30 juni over zoon aan boord, rondje Ionian, een zieke poes

De week met zoon Ralf (van Annelies) werd een succes. Hoe kan het ook anders? Sinds lange tijd, sinds Sardinië 2016 is Ralf weer alleen op bezoek. Zijn vriendin is naar haar moeder in Moskou geweest en ze spoorde Ralf aan om een week naar zijn eigen moeder te reizen en mee te varen met Skadi. Ieder naar zijn eigen ouder toe. We starten dan ook in Paleros vanwaar we Ralf ophalen van het vliegveld Aktion (prèveza) Airport. Omdat we 24 uur lang de auto huren, doen we de volgende dag eerst een toer over het eiland Lefkas waar Ralf nog nooit is geweest. We nemen hem mee naar de baai van Sivota en lunchen bij de 12Gods. Hamburgers voor de heren en iets lichts voor Annelies. Gesprekken, plezier en bijpraten. Hoe gaat het met hem op zijn werk? Hoe is het met Marisha? De werkende dertigers: huis willen kopen, goeie baan of baan zoeken, studeren, en plannen voor de toekomst maken. En wij: in de Ionian genieten, tegelijk plannen maken voor ons huis in Vlissingen dat verduurzaaamd wordt. Een huis in Spanje kopen werd het dan niet maar toch speelt de gedachte aan kopen of huren in Spanje nog een rol. Verkopen van ons huis kan altijd nog als de markt gunstig is.

In deze week ziet Ralf ook hoe we in onze reis van 9 jaren nu staan en hoe het eigenlijk gaat met mama. Annelies rust elke middag even en probeert elke dag het evenwicht te vinden tussen de energie en de pijn, de medicijnen en ontspanning. Sport of rust. Zee wil tegelijk niets missen van het samenzijn met Ralf. Af en toe pakt hij haar hand als we ergens lopen. Af en toe knuffelt hij zijn mam. Ruim 7 dagen op de boot; het botert plezierig tussen ons drieëen. Annelies vindt het leuk om te zien als Peter en Ralf praten over werk, IT, geldzaken, de oorlog in de Oekraïne. Allerlei onderwerpen gaan eindelijk eens rond, nu je meer tijd hebt.

Lefkas, Ithaka, Lefkas

Ook voor ons is de top van Lefkas eiland elke keer prachtig om te zien net als de vergezichten. De aanblik van de blauwe zee en eilanden is elke keer een lust voor het oog, een weldaad. Het is een mooie week en de temperatuur loopt op van 25 naar 30. 's Nachts koelt het weer af tot 23. We varen de tweede dag af naar Myticas, dorpje met rode daken onder blauwpaarse hoge bergen en aan een hemelsblauwe zee. Daar ankeren we een dag en daarna steken we over naar Ithaka, het eiland van Odysseus in de Griekse oudheid. Weer een heel andere ervaring  voor Ralf: eiland en stad en prachtige natuur. Het is voor de katten ietwat vervelend aan de kade want de straat loopt er vlak langs en er is steeds meer herrie van verkeer en langslopende mensen. Op vrijdagavond worden Grieken dan ook nog weekendcrazy en gaan met zware motoren de straat op en neer tot 04.30.

We ontmoeten Frank en Louis van Zin en op het laatst ook Roelf en Christine van Joie de Vivre, zeilvrienden die we in Spanje bezocht hebben; zij hebben er wel een woning gekocht en zijn geëmigreerd. Ook door de vriendschap met hen is het idee van Spanje wonen nog niet uit ons hoofd...Op Ithaka huren we een autootje om een rondrit te maken, eerst over noordelijk eiland met zijn pittoreske dorpen aan de kust. En - voor ons onbekende - ankerbaaitjes. Pauze houdend aan koffie bekijken we de haven van Kioni waar we, naar vrienden zeggen, om 10.00 uur al moeten zijn als we een plekje willen hebben. Het is een erg mooie omgeving en het hele noordelijke bergachtige deel is eigenlijk prachtig om doorheen te rijden. Na een lunch op de boot verkennen we het zuiden maar we belanden in een oerwoud van grassen en verlaten geitenboerderijen, over een weggetje van steenbrokken. En als je de auto uit stapt wordt je opgegeten door horzels.

Er is teveel wind om naar Astakos over te steken en de wind staat daar recht op de kade, dus we blijven een extra dag in Vathy op Ithaka. Op maandag zeilen we geweldig terug naar Lefkas en leggen aan aan het ponton van het Iris Premium hotel. Ondertussen hebben we een zieke kat, Freija heeft buikloop met overgeven en is al een paar dagen niet lekker. Koorts heeft ze niet maar we maken ons zorgen en we besluiten dinsdag naar de direnarts van Lefkas te gaan, per huurauto. Christos, de eigenaar van het Iris Premium raadt ons aan om richting de bakker te lopen en daarnaast zit iemand die voor een prikkie een oude auto kan verschaffen. Vasiliki heet hij en hij heeft nog 1 vehikel. Het prikkie kost 50 euro. Een simpel contractje, inclusief benzine: ,,hier, neem maar mee", krast hij met lage doorrookte stem. We halen Freija op en Ralf past op de boot en op Odin. De ons bekende dierenarts onderzoekt Freija samen met haar assistent, bloedafname, echo etcetera. Freija laat alles toe. Bloedwaarden zijn goed, de buik ook, dus waar komt de ziekte vandaan? Freija moet een dagje blijven ter observatie en ze krijgt een infuusje aan haar pootje. Zwijgend rijden we terug naar de boot. Wat een gekke onderbreking van het rondje Ionian. Tegelijk wel weer heerlijk, want we kunnen gebruik maken van het zwembad van het Iris Premium.

We vermaken ons aan het zwembad en in Nidri waar Ralf tracht een cadeautje te vinden voor Marisha en liefst geen Chinese troep. Hij koopt een vaasje dat door een ambachtsman in Athene is gemaakt. We eten bij een klein tentje waar de bediening fantastisch is: men vraagt aan Peter die alcoholvrij bier drinkt, of 0,5 procent een probleem is want ze hebben geen totaal alcoholvrij bier. Nidri is al toeristischer en je kijkt je ogen uit naar dikke, dunne, bruine, blote, knappe en niet knappe mensen. Mensen zijn altijd een groot vermaak. Nog meer als we bekijken hoe iemand twijfelt over zijn plek en de tafel en vervolgens tasje en jasje weer pakt en van tafel gaat veranderen. Daarna komt een ander stel, dat ook niet wil zitten aan die tafel. Vermaakt vragen wij ons af wat er mis is aan die plek. We zullen het nooit weten. We flaneren terug door de hoofdstraat met vele souvenirshops en maken nog een praatje met een dame die wel een aardige winkel heeft. Ze is Grieks en heeft jaren in Australie gewoond. Ze vertelt ons het een en ander over Meganisi waar ze vandaan komt, over de vossen en herten die er leven en die wij, gewone vakantieganger niet zien, zeker niet in het drukke zomerseizoen.

Freija mag de volgende dag naar huis. En dat vergt logistieke creativiteit want nu hebben we geen huurauto. We varen met de Skadi - voor het eerst trouwens - naar Lefkas' nieuwe pontons waar we zijwaarts afmeren; het is van hier af 3 minuten lopen naar de kliniek. Ralf past opnieuw op de boot en Odin. De dierenarts adviseert over te gaan op ander voedsel, zeggende dat alle voer goed is en dat de benamingen "Siamees" of Persian" of speciaalvoer, allemaal alleen ter commercie zijn. Alle voer is namelijk goed. Ook krijgt Freija een smeersel voor in haar oorpuntje dat opgenomen wordt door haar bloed. En we mogen voortaan extra vitamine geven om op te likken, want ze heeft kalium tekort. In haar mand keert Freija terug in de Skadi waar Ralf het nuttige met het aangename combineert en de afwas is begonnen.

De terugvaart naar Paleros gaat via Varko baai waar we een uurtje vertoeven met zwempartij in het heldere water. Alweer een leuke plek om Ralf te laten zien. Om 17.30 varen we Paleros binnen onder een toenemend zeilwindje en opbouwende golven. Zeilen kan helaas niet want we moeten op afgesproken tijd binnen zijn, anders is onze plek misschien weg gegeven aan een ander...Peter "gooit" een hele grote kip op de Cobb BBQ, waar Ralf extra stenen voor meegenomen heeft uit Nederland. Op de gok maar het mocht mee van de douane al werd er in Prèveza door de beambte wel met grote ogen naar gekeken: oh en waar is dat voor?)

Dan is er een einde aan de logeerpartij en Ralf neemt de volgende ochtend het vliegtuig naar huis. We zijn weer alleen met de katten waarvan 1 veel aandacht vraagt. Na ziek zijn misschien toch een beetje verwend? Ze wil haar normale voedsel niet eten en het zou kunnen dat haar breintje haar zegt dat ze hiervan ziek is geworden en dus beter niet kan aanraken. Gelukkig neemt ze het weer na een paar dagen.

Het is opeens stil zonder Ralf. Genoten deze week, maar er leeft gemis bij Annelies. ,, Kijk naar hoe fijn het was", zegt Peter. En in september zijn we weer thuis. Annelies is moe na een week haar best doen en heeft ongelukkigerwijse ook vergeten medicijn te nemen. Direct uit het ritme, krijgt ze veel pijn en pas de volgende dag voelt ze zich weer beter en is de pijn gehalveerd. De boot krijgt een sopje. We blijven nog een dag in Paleros waar wij welkom zijn en andersom ook; de havenmeester stort zijn hart uit over de brutaliteit van mensen (veelal Italianen) die telefonisch een plekje willen reserveren. En over gedrag van veel zeilers die aankomen en zijn aanwijzingen negeren. Of zelfs beledigend zijn. ,,Ze zijn Malakka!" is de steevaste uitdrukking van Grieken. Ja, het is niet makkelijk deze job. En de zomer moet nog van start gaan. Volgens Anna van Paleros Travel loopt het nog niet goed ,,De mensen houden de hand op de knip", zegt ze. ,,Men maakt keuzes in geld spenderen". De toerbootjes worden ook niet veel gehuurd nu. 

Wij maken ons al een beetje klaar voor vertrek: alle was is gedaan, de kuip geboend, buiskap en dek schoon en morgen gaan we naar Varko om te ankeren en daarna door naar Nidri waar we een gezellig afspraakje hebben met oude Beneteau-Club vrienden van Peter.

Wordt vervolgd in juli...

Fotoalbum met Ralf rondje Ionian

21 juni, het is zomer

Vijf jonge zwaluwen zitten op een rij, op een mooringlijn van een nabijgelegen schip. Tussen Skadi en dat jacht is een beschikbare mooringruimte. Een stuk leeg ponton dus. Wanneer de katten naar buiten "treden", want zo gaat dat met onze katten...stapje voor stapje en op je hoede... worden ze aangevallen door zwaluwen, de ouders van de jonkies op de mooringlijn. De kleuters worden met insekten gevoed en de ouders vliegen behendig tussen Skadi en buurschepen door om de vliegjes op te pikken. Zoef daar gaat Odin terug de boot op. En tijgerend, onder de bedreiging van vader en moeder zwaluw, ooms en tantes, kruipt ook Freija terug op de Skadi.  Het is beter om bij de baas te liggen, nog op zijn bed. Het is ook beter om onder het zonnescherm te verdwijnen of onder de rubberboot, die 40 cm omhoog getrokken is zodat het slaapkamerraam open kan. maar ook handig is voor Freija om in de schaduw en helemaal beschut over de rest van Paleros' water te turen.

De boerenzwaluw is een opvallende verschijning door zijn blauwzwarte verenkleed met lange buitenste staartveren en door zijn grote wendbaarheid in de vlucht tijdens de jacht op vliegende insecten. Een groot deel van zijn leven brengt de boerenzwaluw in de lucht door. Het is een trekvogel die grote afstanden aflegt. De boerenzwaluw overwintert in Afrika, Zuid-Amerika of het zuiden van Azië, waarna hij in de lente naar Europa, Noord-Amerika of het noorden van Azië trekt voor de voortplanting. Reeds duizenden jaren leeft de boerenzwaluw in de nabijheid van de mens, zoals onder andere blijkt uit vermeldingen in de literatuur van de Oude Wereld.

Zoon Ralf van Annelies is gearriveerd op de boot en we hebben van te voren boodschappen ingeslagen want we kregen de huurauto al om 18.00 uur de avond van Ralf's aankomst. Om 2030 landde zijn vliegtuig.

We maken meteen goed gebruik van de auto en laten Ralf het eiland Lefkas zien. We eten in Sivota bij de 12 Gods en doen daarna nog een route door de hoge bergen waarna we terugkeren naar Paleros. Een lange dag, maar Ralf krijgt meteen een goede indruk van de hele omgeving gezien vanaf de hoge bergen van Lefkas. Preveza, het Amvrakikos, het lefkaskanaal en de bergen van Paleros. Nidri en de Ionian. Maandag vertrekken we dan uit Paleros om in Myticas te ankeren. Daarna doen we Ithaka aan. De zomer is hier geland en het is prachtig weer. Ralf treft het...

Een rondje Ionian

Nidri en Kalamos

We varen naar Nidi, na de zoveelste vaart door het Lefkas kanaal, met zicht op Lefkas Marina waar vandaan de tientallen charter-catamarans zijn vertrokken. Al die chartercats zijn nu dus in de Ionian.

We hebben gehoord dat er een zeilschip op de rotsen is gelopen aan de westkant van privé-eiland Scorpios, west van Meganisi. Een schip met een baby aan boord. Iets met navigatiefout of iets met niet opletten ...? We zien in de verte de afzetting met boeien maar we gaan er niet kijken. We motoren langzaam Nidri door naar Vlikho baai. Het is er stil. Waar is iedereen? Heerlijk om weer op het vrije ruime water te liggen. Het is een weldaad. We zwemmen in het groene ondoorzichtige water. En we genieten van de bergen. Wat een wonderschone plek op aarde toch. Dan komt de Imagine, met Rob en Marty aanvaren en ze roepen: gekkenhuis in Nidri. Alsof en 75 vliegtuigen zijn ingevlogen naar Prèveza airport en een blik toeristen hebben uitgeladen. Herrie, luxe motorjachten met luidruchtige mensen en muziek. Drukte op de kade, alle restaurants vol. Wat zeg je nou? Binnen twee weken is het zomerseizoen van start gegaan en de mei- en junirust is voorbij. Definitief. We praten erover tijdens een hapje eten. Koffie toe, lukt niet. Ons nieuwe apparaat, gekocht in Prèveza, laat ons in de steek.

Omdat er slecht weer voorspeld is trekken we een plan: In Kalamos schuilen voor wind en veel regen en dan naar Paleros. De Imagine gaat naar Nikiana om familie op te pikken voor een dagtripje of 2. Na hun bezoek gaan zij de Peloponnesos om dus we zien elkaar....in de winter in Nederland pas weer.

Koffie. Is het apparaat slecht? Ligt het aan de inverter en doet hij het dan wel met walstroom? Weten we niet want we ankeren. Peter doet de motor even aan, misschien helpt dat en geeft het een impuls. Je probeert van alles. Toch heeft hij gisterenmiddag een paar keer koffie gegeven maar daarna niet meer. Knopjes lang indrukken, de linker, dan rechter, dan allebei. Er gaat nog een lampje branden maar dan in Liesjes hoofd: cupjes! Misschien herkent hij onze zelf gevulde cupjes niet. Ze doet een (overheerlijk) koffiecupje van een ander bekend merk in het apparaat en hij doet het! Mindfuck! Meteen een eigen cup er achteraan, doettie ook! Is dit lachen dan? Je moet je koffieapparaat om de tuin leiden dus.

Peter heeft de oude koffie-thermoskan en het filter gezocht en te voorschijn gehaald. ,,Kijk eens", roept hij, ,,en ik vond ook nog papieren filters haha".

Naar Kalamos is het een zeer bewolkte dag met 1 knoop wind, maar wacht maar...die wind komt nog. Van Roelf en Chris krijgen we bericht dat het een stapel-circus is in Kalamos en ze zijn er net weg. Wij gaan het zien. We komen rond 12 binnen als 7e schip, en leggen aan met hulp van George. Het loopt vol met charters en vrij zeilende mensen, ook het schip Equilibrium, uit Lelystad, We lagen naast hen in Prèveza eerder deze maand. Het loopt vol en we zien nu voor het eerst hoe George professioneel schepen aanlegt of in de volksmond: "stapelt". Het wordt niet zo vol in de haven als de dag ervoor. Gelukkig. We liggen goed en dan...steekt de wind op. Het wordt 30 knopen en Peter heeft 3 grote stootwilballen tussen wal en schip geperst waar ook al autobanden hangen. Het regent keihard, het is niet koud maar in en in triest. Van thuis komt een bericht dat het warm weer is en zoon van Annelies zit op zijn patio te genieten met biertje in de hand. Er komt bericht van de Buona Vista: veilig door de orka-zone gekomen tussen Gibraltar en Cadiz. We kunnen gerust gaan slapen. Blij voor hen...

Klimaatverandering. Is dit wat het is? El niño? Overal in zuid Europa is het onbestendig. Ondertussen wachten we als twee huismussen de wind en regen af tot het plotseling windstil wordt om 21.20 uur. Het zou tot 01.00 uur hard waaien toch? Misschien krijgen we nog een portie of waait het portie bij Nidri. Mensen komen weer naar buiten en we gaan het koffie apparaat nog eens "in de maling" nemen. En de wind begint vlagerig te plagen. In de nacht wordt hij opnieuw hard.

De tweede dag gaan we uit eten bij George en dag 3 trakteren we ons op een ijsje. We zijn in de boot bezig om de logeerkajuit op te ruimen en het logeerbed op te maken. We stuiten daarbij op dingen die gewassen moeten worden maar dat kan nu niet want we hebben hier geen elektra en op de inverter kan de machine niet draaien. We sparen de was op en een enkel ding gaat met de hand in een emmertje. Een paar dingen moeten weg uit die kamer. Onder de eettafel zetten of in onze eigen slaapkamer of in de bakskist. Een echte sta-in-de-weg is de krat met zonneschermen en restanten soltis en het grote muskietennet voor de ingang van de kajuit. Een volle krat dus, en die gaat in de bakskist vooorlopig. Zo ziet de logeerkamer er voor 1 persoon weer goed uit. Nieuw laken erop. Ralf kan komen.

Het is zeer zwaar bewolkt in de verte en boven Kalamos maar het trekt wel open en daarna komt alweer de wind maar wat minder dan de dag ervoor. Wat een shit-weer voor diegenen die maar 1 week een bootje hebben gehuurd. de haven is zaterdag minder vol maar toch aan de drukke kant en we beseffen dat het zo elke dag zal zijn tot eind september. De meeste charters zijn nu terug naar de thuishaven. Sommigen moesten door het slechte weer overal hun route bijstellen en hebben hier een tweede keer overnacht. Woei woei de wind komt af en aan terug en zwarte wolk blijven dreigen.

Op de dag dat we Kalamos willen verlaten blijken de vrienden Renée en Marianne van schip Seamare onderweg te zijn naar Kalamos en we besluiten nog een dag te blijven om hen te zien na ruim een jaar. Ze brengen nog andere vrienden mee met eigen schip: Marielle en Kees. Vandaag doen we een sportieve onderneming en wandelen boven langs de kust door de bossen van Kalamos. 10.000 voetstappen. Helaas te veel voor Annelies, zo blijkt in de middag en zze moet te bed om te rusten maar toch probeert ze de energie te vinden om mee te gaan naar het restaurant van George. We eten met zijn zessen heerlijke gerechten en we hebben een hoop plezier. En dan scheiden onze wegen. Maar via Whatsapp houden we contact.

We varen de volgende dag naar Paleros. De zon laat zich weer zien, de temperatuur gaat oplopen deze week. Dat komt mooi uit nu de zoon van Annelies aan boord komt.

Fotoalbum

9 - 12 juni, Prèveza, gestoffeerde kussens en meer

De Zonnecellen thuis leveren boven verwachting. Ze leveren meer dan 50 kw per dag, terwijl het normale verbruik in huis ca 10 kw is. We leveren meer dan 40 kw per dag terug aan Delta, ten goede aan de gemeenschap. We denken eraan meer toepasingen te installeren voor stroom van zonnecellen zoals: vervangen van de gasketel door een elektrische, kleine elektrische boiler in badkamer voor warm douchewater, en als er een nieuwe keuken komt de water-vloerverwarming te vervangen door een elektrische vloerverwarming. In de slaapkamers waarschijnlijk olie-radiatoren om bij te verwarmen. Want daar vertoef je weinig. Dit alles is een forse uitbreiding van stroomverbruik. Mochten de zonnecellen daarvoor op jaarbasis onvoldoende leveren dan is er op het dak ruimte voor nog eens 9 extra zonnecellen. Het grote voordeel is dat we dan zonder warmtepomp van het gas af kunnen.

 Door het Kanaal van Lefkas naar Prèveza.

Op 9 juni maakt Christos, havenmeester van Paleros, de rekening op, We betalen zonder bonnetje (je begrijpt waar het geld heen gaat?) Peter zegt:,, alsjeblieft 69,30 for your boss and 20 for you) We geven hem dus een tip. Je kan het eens zijn met een tip of niet. Rob van schip Marilou vindt het omkoperij. Een beetje waar, want je krijgt mede daardoor - maar meest door je coulante gedrag - een betere relatie met je havenmeester waardoor je dan inderdaad weer meer kans hebt in de haven een plek te krijgen op de dagen dat charters terug zijn. Aardig zijn en fooitjes, die combinatie is de sleutel tot succes.

In het kanaal van Lefkas is een opstopping van schepen en grote beestachtige Cats met madams met fladderjurken die nog harder schreeuwen dan de kapitein. Rode lippen roepen in plat Amerikaans dat we opzij moeten want:,, there is enough space!" Nou fladdertrut, wij kunnen niet buiten de tonnen want we hebben een kiel. Fladdertrutten snappen dat niet dus we zeggen niets. Harmonica filevorming. Het seizoen is ontploft. De charters gaan vanaf heden de dienst uitmaken. Marina Lefkas stroomt vol en leeg tegelijk. Langs de Marina zien we het grote evenwijdig gelegen ponton, het is zowat leeg. Mijn god, we vrezen al die klote-cats tegen te komen in stille ankerbaaien. Het wordt weer berekenen wanneer we baaien ingaan en wanneer het de beste tijden zijn om aan de kade te liggen.

Er staan vervelende golven door de westenwind. Voordeel is dat we de Genua kunnen uittrekken. Sommige schepen gaan op grootzeil prachtig schuin en hard. Na het kanaal vliegen de schepen alle kanten uit: om Lefkas heen of naar Paxos of naar het noorden naar Prèveza of gewoon perfect met de wind mee nergens heen. Aan de kade is amper plaats. we varen er rustig langs. Frank van jache "Zin", reeds aan de kade aangemeerd, helpt ons en staat paraat bij een redelijke plek. Dan gaat er verderop een catamaran weg en wij hebben daar opeens ruimte zat om er in te schuiven. Wel tegenover het café Prevere met zijn harde muziek. Daarentegen wel met heerlijke freddo cappuccino...Rechts naast ons liggen Zweden, links een gezin uit Litouwen. Zelden Litouwers gezien. De kussens komen om 12.00 al en we leggen de katten even in de slaapkamer voor het ontruimen van de kajuit - sorry - salon. Nu is het dus een echte salon. Prachtig ingericht en het zit zeer comfortabel. De man uit Arta heeft professioneel werk geleverd.

We doorstaan het weekend en de vele toeristen en muziek. Annelies meest in de slaapkamer; hoe dan ook met oordoppen. Van een week alleen in Paleros verblijven met wat boten-aanlegstress en veel oplettendheid, maar ook met vele praatjes met bekenden en een hapjes eten, kan een reactie niet uitbliven. # dagen zijn er nodig om weer op de rails te komen. Een afspraak met Louis en Frank moet afgezegd. Helaas. Annelies is terug op oude docering Lorazepam terwijl ze al enkele dagen met minder heeft gekund.

Wat doe je zoal op een boot? Buiten de normale dingen ben je ook vg vbezig met je mail, nu ook met pensioenformulieren voor Annelies en AOW papierwinkel. Printen, tekenen , scannen, mailen. Wat een gemak van de nieuwe printer. Deze past helaas niet op de slaapkamerkast dus staat op de bank of in de logeerkajuit. Onze garage noemen we dat. Want er liggen veel spullen en kratten voorraad op het logeerbed. Peter belt met T-mobile want er is ons in de winkel in Prèveza verteld dat we met het nieuwe abonnement een nieuwe periode ingaan van 4 maanden roamingloos gebruik. Dat blijkt niet zo. Er valt niet aan te tornen helaas. Peter is er niet blij mee. Er gaat een klacht naar de winkel natuurlijk.

Wanneer de zon omhoog schuift en de bloemenperken en restaurants verlicht, gaat Prèveza leven. Tijdens een wandeling, welke we belonen met een ijsje van de bakker, beseffen we dat dit een van de weinige steden is waar we een thuisgevoel hebben. We begrijpen dat mensen hier willen wonen. Vreemd genoeg hebben we dat thuisgevoel ook wel in Paleros maar daar wonen.... daar hebben we niets mee. Zeker nu we weten dat in de toekomst de hele baai inklusief Varko Bay omgegooid wordt tot een mega resort met steden voor buitenlanders. Benidorm op zijn Grieks.

Nee het is en blijft Vlissingen. Ondertussen leest Peter op zijn telefoon af hoeveel energie de huurders verbruiken. En op welke tijden. Een beetje Big Brother spelen over de hoofden van de mensen. Foto's die Peter met de drone van het werk op het dak heeft gemaakt worden opgestuurd naar dit bedrijf met mensen die hart voor de zaak hebben en....voor hun klant.

Afscheid, tijdelijk van Vera de havenmeester. Van Papá , vader van Aris, die we toevallig bij het havenkantoor ontmoeten en we schudden de hand met de broer van Aris en spreken af in augustus gezamelijk te eten met Aris in het restaurant van zijn broer. Aris heeft Royal Freshness verkocht en de zorgen zijn van hem afgevallen. Dat betekent voor ons dat we de was er niet meer hoeven te brengen want we deden het voor Aris' bedrijf en nu werken er allemaal mensen die we niet kennen. De ondernemer van het dolfijnen excursieschip heeft het gekocht en we merken dat Nicole die vroeger havenmeester was, zich nu veel als tussenpersoon opwerpt bij excursie-organisatie, het zoeken naar - en het leveren van -  diensten voor scheepslui. Ze kent veel ondernemers maar het valt ons op dat ze zich ook wel snel met je bemoeit. Ze is goed in haar werk en als Amerikaanse wordt ze snel door schippers aangeklampt. Dag allemaal, tot in augustus. Kussens voor de kuip bestellen we niet meer. Bespaart 300 euro. We doen het wel met de oude kussentjes. Nu gaan we zuid. En meer genieten van het water in plaats van kades.

De zomer is nog niet gekomen al loopt de temperatuur op tot 27 graden. Er is veel regen, soms in Amvrakikos regio's en soms op Lefkas en Nidri. Het is uitrekenen waar we heen kunnen om niet in stortbuien te zeilen of te ankeren. Voordeel is dat die 27 graden precies de temperatuur is waarbij Annelies zich lekker voelt. Wat een geluk.

8 juni, Peter komt terug

Na een onverwachte hele plezierige avond met Frank en Louis van de Zin, valt Annelies vroeg in slaap. Het nadeel ervan is dat ze dan weer vroeg wakker is. Nog vroeger dan verwacht wordt z gewekt door getrippel op het dak. Kat op het dek. Je bent altijd te laat om hem af te schrikken. Maar je probeert het toch. Het is nog donker en het blijftnog lang duister vanwege de zware bewolking. Griekenland is koel. Mogelijk heeft dat effect op de winden en op de temperaturen in de zomer want zee en land moeten nog opwarmen.

De vissers naast Skadi hebben zeker een slechte avond gehad want ze maken enorm kabaal met emmers en kratten en starten de motor met een vroem. Moet dat nou? Nog 3 vissersboten maken zich klaar en het geluid galmt tegen Skadi aan. Het wordt voor Annelies niet nog een oogje toedoen. De katten zijn onrustig van de straatkat die hier liep en mogelijk kwam die nog terug om 05.30...

Omdat Odin vorige keer meteen naar de straat lipen gaat Annelies eerst de koffie maken en wat aantrekken en dan pas gaat het deurtje open. Ditmaal valt er veel te ruiken in debuurt van Skadi en er is weinig lust bij de katten om de straat op te gaan. Wel 5 x het ponton af, krabbetjes zoeken en bij andere boten naar binnen kijken. Blijkbaar ook spannend. Om 08.30  maakt Annelies een praatje met een Zwitser die voor het eerst in de Ionian vaart. Dan merkt hij onze Hollandse vlag op en hij zegt:,,Sie sind aus Holland gekommen mit den Schiff !! Ja, das sind wir. Hij zet grote ogen op en knikt en het ontzag valt van zijn gezicht af te lezen. Nu na al die jaren zien wij het niet meer als een enorme prestatie. Maar dat was het natuurlijk wel met al die lastige zeeën en winden onderweg.

Om 08.30 houden de katten het voor gezien. Frank en Louis zijn nog niet buiten met de hond. Odin en Freija hebben vrij kunnen lopen. Wat gaan we verder doen vandaag? Vanwege tekort aan nachtrust is Annelies uit ritme en moet zwarrder pilletje innemen, zal een uurtje moten tukken tusssen de middag. Misschien toch even wandelen of zwemmen en een Pita eten.De Zin vertrekt naar Varko en morgen naar Preveza.

Ook wij gaan morgen naar Preveza dus we zien elkaar daar en het zou leuk zijn om samen te eten met Peter er weer bij. De kussens van de bank worden vrijdagmiddag aan de Preveza-kade afgeleverd. We zijn zeer benieuwd. We gaan eindelijk weer eens ankeren en terug naar Lefkas.

7 juni, avonturendag

Je zou denken dat je in 1 enkele week, alleen op de boot en in een haven, niets te melden hebt behalve over koetjes en kalfjes schrijven. Nou, dan heb je het mis. Je moet natuurlijk altijd waakzaam zijn op A- de katten en B- domme schippers die niet kunnen aanleggen en C- de wind. Deze laatste is gewoon stabiel hier onder de berg van Paleros en in de baai. Eerst zuid en om 18.30 noord. Beetje fris.

Maar de katten... dàt vergt elke ochtend méér energie. En aanlegstommiteiten van schippers vergt ook een hoop. Vanmorgen vertrekt de tweede boot naast ons, en de Sera die direct naast ons ligt vertrekt later pas. In de plek van de vertrokken boot komt met de zuidenwind 3 bft. een jacht met senioren  aanleggen op een amateuristische manier met veel gas geven, gedraai en boegschroefgeluid. Iemand zei ooit eens: alsof er een bak grint wordt uitgestort, ja zo is het wel.

Christos, duidelijk allang geirriteerd, roept hard: ,,just 1 night! " De schipper doet de boegschroef weer aan en om niet tegen het ponton te komen met het achtersteven, dan schuift de boot weer vooruit. Er is nog niet eens een mooringlijn opgepakt. De boot neigt, vanwege de wind, naar bakboord, gaat verder naar voren, schuift verder naar bakboord en met een hoop boegschroefgeweld en gas geven verplaatst de schipper de boot úit de mooringplek vandaan en komt boeg naar boeg tegen de buren aan. De buurvrouw Truusje is oplettend en rent naar voren. Duwt hem af maar hij schuift zijlings voor de jachten ook nog, op een haar na, voorbij Skadi en wanneer hij stil ligt en weer achteruit vaart neemt hij bijna ons anker mee. Ook bijna onze mooringlijn. Nu raakt hij zowat tegelijk met het achtersteven de boeg van een volgend schip. Weg van Skadi gelukkig, maar aan de boegkant tegen boeg van Sera, achtersteven tegelijk tegen boeg van nog een jacht. ,,Stop met je boegschroef! Stp met gas geven! Doe niks! Stop!Stop!"   Ben je doof!

Ondertussen zijn in no-time de schippers van twee Nisos-charterboten in de Dinghy gesprongen. Tjonge wat kunnen die manoevreren met zo'n schuitje en ze hebben een lijn aan het bezoekende schip vastgemaakt en trekken het schip naar de andere kant van de haven. Christos, handen in de lucht schreeuwend dat de stuntelboot nooit meer mag komen, gaat op de boot rechts van het gebeuren de mooringlijn losmaken want de schipper heeft die toch echt in zijn schroef gekregen. Wanneer de boot in het middden van de haven ligt zorgt hij langzaam dat hij wegkomt en iedereen is blij dat er geen schade is en we zijn allemaal trots op Christos en de schippers van Nisos die zo asserrtief waren. De mooringlijn raakt los van de schroef. Annelies kan niet goed zien of een Nisos schipper die er uit heeft getrrokken met duikbril op. Christos vertelt daarna dat deze (Engelse) boot hem al had gebeld en dat Christos hem een plaats had toegewezen aan de kade, niet aan het blauwe charterponton. Dus: wéér een schipper die zijn eigen zin stiekum doordrijft, geen respect voor de havenmeester heeft. Hij mag niet meer komen. Waar hij dan later naar toe is gegaan weten we niet. Misschien ergens op anker.

Annelies is al vanaf 6.30 wakker en de katten zijn enorm ondernemend op het ponton, je bent ze in een minuut kwijt. Hoeveel voetstappen ze alledrie al niet achter de rug hebben om 12.00 uur! Peter heeft veel contact met Annelies over het dak, de wijze van dakdekken en zonnecellen plaatsen. Hij heeft een topbedrijf aan het werk. De vorige avond zijn de zonnecellenmannen tot 23.00 uur bezig geweest met de bedrading. Ongekende service! We hebben de allernieuwste soort zonnecellen met een mega vermogen en de dakdekker hebben de steunen keurig met een cirkel bitume afgewerkt, lekkage is onmogelijk. We zijn gelukkig met de manier waarop gewerkt wordt en met het feit dat dingen snel en ook eens in ons voordeel werken.

We zijn zeer positief en zien uit naar de nieuwe kozijnen en het 3 dubbele glas in oktober + de pelletkachel. Ondertussen hebben we leuke plannen voor de nabije toekomst zoals korte trips met de motor, vrienden bezoeken of overwinteren in een ander deel van Spanje. En misschien een nieuwe keuken plaatsen. We hebben onlangs nieuwe mensen in de arm genomen om voor ons huis te zorgen als we er niet zijn en zo wordt het thuisleven een ongelofelijk stuk aangenamer en ook op reis.

6 juni

Annelies:

Eind mei was 1 van mijn grote filmdoekhelden jarig. Clint is op hoge leeftijd. Toen ik op zijn profiel stuitte viel mij zijn uitspraak op en het blijft bij me hangen want als we allemaal iets beter met onszelf en de wereld omgaan, dan is er vrede, vrede met jezelf en de wereld.

En dit is wat Clint schrijft:,, in a world where  I can choose anything I choose to be kind.."

Helaas is het dat de meesten van ons mensen pas wijzer, milder en ruimdenkender worden op hogere leeftijd. Je zou dingen anders gedaan hebben vroeger en gisteren. Maar mensen zijn allemaal anders en voor elk mens is er wel dat ene gereedschap waar je alles mee kan vastlijmen en dat is lief zijn. En dat heb je dan pas echt door als je allerlei vervelende fases met mensen in je leven achter de rug hebt.

In ons geval, tijdens de reis, met vaste huurders die ons hebben voorgelogen, druk op ons hebben gezet en afspraken hebben verdraaid. We denken niet meer aan vroeger op je werk maar nu aan de afgelopen 9 jaren van heerlijk reizen maar ook de zorg van de verhuur en de zorg voor je huis. Het vertrouwen dat je moet hebben om mensen in je huis te laten wonen, en de onzekerheid en hoop dat vrienden of buren het een en ander zullen nalopen, bijvoorbeeld de post waar je belastingbrieven in zitten. Die je dan moet laten openen en het vertrouwen schenkt dat diegene die voor je zeer persoonlijke post zorgt en het dus ook kan inzien, het onkwaadwillig wil scannen voorons  en naar ons toe sturen. En een soort beroepsgeheim heeft. Soms is dat familie, soms zijn dat buren.

Het gesprek met Marty en Rob, bij wie Annelies mag eten gaat ook over die ruimdenkendheid en ook over de hokjesgeest waar wij zeilers/trekkers niet in zitten, niet meer. En dat geeft zoveel adem! En hoe schokkend en lastig is het soms als je dan weer mensen tegenkomt die niet "out of the Box" kunnen zijn, meegaand, flexibel en makkelijk. " Zijn alleen Nederlanders zo? Nee, ook vast wel Grieken.

Het is oergezellig bij Rob en Marty en het voelt ook altijd zo goed om te zijn bij mensen die gelijkgestemd zijn. Je wordt er warm van. Deze week is voor Annelies beslist geen eenzame week. Christos komt regelmatig langs om te checken, meest voor de mooringlijnen, maar zijn blik gaat wel naar de boot en Annelies. Een biertje, een sinaasappelsap, een sigaretje. En zo zit hij op het bankje van de boot, kijkt om zich heen en vertelt: mensen geven hem alleen maar problemen. Ze eisen een plaats op in een weekend dat er geen plaats is. Ja maar ...en ze denken: ik heb immers een streepje voor want ik kom elk jaar. Ja maar, zegt Christos, wat wil je nou? Er is geen plek, de charters komen terug, ik kan je geen plek geven, het is wat het is, en ik heb het je al eerder verteld. ,,People only give me problems. They are Sneeky". ,,Ze komen toch binnen en soms ook eerder dan afgesproken en gaan dan liggen waar ik ze niet wil hebben". "To be kind.." , het helpt zoveel meer.

We zijn echt dankbaar dat de boot hier mag liggen zelfs in het weekend. Annelies voelt zich veilig en Peter kan met gerust hart naar Nederland. Het was een hele dag reizen. Om 08.00 uur opstaan, om 10.00 uur het vliegtuig. Daarna in Nederland met de trein en dan nog de bus en dan ben je vast wel moe. Maar thuis te zijn en plannen voor je huis te hebben en te kunnen uitvoeren geeft energie.

Het was niet moeilijk om direct een meedenkende goede dakdekker te vinden en Peter heeft op de boot van te voren medewerking gezocht van dakdekker en zonnecellen-installateur tegelijk, om samen te werken. Peter is maar 5 dagen in Nederland waarvan 2 dagen in het weekend vallen en dus blijven er nog 3 dagen over voor klussen. Een groot deel van de vliering moet leeggeruimd en Peter begint daar zondag en maandag aan. Met je bijna 74 jaren en een bom energie en een ietwat pijnlijke knie klimt Peter in de bergruimte. Er staan ook breekbare spullen in de opslag dus het het is voorzichtig zijn. We nemen de stand op van ons huis en zien dat de tuin weelderig en misschien iets te vol staat maar hij is wel goed onderhouden door de tuinman. Het huis is altijd keurig schoon. Het is alleen jammer dat huurders hun vuil maar gewoon in de verkeerde afvalbakken smijten. Wij hadden er in het begin geen idee van dat mensen zo zouden zijn, want zelf ben je wel netjes. Onze buurman is steeds zo aardig geweest om voor het buitenzetten van de bakken te zorgen en voelde zich genoodzaakt vuil te sorteren. Helaas, wij zijn er niet, maar we zijn altijd dankbaar en nemen elk jaar Griekse honing voor hem mee en/of olijfolie.

To be kind zoals Clint zegt, hoeft dan voor iedereen die wij vragen te helpen om de zaken in en om het huis goed te laten verlopen, niet meer vanaf medio september, want dan stoppen we met de verhuur van ons huis. Welkom in zeeland (nu: Welkom.In) is beloond met aarbeientaart en meer kunnen we niet doen. Ze hebben goede zaken met ons gedaan. Ze zijn altijd efficient als je vraagt om hulp en de schoonmaak heeft nu op de takenlijst staan om de post te bewaren, en de bakken na te kijken. En dan nog, kunnen wij er geen controle over hebben, maar alleen vertrouwen in hebben.

3 juni Peter is 5 dagen naar huis

De vroegste in huis is altijd Odin. Nadat hij heeft gegeten en zijn zus heeft belaagd komt hij met zijn lange kattenbenen over onze slapende lijven heen stappen ten teken dat binnen de Skadi het vermaak wel op is. Iemand moet dus naar buiten met hem. Omdat Peter een vermoeiende reisdag krijgt gaat Annelies met de katten lopen. Toch blijft Odin het liefste bij Peter. Tegen 7 uur staat Peter ook op en in rustig tempo pakken wij zijn rugzak in. Koffie!!! Om 8 uur staat Maarten Bax voor het ponton die hem naar het vliegveld brengt. Kiss and Goodbye en weg is Peter. Vrijheid voor Annelies. Maar alle gewenste vrijheid blijkt al gauw erg stil te zijn. De katten zeggen niets en Annelies praat in zichzelf voor gezelligeid, ook voor de katten. Ja de kuchjes en hummetjes en het gepraat van Peter is er niet.

zaterdag is de terugkomdag van de charters van Odysseus. Benieuwd wat er allemaal voor spektakel gaat gebeuren. De vloot van Sunsail die hier een avond en nacht lag, moet nog doorvaren naar Lefkas en vertrekt rond 10 uur. Maar Annelies kan niet 1 2 3 de hort op want de katten zijn strontvervelend. Halen kastjes leeg en Freija kruipt weg achter de binnenwand van Skadi. Als Annelies haar zoekt en van buiten naar binnen afdaalt hoort Freija haar lopen en als een speer hoor je haar, schuldbewust, achter de wand van slaapkamer tot navigatietafel terugrennen. Het gat weer door en doen alsof je lief bent. Het gat in het kastje bij de navigatietafel blijkt een triggerpoint en ook Odin wil erdoor. Nee, zegt Annelies en nog wel 10 keer maar het helpt niet. Ze stopt het dicht met een handdoek maar die ligt er later uit en nu zit er een kussen in gepropt. Freija probeert het alsnog weg te trekken, helaas. En dan is het half 11 en al warm. Annelies gaat op weg. Er is haast geen schaduw en het wordt alleen maar warmer. Tegen de 28 graden tussen de huizen. Met een grote omweg, maar wel beloond met zicht op het water en bloeiende Brem, bereikt ze de Sklavenitis en haalt wat boodschappen. Dan is het doorlopen naar het dorp en naar beneden naar de kust en haven. mooi 5600  voetstappen. Voor Annelies een record.

Het is en blijft moeilijk conditie opbouwen maar ze doet haar best met zwemmen, wandelen en een beetje yoga.

Terug bij de boot begint de charterkermis. Aan de andere kant wil een Engelse zeilboot, geen charter, aanmeren. Annelies zegt dat dat niet kan vandaag, De bazin van Odysseus komt en jaagt hem weg en ondertussen vergeet de Engelse schipper, die al bijna aangemeerd was, dat hij schipper is en doet niets meer met het stuur en het gas en zijn vrouw staat met open mond nog met de achtertros in de handen van:,,hè, wat?" Hij raakt een aangemeerde boot waar een stel echtparen  op gaan maar een dame uit het gezelschap is nog niet helemaal aan boord. Ze staat op de passerelle en door de stoot van de Engelse boot valt ze van de passerelle, houdt zich aan een dun touwtje van de trapeze vast, die de passerelle moet dragen en het touwtje geeft zoveel mee dat ze met haar billen neerzakt en haar been raakt vastgekneld tussen passerelle en het touw. Ondertussen lijkt het of het Engelse schip in brand gaat want de schipper geeft een poep gas en zijn dinghy wordt geplet. Hij vlucht. De vrouw is ondertussen uit de beknelling geholpen en met beide benen in het water gevallen en gered.

Zoals altijd komt Christos langs voor een drankje en hij vertelt dat dat Engelse schip hem allang gebeld heeft maar dat hij wel uitgelegd heeft dat hij pas om 15.00 uur mag komen àls er plek is. Ze zijn sneeky zegt hij en hij kent zijn pappenheimers goed.Veel verhalen zijn precies omgekeerd en hij weet meer dan je denkt. Annelies is de middag bij de katten op de boot en wil waakzaam zijn. Naast haar raakt het ook vol met boten en gelukkig gaat dat goed. Dan draait abrupt de wind vanuit de bergen en hij staat noord. Voor de haven en in de kom van de haven klotst het flink en de terugkerende charters hebben het lastig met aanmeren. Tegenover Annelies aan hetzelfde ponton raakt een charter door de wind gegrepen en gaat zijwaarts tegen het ponton. Enkele mensen houden het schip van de kant af en met een hoop verenigde krachten trekken ze het schip met lijnen recht. In het draaiproces met motor aan gaat de mooringlijn kapot en ze moeten een volgende mooringlijn oppakken. Er kan daar dus geen ander schip meer mooren maar het is so-wie-so beter niet in de beschikbare opening aan te leggen met deze wind.

Er komt bericht van vrienden dat ze hierheen varen en ze ankeren buiten de haven. Annelies ziet ze morgen. Nog wel knijpt Annelies er even tussenuit in de namiddagzon om wat bier te halen voor Christos en ander bezoek. De katten kunnen in deze malle drukte op het ponton niet lopen. Annelies zit veel bij ze, ook met muziek op, en streelt ze met de noppenhandschoen, een ware massagebeurt waar ze gelukkig van worden. Peter belt en door de microfoon horen ze zijn stem. Odin loopt even rond: waar is Peter dan? Nee, Peter zit in de telefoon.

Het is superleuk om foto's van thuis te zien, van de Nederlandse bloemen en planten, de juweeltjes van ons thuis. Het is goed dat Peter even teruggaat en het zet ons apart van elkaar misschien aan het denken en beslissen wat we verder samen gaan avonturen. Maar Peter is niet naar huis om ons te laten nadenken over onze toekomst maar om aanwezig te zijn bij de plaatsing van zonnecellen de komende week. Op die dag wordt ook nieuwe dakbedekking gelegd en er is samenwerking afgesproken tussen de mensen die ons dak beleggen en bebouwen.

Een bijzondere dag zonder Peter en de grootste uitdaging op de boot is het vertrouwen van Odin winnen zodat hij Peter niet te veel mist. Het botert al beter tussen hem en Annelies en soms kijkt hij haar met zijn edelsteen-ogen verwonderd aan In de diepte van die glasheldere knikkertjes zie je zijn hersentjes werken als je met hem praat. Odin voor je winnen is moeilijk, hij heeft, als rasechte Siamees, namelijk maar 1 baas....

Fotoalbum Paleros in bewerking

1 juni

Kleine update:

• katten vinden het geweldig op dit ponton en lopen met Peter vanaf 06.00 uur een uur of 2
• klusje : kleine huik gerepareerd
• Peter heeft met Maarten ge-cat-zeild , foto volgt
• de Grey Hippo heeft naast ons gelegen erg gezellig. Zij pikken een vriend op en gaan door het Kanaal van Korinthe terug naar Athene en dan richting Samos hun thuishaven
• Nog steeds wisselvallig weer in heel zuid Europa en dus ok bij ons. Veel onweersbuiden om Paleros heen, vooral op Kalamos en Kasthos en noordelijk op Amvrakikos-meer.
• Temperatuur overdag 25-27 graden in de nacht aangenaam 20
• Paleros baaien: de plannen voor exploitatie van dit hele gebied zijn werkelijkheid, de mega resort en hotel in Varko, steden bouwen en een jachthaven. Een tweede Altea , de puurheid gaat verloren maar voor de economie is het goed. Wat is goed?