ondertussen stoppen er allerlei oude auto's en de automobilisten praten met Nick. Daar achter staan er nog drie maar niemand toetert. Er moeten 2 bussen door het straatje maar er staat een Griek half dubbel geparkeerd. De bussen wachten gewoon. Wij krijgen onze koffie tussen de Griekse opa's  die dit tafereel elke dag zien. En dan komt de vrouw van Nikos. Als ze lacht is ze mooi... ze bedankt Peter voor de recensie die hij heeft geschreven op Google, nadat we er zo goed gegeten hebben.

De dag schrijdt voort en al genietend van het dorpsleven halen wij herinneringen op, waar ook de katten een grote rol speelden. Ze zijn thuis en dat is beter voor hen nu ze wat ouder worden. Veertien jaren al. Veel meegemaakt. Katten op een zeilboot...

in de middag maken we een wandeling en komem de jongeman tegen die voorheen aan de kade de boten hielp aanleggen. Hij herkent Peter meteen. Geeft hem een hand en denkt na....,,money!?" Zegt hij. Ha haha, nee zeg! Hij gaat een terras op. Hij bedelt op zijn manier zijn inkomen bij elkaar. De Grieken hebben het moeilijk. Ze verdienen weinig zei Nikos.

De volgende ochtend maken we los en varen naar Marathiabaai. Een sprookje...als er geen valwinden zijn. Er ligt een vissers/plezierbootje. Verder is er geen schip. We zwemmen in 24,5 graden water. Even wennen, maar toch heerlijk. Het licht op de baai en op de olijfbomem en struiken is steeds anders. En de stilte is heilzaam.

8 oktober, 🌞

Hoera eindelijk wakker worden met volop zon! Temperatuur 15 graden, binnen 16. De airco staat op verwarmen.  ,, blijf jij nig maar even in bed tot het hier wat warmer is", zegt Peter terwijl hij voor Annelies een mok koffie neerzet.

Vandaag gaan we een stukje varen, eindelijk weer! Na al die mist, kou, wolken, stortregen. Het is 25 mijl naar Astakos, geen grote afstand maar wel vertoeven in een van de kleurrijkste gebieden van west Griekenland: de Ionische Zee!

Het kotterzeil is gisteren al vastgemaakt. We gebruiken namelijk deze keer geen Genua. De Genua is teveel gedoe om er voor die paar vaartochten aan te zetten en af te halen, drogen en opruimen. Skadi is los van het Iris Pontoon om 10.30 uur. De wind is noord. Kotterzeil wordt gezet. Er lijkt weinig wind te zijn en we besluiten het grootzeil erbij te zetten. Het grootzeil blijkt nog in de "winterstand"  te zijn. Alle reven zitten nog aangetrokken, er zitten knopen in de reeflijnen, maar uiteindelijk lukt het om het zeil re hijsen. Annelies volgt bevelen op en moet ook weer wennen aan welke lijn los en welke lijn vast. De wind varieert tussen 5 knopen en 16 knopen maar wel mooi bakstag. De snelheid varieert tussen 4 en 7 knopen. Soms gaan we loeihard. Route: boven Meganisi langs, voor Kalamos en Kastos langs naar de landpunt van Astakos. Er zijn vlagen wind. Er zijn klotsgolven en soms zit er een regelmaat in. Dat komt ook omdat we soms halve wind hebben. 
Het is prachtig weer, met strepen van wolken in de lucht en we zien in het oosten lage bewolking boven de bergen en in het westen de stoet cumuluswolken langs de eilanden trekken. We genieten enorm van het vrijheidsgevoel dat varen op open zee met zich meebrengt. Een hele rij scheepjes verdwijnt richting Ithaka. In de verte richting Astakos zeilt haast niemand. Peter checkt de ankerzaken. Alles werkt. Het ankermeisje Annelies werpt anker uit en Peter vaart achteruit naar de kade. Daar staat een zogenaamde havenvrouw - we kennen haar van eerdere jaren doordat ze met een  hinkende jongeman steeds strijd had wie er nou schepen welkom mag heten en helpen aanleggen en dus wie het geld mag opstrijken. Een havenmeester is hier gewoon niet. Een elektrapaal staat er wel en de kaart met tegoed voor de elektra kan je nog altijd kopen in de kiosk. De mevrouw wijst de kiosk aan. We geven haar 5 euro. Vooral niet teveel. Want dit soort lui wordt dan hebberig. Naast ons ligt een charterboot met Oekraïners en de kademevrouw wrijft meteen haar vingers zo van: ik krijg nog geld van jou. ,,how much did you give her?" Vraagt de Oekraïense jongeman. ,, five", zeggen we. Ze accepteert het ook al zullen er mensen zijn due meer geven.

We verkneukelen ons om weet in Asrakos te gaan lopen. We voelen ons ook vrij zonder de katten die hier haast niet konden lopen vanwege de drukte. We kopen door het stadje en zoeken het restaurant van de Amerikaan. Daar hebben we nog met Chris en Roelf gegeten in 2023. Hij staat er. De zaak is net open. Hij herkent Peter en er volgt efn enthousiast gesprek over zijn restaurant, zijn motor die in de zaak staat en zijn bloeiende business. We bekijken de motor. ,, Do you want to ride?" Vraagt de Amerikaan. ,,You can take her for a ride". Nee zeg, dat doen we niet. We reserveren een tafel. Hij laat ons ook nog zien wat een prachtige stukken vlees hij heeft. Een mega T-bone - ,,special for you", zegt hij tegen Peter. Voor mij ern mooie filet mignon. Dus dat gaan we straks eten 😅

Voor iedereen die zo trouw ons blog leest: we zijn echt happy op de Skadi. Fijne avond!

7 oktober, te koud en te nat

We zijn niet gegaan. Badkuipen water werden vannacht over de Skadi gestort en er was onweer alom. Het is weinig voorgekomen dat we zo geluierd hebben.  Elk van ons draaide zich weer om in bed. Een blik op de telefoon of er nieuws is. Nee? Deken weer over je hoofd. Weer een blik op de IPhone: wat voor weer wordt het? Nee? Niks? Omdraaien en in bed blijven. Toch was Peter er als eerste uit; ,,koffie?" Ja graag, Annelies doet wat buikspier- en rugspieroefeningen en wipt uit de kooi. Ontbijtje en luik open trekken: Moses wat een zware wolkenlucht en koud, niet normaal. We besluiten te blijven en doen ons rondje dorp. Daarna lijkt de temperatuur al wat hoger. We twijfelen of we zullen losmaken. De 3 Nederlandse boten naast ons blijven ook. Maar Nynke en Rob gaan wel.

Onverwacht hebben we Bas en Marleen ontmoet waar we ooit kennis mee hebben gemaakt maar waar en wanneer weten we niet. Dat moet ergens in ons blog staan. We zullen ongetwijfeld hun visitekaartje hebben, maar nu we ze bij de bakker zijn tegen gekomen heeft Annelies nog maar eens een kaartje gevraagd. Leuke mensen. We hopen ze nog eens te zien, misschien in Nederland?

Peter maakt de gangboorden schoon en Annelies probeert de autowas uit op de bank buiten. Het is toch flink uitwrijven.

Na een week slaat toch de verveling toe, we willen varen. Al is er mogelijk flinke wind of valwind, we gaan hier weg. En we doen een rondje bekende ankerplekken of havens binnen een gebiedje dat niet onderhevig is aan stormgeweld, dat zich vanuit de Adriatische Zee ontwikkelten nu reeds langs het westen van de Ionische eilanden langs raast.

6 oktober, regen regen

Als een der weinigen zitten we er helemaal niet mee dat het slecht weer is. Dit is immers ons tweede huis. En een makkie: geen kattenharen die elke dag weggeveegd moeten worden, geen tuin welke om onderhoud vraagt. Weinig keukengerei en spullen. Wat doe je dan de hele dag: beetje gym, beetje wandelen ( 70000 voetstappen) boodschapjes. Dek afspuiten, wasje doen, puzzelen en een kaartspel. Even een drankje in het Iris hotel of iets lekkers eten. Het is vakantie.

Naast ons liggen o.a. de Zin en de Hedda III. Rob en Nynke liggen er ook nog. Hier gaat niemand weg. Hetzelfde geval aan de overkant op het eiland Meganisi. De Zin heeft samen met 2 anderen 3 plekken aan een ponton in de baai van klein Varhy gereserveerd. Wij hebben de eigenaar gebeld of ook wij een plaats kunnen krijgen maar hij "zit vol". Wij gaan ons eigen gang morgen. Vandaag willen we wat groenten inslaan voor als we kunnen ankeren. Morgen maken we los van deze comfortabele ligplaats van het Iris Premium Hotel.

4 oktober, zon 🌞 en boatlife

Het heeft mega geplenst en stortregens spoelden over de boot. De temperatuur was binnen laag en het voelde heel kil. Voordat de voeten van Annelies warm waren was het al ochtend. Ze is met kleren aan in bed gegaan en stond er mee op. 2 paar sokken ook. 
In Nederland is het niet veel beter blijkbaar, maar daar is in huis iets meer comfort. Hier komen we een extra deken tekort. Dus die halen we in Nidri. Annelies heeft daar een winkel gezien met beddengoed. ,, Er komt als we zo doorgaan weer steeds meer op de boot", zegt Peter, die ook een snorkelset heeft uitgezocht. Dat lijkt Annelies vooral belangrijk voor als er iets onverwachts aan de schroef zou blijven hangen. ,,Pak maar in!" De mevrouw is verguld met ons als klant want het is naseizoen en ze verkoopt misschien niet zoveel meer. Ze geeft ons een zuurtje uit de snoeppot. Yassas!

De zon breekt door. In de verte boven het vasteland hangt nog zware bewolking.
Vandaag willen we de kuip schoonmaken. En de diesel, die Peter gisterenmiddag nog bij het benzinestation heeft gehaald, in de tank gieten. De Grotamar blijkt op. Toch belangrijk want de boot staat toch weer een winter stil met de diesel erin en dan zouden er zonder Grotamar toch snotterige algen kunnen ontwikkelen. Dus òp naar de Marine winkel. Tja, als we zo doorgaan raakt de boot steeds voller 🤣🤣🤣

Lefkada - Kefalonia Foto’s

2 oktober, Nidri regen regen

Van de drup in de storregens. We liggen nog steeds goed met de zuidenwind op de kop. Dus achter de buiskap zitten we in de luwte buiten. Maar het is te nat. We leven binnen en tegen half 2 lopen we naar het terras van Christos om daar iets te eten. Het terras is volledig afgeschermd tegen wind en regen. Van achter de plastic afscherming kijken we uit op Nidribaai en zien schepen terugkomen uit de ankerplek...zou die dan vol zijn ? Dat kan haast niet...We zien ze bij ons ponton zwermen en tegelijk gaat de telefoon bij de bar. En Christos beantwoordt de wanhopige schippers: ,, no I have no place". In mist van zware regenval op het water moeten de jachten weg, om te zoeken naar een schuilplek.

Engelsen die vanmorgen het geluk nog hadden om naast ons te mogen aanleggen, vertelden dat ze in dit slechte weer uit Sivota vertrokken en dat eenmaal op open zee de hemel openbarstte. Waar wij liggen is in elk geval geen wind. Af en toe hoir je een valwind komen maar die heeft weinig effect op ons. De schepen verschuiven dan wat maar mogelijk is de valwind het hardst in de ankerbaai zelf.

We lunchen en hebben contact met twee Nederlanders Rob en Nienke die ook meerdere vertrekkers kennen uit Marina di Ragusa.

Het lijkt iets droger te worden en we besluiten Nidri in te gaan op zoek naar een apotheek, want we hebben niet goed berekend hoeveel pijnstillers Annelies op vakantie mee moest nemen en ze heeft een doos te weinig. Het gaat makkelijker dan we dachten. Bij een medische hulppost krijgen we van een dokter meteen een recept. Bij een apotheek kopen we daarmee een doos pillen. Vandaag is geen goede dag voor Annelies. Veel pijn en behoorlijk uit balans. Het is verdraaid moeilijk om de halve beker energie niet geheel op te maken. Want het leven leven is te leuk.

3 oktober, 🚗 naar Lefkas stad

Regen, 15 graden, er is voor Lefkada in de middag harde wind met onweersbuien voorspeld. Toch schijnt de zon af en toe...

Gisteren zijn we in Nidri bij onze vertrouwde auto/brommerverhuurder Aravanis binnen gelopen om een auto te huren. ,, how much is a scooter?" Vraagt Peter. Aravanis tikt tegen zijn hoofd:,, tomorrow is rain" vermakelijk kijkt hij Peter aan. ,, How much is a car?" Vragen we. Met zijn krakende doorrookte stem zegt hij: ,, for you 25".

Dus vandaag rijden we naar Lefkada. Het plan is om Dina, de dierenarts te bezoeken. We hebben medicijnen voor Freija nodig en die zijn hier spotgoedkoop. Tevens willen we Dina bedanken voor haar toegewijde zorg voor de katten. Ze krijgt 2 canvasfoto's van Odin en Freija met een bedankkaartje.

We kunnen verder die dag naar de Lidl of een andere boodschap doen. De zon laat zich in de vroege ochtend maar even zien maar de weersvoorspelling is slecht. De wind komt nu uit het noordwesten. Vooral de voet van Italië heeft het slecht en in onze buurt: het eiland Zakynthos.

Tegen twaalven zijn we in Lefkada. Wat een rust heerst er in de stad nu alle toeristen weg zijn. We lopen de dierenkliniek in en Dina ziet ons direct. Er zijn geen klanten dus ze heeft de tijd voor ons. Ze omhelst ons. En ze is ontzettend blij en verrast met de canvas afbeeldingen van onze katten. Haar man is niet langer de burgermeester van Lefkada. De bewoners hebben gekozen voor een 88 jarige rijke man die o.a. de jonge mensen geld geeft en met zijn geld eigenlijk velen heeft asngespoord om op hem te stemmen. Dit is ook Griekenland.

voor 25 euro kopen we bij de Farmacia met het recept van Dina medicijnen voor Freija, voor 2,5 jaar. In Nederland zou dit ons 1200 euro gekost hebben. Dat komt omdat in Nederland dit medicijnen voor dieren met de prijs die je betaalt in de dierenkliniek. Maar hier zijn dit exact dezelfde medicijnen ook voor mensen. Dus we kopen het ook in een apotheek. En dit🤭is óók Griekenland!

Op naar de patisserie. Een rondje stad in de regen met een taartje bij de koffie. Heerlijk. Achter ons staan Nederlandse Senioren met een Nederlandse senioren drangmentaliteit. We wachten geduldig op onze koffie aan de toonbank en de senioren achter ons hijgen zowat in je nek. Zo typisch ook dat ze meteen het beste tafeltje uitzoeken en er gaat alvast een familielid zitten. Bezet houden mensen! Het interesseert ons niet of er plek is. Buiten staan ook nog stoelen onder het afdak.

Op de terugweg rijden we langs ....De Lidl! Natuurlijk. Een beetje voorraad inslaan. Het is als vanouds.

1 oktober, van Paleros naar Lefkas-Nidri

Een bedaard tochtje naar de overkant.

Weldadig voelt de vaart, over een zee met diverse kleurschakeringen. Kijk je tegen de zon in dan zie je duizenden zonnen weerkaatsen in donkerblauw water. Als diamanten schittert het. Kijk je zuidwaarts dan is de zee melkachtig paarsblauw door de weerschijn van de hoge berg van Paleros. Kijk je naast de boot dan kkjk je door het typische azuur heen en het water is zo helder dat zelfs bij 9 meter diepte de bodem zichtbaar is.

Twee dolfijnen golven door de vlakke uitgestrekte Ionian. Ze verdwijnen met een laatste rimpeling van hun vinnen. De groene bosssn van Lefkas doemen op. Het heeft 6 maanden niet geregend hier maar dat is niet te zien aan de kleur van het eiland. Vandaag moeten we een goede schuilplek vinden voor de depressies van morgen en in het weekend.

Christos van het Iris Premium hotel heeft ons een ligplaats gegarandeerd. Vasilis wil ons aan de "hammerhead" leggen. ,,Nee ", roept Peter: ,, we hebben een reservering". We krijgen plaats aan de zuidkant van het ponton. Perfect voor de zuidenwind die we dan op de kop van Skadi opvangen.

Christos omarmt ons :,, happy to see you! How are you". Hij ziet er goed uit. Na 2 jaar na zijn scheiding en deling van het hotel, is hij flink opgeknapt en - zo horen we van Archie, zijn trouwe medewerker:  hij heeft een vriendin nu  🤫

Die avond komen John en Tinie op bezoek.Het is supergezellig. De gesprekken gaan ook over meerdere opties voor ons als de boot wel of niet verkocht wordt. Een wereld van positieve mogelijkheden.

30 september, Paleros

Volgens insiders is het een bende met de zogenaamde havenmeester. Hij staat wel bij de boot en vraagt per dag 15 euro maar je krijgt geen officieel reçu van de gemeente; helemaal geen bon trouwens. We zijn erop tegen zulke oplichters te betalen die ook geen identificatie hebben, maar we willen geen stampij maken. En aangezien het hele dorp de oplichter gedoogt zoals ze meer zaken gedogen ten voordele van ook zichzelf trekken we vast aan het kortste eind. We betalen de 30 euri, en we hoeven geen elektrakaart. Sunny Sailing die ook gebruik maakt van het ponton koopt een elektrakaart en later die dag blijkt dat die niet werkt. Geen stroom voor de flottielje die vandaag binnenkomt. De oplichter of zogenaamde havenmeester vraagt 15 euro voor een kaart en 10 euro borg. Blij dat we die niet gekocht hebben. Peter zegt: de gebruikte elektrakaarten moet je in een hoofdpaal gooien. Dus die 10 euro borg is larie. Zo is de toestand hier.

Vandaag hebben we gelopen naar de grotere supermarkt via de kust en via een patisserie. Mmm heerlijke grand-petit fours genomen, een dubbele espresso en een cappuccino: dat kost hier 5,80. Ja echt. Tijdens de klim naar het dorp passeert ons een wagen waarin 2 antieke plafonnieres liggen met lampen in een soort Venetiaanse stijl. "Malle Pietje" verliest een lamp en het glas breekt. Hij veegt het glas wel in de berm en kijkt beteuterd. Zo zie je wel vaker dat mensen oude troep van straat meenemen en uitstallen in hun marktkraam. Ja ook in Nederland. We moeten slimmer worden en al onze zooi te koop zetten. 

NotaBene: ...de mentaliteit onder de Grieken heeft zijn weerslag op ons: we zien bij de haven enkele nog goede stootwillen op een puinhoop liggen onder een wrak van een vissersboot. Misschien aan komen spoelen tijdens een storm. We nemen ze mee. Malle Peter en Malle Lies.

7000 voetstappen en prachtige uitzichten. We zijn gewend aan de boot. Hebben het bootleven opgepikt. Poetsen doen we niet want het gaat 2 dagen stortregenen en daarna pakken we de slang wel.

De wc wordt vandaag gemaakt. Een lek bij het pompen. Peter smeert de rubberen ring in met vet. Voorlopig werkt dat en houden we droge voeten bij de stoelgang.

Fotoalbum zeilvakantie 2025

29 september, het weer

Het wordt vanzelf 29 september. Annelies is lang wakker geweest en kan vertellen dat de wind en de regen naar Grieks gebruik exact om 01.00 uur ophielden. Wanneer ze uit haar uiteindelijke coma ontwaakt is Peter al koffie aan het maken. Dat doet hij met het plastic filter dat Annelies in haar handbagage heeft gepropt: goed dat we die nooit hebben weggegooid. Op de boot bleek niet de Nespresso te zijn, niet een koffiezetapparaatje, niet een thermoskan. In feite is er bijna niets. Ook papieren filters heeft ze in haar koffer gepropt. Nu dus: filterkoffie op zijn Peter's in een mok.

We varen weg uit Cleopatra Marina samen met de Canadezen. Het is schitterend weer en het wordt "in no time" 24 graden. Korte broekenweer. 
Aangekomen bij de draaibrug van Lefkas is het als vanouds dringen. 16 boten nog voor ons en 16 verspreid op zee achter ons. Een dwaas heeft er een anker uitgegooid en dat wordt weer lachen want de rondcirkelende boten die allemaal wachten op de sirene dat de brug gaat draaien, varen dicht bij- of bijna vlak over die ankerketting. 
Nog 1 minuut.... en plots komt uit de verte een kleine ferry toeterend en keihard varend op de kluit zeilboten af: hij moet eerst! Wat een gek. Elke keer is het hier bal! Tenslotte varen we in een kange sliert de opening door. We zien een nog veel langere sliert auto's in file staan, vanaf Lefkas stad tot aan de brug.

Prachtig is het hier. De zee is en blijft hier van een zeldzame kleur melkachtig turquoise. Skadi vaart naar Paleros en we vinden een plek aan het blauwe ponton. Aan een strakke mooringlijn en met drie landvasten naar de kant.

Het is hartstikke warm. Dik 28 graden wat een verschil met gisteren. We spreken nog een Nederlander die hier al jaren vaart. Er is helaas geen elektra. Elektrakaarten kan je niet meer kopen in het dorp, noch bij Anna van Paleros Travel noch bij de minimarkt. De regie schijnt in handen te zijn van ene George die niet van plan is om te komen. Ook de jongens van de chartermaatschappij die dit ponton beheren, krijgen geen stroomkaarten vandaag. Alle jachten met vakantiezeilers moeten op eigen kracht aan wal liggen.

We hebben ons verkneukeld dat we weer eens een echt Pitabroodje kunnen eten en om 19.00 uur lopen we naar het dorpsplein om die overheerlijke Griekse hap te nuttigen.
Je kan in Paleros je zeilkennissen niet ontlopen. We komen ze allemaal tegen: Maarten Bax die ook behoorlijk zijn draai heeft gevonden in sloom Griekenland; Hanjo en een stel vrienden die bij hem logeren in zijn nieuwe Griekse bungalow. En Georgios die een paar jaar geleden besloot om na zijn leven en studie in Utrecht niet voor een dooie baan in Holland te gaan, maar is gaan meewerken in het Griekse restaurant van zijn Griekse familie. Wat een charismatische gozer. En zo succesvol en gelukkig hier. Annelies krijgt een enorm ijsje van hem en Peter bier en we voegen ons bij Hanjo en zijn groep en wisselen vreselijke en prachtige zeilverhalen uit.

Toch even een verhaal nog maken voor de trouwe volgers. We gaan morgen poetsen en woensdag naar de overtoom: naar Nidri. Om bij het Iris Premium hotel de volgende storm uit te zitten....al lijkt de voorspelling nu te zijn dat die storm is afgezwakt. Het maakt allemaal niet uit. We liggen daar safe. En we huren een auto. Varen is leuk maar we gaan gewoon ook andere leuke dingen doen. 

28 september, Cleopatra Marina

Hoi Tony 🙋🙋‍♀️

Met wijn en een Ekmek Ketaifi, het allerlekkerste mierzoete toetje van Griekenland (eigenlijk typisch Peloponnesisch) wordt Annelies onthaald op de Skadi. Het is zacht weer en we genieten van de sfeer van de haven, de schepen op het water. Contact met thuis levert de gerustgestelling dat onze kattenvriendin ( ja ze is er weer)  het ook prima naar haar zin heeft. In Skadi staan 2 foto's van de bereisde Odin en Freija. Ook zij horen hier te zijn maar ze worden nu oud en hechten aan thuis net als mensen. Eigenlijk liggen er nog behoorlijk wat dingen op de boot: beddengoed (wat een geluk) en 2 handdoeken. Een koektrommel, wijnglaasje voor Lies en de kussens voor in de kuip zijn er ook nog.

Status: de rits van de buiskap is in de beginfase van vertering. Peter heeft een lek in het doucheputje gemaakt, de nieuwe (2ehands) Plotter ingebouwd, watertank gespoeld en waterfilter geplaatst, onze vlag ( thuis gevonden ergens) weer aan de stok gezet, Grieks vlaggetje gehesen, deels het dek gereinigd.

Wanneer je op Windy kijkt of een andere weersite dan kan je zien wat een regen er valt èn wind. We liggen rustig op het water in Cleopatra. Morgen is er een "gat" in het weer en varen we naar Paleros. Daar slaan we voorraad in en wachten we de volgende storm af die zich het ergste zal manifesteren op het eiland Kefalonia. Maar toch krijgen we er hier allemaal mee te maken. Voor ons betekent dat geen pech ook al kunnen we hier maar kort zijn. Het is gewoon genieten. Van elkaar en op de boot. Van vrienden, van varen, van de schitterende omgeving. En wat voelen we ons goed in Griekenland.

koop een huis zou je zeggen, Skadi is nog steeds ons huis.

Wanneer gaat het nou eens niet over het weer.

Als je in je huisje in je landje woont en klaagt over de zon, de hitte, de wind, de kou of de regen, nou....dan moet je hier eens komen: de Med. Waar de elementen heviger zijn, regen aardbevingen, een uitbarstende Etna, noem maar op. Hoe nietig en onbelangrijk lijkt hier het gezeur over tegen de wind in fietsen of je kapsel in orde houden in de regen: shit ik heb het net geföhnd...

Stortregen. Het houdt niet op. We zijn desondanks en zonder paraplu want die bezitten we niet, wij arme zeilers, naar het restaurant gelopen. Daar hadden we afgesproken met de Canadese Cherise en Don van schip ArnoD. Wat een leuke inspirerende mensen met wereldse blik op het leven.

Het eerste dat we roepen bij drijfnatgeregende terugkomst op de boot is: miauw en we zien in gedachten onze katten opkijken, blij dat we terug zijn. De katten, we missen ze wel.

29 september moet het droog zijn. We willen varen. Hopelijk zijn de goden met ons....en zo slapen we in.

Een onverwachte droomvakantie

Zolang Skadi niet verkocht is, zijn we zo fortuinlijk om te kunnen zeilen met haar. Waar anderen duizenden euro's voor moeten betalen kunnen wij gewoon gratis de goddelijke eilandenvaart maken: in de Ionische Zee.

de stand van zaken: het is een kopers-markt. Zij bepalen de prijs en de voorwaarden. Men wil tegenwoordig 2 badkamers op een Oceanis 40. En men biedt te weinig dus we gaan er niet op in. We hebben de tijd. 

Peter vertrekt van de week naar Prèveza. Hij meldt bij aankomst op de werf: ,, de boot ziet er fantastisch uit. Droog en schoon van binnen. Van buiten valt het ook mee. Skadi wordt de volgende dag al in het water getild. Zo heeft Peter meteen de gelegenheid om alles te testen voor Annelies aan boord komt. De motor, de airco, de maxprop invetten, de ankerlier testen. Alles doet het. In het schip ligt een nieuwe plotter die Peter zal inbouwen, er ligt een dekbed met overtrek en handdoeken. Dat scheelt. Maar de temperatuur is overdag minstens 26 graden en 'snachts 22. Dus geen dekbed nodig, hooguit het overtrek.

We kregen vorige week van onze vriend Jan de Bruin de melding dat ons schip in Lelystad zou liggen volgens MarineTraffic. We vroegen ons af of een andere boot Skadi heet met ons identificatienummer of dat onze AIS gestolen zou zijn uit ons schip - dat zou niet zo mooi wezen. Dus belden we de haven van Lelystad eerst. Op MarineTraffic kon je precies zien waar Skadi zou liggen en de havenmeester van Lelystad ging op speurtocht, op aanwijzing van Peter. Op de aangegeven plek lag niets. Wat nu? We konden niet anders dan afwachten tot Peter lijfelijk kon zien of er ingebroken was. Aangekomen op de boot vindt Peter dan bij inspectie geen sporen van inbraak en de AIS zit nog in de Skadi. Gelukkig. Marine Traffic geeft dus verkeerde locaties aan. Locaties van vroeger. Peter heeft de AIS weer aangezet en zie daar: de Skadi ligt weer in Preveza.

plan: het begint al weer goed. De Ionische Zee wordt onrustig. Er komt regen en veel wind en we gaan meteen schuilen in Paleros. Peter heeft Hanjo van jacht Passion gebeld, die doorgaf dat er slecht weer is voorspeld en dat we makkelijk in Paleros aan een ponton kunnen liggen en misschien wel binnen in het haventje. Wat zal het vreemd zijn om weer te varen. Zondag om  10.00 uur (09.00 uur Nederlandse tijd) maken we los, varen we het Amvrakikos-meer uit, door de vaargeul van Prèveza, zuidwaarts naar Lefkas. Bekend als je broekzak: hoe vaak hebben we dat niet gedaan! Maar nu is het nog specialer.

In de horizon…

Blijven reizen in het licht van- en met SkadI...

Toen wij in Crotone de boot te koop zetten in 2023, zijn we werkelijk met een overbeladen Picasso inclusief enorme dakkoffer naar Nederland gereden. De katten in hun manden tussen kratten op de achterbank geperst. Dat het vehikel het tot ons huis heeft volgehouden is een raadsel maar een geluk.

Het schip is dus tot de nok toe LEEG. Alleen het originele servies, de Ikea glazen en de pannen zijn aanwezig. Geen kussens meer en geen dekbedden. Als gulle gever hebben we veel dingen bij de vuilcontainer in Kroton yachting club gezet. Binnen een minuut zal dat weggehaald zijn.

we moeten dus eea aanschaffen om het leven azngenaam te maken. Maar verder scheel deze soort vakantie natuurlijk veel geld vergeleken met een soort Tui vakantie want we hebben een gratis huis, betalen geen werfkosten die maand en eten Grieks en dus goedkoop. 

Op naar Skadi en varen!

De klussen: inbouwen van de nieuwe plotter en de kuiptafel opknappen.  

Skadi is nog steeds te koop. Na wat trammelant met de ene en andere makelaar in Italië en daarna Griekenland hebben we DE VALK in de armen genomen. Zij hebben een vertegenwoordiging op Corfu ofwel in het Grieks Kerkira. Je vindt de gegevens aangaande de verkoop in het zijmenu hier op de site.

"Alles wat we plannen en ondernemen zal altijd staan in het licht van Skadi. Niet alleen zal zij ons eeuwig blijven inspireren tot reizen en ontdekken maar de flexabiliteit en het oplossingsvermogen tijdens reizen in het onbekende...dat hebben we geleerd op al die mooie verwachtingsvolle zeiltochten met haar".

Sicilië 2025

Op 7 februari bezochten wij onze dierbare vrienden Tom en Susan Bell op hun schip Sirena, dat gelegen was in Marina di Ragusa, Sicilië.

In de winter van 2016/2017 en 2017/2018 lag ook Skadi daar ter overwintering. Nu wandelden wij deze februari-vakantie zelfs nog over "onze" steiger...
,,Kijk", zeiden we nu tegen elkaar...,,daar lag Skadi toen.." en we stonden stil bij die overwintering, bij de vrienden, bij het ruige Sicilië en bij onze katten, die het zo geweldig deden. Wat een jaren waren dat! Je kunt ons blog van toen hier op de site nog lezen in PDF-vorm.

Alicante

Dit jaar vertrokken we ook rond de Pasen naar Alicante.We mochten logeren op de finca van Wim en Margriet in Pego. We hebben diverse geëmigreerde vrienden bezocht tussen Xativa en Pego en trokken een paar dagen verder naar het Mar Menor. We logeerden bij Alan en Maggie Norwood. Deze lieve mensen hebben wij in 2016 in de haven van Andraitx op Mallorca leren kennen. Vaak hebben we hen ook in Griekenland ontmoet.
De reis naar Spanje stond dus vooral in het teken van het wederzien van (zeil-)vrienden. Daarnaast gingen we het land voor een deel ontdekken. Het blog staat op Polarsteps.

10 dagen Twente en Noord-Holland met de motor

Vorig jaar vertrokken vrienden Henry en Adèle met hun " SY Touch of Destiny" voor onbepaalde tijd naar verre bestemmingen. Peter is in november 2024 van de Grey Hippo, die met de ARC+ naar de Cariben voer, overgestapt op de "Touch" eveneens aangemeerd in Mindelo op Cabo Verde. En Peter heeft met hen de Atlantic overgestoken.

In Juli/augustus mochten wij een week logeren in het chalet van Henry en Adèle in Twente. En vanuit daar hebben we uitstapjes gemaakt met de motor.

Hoe ziet ons jaar er verder uit? We verplaatsen Skadi van Prèveza naar Nidri. En combineren dat met een zeilvakantie (zie boven) Mocht Skadi tòch deze zomer verkocht worden dan gaan de verbouwingsplannen van huis en tuin in werking.