29 juni, Petalas naar Katakolon, 45 mijl

Goedemorgen Tony!

De katten zijn helemaal gek.  Annelies zet het deurtje open en ze mogen buiten de inheemse geuren opsnuiven en geluiden horen. Er wordt een wild soort tikkertje gespeeld en ze rennen over het dek. Daarna is het doodstil. Hup, Annelies schiet opnieuw uit bed en neemt een kijkje op het dek waar de poezenbeesten zitten en of er niet een in het water is gevallen. Er staat een lekker windje en het ankerwater stroomt nogal snel onder de boot door. Als er een kat in het water gevallen is dan drijft die nu allang ver achter skadi. De angst om een kat te verliezen is altijd groot. Odin blijkt in zijn mand te zitten.

Een uur later is het opnieuw dolle pret en Freija springt vanaf de bank bovenop Odin. Ze jaagt hem naar buiten over het dek en gangboorden en daarna komt ze als overwinnaar met een dikke staart trots binnen. Daarna wordt het stil en we vallen allemaal opnieuw in slaap tot 08.30 uur.

Enkele dagen geleden had Frans van zeiljacht "Bruce" de opmerking: er is nog nooit een kat aangekomen in de Cariben na de oversteek! Die opmerking viel als een bom bij ons binnen en we stonden zo ontzettend "paf" dat we even geen woord konden uitbrengen. Toen Annelies zei: ,,hoezo dan?" Antwoordde Frans: ,,ze glijden van het gangboord af de woeste golven in". We hebben er vandaag een gesprek over en wij zijn van een andere mening. Onze katten mogen niet buiten de kuip en ook niet als we langdurig zouden varen.En als het windstil zou zijn dan zouden we ze wel meenemen naar het voordek maar aangelijnd. Helaas even geen grote vrijheid in 3 weken oversteek maar je kan er echt alles aan doen om ze niet van boord te laten vallen.

Nee, de bestemming van vandaag wordt Kyllini. Niet teveel mijlen en lekker vroeg in de haven en relaxen  aan de kade, misschien nog een klein klusje. Peter springt nog even in het Petalas water. ,,Kom je ook?" roept hij naar de slaapkamer. NEE. Annelies heeft geen zin in nat worden. Maar die gedachte duurt maar 3 minuten en ze komt poedelnaakt uit de kajuit tevoorschijn: plons! De stroming is te sterk om een rondje boot te zwemmen en Annelies blijft aan de trap hangen en zuigt de schoonheid van de omgeving in zich op.

Kom op jongens, ontbijt! We nemen even de tijd voor het zelf gebakken brood van Peter (bakken met de airco aan, wat decadent) met boter en jam of...hazelnootpasta van NOVII, de enige echte - meer dan 40% hazelnoten.

• 10 uur Noordenwind 4 knopen dus motoren
• 12 uur Zuidenwind 1 knoop motoren
• 13 uur Westenwind 3 knopen we besluiten toch door te gaan naar Katakolon; we rekenen namelijk op goede wind na de middag dus dat wordt nog even zeilend genieten ook al komen we laat aan
• 14 uur Westenwind 5 knopen zeilen met Grootzeil, Genua en Kotterzeil
• 15 uur Westenwind 6 knopen nog steeds zeilen
• 16 uur Noordwestenwind , we proberen met de 3 zeilen te vlinderen maar het lukt niet dus motoren met Grootzeil op
• 17 uur Noordenwind 9,5 knoop nog steeds motorzeilen
• 18 uur Noordenwind 2,5 knoop motoren. De zee is onrustig en we varen met rollers - er eeft dus wel degelijk wind gestaan maar op de verkeerde tijd voor ons. De katten moeten in de manden blijven en zijn erg lief. Nabij Katakolon wordt het rollen minder.
• 19 uur varen we rond de per van Katakolon waar je doorgaans 2 tot 3 aangemeerde reuzen van cruiseschepen ziet opdoemen. Nu ligt er 1, een hele oude. Vooral Peter herkent de haven. Annelies heeft er een hele andere herinnering van.

Goed nieuws: een marinero staat al van verre te zwaaien met zijn armen en helpt met aanleggen. Een hele nieuwe ervaring na het gekluns van de oplichter van 2 jaar geleden die wij dan ook gelukkig niet betaald hebben. Nu hangt er een bordje met informatie en 's avonds noteert de Port Police welke schepen er liggen en marinero Alessandro ontfermt zich over de betaling in een officieel echt huisje met Griekse vlag.

Einde van Goofy op zijn scooter en met zijn onechte bonnetjes.

28 juni, etappes maken Prèveza naar Petalas eiland, 43 mijl

Er staat Swell in de ankerplaats en we hebben overlast van boeg-en hekgolven veroorzaakt door koeriersboten die af en aan van Marganona Boatyard naar - zo lijkt het gezien de richting - Cleopatra Marina scheuren.

Wanneer de zon in zijn volle glorie boven het Amvrakikos begint te schijnen zijn de vissers al een uur op vaart, in de binnenzee en ook rondom ons in de ankerplaats. Onze vaste plek tegenover het groene huisje is niet langer een succes. Zo te zien liggen schepen het beste vlak achter Prèveza Marina. Maar het is nu te laat om te verkassen. We halen anker op om 08.20 uur en verlaten daarmee de stad waar we een week stil hebben gelegen voor de airco-klus en wat zaken die geregeld moesten worden.

Peter heeft uitgekiend dat we tussen 8 en half 9  moeten vertrekken om op tijd bij de Lefkasbrug aan te komen die om 10.00 uur opengaat. We zijn er 5 minuten voor tijd. Er is nog 1 schip dat met ons mee vaart door de brugopening. Maandag is duidelijk een stille dag. Wij concluderen dat de charteraars in grote getale - voor zover je van grote getale kan spreken in Coronatijd - op zondagmorgen hebben gezorgd dat ze de eersten zijn.

Gespot: 1 pelikaan.

De wind is NO van achteren 4 knopen en we kunnen niet zeilen. We motoren langs Ormos Varko en Paleros richhting het zuiden. Voor ons ontvouwen zich de eilanden Meganisi en Astakos. Links van ons Myticas. Bij velen bekend. Vanuit het turquoise Lefkaswater glijden we de lilakleurige zee van Myticas over. Dan opeens kondigt zich de wind aan in de verte waar een donkere streep op het water ontstaat. De westenwind blaast hier tussen Lefkas en ithaka door en wij vangen hem op met het Grootzeil dat door Peter zojuist is aangeslagen.

Zuidwest is de wind en we gaan op Grootzeil en Genua met 6 knopen snelheid op Petalas af. Het onbewoonde eiland dat deel uitmaakt van de Echinades Archipel en waar we willen ankeren.We zetten het Kotterzeil erbij maar niet lang daarna valt de wind weg. We verleggen de koers naar een zichtbaar windgebied bij zuid Meganisi en daar gaan we weer met 4,5 knoop op drie zeilen verder. We zijn een plaatje alhoewel je niet kunt spreken van een ontstuimige vaart. Maar dit is ook heel fijn, vooral in dit prachtige bergachtige landschap met blauw water. Ionië op zijn mooist.

De keuze is deze dagen uit: vroeg vertrekken en 40 - 50 mijlen afleggen of later op de dag vertrekken en minder mijlen afleggen maar wel kunnen zeilen....

We overdenken de keuzes van de komende dagen naar Katakolon, Kiparissia, en Sapienza terwijl we genieten van een Griekse salade bereid door Annelies en met olijfolie van de Lidl. Deze smaakt zo overheerlijk dat we besluiten bij de Lidl nog meer blikken olijfolie te kopen en in te slaan.

We zijn het enige schip dat ankert bij Petalas, later komen er nog 3. Het ruikt sterk naar een inheems soort dennen en 's avonds hoor je vreemde geluiden van dieren alsof je in een jungle gaat slapen: gekirr, geritsel, gefluit. Vast van uiljes en krekels. De katten vinden het interessant en zitten gezellig bij ons in het maanlicht.

Natuurlijk kijkt Peter op de laptop naar voetbal wedstrijden maar af en toe komt hij buiten koffie drinken. En er zijn nog talloze dingen te doen op de boot maar nu even niet - het komt nog wel. We willen eerst genieten.

27 juni, Prèveza en het feulleton van de airco

De laatste dagen in Prèveza aan de kade treffen we voorbereidingen om de koudelucht slangen aan te brengen hiervoor is de 90 graden bocht die door het hoofdschot naar de slaapkamerkast loopt met glasvezel en epoxie ingelamineerd.

Ook wordt het T stuk, bovenin de slaapkamerkast, waar de lucht gesplitst wordt naar de kamer en de slaapkamer, over het gat in het hoofdschot waar de luchtuitlaat naar de kamer doorheen loopt, vastgelamineerd. Na 24 uur drogen: zo vast als een huis.

Op de ankerplaats vandaag brengen we de geisoleerde buizen aan waar de koudeluchtstroom door gaat. 1 buis tussen de airco en de 90 graden bocht. Onder de bank waar de airco staat, gaat 1 lange buis van de 90 gradenbocht door de slaapkamerkast omhoog naar het T stuk, 1 korte buis gaat tussen het T stuk en de uitstroom in de slaapkamer.

Alle binnenbuizen worden met beugels vastgezet op airco-90 graden bocht en T stuk, alle buiten buizen zijn met zilvertape daaromheen vastgezet.

Tezijnertijd volgt een volledig verslag met foto's over de gehele inbouw

We hebben proefgedraaid met de generator erbij en gebleken is dat wanneer de airco op de laagste ventilatorstand staat (1 blokje van de 5) de generator nog niet op 1/3 van zijn vermogen draait. Alleen als de airco aan gaat (begint met koelen) zegt de genrator even: ,,broem". En daar blijft het bij.

Op hoge stand van de ventilator (5 blokjes van 5) draait de generator nog niet op de helft van zijn vermogen, vermoeden wij. Zowel in de kamer als in de slaapkamer komt er voldoende koude lucht zelfs als de ventilator in lage stand draait.

In Prèveza hebben we gemerkt dat de temperatuur van 32 graden binnen snel terugloopt naar 27 graden, op lage stand van de airco. Dat belooft wat als het echt heet wordt.

 En nu het verhaal van de vrouw:

als een man gaat werken berg je dan maar. Hij doet alles voor je maar je moet niet zeuren over de rotzooi. Dames zorg voor koffie en een koek en dan komt het helemaal in orde. Stiekum legt Annelies dan toch een tang weer bij de set tangen. Of ze vindt een sleutel (nr. 10) los in het kastje die daar niet thuishoort en die Peter vast en zeker wel nodig heeft. ,,waar is de schaar?' vraagt Peter en ze zijn alledrie verdwenen maar we vinden er wel weer 2. En elke keer dat de schaar rondslingert legt Annelies de schaar weer op tafel - zo ben je als vrouw de onzichtbare die ervoor zorgt dat je man denkt niets kwijt te zijn. Natuurlijk, en we weten dat dat antwoord zal komen - ruimen we altijd teveel op en kan hij niets vinden want hij heeft zijn vaste plek voor àlles?

Annelies assisteert en geeft handschoenen aan en knipt glasvezel (de katten liggen buiten en mogen ook niet binnenkomen; glasvezel vallen namelijk op de vloer...) Het kwastje met epoxie druipt en Annelies haalt papier of houdt kwastje vast. Geeft goede raad. Veegt geen zweet van Peter's hoofd. Heeft nog net geen operatieschort aan.

Door de rommel moet je heen kijken want je krijgt een airco en beter dan ooit kan je Med-temperaturen overleven. En wat een genot om alles weer in de kast te mogen stoppen en de loggerkamer opgeruimd en overzichtelijk met slechts noodzakelijke dingen zoals de zonneschermen, de kussens, de proviand.

Living aboard in Prèveza

Het is heet aan de kade en in het weekend is er harde muziek tegenover ons in café Prevere. Na een week is het tijd om te vertrekken naar een ankerplaats. Het was niet alleen een week van werk maar ook van plezier doordat we Ton en Anneke van de Lunde zagen en kennis maakten met de "Bruce"-luitjes. Het eten was goed en goedkoop, sommige dingen duurder geworden, en de ouzo smaakte weer ge-weldig. We misten bij het etentje en aan de kade Gerard en Jacqueline. Er liggen veel Nederlanders maar we hebben er niet met veel gesproken.

De katten vonden het eng druk buiten maar liepen soms toch een paar meter onder de kade op het pad bij het blauwe hek waar Skadi lag. Liefst om 05.30 's ochtends want om 06.30 lopen er joggers, wandelaars en vuilniswagens.Grappig is dat je in de avond weer dezelfde ballonnenverkoper voorbij ziet lopen als vorig jaar. We beseffen dat hij op een goede avond minstens 50 euro mee naar huis neemt, misschien wel 100. Net als toiletjuffrouw is dat toch een Ferrari bij elkaar na verloop van tijd. Toch?

En de dieselman probeert zijn dure soms vieze diesel te slijten net als voorheen. Er is niets veranderd....Een Indiase jongeman komt kersen verkopen en we willen 1 kilo voor 2 euro. Stiekum zegt hij: ,,3 euro".

,,Nee: 2 euro for 1 kilo". Hij zegt:,, 3 kilo?!" ,,Nee, 1 kilo!" Ofwel de euro's of de kilo's wil hij ongemerkt verhogen maar Peter is resoluut. Hetzelfde gebeurt bij de buurman. We moeten er wel om lachen, hij kent zijn verkooptrucs. ,,Ga maar naar de grote catamarans! Daar zitten 10 mensen op. Die willen wel veel kersen!" roept Annelies lachend. hij snapt dat we het snappen en loopt lachend verder.

Restaurants en zaken doen hun best om goed te te verdienen. Wij houden het bij het etentje met de vrienden en een ijsje. Zelf maken we Calamris nero  en een Curry. We hebben aan het hek een gesprek met de Australier Pimbo die hier al een paar jaar zijn vaste stek heeft en we krijgen een Amerikaan naast ons: Stefan en Holly. Hij voert vanwege Trump en hoe de wereld naar Amerika kijkt en oordeelt liever niet de Amerikaanse vlag maar de Engelse.

Toch erg dat je je schaamt voor de vlag van je land?

Prèveza, station voor proviand en diensten

Zonsopgang: 06:14. Zonsondergang: 21:06
Temperatuur in de nacht 23 graden, overdag max. 29 graden, in het binnenland 37 graden, hoogrisico voor kwetsbaren

Prèveza is gelegen in een gebied met een warm mediterraan klimaat. In dit klimaat zijn de winters regenachtig en hebben ze matige, varieërende temperaturen, terwijl de zomers warm en relatief droog zijn (behalve in kustgebieden die ook in de zomer wat meer verfrissende temperaturen en neerslag hebben).

De warmste maand is augustus met een gemiddelde temperatuur van 25.5 °C. De koudste maand is januari met een gemiddelde temperatuur van 9 °C. De meeste neerslag valt in november (155 mm) en de minste neerslag in juli (10 mm). Het klimaat geeft een goede indicatie van het te verwachten weer op lange termijn, bijvoorbeeld voor het plannen van een reis of vakantie naar Preveza.

Skadi klussen:

Airco verder inbouwen, hij werkt fantastisch en gebruikt veel minder stroom dan de draagbare airco die we naar huis gebracht hebben. Ook minder geluid.

Nu moet de slang met mondstukken door de muur en omhoog door de kledingkast in de slaapkajuit met dan een T-mondstuk terug door de muur naar de salon en naar de slaapkamerruimte. Gaten uitboren dus en goed uitmeten waar die gaten moeten komen. Voor Annelies: de kast leegmaken en de monteur (Peter)  van koffie voorzien!

- Naar Aris -

• 3 tassen wasgoed veel handdoeken, beddengoed en de omtrek van de bedtopper,
• gasflessen en brandblussers
• auto huren voor een "prikkie"

- Diesel halen, Lidl inkopen doen

- Duikfles laten controleren "op zicht", en wanneer de duikfles niet goed meer lijkt, moet hij naar Athene voor keuring. Daar moeten we een week op wachten. Gaan we niet doen; als we de Peloponnesos omgaan leveren we de duikfles zelf wel af in  de buurt van Athene. (in Chalkis?) Geen haast.

- Paleros met de auto, bezoek aan Maarten met een kijkje in de haven want Maarten heeft gemeld dat de kade nu grotendeels bezet is door een chartermaatschappij.

Het is ook fantastisch om Ana en Achilles weer te zien, we praten bij op het pleintje achter hun huis, met een koffie of een Ice-tea. Christos de havenmeester komt langs en we proberen hem in te schakelen om voor ons een plek te reserveren in deze nu - altijd volle - haven. Er volgt een heftige discussie tussen Ana en Christos en we verstaan er natuurlijk geen snars van en resultaaat van het hele opgewonden gesprek is dat we gewoon op de ankerplaats voor de haven moeten wachten met ons schip, zien of er een schip uitgaat en dan binnenlopen. Dat kan iedereen en dus maakt het geen verschil of en wanneer wij komen - het blijft lastig. Op terugweg naar de boot stemmen we af dat de eerste aandacht gaat naar het inbouwen van de airco en de klussen in Prèveza. Mogelijk gaan we nog naar Paleros, maar misschien hervatten we gewoon de transit.

Skadi voortzetting van de route. Transit stops worden mogelijk Petalas, Katakolon en Sapienza en daarna....?

Min-puntje van de dag: we zijn afgelegd. Langs de weg een fles olijfolie gekocht, er blijkt water in te zitten.

21 juni, Lakka naar Prèveza, 36 mijl motorzeilen

De zuidenwind brengt vochtige lucht naar de Ionische eilanden. Het luik gaat om 06.15 uur open voor een onrustge Freija die al vroeg "de boel afbreekt in huis". Er is van alles omgegooid en verplaatst en Freija probeert zelfs de met klittenband bevestigde rugleuningen van de bank te trekken. Daarbij uit ze geluiden die we niet vaak horen zoals hevig gekreun. Odin slaapt bij zijn baas als een trouwe hond en dan heeft Freija de salon voor haarzelf. Dat gaat al een paar dagen zo. Vaag bewust van alle spektakel slapen we er doorheen tot Annelies echt wakker geworden is. Ze gaat mee naar buiten waar ze meteen een mooie rondblik heeft over Lakka, een stilleven.

De laatste mijlen van onze - door prettige haltes onderbroken - transit staan voor onze boeg. De boot is nat van de dauw en plakkerig en wordt door Annelies afgezeemd. Schoon wordt ze wel maar de zandregens van het voorjaars hebben hardnekkige vuilsporen achtergelaten langs de gangboorden en die zijn alleen met oxaalzuur te verwijderen. Een klus voor later.

Vertrek 10.45 uur. Wind: zuid tot Zuidoost, 5 knopen. Waarom niet op zeil? Dan komen we wel later aan. Grootzeil wordt gehesen buiten de baai, Genua bijgezet en Kotterzeil. In de loop van de tocht gaan we over in een stukje motorzeilen en om 16.00 uur weer op zeil, daarna even motoren.

Aan de kade vinden we een plaats bij het hekje dat voor de katten een goede priveplek biedt. Beneden het hekje liggen de aanlegringen, deze verlaging in de kade wordt weinig door flanerende boulevardgangers gebruikt.

We zijn op ons eerste station in een traject naar...Volos.

20 juni, a hell of a sail to Lakka, 28 mijl

Yes, de eerste zwempartij van Anneles, in het groene paradijs.

Onvoorstelbaar hoe de tijd tikt: er is een jaar voorbij en we zijn een jaar ouder maar hier staat de tijd stil en er is niets veranderd. Alsof je net als Mary Poppins in een tekening stapt. En Hokus pokus het schilderij leeft. Het water kabbelt, een vogel roept, een hond blaft en op de zandweg die over de dicht begroeide heuvel loopt rijdt een auto met een kano er op. Het zand knarst . Dat zijn de enige geluiden.

En dan beginnen wij aan de dag, stil maar langzaamaan aan de praat. We kijken uit over het water en de heuvels en dan halen we om 11.30 het anker op: met modder. hoe kan het ook anders: dit is Mud Bay.

We zijn op vaart naar Lakka. We gaan kruisen. De wind is zuid, alhoewel voorspeld als NW. Het is een heiige dag, 28 graden en een beetje klam. Alles gaat plakken. We hebben vol tuig: Grootzeil, Genua en Kotterzeil. De zee loopt mooi bruisend onder de Skadi vandaan. Ter hoogte van Syvota aan het vasteland valt de wind weg en de motor moet aan. We zien trouwens meer zeilschepen, er lijkt een kleine flottielje Syvota's ankerbaai in te zijn gegaan. Maar ook naar Lakka op Paxos zijn enkele zeilers op vaart.

,,Je zal zien dat de wind veranderd als we Corfu niet meer langs gaan maar de open zee in varen tussen Corfu en Paxos". Dit nog niet gezegd hebbende trekt de wind aan naar 5 Bft en de golven naar gmiddeld een meter en we zitten opeens midden in een fantastische zeiltocht. We gaan goed schuin, 25 graden en Peter zet een knik in de schoot om minder schuin te gaan voor Annelies en de katten! We lopen constant meer dan 8 knopen over de grond en door het wate halen we een maximum van 9,5 knopen. Het echte `skadi gevoel dus weer.

Een spannend moment voor Annelies is het neerlaten van de zeilen in deze zee en met deze wind en ook nog met 4 andere (charteraars?) zeilschepen die in de 5 Bft.popelen om Lakka binnen te gaan en nog een laatste blauwe ankerplaats te krijgen, want er liggen - tellen we later- wel 40 schepen.

De belachelijkste vraag van de week

Er zit een 43 voet boot voor ons met 3 Fransozen in reddingsvest. Ze kijken rond en "lopen te trutten". Hallo zeg, kan je even doorvaren? Annelies loopt naar voren en vraagt:,,what is your plan?" En Peter vraagt ,,what are you doing?" en zij vragen: ,,What are YOU going to do?" En Peter roept: ,,anchoring of course!" en de Fransozen vragen  - midden tussen 40 ankerende zeilboten in blauw ankerwater: ,,What? Here???"

Ja duh, waar anders?

We gaan uiteindelijk liggen in de stillere ronding van het uiteinde van de baai niet ver van het dorpje en in minder blauw water. Want hier beweegt het niet als er swell komt, hè Manuela ;) ? Zijn we echt nu al in Lakka? Wat gaan we snel!

19 juni, van Erikoussa om Corfu heen naar Ormos Valtou, 42 mijl

22 mijlen gezeild; 21 mijlen gemotord

In de marina van Erikoussa staat een lichte swell bij NW wind - niet onbelangrijk om te weten.We vertrekken weer want we doen in feite een transit van 200 mijl naar Prèveza.

De ferry-aankomst is nog even een opzienbarend moment en vooral de stress van de reizigers die eilandhoppen, vakantiegangers zowel als oma's compleet met uitbundige bloemen voor de tuin. Een plaatje welke wij niet schieten uit respect voor privacy is de priester met zijn lange baard gehuld in zwarte pij, die moet wachten op zijn vervoer.

De golven zijn 50 cm hoog, we voeren Genua en Grootzeil. Voelbaar voor de katten is de andere stand van de boot en Freija verhuist van de speeltunnel op de bank naar de veilige mand onder de buiskap. Ook Odin heeft zijn heil al gevonden in zijn fietsmand. In de verte doemen de bergen van Albanië op in een mistige entourage. We zien nog steeds weinig zeilschepen. 1 voor ons, 1 achter ons en 1 motorboot.De weersvoorspelling is dat de wind zal afnemen tussen Corfu en Erikoussa. Maar in ditzelfde gebied zal de wind na 13.00 uur toenemen en de golven zullen hoger opbouwen.

Plan: we gaan achter Corfu langs. Peter ontbijt met slechts koffie en Annelies eet Brinta - vezelrijk. Het is opnieuw relaxt vertoeven op de boot met een cappuccino en een koekje, lekker om je heen kijken, een snoepje voor de kat. Odin is ondertussen knock-out onder een deken die hem een beschermd gevoel geeft bij de hotsenden zee.Temperatuur 24,5 graden, ach wat ideaal.. In Puglia is het opeens 36 graden en in Nederland 16. We zitten hier goed. ,,Zo zul je nog zien dat we deze hele zomer die airco niet hoeven te draaien", zegt Peter.

Tot aan Ayios Stefanos op Corfu zeilen we fantastisch, max. 8,9 knopen. En dan om de hoek van Corfu: boem klapgijp, net als we samen even beneden zitten en aan de laptop naar Windy's voorspelling kijken. Een windshift van West naar Zuid. We zeilen nog even met het Kotterzeil erbij. We spotten ook een dolfijn die met ons wil spelen, onder de Skadi door van links naar rechts en dan is hij weg.

De wind valt weg en we moeten weer motoren. Peter loodst de Skadi de baai in en we leggen de boot voor anker in de ons bekende uithoek van deze inlet bijgenaamd Mud Bay. Een stil paradijs waar weinigen ankeren omdat het water niet turquoise is.

18 juni, bijgewerkt 21/6: S. M. di Léuca naar Griekenland, Erikoussa, 86 mijl

28 graden zonnig

Santa Maria staat bekend om zijn swell. Alleen bij noordenwind lig je stil. Wij zijn geankerd west van de noordelijke pier waarachter de tanksteiger ligt. We liggen tegenover twee kleine stadstorentjes en een heel klein strandje. De swell loopt hier dus niet zo erg tegen de rotsen maar loopt wat uit tussen die torens en op het strandje. Alles ligt te wiebelen. In de marina, en aan de tanksteiger, ook een groot Maltees jacht. Opvallend is het mindere aantal vissersboten dat uitgaat.

In Crotone had Giuseppe al verteld dat de visserij op zijn kont ligt. Corona: restaurants gesloten - vissers hebben geen afzetmarkt. Veel vissers zijn gestopt met visserij. Kleine vissers verkopen nog wel en behoeven ook niet zoveel om van te leven. Overigens krijgen Italianen in deze crisis 500 euro per maand van de regering. Daar kan men in zuid Italië, vanwege het goedkope levensonderhoud van rondkomen ( met een huurhuis van slechts 300 euro)  maar in noord Italië is 500 euro een schijntje en daar heeft men het echt moeilijk, daar waar het leven heel veel duurder is.

Om 05.45 uur is Annelies wakker en wekt Peter met een koffie en een stuk Nederlandse ontbijtkoek, onze laatste. Freija krijgt brokjes en daarna halen we het anker op en varen weg. Het is klam en kil:,, waar is mijn joggingbroek!?" vraagt Peter. Joggingbroek? Die zit alweer bij de najaarskleding - onder het bed.

Wind West draaiend naar Zuidwest. De zee is vlak en eindeloos...Het water is prachtig. We koesteren ons in de zon ook Freija. We motoren maar het Grootzeil is aangeslagen want je weet maar nooit...

We moeten motoren en dat is dit tweede traject net zo heerlijk inslingeren voor vooral de katten en ook Annelies. Maar ook Peter geniet van de zeil-loze tocht.Ondertussen heeft Peter deTepai betaald voor juni. PLF Passenger Location form = gezondheidsverklaring ingevuld en bij geel boekje en paspoorten gestopt. In geval we controle krijgen in de Griekse wateren.

De interface voor de boordcomputer doet het al sinds vorig jaar niet meer en we moeten eigenlijk een andere kopen...maar ja, er zijn zoveel kostbare wensen en ook onverwachte kostenposten dat we steeds niet voor aankoop hebben gekozen, we doen het met een papieren logboek. Heel nostalgisch. Een cadeautje ooit van een vriendin toen we vertrokken in 2015. Hij komt nu van pas. Een boek uit het jaar 0, want wie vult nog in wat de stroom is in de Med? Of de "miswijzing-drift-variatie? We noteren zeilvoering, wind, knopen, snelheid en onverwachte gebeurtenissen - daar is helaas geen vakje voor. Ook staan en van die oubollge spreuken in van vermaarde dichters uit de 17e eeuw. Dan grijpt Annelies liever terug naar nog heel vroeger naar Socrates of Pausanius. Ja die zeiden nog eens tijdloze levenswijsheden!

Om 11.00 uur is de zwakke wind WZW en blijft zo. De zon streelt ons in de milde zomertemperatuur; het is een dag voor zonnebaden en seks. Ook de katten knuffelen en eten en slapen.

Om 15.00 uur komen we aan in Erikoussa. We ankeren maar er staat een onverwachte Noordwesten wind die de boten doet schommelen en we beslissen prompt om het anker weer op te halen en de haven in te gaan. Echt, we gaan niet weer een nacht wiebelen. We leggen aan naast een Italiaan met een mooie Hanse van 45 voet: zijn trots. De havenmeester is de eigenaar van het restaurant en die hadden we niet eerder ontmoet want vorig jaar oktober was alles hier uitgestorven. Niet veel later komen er twee patserige snelle motorjachten naast ons liggen. Zeer vriendelijke mensen en we hebben een hoop te bekijken want de huurder van het schip is een apart type. Met strohoed, bierbuik, en gebloemde boxer paraderend over het schip; een figuur waar je mond van open valt. Maar het moet gezegd: helemaal blij met "ciao tutti  e bella vacanza!" Zeer uutgelaten en aardig. Daarbij heeft de eigenaar en schipper nog een sfeervolle toevoeging gedaan: 4 kleuren knipperlicht onder de boot zodat horen en zien - op het ritme van de muziek - je vergaat. Peter ruikt een vaag soort wiet en het hele stel is al schor van de geanimeerde gesprekken aan boord en niet geheel onbelangrijk: il vino, wanneer ze nog uit eten gaan. De Gatti moeten nog wel even bekeken worden: ,,que belli gatti!" Complimenteren de stemloze ragazza's.

Wij hebben ook blauw lampje gekocht....we doen hem wel aan als we solitair liggen.

17 juni, vertrek Crotone naar Santa Maria di Léuca, 72 mijl

Wat zijn we toch relaxt als we vertrekken. Even om je heen kijken, vooral niet vergeten de loopplank binnen te halen of het elektrasnoer van de console op het ponton af te halen!

Patricia, onze nieuwe Canadese zeilvriendin zwaait ons nog uit, Bill van de Yuvatan zien we niet. Maar de dag ervoor hebben ze beiden nog even op de Skadi gezeten en hebben we - vooral technische - bootverhalen gedeeld.

Zon, 28 graden, wind NW 7 knopen; het wordt motoren en dat wisten we. Maar om in te slingeren met de katten erbij is het wel prima. We maken ons lang niet zo  druk meer over zeilen, het is reizen.

We zijn los! Weg varen dat voelt pas echt als zeilseizoen beginnen. Niet het aankomen met de auto in Crotone. Niet van de werf het water in. Nee, losmaken is echt los maken.

Crotone is nog niet uit het zicht of Odin is onvindbaar. De angst dat hij in het water terecht is gekomen is altijd een tikkeltje aanwezig al weet je dat dat niet logisch zou zijn. Hij zat binnen in de speeltunnel, de onovertrefbare schuilplaats tege drukdoenerij van mensen en geluiden van motor en lijnen. We zoeken toch even ongerust waar hij kan zitten en hij zit achter de bank-rugeuning, achter de opbergvakken hoog-diep tussen bootwand en binnenkast. ,,Nu ben ik helemaal klaar met dat gat - ik ga het nu echt dichtmaken", zegt Peter en hij moet Odin eruit trekken via het bovenkastje met al de instrumenten aansluitingen. Dan ben je nog niet klaar met zo een Siamees en moet je met hem in de armen nog therapie toepassen. je mag dan nog wel op je eigen plek zitten. Aaaien dus en Odin put vertrouwen uit de blik van zijn baas die hem diep in de ogen kijkt. Vol adoratie zijn de felblauwe Siamezenogen gericht op die van Peter en het komt weer helemaal goed. Annelies bekijkt het hele toneel vanuit haar kuipstoel met een koffie. Jaloezie...?

De Genua staat - daarvan is Odin blijkbaar het meest geschrokken: van al het geraas boven hem op het dek net toen hij dekking zocht in de speeltunnel op de bank. De hengel met gloednieuw lokaas is uit. Maar we vangen geen tonijn al slepen we het aas gedurende 60 mijlen. En vorig jaar zaten we van een enorme portie sushi op te smullen...zo jammer nu.

Het positieve aan de tocht is de rust, de prachtige zee, en we kunnen wat zonnnebaden. Maar Annelies kan de zon niet in ogen hebben en de haarrand - steeds minder. Ach leeftijd brengt zo zijn ongemak. Droge pijnlijke ogen, vlekken op je huid, bedekken die handel. Zonnebril, pet en meteen onherkenbaar.

Sinds jaren pakt Annelies de Selfiestick weer eens en we maken een fotosessie dat natuurlijk het nodige lachwekkende gestuntel oplevert op de punt van het schip. En dan te bedenken dat Annelies aan het begin van de reis nog doodsbang was van het uitalen van die toer.

We maken stommen foto's waarbij Peter te moeilijk geconcentreerd kijkt ipv een foto-smile op zijn gezicht tovert. Of de kotterlijn waarachter we ons staande houden staat dan net op een gezicht ipv tussen ons in. En we geven opniew toe dat je als amateur toch wel 20 plaatjes moet schieten om de beste eruit te halen. En wat mankeert er dan nog aan? Juist: dolfijnen. Ook die zien we niet vandaag terwijl de zee er perfect voor is. Alles voelt en ruikt als dolfijnenmoment. We genieten van de dolfijnloze adembenemende Skadisfeer met de azuurblauwe zee die onder de punt vandaag schuimt, en we zijn ons diep bewust van de unieke positie waar wij ons in bevinden elk jaar dit avontuur te kunnen en mogen beleven.

Ook positief: geen plastic zakken in het roer gekregen. Terugkijkend op ons avontuur van oktober vorig jaar...poe...dan zijn we daar nu goed van afgekomen. 

Gespot:1 baby schildpad, slechts 3 zeiljachten. Ook dit jaar weer: waar is iedereen? Berichten bereiken ons dat het in Kroatie leeg is en dus een walhalla (tip) om nu naar toe te gaan. En de natuurparken smeken gewoon of je wilt komen en langer blijven. Jongens we komen volgend jaar.

Om 19.00 komen we aan bij Santa Maria di Léuca en we varen en kijken rustig rond. Ja er staat swell en dat is niet veemd voor Léuca. We "motten" er mee "dealen". Er liggen 3 jachten en we zouden aan de kade kunnen liggen maar liggen daar niet nog steeds afgedankte schepen en troep?

Skadi snelheid 6,5 knoop, uiteindelijk alles gemotorzeild bij max 3 Bft. We ankeren in 5 meter in zand en het Ultra Marine krabt 2 keer en dan: ,,beng!" Vast als een huis. Peter vaart zacht achteruit en het anker houdt moeiteloos. Nog 5 meter erbij en de slurf erop. Hoe ging dat ook alweer? Yep Annelies heeft de kunst te pakken. Koptelefoon op is ook zó heerlijk!

Godsamme, Annelies kan niet berusten in de swell. Peter zoekt een oplossing. Nu nog wegvaren door de nacht "gaan we dus niet doen" en ook Annelies wil dat niet. Ook de katten niet maar die kunnen het niet zeggen. Aan de louche kade liggen? Het lijkt daar wat opgeknapt, nee gaan we niet doen. In de Marina: God wat schudden de schepen daar en dan voor dat geld dat je daar moet betalen! We blijven en Annelies maakt een bed op in de logeerkamer. Daar lig je namelijk in de scheepsbreedte ipv de scheepslengte en dat helpt. Na haar pilletjes tegen de altijd aanwezige zenuwpijnen en scheuten aan de mond kin en kaak - ja mensen dat is rode draad in dit hele jaar - valt ze in slaap. Freija komt nog even gluren en snuffelen maar de vreemde - van bed en Peter gescheiden situatie staat haar niet aan en ze kiest voor haar eigen plek. Katten draaien zich alle kanten uit om te slapen dus die kunnen de swell goed aan.

Annelies slaapt als een roos. Morgen gaan we ofwel naar Erikoussa of "hoppa" gewoon door naar Corfu. Hoppa is in Grieks trouwens "halt" dus kijk uit met die uitdrukking in het Hellas.

14 juni, Crotone life, de airco en MMN

Het lang verwachte pakketje, de douchepomp, is afgeleverd. Corriere Expresse duurt hier 10 dagen. Afzender: MTO Nautica. Wij noemen het MNM nautca: MTO Nooit Meer.

Ze gaven nog wel door hoe laat het pakje zou komen. Tussen 17.30 en 19.30 uur.

Dus we zitten op een gegeven moment paraat en tussendoor loopt Annelies even naar Patricia, de Canadese. Dan ziet ze een rode wagen rijden naar het uiterste puntje van de pier: de Corriere Expresse. Peter heeft het ook gezien en loopt naar de wagen toe en vraagt de chauffeur om het "pakketto". Antwoord, naturalmente op zijn Italiaans: DOMANI. ...Hoe kan je zo dom zijn om iets anders te verwachten: DOMANI. Die had ik ook wel kunnen verzinnen.

Domani dus :I en hoe kàn dat nou weer? Sip zitten we in de kuip en als rasechte Nederlanders die tot de bodem gaan om alles uit te puzzelen vragen we ons af hoe dat kan dat vanuit Catanzaro die douchepomp nu niet in de rode expresse auto zit. Mikken ze dan de helft van de pakketoos gewoon niet in de auto om morgen ook nog werk te hebben?

En dan komt opeens Guiseppe aanlopen met een wit pakje, we zien hem langs de kade lopen en het hek van de marina doorgaan in onze richting. Wat kan de verwachting van een pakketje spannend zijn. Verdomd, hij komt ons ponton op lopen.

Annelies vliegt hem zowat in de armen en roept: ,,Giuseppe Ti ámo!" Het lijkt wel een lied. We geven hem in ruil een pakje Hollandse speculaasjes (met molentje). ,, ...eehh...is forre my wife-eh". zegt hij. De speculaas gaat dus zijn keuken in. Of de prullenbak, wie weet.

De blijdschap is groot want - douchen kan natuurlijk gewoon ook zonder nieuwe douchepomp als Peter hem handmatig aanzet - maar het betekent dat we kunnen vertrekken naar Griekenland!

Fijn was het in Crotone. Alhoewel we niet veel in de stad geweest zijn voelt het opeens veel meer als een thuis. Om de dag loopt Annelies over de boulevard. Reeds om 07.00 uur en ze doet haar 7000 voetstappen. Meer om het lijf los te maken dan de stappen; het is een prachtige ontwakings-loop. Alles komt tot leven, de mensen, de honden die uitgelaten worden, de zaken die hun deuren openen, de straatvegers die - tot aan de haven - de boulevard schoonmaken en de mooie kaneelkleurige stranden aanharken. De zon is op en de zomertemperatuur is nog gematigd. Is het niet het mooiste moment van de dag?

De airco

Intussen is Peter het gat gaan maken in de bankbak naar de slaapkamer toe. Daar moet de 13 cm brede koudeluchtslang van de airco doorheen met 90 graden bochtstuk. In de kist waar de aico staat en om de uitgeboorde opening heen ligt veel zaagsel. Dat moet opgeruimd. Alles kost wel een paar uren maar deze fase is dan klaar.

Het wordt nog een klus: het moet omhoog door de kledingkast en dan met net zo een plastic bochtstuk, maar dan in Tvorm, naar links en naar rechts. We bekijken het project en Annelies besluit om het bovenste deel van de kledingkast op te offeren: daar komt het T stuk in. Beter dan boven op de kledingkast: het is geen gezicht zo'n knal oranje T stuk op je kast en ook dat kost bergruimte. Ja, Peter vindt het een super idee. We testen de airco samen met de generator en wat blijkt als de airco op vol vermogen draait - draait de generator nog niet eens op half vermogen (airco 900 watt max. , generator 2 Kw)

We hebben al wat aan die boot verbouwd om het praktisch leefbaarder te maken. En je ziet steeds meer dat anders kan, je gaat ook anders leven in de loop der jaren, je heb minder spullen mee maar je gaat ook andere spullen willen - net als thuis.

11 juni, Crotone meer dan een start voor een reis

De kleuren van de zee vervagen van lichtblauw naar smaragdgroen Het zeegebied van Capo Rizzuto is de meest uitgestrekte van Italië, met een oppervlakte van 15.000 hectare zee. Acht voorgebergten begrenzen het beschermde gebied, waarvan de eerste, Capocolonna , een echte archeologische vindplaats vertegenwoordigt, het bewijs van de glorieuze pracht van de Magna Graecia . Hier verrijst de enige overgebleven Dorische zuil van de beroemde tempel gewijd aan de godin HERA LACINIA.

Hera, vrouw en zus van Zeus en koningin onder de goden, Hera werd vereerd als de beschermgodin van de weiden, vooral van de vrouwen, van de vrouwelijke vruchtbaarheid, van het gezin en van het huwelijk.

Het heiligdom, een van de grootste en beroemdste in heel Magna Graecia, werd onmiddellijk de belangrijkste plaats van aanbidding van de Ionische vesante, een bestemming voor reizigers en zeevaarders van over de hele wereld die bereid waren votiefbeloftes te betalen om zichzelf in de gunst te brengen bij de machtige godin.

Vereerd als de beschermgodin van familiebanden, ontving de godin Hera Lacinia vóór het huwelijk aanbiedingen van fijngeweven kleding van jonge vrouwen. Een groot deel van de votiefobjecten kwamen uit verre oorden, zoals de Egeïsche eilanden, Anatolië, mediterraan Afrika...

Goud, juwelen, terracotta vazen ​​werden  door pelgrims als geschenk meebrachten, waaronder de beroemde Diadema  en de mysterieuze Nuraghische Barchetta, die tegenwoordig worden bewaard in het Nationaal Archeologisch Museum van Crotone , in de zaal gewijd aan de Schat van Hera.

,,Wanneer ik mij begeef op de Lungomare van Crotone, denk ik aan de rijke geschiedenis, zie ik de kleuren van het water en weet dat ik binnenkort weer deze vermaarde Ionische Zee op ga met Peter met de Skadi. De zon staat al hoog om 8 uur en over een uur is het warm. Niet te warm om te lopen en je te laten koesteren door de zonnestralen voor een uurtje of twee. De stranden worden geveegd en het plastic, het dorre riet in de bermen wordt bijeengeraapt door een aantal onderhoudsmannen van de gemeente. Hier, waar de mooie lichtbruine zandstranden aan het Ionisch water liggen kan dat wel. Maar hoe dichter ik de haven nader is er minder aandacht voor die rigoreuze schoonmaak en het plastic dwarrelt rond op de straat die naar de kade met zeilboten voert. De wind zal het straatvuil geleidelijk aan naar de weg blazen en daar vermengt het zich weldra met de rest of komt terecht in een straatdeel waar wel schoongemaakt wordt. En ik vraag mij af waarom het zo is en waarom mensen er niets aan doen en misschien is men wel zo gelaten omdat er niets aan te doen is.... Ik oordeel niet over de verschillen, maar ik geniet van zoveel meer dat ik op mijn weg tegenkom".

Laat het aan je voorbijgaan en geniet van de charme van de stad. De balkons met planten, de strandtaveernes wie het leven weer zijn ingeblazen na de straffe coronatijden. Alles bloeit weer op. Sommigen zijn helaas wel failliet. Toeristen zijn er nog weinig. Een duikschool is niet opgestart en wanneer wij vragen de duikflessen te vullen wordt dat een probleem want de flessen kunnen niet hier maar misschien alleen in Reggio gevuld worden. Dan zijn ze misschien niet op tijd terug.

We hebben nog steeds een lijst van dingen te doen en we verwachten een pakje. Pomp voor de douche besteld bij MTO Nautica. Dat zou binnen 72 uur afgeleverd worden maar na 5 dagen krijgen we bericht dat de bestelling is verwerkt en na 8 dagen krijgen we het in handen (hopen we), dat is maandag. We hadden vandaag of morgen willen vertrekken maar dat wordt maandag of dinsdag. Geen haast, we leggen ons erbij neer, zoals altijd: piano piano, dit is Italië ook per webshop. Peter gaat wel een kritiek plaatsen. Vernietigend - je kent Peter.

Op zaterdag is het pakje binnen 12 uur van Catholica naar Catanzaro getransporteerd. Op zaterdag werkt de post niet. Maandag misschien wel? Dan kunnen we dinsdag of woensdag zeilen naar Santa Maria di Leuca.

Wordt vervolgd....

8 juni, Skadi wel en wee

Voor diegenen die denken dat we hier maar een beetje zitten te relaxen in de kuip, winkelen en kleine klusjes doen, "berg" je maar want hier komt de lijst

• Grotendeels en nog dagelijks wordt de Airco ingebouwd. Dat betekent dat reeds in de werf DE GATEN gemaakt izijn in de scheepswand, een onderwater voor de aanvoer van koelwater en een boverwater voor afvoer van het koelwater. Nu in de marina is het gat gemaakt onder in de bankwand voor aanvoer van warme lucht. In de kledingkast is een gat gemaakt waar het bedieningspaneel inklusief temperatuurmeter door Peter is bevestigd . Technicus Gino heeft de elektra aanlegd met een eigen automaat vanuit centraal paneel boven de navigatietafel. Werk is gaande en 12 cm ronde gaten moeten in de kledingkast rechts van de slaapkamer komen, om de luchtslang door te voeren met een Tstuk en daarmee wordt de koude lucht geblazen door slaapkamer en woonkamer tegelijk.

Dames: je hele kamer ligt regelmatig overhoop, zittingen van de bank en afdekplaten van de bankkist staan overeind in je boudoir en allerhande schroevendraaiers en onderdeeltjes liggen overal. Het moet even...

• Caframo ventilator geplaatst in logeerkamer - geringste geluid bij grote snelheid.
• Annelies heeft de huik gerepareerd
• We hebben de huik en de zeilen geplaatst en de huik beter in zijn vel getrokken.
• Zonneschermen geplaatst
• Hoezen van stuurwielen en kuiptafel gereinigd en opgeborgen
• Kotterstag geplaatst en Kotterzeil aan dek gelegd
• Aankoop nieuwe swiffel voor het anker, pikhaak, nieuwe landvasten gekocht 15 meter per stuk.
• Italiaans vlaggetje gekocht ook belangrijk, je bent immer te gast
• Vloeren blijven dweilen, de katten zijn mega gaan verharen en dat duurt nog 2 a 3 weken
• Logeerkamer ordenen maar je bent ook steeds iets kwijt en we hebben grote pakken koffie, wc papier en zo die passen niet in de krat
• auto maar eens ordenen waar we verpakkingsafval in hebben gekwakt en alles weggooien (niet op straat)
• Voorraad gehaald bij Lidl, Eurospin en Coop
• Chinese winkel: nuttige en goedkope dingetjes aangechaft

Voor het eerst in 2 weken nemen we een "terrasje met koffie een een dolce". We lopen naar de werf en betalen Elio een deel van het verschuldigde geld.

We zijn op zoek naar onze splitter die we geleend hebben aan ene Duitse Patrick om samen met Jan Pieter en Wil van de Orion elektra af te nemen van de werf. Jan Pieter en Wil met hun camper. Helaas zijn Jan Pieter en Wil vertrokken en ook Patrick's catamaran is in het water geheveld en de splitter is nu in zijn bezit. Peter zegt: Okee laat hij maar 50,= euro overmaken... Elio heeft zijn telefoonnummer en zo kunnen we afspreken met Patrick dat hij de splitter in Preveza bij Aris achterlaat.

We verwachten een pakje, zondag besteld bij MTO Nautica: de nieuwe douchepomp. Zou snel geleverd worden....

We zijn dan nog niet aan het varen maar het kan ook nog niet, gezien al die klussen. En hoe meer jaren je reist hoe relaxter je in de reis zit. Dan vertekken we maar niet. En dan varen we dit jaar wederom maar niet zo ver. We zitten hier gezellig en we zitten hier Okee.

1 - 5 juni, van de werf in het water en airco perikelen

Het is niet dat je moet wennen aan de ruimte. Opvallend is dat je niet meer weet hoe je altijd ging koken, waar je je tandenborstel altijd oplaadde (oja, usb-draadjes in een verlengsnoer. En waar ligggen die ?) Wat zetten we altijd in welk kastje? En waar creëerden we een plek - ver van keukenherrie en traplopende mensen - voor de kat?

Op de kant of "a terra" is het bootleven al helemaal beperkt en na 3 dagen reizen zou vooral Annelies zo graag relaxt op het water liggen en - nog meer belangrijk - de eigen douche en WC willen gebruiken en niet steeds met je nachtplasemmertje, acrobatisch de ladder afdalen (ho, niet schudden) en naar de toiletten lopen. Kamperen op hoogte dus. En continue heb je het gevoel dat er iets niet klopt wanneer een boot op de blokken staat. Annelies is opeens wagenziek door het idee dat de boot rijdt.

Flexima wat een kwaliteit!

Onze matrassen stonden in de winter overeind. De boot is droog en de matrassen zijn fris. Mede doordat ze gereinigd zijn in oktober door Aris in Preveza. Na 6 jaar is het bed nog steeds uitstekend, niet ingezakt mede door de topper. 

We doen boodschappen met de auto en we pakken veel uit. De auto is nu een milieubak geworden en we gooien het wel een keer weg. Na 6 jaar hebben we steeds minder kleine dingetjes aan boord maar er zijn nu wel enkele hele grote zaken die ruimte opeisen zoals de airco.

We maken ook binnen altijd schoon als de boot winterklaar moet zijn. Maar vanwege tijdsdruk door Corona vorige herfst hebben we niet meer kunnen boenen of opbergen. De stootwillen zijn grijs en daaronder rose van zandregens. Getver wat komt er een viezigheid mee met regen. Een deur/kattenkrabmat is niet opgeruimd en daardoor is het teak verweerd. De Plotter heeft een niet werkend knopje... De douchepomp werkt niet goed meer - verouderd?

We zijn nog lang niet toe aan de rosebruine boot afspuiten en dus kan er geen zonwering aangeklikt worden; eerst moet de techniek in orde zijn. De eerste dagen zitten we  gedesorienteerd versuft in de kuip in de zon met koffie bij te komen en te denken wat en hoe we dingen moeten doen

Peter pakt de grote doos van de airco uit en naast alle tassen en kratten worden de onderdelen nu ook binnen op tafel en de banken gezet. Annelies heeft een paniekmoment. De rug toekeren en eerst het bed opmaken en kleding uitpakken en kastjes vullen. We hebben nieuwe kleding gekocht want alles was oud en lelijk. Annelies stort zich op het heerlijk inrichten van de kledingkast, vooral niet naar achteren kijkend.

Mannenwerk

Op de werf staat de Orion en we ontmoeten Wil en Jan Pieter. Hun boot wordt verkocht en ze hebben een camper bij het hek staan. Wil en Jan Pieter hebben ooit een prachtig Pilotboek over Kroatie aan Sophie en Gerrit van de Llano gegeven en dat mooie boek vol platen en toeristische beschrijvingen naast navigatie adviezen en havensituaties is sinds 2 jaar in ons bezit. Het is dus ontzettend leuk om de mensen te ontmoeten die het boek weggegeven hebben. Jan Pieter helpt Peter met het aan boord brengen van de 25 kilo wegende airco. Na gepieker van Peter, want op de schouder de ladder op is geen goed idee, wordt er een takel gemaakt.

En de airco past als gegoten in de bankkist met precies genoeg plaats voor nog 3 onderdelen erbij. De volgende dagen helpt technieker Gino om de aircogaten te boren in de wand en watertoevoer en afvoer aan te sluiten. Intussen raken de kasten op orde en is er stof weggehaald en in de keuken schoon gemaakt.De oven was al spik en span.

Na 4 dagen wordt Skadi in het water gehesen en we maken een plan hoe we dat met de katten doen....in hun mand in de auto- alsjeblieft niet in de zon en niet terwijl de grote kraan al wordt opgestart.. Piano piano..domani domani.