30 - 31 juli, Katakolon

Drie cruise-giganten liggen voor de haven van Katakolon. Een machtig gezicht. Enorme gevaarten met een inhoud van duizenden gasten en talloos vermaak. Misschien leuk om eens een kijkje te nemen:

https://www.celebritycruises.com/int/cruise-ships/celebrity-beyond  of:

https://www.ncl.com

Kyllini - Katakolon is slechts 27 mijlen. We hopen op wat wind maar die wind staat mee en is niet genoeg maar zou perfect zijn om mee te zeilen naar Zakynthos of "Zante" zoals de meesten het eiland noemen. Op no foreignland en navily staat dat je moet uitkijken voor verzandingen bij de zuidpier maar wij lopen vast tegen het zand of slib aan de noordpier. BAM! Annelies stond net in het gangboord en valt recht achterover. Gelukkig geen rugletsel, wel schaafwond aan de pink.

Na wat vervelende rommelige golven om de landpunten van Kyllini krijgen we "hem" dus mee. De katten houden er niet van want de wind staat dan in de mand. Het is altijd wat: of zon of wind of honger. Je moet soms maar raden wat het is. We leggen wat snoepstokjes neer en daarna is Freija tevreden. Odin slaapt. De zee is van dat wonderlijke lichtblauw dat je alleen ziet in de Med. Op bepaalde diepte. Aan de glooiende kust zijn wat stranden en in de verte ligt dan Katakolon. De kaap omvaren geeft meteen de aanblik op 3 cruiseschepen. Al stelt Katakolon verder niet zoveel voor, we verheugen ons toch op de aankomst en het bemachtigen van "onze" plaats aan de kade bij het bankje. Dat krakkemikkige bankje leeft nog maar je moet het niet verslepen want dan valt het uit elkaar. Naast ons ligt een klein scheepje met twee artistieke musici, de ene speelt accordeon en de ander trompet en ze vertellen later dat ze een soort circusje vormen met nog een vriendin die met marionetten het kleine publiek entertaint op de straat. Op deze eerste avond in Katakolon worden veel tafels en stoelen in het park gezet en in een gebouwtje tegenover de kade oefenen Griekse muzikanten voor een feest dat die avond gegeven wordt. Het verhaal gaat rond dat we mogelijk veel overlast gaan krijgen van harde muziek, we blijken er uiteindelijk niet zoveel last van te hebben. Wel van de meneer die op zijn pas verworven walgelijke motorboot zijn geluidsinstallatie gaat uitproberen om 22.30 uur. De Engelsen naast hem en wij staan abrupt overeind maar de aso-Griek zet hem nog harder. Zielig als je al in de dertig bent met een zoontje, dat je je dan nog steeds zo wilt uitsloven. Wij hebben geen last van de geluiden en de Engelsen helaas wel, dus die slapen niet lekker. Waar we wel last van hebben is het uitvallen van de elektriciteit. Dus we hebben geen airco en de avond is warm, binnen en ook buiten.

Dag 2 geen elektra

Het is een probleem. Wij en de Engelsen willen wassen maar als de stroom steeds uitvalt begrijpt je "smart washing machine" er op het laatst ook niks meer van. Het hangt af van waar hij in het programma is en anders gaat onze Candy gewoon weer overnieuw beginnen. Dus nog geen was. Terwijl havenmeester en baas en technici zich buigen over de nieuwe "smart-poles" gaan wij naar Yannis Tsoukalis, over het witgeverfde pad omhoog, door de tropische tuin met bananen, bloemen en ...poezen. De kippen zijn de hitte niet doorgekomen dus er zijn geen eieren voor ons. We praten en vertalen met- en voor de mama van Yannis. Vorig jaar is papa overleden. Mama is een taaie. Yannis ziet er goed uit, je zou bijna zeggen: ontlast en nu eigen baas. We nemen mee: een tas vol mooie paprika's ook de pikante groene, courgettes, komkommers, tomaten, olijfolie, olijven...alles voor maar 23 euro. Daarna bezoeken we de mooie honingwinkel en laten ons zoals ieder jaar voorlichten door Yorgios. Hij kent ons nu goed en heeft een speciale honing voor ons die de bijen uit dennenbomen (type kerstboom) halen, zeldzaam. We beloven terug te komen per motor, niet meer met de boot, maar het kan wel 2 jaar duren gezien onze plannen. E-mailadressen worden uitgewisseld en dan kunnen we contact houden.

Bij terugkomst bij de boot loopt de havenmeester met ons snoer te sjouwen en zegt dat het probleem in ons snoer zit, er zitten meerdere breuken in. Peter gelooft er niets van en haalt zijn Ohm-meter tevoorschijn: het snoer is goed. Peter denkt mee... dat het probleem misschien wel in de kade zelf zit in de oude aansluitingen die zijn gebruikt samen met nieuwe uit de palen. Ondertussen gaat de airco hier aan en uit en na enkele uren is men erachter: verkeerde verbindingen in elke kast. Annelies denkt meteen aan dat rode en blauwe draadje weet je wel. Maar er ontploft gelukkig niks.

We moeten de boot schoonmaken maar hebben geen zin. We laten ook alle plannen vallen van auto huren en naar een bijzondere archeologische- of natuurbezienswaardigheid gaan. De Nemouta watervallen zijn een aanrader...Auto huren hier is hoppa 40-60 euro en je mag maar 120 km gratis rijden. Een andere rent-a-car-vent genaamd Harry?, zijn telefoonnummer hangt aan de kademuur, heeft een iets betere deal maar het is toch 40 + euro en waarom moeten we zo nodig weg? We hebben al zo veel gezien. Het laatste zeiljaar maakt ons wel wat onwillig maar ook relaxt want we hebben genoeg aan die mooie zee en de blik op de eilanden...

kyllini avondje verandert in stress

Klaas vaak is allang voorbij gekomen bij Annelies en ze ligt al in bed. Ze leest, ze smeert een crèmetje...

De wind neemt toe en Annelies beseft dat de zonneschermen nog uit staan. Ze drentelt in de dunne nachtkledij naar de kuip en ja, Peter vindt dat die schermen opgerold moeten worden. Met die woorden gaat de wind meteen een bft harder. Hoogste tijd dus en en het achterschip wordt ineens schuin naar de kade geblazen.Wat is er met de ankerketting? Deklicht aan. Annelies trekt een Tshirt aan. Alles gaat tegelijk, Peter haalt ankerketting op met de afstandsbediening en zegt dat het anker krabt. Want hij stond strak en nu niet meer. We moeten anker ophalen. Nee, o nee, de wind wordt hard en we moeten weg. Schoenen aan Annelies! Naar voren lopen en anker ophalen en Peter maakt lijnen los en de samenwerking moet wel zo zijn dat schip van de wal af gaat want de wind blaast Skadi net zo hard terug. Donker is het en Peter stuurt het schip naar het enige ponton dat hier is neegelegd. Zijwaarts wil hij aanleggen met bakboord maar de wind is krachtig. Annelies heeft een lijn voor op de kikker, die is al door Peter snel daar vastgemaakt. Ze kan hem gelukkig gooien naar een meneer op het ponton. Er komen nog 2 kerelds aanlopen gelukkig en met enorme mannenkracht proberen ze Skadi voor zowel als acjter langszij te krijgen een "hell of a job" waarbij Peter al zijn Skadi aanmeerlumsten uit zijn zak moet halen. Het lukt uiteindelijk en Peter left spinnewebben tussen kikkers van het ponton en Skadi. Wat een avond!

De volgende dag is er natuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Annelies steekt haar hoofd uit de kajuit en zie daar, daar loopt de havenmeester. Deze jonge dertiger die eerst zo openlijk vriendelijk was wijst naar de veer die we ook nog aan de boot hebben bevestigd en in het nachtelijk donker maar aan de kikker van de andere zijde van het ponton hebben vastgemaakt. Daar kan je over struikelen. Maar ja, wie loopt daar nou tussen 24.00 uur en 07.00 uur? De havenmeester dus en hij zwaait vermanend met zijn vingertje. En hij zegt: dit ponton is ook nog duurder dan waar u lag. U had mij moeten bellen. Ja geef dan je kaartje met je telefoonnummer schat! Hij hoort Annelies denken en vraagt dan pas: what happened? Een Duitser die vertrekt vraagt ook: wat wat er eigenlijk aan de hand? Ja, dass Anker hat gekrabt!"

Napraten heeft geen zin maar Annelies zegt: ik had al geen vrede met het aanleggen, het anker lag teveel naar links en het leek niet strak te willen. Steeds moest ik het opnieuw aantrekken. We gaan op tijd verder en we kunnen op een mooie 3 bft een stuk zeilen naar Kyllini aan de Peloponnesos. 8 mijlen slechts en dan moet de motor aan. Maar de dag is prachtig en niet meer zo warm. De zee is altijd onvergetelijk van kleur en we zullen het missen. In Kyllini is veel plaats en de haven is ieder jaar opgeruimder. Op No-Foreignland zet Annelies een stukje tekst. Het is een korte stop op vaart naar het zuiden. Het dorp stelt niks voor is erg vuil, is een vakantieoord voor Grieken en Italianen die genoegen nemen met weinig luxe. Het avondeten is matig maar we liggen goed met de boot en daar gaat het om. Morgen naar Katakolon ook niet ver varen, een oude vriend zien en honing kopen en bot schoonmaken. Ook voor nog extra foto's van de kuip, voordek en gangboorden.

27 juli vertrek Astakos, 27 mijlen naar Poros Kefalonia

Na 18 dagen overhittering in Astakos, gevolgd door een fikse ionische storm van 35-40 knopen, mogen we weer "gezond" varen. Geen stress voor je hart en andere kwalen die je kan krijgen van oververhitting.

De zon giert alweer over de bergen en haar felle strepen verhitten ons en de Skadi. We maken om 10.30 los en er staat een heerlijke noordwester 3-4 Bft en op volle zee is het zelfs koel. Wat een genot! Zo lang naar verlangd! Helaas valt halverwege de wind weg en draait en we moeten motoren. Hadden we blijven zeilen dan hadden we zuidelijker naar Zakynthos gekoerst: In Agios Nicolaos ligt de "joie de Vivre'". Die hadden we even kunnen ontmoeten. Maar met de motor aan kiezen we voor een kortere rechte lijn naar Kefalonia, de haven Poros, ons wel bekend en altijd een mooie tussenstop. Een Frans schip naast ons verdomd het om even te helpen met aanleggen maar Peter roept :,,can you help us!" Tja dan moet het maar....

De haven staat in verbinding met de zee en Annelies moet gewoon even afkoelen en Peter trekt de zwemtrap omlaag  Dat gaat nog maar net tussen wal en schip. Oh wat een genot weer naast je schip te kunnen zwemmen!. daar knap je van op. ,,Ja, zegt Peter, ik had de boot ook even voor het strand kunnen leggen..." Ja, nou ja, morgen dan.

We betalen 14 euro die avond aan de Port Authority afgevaardigde genaamd Spiros.  De katten zijn rustig. Want er is veel verkeer naar de Ferry Port vlak langs de kade. vanavond zullen ze met Peter wel even lopen... We gaan niet uit eten, we maken een spaans blikje "calamar in inkt" open en bereiden daarvan een saus voor de pasta, heerlijk met wat peterselie erop.

Wijnje erbij en plezier van een andere plek op de wereld dan Astakos.

25 juli, 33 graden Astakos

10 graden lager is een verademing! We merken het pas in de middag, omdat het elke dag pas na 14.00uur echt warm wordt. We verwachten de hittegolf van deze dag dan ook opnieuw aangezien het al 2 weken elke middag 38-42 graden wordt. Annelies staat zoals elke ochtend om 06.15 op als de katten vragen om naar buiten te mogen. Ze zijn dan meestal al een poosje aan het rommelen of zelfs erg vervelend. Annelies wodt met een klap wakker. Zo gaat dat al een paar jaar. 6 uren lang compleet van de wereld en beng weer terug op aarde. Na wat uitrekken, medicijnen innemen en drinken geeft ze Freija brokjes en kleedt Annelies zich schaars aan. De deurtjes gaan open en de katten, die vandaag al naast elkaar op de bovenste tree zitten, blazen naar elkaar. ,,Lief zijn!"zegt Annelies en ze glippen naar de kuip toe, blij van elkaar bevrijd te zijn. Aangezien de passerelle voor de nacht plat op de achterste bootbank ligt kunnen ze niet aan de kant. Freija is vaak stout en probeert het toch via het zwemtrapje, al is de sprong over het stuk water wel eng. Voor Odin geen probleem maar hij heeft al lang geen zin in die straat met onverwacht hard verkeer en grote denderende leverancierwagens. Hij loopt meteen naar het zijschip. Na enige rondgang gaat hij terug naar Peter. Freija is erg actief maar mag beslist niet aan de kant. Na 2 weken Astakos weten de katten het goed. Dat maakt het voor ons makkelijker maar het is ook wel jammer dat ze zo weinig beweging buiten hebben en zo weinig gestimuleerd worden. De poezen in het perkje aan de overkant zijn wel interessant maar de gevaren op straat weerhouden de katten van avontuur. De Ferry vertrekt al om 06.30. Brommers met mannen in werktenue en met zware schoenen zijn op weg naar hun veerpont die hun naar de viskwekerij brengt. Lopend komen ze ook voorbij met een freddo cappuccino in de hand: stamp stamp. Een verdwaalde grote zwarte hond slentert langs de kade en het perk op zoek naar resten vlees en botten die restaurantbezoekers de avond tevoren tijdens hun diner in het perk sodemieterden als hapje voor de zwerfpoezen of andere loslopende honden. De slanke lenige zeventiger in zwembroek die elke ochtend de vuilnisbakken leegt, heeft zijn grote grijze baard laten knippen. Hij ziet er weer wat geciviliseerder uit. Hij is een van de vele gezichten van Astakos en je ziet hem tot in de avond voorbij wandelen of fietsen door de kleine straten langs de boulevard. Deze ochtend ergert hij zich aan de zooi die naast de prullenbak ligt. In de prullenbak zelf heeft Annelies een oud navigatieboekje gegooid en hij kijkt er lang naar: een taal die hij niet begrijpt-weg ermee. Ook vindt hij een oude "libelle" ; Annelies wacht af. De man bladert erin: vrouwenprullaria, weg ermee.

Zwemmen doen we vandaag niet, deels omdat Annelies haar energie wil sparen voor de logeerkajuit, die we vandaag gaan aanpakken. Dan is het klaar. Dus het moet gewoon vandaag. Na een paar boodschappen bij de AB gaan we aan de slag. natuurlijk blaast onze airco, anders is het niet te doen. Peter ontruimt de kajuit en Annelies doet de details en dan is het fotograferen. Dan blijkt natuurlijk dat er foto's mislukt zijn: een been er op, te veel van het een en te weinig van het ander, En veel foto's moeten bijgedraaid en afgesneden in een bewerkingsprogramma. Die klus komt daarna. In de middag is het hele fotoalbum goed en goedgekeurd en gaat de reportage naar de makelaar en...ondertussen naar 4 privé geïnteresseerde kopers. Ook plaatst Peter er een paar op facebook en onze website mag aangepast.

De dag begint echt brandend want de zon nog erg scherp. Toch valt er vandaag een verandering te bespeuren: het lijkt minder hel te worden en het wordt in de middag zowaar minder warm. Een verschil van 10 graden. Hopelijk blijft het zo of is er eindelijk een omwenteling gaande. De klus is klaar en de boot is een stuk schoner ook nog. We blijven nog 2 dagen vanwege de sterke wind en dan maken we toch echt los van Astakos.

22 - 24 juli, 42 graden Astakos

Het was op een van dagen dat we met Roelf en Chris van schip "Joie de Vivre", in de namiddag  een drankje gingen drinken op een van de terrassen aan de overkant. Annelies vroeg eens om een andere verfrissing. Echt trek in bier of wijn of cola had ze niet. Meestal neemt ze dan Limonada, uit een flesje. De serveerder stelde haar voor om een zelfgemaakte limonade te schenken. Goed spul van een privé fabrikant. ,,Nou doe maar eens", zei Annelies en de dagen van vroeger, toen haar moeder gewoon "kwast" maakte van citroen, kwamen haar voor de ogen. Dus zoiets zal het dan wel worden...

Limonada en zeep uit Astakou

Chrysangi Bambouri en Kostas Lichnos besloten in 2015 om te investeren in de landbouwproductie. Ze experimenteerden eerst met verschillende gewassen zoals olijf en cactusvijg. Dit werd gevolgd door de aanplant van 1.000 citroenbomen. Een initiatief dat ontstond gelijk met de lage marktprijs van citroenen. De geoogste citroenen werden tot limonade verwerkt en de productie steeg aanzienlijk. De citroenen worden nog steeds met de hand, een voor een geplukt en vervolgens naar het atelier gebracht voor verwerking.  Alle fasen: wassen, snijden, persen, worden met de hand gedaan, wat resulteert in continue kwaliteitscontrole. Met een bepaalde kookmethode gaat het vitamine C-gehalte in het sap niet verloren. Winkeliers kopen het concentraat dat vrij is van kleurstoffen en conserveermiddelen. Door water aan het concentraat toe te voegen krijg je van 1 liter concentraat 4 liter sap.

De gebruikte citroenrassen zijn de Interdonato, Nouvel en Athos, een ras dat zelfs bij temperaturen van -10 graden overleeft evenals de Lapithos en Zampetaki citroenbomen. De productie bedraagt nu 20 ton per jaar terwijl de groothandelsprijs voor concentraat 15 euro per liter bedraagt. De limonade"siroop" wordt gedistribueerd in Lefkada, Vonitsa, Kefalonia en in streken rondom Astakos.. Ook andere huisgemaakte producten worden tegenwoordig via hun e-shop verkocht.

Lemonfarma heeft op een gegeven moment een proefboerderij met ezels opgezet en is overgegaan tot de productie van zeep op basis van ezelinnenmelk en olijfolie extra vergine. (lemonofarma.gr). Ezelinnenmelk bevat weinig vet, heeft een hoog lactosegehalte, hoeft niet gepasteuriseerd te worden bevat vitamine A,B1,B2,B6,D en E. Bevat threnine , een aminozuur goed voor de spijsvertering. Lyso-zyme, een enzym met een sterke anti-microbiele werking.

De ezelinnenzeep bevat net zoveel ezelinnenmelk dat de verzepingsreactie nog goed gaat en er wordt geen water aan toegevoegd. De reactie vindt plaats in een omgevingstemperatuur van 25 - 30 graden.

Op ons terras in Astakos geniet Annelies van de citroenlimonade die in tegenstelling tot veel siropen en concentraten  niet zuur is en heel natuurlijk smaakt. Het ligt dus aan de citroensoort maar natuurlijk ook aan de verwerkingsmethode. Worden we daar niet heel nieuwsgierig naar? Op de vraag van Christine of het te koop is, zeggen de serveerders van het café ons dat het niet in de supermarkt ligt maar dat zij het wel kunnen kopen en bestellen voor ons. We krijgen er dan ook een speciaal drinkglas bij. We hebben dit product graag en ze bestellen het direct telefonisch. Het sap is er al binnen 10 minuten.

De volgende dag vaart de Joie de Vivre naar een ankerplaats nabij het eiland Oxia en wij gaan aan de slag met de salon uitruimen en vrij maken van alle huishoudelijke sta-en hangproducten in keuken en rond zitplaats. Om een fotoshoot te maken voor de verrkoop van Skadi.

Het is ondertussen loeiheet weer en we sluiten ons de hele dag op in de airco. We zijn het zat maar je moet het ondergaan en berusten, er is niets aan te doen. In de late ochtend komt een motorschip blijkbaar voorbij met grote vaart. Skadi en buurschepen schommelen naar links en rechts. Annelies krijgt het gevoel alle bewustzijn van aarde en lucht te zijn verloren. Rollend en tollend, schudden en draaiend. We zouden bijna schade oplopen. We openen de luiken om te zien welk schip dat is en het blijkt een Griekse buurman. Met harde snelheid aankomen, in achteruit, draaien om in de ligplaats te varen, in bovendien een krappe ruimte. Peter is boos. Annelies en buren ook. Peter steekt zijn middelvinger op en krijgt van de kapitein een ongelofelijke ordinaire en zeer agressieve reactie terug. Waarbij het woord motherfucker herhaaldelijk uit zijn bek rolt. Bemanning van zijn schip voert hem mee. We sluiten de luiken, maar zijn er door geschokt en het ebt nog na.

Fotoalbum

22 juli, dag 10 in Astakos

!0 dagen, dat valt nog mee! We hebben wel het gevoel hier al heel lang te zijn.... In het begin welde er nog wat gejaagdheid op bij Annelies, zo van: we moeten weer verder. Het kon echt niet met de hitte die in aantocht was. Vandaag is de tweede hittegolf begonnen met hoge temperaturen in veel gebieden van Griekenland. Rond Athene zijn felle bosbranden die met moeite bestreden kunnen worden. Diverse EU landen hebben blusvliegtuigen gestuurd voor een rigoreuze aanpak maar de wind wakkert de vuren steeds aan. Iemand vertelde: het vuur kwam tot de drempel van mijn huis. Velen zijn geevacueerd. Hier vallen de temperaturen nog mee bvergeleken met Lefkas of met de Peloponnesos. We kijken steeds of het ergens anders beter is maar in Astakos is het het beste: laagste temperatuur, beste eten, leukste stadje. Lekkerste zee om te zwemmen. Het hele plan om te vertrekken laten we vallen. Vandaag zien we opde weerberichten dat het over 5 dagen wat ons betreft wel goed vertrekweer is. Dan gaan we naar Oxia en door naar Kyllini en Katakolon. De week daarna zouden de temperaturen onder de 30 komen, wat heerlijk. Dan kunnen we naar Agostoli en gaan we noordelijker.

Voor de verkoop van ons schip is het noodzakelijk om goede foto's te nemen van een van eigen troep ontdane kajuit en logeerkamer. Daarom zijn we af en toe bezig met de klus, uitruimen , foto's nemen en inruimen en doen dat omzichtig ivm de stress van de katten. Het heeft geen haast. We hebben de haast laten vallen. Als iemand de boot wil dan komt hij wel, ondertussen zijn er al 2 gegadigden. Wat ons betreft maken we het rondje graag af en gaan 20 augustis op vaart naar Crotone, waar de trouwe mensen van de werf Porto Vecchio zich weer zullen ontfermen over de Skadi.

Skadi verkopen is een stuk emotie maar we hebben tegelijk leuke plannen voor het huis en voor reizen op een andere manier. Eerst wil Peter een nieuwe motor kopen en we verheugen ons op motorritten door de Haute Savoie, of in de bergen of langs Duitse dorpjes. Nu we thuis gaan zijn komen er vanzelf afspraken met vrienden die we lang niet hebben gezien en vrienden met een boot nodigen ons uit om mee te varen.

Behalve het bijhouden van ons blog doen we elke dag een bordspel, drinken we een biertje met de vrienden uit Altea die naast ons liggen op hun mooie schip Joie de vivre. Wat een passende naam voor hun blik op het leven. We gaan nog een laatste keer uit eten in the American Bar, zoals Norman het noemde. 's Middags lopen Annelies en Peter er al heen om te zeggen dat we 's avonds komen. De eigenaar is een Griek die 21 jaar in Amerika heeft geleefd. Wanneer we die avond aan ons tafeltje plaats nemen komt hij een paar keer bij ons zitten. Vertelt:,, Amerika if you want to work you can have more money. In Griekenland is alles anders. Werken? Veel mensen zijn al gepensioneerd met 50, nee 45, soms 40. Als je voor de overheid werkt kan je vroeg gepensioneerd zijn en je krijgt og een bonus mee van 60.000. En corrupt is het vreselijk, als je bij de gemeente werkt of de politie. Griekenland ;,, this is not good for Greece". Het moet veranderen maar hoe? Hij wijst een jongeman aan verderp op het terrasje: ,, young people can bring a change, kijk hij studeert hij is jong en intelligent kan een goeie baan krijgen bij de overheid maar hij zal daar vanzelf in de corruptie belanden. What can you do?"  Rondom het cafe op de hoek met kleine tafels zitten lokale mensen. Italianen die hier wonen. Een dokter die met de eigenaar en nog een maat elke middag kaartspel doet. Onze eigenaar zegt lachend:,, he has got the brains but not for cards, he looses all the time". Op de straat parkeren de auto's ondertussen dubbel om een avondboodschap te doen in de Kritikos supermarkt tegenover onze eethoek. Alles blokkeert, men staat op de zebra. De politie staat verderop maar doet niks. Een auto stopt en verstopt alles om zijn winkelende vrouw een tientje te geven. Hij kwam zeker gehaast van huis, en heeft zijn peuter voor hem op schoot, achter het stuur. Griekenland, alles kan. Eeven later komt een auto op de kruising zelf stil houden, 4 straten geblokkeerd. Kindje eruit, in de kinderwagen. Moeders met kindje gaan wandelen. Alle portieren open, geen stress. Portieren langzaam dicht en vader rijdt verder.

Ondertussen genieten wij van onze schotels: mosselen, octopus en peter heeft biefstuk medium rare. Rare gebakken biefstuk kent men hier niet en het lukt de Griek ook niet om de biefstuk zo te bakken. Ze vinden het raar en ook daarom wordt de biefstuk niet genoeg "rare" Peter zegt nog kort sissen om en om en klaar. Het is voor 90% gelukt en het vlees is super zacht. Een geslaagd dinertje in alle opzichten en mooie afsluiting van een week met de Joie de Vivre. Morgen aan zij verder zuidelijk. ,,Sla vooral Messolonghi niet over", zeggen wij en we geven tips over de stad en de uitstapjes. Heerlijk om ontdekkende zeilers informatie te geven. We weten zelf nog heel goed hoe graag we tips kregen en Annelies plakte alles in haar Griekse Bijbel de Greek Waters Pilot. Messolonghion...een der mooiste historische plaatsen van Griekenland.

Na 9 jaar reizen zijn er nogal wat hoogtepunten te noemen

• Messologhi de verzetshaard tegen de Turken, de opoffering van een dorp
• Vergina het graf van Philippus II vader van Alexander de grote
• Chalkidiki en de blauwe lagune
• Athos
• Sporaden
• Volos
• Evia haar natuur en demooie stad Chalkida
• Poros
• Kanaal van Korintje
• Peloponnesos: de wieg van beschaving

Astakos en de hittegolf

 Het vooruitzicht blijft 39 graden met een uitschieter naar 42. Gemeten in de schaduw. Op de boot en plaatselijk in Astakos haalt het de 40 en om 21.00 uur is het op de boot nog steeds 36 graden.

Het is de afgelopen nacht zeer warm geweest en pas om 06.00 uur is het even 27 graden maar om 09.00 uur gaat het raam alweer dicht en we draaien bijna 24 uur lang de airco.

Ondertussen proberen we een rits in te zetten in een matrashoes van de logeerkamer. De katten wat af te leiden, want de dooorgaande weg van Astakos loopt vlak langs de boot en is te druk voor hen om er een stap op te zetten. Dus het amusement moet binnen gebeuren. Wijzelf hebben met Chris en Roelf van de Joie de Vivre gebarbecued en na enkele dagen vrienden van deze vrienden ontmoet, de schepen Adagio en Saphir, en zijn met zijn 8-en uit eten geweest.

Mooiste vraag van de week aan Annelies:

WAAROM BEN JIJ NIET BRUIN? Waarom is Annelies niet bruin? Hoe bruin moet je zijn anno 2023. Bruin zijn was toch slecht? Iets uit 1970 maar niet van nu toch? Net als de Brazilian broekjes: blote reet mag wel maar borsten bloot is "notdone' Snap jij het nog? Wat zijn we puriteins en wat waren de mensen lang geleden dat niet! Op afbeeldingen van de myceense beschaving zie je vrouwen in dunne organza-achtige gewaden maar niet over de borsten. Prachtig! En hier zie je de borsten bedekt en de billen bloot en de lapjes die ervoor en erachter hangen zijn erg klein. Meisjes van 16 dragen ze en durven er niet eens voor uit te komen dat hun kuise plekje zo schaars bedekt is. Handdoek ervoor, gedragen over de arm. Meiske toch...

Bloot lopen in de hitte doen we even niet, we zitten binnen bij de airco met een temperatuur van 28 graden. We doen een spel, we rusten en gaan morgen beginnen aan het fotograferen van de kajuiten in verkoopstand: alle rommel eruit en opgepimpt op de foto, alles voor de verkoop. Ondertussen is het weerbeeld veranderd en we krijgen: HALLO: 42 graden. En pas over 12 dagen zou het 30 graden zijn, de temperatuur om te vertrekken uit Astakos. Je kunt natuurlijk naar een andere plek, een eiland of dergelijke. Vathy Ithaka bijvoorbeeld. Maar daar krijg je dagelijks te maken met de onkunde van aanleggen van charteraars en we weten van vorige jaren hoe vreselijk dat is, zeker als de wind met 5 bft. opsteekt - en dat doet het vaak in Vathy - en wat een schades hebben we al niet gezien en zelfs voorkomen. Nee, we blijven hier en daarna zakken we af naar Petalas. Ondertussen komen de charteraars met hun ellendige grote kasten van catamarans ook al in Astakos. Een Engelsman met wie we soms contact hebben , genaamd Norman, zei tegen ons gisteren:,,I am on my way to the American bar! Did you see the ships around us? They are silent, they don't talk to you". Ja zo is dat inderdaad. Vakantietrippers zijn alleen sociaal met zichzelf en maken geen praatje ook niet als ze niet weten hoe de elektrapaal werkt. Wij kijken dat probleem dan vermaakt aan en zien de schipper zoeken en kijken en denken maar aan ons vragen hoe het werkt? Nee....

Oogje met pijn

Ze heeft een oog met pijn, Annelies, en we gaan naar de dokter op zaterdagmiddag. Een echte oogarts, gezeten in een parterre van oud Astakos. Binnen wel helemaal met marmer gemoderniseerd. Tja bergen zat hier om marmer uit te bikken. We horen een aan-1-stuk-geratel in de spreekkamer en de patient komt haast niet aan het woord. Dat belooft wat. Als wij dan de ruimte betreden overkomt ons hetzelfde. Tjezus wat ratelt dat mens, je krijgt er geen spelt tussen. Ze kijkt met haar instrumenten in het oog van Annelies en wat blijkt? Er zit nog een lens in van....3 weken geleden? Ja, ze was hem al kwijt aan de wastafel. Met de naald haalt de arts het ding eruit. ,,Wilt u hem nog zien?". ,, Nee". Waarom? Een lens is een lens. Annelies krijgt antibioticum druppels mee en buiten gekomen voelt het oog al meteen alsof van ketenen bevrijd.

De klus met de rits inzetten in de matrashoes is klaar en er ligt nog een verander-klusje te wachten aan de hoes over de Dinghy. Maar ja, waar is die? Ondertussen smelt de Dinghy weg in de zon en we zijn benieuwd hoe lang deze goedkope aankoop bij Toppie.nl het uithoudt. Hij stond overigens ook bij Lidl te koop indertijd dus dat zegt wel wat...

De avond valt in Astakos en de berg troont koel en grijs vlak achter de huizen, een bijzonder gezicht. We gaan een ijsje halen. Annelies gaat vroeg naar bed en is hopelijk morgen wat beter want vandaag bleek ze moe als een halfdode mus. Welterusten Nederlanders en geniet toch maar van je typische (zegt de weerman) Nederlandse zomer met een bui en een zonnestraal want 42 graden, dagenlang, is ook geen pretje.

Skadi te koop

Dit blog is verplaatst naar Artikelen of aan te klikken op de tekst: skadi for sale in het zijmenu

11 juli, losmaken van Iris ponton

De Griekse Nationale Meteorologische Dienst EMY heeft een ROOD ALERT-waarschuwing afgegeven voor de aanhoudende hittegolf die het land zal treffen met stijgende temperaturen tot 43 graden Celsius vanaf woensdag 12 juli 2023. De hittegolf heeft de naam CLEON gekregen en is opgenomen in de Dangerous Weather Verschijnselen met een duur van minimaal zes dagen. Hoge temperaturen zullen naar verwachting een hoogtepunt bereiken op vrijdag en zaterdag 14-15 juli.

Ons plan van varen is deze keer niet aangepast aan wind ofziekte van een kat, maar aan "hoe de hitte te vermijden". Het wordt in Nidri tegen de 40 graden (altijd gemeten in de schaduw dus menige gek zal n 50 graden liggen bakken op het strand) In Astakos 38 en op de westkant van de Peloponnesos op de uitstekende punt van Kyllini en de landtong van Katakolon wordt het 29.

We maken los om toch naar Astakos te varen alvorenss we zuidelijker gaan, want Peter wil graag naar de kapper n Astakos. Bovendien kunnen we in de ijzerhandel misschien het busje R32 op de kop tikken voor Jacqueline en Gerard. We besluiten te ankeren in de inkeping in de bergachtige kust van Astakos, genaamd de ankerbaai Marathias. Over een ongelofelijk stille en zeer mooie hemelsblauwe zee varen we zuidoostelijk. Geen dolfijnen, en geen schepen. Over de Whatsapp vraagt  Louis van jacht Zin: waar is iedereen. Op Navionics zien we wel veel schepen aanwezig rond Robbeneiland en Ithaka, maar bij Meganisi en bij ons nabij Kalamos is het leeg. We varen net als andere jaren tijdens de heetste uren en gaan dan liggen na 18.00 uur in de koelere avond. We komen rond 17,00 aan in marathia, er ligt 1 schip. Er staan valwinden. Annelies heeft de afstandsbediening tegenwoordig in haar BH en met eeen touwtje om de nek. Zo, die zit lekker vast. Bij uitwerpen van ankerboeitje en anker blijft het touwtje om het ijzer zitten waardoorheen de ketting glijdt. met het andere eind zit het aan het anker maar aan degeleider zit het nu muurvast en zo kan het anker nooit in de grond gaan. Plotseling gaat het touw los en ankerboeitje bobbelt plezierig in het water: kijk mij eens. Maar het anker krabt en de ketting moet weer opgehaald en dan ook het ankerboeitje dat Peter ervan afkoppelt. We proberen het opnieuw en ondanks de windgolven tegen de ketting die een vertekent beeld kunnen geven, zien we dat het anker gaat houden als een huis. Yep, Ultra Marine, volgens ons de beste. 35 meter in 6 meter diepte.

Prachtig is deze baai met aan het eind een klein strand tussen bossen. Enkele campers staan daar geparkeerd op deze on-officiele camperplaats. Er komt nog 1 schip binnen die vlakbij het strand wil liggen. Een zuid Afrikaan., zo te zien aan de vlag. We gaan even afkoelen. Dat is nu in de zomer meestal in 30 graden water maar we krijgen een schrik effect en zeker een afkoel effect want de temperatuur is 22,3. Jawel: gemeten met een vleesthermometer.

In de nacht komen hier altijd vissers dus als je licht slaapt wort je er wel even wakker van. De zon komt achter de berg op en we overleggen wat de beste tijd is van vertrek. Er komen al 2 jachten uit Astakos richting en 1 jacht uit onze ankerplek gaat er naar toe. Tijd voor ons om los te maken want in Astakos loopt het snel vol. We komen tegen 10.00 al aan en hebben plek waar een grote catamaran juist vertrekt. Het is heel warm. Alle zonneschermen zijn uit en de airco staat de hele dag aan.

We doen boodschappen en zoeken de kapper. In de ijzerwinkel vertelt de eigenaar: ja, die is met pensioen nu. Zijn we dan zo lang geleden hier geweest? ,,Misschien zie je hem nog fietsen in de stad", zegt de verkoper lachend. Fan rest Peter alleen nog de jonge barber verderop maar we vrezen dat Peter dan al zijn mooie lokken kwijt raakt en omgetoverd wordt in een standaard Astakos-mannencoupe. Laat voorlopig maa, misschien gaan we wel in Katakolon.

De katten willen niet in de kuip, waar we 36 graden meten, heel af en toe wel. Freija heeft echter een lange tijd in haar mand gelegen en komt er dan met een harde mauw uit. Het is te heet. We willen ook niet dat ze de straat oversteken naar het bloemenperk want de vorige keer heeft Freija buikgriep gehad van iets dat ze daar misschien at...

We vernemen dat het schip Joie de vivre ook komt. We blijven 3 nachten. En gaan dan naar koelere kusten.

Fotoalbum Nidri en Myticas

10 juli, Odin

Het gaat goed met Odin, we bespeurden nog 2 x bloed in de urine en daarna niet meer. Hij drinkt goed, eet af en toe en gaat in de avond naar buiten met Peter. Hij is gelukkig en we omringen hem met liefde.

10 juli krijgen we bericht van de dierenarts dat er in het urine van Odin geen afwijkende cellen zijn gevonden die bijv. wijzen op een ernstige kwaal. We vertrekken rond 15,00 uur naar koel water want in Nidri loopt de temperatuur hard op. We ankeren in Myticas en plannen verder te trekken naar Astakos (Peter wil daar naar de kapper) en naar Katakolon. Het wordt in Nidri en op Kefalonia 40 graden in het weekend en ondanks onze airco hebben we besloten oorden te zoeken waar het 10 graden koeler is. Voorlopig is Argostoli van de baan

7 juli, een politiebon en een menigte

Om in Lefkada stad te parkeren op vrijdagavond, dé avond dat Grieken weekend vieren, is niet te doen. Na een paar rondjes zegt Annelies:,,zet hem gewoon op de invalideplek", en dat zullen we weten. Maar ja, we schatten een half uur tijd in bij de dierenarts en de kans dat er in een half uur een agent voorbij komt is klein, denken we. Maar dat zullen we weten...Uiteindelijk zitten we zowat 2 uur in de kliniek.

Odin gestrekt op de behandeltafel achterlaten, in de handen van de arts, die hem nu nog verder gaat behandelen, is moeilijk. ,,you go now", zegt Konstantina of "Dina" zoals de Grieken haar verkort noemen. Dina is trouwens de vrouw van de burgermeester en een bekendheid in de stad. We sluiten de deur en lopen richting taxistandplaats waarachter de auto staat, op de invalideplek. De overtreding ligt in de vorm van de rose bon op de voorruit. In Grieks, niet te begrijpen en met Google vertaal-lens kan Annelies er wel uit opmaken dat we fout handelen maar er staat geen bedrag op. We gaan morgen wel naar de politie. Wat we op dat moment niet ontdekken is dat de kentekenplaten er beide af zijn gehaald. We rijden doodleuk zonder de kentekenplaten een half uur terug langs de toeristische kust met zijn apartementen en met uitzicht op de haventjes van Ligia en Nikiana. We zijn stil. Je kat is in het ziekenhuis en het voelt als wanneer je kindje in het ziekenhuis ligt. Wat gaan ze  met hem doen? Voelt hij zich wel goed? Is hij angstig? Hij moet namelijk in een grote kooi.

Terug in zuid Nidri slaan we bij de bakker op de hoek af, naar links, om over het kustweggetje bij Iris Premium Hotel te komen. Er is zigeunermarkt. Deze was al een dag eerder opgebouwd maar is nu open en het barst van de klanten, kijkers, wandelaars en mensen die een souvlaki willen scoren die op de bbq bij honderden tegelijk worden gebrand.

Er is geen mogelijkheid door de meute heen te komen. Men wordt boos, gaat zelfs op onze ruiten slaan en schreeuwen en een grote vent roept bars dat hij de politie gaat bellen. Het voelt alsof we in een achterbuurtwijk zijn in een ander deel van de wereld. Terug door de rook heen van de verbrande souvlaki's en Annelies vindt op Google maps, iets zuidelijker, toch een pad naar het Iris hotel.

De volgende dag willen we een autorit maken. Waarom niet? De autohuur loopt tot de avond, dus halen we er op deze manier meer uit, ook nog een afleiding, want de gedachten zijn bij Odin. In de stralende ochtendzon blinkt ons de achterkant van de huurauto tegemoet en - het kan niet missen - we zien meteen dat er geen kentekenplaat op zit. Shit ja, we zouden met de bon naar de politie gaan, dat is waar ook. Maar nu zonder kentekenplaat moeten we wel meteen gaan. We laten aan Vasilikis, aan de bar van het hotel, onze rose bon zien en hij zegt:,,je bent in diepe shit man".

We gaan dan als burgerlijk ongehoorzaam stel met de auto zonder platen (in Nederland mag je immers dan niet rijden) naar Lefkada, parkeren een Gods-eind weg van de politie en lopen er naar toe. Een agent leest de bon, zegt niet veel en loopt naar de baas. We horen een lang gesprek tussen die twee aan en de baas buldert een en ander an dan gaat de deur weer open. We vangen net een glimp op van een bol hoofd, boos achter een groot houten bureau. Rijden is 60 dagen verboden zegt de agent, daarna krijg je je kentekenplaten terug. Maar dit is een huurauto!? ,,Geef de bon maar aan de eigenaar en zeg hem dat hij ons moet bellen en dan regelen we het verder wel met hem". Okee, een beetje beduusd gaan we naar de auto en rijden dan maar terug naar het hotel en de boot. Geen Lefkas autorit vandaag.

Wat wel gezellig is, is dat Mariëlle en Kees uit Zwartsluis aan het ponton komen liggen (vrienden van de Seamare) en ook de Zin met Louis en Frank. We hebben nogal wat te vertellen. Annelies is een dag knock-out van alle hektiek maar daarna loopt ze langs de Zin voor een praatje. De eigenaar van de huurauto moet wel de sleutel terug. Ondertussen belt de arts dat we 's avonds al langs kunnen komen bij Odin om eten te geven, goed voor het diertje om ons te zien.

Vasili Aravanis Ltd.

We proberen dan een scooter te huren en we slagen erin die bij Vasili 300 meter verderop  te bemachtigen. Op voorwaarde dat we hem om 21.00 uur terug hebben gebracht want er is iemand die hem dan heeft geboekt. Verder zegt Vasili met zijn rookstem: ,,the high season has begun. All Italians and bla bla bla". Bezine is gratis en hij tovert een jerrycan voor de dag en vult de tank. Het gutst er overheen, maakt niet uit. Zo.. met een doekje weer droog en even in de buitenlucht zetten, klaar. Stap er maar op. Annelies kijkt wantrouwend of er niet nog benzine druppelt en een vonk zou kunnen krijgen waarmee je rok verbrand. Maar ze heeft geen rok aan dus dat scheelt.

Aangezien we al om 19.00 uur bij de dierenarts zijn hebben we een uur met Odin. We aaien en troosten hem en Charis Kalos, de tweede arts van de Vet Clinic ziet meteen een heel andere kat. Odin is reuze blij en praat met Peter kattentaal en nu kan er dus voedsel toegediend worden zonder dat hij braken gaat en meteen ook medicijn. Charis vertelt ons veel over de blaasontsteking, mogelijk ontstaan door stress. De uitslagen van alle bloedwaarden en leverwaarden waren perfect. Via een infuusje krijgt Odin pijnstillers, antibiotica, anti-braak medicijn en voeding.Alle eten via het infuus. Odin plaste urine met bloed deze dag en heeft pijn. De krampen die we zagen als hij op de bak zat waren niet van de diaree maar mogelijk van de pijn bij plassen. Iets om van te leren als het weer eens met een kat gebeurt. Het maakt enige indruk dat de katten dus echt ziek kunnen worden van stress en er is momenteel geen andere oorzaak te vinden, want we houden ze altijd dicht bij ons. Wat betreft het donkere ovale voorwerp in de darmen dat te zien was op de X-ray: dat was alleen lucht. Odin krijgt Duvalac te slikken, daarmee wordt de stoelgang bevordert en is alle lucht er uit.

Terug bij scooterzaak, op aflevertijd, zien we de volgende huurder nog niet. Onze magere gerimpelde verhuurder zit onderuit achter zijn bureau te dutten. Hij is blij dat we op tijd zijn en heeft nog wel zin in een praatje. Peter staat stil bij de Vespa uit 1975 waar Vasili trots op is. We hebben ook al gewezen op de oude foto's achter zijn bureau op de wand, waar hij op geleund staat tegen een snelle auto uit die tijd. Ja dat was nog eens een tijd. Praatje oude auto's en de hele romantiek er omheen.

Aangekomen bij het ponton is er meteen van alles aan de hand. De autoverhuurder loopt al een uur rond te zoeken waar we zijn want hij had de sleutel al om 19.00 uur moeten hebben. Annelies doet net het verhaal van de politie aan de bar van het hotel tegen Aris. Maar Aris zegt dat hij het weet en dat de autoverhuurder hier naar ons zoekt. Oh, Annelies gaat de trap af en botst tegen hem op maar wil de bon en de sleutel niet aan hem geven; dat moet Peter maar doen. En zo ziet de verhuurder zijn autosleutel voorbij gaan in de handen van Annelies die naar Peter rent; hij kan het hem haarfijn uitleggen en 10 x sorry zeggen. Er staat een harde wind en Peter is niet bij Skadi maar helpt aan het eind van het ponton. Onze eigen boot ligt ook niet goed. Peter neemt de sleutel van Annelies over en stevent op de autoverhuurder af die nu wel helemaal paf staat en boos is. Hij heeft natuurlijk allang gezien dat de kentekenplaten eraf zijn en o wee wat een ellende met die toeristen.

Samen met de jongens van Zin legt Annelies de Skadi goed. Frank brengt een tweede mooringlijn aan en daarna zakt Annelies neer op de bank om met Peter te appen. ja, die vent is boos. Ze zijn inmiddels op het politiebureau. Wat later blijkt dat Peter maar 40 euro hoeft te betalen voor die kentekenplaten en de eigenaar krijgt zijn autootje weer heelhuids terug. Peter biedt aan nog meer te vergoeden, zijn tijd, zijn benzine. wat dan ook. En hij appt Annelies of we nog een fles Muijer Schipperbitter voor hem hebben. Die vindt Annelies, de laatste. Maar de autoverhuurder wil hem niet en taait af. Avontuur ten einde en als we weer naar de kat to moeten dat huren we een auto bij Vasili.

Wat zeilers meemaken, het heeft niets meer met zeilen te maken, het zijn de nomale vakantiefrustraties. Frank en Louis van Zin die zelf met een zieke kat, genaamd Bella, te maken hadden zeggen dat ze nog nergens zijn gekomen dit jaar. Niet verder dan Corfu en rondjes Ithaka Lefkas. En hetzelfde geldt voor ons. Nu is het wat de reis betreft afwachten tot Odin beter is.Misschien komen we nog ergens in zuid Ionië...

5 en 6 juli, Odin ziek

Onze beslissing om niet langer te wachten met de direnarts bezoeken een beetje op kwam als poepen ( heel treffend) konden we niet makkelijk vervoer krijgen naar Lefkas naar de dierenkliniek. Christo de manager van het hotel hielp ons bij het vinden van een huurauto. Op het ponton bleek geen enkele schipper een huurauto te hebben en verder was een taxi extreem duur. Op het laatst kwam er toch een meneer een nissan micra brengen en daarmee zijn we met Odin om 20.30 naar Lefkada gereden Om 22.15 waren we pas weer terug.

Skadi ligt nog aan het ponton van het Iris Premium Hotel in Nidri. Odin blijft vannacht bij de dierenarts en wordt morgen verder onderzocht. Nadat hij net als Freija, een week een maag/darmstoornis had lijkt het nu te zijn overgegaan in een constipatie. Er is vanavond een röntgenfoto van zijn buik gemaakt en er zit duidelijk een vreemdsoortig ovaal ding in zijn darmen dat alles tegenhoudt. Er wordt bloed afgenomen en urine getest.

Moeilijk om aan te zien hoe je stoere kat dan ineens weer dat hulpeloze mannetje is dat kaalgeschoen met infuus op de behandeltafel zal liggen. Mauwend en tegenstribbelend. Odin hoe arrogant en lastig soms ook, we houen zoveel van je. Hopelijk komt alles snel weer goed.

1 - 4 juli, pontoon Iris Premium Hotel

Van Varkobaai varen wij naar het Iris pontoon. We hebben een afspraak met Tiny en John, Beneteau-club vrienden van jaren geleden. We hebben ze voor het laatst gezien vlak voor ons vertrek in 2015. John en Tiny zijn de trotse eigenaren van een creatief gebouwd appartement in Nikiana. Het huis heeft speelse hoeken en twee balkons, 1 op west en een patio op oost met veel bloemen. Aangezien we geen huurauto meer hebben haalt Tiny ons op maar we zijn met onze bot nog maar amper in Nidri gearriveerd. En we liggen nog niet aan het ponton als we haar autootje al zien rijden. We hoopten dat we al een uur eerder dan gereserveerd konden aanmeren, maar het wordt nog een uur cirkelen. Er ligt een flottielje en oh oh oh wat duurt het allemaal...dat vertrek en al dat geteut.

Het loopt dan al tegen 18.00 uur als we "liggen" en na wat opruimen en Tiny de boot weer eens laten zien, hijsen we ons in een schoon kledingstuk en rijden mee naar huize Nikiana voor een borrel. Er valt zoveel bij te praten en we zitten dermate gezellig in het ommuurde voortuintje dat het er niet van komt om nog naar een restaurant te lopen. We hebben al wat heerlijke kaas en nootjes op en de wijn is zoet en geurig. ,,Kunnen we niet een pizza halen?" John gooit een diepvriespizza in de oven en met wat salade zijn onze buiken geheel gevuld. Wat wil je nog meer? Gezelligheid kent geen tijd. En de sfeer die onder de druivenbladeren bij een kaarslicht is ontstaan wordt niet verbroken door een verplichte opschorting naar een restaurant. Hier is het beter toeven. Tegen 23.00 uur is het de hoogste tijd voor Annelies om een einde te breien aan de avond en Tiny en John brengen ons terug naar de boot.

Een plan wordt geschreven in zand bij eb en de golven rollen de tekst weer weg want we besluiten in de buurt van Lefkada stad te blijven, in de buurt van onze Griekse dierenarts want na Freija heeft nu ook Odin een maag/darmstoornis. Op dinsdag begint hij iets te eten en te drinken maar zijn brokjes wil hij nog niet. Hij is nog niet in orde. We houden het in de gaten en stellen ons vertrek misschien uit naar donderdag. Deze dinsdag is wel een speciale dag want we krijgen ook nog een speciaal bezoek maar daarover schrjven wij later...Nee, het is niet al de kerstman.

Het dagelijks ritueel in Nidri is voor 1 van ons op tijd opstaan en met de katten buiten lopen. Vaak zijn ze al na een uur weer binnen. Zeker Odin. Maar nu is Odin ziek. Freija gaat alleen aan de wandel en ze loopt zoals altijd, te ver. Ze blijft zitten na 30 meter en kijkt gespannen naar een kast. Als Annelies dichterbij komt blijkt daar een hotelkat te zitten en Freija wordt door Annelies direct meegenomen naar huis. De kat achtervolgt ons sluipend, maar krijgt een beker water over zijn kop en verdwijnt. Freija gaat heel vaak op de boot naar het voordek en kruipt onder de rubberboot die omgekeerd op de punt ligt, enigzins schuin omhoog, zodat we nog frisse lucht door het dakraam krijgen.  Ondanks haar verstopplek vinden de zwaluwen haar en scheren irritant langs. Op het ponton hebben ze haar al bijna gepikt. Blijkbaar was ze niet alleen in de buurt van de hotelkat maar ook in de buurt van zwaluwnesten. Het kunnen hele gemene diertjes zijn die als speren hun doelwit raken.

Plan: Astakos ankerbaai daarna Astakos stad. De harde wind over laten waaien. Daarna oversteken naar Poros op Kefalonia en de hoek om naar Argostoli. De temperatuur is nu steeds 27-32 graden en er is middagwind. We hopen tijdens ankeren of aan een kade waar geen stroom is, de boot te kunnen koelen met volle zonnepanelen en een uur de motor aan, of met de losse generator. Laatste kan alleen als we de enigen zijn in wijde omtrek want hij is iets te hard om vooromliggende boten te verdragen.

Vrienden die wij volgen op Polar steps (heel iets nieuws) waren Maaike en Leo van schip Chimo ( zie ons blog 2015 Cherbourg-Guersey) die een reis maakten naar Canada, we volgen nog  trouw Buona Vista die hun schip van Griekenland naar Nederland varen en nu in Lissabon zijn en Orka's moeten trotseren. Een we volgen Rob en Marty van de Imagine.

We zien veel nieuwe scheepslui en steeds meer mensen die een boot hebben in timesharing. Vooral Britten. En vergeleken met 2 jaar geleden is de toename van charterboten en vooral flottieljes enorm. Waar kan je nog liggen hier in de Ionian als je solo vaart en niet bij zo'n groep hoort. Als we de vlaggenboot als zien aankomen grijpen we ons hoofd.

Het laatste nieuws van deze 4 dagen is dat Odin zijn brokes begint te eten en dat betekent dat we met een gerust hart toch morgen naar Astakos kunnen varen....