Fotoalbum Casa Sol en de katten

Casa Sol

• Temperatuur: 24-28 graden
• Wind: geen idee
• Golven: waar?

Huizen bekijken

Heb je al een huis bekeken vraagt vriend Jos die in Pinet woont. Nee joh, we zijn eerst bezig met andere dingen

Landleven

Een wandeling naar het dorp zit er steeds niet in, want we relaxen elke dag enorm tijdens het ontbijt en van de zwempartij die zo goed is voor je spieren die op de boot niks gedaan hebben. Er moet hier en daar ook een hardnekkig vetrandje weg. Ondertussen is Annelies weer aan yogagym begonnen. Geen enorme uitdaging want de spieren herkennen het nog. Rekken strekken, buigen en een paar been en buik oefeningen extra erbij.

• In het verschiet ligt het bezoek aan Jos in Pinet die zegt: je zal opkijken want het is een heel andere omgeving.
• Het bezoek aan Christa, een facebook kennis die we in het echt gaan zien en die in een urbanizacion woont. Ook weer anders dan een Rustica.
• Een bezoek aan Altea en aan de vrienden Chris en Roelf die we in Griekenland ontmoet hebben. Zij wonen in een apartement in Altea la Vella, willen wij zoiets misschien ook? Wel makkelijk achterlaten als je nog veel wilt reizen. Annelies gaat daar naar de kapper, we zoeken een huisarts voor een recept en gaan naar een makelaar.

De grote vraag is wat willen we met de boot? En waar willen we dan te wonen en wat is goed voor de katten? Alle factoren samen bestaat niet en we moeten er deze winter uitkomen wat we willen. Vlissingen is ook nog steeds een optie. We hebben grote plannen ook voor Vlissingen: zwembad, carpoort, schuur, plantenkas, verruimde serre, zonnecellen..

Casa Sol brengt de rust die we nodig hadden en we hopen dat de pijn nog meer vermindert bij Anneles maar er is ook nog veel verdriet weg te werken. En vermoeidheid en de lijnen in haar gezicht. Dat doet ze met heet water, cremes, de opbeurende kappersbeurt en schoonheidssalon, alles op zijn tijd.

Eerste meevaller van modern leven in de buurt: Picassent mooi gelegen in de groene heuvels, Montroy authentiek maar stil, Montserrat een verademing met een pasticceria/bakker en terras en winkeltjes die van pas komen. Een dorp met wat meer voorzieningen. De Mercadona, de Chinese hall, al kan je een echte goede knoflookpers alleen bij Ikea krijgen.

Na al die maanden varen en kleine gehuchten bezoeken of alleen maar aan een kade liggen met restaurants, 1 apotheek, 1 bakker en 3 minimarkten raak je helemaal pgewonden als je in een groot winkelcentrum terecht komt. Zo ontdekken we op onze autotoer ****Bonaire. De "westfield Mall of"- (niet the netherlands) maar: of Valencia. Wat een mega winkelcentrum. Het hart van elke vrouw gaat open want de bekende winkels zitten hier als Zara, Intissimi, Kiko Milamo, H&M en zelfs C&A. Gewone truitjes of strakke mode; Annelies gaat hier een keer heen. ook een uitdaging of ze het aankan...

Valencia's mediamarkt, woon en modeboulevards, waar we kijken voor een nieuwe telefoon voor Peter. De IPhone is op de granieten vloer gevallen. Ai, niet goed voor een mobieltje en het moederboard is kapot. Hoe kom je dan aan een tweedehands telefoon in Spanje. Gelukkig is er de Whatsappp groep Nederlanders in Valencia (je kunt tegen social media zijn maar het is ook wel nuttig op zijn tijd) en Annelies plaatst een bericht. Meteen komen  er 2 reacties waar we een refurbished phone kunnen kopen - wel in Valencia stad.

Inkopen doen is hier geen probleem, een koffietje best goed maar we missen de zoetigheden uit Italië. Vuil weggooien ook geen probleem. Er zijn veel containers en het valt ons op dat er zo weinig vuil langs de containers ligt en langs de wegen en in de stad. In Picassent zagen we een dame van de reiniging die met een karretje de straten doorliep om hier en daar te vegen. Waarom kan dat niet in Zuid Italië?

Vliegen in huis: een verschrikking. We hebben een spuitbus gekocht maar ja, katten in huis en we we zijn er voorzichtig mee.

Honden: de hele dag geblaf in de verte en soms om je heen. Spanjaarden zijn geen watjes met hun huisdieren. Ze laten ze een week allen met een automatische voerbak. Oook naast ons is al enige gehuil geweest omdat de honden eenzaam waren.

Water: zeer kalkhoudend. Annelies heeft de WC en badkamer een betere schoonmaakbeurt gegeven.

Het weer: zomers 28 graden. Nu dalend met verwachting van veel wind. Zwembadwater nog 21 graden. Voor echte Hollanders.

We moeten de agenda gaan gebruiken: want er komen meerdere vrienden op bezoek de komende tijd of wij gaan een dag op stap.

Casa Sol , interior of interno en dode konijnen

Terwijl Peter Spaans leert op Duolingo luistert Annelies mee naar de zinnen en ook leest ze en laat ze woorden op zich inwerken. Die Spaanse woorden zijn net even anders dan Italiaanse. Als je de Italiaanse taal machtig bent kan je toch niet altijd verwachten dat Spanjaarden je begrijpen.

In de avond kijken we de Netlixserie Los Herederos del Tiera ofwel: de erfgenamen van het land(goed). Een mooie serie en voor ons Spaans best nuttig. Wat is het simpel als je Italiaans spreekt, de woorden zijn echt niet zo anders met er zit een kleine draai aan...

Wat doe je als je net 4 dagen gereden hebt en in eens in de Middle of no-where in een Rustica belandt? Uitrusten ja, maar ook uitpakken en aangezien we hier 6 maanden leven gaan we niet "uit de koffer" leven maar wordt 95% uitgepakt en in kasten gelegd. Daarna is het boodschppen doen en ...Oja...de Mercadona. Die kennen we nog van 5 jaar geleden. En...oja de Leroy Merlin, die kennen we nog uit Frankrijk. Ook een walhalla. Maar die slaan we nog even over totdat we in het huis iets missen. Net als Ikea...todat we in het huis iets missen. Toch maar eens naar Ikea. We maken er geen punt van om iets aan te schaffen en het dan over 6 maanden hier gewoon als upgrade achter te laten. Servies, handdoeken of dergelijke. Annelies miste een suikerpot, we missen een sinaasappelpers, we missen nog e.e.a.

Maar als we dan een beetje op dreef zijn en de katten ook dan gaan we het terras opsieren en zoeken een tuincentrum. Daar staan de uit Hollans bekende Vlijtige liesjes en die verrekte Afrikanen ( o pardon zo mag je ze niet meer noemen, maar ze komen wel uit zuid Afrika oorspronkelijk...) We zoeken kruiden: rozemarijn, thym, basilicum, bieslook noem maar op. Is er geen basilicum? vragen we. Peter heeft de vertaling op Google gezocht: ,,Albahaca". Lijkt op?

,,Questo per interno?" vraag Annelies wijzend op Google. Geen Spaans maar Italiaans, moet toch ook begrijpelijk zijn. De aardige man met baard snapt er geen barst van. Peter komt er bij staan en met zijn duolingo ervaring zegt: Interior o exterior?" Ken je dat? dat je paf staat van eh..."exterior". Wat is het verschil man? Externo-interno hallo!

No mucho freddo e bla bla bla .Ik begrijp dat je het wel kan zaaien en we worden naar de zaadzakjes standaard geleid, heel vriendelijk. Nou we hebben plantjes en er staan nog twee onzettend mooie potten achter Casa Sol verdrietig te kijken dus die zetten we op het terras met de Vlijtige Liesjes. Liesjes, doe eens vlijtig!

Edwin onze zwembad-onderhoudsman komt elke twee weken langs en zorgt voor de schoonmaak van dit stuk ontspanning in de tuin. Hij vertelt ons van alles over de buurt, de winkels, het dorp en ja...je moet hier nou eenmaal een stuk verder rijden voor de boodschappen. Verlies het idee dat je op d efiets naar je winkelcentrumpje kan of je stadhart. Hier is het 5 km lopen naar de apotheek en het café, en de Consum en de Mercadona. Maar verder is het de auto pakken, Lekker energiebesparend dus. Als je in geen maanden in een echte grote supermarkt geweest bent en in hgeen 5 jaar meer in Spanje, sta je met je ogen te klapperen. Wat een grote vis-afdeling, wat een mooie en lekkere en vooral andereproducten. Oja, en het rode vlees is prachtig. Veggies's moeten de volgende regels maar overslaan, haal maar een kop koffie. We kopen een enorme T-bone voor nog geen geled (tja Spanje) en die leggen we 's avonds op de barbecue in de tuin samen met veggie groentesticks haha. Gewoon sspiezen met courgette, paprika van het land en ui. En in deze huis-barbecue gaat de houtskool smaak zo heerlijk aan de groente kleven. Je voelt je samen met het uitzicht over het land en de heuvels een oermens knabbelend aan je superzachte T-bone. Het vlees smelt in je mond. Zelfs zonder veel kiezen kan Annelies het kauwen en slikken, het blijft sappig op je tong uit elkaar vallen.

Rood vlees en konijn. In het weekend horen we geweerschoten en je zal je hond maar lekker op het land uitlaten dan moet je toch wel uitkijken voor een verloren kogel. ,,Welnee", zegt Peter. ,,Ze schiten met hagel. Konijnen. We horen later van Gerard dat de konijnen anders de wortels van de sinaasappelbomen beschadigen. En wat doe je dan met dat dode beest? verwerken in je paella. Och lieve Veggie's blijf hier maar weg.

Fotoalbum Crotone naar Montroy

dag 4 van Perpignan naar Spanje-Valencia Montroy 565 km

Het ontbijt à 6 euro "de man" nemen we weer niet en zoef...we gaan verder en nemen iets zoets bij een benzinestation. Helaas zijn hier de gevulde croissants op zijn Italiaans, of de donuts en belinerbollen niet populair. We scoren een klef deegbroodje met jamvulling en rijden door naar Valencia. Toch nog een heel stuk. Maar langs de heuvelachtige groene regio Costa Brava.Wat is het spannend om in Casa Sol aan te komen waar Gerard op ons wacht. We krijgen snel een rondleiding maar ondertussen kan Annelies alleen maar aan de katten denken die reisstress hebben en liefst wil ze gewoon meteen kalm het huis op haar laten inwerken en de katten ontkoppelen van hun tuigje.

Het gaat allemaal erg makkelijk en de katten willen lopen in de tuin: wat een bevrijding moet dat zijn voor hen na 6 maanden boot en 4 dagen reizen. We gunnen hen het genoegen van beestjes- en planten ruiken en de vrijheid, ook al houden we ze nu aan de lijn. Het valt meteen op dat het huis erg goed is omheind. Peter moet aan de oprit nog wel gaas aan het hek maken en ontsnappingsgaten in de omheining dichten met een steen, maar het is verder perfect voor de katten en dus ook voor ons. Wat een rust om weinig of niet te hoeven opletten.

We pakken al eea uit en slapen als een roos en de komende dagen gaan we eerst eens even wennen en uitrusten. Een wonder dat Anneles het zo goed heeft volgehouden, dat de katten zo berustend zijn. En wat een heerlijk oord om bij te komen van de golven, de verkeerde winden, de aanleg- en ankerstress met omringende domme charteraars. In een ander land te zijn en niet meer souvlaki, Feta kaas-gerechten en kip te eten. Cappuccino's zullen we missen want Grieken kunnen frappé's en koffie maken als geen ander.

Adios en tot later; we dompelen ons onder in ambiance Casa Sol

Temperatuur 26 graden, zwembadwater 22 - 25. Gewoon erin en baantjes trekken en niet zeuren; het is niet de Noordzee brrrrr.

dag 3 van Genua naar Perpignan 671 km 7 uur rijden

Voor het ontbijt dat we hier wel nuttigen in de oergezellige woonkamer met oma's stoelen, krijgen we toast met jam en koffie en yoghurtjes. Simpel maar genoeg om op gang te komen. De auto staat op een helling geparkeerd en Peter wil hem dichter bij de voordeur zetten maar dat is bezwaarlijk want de huiseigenaar van de villa ernaast moet over deze oprit naar zijn hek (met blaffende herdershonden) en dus moet Peter de auto opnieuw op de helling zetten. Nu wel zo dat we makkelijk de katten in de auto kunnen zetten.

Ciao Genua Country B&B, we gaan verder. Onze route gaat langs Pietra ligure. Het klassieke vakantieoord aan de bloemenriviera waar ooit in de jaren 60 al een oom en tante van Annelies heen gingen, weliswaar per autobus maar in die tijd was dat uitzonderlijk want wie had daar geld voor, voor zo'n vakantie. Nu denkend aan toen...zij dus wel. En ze filmden hun vakantie.

Voor je het weet ben je Monaco voorbij, en San Remo en richten we ons op Montpellier. volgens de nieuwsberichten is er geen benzine te krijgen in heel Frankrijk. Staking van raffinaderijen en aanvoer. Dus we tanken op 70 km voor de Franse grens nog even tot de rand, zodat we door kunnen tot Spanje. Er denkt iemand heel erg met ons mee en dat is Irana. Zij waarschuwt ons per messenger dat er geen benzine te krijgen is. Maar we zijn zelf ook alert en gaan bomvol naar Frankrijk. Tot onze enorme verbazing zijn 3 van de 4 benzinestations gewoon open en hebben benzine. Op borden aan de snelweg staat op tijd aangegeven of een station zonder benzine zit. Dus geen nood voor de reizigers die nog moeten tanken.

• Genova Country 60 euro
• Koffie en route 4,20
• Benzine 89,=
• Tol grens 19,50
• Tol Nice, Cannes, Aix, Arles tot Perpignan totaal 88,=
• Geen tol in spanje

Benzineprijzen

• Crotone 1,77
• Frosinone 1,66
• Genua 1,77
• Frankrijk 1,57
• Jonquera Spanje 1,79

We komen na 6,5 uur rijden aan in Perpignan en aangezien het een warboel op Booking Com is aangaande goedkope overnachtingen en de prijzen niet ver uiteen liggen en...we geen betere B&B voor weinig geld kunnen krijgen ook niet in "the middle of no-where, boeken we Budget Hotel keten in Perpignan Sud. Geweldig! Een kamer aan de achterkant, rustig, zelf inchecken. Kamer schoon, modern, zeer praktisch ingericht en met mezzanine met nog 2 bedden, een ruimte effect. Op de kleine tafel zetten we een stoel zodat de katten naar buiten kunnen kijken maar ze hebben er geen behoefte aan en slapen aan onze voeten.

dag 2, van Frosinone naar de heuvels van Genua, 650 km

In de gemeenschappelijke keuken worden we door heel druk pratende Italiaanse vrouwen verwend met koffie. Meer niet, dus een ontbijt halen we elders. De katten wachten in de studio, bereikbaar over een buitengang met gladde marmeren tegels...

Ook hier is een Lidl en we halen 2 croissants en een Berliner bol. We tanken voor 1,66 de liter en rijden de snelweg op. Het is niet druk op de snelweg , we hebben wederom geen file en we slaan af naar Genua over de kustroute i.p.v. de grote A1 langs Rome. Hierdoor vermijden we alle afslagen en rijden zuidelijk van Rome naar de E80. De katten weten nu in welke modus we zijn. Acceptatie. Odin krult zich op in de mand. Freija spiekt door de gevlochten rieten mand naar het verkeer. In de nacht zijn ze druk geweest. Liepen een paar keer over ons heen, aten, dronken, en deden hun behoefte. Dus met lege darmen en een volle maag kunnen ze er weer een paar uur tegen.

We hebben deze keer een verdeling gemaakt van de rit over 4 dagen met elke dag 6,5 uur rijden. Daar komt dan nog tijd bovenop vanwege koffie-stops en iets te knabbelen halen. Voor de eerste 2 dagen hebben we wel gebakken kip mee, druiven, appels, bananen en eitjes die iets te lang gekookt zijn. Je weet wel: met een dooier in een groen randje. Onderweg is een eitje soms net even lekkere maagvulling. Met een scheutje zout en een klodder mayo. Peter wordt gevoerd en ook de katten mogen een snoepje. Annelies is de baas van de tassen en kiest haar favoriete hapjes. Gewoon fruit. Iets zoets of een grote cappuccino aan de AutoGrill koffieshop, waar je gratis van het toilet gebruik kan maken. Ook heeft Annelies een doosje geld op schoot voor de tolwegen.

We passeren de oostelijke prachtige kustlijn van de bloemen riviera. 

De Italiaanse regio Ligurië wordt ook wel Bloemenriviera genoemd en loopt van Frankrijk tot aan Toscane. Het is een prachtige, smalle strook land tussen de Ligurische Zee en de achterliggende Apennijnen. Ten oosten en westen van de havenplaats Genua, de meest centrale grote stad van de streek. De Riviera di Ponente is de kleurrijke, westelijke kustlijn die zich uitstrekt tot aan de Franse grens. Dit deel van de kust staat bekend om zijn bloementeelt en –export en om zijn mooie brede zandstranden en klassieke badplaatsen.

De Riviera di Levante is de oostelijke kustlijn en kenmerkt zich door een woester landschap met imposante rotspartijen en kiezelstranden. Hier vind je enkele van de mooiste stadjes van heel Italië, zoals Rapallo, Portofino, Sestri Levante en Portovenere. Ook de wereldberoemde vijf dorpjes Cinque Terre bevinden zich op de ruige kliffen aan de oostkant van de Bloemenriviera.

Wat een steile dicht beboste heuvels telt Genua. Een gekerfd landschap en we gaan door vele tunnels. We komen uit in het industriegebied van Genua, onder- en op onvoorstelbaar dicht bij huizen gebouwde bruggen. En we kijken neer op de commerciële haven en Ferry Port.

Onze overnachtings B&B genovacountry ligt boven de stad in een stukje natuur met uitzicht. Een rose blok van een huis, geschikt voor meerdere inwoners en onze gastvrouw laat ons binnen in een smal deel van het gebouw maar het is overladen met antiek en prachtig marmeren vloeren. Zeer sfeervol ingericht en ook onze slaapkamer, weer met een trappetje van marmer bereikbaar, is gezellig. We maken geen gebruik van de sfeervolle woonkamer met hoge houten vitrinekasten vol oma-servies, want voor de katten is het belangrijk dat we bij ze blijven, nu we alweer op een andere plek zijn. Siamezen houden al helemaal niet van veranderingen en het is al knap dat ze dit ondergaan. We slapen goed en de katten hebben ook nu weer een raam om de hele nacht naar buiten te kijken. Ze en leven 's nachts op om de volgende ochtend weer in rust de reis te doorstaan.

naar Spanje dag 1

Skadi staat nog maar 1 nacht op de ijzeren steunen op de werf. Naast ons staat de catamaran Far Out en over alle zo hoog staande boten kijkend zie je de commerciële haven en douane. Achter ons ligt een Franse boot en die krijgt visite van een zeiler van verder op de werf. Gezelligheid kent geen tijd. Een dat klopt. Om 02.00 uur schiet Peter in bed overeind en opent het luik en vraagt of ze zachter kunnen doen. Als antwoord krijgt hij dat wij het luik beter kunnen sluiten. En over en weer worden nog enkele hele vervelende dingen gezegd.

De gesprekken op de buurboot gaan gewoon door. Annelies doet oordoppen in haar oor en we vallen wonder boven wonder toch in slaap. Wat een cochon's, wat een aso's! We pitten tot 6 uur want Freija vraagt om eten en de katten, die al langer voelen dat er iets gaat gebeuren, zijn druk en rennen door de kajuit. Het is om 06.30 al een beetje licht en we staan niet lang daarna al op. De boot afsluiten is triest zowel als fijn. Er zijn nog kleine dingen te doen. En wat een geluk dat het zo zonnig is geweest gisteren want de huik kon drogen en de bimini en buiskap en die hebben we droog opgevouwen en in de logeerkamer gelegd. Alles is snel en volgens plan gegaan en de boot is winterklaar. Peter heeft de de spullen in de auto perfect neergelegd en en opgestapeld zodat er mooi ruimte is voor de katten in hun manden. En deze keer kan Peter het achterop komende verkeer zien in de spiegel.

De katten in een tuigje en daaraan een lijn die aan de mand geknoopt zit: dubbbele veiligheid zodat ze niet uit de auto vliegen als Annelies of Peter er uit moet bij een bezinestation. Om 08.30 rijden we weg uit Crotone richting Cosenza in het Sila gebergte. De natuur is prachtig. De bladeren van de loofbomen zijn oranje en de dennen hebben pluizen aan hun takken van misschien coconnen van (nacht-)vlinders? Freija en Odin mauwen de hele tijd. Odin stopt na een uur maar Freija zit maar te koekeloeren naar ons, naar buiten, hangt uit haar mand, zit overeind en wil niet lui in de mand zitten en dutten. Nadat we haar een uur hebben genegeerd zien we dat ze uit haar mand is gestapt en ernaast op de deken is gaan liggen. We laten het maar zo, ze is immers nu stil. En ze zit vast.

Na Cozensa komen we in regen terecht en laaghangende dikke bewolking. Tijdens de rit blijkt dat Booking.com onze reservering van de B&B in Frosinone heeft gecancelled omdat er iets niet goed gegaan is met de creditkaart. Dus het wordt opnieuw zoeken en we reserveren Terra Ciociara, een B&B aan de drukke Via per Fiuggi, een doorgaande weg. De rit gaat zeer voorspoedig en we zijn al om 16.00 uur bij de B&B, die beheerd wordt door Rosalba, een Canadese, zeer klantvriendelijke vrouw. Omdat we huisdieren mee hebben krijgen we een andere kamer dan zij klaar heeft staan maar we vinden die beter vanwege de ruimte, de eenvoud en het raam waar we de tafel voor zetten. Op deze manier hebben de katten vannacht een plek om naar buiten te kijken. Er is geen ontbijt bij maar we rijden wel langs een pasticceria morgen. Vanavond eten we kip die we gebakken hebben op de boot en we nuttigen wat tomatensalade. Ook is er yoghurt. We blijven bij de katten en zitten met zijn vieren op bed waarop natuurlijk de plaids van thuis liggen. We zijn gewend de boel schoon te houden. Onder de kattenbak, die we meestal in een B&B in de doucheruimte zetten, ligt een speciale grit-opvang-mat. De katten schudden namelijk alijd hun pootjes uit als ze op de bak zijn geweest. Zo blijft het in deze mat achter en verspreid het zich niet in de kamer. De mat kan je legen in de vuilnisbak. Het is een en al harmonie in de kamer: Peter kijkt voetbal, Annelies schrijft een blog en de katten liggen er tussen. Het enige dat scheelt is een open haard en een ober...Koffie! Met een "dolce" graag.

10 - 12 oktober, Carmar kade Porto Nuovo en op de kant

Het regent. We gaan niet op de kant.

• Annelies pakt toiletartikelen aan en medicinale spulletje
• Annelies maakt 2 banken schoon binnen en de vloer
• we soteren spullen voor in de auto
• Peter sopt de boot
• Peter maakt het dinghymotortje winterklaar
• Reeflijnen uit grootzeil
• Elio meldt als hij op de werf is en dan haalt Peter de auto
• Boodschappen doen
• Kratten in auto laden en dan kunnen we weer leven in de kajuit: ruimte

Dinsdag 11, we gaan op de kant. Om 08:00 liggen we aan de kade en rond 08;30 komt de kraan met de kunstenaar Elio om de Skadi op de kant te zetten. Het is altijd een triest moment op de boot uit zijn element gehaald te zien worden maar ja, . . .het is einde seizoen.

Skadi staat op een mooie plek op de werf en we beginnen alles wat mee moet in de auto te zetten. Deze keer geen zeilen of fietsen of een dinghy mee dus we hebben ruimte te over.

Woensdag 12 worden de laatste kastjes leeg gehaald en de auto verder ingepakt. Boodschappen doen bij de EuroSpin, de Coop, de Chinese winkel en bij de Apotheek waar we zonder recept gewoon oxazepam en Zolpidem mee krijgen voor Annelies. Het verschil van de landen in Europa kan niet groter zijn,: hier krijgen we beide medicijnen gewoon mee terwijl ze in Griekenland op de lijst van Narcotica staan er er hele speciale recepten nodig zijn om ze mee te krijgen.

We zijn er klaar voor en morgen als we wakker worden kunnen we gaan rijden, dag 1 naar Frozinone bij Napels.

Wordt vervolgd

9 oktober, van S.M.di Léuca naar Crotone 70 mijl finito !

Marina di Léuca: we betalen 21 euro. Het laagseizoen begint 1 oktober. N.B.: het hoogseizoen begint 1 april al.

Het is ons ook in Griekenland opgevallen dat marina's hun hoog- en laagseizoen in de tarievenlijst hebben verschoven. Zo blijft Gouvia zowel als Prèveza marina haar hoogseizoentarieven aanhouden tot 1 november.

Marina di Léuca is het vele geld dat in de zomer betaald moet worden zeker niet waard. De plezierbootjes varen af en aan voorbij, en de pontons en schepen dansen continue op het water. Wij zijn blij weer te vertrekken na toch wel een nacht goed slapen. Maar om 05.00 uur begint het gedonder al met de vertrekkende Italianen met hun hengels: mannen-hengeldag. Ook is het wennen aan de (quasi)arrogante houding van de Italianen. Dan mag Hugo uit Livorno zeggen dat Calabria arm is en voor een Livornees is Calabria als Afrika; de vrouwen dragen overmatig bijoux, kapsel perfect, lippenstift en afschuwelijke nagels en de mannen kleden zich in witte overhemden met lange mouwen op hun boot. Zo kwam er een torenhoge motorboot naast ons afmeren met 1 man personeel. De baas zat zelf achter het stuur op zijn toren. Tja aanmeren kan nog net maar hij heeft waarschijnlijk geen vaarbewijs voor zo een boot en de - 1 man personeel-  mag dan de lange strekken doen. Op een gegeven moment hoorden we het blaf-poedeltje en Truus kwam met hondje en een bos parelachtige kralen om haar nek gedrapeerd - eindelijk de loopplank af (excuus: passerelle) met ook een veel te grote handtas van een namaak bekend Frans merk) Men zegt niet gedag en in een enkel geval zegt Annelies eerst gedag maar zo hoort het volgens haar toch echt niet. Je bent hier alleen wat als je het ook uitstraalt en niet als je haren slierten en je in een oude broek loopt (van wel een bekend merk trouwens). Het is weer buongiorno in plaats van kalimera en we missen het meteen. Het eenvoudige leven en de eenvoudige mensen. Ook als je rijk bent, ook als je echt chic bent.

Léuca begint uit te sterven, de terrassen aan zee worden afgebroken, en winkels zijn dicht. Gisterenavond zijn we even de stad ingelopen om ergens een ijsje te scoren. We vergaten even dat alles hier altijd dicht is tot 19.30. Omdat we ook nog de klok een uur terug moesten zetten liepen we om 18.30 op straat met een gevoel alsof we al bijna naar bed gaan en eerst nog even een broodje willen scoren. Helaas in Italië geen pita maar is ook de pizzeria nog dicht. De Supermarkt was half leeg, en had geen ijsjes en duidelijk sluiten ze in november. In de pasticceria aangekomen, liep het storm. Geen wonder als je pas je diner om 09.00 uur nuttigt moet je toch een tussendoortje! Het ijs was overheerlijk. Minpuntje was het bekertje van Annelies met dubbele bodem: van binnen dus minder inhoud dan het van buiten lijkt. Ach, de smaak was goed en daar gaat het om.

We zijn dus op vaart naar Crotone en we hebben de zee die we wilden: zonder grote golven. Wel nog steeds van tijd tot tijd onrustig. De keerzijde van echt zeilen is dan motoren, maar we willen niet anders, moe van het hele seizoen.

Het is geen spannende tocht. De katten zijn mak. Wij ook. Annelies doet een handwas want ze ziet al dat het de komende dagen weer anders gaat lopen dan gepland en dus gaat het hele machinewassen misschien wel niet door. Eventueel wordt het beddengoed niet gewassen en eventueel pleuren we de restjes uit kastjes gewoon in een doos, door elkaar heen. Peter vraagt wat we dan in godsnaam nog moeten inpakken want er is al zoveel ingepakt. Je weet niet wat er nog aan toiletartikelen en aanverwante dingen in die doos zal belanden.

We komen tegen 18.00 uur aan in Crotone en de lucht is bewolkt. Er is regen voorspeld en mogelijk kunnen we morgen niet op de kant! Maar mogelijk ook wel....dus we moeten flexibel blijven. Wel halen we vanavond meteen de Genua naar beneden want die is droog en kan meteen opgeborgen worden. Rest ons nog Grootzeil, Bimini en Buiskap en we hopen op weinig regen de komende dagen  "Op de kant" zodat alles droog in de kist kan.

We zijn veilig terug van seizoen 8 en dat is het belangrijkste.

8 oktober, naar Italië, Santa Maria di Léuca, 57 mijl

weers en zee: weinig wind zuid zuidoost 2-3 bft., er staat nog flinke swell na alle dagen van veel wind. Wind draaiend naar noordwest.

Vandaag vertrekken we met nog 3 schepen naar Italië, eindelijk over een veilge zee.

10.45 zijn we Griekenland uit. Na 3 x een week wachten ook al hebben we veel leuke dingen gedaan en daardoor ook veel leuke mensen gezien zijn we blij dat we uit Griekenland zijn en op reis naar ons tijdelijke "thuis" la casa Sol in Valencia.

Het is 15.00 uur Italiaanse tijd, ja de klok moest een uurtje teruggedraaid. We hebben Italiaans internet op de Dongel met een Wind-simkaart. De zee is stil, de lucht is blauw en gaat over in het blauw van de zee, alles bijna eenzelfde tint. Dan komen de vliegtuigstrepen en het zijn er veel. Alles pakt samen en dat is waarover de weerman dan zegt: vandaag was er sluierbewolking". Helaas, die blauwe luchten zijn na coronatijd voorbij en ook nu na Griekenland.

Het is 25 graden in Italië. We stevenen op Léuca af. En Peter belt de marina om te vragen hoe duur een nacht daar kost. Duidelijk laagseizoen dus niet veel. De katten kunnen dan lopen en wij 's avonds ook, en een pizza halen. Ons zeilseizoen is nu definitief voorbij want ook morgen moeten we motoren en we kijken terug op veel plezier, geweldige mensen en mooie vaarten.

Foto's wandeling Erikoussa rond

5 oktober, Erikoussa

Erikoussa pakt je op een speciale manier. Maar zoals de beschrijvingen van het eiland op de meeste internet-sites zijn,  zo zien wij het eiland niet. Zeker is het de moeite waard van het bezoeken, zeker zullen de bloemen geuren, de heide en de kruiden in de bergen, zeker zullen de mensen je vriendelijk verwelkomen maar wij ervaren het anders en om het nou op je bucketlist te zetten?? Een bucket list is bedacht naar een beroemde film met die naam met beroemde acteurs, maar is eigenlijk een wenslijst om aan de muur te hangen en af te strepen wat je nog gedaan voordat je de tijd niet meer hebt, kort gezegd te oud, strompelig of dood bent.

wij zijn dat geen van tweeën. En wij spreken dan van een verlanglijst. Erikoussa, gezien van de oktober-kant, is een verlaten eiland. Alles is uitgebloeid behalve de sterke planten in de bergen, langs paden en muren. De heide inderdaad, de bessenstruiken, de dennen. De Agaves hebben alweer jonge spruiten in de grond gezet voor volgend jaar, de uitgebloeide stammen met perfect gevormde verdroogde zijtakken vallen binnenkort om. De grassen en bamboe nemen de natuur over en moeten bijgesneden worden.  De zee is wild en het strand verlaten. Verlatenheid heeft een aantrekkelijke schoonheid. Misschien is het juist nú paradijselijk en niet in volle zomer wanneer het in tegenstelling tot andere beweringen- overspoeld wordt. Goed voor de  restaurantjes, slecht voor de natuur. Al het vuil moet weggehaald worden van het eiland. Wij doen ons best om alles te bewaren tot we aan vasteland zijn maar het is niet te doen, ook al gebruik je weinig toch zit je met al die verpakkingen. Sinds ons laatste bezoek wordt het vuil hier gelukkig regelmatig weggebracht per ferry. Er staan geen vuilnisbelten meer in de heuvel achter de haven. Gelukkig.

Een wandeling ovr het eiland levert beeldschone plaatjes op maar niet de stukken land die te koop staan en waar iedereen zijn bamboe tuinafval in dumpt en bouwafval van eigen huis daar tegenover. De koper van dit stuk afvalbelt moet eerst ruimen voordat hij de grond kan bebouwen. Op Erikoussa is het 2,5 maanden zomer seizoen daarna neemt de wind in kracht toe, zijn er minder reizigers en is het geld verdiend. Nu heeft de zee ons in zijn grip en binnenkort komen de regens, ook op Corfu. De hotelier / havenmeester is aan het inpakken en afsluiten en vertrekt ook naar Corfu. Daar is het regenseizoen deprimerend zegt hij. Lijkt Nederland wel... Liefst gaat hij naar Thailand, zoals vele hoteliers maar nu hij twee kleine kinderen heeft is dat te lastig en hij moet in de regentijd op Corfu blijven. Daar broedt hij op nieuwe ideeën voor ondernemerschap of kreativiteit.

Er worden meer huizen gebouwd op Erikoussa in Porto Leone, er zijn nieuwe appartementen, werkelijk heel mooi. Maar...moet iedereen dan naar dat ene strandje in de zomer? Wat een geluk dat wij ons eigen eilandje hebben, met een emmertje zand dat nog van onze slippers afkwam.

Vriendelijk; jeetje we worden niet aangekeken en als we het mini terrasje op lopen naast de minimarkt, waar de Grieken aan de koekjes zitten en koffie dat zeggen wij als eerste kalimera en dan zeggen ze wat terug. Al de lastige blote luidruchtige toeristen beu geworden. ,,O daar heb je er weer een paar!" Dat zijn wij maar wij zien ons niet als toeristen. En wij voegen ons makkelijk naar Erikoussa's leven. We eten niet veel en moeten nu wel een voorraadje kopen vooral eieren en melk, want daarmee kan je pannekoeken maken, of bij broodmix gooien of een toetje. We rekenen uit hoeveel dagen we nog eten moeten maken en voor die dagen kopen we voedsel waaronder paprika's. De kip uit de vriezer wordt elke dag kleiner: weer een paar plakjes eraf voor in de wespenval.

We hebben tonijn, vers in de vriezer en in blik (Jamie pastagerecht) Het laatste zefgebakken brood is op en we kunnen Jamie zelfrijzend bakmeel broodjes maken, pannekoek en er is nog fruit.

Klus: generator en dinghymotortje: benzine er uit halen. Oven schoonmaken, weer spullen inpakken. Zuinig met water doen en pas in Crotone beddengoed wassen. Nog kleine kastje leeghalen en kleding inpakken, ook ongewassen kleding. Het gaat om snel inpakken en snel wegwezen wanneer we eenmaal in Crotone zijn. Daar gaan de zeilen eraf. Maandag willen we al op de kant.

Er zullen nog veel boten komen zegt de Italiaan en in convooi gaan we naar de overkant. Straks gaan we eerst de natuur in en dan zien we wel weer waar we nog energie voor hebben. Annelies gaat goed en rust soms niet in de middag. Het op hol geslagen zenuwstelsel, door de immuniteitsbehandeling met Lidocaine en/of de infusen van Ketamine, is nu rustiger aan het worden en ze kan meer stress aan en meer omgevingsgeluid. Ze hoopt dat ze in staat is te reizen met openbaar vervoer, we gaan het uitproberen in Valencia en misschien kan ze in de winter met het vliegtuig naar haar zoons.

Wandel walhalla Erikoussa

Onze wandeling wordt 11 kilometer de berg op,bijna 16.000 voetstappen. Mooie uitzichten, slechte paden door modderstromen gevormd. Berg steil op en berg steil af. Bijzondere landschappen, cypressen, dennen. Heide in bloei. Vlinders, bijen.In de verte Othonoi en Albanië. En...echte stilte...

5 oktober, never a dull moment

vervolg 4 oktober

We staan 's middags laat op de kade met in ons hoofd het vaarplan. Toch heeft Peter zijn twijfels net als de vorige keren want er is geen stabiliteit tussen de Italiaanse hak en de Ionian. Elke 2 uur dat Peter op Windy kijkt ziet de voorspelling voor de golven er niet gunstig uit. Onze buurman Hugo - bijzondere naam voor een Italiaan - zegt:,, I go Saturday"

O? We klauteren de boot weer in en kijken naar de voorspelling: het wordt alleen maar erger en op de nieuwe App van Annelies: Ventusky, zien we aanzienlijke golfhoogten. Nogmaals: reken een derde bij de aangegeven getallen! Niet een zee-tje voor Annelie noch voor de katten. Besluit/herzienplan: We wachten en gaan in principe ook zaterdag samen met Hugo.

Een dingetje is wel dat we weinig voedsel aan boord hebben en alles- echt alles is hier gesloten. Er is een minimarktje met weinig spullen. Wel eieren, tosti-brood en groente dus we maken er wel wat van. Onze kip hebben we aan de wespen gevoerd gedrenkt in ananassap en bij het legen van de wespenvanger telden we er zeker 150. De zee maakt er verder zoute moes van.

Dus we blijven nog 2 dagen, dat betekent dat we nu nog meer moeten ruimen en pakken en schoonmaken en wannneer we bij Elio de kant op gaan hebben we nog 1 dag om de zeilen eraf te halen en dan rijden we naar Spanje. Lukt het allemaal niet dan boeken we de overnachten om naar latere datum.

Een ander dingetje is dat we toch blij zijn de E-Tepai betaald te hebben voor oktober want je zal net zien dat de Guardia uit Corfu ons komt pesten met een controle.

Maar de zon schijnt, het is 21 graden overdag, soms wat swell in de haven soms wat windvlagen. De katten kunnen lekker lopen en we hebben nog een hoop drop, chocola en koek en koffie...en wijn.

1 - 4 oktober, van swell tot forse wind in Erikoussa Marina

Oost tot zuidoost is dew ind wanneer wij aankomen in Erikoussa en van daar willen vertrekken naar Léuca Italië. De Aventura motorjacht die met ons opvaart zal na Erikoussa in noordwestelijke richting varen naar de rotskust van Polignano en daar stoppen in Otranto. Wij 2 boten gaan uiteen want wij gaan westelijk. Een streep wordt door de rekening gehaald wanneer blijkt dat het "window" te klein is, dat wij gekozen hebben om eindelijk los te maken uit Sivota en door te trekken naar Santa Maria di Leuca en Crotone. Zie onze laatste blog in september.

De Ventura gaat echter wel en heeft geen fijne tocht, op zijn zachtst uitgedrukt. Wij hebben al vaker ervaren dat de zeeën hier kruisen en de golven botsen. De noordewind langs de oost Italiaanse kust is berucht. De Adriatic is net als de Ionian niet altijd een lieverdje en kan een medogenloze hoge zee worden waarin schepen omgeworpen worden en teen rotsen gekwakt. Golven die als 70 cm aangegeven worden zijn hoger. Reken er minstens een derde bij. Op internet is een klein interessant stukje te vinden over werkelijke golfhoogten.

In de zuidooster is Annelies misselijk maar daarna hebben we op Erikoussa een vlagerige harde wind tot maximaal 33 knopen en we liggen met veel stootwillen en - in spring - gekruiste lijnenaan de wal. Spring achter en spring voor. Een de grote ballen voor en achter en zo kunnen we niet heen en weer gaan. In tegenstelling tot andere schepen die hier hun beschutting zoeken en die denken met een mooringlijn voo- en achter vast te liggen, ze liggen net als wij langszij- maar hun boten gaan rollen en heen en weer. Onze stootwillen houden ons goed van de kade, piepen niet en we liggen stil.

De havenmeester brengt ons een tank water om eigen tanks te vullen want we liggen hier al een poos en willen schoonmaken en wassen en douchen. Er is ergens een lek in de hoofdleiding van de haven en daarom zijn de douches dicht en de karnen aan de kant gesloten.

Na 3 dagen zijn we wel gek en claustrofobisch van het gegier van de wind, we zitten dus niet in de kuip, en het geklots van het havenwater tegen het schip en tussen het schip en kade. De wespen zijn even weg dat scheelt. Binnen zijn we zo futloos dat we geen zin meer hebben in een klusje. Opeens blijkt op LAmma en Windy dat we donderdag kunnen vertrekken. In die tussen tijd boekt Annelies alvast twee overnachtingen in Italie voor onze doorreis naar Spanje, want we hebben nu wel een vaarplan, aankomstplan, boot uit het  wtaer, schoonmaakplan en auto-vertrekplan. Het montert ons geweldige op.

3  otober pakken we de vloer aan: vloer eruit en onder de vloer reinigen.

4 oktober Dinghy op de kant, schoonmaken en opvouwen en binnen op de bank ( MIAUW nee !) Zonneschermen op de kant schoonspuiten. Alles met eigen water. we doen een was in de wasmachine. Morgen  spuiten we het kotterzeil schoon. Heerlijk blij worden een mens van een vooruitzicht.