Sivota-->Erikoussa en wachten

30 september - 2 oktober tussen Sivota en Erikoussa (bewerkt 1/10)

Yes we maken los. einde reis, bijna. Nog 3 tochten. Moe, voldaan.

Met ons mee vaart het motorjacht aventura van Ulli en Heike en we vertrekken om 08.00 uur. Wat voelt het heerlijk om los te zijn met alleen water om je heen, er zijn haast geen schepen op zee. We motorzeilen, het grootzeil is net na de haven gezet. De Aventura wacht even op ons en daar gaan we, in het "Gat" in het weerbeeld. We motorzeilen 7 knopen en later gaat door de wind de snelheid oplopen. De wind begint uit zuidwest te waaien en de golven van 50 cm zijn zuidoost. Achter inlopend en dus comfortabel. Laaghangende zware donkere bewolking trekt van Albanië naar Corfu en het zicht in de verte wordt minder. O jee, we gaan de regen net niet ontkomen. We zitten plotseling toch in een gordijn van regen, eigenlijk net het laatste stuk van de enorme depressie die Corfu bedekt. Je zal maar op vakantie zijn op Corfu nu! Wat een natte en koude week is dit voor die mensen. Ook voor ons wordt het iets kouder en we trekken een shirt aan.

Tussen Corfu en Albanië - in de Straat van Kerkira, krijgen we een andere zee; een verwarde zee en die zal niet meer ophouden. Af en toe lijkt de wind aan te trekken van 9 knopen naar 16 maar dat duurt maar even. Doordat we de bocht nemen om Corfu krijgen we de wind meer van achter inlopend, uit oost. Ondertussen maken de Skadi en de Aventura foto's van elkaar. De wind trekt aan tot 16 knopen maar mindert al snel. De zee is verward en rommelig en de golven worden hoger. Mooiste fotomoment vanuit de Aventura is wanneer Peter het zeil laat zakken en de val aantrekt op het voorschip. Hem deert al het gewiebel niet, die kapitein van de Skadi. Het zou 70 cm golven zijn, nou het is echt een meter of meer. Op de inlopende golven die van twee kanten komen wordt de skadi omhoog getilt en waggelt eraf. Om misselijk van te worden.

We komen om 14.15 uur al aan bij Erikoussa en de havenmeester legt ons aan, zijdelings  aan de kade. Wat een leuke tocht zo met 2 schepen. Genoeg afleiding gehad aan elkaar. De katten zijn ook mak geweest behalve 1 keer dat Odin bij Peter wilde zitten en troost nodig had, en net op dat moment moest Peter naar voren lopen voor het neergelaten grootzeil. Annelies omarmde Odin en dat hielp.

Tja en dan heb je je eerste etappe goed gedaan en dan zwermen er ineens tientallen wespen om je heen. Annelies' grootste angt. We overleven het wel en we gaan eten bij de havenmeester die hier een restaurant heeft. Morgen etappe 2. Het moet want het is de enige dag dat het kan.

1 oktober naar Santa Maria di Leuca - temperatuur 24 graden bewolkt en een spat regen afgewisseld met zon

Op het VHF kanaal horen we midden in de nacht communicatie. We schrikken wakker; hadden dus de luidspreker nog aan en de marifoon niet uitgezet. Dan vallen we gelukkig nog in slaap. Om 06.30 zouden we vertrekken. De wekker is niet gezet. Al dachten we zonder wekker wakker te worden om 06.00 uur, toch slapen we door en om 06.50 opent Annelies de ogen. Het moet al laat zijn. We vliegen uit bed en Annelies kijkt of de Aventura er nog is, ofwel stil is weggegaan. Gelukkig zijn ze er nog.

Peter checkt de weersverwachting: LAmma zowel als Windy zegt dat we op een heel dun randje zullen varen van 80 cm golven, zoals gisterenmiddag aan het eind van de tocht, of 3 uren midden in de 1.25+ terecht komen en je kunt er een derde bijrekenen want golfhoogte is berekend naar een deel van de hoogst gemeten golf en is niet wat je werkelijk hebt. Er is naar ons idee te veel kans dat we in de 1.25+ en vlak daarna in de 1.50+ terecht komen gezien het windgebied dat zich noordwaarts berweegt. Naar de hak van Italië en zuidelijk wordt het momenteel slecht. De Aventura stuurt op Brindisi aan en hoopt het slechtweer gebied voor te zijn.

Wij blijven en nemen, na een koffie en de laatste selfie van ons vieren, afscheid van Ulli en Heike. Reizgers met vele plannen dus mogelijk zien we elkaar ergens tussen Spanje en de Adriatic wederom. Hetzij op het land of ter zee.

De wespen omsingelen nog steeds de Skadi en nu spannen we het muskietennet voor de ingang van de kajuit. Freija heeft nog de moed om buiten doodstil in haar mand te liggen. Het wachten is op de havenmeester want we willen van ligplaats veranderen i.v.m. de verwachte noordenwind en...de wespen.

10.00 uuur. Annelies opent LAmma modelli vento e mare en ziet dat de harde wind op zee toeneemt en de golven tot 2.00+ zullen oplopen. Och, we hopen dat de Aventura het goed doorkomt maar een Catamaran die hier zojuist is weggegaan zit er midden in. Voor ons geldt: wat een goed besluit om te blijven.De Aventura is vroeg in de avond in brindisi. Wat een moed en volhardendendheid om deze lange vaart te doen, in deze golven en speciaal voor een motorschip.

Vandaag klonteren de wespen aan elkaar in de wespenvanger. Desondanks weten er genoeg binnen te komen. Met 1 klap van Peter zijn ze dood. Annelies waagt zich pas na 16.00 buiten. Wespenhutspot recept: men neme ananassap, een paar stukken rauwe kip, de kip goed onderdompelemn in het sap, wachten tot het lekker gaat rotten in de zon en klaar is Kees. De wespen zijn niet te weerhouden.

Overigens blijven we aan deze kade liggen. 's Avonds komen nog meer schepen aan en de kade lligt vol Een boot met Servische stoere mannen ligt voor ons en hebben veel tonijn gevangen/ We krijgen 2 kleintjes en een stuk gegrilde tonijn. Dat bewaren we allemaal voor morgen. Nog steeds kijken we op de weesvoorspelling maar we zijn moe van de reis en speciaal Annelies is er klaar mee en wil een rustige overtocht naar Leuca en Crotone. Dus we wachten... Ach we kunnen nog een koffie drinken in het hotel en rusten, als de noordenwind ons niet tegen de kant drukt vannacht. Erikoussa is stil en nog steeds mooi, vooral wild en nodigt uit tot een wandeling in de heuvels.

en zo heerlijk is het toeven op Erikoussa : filmpje van hotel Erikoussa : https://www.youtube.com

29 september Sivota gutemorgen

Op 28 september komt een donderbui over ons heen, een ware wolkbreuk en de kade loopt over . Ook uit de riolen of afvoergaten van water uit de bergpaden en straten lopen stromen water de kade uit. Het hele havenwater wordt bruin. We liggen goed. In de verte zien we toch nog enkele boten varen die een goed heenkomen zoeken en uiteindelijk zien we niets meer, door de dikke mist van vallende regen.

Regen maakt je vrolijk en net als een kind wil je in de plassen water stampen. Hier golft de regen over de boot het was een spectakel. Dank aan Heike voor de geweldige foto.

Vandaag boodschappen doen in de zon, het is alweer 25 graden. We kopen een olijfolieblik om de de olijfolie van Yannis uit Katakolon in te gieten. Zo blijft het in het donker staan en is het makkelijker in te pakken dan de dunne plastic flessen waar hij ze in verkoopt. Ook scoren we een Griekse melkopschuimer voor  in Spanje. Alles gaat vanmorgen om de wandeling door Sivota, de planning van varen, schoonmaken en gereedmaken voor de winter van de boot.

We hebben deze keer keurig voorraden opgegeten en de blikjes die houdbaar zijn tot eind 2023 laten we liggen.

Plan: vertrek morgen 30 september naar Erikoussa: vertrek om 08.00, verwacht 10-12 knopen wind, we zetten beide zeilen. Golven 40 ccm, bij Erikoussa wat hoger, elke dag lijkt het wat rustiger te worden tussen Adriatic en Ionian.

Volgende dag naar Sanrta Maria di Leuca, eindelijk!! Verwacht wind 10-12 knopen zuidoost, golven zuid 50 cm. Als we 6,5 knoop kunnen zeilen zetten we geen mtor bij. Deze twee dagen willen we liefst met 7 knopen constant varen (aankomsttijd berekend) dus de motor moet bij als de wind wegvalt.

We hebben ondanks soms langdradige uren in een plaatsje waar niet veel te doen is, een hele leuke tijd mede door de gezellige sprekken en het plezier met onze buren Uli en Heike. We hopen dat ze meevaren naar Italië

Sivota

27 september.

Stand van zaken

We hebben hele aardige Duitse buren die met hun motorjacht de Donau tot de Zwarte Zee hebben gevaren en via Istanboel de Med in zijn gegaan.Verhalen te over...

De verwachte enorme regenval en onweersbui is ons zuidelijk voorbijgegaan.

De weersvoorspelling verandert elke 3 uur daardoor is het lastig plannen hoe we terug naar Crotone moeten. Echter, vandaag ziet het er beter uit om langs Corfu naar de thuishaven te gaan en wel dit komende weekend. Er zijn 3 scenarios VANDAAG:

• vrijdag langs west Corfu 45 mijl, overnachten in klein eilandje Malathia en dan 's avonds naar Crotone 117 mijl incl een nacht
• vrijdag zuidwest terug naar Lakka 12 mijl , overnachten en dan 's avonds van Lakka naar Crotone incl een nacht 140 mijl
• tussen Corfu en vasteland naar Erikoussa 45 mijl, overnachten,  en zaterdagavond 21.00 uur naar Crotone incl een nacht varen 121 mijl

Sivota is oorspronkelijk een visserdorpje maar daar is niets van terug te vinden nu er zo veel schepen dit pittoreske plaatsje aan doen. Beeldig uit de verte maar het heeft weinig authentieks meer en het is volgebouwd met terrassen aan de kade waar wij moesten liggen. In het haventje, net als in Paleros, zijn veel plaatsen nu verhuurd aan de vaste ligplaatshouders en alleen als er een vaste huurder weg is kan je er aanmeren. Weinig kans in het najaar. We verwachten erg slecht weer maar er is niets van gekomen deze nacht. Wel is het zwaar bewolkt, heeft het iets geregend en is het nog een beetje triest weer. Maar altijd lichter dan in Nederland en ook altijd warmer: 22 graden om 11.00 uur en dat vinden we al koud.

Vandaag plannen we ook wat we moeten doen in Sivota en Crotone zoals schoonmaak en zeilen eraf, enz enz. Veel lust om de boot qua schoonmaak aan te pakken hebben we de hele zomer al niet en we pakken de bergingen aan als we die leegmaken. Voorraden opeten en kratten vullen en de ruimte dweilen.

Misschien gaan we wat wandelen, we bakken een cake, en we kijken aldoor naar de verschillende mensen op de kade. Er zijn nog veel toeristen uit Engeland en Duitsland, ook Nederland. Er valt weinig te doen in dit oord zeker als het regent. We maken een klimmetje naar het grote hotel en vinden een troep van onafgebouwde apartementen een hoop vuil, katten en achtergelaten prachtige platen marmer. Vandaag gaan we eens naar de strandjes wandelen.

als we vrijdag vertrekken hoeven we geen extra maand Tepai te betalen. Wel tanken we diesel bij. De aanbiedingen van Cosmote zomertarief zijn gestopt en we kopen nu elke dag een top-up van 6 gig. We kunnen daardooor even geen film kijken en veel foto's opladen. Foto albums worden dus later bijgewerkt. De foto's van de Acheron route hebben jullie ook nog tegoed.

wordt vervolgd speciaal de oversteek-planning

Fotoalbum

23 september losmaken van vrienden en de zuid Ionian

Het laat ons niet los, Paleros

We vertrekken nadat Marty nog foto's heeft gemaakt van ons vieren en Christos erbij. Onvergetelijk was dit zeiljaar al waren we niet ver gaan reizen. Voor ons allebei was het een jaar van vriendschappen sluiten en vrienden zien die in de Ionian bleven of terugkwamen na een lange reis. Voor Annelies geldt dat ze 4 geweldige vrouwen heeft ontmoet: Jacqueline, Marty, Marianne, Chris.

Mensen die Annelies moed gegeven hebben, optimisme, kracht. Zo hard nodig na bijna 2 jaar aangezichtspijn, neerslachtigheid, verlaagd zelfbeeld. Marianne's watervrij lessen hebben meer bereikt dan alleen watervrijer zijn.

Daar gaan we dan, opnieuw naar het Lefkas kanaal. Vandaag lijkt iedereen wel naar het kanaal te gaan en we zitten in de file. Meest van boten die naar Lefkas marina afbuigen vanwege de inleverdag van een gehuurd jacht. Net als op de weg zit er een tergende slome boot met tig stootwillen uit ( van zowaar een Nederlander) voor ons. Wanneer de brug open gaat stormt alles naar buiten. We kunnen 8 mijl zeilen.De wind is oost niet voorspeld uit die richting.

In Preveza is de kade stampvol, temeer reden om vrij te ankeren met yes- onze nieuwe ankerlier. Hij ratelt als een parelketting. Geweldig. We liggen in Preveza ankerbaai en het is goed voor ons allevier, deze rust. De katten gaan er een beetje gek van doen. We hebben geen lust om naar de kant te gaan, en daardoor kunnen we geen afscheid nemen van Aris. Maar we zullen hem mailen.

Er was een klein "window" om zaterdag 24 september in een keer naar Crotone te varen maar dat halen we niet en dus besluiten we om stap voor stap oostelijk van Corfu naar het noorden te varen: Preveza, Paxos, Corfu, Erikoussa etc

We kijken 4 x per dag op de weersvoorspelling en het maakt je gek. Elke drie uur is de voorspelling anders, geeft hoop dat je toch snel naar Italie kunt of is meteen een domper want dan blijkt dat je helemaal nergens heen kunt in geen 10 dagen. De Adriatische Zee, de Ionian om Corfu, alles toont een rode kleur op Windy of er zijn golven van 1,70 +

Het wordt dan de volgende dag meteen naar Paxos en de dag erna naar Sivolta Epirus. Het is genieten van de zee en de lucht en we praten over onze plannen en over wat we allebei vooral niet willen. Of we elkaar tegemoet kunnen komen in ieders plan of zin of weerzin. Na 8 jaar varen moeten de stand van zaken maar eens doorgenomen worden en...de gezondheid van Annelies blijft een rol spelen, want ze gaat vooruit maar is "het" nog niet kwijt.

22 september, verjaarscadeau Peter: ankerlier

Rommeliger kan je je een verjaardag niet voorstellen. Om 07.00 uur is Peter "stand by" want - wie weet - belt de techniker wel vroeg om te zeggen hoe laat hij er is met de ankerlier. Maar het geeft niet: Peter is toch al wakker om de katten uit te laten. Gisteren is de Hollandse appeltaart gebakken en wanneer het koffietijd is komen de buurtjes Rob en Marty en ook nog Christos onze havenmeester. Slagroom wordt nog even met de hand geklopt. En we smikkelen de taart op als tegelijk de techniker komt. Druk druk en ook telefoontjes en ieder maakt maar dat hij weg komt want Yes de ankerlier wordt geinstalleerd en wat een beauty.

Met Yeoryos de techniker, die perfect Duits spreekt (voor een Griek) en met zijn collega drinken we ook nog een bakkie en we hebben nog een leuk gesprek met de collega Andreas die ook een vissersboot in de haven heeft liggen. Uiterlijk zou je niet vermoeden dat Andreas meer is dan visser: hij heeft de wereld rond gevaren jaren geleden. Wauw en in die tijd zonder internet! Het gesprek gaat over politiek want al lijkt het niet zo, toch houdt de Oekraine situatie ons bezig. Zonen zijn kanonnenvlees - dat zei ooit de moeder van Annelies in de jaren 60, niet zo lang na de tweede wereldoorlog.

Na de sombere overpeizingen en wisseling van meningen nemen we afscheid van het stel monteurs. Christos komt meerdere keren voorbij rijden en roept vrolijk: tonight come the girls! Naar Peter

De dag bengt niet veel nieuws maar er zijn enkele leuke vejaardagswensen van zoon Brian en Babette en van vrienden. Peter wil er geen ruchtbaarheid aan geven en in de avond eten we gewoon samen bij restaurant Sirtaki. We nemen meteen afscheid van George en zijn vader Dimitri. Nadrukkelijk zeggen we tegen half Nederlandse George dat hij welkom is in Spanje. Ook lopen we naar Ana en deze keer is de omhelzing echt voor het laatst tenzij ook Ana en Achilleas naar Spanje komen, of wij naar Charlerois waar zij in de winter wonen. Een beetje bedrukt lopen we naar de boot maar het gevoel eindelijk los te maken is bevrijdend. Goed voor ons en goed voor de katten die nu naarmate we nog langer reizen zichtbaar thuis missen en de mogelijkheid om meer te lopen.

Het was een geweldige tijd in Paleros mede door de vrienden die daar waren.

20 september, Acheron rivier lopen, wat een avontuur

• De Acheron is een rivier in het noordwesten van Griekenland (regio Epirus), die grotendeels de grens vormt tussen de regionale eenheden Preveza, Thesprotia en Ioannina en uitmondt in de Ionische Zee, in de Straat van Kerkyra. De Acheron heeft een gedeeltelijk onderaardse loop, hetgeen waarschijnlijk een reden is dat in de Griekse mythologie de Acheron een van de Rivieren van de Onderwereld was.
• Acheron is in de Griekse mythologie een zoon van Oceanus en Thetys, en "de rivier van het leed", een van de rivieren van Hades. De naam van de rivier is afgeleid van het Griekse woord achos, dat "smart" betekent.
• De rivier vormde de grens van de onderwereld zoals de Grieken die zich voorstelden. Over deze rivier moesten de schimmen van de doden gebracht worden door Charon, de veerman.
• Tegenwoordig trekt de rivier aardig wat toerisme aan. Met name bij het plaatsje Gliki betreden toeristen te voet, te paard of per kano de Acheron.

Hoogtepunt

Acheron rivier mag zeker gerekend worden tot een van de hoogtepunten van onze reis dit jaar. Met een huurauto van Ana van Paleros Travel bereiken we de bronnen van de Acheron rivier, gelegen in de prachtige groene heuvels van Thesprotia, regio Epirus. Onze gids Hanjo weet waar hij de auto moest parkeren, gewoon beneden aan de rivier bij het dorpje Glyki, onder de dennenbomen. Via een klein bospaadje kunnen we dan al gauw de oever van de Acheron bereiken en begint het wandelen in het ijskoude water van 10 graden. Annelies en Peter dragen oude sportschoenen met een stevige zool. Annelies, voorbereid op zeer koud water zwemmen, draagt een speciaal shirt dat we ooit in Albufeira bij de duikschool hebben gekocht. Het houdt je lichaamswarmte lang vast.

De mannen zijn in zwembroek, na omkleden naast de auto, en daar gaan we dan. ,,voel je de kou al aan je voeten?" vraagt Hanjo. Jazeker, eerst als verdovend daarna als verlammend maar vreemd genoeg wen je er aan misschien ook omdat je loopt; alles in de lijf is in beweging. Om beter evenwicht te houden over de grintvelden in het ondiepe water houdt Annelies de hand van Peter vast.

Het wonder der natuur opent zich voor onze ogen: de kleur van het water gaat van lichtgroen over tot ijsblauw, het is extreem helder en links en rechts spuit door de spleten in de bijna witte rotsen het bronwater van 5 graden. Vindt je de Noordzee koud? Dan moet je hier maar eens in lopen. De takken van loofbomen hangen hier en daar over de rivier overs heen maar naarmate de doorgang smaller wordt ligt voor ons alleen maar lichtgrijs gesteente en ijsblauw water. Zoals gletsjerwater.

Hanjo loopt voorop als Obelix. De Steen van Obelix vinden we vast nog wel onderweg. Het valt ons tegen hoe lastig het eigenlijk is om tegen de stroom in te lopen. Hanjo lijkt er geen last van te hebben en we moeten soms moeite doen om hem bij te houden. Fotomomenten zijn schaars. Tenslotte wil je niet 8 uur doen over de route door al het stilstaan voor de perfecte shot en alleen op speciale plekken haalt Hanjo de telefoon uit zijn waterbestendige tas. Annelies heeft spijt dat ze haar telefoon niet meegenomen heeft maar Annelies kennende zouden we niet ver gekomen zijn.

De Brug is ons doel, op zijn minst. We waden en zwemmen op sommige plekken en strijden vooruit in water van 40 cm diepte tot een meter of meer, het wordt al iets zwaarder. Hier en daar zijn kleine grintverhogingen langs de oever waar je even op kan rusten en opwarmen in een zonnestraal. Een prachtige kloof ligt voor ons en hier is de stroomversnelling het voelbaarst. Aangezien dit de rivier van de onderwereld was, zijn hier diverse plekken naar een God genoemd. Zoals de stoel van Zeus, of de brug van Hades. Een brug van rotsen die beklommen moeten worden, of je moet via de zijkant door een stroomval heen. De stenen onder water zijn nu groter en vaak glad. Het wordt een waar avontuur en met een beetje verbeelding waan je jezelf in een film. Mede veroorzaakt door het feit dat er weinig mensen zijn. We halen een trio van mensen in en zij klauteren over een versperrende boomstam . De benen van Annelies zijn trillerig van de al een jaar niet gebruikte spieren en de mannen van het andere drietal tillen Annelies omhoog. Eén, twee, hoppa!

Aan het eind wacht niet alleen de brug - een restant ervan - maar een waterval. Voor Annelies is de pot met  energie leeg en ze moet nog terug! Hanjo en ook Peter hadden niet gedacht dat Annelies die 2,5 km  stroomopwaarts zou halen. Maar het is tot hier en niet verder. Onze Obelix die niet eerder op een tocht tot aan de waterval was gekomen, stapt door. Ook Peter. En hun wacht de prijs van het vallende water. Annelies houdt zich in stromend water dat tot de knieen rijkt, vast aan....Obelix' steen. Ja, op het laatst toch echt gevonden! Naast haar is het andere stel bezig terug te keren wat voor de vrouw heel lastig blijkt. Ze heeft geen houvast en is bang meegesleurd te worden. Haar man moedigt aan: doe die stap, op deze steen.

De weg terug is bij de boomstammen die van oever tot oever reiken in de stroomversnellingen minder lastig. Voldaan keren we terug, waden we door water dat bij Annelies schouderhoog is; 10 graden.. "what the hell". En wat een overwinning op jezelf.

Aan de lommerrijke oevers waar je kan eten, maar ook een raftboot kan huren of paardrijtocht kan maken, staan beeldige dames in bikini hun selfies te maken, bibbend van de kou maar voor Instagram doe je alles. Wij ook, maar dan voor onszelf.

****grappig

wat dan ook weer grappig is is dat ons een echtpaar tegemoet loopt waarvan de vrouw met blote borsten loopt en de armen over de borsten kruist als zij ons zien. Wat een puriteins gedrag zeg. Ze wordt in een kloof in een rots met de blote borsten gefotografeerd - mooi tegen het witte gesteente - door haar man en dan zoef gaat het t-shirt aan want wij komen dichterbij.

Zalongo

De stoel van Zeus heeft toch speciale krachten gegeven want Annelies heeft zoveel energie dat ze nog een stuk meeklimt bij het monument van Zalongo. Peter wil Hanjo absoluut dit beeld laten zien en niet slechts het beeld is indrukwekkend maar vooral het verhaal. er omheen. 403 treden omhoog en steil. Bij de kapel blijft Annelies uitgeput zitten en Hanjo en Peter zetten een tandje bij want wllen de rotspunt bereiken waar de vrouwen van Zalongo in 1803 zichzelf en hun kinderen in de diepte hebben gestort. Om te ontkomen aan de verschrikkelijke (vaak sexuele) marteldaden van Ali Pasha, de heerser over Epirus in de tijd van de Turkse bezetting.

,,Was het geweldig of niet?" Vraagt Hanjo aan het eind van de dag. Een natuur-ervaring als deze is zeldzaam en onvergetelijk.

19 en 20 september, dagje uit en update ankerlier

Het is inmiddels 16 september, de zoon van Annelies wordt vandaag 33. Helaas is hij deze zomer niet naar Griekenland gekomen maar hij komt wel naar Spanje.Skadi ligt opnieuw in Paleros waar we weer onderdeel zijn van het dorp. Van de ingeburgerde buitenlanders die hier permanent hun schip hebben en/of een huis hebben gekocht. Van het Griekse leven en het heerlijke eten. Van hun zorgeloosheid en vriendelijkheid. Daar tegenover vermoeden wij dat het net als in ieder dorp de problemen met zich mee zou brengen dat mensen elkaar onuitstaanbaar vinden of je bent de beste vrienden. Beter een goede buur dan een verre vriend.

Vandaag moeten alle schepen aan het GM Charterpontoon (de kade) de haven verlaten want alle charters komen terug. In deze maan worden charters veelal slechts voor een week gehuurd dus is er vaker wissel van charteraars in het weekend. We hopen dat we mogen blijven of verhuizen naar het Odysseus ponton of heen en weer van kade naar ponton maar we hebben meerdere opties achter de hand en iedereen die onze buur of vriend is hier, die heeft meegedacht, oplossingen gezocht enz enz.

Onze keuze voor een tweede optie is Kalamos en Dimitri, de vader van George van restaurant Sirtaki zal dan contact opnemen met George de havenmeester in Kalamos, Ze kennen elkaar. Wj kennen de zoon van Dimitri en zo heb je in dit dorp steeds meer vriendjes en krijg je een netwerk van mensen die alles voor je kunnen regelen en voor wie je ook wat terug kan doen.

Gisteren huurden wij een auto voor de boodschappen in Lefkas: ijzerwaren, Lidl, kattengrit. Die dagtocht werd gecombineerd met een route door de bergen en langs de noordwestkust. Hanjo van de Passion was met ons mee en wist een goed restaurant om te lunchen. Maar zonder 4G en zonder de naam van het rstaurant in je eigen opslagruimte- je brein- kom je er niet.

Toevallig reden wij tegen een prachtige locatie aan in de heuvels. Hier was een Paragliding school en de paragliders starten hier hun glijdvlucht naar beneden. Een plek met meerdere terassen aan de heuvel en het bovenste terras direct aan de groene strook waar de parachutes worden uitgelegd. Het werd een geweldig 12-uurtje met heerlijke aparte gerechtjes, een glaasje wijn, alcoholvrij bier, water, plezier, zon, en formidabel uitzicht.

De ankerlier komt uit Athene en de techniker zal hem bij ons monteren. Dat zal in de loop van volgende week gebeuren. Dus moeten we ofwel in Paleros, of in Nidri / Lefkas of weer in Preveza liggen. Voorkeur is Paleros want we moeten toch ook wachten op beter weer om naar noord Corfu te varen en over te steken. De voorspelling is nog steeds "bagger".

Vandaag doen we piano piano, we lopen met Hanjo mee om nieuwe huizen te bezichtigen en Maarten te bezoeken. En misschien kan er een klusje gedaan worden.

aankomst Preveza, ankerlier stuk

Na een korte tocht over een zee met korte swell van 50-60 cm die als duinen onder de boot doorlopen maar toch de boot steeds doet waggelen, komen we aan in Preveza en Peter stuurt het schip pal voor een mooie plek waar we altijd graag liggen. Een plaats met treden naar het water en de toegang ernaar is afgeschermd door een hek en zo kunnen de katten altijd een beetje rond snuffelen in de buurt van de boot, veilig voor mensen die te dichtbij zouden langs komen wandelen.

Mooi! Annelies afstandsbediening in de hand, we hebben allebei de koptelefoons op en Annelies zegt :,,Ja!'' als we recht in het water tegenover de aanlegplek liggen. ,,Ja!" Anker uitgooien. De ketting loopt al enige tijd wat trager maar daarmee houd Peter wel rekening door niet veel gas achteruit te geven. De ketting loopt tot ongeveer 6 meter in het water = 9 meter op de lier. En stopt. ,,Heng heng" zegt de lier, Annelies drukt op de knop van de afstandsbediening, de lier doet niks. Op hetzelfde moment is ook de koptelefoon van Peter uitgevallen en moet Annelies schreeuwen tegen Peter dat hij moet stoppen met achteruit varen. ,,STÒ-ÒP!"

Vooruit dus. Peter stopt enkele meters voor de rij aangelegde schepen en komt naar de boeg lopen. Alles getest. Hij doet het gewoon niet. Peter haalt de ketting met de hand op, dat lukt gelukkig, en daarna varen we maar naar de Marina van Preveza, de beste optie en dichtbij. Ankeren kan niet meer, we moeten aan een ponton met een mooringlijn.

Het VHF nummer van de Marina zoeken we. Niet meteen bij de hand. De Marina moet een marinero inzetten en die gozer loopt ergens een boot te helpen.. We wachten en dan mogen we naar Ponton E. Ping kassa 60 euro per nacht. Het is weekend en maandag komt de techniker zegt de Marinamevrouw.

We liggen goed en de katten kunnen lopen maar Odin heeft angst, mogelijk door eerdere vuurwerklichten. De Grieken feesten namelijk uitgebreid hun einde seizoen en er was onlangs ook een huwelijk. En bij ieder partijtje hoort een stapel vuurwerk. Odin ziet mogelijk enkele rode lichten op de elektrapalen aan voor vuurwerk. Hij komt helaas 's avonds niet buiten op dit fijne ponton . Wel 's ochtends om 7 uur, alleen als Peter meeloopt.

Heel verrassend en een goedmakertje voor de afloop van de dag is dat we tegenover de al eerder ontmoette zeilers/trekkers Roelf en Chris liggen. Eerst in Paleros en nu in Preveza. Ze wonen in Spanje en hebben ook nu veel tips, zijn ontzettend enthousiast over Altea en sinds kort hebben we echt het gevoel dat we ons best thuis zouden kunnen gaan voelen in Spanje.

De dagen vliegen met gezellige uurtjes met Chris en Roelf en als de techniker komt, de lier en liermotor nakijkt en een diagnose stelt, beslist Peter dat er gewoon een nieuwe moet komen. Maar waar vandaan, welke en wanneer kunnen we die dan verwachten?

Het resultaat is dat we terugvaren naar Paleros waar we een reuze plaats hebben voor 6 euro per dag en niet 60 euro. De rekening van 3 dagen in deze marina is nu al 187,= en dat hakt er lekker in.

We varen 13 september terug naar het kanaal van Lefkas. Wederom op een bultige zee. Binnen is alles al veilig tegen omvallen opgeborgen. We gaan om 11.00 uur door de Santa Maura brug die open gaat voor veel boten aan beide kanten. In Paleros staat Christos klaar voor ons, en ook Hanjo is daar en zo worden we geweldig goed vastgelijnd door deze professionele lijn-aanpakkers. Eerst aan het blauwe ponton van Odysseus yachting maar de mooringlijn is de kort. We verhuizen dan naar de kade, om opnieuw aan te leggen met de heren Christos en Hanjo, die de haven moesten rondrennen om ons dus aan de andere kant te gaan helpen.

Ook als de nieuwe ankerlier snel komt kunnen we niet meer weg want er komt een hoop ellende (slecht weer) uit de Adriatische zee naar ons toe. We zitten voorlopig vast, maar we vinden het in Paleiros niet echt een straf. We mogen op 10 oktober ons huis in Spanje in, maar ja dat mag ook wat later worden, we hebben geen haast en willen een pretige overtocht naar Italie.

time to go!

We zouden nog zoveel willen doen en zien en vooral opnieuw willen zien in de Ionian maar het is september, we bereiden ons geestelijk voor op overwinteren in Spanje, erg leuk en spannend, en de herfst komt op ons neerdalen. Leteerlijk want de lucht is gevuld met vocht en flarden mist en lage bewolking hanht over de bergrug van Paleros.

Het seizoen staat vooral in het teken van het zien van vrienden en het herstel van Annelies. Een lastige combinatie want veel zien hren en voelen geeft extra zenuwprikkels die nog steeds onderdrukt worden met oxazepam. Maar...het gaat zoveel beter met haar. Waarom? Omdat de pijn ineens in sprongen verminderd ook als we langzaam het mdicijn afbouwen. Het gaat ook steeds beter juist omdat we zoveel sociale contacten hebben en na corona en ziek zijn is dat nou juist het ding dat ons beter maakt. Veel bijpraten en wat eten met elkaar en nieuwe interessante menen ontmoeten. En net zoals je som opeens in tijdschriften het artikel vindt dat slaat op speciaal jouw vragen, zo treffen wij mensen die toevallig in Spanje wonen.

We hebben duizenden vargen en de antwoorden tellen allemaal mee in hoe we de toekomst gaan invullen. De boot speelt daarin  nog steeds een rol. Dus diel laten we in Crotone. Mochten het volgend jaar er zo uitzien dat we kunnen varen, dan kunnen we alle kanten uit: Adriatisch, Ionisch of Tireense Zee.

Vandaag varen we door het kannal van Lefkas. We hebben afscheid genomen van Ana en Achille van Paleros Travel, van Marjon en Hanjo van SY Passion en van nieuwe kennissen Chris en Rulf, die in Altea wonen en voor het eerst in de Ionische Zee hebben gevaren en kennis hebben gemaakt met het goedkope en makkelijke Griekse leven, ankeren, prijzen, eten, en de mensen.

Plan: 2 dagen Preveza, dan Two Rock Bay, dan Sivota of de baai aan de gens met Albanië. Daarna erikoussa. En schuilen voor onweer en regen. En daar plannen we de oversteek naar Crotone.

deze korte blog wordt nog aangevuld