Foto's bike tour Interior Lefkada

30 augustus, de ruige schoonheid van Lefkada

Diepe met dennen begroeide kloven openen zich tussen de bergachtige uitlopers van Lefkas. De hoogste top is de berg Elati, die midden op Lefkada ligt, het meest bergachtige eiland van de Ionische archipel. Lefkada heeft geen overblijvende rivieren, maar wel bergstromen die in de omliggende heuvels door kloven heen en door de valleien afvoeren. De grootste vallei is die van Vassiliki. De steile bergen van het binnenland verbergen nog dorpjes en kloosters waar de tijd heeft stilgestaan.

Deze parel in de Ionische Zee wordt aan alle kanten omgeven door diepblauw water en heeft een prachtige kustlijn. Olijfgaarden, eiken- en dennenbossen, struiken en graanvelden bedekken het eiland. In het voorjaar en de vroege herfst kleuren bloemen het eiland. Het is er goed (berg) wandelen, surfen, kitesurfen en paragliden. En...goed toeren met de motor. Wij huren een 125 cc motor, genoeg om steile weggetjes te klimmen want die verwachten wij op onze tweede bike-tour op dit eiland. Eigenlijk de derde want we zijn al eens eerder in het noorden per motor geweest.

Bij Nidri gewoon rechtdoor omhoog

We denken te weten hoe we van oost naar west kunnen rijden over de steile bergkam heen en lopen vast in de heuvels boven Nidri waar tussen de dennen en inheemse struiken moderne villa's verrijzen veelal met het doel een B&B te worden. Deze oeroude dorpjes hebben alleen nog een oude eik en een kapelletje als centrum; een driesprong waar je je richtinggevoel kwijtraakt. Prachtig uitzicht op de baai maar waar is de weg die we zoeken? We praten dan niet over een weg, maar over een geasfalteerd pad waar plakken asfalt uit zijn gerukt door de zware regenval of door het weinige verkeer. Als er weer eens een stuk steil land wordt verkocht en de volgende villa moet gebouwd worden dan verlengt men de weg weer.

Na de kapel van gehucht Neochori rijden wij langs een mediterende jongedame onder een oude boom en later zien we op Google dat hier mindfulnessvilla's staan. Niet opgevallen maar het zal wel. Daarna lopen we vast en steil op tegen een aarden pad met keien...misschien een verbindingsstuk naar wèl een goed weggetje, maar wij constateren dat het onbegaanbaar is tenzij je mindful wil lopen en klimmen. Terug dus.

En terug naar Nidri waar we verderop in de kustplaats opnieuw een poging wagen en op een geweldige route stuiten met veel haarspeldbochten en langs diverse verbazingwekkende landschappen van Lefkas. Ook passeren we de heilige kerk van Agia Parakeski in de gemeente van Athani, een 17e eeuws monument en 1 van de 5 kerken die na de aardbeving van 2015 bijna volledig verwoest en nu gerestaureerd mochten worden. ,,De redding en restauratie van de monumenten van Lefkas is een strategische keuze van de huidige regionale autoriteit, gezien de enorme positieve impact zowel op het dagelijks leven van de bewoners als op de promotie van het eiland en de ontwikkeling van religieus toerisme", aldus de vicepresident- Regionale gouverneur van Lefkas, Andreas Ktenas .

We doelen nu op de bergtop met zendmasten, Stavrotas Peak, dat ooit militair terrein was. Een hoogte van meer dan 1100 meter. Na 800 meter hoog gekomen te zijn en links en rechts onze ogen uitgekeken hebben blijken we op een hoogvlakte te zijn beland waar we geitenboerderijen zien, eeuwenouden olijfbomen, nog veel ouderen eiken ( ze zijn verder allemaal gekapt door de Noormannen, Venetianen en daaropvolgend de Turken) en wijngaardjes, die hier en daar verwilderd zijn.

Het landschap wordt kaal en ruig, afgeschuurd door de felle winden en uitgesleten door regenval. Ook nu hangen grijze regenwolken boven de bergen en we worden op de voet gevolgd door een regenbui. Gelukkig zijn het enkele grote druppels en ontkomen wij de meeste nattigheid. In de verte troont de bergtop Ilias met zijn witte klooster  "church of the prophet Ilias".

Door erosie brokkelen de bergen hier flink af en zo komen in de graanvelden keien terecht waar soms ook weer muurtjes van zijn gebouwd ter afbakening van eigendom. Vanaf de berg met de zendmasten zien we niet alleen de eilanden in de zee maar kijken we naar een andere bergtop waaarop een groot klooster staat. Het is te ver voor ons om ook dàt nog te bezoeken en we dalen af naar een beeldig dorpje Eglouvia waar we koffie bestellen. Gezeten onder een grote plataan op het centrale pleintje waar 3 cafés zijn gevestigd. De dorpsoudsten discussieren met elkaar. Een jongedame brengt ons koffie en nadat Annelies een compliment heeft gemaakt over haar Engels laat ze weten dat ze privélessen neemt naast de lessen van school. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid ( was dat met wiskunde, in Nederland?)

Op de splitsing nemen we de hoofdweg terug naar Nidri. We worden helemaal door elkaar gerammeld op deze smalle weg met gaten die met veel bochten eerst steil omhoog loopt en dan naar beneden gaat als beter begaanbare asfaltweg door wederom prachtige groene heuvels met enorme ravijnen.

Aan het einde van deze onverwachte spannende toer rijden we door tot het Iris hotel en parkeren de brommer.

Nog een toegift aavontuurtje

Voldaan over zo'n mooie dag zakken wij onderuit en denken rust te krijgen maar de wolken stapelen zich op en er gaat een harde wind staan met dreigend onweer. Peter is juist de brommer wegbrengen naar de verhuurder als Annelies "lont ruikt" en dat wil zo goed als zeggen dat haar intuitie haar zegt dat het straks knap slecht weer kan worden. In haar eentje probeert ze alvast de zonneschermen op te rollen. Gelukkig komt Peter net aanlopen en niet veel later barst het onweer los gepaard gaande met rukwinden en veel regen. Tegenover ons ligt een boot waarvan de eigenaar komt aanrennen maar hij is tamelijk laat en het schip wordt opzij geduwd en raakt het schip ernaast. Met de achterkant rost het schip bijna tegen het ponton en de eigenaar roept:,,wat moet ik doen?!!)

Peter verlaat onze boot echter niet, zoals het hoort maar roept wel:,, motor aan! Stuur naar links!" En dan komen er nog enkele mensen helpen. Het duurt bij elkaar niet heel lang maar het is heftig en Peter zegt:,, ze had weer gelijk". Annelies wist dat het ging gebeuren. deze wind en dit weer. Je zag het immers aankomen. Dekens van wolken en de stilte voor de storm en....er vluchtten groepen kraaien weg..

Fotoalbum volgt

27 - 29 augustus Varko en Vlikho

Skadi en Passion liggen in Varko baai. Blauw water, zwemmen, rusten, en genieten van de mooie omgeving. In de grotere baai van Varko klinkt de ritmische bons van hedendaagse techno lounge muziek en soms horen ook wij een vlaag van die klanken die niets met liedjes te maken. Ach waar is de tijd dat we rum cola dronken of gewoon bier dronken en shag rookten en naar underground luisterden of juist naar de Bee Gees.

De Passion ligt niet ver van ons vandaan en we schieten een paar leuke foto's van die boot. Ondertussen kijken we naar het weer. Er blijven maar wolken over de bergen van Paleros stapelen en de komende dagen is regen voorspeld. Ervaren Med zeilers houden rekening met allerlei onverwachte wendingen in het weerbeeld en we zien op facebook filmpjes van cyclonen op de Med en in Varko heersen tot na 24.00 uur katabatische winden terwijl er geen wind is verwacht. Wat moeten we dan denken van de regen de komende dagen en waar gaan we heen? Of blijven we liggen. De Goden spelen met dobbelstenen.

We besluiten toch te gaan, ditmaal weer naar Nidri, al zouden daar ook wolken boven de bergen dreigend onweer brengen. We ankeren in het prachtige groene water met die omringende heuvels die altijd groen zijn. Het gaat de laatste weken nog meer dan anders om rust en genieten en wat maakt het nog uit dat we bepaalde Ionische plaatsen niet weerzien?

De volgende ochtend ziet Peter met de verrekijker dat er plaats aan het Iris ponton vrij komt. Als de bliksen halen we anker op uit de kleigrond. De klei zit tussen de schakels en er hangt een klomp grond aan het anker maar wat kan het ons bommen, we speren naar Iris hotel. De zonneschermen zijn los maar niet opgerold en achter de buiskapruit hangt een grote tent.  Peter zegt: ik kijk toch niet door de buiskap heen dus laat het maar zo.

Yes de plek is nog vrij als we aankomen en we schuiven er in. Andere plaatsen zijn ook al ingenomen door Duitses, een Fransman en Engelsen die blijkbaar in de nabije omgeving heben geankerd en zodra de flottieljes vertrokken direct hun plaatsen hebben ingepikt. Razend populair is dat ponton. Vanwege de rustige omgeving en het zwembad.

Hier zijn we dus tot vrijdag. Al is het hier geweldig we kijken elke week meer uit naar het huis in Spanje. Met eigen zwembad.

26 augustus, zout water onderin de boot

Als je zout water vindt onder je vloerdelen dan is er iets niet goed.

Dan blijkt opeens dat er water binnen komt wanneer we onder helling varen. We vermoeden dat dit binnen komt via de uitlaat/slang van de wasmachine. Misschien iets los geraakt binnen tussen slang en uitlaat. Klusje: wasmachine er uit tillen. Dit moet schuivend-tillend gebeuren en kan alleen Peter. Na alles gecontroleerd te hebben blijkt daar niets mis te zijn. Planken terug. Zware wasmachine er in. Latjes ervoor. Wat nu?

Logeerbed open maken. En de logeerkamer is nu onze voorraadkamer en gangkast, er staat veel op dit bed. Alles moet eruit. Matrassen en eruit. Bodem open. Geen water. Motorruimte: ook geen water . Wat nu?

Een paar uur nadenken. Het kan alleen maar het gedichte gat zijn dat ontstond in San Foca de Melendugno na botsing tegen de kade. Maar dat is gerepareerd!!! Er moet naar gekeken worden aan de binnenkant van de romp. Peter haalt de bakskist leeg. meteen handig om te zien hoeveel lijnen we eigenlijk hebben. Veel trouwens. Peter stapt in de diepe bakskist en vouwt zich er in van onderin de duistere holte klinkt: ja daar staat water. Geef eens een emmer en een spons! Dat betekent dat er een toch een lek zit, misschien een sheurtje, al is het aan de buitenkant met gelcoat gedicht.

Boot repareren met epoxy en glasvezeldoek. Epoxyhars en glasvezel wil je niet zo op de kuiptafel leggen, dus we zoeken een oude krant. maar ja, we lezen geen kranten, zeker geen Griekse. Hebben we verpakkingskarton? Nee, alleen fruitzakjes. Annelies gaat de vuilniscontainers aan de haven bezoeken, maar die zijn kort geleden geleegd. Misschien weet Ana een oplossing. Annelies loopt naar Paleros Travel en vraagt Ana om papier. Toevallig komt Achille aanlopen en die brengt een stuk karton. Een oude huishoudhandschoen hebben we ook nog. Plastic verfhandschoenen zijn opgemaakt.

Op het grote stuk karton op de kuiptafel knipt Peter repen glasvezel en mengt de 2 componenten voor epoxyhars. We hebben nog aluminium cakevormpjes aan boord en daar giet Peter de hars in. Nou, en klim dan maar weer terug in de baks kist, ga onderin de bakskist uitgestrekt liggen in de nauwe ruimte en pak een bakje epoxy aan met je hand. Het wordt een precieze en warme klus. Reepjes glasvezel en lijm. Annelies is glasvezelassistente. En het moet nu dicht zijn.

Als we in Varko voor ankerliggen gaat Peter het water in en ziet dat de Sikaflex dichting tussen de 2 rompdelen wat ruimte heeft door de klap in San Foca. E zetten hier een strook zilver plakband (jawel van de Lidl) tegen aan. Nu is de buien en de binnen kant voorlopig gerepareerd. Elio mag de rest dioen van de winter als allegelcoat wordt gerepareerd.

De volgende dag liggen we voor anker in Varko baai en Annelies merkt op dat er wel vaak water afgepompt wordt terwijl er geen airco aan is. Een zinkende boot is je grootste angst. Zo hard gaat het niet maar het is wel handig nog eens stil te staan bij het reddings-scenario met katten, mocht het je overkomen. Peter tilt een vloerplaat op en ziet water staan. Zout water, proeft hij. Het is al avond en donker en toch ruimt Peter de bakskist uit want we moeten weten wat het kan zijn. Met een fel en ver schijnende lantaarn - eentje uit de Chinese winkel - controleert Peter de glasvezelreparatie. De epoxy is droog en ziet er goed uit. Er is geen vocht en onder in de bakskist staat geen water. ,,Het moet nog oud water zijn dat langzaam afgevoert wordt", constateert hij. Poeh wat een opluchting. We kunnen gerust slapen.

Enige onrust wordt wel gebracht door het onweer boven de bergen van Paleros en in de middag bouwden de witte cumuluswolken al op tot over de Palerosbaai en in de verte in het zuiden hing een regengordijn. Wij krijgen daarvan alleen de wind en die blijft ons plagen tot laat in de avond. We hebben meer ketting uitgegooid. We liggen als een huis. Toch kan Annelies de slaap niet vatten en denkt na over de komende ankerbestemmingen want er is teveel wind in vathy en bij ons komt regen. Waar lig je morgen het beste?

25 augustus onweer over lefkas gebied

ontmoeting en dinertje

Een reis wordt het meest gedefinieerd door de mensen die je ontmoet, meer dan de mijlen die je maakt.

We zien in Paleros dan ook weer Rob en Marty die daar ook een plaats willen vanwege het feit dat daar dan Marty's zoon makkelijk aan boord kan komen. We liggen aan het blauwe ponton van Odysseus en maken kennis met Rens die een korte tijd kan meevaren en - niet geheel onbelangrijk - zijn moeder weer eens kan zien.

in Paleros worden wij getrakteerd door Rob en Marty omdat Peter hen geholpen heeft met ankers ontwarren in Astakos. We eten curry bij Taveerne Panoramos. Die dag voelt Annelies zich uitzonderlijk goed. Maar ze heeft die dag dan ook veel gerust. En zo kabbelt het welzijn van Annelies voort met rust en ook met onrust. Pijn die elke 5 weken een tikkeltje afneemt, genoeg om weer eens te proberen medicijn te verminderen.

Paleros is een halte waar we Ana en Achille graag zien en waar we voor de deur op het bankje op de straat met elkaar praten en de oom van Achille - 83 jaar oud - maar springlevend, komt er ook nog even bij.

De Allegra is ook weer aan de kade en verder verbazen we ons over de schepen die willen aanleggen. Over luidruchtige Engelse meneer die iets te luid laten weten wat een prachtige zangstem hij heeft maar hij zegt:,, ik hoef op mijn leeftijd geen popster meer te worden'. De dochter zegt:,, why not?' En even later komt hij langs lopen en gezien zijn 140 kilo en leeftijd lijkt het ons ook geen goed idee.

De boot tegenover ons heeft een gezin met wufte moeder in netjurkje waardoorheen je iets te veel billen ziet en waar aan de voorkant de borsten uitnodigend naar buiten hangen. Mooi bruin trouwens.

Een Engels schip heeft een hondje dat het ponton op gedragen moet worden maar verder heel vief is en een run naar Freija neemt die net lekker ligt uit te rekken. Oei wat een dikke staart en oei wat zijn de Engelsen verbaasd: een kat. Dat zie je immers zelden.

In het stamcafé halen we ijsjes, we zitten op het pleintje en voelen ons Paleriaan net als de vele andere onechte Palerianen die hier een huis kopen: Nederlanders Duitsers en Engelsen. En Hanjo trouwens ook.

Wij richten ons op Spanje, altijd al een voorkeur gehad voor dit land sinds onze heerlijke tijd in 2016 aldaar.

Het is en blijft warm en van 27 graden gaat het weer naar 31 en we hopen op een plek aan Nidri Hotel Iris ponton. Eerst ankeren we weer eens heerlijk in Varko baai en dan begint een laatste rondje want over 2 weken varen we de zuid Ionian uit naar Preveza.

Verrassing van de komende dagen wordt de melding van vrienden Sietse en Yolande die met de Camper naar Griekenland onderweg zijn en die we willen ontmoeten.

• Geplukt 3 kilo vijgen . Grieken zeggen : dat doen wij ook altijd, overla waar ze groeien , anders vallen ze toch maar op de grond...
• gevangen: een bidsprinkhaan van 10 cm
• gevonden een stootwil
• voorraden opmaken: we hebben nog steeds drop. We hebben teveel stroop
• we missen: vlasoorten, speculaas, mona toetjes, ontbijtkoek, kroketten, haring, kazen

23 augustus, naar Paleros

Na 2 dagen met 30 knopen windstoten vertrekken we naar Paleros. Klaar met het drukke Vathy, met het geklots en gebeweeg en Annelies wil zelfs niet een dag langer blijven om toch nog die scootertocht te maken. Wellicht komt die nog want we hebben hier nog 2 weken tijd.

Truus hebben wij niet betaald. ,,We are leaving tomorrow!" had Peter nog geroepen en "tomorrow" zit Truus een tijd op een muurtje bij een gigantisch jacht (ping ping geld - misschien ook deels zwart - wie weet?). ,,Als ze langs komt en ze zegt niets dan gaan we gewoon weg", zegt Peter, dus we staan op de trap en kijken in de richting van de superjachten en naar Truss die daar met haar laptop zit te administreren. Ze komt uiteindelijk niet langs lopen, stapt op haar scooter en zoef- weg is ze. ,,Okee", zeggen we tegelijk en we doen onze taken van vertrek. We zitten er niet meer mee al heeft ze vorig jaar geleden geschreeuwd op haar schrille hoge stem:,, je moet het zelf maar weten maar als je niet betaalt dan komt de port police je wel op het spoor en krijgt je een probleem". Een half seizoen later zag Truus ons terug en we zeiden niets en ze vroeg geen geld van de vorige keer. Dus...nu gaan we weg en we hebben niet betaald. Als we weer komen zien we wel weer verder.

In de prachtige fjordachtige inham van Vathy vallen de winden uit alle richtingen. We hijsen zeil na de trechtervormige uitgang van Vathy ankerplaats en we denken meteen al geweldig te kunnen zeilen. 4 Bft. Baf - wind draait 180 graden. Baf - wind stopt - baf: wind komt opnieuw uit noord, rammelderammel, giek gaat heen en weer en we zetten zeil strak en varen op de motor verder tot we in de golf van Ithaka zijn. We zeilen 10 mijl fantastisch langs Atoko, en daarna is de wind - baf - op. We genieten van de kleuren van de zee en de bergen en ...de vele wolken die weerspiegelen in het water. In de diepte zie je niet alleen de wolken maar ook de linten van licht als een aal naar de bodem schieten. Het water is onbeschrijfelijk blauw en helder en goed voor even een dip aan de zwemtrap. We vangen geen vis maar het geeft niet.

In Paleros heeft Christos een plek voor ons aan het blauwe ponton van Odysseus Yachting. We varen zomaar een aantal geankerde boten voorbij die ook graag binnen willen liggen. Tja maar wij hebben een streepje voor.

Dan denk je hè hè we zijn in de rust gearriveerd, zennnnn. Maar dan blijkt opeens dat onze rechter achtertros van het dek is gewaaid en in het water sleept. Er staan mensen te roepen bij de vuurtoren en op hetzelfde moment zien wij het zelf, roept ook Christos en Annelies haalt de lijn snel binnen opdat hij niet in de schroef komt. Een natte achterlijn werpen gaat niet makkelijk. Eerst valt hij in het havenwater. Ophalen en ordelijk aan de hand, weer om de hekstoel, de reddingstas en de hengel heen en op je tenen staan en werpen. Ja gelukt. En Peter heeft dan de mooringlijn al vastgezet die Annelies als eerste al had opgepikt met de nieuwe pikhaak die je niet goed vast kan draaien. (o zo'n dingetje...)

Maar de buren hebben een nog groter probleem. Christos vraagt of ze dichter naar ons toe willen verleggen want dan kan er nog een boot naast. En bij hen gaat er van alles tegelijk mis. De schipper moet een andere mooringlijn vastzetten en zet zijn gas in vooruit om die mooringlijn zo strak mogelijk aan te trekken aan de kikker op het voordek. Maar het gas staat meer dan in zijn werk en de boot vaart vooruit. Vrouw in paniek. Achterlijn zit niet vast. Achterlijn is door Christos niet vast te houden op het ponton want de boot trekt hem uit zijn handen. Vrouw in paniek en probeert lijn aan kikker vast te zetten. Man komt gashendel terugzetten in achteruit. Iedereen roept. Vrouw begint te schudden van de zenuwen en valt op de bank met gepuf en getril, helemaal de draad kwijt. (ook letterlijk) Annelies spreekt haar bemoedigend en kalmerend toe, meermalen zelfs.

Nadat de boot ligt krijgt Christos de schuld. Krijgt het echtpaar een moeilijk gesprek en kijken wij toe. Wij zeggen later: combinatie van onfortuinlijkheden en het kan nou eenmaal gebeuren. De vrouw is er erg ongelukkig mee, haar man boos en Christos is helemaal stil maar wordt door Peter nog even opgevrolijkt.

Voor de katten is het allemaal nogal heftig geweest: Vathy waardoor ze timide de hele dag binnen bleven. Varen en weer aankomen en dat laatste geldt ook voor Annelies die dan moet rusten want die loopt ook te trillen al weet Annelies nog altijd bij de tijd te blijven in situaties als deze en kordaat in te grijpen.

Maar mogen we nu 4 dagen rust?

22 augustus, Ithaka Vathy in hoogseizoen

De situatie met het weer en de wind is nog niet de enige reden: Vathy wordt overstroomd door charteraars, het lijkt wel meer dan vorige jaren.

En het is zo'n lief dorp, idyllisch gelegen.... Daar is niets van terug te vinden volgens ons maar volgens de toeristen juist wel.

We kunnen niet beschrijven hoe vreselijk slecht (en hard) charteraars varen, ankeren, aanleggen en vertrekken. Maar we vinden vandaag onderstaand bericht op facebook en dat zegt alles. Grootste ontzettening onzer kant is wel de het gedrag van een schipper van een charterboot die als een gek een uur lang keihard heen en weer blijft varen, vooruit, achteruit, en rondjes "zodat de opstappers zowat uit de boot vallen". Uit frustratie dat Vathy vol ligt? Of om welke reden (stoer) dan ook...Iedere wijze zeiler lag al vroeg aangemeerd, ook grote motorjachten en er zou heus geen plaats vrij komen. Met zijn wesp-achtige onberekenbare gedrag is hij een bedreiging voor alle aangemeerde jachten, ook de dikke dure, en veel schippers staan op hun schip om hem in de gaten te houden. Ook op de dikke dure. Vathy is vol, drie dagen van de week, net als Meganisi vol ligt op dinsdag en donderdag.

Vathy , Zie hier het bericht van Calli Staniland in Med Sailing

,,We are presently sitting st anchor in Vathy/Ithaca with over 54 yachts in a fresh Force 5/6. We have witnessed a charter group called ‘Sail Ionian’ ..7 monohulls and 2 catamaran’s cause absolute chaos trying to anchor. Firstly most had to wait for their mother ships crew to assist them to anchor, secondly the mother ship crew advised anchoring in dangerously close proximity to other yachts (some they actually anchored for the client as they were not competent enought to handle the boat themselves). There is no thought to differing hull sizes, swinging room should the wind shift or general seamanship! It is obvious that those chartering these yachts have absolutely zero competence nor do the team running the fleet! Should the winds freshen or perhaps die in the night, I wonder if any of them will have a clue as to what to do! These charter companies should ensure that people have more than a day skipper or ICC certificate as it’s a danger to all the other yachts anchored in the bay! Oh by the way… the only thing most remember from their day skipper course is to wear their life jackets to go ashore in the RIB"

Overigens hebben wij wel hele aardige buren in Vathy: natuurlijk Rob en Marty maar ook een stel Grieken van in de dertig met baby, zij verblijven deels in een appartement. Zo jammer is dat je dan pas een dag voor vertrek met elkaar praat. Dat komt  dan doordat Harry (Engelse naam heeft die Griek) al snel in het water duikt met zijn snorkel om in elkaar gedraaide ankerkettingen te ontwarren voor een vertrekkend schip. En tegen Peter zegt:,, nee laat mij maar duiken" , al staat Peter er al klaar voor.

Rob en Marty zijn naar Kastos en we zien elkaar mogelijk in Paleros. Wij beginnen te genieten van de lagere stand van de zon - eindelijk. Nog een laatste ijsje (Annelies valt toch niet af) en een laatste wandeling langs de gekte aan de kade. Van west naar zuid liggen alle kades vol. Heel leuk voor de toeristen om langs al die mooie of leuke boten te flaneren. Maar de catamarans stuiteren en er zal niet lekker geslapen worden. Overigens vergapen ook wij ons - ijsje smullend- aan de catamarans. Zo groot en dat er een heuse voordeur in zit en zo breed dat er heus nog veel meer opties in zitten zoals je thuis hebt. Tot aan een divers gevuld kruidenrek op de keukenkast. Glimmende handgrepen en misschien wel 5 baden en jacuzzi's, maar het blijft een vlot en het schudt op de golven.

Ithaka Vathy

Na een heerlijke vrije ankernacht schuiven we direct aan de kade wanneer daar een plaats vrij komt. Die ochtend worden alle lege plekken meteen opgevuld, dus veel later moet je niet komen blijkbaar. Het wordt opnieuw een hete dag waarbij we niet veel doen. Annelies ligt "burnt-out" veel op bed en pas de dag erna gaat ze mee naar het dorp. Alleen met oordopjes in overleeft ze de supermarkt waar iedereen loopt te vezuchten :,, wat is het heet". Wanneer Annelies een oude oma helpt haar muntje uit het gleufje van de kar te prutsen zegt ook zij:,, very hot today". En het is pas 11.00 uur. En oma voegt er aan toe:,, one week more, only one week". Hoera, klaar met de hitte op 28 augustus. En voor ons geldt ook: hoera klaar met de toeristen.

Dit weekend staat in het teken van schuilen voor de wind en golven of swell we liggen dan ook bar te klotsen. We hebben veel geluk want de wind komt deels over de huizen en je kunt in de ankerbaai het effect op het water zien. Het is weer een film waard hoe het hier gaat met de boten. Deze keer treft het niet ons maar de middelgrote jachten. Er ligt er al een, een mooie zwarte met teakdek en er komt er nog een binnen met daarachter nummer drie die nummer 2 niet veel ruimte geeft om te manoevreren en aan te leggen, gegrepen door de wind. Want nummer 3 wil er zo snel mogelijk - tijdens de pauzes tussen harde windstoten- achter inparkeren. Maar nummer 2 wordt weer door de wind gegrepen en gaat met een boog achteruit dus de ketting natuurlijk ook. Die ligt ondertussen over rustiek gelegen nummer 1 heen. Dan blijkt hij ook nog tekort aan ketting te hebben en moet opnieuw ankeren maar ja nummer 3 dringt op. En tot overmaat van ramp komt er een wanstaltig grote tripperboot met al uithangende passserelle aan die kade liggen en die drukt het hele zooitje - dat nog niet goed ligt - helemaalop. De mooie zwarte nummer 1 met teakdek begint knel te komen te liggen en de marinero's in witte poloshirts zijn druk aan het gebaren:,, wat maak je me nou!". Met nog een hoop Grieks en Italiaans gevloek.

De hele matrozen collectie van superjachten keert zich tegen de tripperboot die daar altijd zijn gasten oppikt nadat die 2 uur eerder van boord gelaten zijn voor een prettig loeiheet Vathystrandje bezoek. Hij toetert maar tegen een koor van marinero-stemmen en kapiteinswoede kan je niet veel op en hij moet vertrekken. Hij toetert uit nijd nog na. Onze katten zitten onder in hun mand gedoken van de herrie uit deze verten. Daarna moeten de superjachten opnieuw ankeren en dat gaat langzaam. Opvallend is altijd hoe het een macho-mannen act is - of het nou irritatie is, boosheid, of vakkundig aanleggen, maar de vrouwen die bronsgebruind eveneens op het dek verschijnen spelen ook een rol en uit de verte is het vermakelijk toezien hoe ook die hun vuisten ballen, En - ballen of niet - in hun eigen taal met zonnebril en miniem bedekte lichaamsdelen door een designer badpak ook de alles in war schoppende tripperboot de schuld van alles geven. Met de staart tussen de benen vaart hij weg naar de overkant.

Wanneer alles ligt en de voormalige ferrykade half leeg is komt een hele grote jongen uit Corfu. Hij heeft zat ruimte en het aanleggen gaat perfect. De tripperboot ligt bij het tankstation. Alle rust keert weer maar een van de marinero's van superjacht met teakdek komt nog even zijn frustratie botvieren bij ons zeilscheepjes en vindt dat wij wat kunnen inschuiven. Niet dat die grote schepen daar wat aan hebben maar er liggen zoveel boten in de ankerplaats dat er toch wel minstens 1 nog tussen ons in kan liggen. De kapitein van leuk plezierbootje naast ons is net de waterslang aan het oprollen en raakt onder de indruk. Annelies zegt hem niet geintimideertd te zijn want hij heeft hier geen authoriteit hij is maar een werknemer op het grote jacjht. Hij hoort o.a. bij het buurtcafé, de kliek van havenkoffie drinkers 30 meter verderop. Ook Truus onze havenmeester heeft daar haar kwartier. Coronation street Vathy. Toch schuift iedereen wat in om een enkel hulpeloos zeilschip ruimte te geven. En ...er komt geen enkele boot, de hele avond niet meer.

Het wordt niet meer dan windkracht 6 maar je weet hoe lastig ankeren dat kan zijn en wij varen er al helemaal niet graag in in de Med. We houden rust eten ons Vathy ijsje en hopen een brommer te gaan huren om de ons bekende noordroute te rijden op dinsdag.

Windstoten en onweersstormen in het binnenland. Augustus is al veel van slag. De wolken blijven nog veel in de bergen maar we houden ons oog gericht op de ontwikkeling van het weer, iets dat veel zeilers vergeten en dan overvallen worden en in grote getale Vathy binnen vluchten dat al vol ligt. Ondertussen komen de beelden van de orkaan op Corsica voorbij. We praten alleen nog over aanleggen en het weer (en ijsjes) en zo af en toe spoelen er wrakstukken aan zoals een vlag, een plastic zak of een stootwil.....Een stootwil? Hebbes!

18 augustus, 36 graden en verkassen

Wat is er verkeerd gegaan? Niet iets aan de boot en niet iets met varen? Onze reis wordt heel erg bepaald door de conditie van Annelies. Met een speld in de haren, een tikkeltje make-up en een geoefende glimlach in de spiegel stapt zij bij kennissen binnen en niemand ziet de spanning en pijn van binnen. Ja we hebben 100 mg afgebouwd, ja ze kan al langer lopen en meer dingen doen op eeen dag maar 's middags moet ze rusten en in de avond is ze weinig waard. De keuzes maken om toch te genieten en zich in te zetten voor een etentje met mensen of een praatje op de kade is aan haar. Daar staat altijd een boete tegenover. Samenkomst met 4 zeilkennissen op een terras en later tegen de moeheid in toch nog wat eten met andere vrienden is een fout triggertje. Volgende dag zwemmen, door de stad lopen (wat een herrie), computeren, praatjes en vergeet vooral de hoeveelheid decibellen niet van mensen en verkeer....trigger 2. Een dagje rust of een dag varen en dan een paar telefoongesprekken van bij elkaar 3 uur, ook niet zo best. Volgende ochtend in de hitte de zonneschermen oprollen en boot vaarklaar maken: einde verhaal.

We zeilen geweldig van Lefkas naar Ithaka en profiteren van de westenwind die tussen deze eilanden de ionische zee in blaast. We gaan 8 knopen en Peter doet een knik in de schoot want Annelies kan niet zoveel hebben. Ze houdt zich goed op de bank buiten maar dat is precies wat ze eigenlijk niet moet doen. Ze moet op een gegeven moment op bed. De hitte speelt ook een rol voor de katten die gewend zijn aan airco. Boven 33 graden worden ook zij misselijk en weten niet waar ze het moeten zoeken. De mand onder de buiskap waarop de zon schijnt, is omhangen met zonwerende stof en we hangen een kleedje over de buiskap. Kunst is om ook weer lucht langs de mand te laten blazen. Maar weer niet te veel want ze houden niet van echte wind. De buiskapruit gaat neer of weer open naar gelang we wind van voren of van achteren hebben.

In Nidri hebben we wel de generator aan gehad gedurende 2 uur om de airco te laten draaien. Maar ja, boot vaarklaar maken of aanleggen moet toch weer in die medogenloze zon . Zeilen geeft wel wat koelte- lijkt het- maar vergis je niet 38 graden wordt echt geen 30. Het blijft heet. De Mesh zit op de ruiten maar kan niet alle zon en hitte tegenhouden. Overigens hebben we gaatjesdoek gekocht net zoals het materiaal waar ons achterscherm van is gemaakt. Dit gaatjesdoek ligt op de grote dekruit maar het helpt niet. Gelukkig hebben we nog een scherm van de buiskapruit en die ligt er nu ook op.

Peter vraagt aan Annelies of ze wil sturen,''Nee, ik kan echt niet". Ze ligt in de kuip te kijken naar die mooie zee maar kan geen stap verzetten. Ondertussen wordt ze ook misselijk van moeheid. We zijn er nog niet. Maar Peter heeft zo opgestuurd dat we perfect de inham van Vathy in kunnen zeilen. Tot bij de opening van Vathy stad zelf en poef de wind gaat uit. Peter ruimt meteen het zeil op. Dan hoeven we dat niet meer te doen. De baai is zo groot dat je een heel eind kan blijven motoren terwijl Peter het zeil inpakt.

Gaan we aan de kade of gaan we ankeren? Annelies gaat liever ankeren en dan kunnen we morgen aan de kade. Spannend want het is druk en we hopen dat er een plek vrij komt. Zodra een van ons wakker is gaat diegene turen of er een schip weggaat.

Annelies stort op bed en Peter aakt eten. Ma die heerlijke maaltijd in heerlijk Vathy verdwijnt Annelies naar de katacombe van Skadi om nu voorgoed de dag te beeindigen. Ze heeft kalmeringsmiddel ingenomen en slaapt goed en ze neemt zich voor heel weinig te doen de dagen in Vathy. En dat is heel moeilijk voor een "van Kleefje". Want elke keer dat ze zich ook maar een beetje beter voelt gaat ze weer door tot de grens.

Vathy, de groene bergen zijn zo mooi, de zon die opkomt en de huizen schildert, De bosssen de woesste bergtoppen. de blauwgroene zee. Ithaka's koning Odysseus had een prachtig grondgebied. Wist je dat zijn land- en zee gebied reikte tot aan Astakos?

14-17 augustus, Astakos, naar Varko 22 mijl en Nidri 6 mijl

Het is nog vaker dan anders flink op Windy kijken hoe het weer zich ontwikkelt. Wolken verzamelen zich boven de bergen en er is een wolkenfront van noordoost en in de verte zien we ook een stapel wolken komende vanuit de Ionische Zee. Het front dat voorspeld is en over de eilanden zal trekken brengt bij ons onweer bliksem en een lange tijd hoosregen. In de tavernes gaan de plastic ramen naar beneden en we worden overspoeld. Een voordeel is dat je boot eens schoon wordt met die natuurlijk hogedrukspuit.

Het is het weekend van Ferragosto zo noemen de Italianen het en het begint ook hier in de avond al met een dorpsprocessie met het dragen van een beeltenis van Maria onder een baldakijn. De volgende ochtend horen we priestergezang vanuit de kerk en dat is het begin van het Pasen van de Zomer.

15 augustus is één van de belangrijkste religieuze feestdagen van Griekenland en een officiële vrije dag. Op deze dag viert men Maria ten hemel opneming (Κοίμηση της θεοτόκου, lett.: het inslapen van de Moeder Gods). 'Dekapentavgoustos', zoals de dag in het Grieks wordt genoemd, wordt niet beschouwd als een dag van rouw, maar als een viering van vreugde over de vereniging van de moeder Maria met haar zoon. Het is tevens de naamdag van iedereen die naar de Maagd Maria vernoemd is, o.a.: Despina, Krista, Maria, Marika, Marios, Maritsa, Maroula, Mary, Panayiotis, Panayiota, Panos, Theotokis, Theotokia en Yiota.

Vele bewoners in Athene die hun eilanddorp hebben verlaten om in Athene werk te vinden en een leven op te bouwen komen op deze dag terug naar hun geboorteplaats. Ook in Astakos zijn de hotels vol en drommen mensen flaneren voor de boot langs.

De katten vinden het vaak maar niks en wisselen hun rust in de buitenlucht af met even een moment languit liggen op de bank. Even geen gepraat en muziek van een terras. Ook Annelies heeft dat ritme te pakken. Het brengt tegelijk het besef dat we moeten verkassen. De Passion en de Allegra gaan op dinsdag ergens ankeren en barbecuen en wij besluiten ook te vertrekken, naar een plek van rust. Dat is die dag Varko baai waar je je zo heerlijk in blauw water kunt laten zakken. We varen de 22 mijl naar de noordelijk gelegen baai al motorend. Het is windstil. Dat houdt in dat je niet geniet van het zeilen maar wel van de vergezichten.

Helaas worden we in de avond door een leger wespen belaagd. Het loopt al tegen 20.00uur en Annelies heeft een hele lege maag dus begint alvast aan de spaghetti. De geur van spek en kaas trekt wespen aan en binnen wordt het ook niet handelbaar meer. We eten de smaakvolle spaghettischotel een uur later en besluiten morgen naar Nidri te verkassen.

Daar hebbben we geen wespen. Hier hebben we vrienden namelijk Brigit en Rob van de Milky Way. Hun dochter met man en kinderen is aan boord en heeft medicijnen voor Annelies meegenomen vanuit Nederland. Hoera daar zijn we blij mee zeg. Nou zou je denken: je weet toch wat je slikt dus waarom heb je dan al die voorraden niet aan boord? Welnu: elke maand probeert Annelies 25 mg minder tenemen. Een kleine periode lang ging dat heel slecht vanwege de elektrische trillingen in haar lijf maar nu kunnen we het weer proberen. En dan is het handig veel pilletjes van 25 mg te hebben om te doseren.

Het is weer heerlijk in Vlikho nidri en we zwemmen alleen maar en eten iets makkelijks, het is restjes avond. En morgen gaan we toch weer verder want hier wordt het erg warm en in Vathy iets minder. Tjonge wat houdt die warmte toch lang aan en we kijken steeds naar de zon of deze al sneller gaat zakken. Nog een week en dan gaat hij dat doen. Dat je toch zo de zon zat kan zijn, dat hadden we vroeger niet gedacht als je naar de zonvakantie toeleefde.

lobster en astakos

Astakos gemeente

Astakos biedt overal zicht op een prachtig landschap en een zee die de kusten weerspiegelt met kleine baaien die het diepblauwe water van de Ionische zee omsluiten. De veranderende landschappen, het diepe blauw van de zee, het groen van de bomen en het goudgeel van de gedroogde grassen zorgen voor een harmonie van kleuren en een bijzondere geur.

Astakos is beroemd om zijn neo-klassieke herenhuizen waarvan de binnenplaatsen en tuinen een geur van adel en traditie ademen. Deze prachtige neoklassieke gebouwen zijn door de staat verklaard te behouden. Helaas zijn velen gesloten en hard toe aan renovatie. Maar als je goed kijkt herken je aan de markante voordeuren en gietijzeren balkons het mooie pand.

In de haven vol cafés en tavernes komen op lente- en zomeravonden bijna alle bewoners en bezoekers samen, waar ze genieten van koffie en ouzo met traditionele mezes of een wandeling maken langs de hei.De zonsondergang vanaf de kust van Vela met de Ionische eilanden op de achtergrond is iets unieks, net als het uitzicht op de zonsopgang vanuit de jachthaven. 

• Ten tijde van de Trojaanse oorlog bevond Lobster zich op het grondgebied van de koning van Ithaca Odysseus.
• Voor de Golf van Astakos werden in de eerste fase van de Peloponnesische Oorlog veel marine-operaties uitgevoerd door de Atheners, Korinthiërs en Corfu.
• In het Byzantijnse tijdperk stond de stad bekend als Dragamesto, maar het werd verder naar het noorden landinwaarts gebouwd. Na 1204 sloot het zich aan bij het despotaat Epirus, daarna voor een korte tijd bij de Albanezen en tot hun verovering door de Turken, bij Karolos Tocco (1402). De Venetiaanse vloot van Morosini ontscheepte in 1682 bij de Dragamestou-kliffen en bereikte Preveza via het achterland. Tijdens het bewind van Napoleon behoorde het korte tijd tot Frans grondgebied

Astakos' hout voor oorlogsschepen

Tijdens de Turkse overheersing was het een belangrijke exporthaven. Na de oprichting van een Frans consulaat, aanvankelijk in Sayada (1702), dat later naar Arta (1703) werd verplaatst, werd de regio van West-Griekenland een exportcentrum. De Trappen van Dragamestos en de Trappen van Candila waren de havens van Acarnania waar goederen voor Europa werden geladen. De Fransen waren geïnteresseerd in hout, maar ook in andere goederen, honing, wol, eikels, enz. Het hout werd gekapt in de omliggende bossen en gebruikt voor de bouw van oorlogsschepen, omdat het heel gemakkelijk te bewerken en vrij harde was. De enorme eikenbomen zorgden voor grote stukken hout die in de kiel van de schepen gingen en waarmee ze de schepen van de tegenpartij konden rammen. Zoals de consul van Frankrijk C. Dubroca meldt, was 1705 een goed jaar en de oogst zeer goed.

Astakos en de Griekse Bevrijding

In de Golf van Astakos vond de bekende zeeslag van Dragamestos plaats, van groot belang voor de uitkomst van het Tweede Beleg van Messolonghi, waar op 6 november 1825 admiraal Miaoulis van het vlaggenschip van Themistocles, aan het hoofd van 2 korvetten en 27 brigades en schoeners, de 80 Turco-Egyptische schepen versloegen van Muhammad Ali, de vader van Ibrahim Pasha.

De gemeente Astakosis is gebouwd op de plek waar de trap van Dragamestos was, na de revolutie van 1821, voornamelijk door inwoners van het oude Dragamestos en de omliggende dorpen, maar ook door inwoners van Epirus en de Ionische eilanden. Deze vereniging van heterogene bevolkingsgroepen creëerde deze bloeiende en levendige gemeente, met een bijzonderheid aan tradities. De Xiromerieten, de Agrafioten, de Epirotiërs en de Iptanisiërs assimileerden en creëerden een samenleving die in verschijningsvormen verschilt van die van de bewoners van het binnenland. De patroonheilige Agios Nikolaos wordt in Astakos geëerd met grote pracht en diepe religieuze toewijding, zoals wordt gevierd in alle dorpen van de hele gemeente die religieuze festivals hebben.

Het verhaal van Astakos de kreeft

Het dankt zijn naam aan de mythische jongen "Astacus" die volgens Meletius de zoon was van Poseidon en Olbia. Het verhaal van Astakos is helaas verloren gegaan in de diepten van de eeuwen.

Niettemin leven er in de Middellandse Zee 3 kreeftensoorten. De eerste soort onderscheidt zich door een glad, blauwzwart schild met een gelige onderkant en een paar grote klauwen en ogen. Deze soort kreeft staat erom bekend offshore wateren en ondiepe sublitorale gebieden te bewonen en wordt voornamelijk gevangen in kustwateren en staat bekend om zijn zoete en zachte vlees. Ook wel rivierkreeft of rotskreeft genoemd, de andere soort kreeft onderscheidt zich door een oranje gekleurd stekellichaam met een witte onderkant, een paar lange antennes en een paar kleine klauwen die op haken lijken. Deze kreeft is ook te vinden in paarse, zanderige of bruine kleur en wordt gewaardeerd om zijn stevige staartvlees. Een derde soort kreeft kan in Griekenland ook astakos worden genoemd, en het is de mediterrane pantoffelkreeft, algemeen bekend als kolohtipa in het Grieks.

Griekenland staat niet boven op de lijst van wereld's grootste kreeft exporteurs maar op de 53e plaats. In 2019 exporteerde het slechts 1%wil je traditionele kreeft eten in Astakos wees dan niet verbaasd dat het dier per vliegtuig uit de VS wordt aangevoerd. Hieronder plaats ik dan ook een leuke en nuttige verwijzing naar een review van Matt Barrett

https://www.greecetravel.com/greek-food/seafood/

Dus als je in Astakos bij de Blue Fish hun beroemde kreeft gaat eten, doe dat dan wel met de wetenschap dat Astakos zijn naam niet dankt aan de kreeft en dat de kreeft die daar geserveerd wordt, niet de meest smakelijke is en zeer waarschijnlijk ook niet hier gevangen wordt.

11 augustus wegkomprobleem Nidri en naar Ormos Marathia en Astakos

Na heerlijke dagen in Nidri met alles wat je hartje daar begeert: de prachtige baai, een brommertocht, zwemmen in een zwembad vinden we het toch tijd om te gaan. Bovendien gaan er meer flottieljes komen hier en zullen we toch weggestuurd worden. We maken los en dat gaat een beetje verkeerd door verkeerde communicatie en een verkeerde beslissing in de beleefde zin van : gaat u maar voor. Niet doen dus - denk eerst aan jezelf.

Om te beginnen ben je altijd geneigd bezig te zijn met je eigen vertrek. Dat houdt ok in: spullen in de kastjes, waar zijn de katten en koptelefoon op en doet-ie het nou wel of niet ( soms dus niet) Naast ons blijkt onverwacht een schip eveneens te vertrekken - Annelies kijkt verbaasd op - en Peter laat hem voorgaan. Foutje. Daardoor hebben we een grote ruimte naast ons en we worden gegrepen door de wind. En we gaan naar bakboord. Annelies roept Peter want ze denkt dat hij het niet ziet. De havenmeester zet de tros aan de verkeerde kant want Peter had met veel gas de boot recht willen krijgen en wegvaren maar zo gaat dat niet lukken. Gevolg: schip gaat nu helemaal om en tegen de kant en er is geen stootwil aan de punt . Een Duitser krijgt een stootwil bij ons los en houdt hem ertussen. Annelies pulkt ook een stootwil ergens weg. Maar het schip ligt nou eenmaal strak tegen de steiger. ,,Bent u van plan nu langszij te gaan liggen?" ,,Nee", zegt Annelies en denkt dat zie je toch, en ze antwoordt:,, nee, we zijn aan het vertrekken maar we worden gegrepen door de wind!"

,,Don't you have a line at the front?" roept de havenmeester. Nee, we willen vertrekken. Peter krijgt tegen de zin van de havenmeester een lijn vast aan de stuurboordkikker en trekt skadi om waarbij de punt van het schip zich in de rubberen rand van de steiger boort en dan varen we achteruit weg. God wat een gehannes. Maar we zijn weg. Een situatie die we niet bedacht konden hebben en alleen doordat Peter zo hoffelijk was om een buurschip voor te laten gaan.

Het is weer een korte afstand naar de ankerbaai in de fjordachtige baai van Astakos. We gaan weinig vooruit maar dan komt toch de wind en met 3 zeilen gaan we 4-5 knopen. In Marathia ankerbaai staat een flink windje, we ankeren achter een schip dat dicht bij het strand ligt. Een mooi strand omgeven door bomen, onderaan een heuvel die steil oploopt naar een wild bergmassief. Schitterend, ook het blauwgroene water. Hierin ploetert een surfer rond die het surfen onder de knie wil krijgen maar veel valt. Vallen en opstaan, maar er komt wel een schip aan nu, de Skadi. ,,Waarom gaat hij niet weg?" zegt Annelies. ,,Man ga naar de kant zwemmen, wij komen eraan". Al is het maar stapvoets maar toch... Uiteindelijk gaat hij met de buik op het board hard zwemmend weg.

We liggen ver naar achter aan het begin van de baai om geen overlast te geven als de generator aangaat. En dat gaat hij ook gedurende een uur. De kajuit koelt, de katten leven weer op en wij trouwens ook. Het blijft deze dagen tussen de 30 en 33 graden en nog steeds staat de zon hoog aan de hemel. Over twee weken wordt het eerder schemer, dan zal de temperatuur zich ook aanpassen hopen we.

tegenwoordig laten wij tijdens het ankeren 's nachts de deurtjes open zodat de katten naar buiten kunnen en vrij over de boot kunnen lopen. Ze kennen de boot en het water en hebben in al die jaren goed geleerd wat ze wel en niet moeten doen. Overboord gaan lijkt onwaarschijnlijk. Annelies is vroeg wakker en gunt Peter eens een uitslaap uurtje. Bij een kop thee, en het weerbericht voor de zoveelste keer checken ziet ze de zon bover de berg van Marathia uit komen. De stille ochtend wordt ook al vroeg verstoord door pratende campermensen op het strand, gekuch en gerommel op de kant. Twee vissers die er overnacht hebben gaan uit varen. Op de kant op een rots staat een man octopus te vangen. Er is geen pad dus hij is afgezet en wordt zo weer opgehaald.

En dan begint de dag echt. De wind valt over de bergen heen en rimpelt het water. Tegen 09.00 uur zijn het echte valwinden en Annelies is ongerust. Ze maakt Peter wakker:,,ik wil hier weg".

We gaan binnen een half uur en motoren de 3 mijl naar Astakos waar we een mooie plek vinden aan de kade tegenover de groene perkjes van een leuk terras. De Passion en de Allegra komen straks ook aan en we hebben er zin in om elkaar te ontmoeten en bij te praten. Dat doen we op de wal maar ook op het terrasje van het hotel onder de lindebomen. Bij toeval treffen wij de anderen daar als wij gaan wandelen.

Grote verrassing is de ontmoeting met Rob Oudshoorn die wij in Gouvia voor het eerst ontmoeten en met wie wij steeds gemaild hebben zo van:,, waar ben jij nu en waar ga jij nu heen...?" Een toevallig contact dat warm gehouden werd per mail. En daar staat hij nu opeens, met vriendin. Zo leuk! Wonderlijk soms hoe men vrienden verliest maar hoe toevallige contacten door sporadische berichten vrienden blijken te zijn of te worden. In elk geval hebben wij het gevoel dat het klikt.

Wij zwemmen soms, Peter leert Spaans, Annelies kookt een kwarktaart en heerlijke Griekse groentenstoof. Helaas moet Annelies boeten voor een dag teveel van alles: de dag van varen, aankomen, losmaken en een plaats opschuiven, praten met de Passion en Allegra, borrelen op het terras en praten en pita met Rob en Marty. Tot overmaat barst er een onweer los met hevige windstoten en harde regen. Het is teveel op 1 dag en de trillingen gieren door de zenuwstrengen. Tijd voor rust en weren van geluid. Alleen even zwemmen om 09.30. Je lichaam maakt een vorm in het grint. Je hoort de zee, je voelt je geluk: ik mag dit leven zo leven.

dagje Iris Hotel

9 augustus Scooterrit langs zuid Lefkas

8 augustus Nidri 50 euro verdienen

De middagwind komt de baai van Nidri invallen met 5 Bft en het is makkelijker gezegd dan gedaan om je boot los te maken en niet vast te zitten in een mooringlijn. Je kan sturen wat je wilt maar als de wind je te pakken heeft.....In dit geval ligt een schip tegenover ons op anker en blijft met anker vast zitten in een ketting die op de bodem van de anker/pontoonplaats ligt. En Peter gaat helpen met de duikset die we nog altijd aan boord hebben. Het schip is van Nederlanders die alleen maar een betere plaats aan het pontoon willen hebben / met een mooringlijn.

Het duurt veel langer dan gedacht voor hun anker bover water is en Annelies staat op de kant maar kan niets doen. Peter communiceert met de mensen op het schip op het vooordek en instrueert ze wat ze moeten doen met anker en een hulplijn. Uiteindelijk blijkt het anker in 3 grondkettingen vast te zitten, een met dunne schakels en een met hele dikke schakels.  Peter heeft een hoop lucht  gebruikt uit de duikfles maar is blij dat hij kon helpen en ook weer blij om weer eens gedoken te hebben met een klusje als deze. Later als wij langs de haven wandelen en aan de kant een verroeste ketting zien liggen zegt Peter:,, Kijk! Zo eentje was het, maar dan nog dikkere, en nog twee.

5 augustus Nidri -Vlikho baai

33 graden, in de kuip 34+ wind 2 bft, west en in de nacht zuid

Afscheid van Jacqueline en Gerard. Dat is uiteindelijk op donderdag wanneer zij de boot hebben afgesloten op Ionian Marine en met hun camperbusje naar Paleros komen waar we een pita gyros nemen bij de bekende pita-tent. Het is gezellig en er mag tussendoor gezegd worden dat Annelies er alles aan geeft om mee te gaan al zijn de laatste dagen met bijboot-avonturen erg vermoeiend geweest.

Vooral het moment dat we na strandjes bezoeken toch ook nog even vrij wilden zwemmen, een eindje van de kust en wevan de Dinghy in het water doken. Maar ja, terug in een Dinghy komen is lang zo makkelijk niet want je benen worden onder de boot getrokken, maar met grote kracht kreeg Peter zijn lichaam over de rand. Maar van Annelies is het net niet gelukt want haar ene borst bleef knel zitten tussen de roeispaan en de dinghy en oei....dat doet een partij pijn. Dus terug in het water. Nog 2 pogingen gedaan. Maar watertrappend en duwend kreeg Annelies het bootje met Peter erin die meeroeide naar de wal, een oplopend gesteente met onder water enkele zee egels.  Probeer ook maar eens onder water aan een bijboot hangend waarbij je onder de bijboot getrokken wordt, je natte waterschoenen aan te krijgen. Ja het lijkt allemaal zo makkelijk maar is het niet en dan hebben we nog niet eens een survival cursus: red jezelf op zee.

Overigens is het makkelijker om in je bijbootje terug te komen met een koprol achterstevoren vanuit het water en met je handen in de handvaten op de bijboot. Maar wij hebben geen handvaten.

Wanneer we naar Nidri varen en bij restaurant Elena ankeren moeten we helaas een dinertje bij Elena met Rob en Brigit afzeggen. Annelies haalt het niet. Wel beloven we de volgende dag een kip op de Cobb te leggen.

Voor deze oergezellige avond moet Annelies zich wapenen met kalmeringsmiddel want reeds bij boodschappen doen neigt zij tot neervallen. Het wordt tijd voor een rustig ritme want we zijn 3 stappen terug inklusief wat pijn. Maar het is zoals een goede vriendin zei: altijd zoeken naar de balans. En al die prikkels vermijden maar soms heb je het er voor over om ze toch binnen te laten...

We merken dat we deze hitte eigenlijk nooit goed gewend zijn geweest omdat we altijd al airco aan boord hadden zij het in de vorm van een draagbare unit - zo een die op je zolder staat. De katten willen slapen, en liefst in het donker. Dat merkt Annelies wanneer ze de Mesh ruitenbeschermers eraf haalt. Freija voelt zich er niet goed bij en geeft over. Dat komt ook door het stukje vette kaas dat we haar gaven. Maar misselijk blijft ze.

Het witte gaatjesdoek voor over de dakruit helpt niet tegen de zon. Jammer. Het oude zilverdoek was versleten en we moeten op zoek naar iets beters. Wellicht in Vathy want daar zit een zonnescherm-maker ook voor tuinders en balkons.

We zijn verhuisd naar het ponton bij het Iris hotel. Bij opbellen en vragen of er plaats zou zijn was het antwoord: niet op zondag maar maandag kunt u bellen om maandag een plek te krijgen. We zijn er naar toe gelopen toen we boodschapjes deden en hebben gewoon gevraagd aan de bar of er plaats was. Ja dat was er. Dus hup naar de boot terug, alles strippen en de motor starten. We hebben aan het ponton elektra en dus airco zonder de generator te moeten draaien. Dat hield ons gisteren toch tegen tijdens het ankeren maar die 34 graden werd ons toen teveel, het was toen al tegen vijfen en we zeiden: laat maar voor vandaag. Nu is het luxe. En de Mesh zit weer op de ramen en wijzelf dompelen ons 's ochtends al onder in het zwembad van het Iris hotel. Ach wat een luxe dat zoete water. Peter zegt: in Spanje kan je elke dag in je eigen zwembad liggen. Is dat niet geweldig. Soms denkt Annelies wat een Expeditie Robinson is dit toch in dat zoute water, al hebben we een douche en 400 liter zoet water aan boord.

Het wordt hier nog een ijsje eten, zwemmen, de restjes opmaken van de BBQ, en mogelijk verhuizen naar weer een ander charterponton. Maar we paaien de baas hier met ons bezoek. Vandaag al een jus d'orange besteld aan "the pool". Morgen een ontbijtje en misschien mogen we dan wel blijven. Het is hier ook regelmatig slapstick want er komen boten aan die van toeten noch blazen weten bij aanleggen en op een groot jacht met 10 mensen zijn er 10 die willen helpen maar mensen: ga toch zitten, 3 is genoeg. Het is maar een klein kunststoffen ponton en steekt uit in de Rijksstraatweg van Nidri en we liggen af en toe te schudden vanwege die klote-Ribb's die daar varen maar 's nachts is het over. Er is hier geen overlast van muziek en ook niet van straatkatten. Heel Griekenland wordt momenteel overvaren door de Italianen met hun schrille vrouwen in veel te kleine bikini's en veel te grote zonnebrillen. En ze hebben de broek aan en er wordt veel geargumenteerd. Het is vooral veel vermaak. En ook heeft het ponton vol met Nederlanders gelegen en dat voelt als zo heerlijk thuiskomen.

50 euro verdienen

wordt vervolgd

Foto's

Peter loopt 's avonds met de katten op het ponton en de hele boel trilt. Annelies staat in de keuken en denkt op hetelfde moment: gaat de motor aan? Een aardschok ( de mag 3,9) en Peter roept: voelde je dat? Wat is dat bizar!

maandag 08.00 uur Quake news

A light magnitude 3.9 earthquake was felt in Greece: 3 Km NE From Palairos Aitoloakarnania 11 hours ago.
Latest quake: Mag. 1.3 | Greece: 9 Km ENE From Palairos Aitoloakarnania - 22 minutes ago
Strongest quake today: Mag. 3.9 | Western Greece, 22 km N of Kalamos Island, Lefkada, Ionian Islands, Greece - 11 hours ago

Plan van de dagen: langs de kust varen met de dinghy en geheime strandjes en snorkelplekken ontdekken. Er zijn hier vele bronnen, ook onder water en je kan onder water het warme bronwater naar het oppervlak zien stijgen.