Oktober november en hoe verder...

Wij zijn thuis en stukje bij beetje komen onze spulletjes weer terug waar ze horen en leven wij weer zoals je leeft in een huis.

De pijn in de mond van Annelies was en is een alles beheersend ding elke dag en bij alles wat ze doet. soms geen pijn maar verdoofd en tintelend, soms vergaat ze van de pijn en gaat wanhopig liggen. Soms valt er mee te leven. We gaan door met rust en regelmaat en medicijnen...niet te veel praten.

Het boek: Peter gaat deze week naar Leo van dorsselaer voor een les in Adobe. daarna gaan we nog eens door de teksten heen. We hebben besloten niet te minderen met de foto's. De kaft moet nog gemaakt en we houden kaftomtrek en titel ongekunsteld: zoals het is.

Plannen: eigen huis & tuin

Plan 2022: tweede Adriatische Reis.

Reis naar Vlissingen

Ook achteraf zien wij: hebben we precies het enige "weather window" gepakt dat er was en met een dag in Léuca blijven, hebben we het perfect gedaan.

We zouden anders nog steeds niet uit Prèveza hebben kunnen vertrekken, heel misschien pas midden volgende week. De kans was groot geweest dat we besloten hadden om in Prèveza te overwinteren want - zeg nou zelf - dán nog terugreizen naar Crotone (boot winterklaar maken en opruimen) en naar huis rijden had nog eens 2 weken in beslag genomen en wat een moeite had dat dan gekost tegenover nog minder maanden thuis wonen.

Niet alleen 17 oktober met Skadi maar ook nu, met de auto, ontvluchten we op maandag 25 november het slechte weer. In Crotone wordt bijna 50 knopen wind verwacht met tonnen regen. Uit de haven worden minstens 18 schepen verplaatst naar de commerciële "Port" omdat hoge golven verwacht worden die de vissers en yachthavens binnen zullen lopen tot over de kade van Kroton Yachting.

Wij rijden in de dichte mist door het mooie hoge Sila massief, over Cosenza en dan het nationale Park Pollino. De zon gaat schijnen. We zien vooruit naar de stille snelweg van zuid naar noord Italië met een volle auto, met de zeilen erin, met wat kratten (veel minder dan vorige keren) en 2 katten. Odin snapt het meteen en gaat in slaap. Freija blijft maar mauwen. Na van alles geprobeerd te hebben om haar stil te krijgen blijkt ze wellicht angst te hebben vanwege de opening tussen de rugstoelen waardoor ze naar achteren kan kijken en steeds maar koplampen op zich af ziet komen. ,,Oh is dat het!" Annelies stopt de opening dicht met een jas en legt een deken rondom de rieten mand waar zij in zit. Nu is het goed.

De auto heeft olie nodig en Peter elke 300 a 400 km.

We overnachten in hotel/albergho Umbria, weer zo'n juweel dat uitnodigt voor een week vakantie maar we moeten door.

Dag 2 is naar Zwitserland. Bij Arezzo krijgen we een signaal op het dashboard,  olie tekort. Peter heeft vergeten de dop op het oliereservoir terug te doen. De dop ligt er nog naast.

We rijden voorspoedig naar, de zon schijnt hier nog en het wordt elke 500 km. noordwaarts aanzienlijk kouder. Onderweg boekt Annelies op de Laptop, met behulp van de wifi van de dongel, een B&B in België. We stoppen toch wel elke 200 km. voor de oliecheck en/of een koffie en/of een plasje. Annelies zit ook nog opgesloten op een toilet en was zo slim haar telefoon mee te nemen, dus kan ze Peter bellen. Voordat dat echter nodig is komt er een dame met sleutel op haar hulpgeroep af. En Annelies verlaat dubbel opgelucht de WC. 

We zien de hoge snelheidstrein en wie droomt er dan niet van een reis naar een ver oord...? Wat gek dat je dat ook doet als je net van en 5 maanden Middellandse Zeereis terugkeert.

Freija slaapt niet veel en kijkt als een hond door het raam. ,,O-o-oh mignon!" Roept een Franse mevrouw die bij het benzinestation uit haar auto stapt en Freija ziet. Milaan en het mooie Comomeer liggen weldra achter ons  en we gaan voor de 8ste keer in 7 zeiljaren door de 16942 meter lange Gotthardtunnel. Geen wind geen regen wel bewolking boven de Alpen. In Wassen vlak na de tunnel en waar enkele zeer mooie bergpassen samenkomen, hebben we een apartement geboekt. En alles valt tegen. Allereerst vinden we zakjes poeppapier in de wastafelkast maar er mankeert qua kwaliteit en functionaliteit nogal wat aan dit onderkomen.Het bed is goed en we slapen vast.

Als troost koopt Annelies een fatsoenlijk ontbijt in Rastplatz Gotthard. Het is koud in der Schweiz en in druilweer rijden we verder naar België, naar de Ardennen, het dorpje Lesse nabij Redu. In het midden van niets anders dan oranje herfstkleuren in velden en bossen.

Na twee onverwacht zonnige herfstdagen in dit heerlijke oord Lesse Matinal, en genieten van de weldaad van de ontvangst, de complete kamers, keuken en badkamer mogen we naar ons eigen huis.

Freija gaat overeind wanneer we in onze straat aankomen en ze herkent de voortuin. De katten, die al die autoreisdagen hun tuigje aan hadden worden bevrijd. En eenmaal in de keuken gebracht mogen ze lopen, hup de mand uit, hup de tuin in. En hoe blij reageren ze dan. Het geluk gaan nog een dagje door en ....natuurlijk geldt dat ook voor ons. Dat huis, die tuin, en al de eigen spullen die het huis steeds meer een thuisgevoel geven naarmate we het weer van zolder halen.

1000 immigranten op 1 dag in 1 Italiaanse stad, crotone

Crotone. Eergisteren zijn we aangekomen in Crotone. Skadi is op het droge gezet. Na ons laatste blog betreffende migranten worden wij opnieuw geconfronteerd met hetvluchtelingenprobleem. Na slechts een kort uitje ( het hek door) voor een broodje kebab mochten we niet terug naar de werf naar de boot ⛵️ omdat er nu geen 30 maar 1000 migranten binnen gebracht worden met verschillende schepen van de Guardia frontiera, in deze port of Entry. Opnieuw door mensensmokkel. Hoe dat in zijn werk gaat en wie er “hoeveel” mee verdient…kun je zelf invullen…op op internet zoeken

wij mochten niet meer naar de boot waar nog braaf onze katten op ons wachtten. Het kan uren duren. Bij hoge uitzondering mocht de baas van deze fantastische werf ons met zijn auto binnensmokkelen door het hek dat de Guardia openschoof. En ook hij mocht niet op het terrein blijven. En dat…op de vooravond van onze meerdaagse autorit naar huis. Onze volgepakte auto staat nog op straat. Ondertussrn rijden 20 bussen nodig om de migranten naar een opvangcentrum te brengen.

Santa Maria en de mafiahandel in vluchtelingen

Léuca mag dan bruisend zijn in de zomer wanneer de vele apartementen achter de hoofdstraat zijn bewoond, het is nu uitgestorven en het verdrietige is dat er dan geen kloppend hart meer is. Veel borden verwijzen naar het centrum of naar eetgelegenheden. Maar de laatste zijn nu allemaal gesloten en het centrale plein is eigenlijk niet meer een verwaarloosd kruispunt waar een laag asfalt van is verwijderd met daar omheen lege gebouwen in slechte staat. Veel gebouwen van de stad zijn niet af of vervallen en gelukkig worden de statige huizen wel onderhouden en geven Leuca nog de allure van weleer.

Aan de kade waar wij een paar jaar geleden voor het eerst eens aanmeerden en waar toen veelal door cruisers negatieven meningen over waren aangaande onveiligheid en of diefstal, liggen nu zeilschepen die door de guardia costiera zijn opgelegd. Het betreft hier schepen die vluchtelingen hebben vervoerd of drugs. De schepen zijn gehavend, zeilen hangen in flarden aan de mast. Op dit moment zijn er in 1 week 7 schepen aangehouden. Aan de kade liggen 12 zeilschepen..... Een groot probleem is die vluchtelingenhandel met schepen die gestolen zijn.

Het vermoeden heerst dat de mafia schuld is aan de vluchtelingenhandel en de diefstal van zeilschepen om die migranten naar Italië te transporteren. "Een mafialid koopt een zeilschip, een vriendje steelt het schip - de mafia claimt hoge vergoeding voor het gestolen schip bij de verzekering. Het vriendje haalt de migranten op en wordt hier rijk van. Kortom een echte win win situatie.

Is het geen wonder dat bij ons westerlingen zulke tweestrijdige gevoelend heersen over migranten en hun wens om een stukje van onze rijkdom te hebben. Het gaat hier wel om Mensensmokkel.

Nog geen dag nadat wij in Léuca verblijven wordt alweer een schip binnengebracht met 115 migranten voornamelijk van Pakistaanse afkomst, Bengaals Syrisch, Iraans.

https://www.lecceprima.it/zone/leuca/maxi-sbarco-migranti-santa-maria-leuca-21-ottobre-2021.html

Klik in de google pagina op vertalen om het nieuwsbericht te lezen.

20 oktober, Golf van Taranto weer 70 mijl

Met een glimp van licht aan de horizon vertrekken we uit léuca. Wanneer we wegvaren van de mooringplaats ziet Annelies nog net op tijd dat de mooringlijn van het buurschip van schuin opzij komt en Skadi dreigt er in vast te lopen. Peter stuurt goed bij en we komen veilig weg van het ponton.De schemering duurt kort in deze streken en de zon laat zich al gauw zien. We zien 1 ander zeilschip in de verte op dit grote waterr. Het vaart met ons mee.

De stroming gaat mee en we varen 7,5 knoop. We zijn niet in zeilreis stemming. we zijn bezig zo veilig en snel mogelijk op bestemming te raken. De wind is slechts 5 knopen, een gladde zee dus maar er is een lichte swell uit het noorden. Zeilen had sowieso niet gekund. De vraag rees gisterenmiddag alsnog bij ons - tijdens de fijne wandeling in leuca, of we niet tóch die dag hadden moeten oversteken. Maar een dag in Leuca was een kleine verademing.

Na 3 uur varen hebben we geen internet verbinding meer en kunnen dus ook geen weerbeeld ophalen. Of iemand een fotootje sturen. Ondertussen staat de oven aan want Peter heeft nog een paar croissantjes in de diepvries gevonden. Het ruikt zalig. En ook wel een beetje verbrand...

Piep piep, daar komt ineens een klein vogeltje aanvliegen. Uitgeput land het op de boot. Vind een paar druppels water en hupt wat rond om op adem te komen. Gelukkig merken de katten het niet. We beleven niet veel vandaag. Peter besluit om geen vislijn uit te werpen.

de koers is wat zuidelijker dan crotone omdat er op de laatste 10 mijl wind uit het zuiden zalaantrekken  en dan kunnen we ruimer aan de wind op Crotone af stevenen en lopen de golven niet recht van voren in.

Het is 15.00 uur en wind uit zuidwest komt zoals voorspeld opzetten met 4 Bft. Wij veranderen de koers en kunnen de Genua uitrollen. Motorzeilend varen we mooi naar crotone. Het weer was de afgelopen 4 dagen exact zoals voorspeld. Een unicum.

De golven waren hier wel al opgebouwd. Wij varen het al aanwezzige windgebied in. Achter de kaap bij Crotone krijgen de golven echter geen kans op nog hoger te worden. Als we later waren vertrokken hadden we al eerder in het windgebied gevaren, met veel meer wind en ...veel hogere golven.

We vernemen later van duitse mensen dat zij rechtstreeks van Preveza naar Crotone waren gevaren. En hier golven 2 meter kregen. Hun snelheid liep daardoor terug naar 3 knopen waardoor ze 2 vollen dagen bezig zijn geweest om in Crotone te komen. Dit was het windgebied van gisteren toen wij in Leuca bleven en daar dus niet doorheen wilden.

Opweg naar Crotone

18 oktober, van Corfu naar Santa Maria di Léuca, 68 mijl

Italiaanse tijd 07.00 uur - we hebben de klok al bijgesteld - varen we weg uit Griekenland op de motor 2400 toeren. Snelheid maken! De zon komt op en er zijn kleine kopjes op de zee. Om 10.30 kunnen we de Genua bijzetten en de motor minderen tot 2100 toeren om die 7,5 knoop snelheid te houden - de stroming is mee. De wind staat vandaag noord varierend van 1 tot 15 knopen.

Buien gaan in gordijnen langs en een staartje van een front regen treft ons, met weinig spetters maar wel wat wind. Het panorama van het voorbijtrekkende front op zee is als een breedbeeldfoto van het KNMI.

De katten liggen er weer relaxt bij en zijn niet onder de indruk. Freija hangt achterover in haar mand met een klauw over de rand. Onze bellissima.

In de verte zien we een enkel vrachtschip.

,,Wanneer zijn we op de helft?" Vraagt Annelies. ,, Bijna", zegt Peter, gekluisterd aan de Plotter. Op hetzelfde moment verschijnt op zee een rood balletje. We kijken elkaar verbaasd aan: ,,zijn we in het midden of zo?" Overigens blijkt er daadwerkelijk ergens een boei te liggen. Het staat namelijk aangegeven op de kaart van Navionics. Een raadsel hoe dat kan op een diepte van 1200 meter. Een blok beton op de bodem met een ketting van 1200 meter kan niemand neerleggen.... Wij gaan het trouwens controleren volgend jaar want het is precies op onze vaart van Monopoli naar Budva. We laten het weten!

Er zijn cruiseschepen op zee. Hiep hoi, de massa is op reis. En men zal wel zeggen:,,kijk eens: een zeilschip!" en foto's maken van ons; we zijn namelijk de enige in de wijde omtrek. En misschien zitten de mensen wel aan hun tafeltje uit het raam te kijken en te keuvelen en iemand zegt: ik had vroeger ook een zeilboot toen ik jong was.." En ,, oja?"... zeggen de andere cruisers tijdens de slok whisky dan.

De golven bouwen op naar ruim een meter maar ze lijken hoger. Annelies wordt overmand door wat angst. Meestal komt dat door doemdenken.. Het geeft haar verdriet. Peter heeft een praktische oplossing en brengt haar zwemvest en klikt haar vast. ,,Ik verdien best een chocola", zegt Annelies. ,,Mauw".Freija is ook van de partij. ,,Jezus, moet ik iedereen van chocola voorzien?!"

,,Blijf maar in je mandje Freija, Peter komt zo, wacht maar even". Ongelofelijk hoe gehoorzaam en lief de katten zijn en Freija begrijpt echt veel. Een aai over de bol, een snoepje en ze gaat weer liggen, de hele rit.

Nog 2 uur varen, er ligt weer een regenfront, nu aan de kust van Italië. Tussendoor zie je ook een mooie lichtblauwe lucht. We kunnen de regen nu niet ontlopen maar we hebben veel geluk gehad. Met regen en wind. In zeilpakken varen we Maria di Léuca binnen. Opnieuw is elke weervoorspelling uitgekomen en over het algemeen zelfs met wat minder wind, want er was 19 knopen wind bij Léuca voorspeld maar we krijgen slechts 14 in de bui. En er is nergens onweer geweest.

We nemen een dagje rust en gaan dan de laatste mijlen van dit jaar varen naar Crotone.

Toch altijd spannend die overtochten want je kunt nergens heen als je schuilen moet, je moet door.

17 oktober, weg in een weervenster: Prèveza naar west Corfu, 68 mijl

Na 13 dagen, in het enige gat in het weer, verlaten wij Prèveza.  Anders liggen we opnieuw vast.

Op het laatste moment besluiten we om naar ankerplaats/haventje Palaiokastro te varen , west Corfu, daarna is het oversteken naar Léuca, daarna Crotone. Als het te doen is langs west Corfu, anders wijken we toch uit naar Lakka op Paxos. 3 x plusminus 70 mijl.

Vandaag loopt opnieuw swell de haven binnen, niet heel vervelend. Je hebt met een 'plan als:" gáán  met die banaan" geen oog voor de omgeving. Peter ziet dat Ton van de Petra III nog staat te zwaaien. Er komen golven aanrollen wanneer we door de betonde vaargeul varen. Ongeveer 40 cm per elke 4 seconden. Buiten op zee wordt de swel rommelig en hoger. Er is geen wind. Op Lefkas hangt een zwarte lucht, wij gaan er vandaan en het zal alleen maar beter worden. Cross your fingers.

We gaan rollen en Annelies neemt een zeeziektepil maar na een half uur gewoon wel weer een bak koffie. Ontbijtje: vers brood van bakker Peter met nutella, energie! Er is geen patroon in de zee, we pakken geen paaltjes, we lopen er redelijk doorheen. We gaan 2400 toeren, 7 knopen snelheid onder de dreigende luchten door naar het noorden. De luchten leveren prachtge foto's op. Om 11.00 uur 20 mijl afgelegd het gaat lekker zo. De zee wordt minder hoog maar blijft in de war met rollers uit noordwest.

,,Je kan je bikini wel weer uitpakken!' Roept Peter vanaf het voordek, van waar hij een blauwe lucht observeert die ons langzaam nadert. Enkele zeilschepen gaan de donkere troebele luchtmassa in, naar Preveza en Lefkas toe. Jongens, veel geluk. De regen komt er in gordijnen naar beneden.

We zijn om tegen 12.00 tussen Antipaxos en het vasteland en we krijgen wat tunnelwind op de kop. Deze kan hier behoorlijk woeden met hoge golven bij 4Bft en meer. Dan breekt de zon door, wat zullen we die missen in Holland. En je moet verdorie nog opletten of je niet een vissersbootje doorklieft wanneer je je op een verlaten zee waant. Niet alleen valt er een hoop te zien aan land en luchten, op zee is het niet saai want er zijn meerdere vissersdinghy's. Dan doemen de witte zeilen op van 2 stoutmoedige Flottieljes die uit Sivota of uit Lakka vertrekken. Een jacht met vol zeil scheert voor ons langs, op de 3 Bft uit noord die wij op de kop hebben. Een en al depressies liggen om ons heen maar niet waar wij varen. Op het vasteland in de bergen hoost het.

We gaan hotsen en botsen op golven tussen Corfu en Paxos wanneer we in noordwestelijke richting oversteken naar de westkust van Corfu. Al om zijn geweldige uitzichten, dat is een cadeautje, net als het ontlopen van de vele regen. We bereiken de baai Palaiokasto om 18.15 uur. We kennen de baai niet. We hebben hem nooit kunnen aandoen vanwege westelijke winden in deze baai, of we vermeden de baai omdat het al overstelpt met toeristen zou kunnen zijn. Rod Heikell schrijft dat Palaio ongetwijfeld een der mooiste baaien van de Ionian is maar in het hoogseizoen te druk. Nu is de baai verlaten. Bij binnenkomst varen wij met een slakkengang de pier om en hopen op een plaats aan de kade. Wanneer we overzicht over het haventje krijgen begrijpen we wat "drukte" betekent. Het ligt vol met plezierbootjes soms zelfs in rijen aan een mooringbal. Aan de kleine kade hetzelfde. Bij de hoek van de pier liggen twee kleine zeilboten. Een jong stel is verontrust want:,,je gaat je zeilschip er toch zeker niet tussenpersen!?" Een visser haalt zijn dobber op. Een lapjeskat komt ook kijken "naar die vreemdelingen die denken een plek te vinden".

Langzaam gaat Peter weer achteruit, tussen de mooringballen en de pier en terug naar de baai waar we in het midden, net voorbij 3 rotsen het anker uitwerpen. Twintig meter is voldoende in deze beschutte kom. De katten zijn hun manden al uit en beginnen aan de routine van eten, poepen en spelen en zitten daarna op de hekstoek met verwondering te kijken naar de ansichtkaart geheten Palaiokastro. Een beetje spijtig dat we niet wat eerder konden arriveren want het water moet schitterend blauw zijn. Ook nu de zon ondergaat is het nog prachtig. De maan verschijnt boven de kliffen waar wat huizen tegenop zijn gebouwd. Het rustieke haventje wordt doorde maan verlicht en doet niet vermoeden dat het in hoogseizoen overbevolkt met toeristen raakt. Een klein sprookje op onze terugvaart naar Italië.

7 - 15 oktober, in de depressie boven de Ionische Zee

Een nieuw lagedrukgebied heeft Griekenland vanuit het westen genaderd; dit noodweerfront genaam Ballos treft het land vanaf woensdagavond en duurt tot vanavond. Zware regen en stormen brengt het met zich mee die aanvankelijk de Ionische eilanden en het westen treffen, voordat ze zich verspreiden naar Thessalië, het vasteland van Griekenland en de rest van het land.

Mogelijke verschijnselen zijn hagel op de eilanden en kustgebieden en sneeuw op grote hoogte, stormachtige wind op zee die op vrijdag kan oplopen tot 8 of 9 Beaufort, met sterke windstoten die de stormen vergezellen. Het ministerie van Klimaatcrisis en Civiele Bescherming heeft inwoners van de gebieden die naar verwachting het meest worden getroffen geadviseerd om voorzichtig te zijn en onnodig reizen te vermijden, deuren en ramen goed vast te maken en klaar te staan ​​om naar hogere delen van het huis te verhuizen in het geval van plotselinge overstromingen en torrents.

In gebieden die eerder zijn overstroomd, heeft het afgeraden om in kelders of ondergrondse gebieden te blijven en waarschuwde dat mensen om welke reden dan ook niet mogen proberen overstroomde wegen of beekjes en stromen over te steken, te voet of in een voertuig.

Vooralsnog heeft het hier in Preveza de afgelopen 2 dagen vreselijk geregend, met stormachtige wind. Weinig zicht, bij de haven slechts 50 cm golven en wat swell, maar buiten de vaargeul - zagen wij - ging het ontzettend tekeer.

En toch...gaan er schepen weg.

Wij vertoeven in een warme boot en hebben een autootje dat we tot vrijdag kunnen gebruiken voor een boodschapje. Op donderdag zijn we in Vonitsa en meewarig kijken wij naar geankerde schepen in de grijze mist van stortregen en golven. Arme lui. Geen geld om een marina op te zoeken. Zielig in een kleine dinghy met paraplu, natte voeten en billen peddelt in de stromende regen 's middags een echtpaar naar de kant om een restaurant op te zoeken.

Wij gaan naar de AB supermarkt en die avond een hapje eten. Schepen liggen op dat moment ondragelijk te stuiteren, behalve achter het eilandje. We tellen er toch nog een hoop en vragen ons af of dit leuk is. Laat staan verstandig. Wij parkeren het autootje tegenover het restaurant, en duiken het overdekte terras op voor: gegrilde grote garnalen, een schotel lamskoteletten, gegrilde fetakaas, brood, 500 cc bier en 250 cc wijn - alles voor 33 euro. Kunnen we ooit wennen aan Nederlandse etentjes?

Klusjes:

• begin van de week de zonneschermen allemaal afgespoten, gedroogd (toen was er een dag zon) en opgeruimd,
• Een nieuwe zonneschermhoes voor het slaapkamer dekraam gemaakt - deze houdt vandaag de regendruppels tegen want we hebben lichte lekkage. De rubbers van het raam moeten vervangen worden. Peter draait ook schroefjes aan, dat helpt.
• De krabpaal van de katten is een ravage en we winden er nieuw sisaltouw omheen. Meteen wordt de paal aangevallen en het ziet er naar uit dat het sisal niet lang stand houdt.
• Het badkamerraam krijgt folie - niet makkelijk om mooi  rond het raampje te plakken. Voorlopig zit het. Echt mooi decoratief vinden we het niet - zal dus niet lang zitten
• Motortje dinghy drooggespoeld, goed ingepakt en op slot
• Masterchef heeft brood gebakken en
• Cheffin bakt een pompoen-walnoot/kruidkoektaart met glazuur van roomkaas en poedersuiker. Een traktatie bij de thee.
• onder de vloer maken we morgen schoon

Er is geen technisch onderhoud nodig aan de boot. Door geregeld "de boel bij te houden" is er geen groot schoonmaakwerk nodig. In Crotone wachten nog wat klussen.

En wanneer gaan wij dan varen?

Er is een weervenster op zondag: naar Paxos en Léuca en twee dagen later naar Crotone. maar of het venster blijft zie je op Windy en of wij opnieuw plannen moeten bijstellen lees je....wellcht op zondag.

Iets heerlijks om bij stil te staan:

Skadi heeft altijd veel comfort gegeven, vanaf het begin af aan: een kachel, een airco, matrassen van top kwaliteit, een goede keuken, een ruime badkamer.

6 - 11 oktober

Preveza, regen en een paar uur zon. Temperatuur 15 graden.

Skadi ligt in Cleopatra Marina nabij de stad Prèveza. Wanneer het goed weer wordt varen we naar Crotone.Elke keer dat er een windgat in het weer lijkt te komen, blijvken de golven nog tegen de 2,8 a 3,5 meter te staan. 13 oktober zouden we kunnen opschuiven maar dat heeft geen zin want dan zitten we bij Corfu en moeten we schuilen in een peperdure marina. En zo overleggen we soms maar meestal sluiten we de laptop en zeggen: we wachten tot stabiel weer komt.

Ondertussen zien we oude bekenden, hebben een autootje gehuurd voor 40 euro per week en gaan misschien nog een leuk uitstapje doen als het ophoudt met regenen.

Het is een belevenis om te zien hoe schepen - vlak voor Skadi - uit het water ge-lift worden en op de kant gezet. Een bedrijf dat loopt als een trein.

We doen een klusje, de was, boodschappen

Peter haalt blij goedkope diesel , 1,38,9 euri

we gebruiken 2 kilo gas per maand, kosten: 10 euro 6 liter gasfles laten vullen via via Aris van royal Freshness laundry

De katten zijn blij met een ponton

Annelies voelt na weer weken van pijn soms wat verlichting. Nog steeds geldt: afspreken met vrienden betekent boeten met pijn, maar dat heeft ze er soms voor over: een mens wil immers ook een beetje "leven". Kennissen, zeilers etc zien geen verband of pleisters en dan denkt men niet aan een wond, maar die is er wel en alleen met rust kan die genezen. Annelies gaat elke middag naar bed.

We praten over volgend jaar, over budgets en over de verschillen: vaak klagen zeilers over dure havens waar men geen geld voor over heeft. Wel wordt er (soms dagelijks) uit eten gegaan....

Kroatië is duur? 6 maanden Griekenland kost ook 600 euro aan tax.

Roemenen, Polen, Russen, Oekrainers komen nu vaker naar de Med. Huren catamarans en wij vinden ze vaak brutaal en luid. Peter is vanmorgen gaan klagen bij de receptie maar het ponton waar de Russen aan lagen behoort niet tot Cleopatra. Gelukkig zijn ze eind van de ochtend vertrokken.

5 oktober, Nidri en door naar Prèveza, schuilen voor de zuiderstorm

Zoals je kunt zien op de foto's die hier onder geplaatst zijn hebben we die dag een prachtige vaartocht naar Nidri. De geringe wind staat zuid en we varen dus de wind dood, diegenen die van noord naar zuid gaan in het Stenon Ithakis - de Straat van Ithaka - zeilen als een gek. We genieten van de kustlijn, en altijd van de onvergetelijk mooie diverse kleuren van het water. ,,Prent het in je brein, prent het in je brein", fluistert Annelies tegen zichzelf. De kleuren zijn geestvoedend, verslavend...je wilt hier blijven in de pracht van de natuur. Helaas we moeten naar huis. Helaas ook: het is niet altijd zo mooi  en wanneer de storm hier toeslaat of de winter komt dan is het ook hier niet zo kleurrijk meer.

De Ionische Zee, beseffen we ook dit jaar nu we terugkeren, vinden we een van de mooiste zeeën. Kunnen we er ooit afscheid van nemen?

Heel even zeilen we op Genua tussen de noorkust van Ithaka en de zuidkust van Lefkas. Dan is het langzaam afstevenen op Nidri en de ankerplaats in Vlikhobaai tegenover restaurant Elena. We blijven een dag, op verzoek van Annelies. Om te genieten van de rust, de weerspiegelingen in het water, het nu stille dorp Nidri dat weer kan ademhalen nu het gros van de toeristen weg is. Alles is ontspannend: de vaart met de Dinghy, de cappuccino op het terras. We slenteren in de weldadige septemberzon door de straten en we nestelen ons op de boot in een hoekje en kijken naar de baai...en we zwemmen een rondje Skadi.

De volgende dag gaan we naar het kanaal van Lefkas en naar Preveza. De lucht betrekt. De harde wind is op komst met veel regen en met een zee met hoge golven. We hebben een plaats gereserveerd in Marina Preveza maar de vrienden van SY Zin hebben ons laten weten dat daar de zomerprijzen nog worden gehanteerd en in marina Cleopatra betaal je winterprijs. Dat scheelt de helft en wanneer net als vorig jaar zou blijken dat we 12 dagen of langer moeten blijven omdat het weer slecht blijft, dan scheelt het honderden. We bellen marina Cleopatra.

In het kanaal van Lefkas varen we naar de brug die elk uur open gaat. We zijn een kwartier te vroeg en we moeten cirkelen of een stukje terugvaren. Samen met een Engelse boot met een Nederlandse schipper en zijn Engelse vrouw. Eerder gezien maar waar? Hij zegt gedag dus hij kent ons ook. Er komen de laatste 5 minuten nog veel meer schepen aan waaronder 2 motoorboten. Van het irritante soort, volgens Peter en eigenlijk ook wel een beetje volgens Annelies. De motorbootmensen achter ons kijken ons aan of we debiel zijn omdat we zo draaien in het kanaal, maar de Engelsman heeft gezegd: ga jij maar voor! En zodoende zijn we bezig om de draai te krijgen en de Engelsman te passeren. Het kanaal is nog niet open maar langzaam gaat de boot  draaien op het moment dat we de Engelse boot omgevaren hebben. We varen als eerste door de brugopening. Daarna verspreiden alle boten zich over het water ten noorden van Lefkas. De motorbootmensen hebben de hele situatie verkeerd geinterpreteerd en volgens Annelies denken zij dat wij hebben voorgedrongen, niet kundig de draai hebben uitgevoerd en de boel hebben opgehouden. De eerste motorboot maakt enorme vaart en we komen in zijn boeg en hekgolven terecht. De tweede motorboot scheert vlak langs de hoek van ons achtersteven. We hoeven hier niet te vertellen wat een enorme voeldgof er tegen skadi aanslaat en welke hekgolven er meteen op volgen.

,, You were holding up everybody!" schreeut de arrogante kwal van een schipper met pilotenzonnebril en zijn vriendin met wapperende zwarte haren kijkt ons kritisch na. We schommelen ontzettend en de katten schrikken er ook nog van. En wanneer de motorboot langs ons stuift kan Annelies zich niet inhouden ,,Fuck you!, fuck you!" En daarbij steekt ze de middelvinger op en maakt een heel erg on-Annelies gebaar.

De kalmte keert en Peter is altijd de eerste die zo een incident al gauw vergeet. Het broeit nog even na maar dan gaat onze blik naar de betonde vaargeul van Preveza.

We krijgen een plaats in de marina tussen allerlei zeilschepen die deze week "gelift" worden en op "het land" worden gezet.Dat gaat maar door, ook in slecht weer. We rollen meteen de Dinghy op en sjouwen hem naar binnen op de bank. Het kotterzeil hebben we al eerder ingepakt.

Het slechte weer komt die avond al over Preveza met windstoten van 47 knopen op de Amvrakikos zee , vernemen wij later. Aan de kade moet het wel vreselijk zijn. Maar wij liggen veilig en merken veel minder van de storm die gepaard gaat met veel regen. De temperatuur zakt naar 16 graden en 's nachts 12. Annelies zoekt voor het eerst naar de elektrische deken en we zetten de kachel aan. ,, the same as England", roept de marinero in zijn zeilpak. ,, Same as Holland! roepen wij lachend terug met een warme koffie en thee in onze handen. Nee niet hetzelfde maar het lijkt er een paar dagen wel heel erg op.

Tussen Katakolon en Lefkas bijgewerkt 9/10

4 oktober, Katakolon naar Kefalonia - Poros

De Randivag gaat eerst los met behulp van een hele lange achterlijn, want Sven en Lisa moeten eerst hun 2 voorankers loshalen.

De vraag is bij ons gerezen of we naar Argostoli Kefalonia zullen gaan, maar Peter's voorkeur is toch om zo snel mogelijk noordelijk te gaan. In Argostolis het prachtig maar je moet wel weer de hele inlet uitvaren en om de zuidkant heen om terug te zijn in de oost- Ionische Zee. Nee, Argostoli is geen goed plan. Wel willen we de tocht opsplitsen en dan wordt de eerste halte: Poros aan de oostkant van Kefalonia, ons bekend van eerdere stops. De Randivag gaat er ook heen dus we zien elkaar daar weer.

Drie zeilen zetten wij, bij een klein beetje zijwind en daarna van achteren. Het heeft uiteindelijk geen zin om het zeil te laten staan en we motoren verder. Peter gooit de vislijn uit en we vangen "gewoon weer" een tonijn. Een kleintje deze keer en Peter zegt:,, te klein om filets van te snijden", dus we gooien hem terug in zee. Daarna ratelt de hengel opnieuw:,, ik heb nu een grote!". Nou, dat belooft wat. Annelies staat elke keer paraat met een oude handdoek, want dan Peter de joekel beter vast grijpen. En Annelies rent naar binnen voor het fototoestel of haar mobiel, want - zal je net zien - die ligt dan weer niet buten. En je wilt toch een foto nemen?! En vooral aan Hanjo sturen! De beloofde vis heeft geluk. Hij raakt los van de vislijn en we halen alleen het aas binnen.

We kijken voor de zoveelste  keer naar de weersvoorspelling en het was, is en blijft niet goed. De zomer is echt over. Waar moeten we dan schuilen? Het wordt logischerwijze Prèveza. We bellen Marina Preveza en reserveren een plaats.En lang praten we over keuzes van anderen, zoals van SY Passion en de Buena Vista.

Ondertussen krijgen we te maken met de uitstroom van zee uit de Golf van Patras en het wordt vervelend. De katten zijn ontzettend stoer, braaf en lief en ondergaan alles altijd. Annelies ook, maar toont duidelijk verschijnselen van misselijkheid en ze houdt zich vast. Annelies is moe en ze wordt ook bang. De golven bouwen ontzettend hoog op en slaan tegen stuurboordzijde. Ramen dicht en Peter gaat zelf sturen. Het is beter als Annelies in zwemvest gehuld wordt.

Elke keer zegt Peter hoe lang het nog duurt, steeds een mijltje...of 2, minder, om hoop te geven. Ein-delijk is Poros in zicht om de hoek van de rotspartij. We leggen aan aan de kade en niet veel later legt de Randivag ook aan. We overleggen waar we de volgende dagen moeten schuilen. Een uitgemaakte zaak voor ons maar voor Sven en Lisa niet en ze denken aan Vathy Ithaka.

Hopelijk zullen ze er goed liggen maar wij zouden daar niet voor kiezen en dat laten we ook weten. Maar....hoe vaak moet je aan wereldzeilers laten doorschemeren wat ze moeten doen? Die hebben toch zeker zelf wel genoeg zeilervaring in huis?

We praten er daarna nog vaak over want het is toch wel vreemd dat mensen die de wereld bevaren hebben hier nog zulke twijfels kunnen hebben. Maar de Med varen dat is pas een kunst en dat wordt door wereldzeilers zowel als ervaren Med zeilers gezegd: als je de Med kan varen kan je makkelijk oceanen varen. Dat laatste is namelijk veel simpeler. Het laatste is wel zeker beaamd door Sven de afgelopen dagen.

oktober

Katakolon

Omdat er veel wind en hoge golven zijn die vanuit de Golf van Patras als een waaier uitmonden in de Ionische Zee, schuilen we in Katakolon alvorens we noordelijk gaan en dat gebied passeren.

2 à 3 cruiseschepen per dag bezoeken Katakolon weer. Het mag weer! We vragen ons af of er nu veel minder hutten beschikbaar zijn i.v.m. de maatregelen. Dat betekent dan ook geen 2000 bezoekers in Olympia maar de helft en dat is weer fijn voor ons zeilers, dan worden we niet overlopen door de toeristen als wij er ook naar toe gaan.

Peter en ik hebben Olympia wel gezien maar anderen zijn er nog niet geweest zoals de Zweden Sven en Lisa. De winkels bij de boulevard zijn hier ook open en wil je nog een leuk Grieks "kleedje" kopen dan kan dat gelukkig weer in een van die boutiques.

Wij vinden het gezellig, dat is het grote verschil: wij mensen willen toch graag mensen om ons heen ondanks soms de overlast, want met andere mensen is het gezellig en anders is het saai. We kopen slechts de fijne imkerhoning in de speciaalwinkel. George, de verkoper, is blij en zeer verrast als hij Peter ziet staan en we helpen hem herinneren dat wij ons kaartje al eens eerder hebben gegeven en drukken hem op het hart dat hij moet komen in Vlissingen, ooit. ,,Even if it takes 10 years, you will always be welcome", zegt Annelies en ze krabt achter haar oor want...,,komt hij dan met vrouw en 4 kinderen?"

Nog nooit zijn er zoveel zeilers om de Peloponnesos gegaan en hebben ze deze steden aan de westkant bezocht. Alles moet er omheen, heen en terug en dat is goed voor de haven, de terrassen en de winkels,

Onze vriend Yannis Tsoukalis heeft het gewoon druk met verkopen van zijn gekweekte (bio-) groenten en fruit en eitjes van de kippen waarover een bazige haan regeert: wij horen de haan de hele dag kraaien. We gaan bij Yannis op de koffie, geserveerd aan het hekje van zijn steil aflopende tuin met exotische planten en bloemen, nu in herfstsfeer. De bananen zijn allang geplukt, de bessen de druiven, de pepers, de vijgen.

De moeder van Yannis is niet meer in huis. Wij hebben haar voor het laatst gezien in het voorjaar toen zij zeer moeizaam van de pijn, waarvan op dat moment nog niemand wist waarvan het kwam,  nog uit haar kamer kwam om bij ons op het terras te zitten. Ze verblijft bij de broer van Yannis in Athene en het ziet er niet naar uit dat ze terug komt. Ze is zwaar ziek. Het woord is wellicht nog een taboe in Griekenland, anders dan in Nederland. ,, she has the illness that you can see on the pakkages of cigarettes", zegt Yannis. Al in het voorjaar legde Yannis uit hoe moeilijk het is een dokter te zien hier in Katakolon, of naar een ziekenhuis te gaan ver weg in pyrgos of Athene, We spreken over een land dat vele malen groter is dan Nederland, veelal onherbergzaam met weinig wegen en hoe geraak je dan snel in Athene? Een spoedgeval doet er uren over om in het ziekenhuis te belanden. Gebracht worden, hoe? Met de bus? Hoe? Trein is er niet.

Hij moet veel redderen, Yannis: de oude vader nog, de Bed & Breakfast Tsoukalis Rooms, de moestuinen, en straks de olijvenpluk. ,,I call you at Christmas". We nemen afscheid, zonder een weerziendatum te kunnen geven.

 Omdat het Korinthe kanaal dicht is wordt Katakolon door terugkerende zeilers/vertrekkers bezocht en de kade ligt vol. We betalen overigens niets, het seizoen is over.

Yannis loopt alle schepen langs om zijn producten te verkopen of een dienst te verlenen. En of Peter dan even het ventieltje van zijn fiets wil repareren± Yannis heeft bepaalt geen technische vingers.

Katakolon is een ontmoetingskade. We liggen naast de Biba III met 3 Italianen en ze zijn dermate onder de indruk van Peter's hulp aan mensen in nood, dat ze een bord pasta aanbieden. En niet zomaar eentje, een "vera pasta Siciliana!". Hij smaakt voortreffelijk. Annelies houdt zich nog net in als ze wil zeggen:,, lijkt op Jamie's", want voor een Italiaan is dat misschien wel een belediging? Oeps.

Peter staat elke ochtend paraat om schepen te helpen die losmaken en wier anker verstrikt raakt in - ofwel een buurankerketting- ofwel de oude ketting op de bodem van de haven die ooit de betonblokken verbond voor de te bouwen pontons van de marina. De Italianen vragen Peter om meteen even hun schroef te bekijken en de Duitse Wolfgang heeft een vislijn in de schroef dus Peter mag die er ook uithalen. Peter verdient in totaal 100 euro. Wolfgang komt nog een biertje drinken en het is super gezellig met het uitwisselen van de meest vreselijke rampverhalen van elkaar en...natuurlijk over anderen.

Als Wolfgang weg is denk je zelf kort:,,ik ga morgen vertrekken. Schietgebedje dat we veilig varen!.