Orei, vakantie en vooruit kijken

Zeilen zou de hoofdmoot moeten zijn maar in de meeste gevallen geldt de leuze: "motoring between storms". Er is te veel wind, te weinig-, wind op de verkeerde tijden. Al meteen kijken we naar het weer en hoe we Evia zullen omvaren. Ons plan is weer langs de oostkant en Peter ziet daar wind: ,,hoera daar kunnen we zeilen". Gaan we dus doen en niet binnendoor door de zee van Evia. Een paar dagen later kijken we opnieuw naar de routes zowel via de oost als via de west: het gaat niet lukken om te zeilen. Een halve dag later zien we de voorspelling dat er aan de oostkant een front verschijnt en het hele front blijkt over Evia te trekken. Aan de westkant valt het mee dus doen we west. Daarna komt het volgende front opzetten en we berekenen via de west naar Chalkida te varen en daar front 2 uit te zitten en als we daar niet kunnen liggen moeten we door naar Aliveri, een beschermde baai zuidelijk van Chalkida. En zo ben je bezig met je berekeningen. In Chalkida moeten we aanmeren om bij de Port Authority toestemming te vragen door de engte van Chalkida te varen. Zoals je kunt lezen in onze blogs van 2018 en 2019 is de engte van Chalkida een fenomeen waar het water van de noord naar de zuid en andersom keert en precies als de kentering er is kunnen schepen er doorheen.

Als er in Chalkida geen mogelijkheid is om aan te meren of in de Marina te liggen moeten we terugvaren naar een haventje daar noordelijk van en 's middags de bus pakken naar Chalkida om die toestemming te halen. En taxi terug want er gaat geen bus terug. Een vaak voorkomend geval in Griekenland. Plannen in elkaar weven dus en we willen zaterdag op zondag door de engte heen want dan kunnen we op gunstigste tijd door de geopende brug, waarschijnlijk 22.30. En niet om 03.30 uur. En dan moet er geen front liggen op onze route. Met een front bedoelen we hier de Meltemi winden en ook al nemen die af tegen het najaar, ze zijn er nog steeds. Al is het niet weken lang nu wel in een vlagerige vorm van dagen.

Of we de Cycladen kunnen zien...? Geen idee. Het gemoed is zo dat Annelies ook een kentering doormaakt: na 8 maanden pijn laat ze alle ambitie om te reizen vallen en het kan ons niet meer schelen of we zeilen of motoren en of we eilanden gaan overslaan of niet. We willen terug naar de Ionische zee. Gestaag en veilig. Dat wil niet zeggen dat we niet genieten van wat we doen en waar we zijn. Orei is een heerlijk oord en de zee is aquamarijn schitterend blauw en in de verte komt de zon elke dag om 06.30 oranje gloeiend op boven de donkergroene beboste heuvels.

We genieten van het gezelschap van Alan en Maggi, van het kleine wandelingetje naar de minimarkt waarbij Annelies sloft door het tapijtje van  dennnennaalden op de stoep. We vinden heerlijke lokale jam, en goedkope en fijne kruiden voor gerechten die we van de winter thuis gaan maken. We doen een zwempartijtje voor het ontbijt of voor de borreltijd en we doen een klusje naaiwerk of schoonmaakwerk al naar gelang we zin hebben. Ook hier geldt dat Annelies geniet van gezelschap en de gevolgen op de koop toe neemt. Met daarna rust en extra medicijn.

Misschien moeten we een nieuwsbrief sturen, misschien moeten we meer foto's plaatsen of meer over onze avonturen vertellen. Allereerst moeten we op adem blijven en dat geldt niet alleen voor ons want andere zeilvrienden hebben hetzelfde gevoel over eenzelfde raar, ongeregeld en soms stormachtig zeiljaar. Corona heeft veel in de war geschopt en vaarseizoen ook. De flexibiliteit is er gauw uit.

2 september plannen we vertrek Orei, de vrienden, het prachtige noorden. We gaan het missen...

Trikeri

Onderdompelen in de Golf van Volos, in mooi weer en Bourriniwind

Gevormd door een dramatische bergketen, bekend als Mount Pelion, buigt het Pilion-schiereiland zich naar het zuiden en oosten van Volos en koestert de Pagasitikos Golf binnen zijn beschermende arm. De hogere hellingen zijn een groen wonderland, met fruitbomen, olijfgaarden en bossen van kastanje, eiken, sparren en beuken.

Aan beide flanken is de berg bezaaid met prachtige dorpjes, verbonden door eeuwenoude paden, en met witgekalkte vakwerkhuizen die dienst doen als pensions of taverna's. Op zeeniveau zijn verschillende voormalige vissershavens strandbestemmingen geworden. Diegenen aan de westkust met uitzicht op de golf worden raantrekkelijker naarmate je verder naar het zuiden gaat. De kustlijn aan de oostkust, waar hoge kliffen in de Egeïsche Zee storten, is vaak ontoegankelijk, maar toch komen er een aantal prachtige kleine resorts tussen.

De Golf van Volos heeft een paar aantrekkelijke ankerbaaien en het is de moeite waard om - als het weer goed is- deze te verkennen als je in noord Griekenland aan het toeren bent. Na 4 mooie dagen nemen we afscheid van de vrienden van de Kallistos en varen naar Sikia een campingsite gelegen tussen Kato Gatzea en Kala Nera. Hier komen onze campervrienden Geert en Ineke (zie hun blog Geert en Ineke on Tour) naar toe en voor het strand ligt het schip van vriend Fred, met wie wij voor het eerst kennis maakten in 2019 toen wij bij Trikeri lagen.

Wanneer je op deze link klikt zie je meteen de baai waar wij ankeren https://camping-sikia.gr/en/. Het geluk wil dat het restaurant een terras aan het strand heeft en we kunnen vanaf onze eettafel onze boot goed zien. Vrijwel nooit laten wij onze boot aan anker achter, met de twee katten erin. Dit is een uitzondering en past helemaal in ons straatje. We hebben een oergezellig weerzien met Fred en ook met Geert en Ineke die wij ook een dag op de Skadi meenemen naar ankerbaai Ormos Vathoudhi, voor een lunch en daarna een (wat een treffer) zeiltochtje waarbij natuurlijk Geert mag sturen.

Na onze tweede ankerdag in Vathoudi, niet meet Geert en Ineke maar zij aan zij met het motorjacht van Fred, vertrekken we naar geliefd oord Trikeri.

TRIKERI

De oorspronkelijke bewoners van Kiriaki Trikeri waren sponsduikers en avontuurlijke zeevaarders, wier mooie oude huizen nog steeds uitkijken over de smalle, geplaveide straatjes van het dorp. De geschiedenis van het dorp gaat terug tot medio 1700's. De dorpelingen van Trikeri waren een van de eersten die de roep om wapens beantwoordden tijdens de opstand van 1821, de vrijheidsstrijd van de Grieken tegen de Turken.
Elk jaar houden de dorpsbewoners een vissersfeest van 3 avonden,in de haven van Aghia Kyriaki met zang en dans. De dansen zijn een traditioneel spektakel, en getuigen eenvoudige waardigheid.

In een beeldschone setting van schijnbare verlatenheid ligt dit kleine baaitje. Het is er diep en de de diepte loopt snel terug naar de kant vanwaar de steile beboste hellingen omhoog lopen. Het is dus niet verstandig daar te ankeren want je ligt te dicht bij de rotsen. In de kom van de baai is een betonnen pontonnetje waaraan enkele restaurants zijn gelegen. Meest geschikt voor enkele kleine schepen. We kunnen er met 4 kleine scheepjes langszij liggen, waarbij wij als 12 meter schip op de punt moeten aanleggen met achtersteven tegen de kop van het ponton. De restauranthouder staat al meteen aan te geven hoe we hier moeten aanleggen en helpt ons uitgebreid. Deze keer aan de linkerkant van het ponton en niet verder naar achteren dan tot de tweede ring.

De drammer

We hebben een akkefietje met de kapitein van de dagtourboot die wanneer wij nog aan het ankeren zijn en naar achteren willen aanmeren, voordringt, half over onze ankerketting die nog loopt zijn schip doordramt en tegen de rechterzijde van het houten pontonnetje. De gasten motten van boord, krijgen 1,5 uur de tijd om te schaften en dan is het weer wegwezen. Een ongelofelijke betweter van een kapitein die dan ook nog aanwijzingen staat te geven aan Peter hoe hij moet aanleggen. Peter wordt zowat witheet en roept: dat bepaal ik zelf wel met MIJN EIGEN schip. Naderhand biedt hij Peter een drankje aan. Zo doe je dat in het zuiden, want dan ben je weer vrienden. Maar Peter wuift het aanbod weg als rasechte botte Hollander: sodemieter op!

De katten kunnen niet lopen, het is te druk en ze schuilen in skadi en blijven op de achtergrond. Jammer. Maar ja...hoogseizoen. We doen op aanraden van Fred een wandelingetje naar het klooster. En we leren weer wat meer over de olijfbomen.

Een weetje: Duizenden jaten lang gedijt heeft de olijfbom al in het Middellandse Zeegebied. In heel griekenland staan 150 miljoen olijfbomen waarvan 70.000 op Trikeri.

Bourrini

En dan....wordt het donker in de lucht. Wolken pakken samen en Peter heeft op lightningmaps gezien dat er veel onweer is aan de westkant van Griekenland, trekkend naar oost, naar ons. Met onze intuitie voor plotselinge hoosbuien met veel wind rollen we het zonnescherm op. En er begint wat wind en Annelies doet de ruit van de buiskap dicht.

,,Bourrini! Bourrini", roept een Griek op de kade en het woord is nog niet geroepen of er blaast horizontaal 50 knopen storm over de zee gepaard met net zo harde en horizontale keiharde regen. Wij liggen nog redelijk in de luwte maar Peter moet wel zorgen voor stootwillen tussen wal en schip en ook Fred staat bij zijn jacht van alles in orde te maken. Er vliegt tegelijkertijd van alles rond en van de boot af, je bril je puzzelboekje, en je telefoon en camera worden zijknat. De katten vluchten naar een hol in de boot. Annelies brengt alles dat los zit naar binnen en haalt een trui voor Peter tevoorschijn want de regen striemt pijnlijk. Twee geankerde  schepen vlak voor de haven liggen middenn in de keiharde wind en mist van regen en halen anker op terwijl ze vluchten. Ja, zo snel moet dat en in no-time zwiepen de golven op.

Het duurt niet langer dan 20 minuten en dan kalmeert de wind maar de zee is nog wild. We hebben hem doorstaan maar horen later van de bemanning van de Kallistos in Volos dat ze 50 knopen noordoosten Bourrini heeft gehad gedurende 40 minuten en dan is het heftig je schip beschermen die op de kant gekwakt kan worden of tegen de kant gedrukt.

Wat zijn wij blij bij camping Sikia weg te zijn. Daar blijken luifels van caravans weggeblazen, en bij Kala Nera is een zeilschip op het strand gegooid. Ook Fred heeft geluk met zijn mooie motorjacht weg te zijn van Sikia en bij ons te vertoeven.

Rust vinden

Het is tijd voor afscheid en Fred keert terug om te zien of zijn caravan okee is en wij willen nog 1 baai zien, Achilio in het zuidwesten. De noordooosten wind staat daar echter recht in en aan de kade van dit dorp lig je te stuiteren. Het roer gaat om. We gaan naar Orei, het is het einde van een tour door de Golf van Volos. Annelies is doodmoe en we hebben een paar dagen evenwicht nodig. En dan begint onze werkelijke zuidelijke vaart terug om de Peloponnesos en terug naar de Ionische Zee.

Volos

Volos, een bruisende stad

Pagasae (Grieks: Παγασαί) 

was een havenstad in het Oude Griekenland, belangrijk genoeg om haar naam te verlenen aan de "Pagasitische Golf" (Παγασιτικός Κόλπος, een andere naam voor de "Golf van Volos"), waaraan ook de belangrijke havenstad Volos ligt. Volgens één versie van de beroemde Argonautensage bouwde Jason hier zijn schip, de Argo, en vertrok hij van hier uit op voor zoektocht naar het Gulden Vlies. Ook was het de zetel van een vermaard orakel.

Gebouwd aan het binnenste punt van de Golf van Volos en aan de voet van de berg Pilio of Pilion (het land van de Centauren) en bij het schiereiland met dezelfde naam, is het de belangrijkste toegangspoort vanuit de zee van Thessalië, de grootste landbouwregio van het land. Volos is een van de belangrijkste commerciële havensteden van Griekenland, maar veel verkeer doet de stad ook aan vanwege het feit dat de stad veerverbindingen heeft met de nabijgelegen Sporaden. Volos werd in 1955 getroffen door een zware aardbeving, die de stad voor een groot deel verwoestte. Dit verklaart het moderne stratenplan.

De regio Thessalië, die zich uitstrekt van het Pindos-gebergte tot de Egeïsche Zee, beslaat een groot deel van oost-centraal Griekenland. De vruchtbare en door de rivier gevoede vlakte van Thessalië was altijd een cruciaal centrum van de beschaving en ondersteunde twee van Europa's vroegste neolithische nederzettingen, Sesklo en Dimini. Tegenwoordig herbergt het verschillende sympathieke steden, waaronder Trikala en Larissa, maar staat vooral bekend als de thuisbasis van twee van de meest fascinerende landschappelijke attracties van Griekenland: de torenhoge, met kloosters bedekte rotskolommen van Meteora en de weelderige, beboste hellingen met uitzicht op zee van het Pilion-schiereiland.

Sommigen noemen Volos een stad zonder ziel, kortweg:, er is niks-an". In tegenstelling tot die mening van anderen heeft de stad ons niet meer los gelaten. De levendigheid, het park, de mooie gebouwen, de sfeer van de oude haven en de wijk erachter die zijn eigen karakter heeft mede door de geschiedenis en nog huidige uitstraling van "de fabriek van bakstenen en dakpannen".

De zee creëert een prachtige kust met pittoreske restaurantjes, de beroemde tsipouradika, genoemd naar de traditionele drank Tsipouro, de geest van het gebied, die perfect is in combinatie met zeevruchtenhapjes, de tapas van Volos. De geplaveide Argonauts Avenue aan de kust volgend lopen wij vanaf de 1 km lange pier helemaal naar de haven aan de westkant en de Brickstones factory, tegenwoordig een indrukwekkend en mooi museum en eerbetoon aan ooit de oprichters en de werknemers. Uitgehongerd en dorstig strijken we daarna neer bij een eenvoudig café restaurant waar Annelies de vreemdste opmerking van deze reis krijgt van de 25 jaar jongere ober, zoon vande keukenprinces (zijn moeder) en hij zegt, kort nadat wij hebben aangegeven een hapje te willen eten:,, you have beautiful eyes".

Nog effe ja! Denkt Peter en Annelies accepteert het compliment verbaasd en gestreeld maar tegelijkertijd met de ingehouden woorden ,, je bent aan het versieren man! Onder de neus van Peter! Natuurlijk hanteert Annelies later op de boot de spiegel. Verdomd mijn ogen zien er inderdaad mooi uit vandaag.

In Volos liggen we met weinig schepen aan de lange pier. Het is hier onduidelijk of je elders ook mag liggen. Twee jaar geleden hebben we achter de Port Authority aangemeerd aan een charterkade en telefonisch hebben we de charterbasis van te voren gevraagd of we een plaats mochten gebruiken en dat mocht. Van Hanjo van jacht Passion hoorden wij dat je een fikse boete krijgt als je zomaar aan een charterkade aanlegt. Maar wat als je van te voren belt en een plaats verzoekt...zoals wij deden?

In de loop van de komende dagen wordt ons meer duidelijk. Sinds kort is de pier voor een deel verpacht aan Genua Yachting en bij nadere navraag blijkt dat je aan hun charterplaatsen mag aanmeren op doordeweeksedagen maar....de toestemming moet verkregen worden door de Port Authority. Het begint ons te dagen dat het niet zo moeilijk moet zijn om in Volos aan te meren aan privé-kadeplekken, of charter yachting plaatsen àls je maar toestemming vraagt aan de Port Authority.

Aangezien wij wel goed liggen aan de lange zuidelijke pier neemen we niet de moeite om de Port Authority ermee lastig te vallen. Maar blijkbaar wil de Port authority simpelweg de zeggenschap houden. Overigens is de Port Police ( verwar beiden niet) zeer coulant geweest om ons aan hun ponton te laten liggen, en, zien we later,  er staat ook wel degelijk een bord dat die plaats inderdaad gebruikt mag worden in noodgevallen/ voor invaliden en voor meerdere dagen.

Aan de zuidelijke lange pier komt na een dag een bekend schip liggen: de Kallistos van onze Engelse vrienden Maggie en Alan en we organiseren een etentje en hebben een aantal gezellige koffiemomenten. Minpuntje tijdens een van de visites is dat Annelies in de Kallistos van de trap af valt: helemaal tot onder de navigatietafel met een bult op haar hoofd, pijnlijke knie, gelukkig meer nie.

Ook ontmoeten we Jan en Elly, een leuk Nederlands stel dat net als Maggie en Alan hun boot op de werf in Limni-evia gaan achterlaten voor de winter. En we houden contact met Geert en Ineke die onze kant op komen met hun camper, en met Fred Lindeloo die bij camping Sikia ligt met zijn mooie snelle motorjacht. Even uitpuzzelen wie we waar en wanneer kunnen ontmoeten. En tussen alle bedrijven door moet Annelies haar rust vinden.

Volos heeft ons gecharmeerd, de winkelstraten, de patisserieeën, de vele eetcafés en restauarants, de straatjes met stoeltjes en tafeltjes die gewoon maar ergens neergezet zijn en waar je een uitstekende en goedkope capuccino kunt nuttigen. Waar je tussen de Grieken zit en waar je het meest kunt voelen van de sfeer van de stad. Wanneer we aan een tafeltje schuiven en Peter de koffie haalt gebaart een Griek dat je een flesje water mag halen. ,,Wel doen hoor!"

We vinden het meest geliefde taartje van de Peloponnesos hier: de Ekmek Ketaifi. We eten ijs, we doen boodschappen. Wat is het fijn om weer eens in een stad te zijn. Langs de Avenue van het park loop je naar de mooiste orthodoxe kerk ooit en van daar naar de mooie wijk aan de kust, aangelegd met verscholen terrassen, beelden, speeltuintjes en trappen naar de zee. Hier niet ver vandaan bevindt zich het overzichtelijke archeologisch museum.

Nog veel langer willen we blijven in Volos, maar vrienden trekken en de weg terug naar huis. We moeten nu echt gaan denken aan terugkeren naar de Ionische Zee. We hebben voornamelijk gedaan waar we voor kwamen in Volos; de neurologe bezoeken. En we beginnen langzaam met een kort tochtje naar Sikia, in zuidelijke richting maar nog wel in de mooie Golf van Volos...

Een dag in Volos

Volos, Annelies en de nevus alveolar

Bij aankomst in Volos meerden wij aan aan het kleine vierkante ponton van de Port Police. Je mag hier een week liggen "in case of emergency". Dat vernamen we van onze vriend Fred die in de zomer op de camping Sikia verblijft en daar zijn mooie motorboot aan een mooring heeft liggen. Normaal gesproken dan, want zijn boot is met mooring en ankers van de grond gesleept tijdens de laatste storm in de Golf. Het wachten was op nieuwe ankers in de ankergrond en de boot van Fred mocht gelukkig ook tijdelijk aan de kadeplaats van de Port Police aanmeren. Vandaag gaat Fred zijn bootje ophalen.

De "case of emergency" is in ons geval de afspraak die wij in Volos bij een Neurologe hadden gemaakt. Haar naam is gevonden door de camping-eigenaars waar Fred verblijft. En gelukkig is haar praktijk op 3 minuten lopen afstand van de kade.

Een zeer ervaren, empatische vrouw die het volgende heeft geconstateerd aan de hand van de uitleg van Annelies en haar ervaring:

De vervus alveolar ligt in een tube en de tube is beschadigd. Zie het als een elektriciteitssnoer die bestaat uit een plastic omhulsel waarin drie elektriciteitsdraden lopen. In de zenuwtube loopt de zenuw die almaar elektrisch straalt bij elke beweging. Wanner Annelies genoeg medicijn neemt stopt de elektriciteitsstraling en kan het lichaam genezing bfengen. Maar genezing kan alleen geschieden als Annelies RUST neemt.

Helaas komt dit vaak voor, ongeveer bij 1 op de 10.000 mensen. Na een verdoving door de tandarts of implantoloog.

,,Als je een Griek was zou ik je naar huis sturen om alleen maar 3 maanden op de bank te liggen en films te kijken", zegt Eirina de neurologe. Maar dat kan niet op een boot en op reis. 5 dingen geven elektrische pijn en tenmnste 2 van de 5 meest pijnlijke bewegingen moeten niet tegelijkertijd gedaan worden. Begin daar maar eens mee. Wat geeft veel pijn: kauwen, sabbelen, praten, (glim-)lachen, je gezicht insmeren, -strelen, bukken, inspannen, vermoeidheid, spanning.

Een avond uit eten (eten lachen praten) betekent tenminste een dag veel pijn. Dat heeft ze er soms voor over. Annelies houdt elke middag siesta, de dosis medicijn is verhoogd. Vitamine B12 helpt het herstel.

We blijven in Volos stad die wij erg leuk en mooi vinden. Modern, bruisend en gezellig. De pier is redelijk schoon, de katten kunnen er lekker rondlopen, we zijn in korte tijd in het centrum, bij een koffie-corner met zalige broodjes, taartjes of ijs. Volos bevalt ons ontzettend goed.

Impressie Skopolos, Alonyssos, Kyra Panagia

Volos en de stand van de reis

Van Skopolos, naar Kyra Panagia, Alonissos, Orei , en Volos

Na een mooie tocht over het eiland Skopolos, genieten van de stad en de kust met ankerbaaien die we per scooter hebben langs gereden zijn we volgens plan vertrokken naar (C)Halkidiki. De zee was echter te hoog en zeer verstoord en we besloten deze barre tocht met ook nog stroom tegen, die uren zou duren, door 2 meter puntige rollers en wind tegen niet urenlang vol te houden alleen maar omdat we zo nodig het noorden nog eens willen zien. Een tegenvaller in ons reisplan.

Tegelijkertijd kwam het moment van onverdragelijkheid van de pijn aan de mond en kaak die Annelies al 8 maanden heeft.

Het besluit viel om toch door te gaan met onze reis maar op een nog langzamer tempo dan we al hadden. Ons nieuwe doel is primair een arts te vinden die kan zien wat er werkelijk mis is in de kaak van Annelies en die er iets aan kan doen.

We gaan in november terug naar huis en niet overwinteren in Preveza.

9 augustus, Skantzouris naar Skopelos, 19mijl

Tijd voor vrienden en een dag op de scooter.

Op de minst spannende tocht ooit, te weten 19 mijl motorzeilen op een golfhoogte van 10 centimter bereiken we Skopolos stad. Maar we zijn hier niet om stoer te zeilen maar om vrienden te ontmoeten en een eiland te zien in al zijn schoonheid.

Maggie en Alan Norwood zijn vanaf Evia via Oreio hier gekomen. Ieder jaar is er tenminste 1 dag waarop we elkaar treffen en dat zal zijn totdat wij terugvaren naar de Adriatische Zee. Maar als we in Spanje aankomen tzt dan bezoeken we hen niet op hun boot maar weer in hun huis die ze uiteindelijk niet gaan verkopen. Tijden zijn onzeker voor de Engelsen. De boot mag 18 maanden in Europa zijn, de mensen maar 90.

Alan en Maggie denken erover om naar Turkije te varen en dan tussen Griekenland en Turkije te schipperen, althans voorlopg want je weet niet wat er tussen Engeland en de EU nog gaat veranderen voor zeilers met deze problemen. Hun idee is dan om 2 maanden in Griekenland te varen, 3 maanden in Turkije (uit Europa dus) en dan weer 1 maand in Griekenland. Gelukkig hebben de een zijn ze ook ingezetenen van Spanje en kunnen ze dus terug naar hun huis in Spanje. Engelsen die dat niet hebben moeten daadwerkelijk Europa uit en dus terug naar Engeland.

's Avonds wordt er na de borrel aan boord van de Skadi Schrimp Sxaganagi gegeten, Garnalen in een tomaten/feta saus met brood. Om letterlijk je vingers bij af te likken.

8 augustus, Skyros en de popup-kaart van Skantzouris in, 24 mijl

Een reis gaat ook over de mensen die je ontmoet. De inwoner van Skyros, de zeilers in de haven. Zo hebben we hier Alex en Sophia ontmoet die een zeilboot hebben gehuurd in Kavvala. Een stad en een kust die Annelies op haar lijstje heeft staan. Alex en Sophia wonen op Cyprus en hebben daar een motorboot. Maar zeilen in de Med is toch een geweldige andere beleving.

Verderop in de haven liggen sinds gisteren - althans eerder hebben wij hen niet gezien - Nederlanders: Eduard en Anneke. Eduard zocht een aansluitstuk voor zijn gasfles en Peter bleek die te hebben voor hem.

Tegenwoordig moeten wij hersentraing doen om namen van zeilers en hun schepen te onthouden en vooral wie van welk schip was. ,,Wie was dat ook weer? Oja, en waar is diegene nu?" En dan blijken de zeilers die je ontmoet hebt zich ook nog op te geven voor de nieuwsbrief en dan moeten wij gissen wie dat is... En jongens, sorry, maar de nieuwsbrieven komen er heus aan maar er zijn zoveel dingen die contiue de aandacht eisen. Annelies,(50% van de tijd) de katten...de boot...het weer, de website en niet te vergeten al onze foto's die op een verkeerde plek opgeslagen staan en verplaatst en geordend moeten worden. Daar heb je een straffe Ouzo bij nodig. Niet te snel opdrinken want je aandacht mag niet verslappen, en zeker niet voor Annelies...oeps :Z

Een popup-baai

De wind staat uit zuid, Takis trekt ons uit de haven - wat zijn we makkelijk - en we varen de baai in en hijsen zeil. Hartstikke optimistisch. De zon is fel en het wordt toch alweer 32 graden, reeds om 10.00 uur, dus we laten het zonnescherm staan. Zuidenwind en een vlakke zee dus het scherm kan geen kwaad. Er is niet meer dan 12 knoopjes maar we zeilen een beetje zij het met een schommelend schip. Het is tevens heel warm en Odin heeft het te kwaad, weet niet waar hij moet liggen en laat zich uiteindelijk troosten door Peter op diens kuipstoel met de kop op de voorpoten: gelaten - so be it. Freija hangt in haar mand met de benen wijd en de nagels hoog in de zijkant van het riet als aan een klimrek. Het is nog 11 mijltot het eiland en het Kotterzeil wordt er bij gezet, zo ligt de Skadi rustiger. Annelies stuurt weer ensen we gaan 6-7 knopen snel. De euphorie duurt niet lang, de wind valt weg. What's new?! Motorzeilend gaat Skadi de laatste mijltjes.

We kiezen van deze twee-vingerbaai de zuidelijke vinger. Altijd lastig te onderscheiden hoe de baai gevormd is wanneer je aankomt: je ziet een streep kust met een paar masten en van lieverlee vouwt het open in 3D. En..de poppetjes in de popupbaai zijn de schepen en wie zien we daar - nmiskenbaar stuntelen? Juist je raadt het al: de Israeliers met hun Tony 1 in schreeuwend eletters achterop. Nou Tony 1, voor ons ben je Tony 0.

Het lukt Tony 1 weer niet om te ankeren. Na even een blik geworpen te hebben op dit schouwspel in blauw wijden we ons aan eigen ankerzaken - we zijn benieuwd want op Navionics heeft iemand geschreven dat je in de zuidelijke vinger in hard zand grijpt en houvast slechts is. Awel, we zullen het zien.

Doink! De ketting staat na oprichten met een klap stil en we liggen. Toch even een schuine blik achterom geworpen zien we de Tony 1 in hoge snelheid aftaaien naar betere oorden. Nog een ander zeilschip komt ankeren maar grijpt mis en zo liggen we de rest van de dag solitair in een Carieben-gelijk 3D landschap.

6 - 7 augustus, Skyros

Het is 34 graden, vochtigheid zeer hoog, nachttemperatuur 31 graden. We gaan voor het eerst de airco aan zetten in de nacht. De bosbranden op Evia: de bruine smog drijft over Skyros. Op 6 augustus daalt de as neer op onze boot..wat een katastrofe deze branden....

Een smalle landengte verdeelt Skyros in een noordelijk en zuidelijk deel. De hoogste punt van het eiland is de berg Kokhilas (792m.) De hellingen zijn bebost met pijnbomen en maquis. Het noordelijk deel van Skiros is vruchtbaar met gecultiveerde stukken land. De hoofdstad heeft veel van een typisch Cycladen dorp in tegenstelling tot Skiathos of Skopolos.

we gaan dit mooie eiland ontdekken. Aangezien ook hier geen auto beschikbaar is huren we een brommer en rijden naar het kastro en de Chora van Skyros. Achteraf is de brommer zelfs een betere keuze want je kunt overal tussendoor rijden naar het verste punt.

We plaatsen hierbij een klein fotoalbum zodat je meteen een goede indruk krijgt van onze dag tussen heuvels, langs stranden en in de Chora van Skiros waar we ook nog verdwaald zijn.

Heel Skyros is gehuld in mist van de rook en as die vanaf Evia over dit eiland drijft. De zon is afgeschermd, de lucht is grijsbruin. De kleuren van het landschap zijn gedempt door minder zon. We rijden door het vruchtbare heuvelland met kleine dennen richting Skyros stad sieren dorre bolvormige doornstruiken de kust en de randen van de weg. In de verte zien we de gestapelde witte huisjes met platte daken tegen een steile berg liggen met op de top een Venetiaans kasteel.

Waarom Skyros en Linaria's bouwsteil zo klein en dicht op elkaar is:

Piraten veroverden de stad, kaapten de vrouwen en maakten slaven maar de inwoners konden zich in het doolhof van de kleine huizen en smalle kronkelstraatjes met trappen verstoppen.

Geschiedenis van veroveringen 

Het begint allemaal met de de verovering van Constantinopel door de Kruisvaarders (4e kuistocht) Het grote gedeelte van het kruisvaardersleger dat in 1201 uit Venetië vertrok kwam uit de diverse gebieden vanuit Frankrijk. Na de val van Constantinopel aan de Franse Kruisvaarders, werden de Egeïsche eilanden aan de Venetianen vrij gegeven. Ene Marco Sanudo ging op pad met een handvol schepen met een stel huursoldaten en wist 17 eilanden te veroveren en het Frankische hertogdom van de Egeïsche Zee te stichten, verdeeld in heerschappij van twintig nieuwe dynastieën. Skyros werd samen met Skopelos, Alonnissos, Skiathos, Kea, Tinos en Mykonos weggegeven aan de gebroeders Gizi, Venetiaanse kooplieden. Door langdurige familieruzies werd Skyros echter een piratenhol van een van de afstammelingen van de Gizi-broers tegen zijn verwanten.

• In 1269 kwam Skyros in opstand tegen de Franken en tot 1296 bleef het onder het bewind van van Byzantium.
• Het eiland werd vervolgens teruggenomen door de Franken.
• Twaalf jaar later, in 1308, voer de Catalaanse oorlogsvloot, bestaande uit 60 galeien onder leiding van Ferdinand van Mallorca, tegen de eilanden van de regio aan. Nadat ze Skopelos hadden aangevallen, geplunderd en vernietigd, gingen ze richting Skyros, maar werden getroffen door een zeestorm en alle schepen, op één na, zonken met alle hens aan boord, en het eiland werd gered.
• De volledige vernietiging van de piratenvloot was volgens de lokale bevolking te danken aan een wonder van de Heilige Georgios.
• het kasteel van het eiland vwerd ersterkt om aanvallen van de Genuezen en Turken af ​​te weren.
• Tussen 1400 en 1450 verwoestten Ottomaanse piraten Skyros. Kastelen werden met de grond gelijk gemaakt, verdedigingsmuren werden afgebroken, huizen afgebrand, eilandbewoners werden weggevoerd en als slaven verkocht.

Onze Linaria inwoner die elke avond voor onze boot op de mooie brede kade meeloopt met zjn steppende dochtertje vertelt het verhaal nog eens en vertelt over het feit dat de Islamitsche piraten alle vrouwen misbruikten en ontvoerden. Linaria en de Chora zijn zo gebouwd dat vijanden er in vast konden lopen en zo ook makkelijk de nek omgedraaid konden worden. De inwoners konden zich heel goed verstoppen in de doolhof van hun staatjes maar beraamden zelf ook een aanval op de piratenschepen.De oma van onze verteller is in het holst van de nacht naar het strand gegaan om de piraten te bespieden en zij was het die de bel luidde tot de aanval.

Verloren in de chora

Wij klimmen naar het kastro en zijn wat schuchter want we treden binnen in het privé domein van de inwoners, langs hun voordeuren die open staan, hun mini-terrasjes met tafel en stoel. Een oude vrouw gebaart dat we welkom zijn en wijst ons de weg: we gaan de goede richting omhoog. Buren staan te praten met elkaar. Het is een op zich zelf staande gemeenschap en heel even hebben wij wat terughoudendheid om hier doorheen te wandelen en willen geen inbreuk maken op hun leven.

Maar er zijn meer bezoekers van de oude hoge wijk en blijkbaar is dit toch de enige route. Boven heb je een geweldig uitzicht en exact zoals de reisgidsen het noemen. Er staat een straffe wind. We klimmen de ezelspaadjes in de droge Meltemi die langs de berg schuurt. Een ezel brengt goederen door de smalle steegjes naar de top van het kasteel, bestaande uit ruines van een Byzantijns klooster. Restauraties zijn nog steeds gaande. De fresco's die we ontdekken zijn ernstig vervallen (beschadigd door de Turken?)  Het verhaal van kloosterbouw, monniken en geschiedenis laten we hier achterwge.

Maar dan komt de afdaling en door de nauwe gangetjes van het kastro naar beneden gaat Annelies aan de hand van Peter. Het is wel een beetje zwoegen maar we genieten ten volle van deze dag. Zwerfpoesjes in de steile trappensteegjes, planten, bloemen, mooie accenten aan voordeuren... Onze scooter staat ergens beneden en Peter heeft hem nog beneden zien staan vanaf de muur van het hoge kastro. De GPS vindt de weg niet, google geeft de helft van de straatjes niet aan en Waze laat ons ook in de steek; ja zeg, we zijn niet met de auto! ,,Was het links beneden of meer rechts beneden". ,,Of juist hoger". Peter gaat even een krom steegje in en Annelies roept waar ben je. Geen antwoord. Maar dan komt hij gelukkig weer terug. ,,Herken jij dit nog", vraagt Peter een paar keer als we nieuwe straatjes lopen. ,,Nee, hier zijn we niet geweest".

Maar dan borrelt het mannelijke richtingsgevoel goed op en we staan voor het pad dat naar de scooter leidt. ,,Hè hè!"Verzuchten we, bezweet van het klimmen en dalen.

Noordelijk van het kastro en de chora ligt een vlakte met het strand van Magazia en er zijn veel los van elkaar staande vakantiewoningen. Alemaal wit geschilderd, en afstekend tegen de versprokkeling van onafgebouwde apartementen, struiken, riet-bossages en lanen met enorme rijen oleanders. Voor ons geen aantrekkelijk gebied, zeker niet voor vakantie, want de strandjes zijn modderkleurig en smal. Wat zijn we toch verwend met de Nederlandse stranden.

We keren verhit terug naar de boot om laat in de middag de prachtige westkust van de  zuidkant van het eiland te zien. Alles in - letterlijk - het "licht" van de bedekte hemel en de zon die achter het bruinvale wolkendek van rook en as van de branden op Evia schuil gaat.Vreselijk!

De vuurstormen in Griekenland

Griekenland heeft donderdag tot en met 9 augustus de noodtoestand uitgeroepen, aangezien tientallen branden bleven branden in de wijdere omgeving van Athene, op het eiland Evia, in Centraal- en Noord-Griekenland en in de Peloponnesos.

Viceminister van Civiele Bescherming Nikos Hardalias bevestigde vrijdag 6 augustus dat er 56 actieve fronten waren. Het land blijft de komende dagen in noodtoestand vanwege een nog groter risico op bosbranden door sterkere wind.

In het licht van de aankondiging hebben de Griekse autoriteiten tot en met maandag een verbod uitgevaardigd op de toegang tot nationale parken, bosgebieden, Natura-regio's en parken. Overtreders riskeren boetes tot 1.000 euro.

Noord-Evia, Messinia, Fokida, Oost-Mani, Grevena, Ilia en het oude Olympia, Parnitha, waar dorpen worden geëvacueerd, behoren tot de 56 actieve fronten.

Vuurstormen

news evia: messinia-ilia-and-fokida-on-fire onbegrijpelijk dat het Nederlandse nieuws er zo weinig aandacht aan besteed, het is een grote ramp.

De Skadi ligt vol met grijze as en wolken rook en as drijven over Skyros. De zon gaat schuil en voor ons betekent dat gelukkig minder hitte. Over een dag of twee zal de temperatuur wat minder hoog zijn en voor iedereen een opluchting. Veel mensen die reizen kunnen geen kant uit vanwege de hitte, de vuren, de maatregelen en zo ook ook onze vrienden Geert en Ineke met hun camper. Zie hun verhaal

https://www.pindat.com/geerteninekeontour/2021-08-06 Gythio ontruiming

5 augustus van Kymi naar Skyros, 28 mijl op glad water

Om een goede plaats in het havetje van Skyros te krijgen moet je er al voor twaalven zijn. Zachtjes knijpen we tussen de schepen uit om 07.00 uur en verlaten de grote haven van Kymi. de zee is glad en er is en komt geen wind al is er 3 bft voorspeld - dat had een leuke zeiltocht kunnen zijn. Daarentegen gaat de lange vislijn met het aantrekkelijke ass eruit en we spinzen op zwaardvis in het diepe water. De motortocht is mooi. Skadi deint elegant over het water dat als olie glanst. Wsh... wsh  gaat het, en Annelies tuurt over het schuim waarlangs soms kleine bruine spiegelei-kwallen meezwemmen. Links ligt de kust van Kymi, recht voor ons uit ligt Skyros, voor ons onbekend.

Havenmeester Takis is gebeld hij zegt:,, zorg dat je er snel bent want het is vol om 13.00 uur". We moeten voor de haven even wachten, we zijn niet de eersten. Half twaalf jongens, onkend vroeg om een bestemming binnen te lopen. We worden geholpen met aanleggen en krijgen een mooringlijn. We zijn bevoorrecht om in de idyllische kom van de haven van Skyros Linaria te liggen, aan de zuidoostkade. Hier lig je goed beschermd voor de noordenwinden. De Israeliers komen later ook binnen maar krijgen een plaats op de tweede rang. Als je nog later bent wordt je verderop tussen twee boeien "gespannen" maar heb je mogelijk meer last van swell en...wat denk je van die reusachtige ferry?

Haven kade ordelijk breed en zeer schoon. Goed afgeschermd voor verkeer maar ook voor wandelaars. Sommigen lopen door het cordon van plantenbakken en toeristische reclameborden heen om toch dichter langs de schepen te lopen.Overzichtelijke kade en daarachter de straat en een aantal gezellige cafe's en restaurants in witgeverfde huizen met blauwe acceten en planten. In totaal lieflijk en uitnodigend om langer te blijven.

Kosten Skadi 2,== euro per meter inkl. water en elektra.

Linaria is de haven van Skyros. Het stadje met dezelfde naam is als een amfitheater gebouwd, met wit geverfde huisjes, simpel en pittoresk. 200 jaar geleden was Linaria slechts een eenvoudig vissershaventje van geen betekenis. Met een zandstrandje en geen kade. Linaria is in tegenstelling tot andere dopen, een vrij nieuw dorp. De haven van Linaria werd vanaf 1828 gesticht en het is een raadsel waarom deze plek nooit in de oudheid is gebruikt, maar wel de haven bij Magazia. De nieuwe haven trok allerlei mensen aan. In het begin waren het alleen vissers uit verschillende eilanden, later brachten ze ook hun gezinnen hiernaartoe.

Opvallend is dat de inwoners van Linaria zich altijd met de visserij bezig hielden generatie na generatie tot op de dag van vandaag.

4 augustus, Kymi

Kymi

Kymi is een klein stadje dat als een amfitheater is gebouwd op een groenblijvende heuvel en biedt majestueuze uitzicht op de zee. Om die reden wordt Kymi ook wel het "Egeïsche balkon" genoemd. Ht dicht beboste Kymi is omgeven doorhoge bergen met diepe kloven die steil aflopen naar lange stranden. Kymi-stad ligt 90 kilometer ten oosten van Chalkis en heeft ongeveer 4.000 mensen. Kymi-haven ligt vier kilometer onder de stad.

Hele grote vrachtschepen komen hier niet meer maar de geschiedenis vertelt wel hun verhaal en dat van Kymi:

Kymi bloeide reeds tijdens de Geometrische periode - Deze periode van 1050 tot 720 v. Chr.dankt zijn naam aan de decoratie van het Grieks aardewerk. De Geometrische nederzetting ligt direct onder de heuveltop, op de beter bereikbare noordoostelijke helling van de heuvel. Gebouwd over eerdere architecturale overblijfselen, bestond het uit een tempel, een temenos, huizen, pleinen en straten. Door zijn ligging was Geometrisch Kymi een belangrijke stad met contacten in de hele antieke wereld, een doorgang voor mensen en goederen van en naar alle richtingen. Vanuit de haven van Kymi werden vroeger reeds goederen zoals wijn, olifolie, vruchten en zijde vervoerd door de hele Middellandse Zee en naar de Zwarte Zee. Deze welvaart heeft bijgedragen aan de Europese oriëntatie van de bevolking, wat ook te zien is aan de gebouwen en kleding die mensen toen droegen. Het is daarom erg interessant om het volkenkundig museum van Kymi te bezoeken.

De inwoners van Kymi en Chalkis behoorden tot de eerste Grieken die kolonies stichtten buiten Griekenland. Ze stichtten de zeer welvarende stad Kymi in de regio Campania in Italië, bekend als Cuma Campania. Later, toen deze stad werd verwoest na een uitbarsting van de vulkaan Vesuvius, stichtten inwoners van Kymi het beroemde Napoli (Nea Poli = Nieuwe Stad).

Tegenwoordig  heeft Kymi een van de grootste kunstmatige havens van heel Griekenland. En deze dient als transportknooppunt voor de oostelijke Egeïsche eilanden en Noord-Griekenland. Buiten handel in vis worden landbouwproducten als olijfolie, vijgen en kersen geëxporteerd.

Skadi een dag aan de handelskade

In deze enorme handelshaven komt de grote ferry aan, die vaart tussen de eilanden en het vasteland. Grote vissersschepen verladen tonnen vis. We zien talloze piepschuim visverpakkingsdozen vanuit een vrachtwagen op de kade gestapeld worden, duizenden kilo's ijs in een schip geladen worden en vooral: 10 duizenden liters diesel worden aangevoerd in reusachtige tankwagens voor de grote trawlers.

Ook kleine vissersboten vinden een plaats aan de kade waar wij liggen. Het is dag in dag uit een evenement om te zien hoe het leven van deze mensen gaat. Op de schepen werken Egyptische vissers en langs onze boot sjouwen ze hun meters en meters lange waterslangen. Kalimera verstaan ze niet, salam eleikum wel.

Onze havenmeester heet Evangelina en ze zal proberen een huurauto voor ons te vinden. Helaas lukt dat niet en onze dag brengen we door op de boot waar we continue versteld staan van de gebeurtenissen aan de kade. Vandaag zien we tientallen zwaardvissen uit een visserstrawler jesjouwd worden. Elke zwaardvis wordt gewogen, een visje weegt rond de 35 kilo. De havenpolitie staat erbij en maakt notitie van elke vis en gewicht waarna de zware vis in de vrachtwagen geladen word. Tientallen zwaardvissen liggen daar al gestapeld. Nu weet je waar je stukje Pesce Spada vandaan komt en hoe het op je bord terecht komt. Voor Annelies is er een "levensgroot" verschil tussen de vis die dood is en als voedsel op tafel terecht komt...

Hittegolf

Het is te heet om iets uit te voeren en de siesta duurt van 14.00 tot 18.00. Annelies wordt elke middag door Peter naar de louncheplek gestuurd maar ook Peter neemt zijn middagrust want de hitte is ontzettend uitputtend ook al hebben we een airco. Er zijn genoeg dingen om te doen en je wilt ook wel eens buiten zijn maar aan het einde van de dag is je energiewaarde flink gedaald en val je om 23.00 uur uitgeteld in bed.

De Israeliers zijn ook aangekomen en liggen achter ons. Eerst achteruit naar de kade en daarna langszij want het beviel niet. Dat ging net als in Kymi met een hoop geschreeuw naar elkaar en gezoem van ophalen en uitgaan van de ankerketting. Ook ons beviel dat niet want het schip zwierde wat. Langszij aangemeerd vroeg de schipper wat cynisch aan Peter: ,,so gut?" In Duits. ,,Ja, zo is het goed". En later kwam Peter er nog even met de handen in de zij bij staan en bukte naast hun schip om te zeggen: normally you make a spring..." want alweer dreigde het schip wat te bewegen en met sterke wind kon het tegen ons aankomen. Of tegen de moooie blauwe trawler achter hen maar dat geeft eerder een deuk in hun schip dan in de trawler. De buren gaan een dag met auto met chauffeur op stap en het is maar goed dat Peter iets gezegd heeft over de spring.

Het kan allemaal nog veel beter dan handels- en ferryhaven zijn vindt Evangelina en er zijn ideeën over het maken van zijpontons voor jachten maar dan moeten de vissersschepen hier weg van deze kade. Het is overal een probleem: de vissers weg te krijgen en een andere plaats voor hen te vinden of te maken..

3 augustus van Apostoli naar Skyros, ehhh Kymi, 23 mijl

Deze haven is in feite niet in Agios Apostoloi maar aan een kustdorp genaamd Petries. Agios Apostoloi ligt 3,5 km verder en is aantrekkelijk om zijn 2 maanvormige zandstranden. In Petries is de vissershaven spectaculair gelegen maar deze nederzetting is op zich niet meer dan een paar dicht opeen gebouwde betonnen huizen met wat vis=taveernes die alllemaal stoelen op het kunstmatige maanvormige smalle strand hebben gezet. Hoe pittoresk ook, wanneer wij er 's avonds doorheen lopen vinden we het rommelig, verwaarloosd en onaantrekkelijk uitzien met een aantal prive te huren kleine apartementjes in een smalle smoezelige straat of kamers boven een restaurant. Eten zal je er ongetwijfeld goed en goesdkoop kunen doen maar wij koken aan boord.

We liggen naast een Engelsman uit Malta en met een hoop kabaal van je ,,ho ho ho!" omdat ze zowat de kade binnenvaren komen een stel Israeliers erbij liggen; na het geschreeuw is er nogal wat  "getouwtrek" aan de ketting. De man met de afstandsbediening houdt duidelijk niet van detailwerk.

Aanvankelijk zochten we plek aan de oostkade bij een vissersschip en veel hopen gestapelde visnetten op de kade. Ziet er rommelig uit maar uit ervaring weten we dat het goed lggen is: meestal rustig en de vissers zijn vriendelijk. Hier was een echtpaar bezig met opruimen en na ons "kalimera" hielp de man ons met aanleggen. Helaas werkte de elektrapaal niet dus moesten we verkassen naar de westkade naast de Engelsman.

Na een avond heb je Petries wel gezien, ook het enorme schildpad in de haven. We maken 's ochtends om 08.00 uur los en hijsen zeil. Het is 30 mijl naar Spporaden eiland Skyros, de zee zou 20 cm hoog zijn maar we krijgen golven van 70 cm en de zee bouwt snel op bij slechts 3 knopen wind uit oost. De wind trekt aan tot 10 knopen en komt plots uit noordwest. We motorzeilen op een verwarde zee met golven van opzij. En de katten zijn er zeer onrustig van; ze lopen rond door de kuip naar de kajuit en terug, in de mand - uit de mand en vragen om aandacht. Alles leidt tot algehele onrust. Freija heeft een hoge hartslag van de warmte - het is stikheet - maar wellicht ook van de nare zee.

We hebben ondertussen een snelheid van 8 knopen door het water maar de stroming werkt ook hier 3 knopen tegen. We staan voor de keuze: doorgaan naar Skyros en mogelijk bouwt de zee hoog op, of afslaan naar Kymi en dan is het 10 mijl minder maar misschien nog vervelender. Annelies mag het zeggen. Liever 10 mijl rot maar korter varen. En de hitte is uitputtend. Ze gaat voor Kymi. En wat gebeurt er: we liggen opeens beter in het water en we kunnen wat ontspannen met zijn vieren en genieten van de mooie kustlijn ten zuiden van Kymi. Groen heuvellandschap met daarachter hoge bergen.

Ondertusen blijkt er al rook van de hevige branden op noordwest Evia onze richting op te komen. we horen van de vreselijke vuurzeeën en 's avonds zien we de zon schuil gaan achter de smog die naar het oosten drijft.

Karystos naar Petries - Apostoloi en Kymi

2 augustus, Karystos naar Apostoloi 51 mijl door tegenstroming

Vandaag is de beste dag om met de minste voorspelde wind door het stenon te varen. De minst voorspelde N.B. wil niet zeggen de minste. De Duitsers vragen ons of we gaan en waarom en vooral de echtgenote heeft angst om door de golven van het stenon te varen. Liever gaat ze om de west kant van Evia maar dat betekent in 42 graden doorploegen van ankerplek naar ankerplek en via Chalkis en via Loutra naar het noorden. Nergens koeling.  Wij gaan sneller maar ja, wie zegt dat het lukt als de zee tegen zit. Voor Hanjo is het klare koek: dan ga je gewoon terug of je wijkt uit. Voor ons ook probleemloos alternatieven kiezen.

De straat van Andros een geduchte dame

Het Stenon Kafireos ligt tussen het noorden van Nisis Andros en het zuiden van Evia. Het is 6 mijl breed op het smalste deel. De stroming voert naar het ZW tussen de 2 en 4 knopen, maar nautische iwaarscuwingen geven een stroming van 7 knopen , die werd gemeten tijdens een hevige storm uit het noorden.

De Meltemi wordt hier namelijk gekanaliseerd door de zeestraat waardoor er een acceleratie zone ontstaat en gaat gepaard met een verwarde en korte zee. Bij een noordelijke storm moeten schepen in de buurt van de zeestraat uiterst voorzichtig zijn. Ook nadat de Meltemi is uitgeraasd, zal de zee nog enige tijd verward blijven. Bij een stevige noordenwind kun je schuilen in Karistos op zuid Evia of in de baaien ten oosten van dit eiland.

Hanjo weet ons te vertellen dat ook grote zeeschepen deze zeestraat mijden bij storm of Meltemi.

Annelies betaalt vandaag een prijs voor een prijs: een dag met zeilvrienden (praten en eten) eist tol met veel pijn aan haar mond. ,,Ik wist het, ik wilde het". Niettemin staat ze haar mannetje vanaf ons vertrek om 09.15 uur.

Wind: ZW, we hijsen zeil in de baai van Karystos waar de matige wind tolt met 90 graden.Ook om de zuidwestpunt van Evia blijft de wind tollen met 1 Bft. Dan wordt hij noord tot noordoost en meteen krijgen we kopjes op het water van de versmalling van de zeestraat. We hebben 3 knopen wind en 3 knopen stroming tegen.

We gaan met 2500 toeren; tegen noordoost en moeten de koers 5 graden bijstellen. Het is 4 Bft. hoppa. Kopjes en paaltjes en de katten vluchten in hun manden. Water spat tegen de ruiten en gutst tegen de boot en snel sluit Annelies de ramen - we waren hier niet op bedacht. Windy geeft 50 cm golven aan. meteo legt de lat hoger het is maar hoe je een golf berekent:

Golfhoogte

is het verschil in hoogte tussen een golfdal en een golftop. Dit is niet de golfhoogte zoals die in het weerbericht vermeld wordt". Dit is namelijk de significante golfhoogte (H). De significante golfhoogte is het gemiddelde van de hoogste van 33% van de golven die in een uur gemeten zijn. Dit is gekozen omdat is gebleken dat dit redelijk overeenkomt met hoe de meeste mensen de golfhoogte inschatten. Voor de werkelijke golfhoogte vermenigvuldig je H met 1,8.

,,Als de Duitsers toch zijn gegaan zal het vies tegen vallen", zegt Peter. Wij zijn verrast zelfs al weten we hoe veel meer zee en wind je hier kan krijgen. ,,Hopelijk keren de Duitsers om", zegt Peter en we denken aan hen in ofwel een verwarde zee ofwel hitte.

De kust is een juweel met spelonken en grotten en we varen langs een bekend onbedorven strand waar we met zoon Ralf zijn geweest tijdens een autorit. Leuk om vanuit de zee te zien. De wind wordt noordwest 11 knopen niet ver van de noordpunt van de vleugelachtige kaap. Het is motorzeilen. We gaan 7 soms 8,2 knopen door het water en door de wind en stroming tegen gaan we 5,5 over de grond. We hebben nog niet ontbeten maar ja, we zaten nog propvol van de maaltijd van gisteren. Annelies maakt kwark met muesli en appel.

De wind is west 10 knopen, we zijn bij de noordpunt. Na de zeestraat  valt de wind weg, poefffff. en swell uit noord komt onder de Skadi door rollen. De stroming is hier aan de noordoostkust 2 knopen tegen en we varen 2400 toeren. Om 17:00 uur varen we het gehucht Aghios Apostoloi binnen.

Volgens Navionis is de afgelegde weg 43 mijl terwijl we 51 mijl gevaren hebben. Tja wat tegenstroom al niet kan doen.

1 augustus, Karystos en de hamerende hitte

Alsof de katten de kade herkennen, willen ze meteen lopen. Voor Freija betekent dat: even lekker op beton staan, omvallen en omrollen met je dikke buikje.

Voor ons betekent het altijd ontspanning: Karystos heeft gewoon wat. Er zijn haast geen zeiljachten en we liggen ruim. Maar vandaag komen er meer schepen. Ook een stel Duitsers die in Ermioni hebben gelegen, maar Annelies herkent hen nog niet. Marion en Hanjo nodigen ons uit op de borrel en we praten bij, met een wijntje en een nootje.

DE HITTE BRULT DOOR DE BOOT

Maar gelukkig werkt onze airco zo goed dat het binnen koel is, verzucht Hanjo dat het niet te harden is. Hanjo heeft namelijk nog geen gat geboord in de hoofdschot naar de kamer toe om de gekoelde lucht ook daar te verpreiden.

Waar Peter 2 weken zijn hersenen 2 weken over gepijnigd heeft om de boor te pakken en dat gat te maken, heeft Hanjo 2 jaar over gedaan. Eén blik binnen de Skadi en één koele luchtstroom op je lijf en hanjo stiert naar eigen boot en zegt: nu ben ik er helemaal klaar mee.

De volgende dag leent Hanjo de multitool van Peter en gaat aan de slag. Wij zitten comfortabel in de gekoelde kajuit tussen 14.00 uur en 18.00 uur wanneer de hitte toeslaat als een mokerslag en we horen de boormachine naast ons tekeer gaan. Wanneer het hoofd van Hanjo boven de buiskap verschijnt met een opgeluchte lach weten we dat het gelukt is en dat Marion en Hanjo kunnen gaan genieten van de volledige werking van hun airco.

Toevallig krijgen we een berichtje van Duitsers die we uit crotone kennen (van de geleende splitter) dat ze eveneens deze airco willen inbouwen. Jongens kom maar op: koelen die boot!

Er mag wel NOGMAALS GEZEGD WORDEN dat wij al sinds 2016 airconditioning aan boord hebben zij het aanvankelijk met een draagbare airco maar toch waren wij er al heel snel van vertuigd dat reizen in "de zuid" niet te doen is zonder klimatisering.

Na een voortreffelijk dinertje aan het eind van de succesvolle hete dag nemen we afscheid. Hanjo en Marion kunnen nog niet weg want zij moeten nog een certificaat halen van hun inentingen in karystos, lees daarover maar op het blog van jacht Passion.