Google 'Translate'

Skadi Discovery Tour
Zeilschip Skadi
 

31 juli, Paleros aardschok

https://www.volcanodiscovery.com/earthquakes/greece.html

We hebben het al vaker gevoeld, vooral die keer in Rome, toen er onder ons schip een kleine vloedgolf deinde. Een aardbeving buiten Rome. Al gebeurt het vaak, kijk maar op volcanodiscovery - je voelt het niet altijd. Je bent je er ook zelden van bewust dat het zo vaak voorkomt. Maar hier is het een en al vulkaangebied van Sicilië tot Rome en van Rome tot Griekenland.

Annelies is heel vroeg wakker. En wanneer de haan van Paleros voor de vijfde maal kraait en het tegen 6 uur loopt, gaat ze met de katten naar buiten. Het is dageraad en in de verte glinsteren de dorpslichtjes tegen de bergwanden. De bergen tekenen zich blauw af tegen een mistige lucht en op zee varen al meerdere kleine visssersboten. Met de armen gekruisd tuurt Annelies naar de horizon; zonsopgang is het mooiste moment van de dag. Freija zit voor de loopplank op het beton met ingevouwen pootjes onder haar borst helemaal gelukkig. Dan begint Freija opeens te wiebelen. Tegelijk lijkt er een lichte duizeling in het hoofd van Annelies te komen maar het is niet haar hoofd die duizelt maar de betonnen pier. Een aardschok.

Het is ontzettend vochtig en we zetten vaak 's nachts de airco aan maar vannacht eens een keer niet. De temperatuur daalt buiten van 34+ naar 27. Alles staat open maar het koelt gewoon niet lekker af. Zoon Joran zei ooit een wijze zin:,, als het hout niet droogt dan droogt de was ook niet". We gaan geen was draaien vandaag. Het hout blijft nat. En als straks de juli-zon weer medogenloos op de Med schijnt dan kan je misschien je strandlaken nog drogen aan de waslijn. Die van ons zijn nog nat na het zwempartijtje van de avond. Na een hele dag in de airco met af en toe een ommetje in de hitte, is het zwempartijtje een cadeautje op een saaie binnenzitdag. Het is niet leuk, maar ja, je kan niet heerlijk elke dag een auto huren. En het is niet anders dan in de winter thuis, wanneer de regen op de ramen striemt en de wind steenkoud om je oren waait en je met je handen op je rug beslist:,,nee, ik ga niet naar buiten vandaag". En soms klaart het dan om 19.00 uur op en kan je eindelijk je huis uit. Hier hetzelfde, na 19.00 - nou....20.00 is het "te doen".

We hebben weinig vertier sinds onze vrienden allemaal hun eigen weg gaan. De Buona Vista is in Preveza en zij halen de zeilen neer, de boot gaat op de kant.De Milky Way vertoeft in Vathy, de Fago doet ook zijn eigen rondjes in deze buurt. Het is op zoek naar beschutte baaien of koele stranden of plaatsen waar even geen charters komen; een hoop rekenwerk. Wij hebben wel een brommer gehuurd en heerlijk langs de kust gereden en strandjes bezocht. In een piepklein baaitje gezwommen. In helder blauw water.

update van de eerste dagen in Paleros

Het is nogal duister wie hier nou eigenlijk havenmeester is. Egenlijk is er geen havenmeester. Op de pier van GM yachts was George havenmeester maar is als zodanig ontslagen. Hij gaat alleen nog over een beschikbare plaats als een GM Yacht weg is. Dan bel je hem en klaar is Kees. Maar onderling heeft George met ene Christos geregeld dat we aan het houten ponton van Odysseus Yachting mogen liggen. Christos, die ook duikwerk verricht voor Odysseus, haalt ons binnen. en we krijgen een mooring lijn. In de loop van de week blijkt dat Christos zich ontpopt tot havenmeester want de schepen betalen liggeld, iets wat nooit eerder hoefde als je van een charterplek gebruik mocht maken; wel betaalde je stroom en water. Maar Christos tovert een betaalmachientje uit zijn tas. Soms betaal je na een paar dagen. De brutale schreeuwende Zuid-Afrikanen betalen direct. Wij hebben nog geen betaalverzoek gekregen...

We vragen Christos beleefd of hij ervoor kan zorgen dat we mogen blijven in het weekend. Het blijft onzeker maar als hij op vrijdag zegt: ik denk dat het lukt. Dan geven we hem een fles Schipper Bitter. En zaterdag moeten wij dan inderdaad verplaatsen. Naar de pier van GM. Daar staat George. En later loopt Christos daar ook en er mogen toch gewoon meer jachten komen liggen op de GM-plaatsen die leeg raken. Hoe zit het in elkaar? Moet je eerst bellen? Of gaat het op voorkeur. Want op zaterdagavond wordt 1 yacht geweigerd en de volgende mag er wel tussen schuiven. Vermoedelijk moet je van te voren wel gebeld hebben. En het is onvoorstelbaar hoe snel een telefoonnummer doorgespeeld wordt onder zeilers want iedereen schijnt in een mum van tijd door te hebben dat je dus gewoon weer in Paleros kan liggen, als je maar reserveert of misschien wel gewoon beleefd vraagt of het mag. Ondertussen betaalt Peter braaf tot woensdag maar voor de dagen aan de Odysseus pier betaalt hij er 2 niet...Thanks man.

Een rare zaak, maar we zeggen verder niks. Dit is Griekenland.

we blijven in Paleros ( we mogen van Christos en GM Yachts) tot woensdag of zaterdag. Maar voor de afleiding willen we eigenlijk verplaatsen. Voor beschutting tegen harde wind liggen we goed, tegen hitte is geen oplossing. We mogen blij zijn dat het niet 40 graden is of meer. Deze zomer is tot zover een vrij normale qua temperatuur. Mei was koel. Juni was heerlijk. Juli en augustus zijn gewoon de zomermaanden.

We zien uit naar nog een augustus rondje hier en naar een kalme zigzag route naar Corfu in september.

 
agia paraskevi

26 juli, naar Paleros op de feestdag van een heilige

Jacqueline is vanmorgen nog even aan boord om foto's en video's uit te wisselen via we-transfer. En we praten het Aacheron-rivierwaad-plan nog even door. Dat betekent dat wij een auto huren in Paleros en hen ontmoeten in Parga of bij de rivier. We moeten daarom tot 6 augustus in Paleros blijven.Het is tijd om los te maken, dringt de kapitein van Skadi aan! We hebben met George van GM Yachting en daarna met Christos-een soort havenmeester van Paleros afgesproken om daar tussen 13.00 en 14.00 te zijn.

Een tochtje van 10 mijl en op de motor. Christos kennen we niet, dat is alweer een nieuw mannetje die de plaatsen beheert van Odysseus yachting als de charters uit varen zijn en het is ook niet duidelijk wie wiens baas is of wie van wie geld opstrijkt. Later op de dag zitten we bij Aana en Achilles van het reisbureau en Achilles zegt: de een draagt werk op aan de ander en wie het geld krijgt weten we niet. Ik wil het ook niet weten. Een ji betaalt niet en een ander misschien weer wel. Het zit allemaal onduidelijk in elkaar maar het is zoals het is en bemoei je er maar niet mee. Dit is Griekenland.

We liggen aan het ponton van Odysseus yachting aan de overkant van de kade van GM Yachting. Er staan nu trouwens helemaal geen vlaggen van GM. En George hebben we niet gezien. Een havenmeester is er niet sinds George van die functie is ontheven. Deze meneer, Christos, doet hier ook van alles: hij is ook duiker voor Odysseus als er iets aan een roer gedaan moet worden als een yacht terug komt of als er een mooringlijn in raakt.

Het is even wennen aan deze plek maar de katten vinden het interessant. Een blauw ponton - niet hun liefste kleur maar daarom wel uitnodigend. Freija ziet meteen de parkeerplaats in de verte en ze weet dat daar het grote vermaak ligt. Nee dame, hier blijven.

Er liggen wat aardige mensen om ons heen en naast ons een schip met twee poedels van een hele zelfingenomen zeer bruine mevrouw die graag aan de overbuurman laat zien hoeveel mooie bikini's ze (aan)heeft, hoe welgevormd haar lichaam nog is, vooral onder vallend pontonslang-water: de Bo Derek van 2022.

Agia Paraskevi

We belanden na een avondwandeling midden in een heiligen feest: een platform met priesters en het hele dorp er om heen. Daarna wordt een schilderij van de heilige in processie weggedragen. Achilles vertelt dat dit de heilige Vrijdag is. Vrijdag was een vrouw die om haar goedgeefsheid bekend stond. Wij zien enig verband met de verering van Freija door de Noormannen, hun Godin van vruchtbaarheid en liefde.

Op 26 juli herdenkt de Grieks-orthodoxe kerk Agia Paraskevi, de beschermer van de ogen.

Agia Paraskevi werd geboren in Rome uit christelijke ouders en werd vanaf haar jeugd onderwezen in het geloof van Christus. Met grote ijver trachtte Agia Paraskevi alle geboden van God te vervullen. Vastberaden, gelovend en levend volgens haar geloof, leidde Paraskevi anderen op het pad van verlossing en in het vrome leven.

Toen haar ouders stierven, verdeelde Paraskevi al haar bezittingen onder de armen werd een non. Als non predikte ze het christelijk geloof met nog meer ijver en verstopte ze zich voor niemand, ook al voerden de Romeinse autoriteiten in die tijd een bloedige vervolging tegen het christelijk geloof. Daarna veroordeelden de verderfelijke Joden Agia Paraskevi voor het prediken van een verboden geloof en ze werd voor de rechter gebracht voor keizer Antoninus.

Alle vleierijen van de keizer deden het geloof van deze dienstmaagd van God niet wankelen. Ze onderwierpen haar vervolgens aan vuurmarteling en plaatsten een gloeiend hete helm op haar hoofd. De Heer redde haar op wonderbaarlijke wijze en Paraskevi werd bevrijd en verliet Rome. Ze reisde verder van stad naar stad om heidenen tot het ware geloof te bekeren.

Ze werd voor prinsen en rechters gebracht in nog twee andere steden en werd gemarteld voor haar Heer, op welk moment ze grote wonderen verrichtte en, door de kracht van God, snel herstelde van haar pijnen en wonden. De heidenen schreven, zoals altijd, haar wonderen toe aan magie en haar snelle herstel aan de genade van hun goden.

Paraskevi verduurde buitengewoon pijnlijke kwellingen en werd in het jaar 140 gedood door een zekere prins Tarasius, die haar met het zwaard onthoofdde. Haar relieken werden later naar Constantinopel gebracht.

De gelovigen bidden nog altijd tot haar, voor genezing van oogaandoeningen en velen met oogaandoeningen beschouwen Agia Paraskevi als hun patroonheilige.

Het feest en de herdenking van Agia Paraskevi wordt gevierd met de Goddelijke Liturgie van Sint-Jan Chrysostomus, die wordt uitgevoerd op de ochtend van het feest en voorafgegaan door een mettendienst (Orthros). Een grote vespers wordt gehouden op de avond voor de dag van het feest.

Vandaar...het vele klokkengeluidt en Vathy en Paleros

 
Skadi in Sivota 2022

25 juli Sivota Lefkas

Zondag ontwaken tussen charterfamilies en flatgebouwboten

De swell staat nog steeds maar als de wind niet minder wordt dan kunnen we profiteren van die bries en naar Sivota zeilen. Waar we Jacqueline en Gerard en  Brigit en Rob ontmoeten voor een gezellig dinertje op een sfeervolle plek, het is eigenlijk het afscheid van aqueine en Gerard want die gaan dan terug naar Preveza waar de Buona Vista uit het water gaat. .

De katten zijn in Vathy nu gewend aan de straat maar gisterenavond was het "niet te doen" om ook maar 1 poezen-tred op de kade te zetten, Achteloze mensen dreunen voorbij en er zijn zoveel harde geluiden dat ze liever binnen blijven. Ook vanmorgen om 06.00 uur gaan ze maar kort met Peter naar buiten. Verkeer raast alweer voorbij. Annelies staat eveneens op, goed geslapen, en maakt thee en beschuit met bramenjam van Tony uit Katakolon. De katten lopen binnen om haar heen en vragen aandacht en een snoepje. Peter zit dan alleen in de kuip, maar heeft zijn DuoLingo-dame in zijn handen en leert Spaans.

Het is 31 graden om 06.00 uur Dat belooft wat.Wij hoeven pas om 14.00 uur los te maken en er komen vast wat avonturen met losmakende schepen, charterstress en vroem flatgebouwboten.

De giga en mega jachten vertrekken in stilte. Naast ons dunt het ook lekker uit en wij maken tegen 13.30 los. In dit hele weekend zijn er geen ankers vast komen te zitten behalve die van de Duitser en hoe goed we ook op de uitkijk stonden bj anker-lichtende schepen, niet zij maar wij zijn het schip dat vastzit. Onze ketting ligt geslingerd over de bodem en daar overheen een ketting van een buurschip. We hebben zijn ketting en anker. Onze manier van loskomen is simpel: Peter springt in het water en Annelies gaat naar de boeg, bindt een lijn aan de kikker en gooit de rest overboord. Bij steeds een stukje anker ophalen, morrelt de ketting onder de ketting van de buurman door en uiteindelijk kan Peter met behulp van onze lijn de ankers van elkaar bevrijden. Om de buurman nog wat terwille te zijn legt Peter zijn anker wat meer in lijn met zijn boot, want hij lag veel te schuin.

We verlaten Vathy. Heerlijk op het water met speedboten die ons voorbij scheuren en golven van opzij veroorzaken. Fijn, bedankt. We hijsen zeil in de baai maar al snel valt de Vathy-wind weg en we dobberen door met 2,5 knoopjes snelheid tot 0,8. Nou is het zat en we zetten de motor aan. Dat langzame vooruit dobberen heeft wel het voordeel dat je verborgen ankerplekjes ontdekt...

Zo motoren wij tot de hoek van het eiland en in de verte ziet Annelies een andere zee. ,,Let je op!? Er is wind en veel ook", zegt Annelies en nog geen 5 seconden later sluit ze op voorhand al de voorruit van de buiskap en we zitten in no-time in een westenwind 5 Bft - van niks naar 5. Maar wel lekker.

We zeilen prachtig naar zuid Lefkas naar Sivota ankerbaai - erg in trek bij Flottieljes. Peter stuurt als een gek. Moet De katten slapen. Annelies denkt: zo zou het wat vaker moeten wezen. In Sivota is het al druk. Het is een baai vol gestouwd met pontons en schepen en van de pittoreske inham is weinig meer te vinden. ieder ponton leidt naar een kade met vele terrassen en restaurants en wij schuiven aan tafel bij Brigit en Rob van de Milky Way. En Jacqueline en Gerard van de buona Vista. Het eten is voortreffelijk. We hebben geen hele dure schotelds besteld maar de "gewone" toeristenmaaltijden maar die zijn hier wel beter dan elders.

Een voorlopig afscheid van de Buona Vista vrienden. Maar...we hebben het plan om met zijn vieren (of zessen) naar de Aacheron Rivierbedding te rijden en de bedding stroomopwaarts te lopen - een spannende en aangename attractie, die we nog niet eerder ondernomen hebben. Dus we zien elkaar op het land.

Reparaties: de Buona Vista besluit zijn ankerlier te vervangen, en heeft nu ook een probleem met een stagspanner. Wij hebben ook een probleem want Peter vindt zout water in de boot en na lang zoeken en "sparren" met de Milky Way komen we tot de conclusie dat er een piepklein lek moet zijn bij de schroef-as. Dit jaar de waterseal door Elio laten vervangen en vet erin doen. Dat is de laatste 15 jaar niet gebeurd en dat is zeer waarschijnlijk de reden van het lekken. De Milky Way heeft een airco aan boord die veel te veel ampere trekt en de zekering in de elektrakast slaat uit hier op het ponton.

Dat zijn van die dingen.... Wij hebben weinig kosten aan de boot behalve de winterstand, lift en te waterlaten. Het schoonstralen en in antifouling zetten. Maar dit jaar kochten we een nieuw zeil en een generator. Verder zijn kosten van levensonderhoud in Griekenland laag. Dat gaat wel anders worden naarmate het schip ouder wordt en nu we volgend jaar de Skadi naar Spanje willen varen.

 

24 juli, Ithaka-Vathy

Ondanks de voorspelling dat het in de baai van Vathy 28 graden maximaal zou worden hebben we 37 gehad - althans in de kuip.. God bless the  airco. Dat scheelt liters zweet en bakken energie van een mens. Ondanks dat is het zelfs op een boot als Skadi een zomer lastig uitzitten als de wind  uit noordwest de baai in blaast en alle schepen doet stuiteren en heden morgen bewegen we nog. Misschien een fantastische zeildag?

De airco draait nu dag en nacht sinds 2 dagen. En tijdens een bakkie koffie gaat ons gesprek over uitzitten van hitte op je boot. Voor Annelies een no-go. Als er geen airco was geweest was ze in een apartement gegaan. Als je voor 35 euro met zijn tweeen uit eten kan dan kan je ook een overnachting vinden met airco. En misschien wel ontbijt op je bed.

We hebben nooit een zomer zonder airco gehad, sterker gezegd: we zouden niet weten hoe het is om met 34-40 graden op je boot te zijn en te slapen in hitte. In jaar 2 voeren we vanuit de overwinterstand in Albufeira de zuidoosthoek van Spanje om en gingen naar Marina Thomas Maestre in Mar Menor, Daar besloten we dat we moesten overzomeren en schaften we de airco aan en grote zonneschermen die de hele boot overspanden. Dedraagbare airco-unit stond alle jaren op de bank En zo zaten we vele hete dagen uit. Slaapje, kaartje leggen, puzzel etc. We spanden een doek van hoek tot hoek in de deuropening van de slaapkamer om het daar ook koel te krijgen. Het ging best.

Omdat de ankerlier te langzaam draait vermoeden we dat het probleem in de gearboxzit: te weinig olie. Peter haalt de olie vuldop los en met een ouderwets injectiespuite spuit hij nieuwe olie in de gearox en inderdaad er moet best veel in. Peter laat de kettin wat vieren en haalt weer op, alles lijkt ietsie beter te lopen maar dat gaan we zien als we vandaag het anker gaan ophalen.

Vathyvervolg van zaterdag

De kade is volgelopen op zondag. De enige rustige dag is zaterdag en vanaf zondag begint de hectiek aan de kade, de kijvenden italiaande vrouwen, de vele kinderen, de slenterenden botenbewonderaars. Een als je denkt met je machtige boot indruk te maken dan heb je het mis want er komt altijd een groter mooier en veel duurder bootje binnen. laat in de middag schuiven er tweee giganten aan en machtig jacht 1 is nietig bij het flatgebouw want zijn uitzicht naar links, naar links voor, achterlangs en omhoog is weggenomen.Ondertussen is er een idioot die die zijn stroom aansluit en door het aanzetten van zijn airco ontstaat er kortsluiting op zijn boot. Meteen slaan er in twee palen de hoofdzekering uit waardoor op die palen alle sstroom uitvalt. De Italiaan verontschuldigt zich. Hij wist wel dat er een probleem was met zijn airco en hij keek gewoon of het probleem vanzelf al was opgelost.Er gaat niks vanzelf behalve de zon op, en de rest moet je zelf doen. Gelukkig hangt bij ons nog het briefje aan de muur met het telefoonnummer van Makis de baas die gaat over de ligplaatsen en de kade. Dit telefoonnummer kregen Annelies en Jacqueline van buona Vista, toen zij hulp vroegen aan de port police bij schade makende charters die aankwamen. Aangezien floep- alle stroom is uitgevallen en dus ook de airco, belt peter Makis op. Hij zal een mecanicien sturen binnen 4 uur. We "geinen" tegen elkaar dat die dan na 3 uur en 50 minuten op zijn brommer zal stappen - Griekse methoden.

De kerkklok luidt en er is een feestboot in de haven en we voegen aan ons gesprek toe: en misschien moet de mecanicien wel eerst naar de bruiloft en naar de plechtigheid in de kerk. We gaan het zien. We sluiten ons op om zo weinig mogelijk buitentemperatuur binnen te krijgen. En we doen een spel. De katten dweilen op de bank. En heel langzaam tikt de meter naar 31 en naar 32,5 graden. Zienderogen verslappen de katten tot ze apatisch plat uitgestrekt liggen te wachten tot hitte overgaat. En dan opeens wordt Truus gesignaleert en iedereen cirkelt om truus om te klagen, de dikke Duitser met string-zwembroek waar zijn billen uitpuilen, zijn buik en waar zijn borsten boven bengelen, spreekt Truus boos aan. Hallo! Wat kan Truus eraan doen! Ze heeft een mecanic bij zich en die controleert en reset de palen met zijn sleutel. Binnnen gaat floep- de airco aan en na een half uur ontvouwen de levenloze katten zich weer tot een een dier in plaats van een pop.

 

 

Foto's

  • Petalas bootjes in stille natuur
  • schip met vertier aan boord
  • kleuren ontwaken in  Petalas
  • ochtend in Vathy nog geen volk
  • ankerlier klusje
  • SY Skadi avond in Vathy
 
Vathy schepenkade

23 juli van Petalas naar Ithaka Vathy

De ankerketting zat vol klei uit Mesolonghi ankerbaai. In de ankerkluis leek het wel of er 3 liter plakkaatverf was uitgestort. Het soort klei waar je mee boetseert en je krijgt het er niet af. Een enorme kluit zat aan het anker zelf. In de Marina hebben we het anker laten zakken inklusief de ketting en Peter heeft de ketting schoongeboend. Dat ging stapsgewijs: eerst anker en alle ketting in het water. Dan weer stukje voor stukje ophijsen en Peter boende de schakels meter voor meter. Maar ja je kunt wel weer opnieuw beginnen. Petalas is ook kleigrond en Vathy eveneens.

Probleempje twee: de ankerketting gaat niet snel genoeg omlaag. Als Peter snel achteruit naar de kade wil varen - soms moet je zo handelen in wind- dan houdt de ankerketting de snelheid van Skadi niet bij. Het anker valt dan te laat en de ketting is dan nog geen 10 meter uit maar komt niet op tijd op de grond. Zo grijpt het anker zich later vast en liggen we uiteindelijk aan minder ketting dan we willen. Aan kades iets vervelender , op een ankerplaats kan je ketting bijgooien. We moeten daar iets aan doen. Peter doet vet in de ankerlier.

Naar Ithaka Vathy is het 21 mijl, wind noordwest 5-6 knopen. Dolfijnen niet. Vis vangen niet. Tinten blauw: heel veel. Annelies zegt wel eens; neem de kleurpotlodendoos van Caran d' ache en daar liggen de kleuren van de Med precies op rij.

Aangekomen In Vathy, een paar graden koeler dan Petalas,  willen we het anders doen: een lierhendel in de ankerlier en Annelies wordt geinstrueerd dan  de ketting vrij uit te laten vallen en stoppen met de lierhendel als Peter "ho" zegt. Wat fijn dat we koptelefoons hebben en niet hoeven te schreeuwen. Annelies gebukt en half onder de rubberboot die op het voordek ligt. En Peter 12 meter achter haar aan het stuur. We communiceren rustig maar als Annelies zegt: ,,hij doet het niet" dan is dat 2 keer  en je kunt jezelf niet beletten te gaan roepen. Au mijn oor...

Hij doet het niet. Anker hangt voor de Skadi. Annelies kan de lier niet los krijgen. Peter erbij terwijl we de kade naderen. Peter trekt hem los, loopt weer terug naar het stuur. Annelies zwaait op zijn sein de hendel naar links - niente. Klap op de ketting. Twee keer. Weer niks. Okee. Boot weer in positie brengen. We doen het gewoon op de oude manier maar Peter moet dan even stil liggen als het anker de grond nadert. Dat kan want er is weinig wind en Peter vaart dan rustig achteruit naar de kade, naar het witte huis met de Kerstroosstruik met de wasserette ernaast met de blaffende hond. Vaste plek. Een hele dikke meneer die heel sterk is helpt aanleggen en Annelies is de chef van de ankerketting.  Zoiets is altijd even heel kort en intensief actie - de trossen vast. ,,Liggen we genoeg ver (of dichtbij) de wal?" Ja! Peter zegt:,, ik moet een stroomkaart kopen bij Truus". Plank uit want "Truus" de vrouw van de walstroomkaart loopt rond. Ze is reeds gespot door Annelies vanaf de boeg, want Truus heeft een felblauwe met rode bloemen-jurk aan en Truus wappert nog in de verte. Peter rent meteen naar haar toe en Annelies doet de zonneschermen.

De katten zijn ietwat "stupefait" want we liggen weer op die herrieplek met hond en verkeer , met de vrachtwagens, de brommers, toeristen noem maar op. Eerst gaan ze uit hun mand waar ze zo braaf in lagen tijdens de vaart, naar beneden. Menselijk ritueel: eten drinken poepen en hè hè, even zitten. Helaas drinkt Odin weer teveel water en geeft een half uur later over. Plens alles eruit. Peter is er bij.

De boot naast ons is van Italianen met 2 honden maar liefst. Mensen met honden verwachten eigenlijk nooit mensen met katten nasst hen. Maar ja, dat kan toch echt. De honden komen blaffend in de kuip als de Italianen met veel tassen boodschappen aan komen lopen. De Hond van de wasserette aan de overkant blaft mee. En er parkeert tegelijk een auto aan de stoep achter de wal met....een hond. En het koor is compleet. ,,Miauw", zegt Annelies voor de balans. Onze eigen katten kijken onbegrijpend omhoog naar de kuip waar Annelies mauwt. En Odin een beetje scheel zoals je weet. Wat een tafereel. Peter is terug en we drinken, eten enz.

Vathy, ondanks de hoogseizoenherrie, is een heerlijk oord. Ithaka is zo mooi. Als je de baai invaart verzucht je:,, wat een panorama, want een bergen , wat groen en wat is de zee blauw. De daken rood, de huizen geel wit of rose. Wat een aanblik. We blijven tot maandag, de airco aan want 28-33 graden buiten.

Rond 16.00 uur ligt het toch weer vol en naast ons ligt een motorjacht. De eigenaar mocht hem aanleggen van de kapitein, O God. De kapitein greep wel telkens in. Peter staat klaar op de kade om te helpen. Het wordt gewaardeerd. De kapitein bedankt. De eigenaar met grote bruine ogen lacht Annelies toe, trots dat hij het ook kan. De vrouw in blauwe bloes van de markt loopt ook naar het gangboord en zegt:,, hello!" Allemaal blij. Eindelijk eens een motorjacht met gewone mensen ipv "poehaa". En "poehaa" is er genoeg want op de Italiaanse jachten staan vandaag zwartharige jong-ogende dames die nooit eten, die dure of duur ogende (ali) glimmende horloges om hebben en witte fladder gevalletjes of piepkleine Brazilians voor piepkleine billen en borsten. Er wordt heel wat gecommandeerd naar de Italiaanse mannen met bierbuik en grijze haren. Op de wal draagt men dan een glitterhoed , een schoon wit jurkje en witte slippers met een zilverdetail. Heel gewoon.

 

 

Foto's Mesolonghi lagune tot Petalas

  • 05.30 uur ochtend in Mesolonghi lagune
  • een vroege wandeling 05.36 uur
  • steiger aanblik
  • ochtendgloren Mesolonghi lagune
  • 2022-07-22 045033jpg
  • Marina
  • visfarm Petalas
  • visfarm Petalas
  • visfarm Petalas
  • een onverwacht foiler
  • biijzonder
  • foiler passeert Skadi
 

22 juli, Van Mesolonghi naar Petalas

Mesolonghi naar Petalas

Vanwege de komende hitte stippelen we een route uit naar ankerplaatsen /eilandjes waar de minste hitte wordt verwacht. In de cirkel die we gaan varen blijft het 31 graden, daar omheen tot 38 graden. In Petalas kunnen we van de wind genieten die verkoeleing brengt. Daarna reizen we door naar Vathy omdat daar de temperatuur ook niet hoger dan 31 bereikt (N>B>: onder de bimini kan het dan toch nog de 35 bereiken) . Dan moeten we naar sivota Lefkas want we hebben daar afgesproken met de buona Vista en de Milky Way.

Om 05.00 uur wordt Annelies wakker van een gevecht met een kartonnen doos. Odin is elke dag de bierdoos van Freija aan het aanvallen. En na wat gestoei en van opwinding soms een braakmomentje gaaat Odin in de vensterbank zitten boven het bed van Annelies om de zonsopgang te bekijken en de eventueel verdere spannende details die wij mensen niet waarnemen of de spanning ervan niet begrijpen.

Annelies neemt om 06.00 uur 2 ongeduldige katten mee naar buiten. En legt de passerelle neer. Er zit een zwartwitte kat naar ons te loeren zodra we buiten komen en na een poos afwachten gaan bij de vreemdeling zowel als bij Freija de staarten omhoog en zetten op. Odin komt wat later de plank op en halverwege neemt hij de situatie op, zet de staart omhoog en neemt de pose aan van een jachtluipaard die zijn nest gaat verdedigen. De - overigens mooie - zwartwitte kat wil niet wijken en Freija nadert haar doelbewust: het gaat op een confrontatie aankomen. Dat gebeurt niet vaak. Annelies komt tussen beiden en jaagt de bezoekster weg. Die waggelt naar het begin van het ponton en springt op een schip.

Na slechts 1 inspectierondje ponton daalt Odin weer af naar de hut om bij Peter neer te strijken. Freija houdt van de ochtend en loopt 1 1/2 uur heen en weer waarbij ze tussen spleten in het ponton zoekt naar krabbetjes. Annelies moet haar 3 x terughalen anders gaat ze te ver, naar het parkeerterrein en de bush bush.

We vertrekken om 09.30 nadat Peter de stroomkaart heeft ingeleverd en 10 euro borg terug krijgt. Er is geen wind. Het is nog aangenaam van temperatuur maar de vorspelde hitte hangt al dreigend in de lucht. We willen in Petalas de generator aanzetten als het nodig is. Na de hoek van Centraal Griekenland voorbijeiland Oxia wordt de wind west en we zouden nog 20 minuten op genua kunnen zeilen maar we laten het erbij: de motor bljft gewoon aan. Er liggen 3 schepen maar er is plek zat voor ons chter het eiland Petalas. De middaghitte komt al vroeg en is verlammend. Echt, we zijn lam geslagen van de temperatuur en die loopt op naar 34 ipv de voorspelde 31. Dat belooft wat voor de komende week want er is 38 voorspeld aan de kust van het vasteland en Lefkas. De zuidelijke eilanden hebben minder last van de warmte vanwege de noordwesten bries. Daarom blijven we in Vathy.

We doen een zwempartijtje maar er is 18 knopen wind en de boot zwenkt uit van links naar rechts en er staat sterke stroming. Annelies doet alleen een dip en houdt de zwemptrap vast. Het ondoorzichtige melkachtig lichtgroenne water kolkt langs haar heen. Afkoelen doe je niet, maar het is een aangename pauze in een saaie slappe middag. We internetten wat, Peter leert Spaans, Annelies luistert muziek.

De avond brengt spannende momenten voor ons mensen op zee die weinig leven zien in dit afgelegen gebied: een schip ankert te dicht bij een ander, gooit 80 meter ketting uit en denkt daarmee veilig op afstand te liggen van het eerste schip met Venetiaanse vlag. De Venetianen gaan uit hun dak. Een van de Italianen komt bij ons vragen hoe lang de generator zal aanstaan. Die heeft Peter aangezet om de airco te gebruiken want niet alleen wij maar ook de katten zijn er niet prettig aan toe in 34 graden. Wees gerust, zegt Peter, over een uur is hij wel uit. Dan gaat de zon onder en wordt het koeler.

Evenement 2 speelt zich af bij een groot motorjacht dat zijn achterluik heeft geopend en allerhande water-speelgoed voor volwassenen uit zijn kelder haaly. Zo schiet er ineens een surfer voorbij. Nee Annelies, dat heet een foiler. Leo en Thea, als je dit leest, weet dan dat we een foto zullen sturen. Er zijn moedige suppers die de golven en stroming mee hadden en nu terugkomen, het laatste stuk op de knieen. Gelukkig komt er geen waterscooter uit het vooronder.

In de kuip is het 30 graden als Annelies naar binnen gaat. Odin zit bij Peter. Freija ligt in de kuip en is lij met de afnemende wind. Peter sluit straks af en morgen gaan we (weer) naar Vathy op Ithaka. Een der koelste plekken in de Ionian. Het is uitzitten die warme weken, maar tot nu toe hebben we geluk met temperaturen en wind en we mogen niet klagen met die 34 graden celsius.

foto volgt

 
Mesolongho

18 juli, Mesolonghi

dit is.....mesolonghi

met dank aan Vlasis Papoutsis

Vandaag lopen we sinds tijden weer eens. Benen strekken, uit de luie stand komen, fit worden. Via het centrum lopen we naar het park van de helden een rustieke plek in de stad aan de oude stadsmuur. We kiezen voor een koffie in een oud cafeetje in het centrum. Freddo cappuccino en een koekje erbij. De stad komt langzaam tot leven, meest met mannen op een terras, moeders in rokjes die een boodschap doen en hier en daar een fietser. Veel vishallen, en enkele leuke rommelzaken en boutiques met lange zomerjurken. Hier en daar worden de 50% korting stickers op de ramen geplakt. Uitverkoop? Is het dan al weer zo ver? Daar sta je niet bij stil zo ver van huis. De kerk was open, deze kerk is niet overdadig versierd en zeer sfeervol. Vanaf deze mooie moderne kerk loop je zo weer naar de kade aan de lagune en ziedaar: daar ligt de Buona Vista. Rob heeft de fietsen bij ons op de steiger gezet voor algemeen gebruik van ons zessen. En Jaqueline is op de fiets naar de Lidl geweest. Na een kleine verfrissing op de Buona Vista nemen wij de fiets over en gaan terug naar Skadi.

Lagune

Helaas is later de lagune van Mesolonghi vandaag niet zo rustig als wij hem gewend zijn. Er staat een straffe oostenwind uit de Golf van Korinthe/Golf van patras. En zoals je weet perst de wind door de trechter van Patras en we ondervinden tot in Mesolonghi marina de gevolgen daarvan. Peter heeft de wind gezien op Windy en vanwege die voorspelling, het comfort van de marina, hebben we deze  gereserveerd. Het kost een schijntje 30,= per nacht. Kaart voor stroom en water 20,= waarvan 10 euro borg is.

Een catamaran met Oostenrijkse vlag heeft langzij aangemeerd aan ons ponton, we denken dat hij ook zag aankomen dat het niet prettig varen zou worden. Zwak uitgedrukt. Dat de oostenwind flink kan woeden is bekend maar zelfs hier heeft men niet eerder meegemaakt dat het tot hier zelfs zo kan klotsen en bewegen. Zo zegt de zoon van Jo mennen de eigenaar.

We mogen stiekum verklappen dat er grootse plannen zijn voor de marina, er hangt een tekening van de toekomstige marina bij de receptie. Er zijn echter wat Griekse hobbels te nemen voor de eigenaar voor hij verder kan bouwen. We zijn benieuwd. Jo is niet aanwezig tot volgende week maar dan zijn wij hier weer weg.

Wind 18-22 knopen soms 25. Een klein zeiljacht komt binnen en wil naast ons liggen en dat is aan lager wal, de marinero is op tijd op het ponton en stuurt ze weg, naar het derde ponton aan de beschutte kant. Peter helpt met aanleggen en meldt later dat de vrouw er "niet zo blij" uitzag. Er zijn ook 2 kindjes aan boord en blijkbaar zijn ze overvallen door dit weer. Geen zwemvestjes aan...

Men maakt plannen voor de LIdl en plannen om te varen worden morgen waarschijnlijk pas gemaakt. Ons plan is om hier pas vrijdag weg te gaan. Wat buona Vista doen en Milky way dat horen we morgen wel.

 

   

16 juli, Ithaka blikken bier en een blik zomergekte

Vathy's gezellige drukte, levendige straatjes en kleurrijke boulevard en kade is voor de een een weldaad en voor de ander een ergernis. Vor ons iets in het midden, Het is genieten van de aanblik op het stadje, de bakker, het ijs, eten bij Nikos en het wandelen langs de kust. Maar voor de katten is het afzien. Het verkeer raast om 06.00 uur al langs de kade die dicht langs de boten ligt met een kleine stoep ertussen. Het blik met hoogsezoen is open getrokken.

We zitten op de boot Milky Way een drankje te doen (blikken bier enwater en wrosé) en het is aankomsttijd van charters. Dinsdag en woensdag zijn blijkbaar de hoogtijdagen. Volgens nieuwe eigen berekening van hun eilandroute zouden ze dus op hun terugweg kunnen zijn als de gasten de boot een week hebben gehuurd. Eerst gaat de charter dan misschien zo ver mogelijk zuidelijk en dan retour. Hoe het ook zij, we hebbn hier te maken met volstampen van de kade en een 50 voeter probeert zich tussen Milky Way en een ander jacht te persen met veel gas, want de wind is zoals elke middag flink aangetrokken en dan ga je met wat meer gas snel achteruit je box in om niet door de wind gegrepen te worden. Ook hier maar het past niet helemaal. Hij raakt het andere jacht (who cares tis een charter en die ander waarschijnlijk ook) en wij schrikken op van de luie loungebank en Brigitte pakt net op tijd een dikke stootwil om hem van het schip af te weren. We roepen met zijn allen dat het niet gaat en dat hij moet wegwezen maar hij roept: I'm going in!" met nog meer commentaar en is niet tegen te houden. Peter schreeuwt terug en de schipper schreeuwt:,,fuck you I'm going in.Who are you to tell me to go away. Fuck you man!'" Annelies vergeet haar opvoeding en roept ook eens flink: ,,fuck you!"

Het past voor geen centimeter en de schipper drukt door. Brigitte Rob Peter en Gerard doen hun best om hem af te houden en Peter roept;,, ga naar de port police, call the port police!". De schipper roept : ,,fuck the port police you have no right to deny me this place i'm coming in". Hij is al halverwege binnen geperst. Jacqueline en Annelies lopen naar de port police, Het raam gaat open en ze beginnen meteen te vertellen dat als er schade is welke procedure er volgt. Nee, het gaat niet over gemaakte schade, hij probeert aan te leggen en gaat de schade nog maken. Kan je dat niet voorkomen? Nee, daar doen we niks aan , maar als er een probleem is met de aanlegplaatsen en moorings dan is er wel iemand die daar over gaat en hij zoekt een telefoonnummer. Nou dit helpt lekker allemaal. Er zijn nu nog twee schepen die gewoon over de boeitjes nog verder aan de kade aanleggen bij het restaurant en voorbij het bord: only for locals. Zo gedraagt men zich dus hier. Het allerslechtste voor beeld van De Griek.

Het kaal geschoren jongetje met blauwe ogen dat port plice heet, geeft een papiertje met telefoonnummer van de mooring-man. We lopen terug en zien dat het enorme jacht verdwenen is maar blijft cirkelen en gevaar vormen. Peter heeft hem gedreigt een lijn in het water te gooien zodat, wanneer hij opnieuw probeert de schepen uit elkaar te walsen, hij de lijn in zijn schroef krijgt. Hij is pisnijdig en legt daarna elders aan of ankert, dat is Annelies niet duidelijk. Hij komt nog even langs lopen en met gebalde vuisten roept hij bij de Milky Way alsof hij Schwarzenegger en Trump tegelijk is:,,whó told me fuck you?! Tell me who was that man that said fuck you?!" Annelies zegt: ,,you are that man!" en ze loopt risico dat hij haar een knal gaat geven maar hij mag de Milky Way niet op dat weet hij goed. Hij verdwijnt maar we zien hem nog vaker met  een "attidue" en altijd met zonnebril langs de kade lopen. Fuck you.

Zo blijft het een week met landschapsgenot, conversatieplezier met nu 6 vrienden en siesta's en aangapen van de herrie en mensen: dikbuiken, wufte vrouwen met weinig om het lijf en sloffende dikbuikige chartergasten die de voorloper volgen want die weet de weg. Ook de tripperboten komen na woensdag, Twee achter elkaar niet ver van Skadi: hop, 100 man per boot a 100 euro voor een trip, lekker binnenlopen dit seizoen. Overigens is ons eigen huis ook duurder om te huren dus wij krijgen ook een smak geld. Dan weet je waar wij 6 maanden Griekenland van doen ipv een week je op een charter waar een vakantieganger zijn portemonnaie voor moet legen en de ware Ionian niet zal beleven.

Oook naast Skadi perst zich deze week nog een gigantisch jacht, Annelies hoort bonk, ze is in de slaapkamer en vliegt naar buiten. Ze roept Peter en ze vreest een herhaling van het avontuur bij de Milky Way maar er zijn hier wat centimeters meer over. Een 16 jarige gaste op de boot grijpt de balustrade van Skadi en Annelies leert haar in een kort moment niet dit maar het staal te pakken en ze heeft ook al een stootwil bij zich. Een aardige Griekse tiener met te kort zwembroekje en een zonnebril à la Balmain. Ze leren het al vroeg tegenwoordig. Het schip ligt met hulp van ons en ze zijn zelf ook niet te arrogant om ook fendertje te pakken. De kapitein bedankt Peter. Het is een beetje nauw, maar okee.

Na een week van al dit avontuur, dezelfde plek als vorig jaar met dezelfde blaffende hond op het balkon tegenover ons, hebben we 1 dag rust en vandaag op zaterdag raast al vroeg het verkeer langs om gasten naar vliegvelden , ferry's en hotels te brengen, de vrachtwagens denderen voor de deur langs, de dieselmannen en waterbrenger ook en de katten gaan allang niet meer naar buiten. Het is tijd voor kattenrust en we hebben de marina van Mesolonghi gereserveerd. De Buona Vista en de Milky Way zijn al vooruit gegaan en ankeren in Petalas' ankerwater. Wij volgen vandaag eerst op de motor en hopelijk later op zeil en de katten zullen blij zijn met de rust. Annelies moet, na alle scherpzinnige sociale interactie van de vrienden, welke ze nauwelijks kan bijhouden, het incassseren van veel geluiden en beweging, en paar dagen op bed.

En samen wandelen met Peter en zitten in een park. Niksen dus. En bij Jo Mennen's restaurant van de zonsondergang genieten.

 

 
Skadi op zeil naar Kastos

5 - 12 juli, Kastos, Astakos, en naar Ithaka

In Paleros heeft de Milky Way zich bij ons gevoegd en we zijn nu met 3 boten, erg gezellig. De Milky Way is van Brigitte en Rob die, net als wij, behoorden bij de vertrekkers van 2015, Zie ons PDF blog 2015 vertrekjaar. Wij ontmoetten Brigitte en Rob met hun toenmalige Twixx lagoon en Maaike en Leo van zeiljacht Chimo in Cherbourg. Door het gemeenschappelijke vertrekgevoel ontstond een vriendschap die nog steeds bestaat.

Naar Kastos

Van Paleros varen wij geweldig op zeil dan naar Kastos. Met de westenwind die dermate aantrekt zodat de ankerplaats een schuilplaats wordt in plaats van een comfortabele stop om te zwemmen. Tot onze grote verbazing is Port Leone vol en niet alleen met flottieljes. In de sterke wind zoeten wij een plek tussen de vele boten maar veilig word het niet: te dicht bij een andere boot, lastig ankeren, geen goede optie. We varen wat rond op de ankerplek en je ziet een aantal mensen op hun boot op wacht gaan staan. We besluiten achter een klein rif tegenover een strandje te ankeren. De Milky Way blijft wel in de Port maar wij en Buona Vista ankerden noordelijk van het rif. De harde westen valwinden blijven aan tot in de late avond, waardoor zwemwater onveilig blijft en de volgende dag is het stil. Zo stil dat de hele kust heel even een klein paradijsje is, totdat de boten en ankerplaatsen weer barsten van levendigheid. We hadden ons voorgenomen in het stille water in alle vroegte nog te gaan zwemmen maar Peter wil op tijd doorvaren naar Astakos om de middagwinden, die nu met regelmaat gaan heersen, voor te zijn en kans op een ligplaats te hebben.

Het charterseizoen barst ineens los en zet al je zintuigen op scherp. Je kan je voorbereiden op je gespinstheid op een plek en op wat vervelende ankersituaties. Schepen varen keihard havens in, keihard persen ze zich achteruit tussen schepen in te weinig ruimte, er ontstaan ruzies, schade. Annelies grijpt nu al naar haar hoofd: ik wil naar de stilte maar waar is die stilte nu nog?

Astakos ligt in een uithoek die nog niet door flottieljes bezocht wordt, dus we hebben goede hoop op een ligplaats. Nog voordat de valwinden in de golf van Astakos staan zijn we er al en vinden zowaar een plek, want schepen vertrekken. Hun plaats wordt direct door onze schepen ingenomen. Arriveren in Astakos (de kreeft) is een van de mooiste ansichtkaartgezichten van de Ionian, het dorp ligt breed onder aan de hoge berg geplakt, het water weerspiegelt de groene hellingen en is helder smaragd groenblauw. Astakos is een stad van neoklassieke grandeur en grote vitaliteit, een bezoek waard vanwege de historische monumenten, maar ook vanwege de prettige kleinkiezelige strand en de mooie verkoelende zee. Er staan douches en ligbedden en vroeg in de ochtend zie je oude dames naar hun rituele ochtenbad lopen. In deze maanden is er voor de katten weinig rust aan de kant. Er is denderend verkeer, brommers, wandelaars en het is maar kort rustig aan de kade in de siestatijd maar daarna komen de tieners en twens en de ouders met kinderwagens die hier in het hotel of bungalowpark logeren en die graag gaan slenteren langs de haven en de terrassen.

Enigzins imponerend worden we enkele malen per dag benaderd door de restauranthouder en dat is niet het eerste jaar dat dit zelfs tot last lijdt. Hij weet het zo te brengen dat hij zich dichtbij de tegenover aangemeerdes chepen staat te bemoeien met kennissen die met hun scooter of auto altijd even stoppen voor de deur. Met een peuk in zijn mond loopt hij de tafels na en het begrip "kelner" kent hij niet of denkt zich niet zo te hoeven inspannen. Nee, we komen niet eten bij je, want het eten is slecht. Dat zeggen we niet maar we negeren hem, hoezeer hij ook laat zien dat hij voor iedereen wel de boel regelt. Dat doet hij door in zijn witte shirt en geschoren hoofd steeds op de voorgrond te staan aan de kade, zojuist aangekomen schippers toespreekt in Duits of Italiaans en zich opstelt als de baas van deze hoek van de kade. Het staat ons steeds meer tegen. Ja er was een tijd dat er geen energiepalen stonden en dat schepen zich tot de restaurants moesten wenden voor water. Daar tegenover dineerde je dan bij een van hen als dank. Maar dat hoeft nu niet. Je haalt een stroomkaart bij de kiosk, logt in met je kaart op de paal en klaar is kees.

Het wordt warmer en de airco draait. Annelies ligt veel op bed. Is nog lang niet genezen en vermoeidheid overvalt haar deze week nu we optrekken met nog 4 mensen. Astakos is geen favoriet van haar, al zijn wandelingen door het stadje leuk vanwege de neoklassieke sfeer van ooit die je kan proeven als je naar de gevels en mooie balkons kijkt. Peter zegt:,, zoiets kan ik ook voor je maken...." Dat zou geweldig zijn...We gaan wel met zijn allen eten maar "in de tent ernaast" de schotel is redelijk. We durven geen octopus aan of kalamaris omdat die goed klaargemaakt hoort te worden en niet taai mag zijn en weinig restaurants kunnen dat bereiden. Eten kost een tientje per persoon en je weet niet hoeveel fooi je neer moet leggen als de rekening maar 45 euro is voor 4 personen.

Jacqueline begint last van haar maag en buik te krijgen. Het is dus even aankijken of ze de BBQ avond wel aankan. De laatste dag organiseren we die Barbecue aan boord van de Milky way, tot grote ergernis van de baas van het visrestaurant in zijn witte t-shirt en peuk in zijn mond. We eten de 12 souvlaki stokken die wij nog in de vriezer hebben. En iedereen maakt er wel wat lekkers bij. de Griekse salade ontbreekt natuurlijk niet en bovenal heeft Annelies een Monchoutaartje gemaakt (pakje van de Jumbo dus makkie) en Peter heeft er lemon curd bij gemaakt. Een traktatie als van een banketbakker.

12 juli voor dag en dauw brengt Peter de volgende dag de drone naar buiten en zoekt een schaduwplek om op de display van zijn telefoon de drone te besturen. Hij staat net op de drempel van het terras van de vervelende restaurateur. Die is ook al op en in de weer met zijn peuk en met de scooter. Peter maakt lopend een opname van alle boten aan de kade en de drone vliegt voor hem uit iets hoger dan zijn hoofd. De restauranthouder scheurt er net onder door met zijn scooter alsof hij Peter even op zijn nummer wil zetten. Peter zegt geen boe of ba. Wanneer hij de drone binnen haalt schreeuwt de restaurateur in Duits: ,,vijf dagen heb je hier gelegen! en je bent hier niet komen eten!!" Zo boos is hij.

Ithaka

De drie schepen maken los en varen onverstoord weg motorend naar Vathy op Odysseus' eiland Ithaka. Een mooie tocht op hemelsblauw water dat zachtjes golft als een satijnen laken dat uitgeklopt wordt. We vangen geen vis al hebben we de juiste snelheid voor een tonijn of zwaardvis. In Vathy verblijven we nu, tot zaterdag 16 juli. We plannen naar Mesolonghi terug te gaan want het is nu helemaal onstabiel in de Ionian. De vraag rijst: waar moet je schuilen voor de winden die vaak 10 knopen harder zijn dan windy aangeeft en ook zeer plaatselijk en niet te voorspellen. Je wilt zeilen maar niet in heftig weer belanden en je wilt charters vermijden, harde muziek en zomerhitte.We krijgen aldoor berichten van vrienden in de egeische Zee die geen meter vooruit komen omdat de Meltemi heerst. Hier begint nu een heel onzekere weer- en vaaplanperiode. Onze wens is om weer naar Argostoli te varen voor de rust, en goede schuilplaats en mooie natuur. 
De maanden Juli en augustus even doorstaan en daarna is de Ionian weer voor ons.

 

 

Fotoalbum

  • Buona Vista in Myticas
  • zwemster
  • Buona Vista en de hoge bergen
  • Paleros
  • klaar voor de rit?
  • verte
 
autotocht vergezicht foto van J.

Van Ormos marathia naar Myticas en Paleros

Met ietwat spijt verlaten we Marathia want zo een idylle in het hoogseizoen is een zeldzaamheid. Maar we moeten de oxazepam voor Annelies ophalen bij Maarten Bax die zo zijn best heeft gedaan om die in Preveza bij Aris, waar DHL het had afgeleverd, op te halen per auto.

Via Mythicas, het wonderschone gezicht van rode daken onder de voet van een hele hoge berg, varen we naar Peleros. Naar Mythicas 2 mijl motoren en dan toch 8 mijl op zeil. We hebben in de afgelopen jaren al tientallen foto's van mythicas genomen en Annelies kan zich ook nu amper bedwingen. Maar...deze keer pakt ze haar camera toch niet en staart naar dat betoverende landschap, waar de winden de bergen kaal schuren, de golven soms hoog opzwepen, en waar de kleuren van groen naar ijsblauw en paars overgaan als de zon daalt. Het water is ook nu niet rustig in slechts een 5 Bft en Peter zwemt wel naar het anker, maar Annelies houdt het bij boothangen aan de zwemtrap. Wel zien we Jacqueline stoutmoedig zwemmen met snorkel op.

De volgende dag is het eenzelfde tochtje van weinig mijlen naar Paleros. Maarten heeft uiteindelijk toch een plek kunnen regelen aan de charterkade van GM Sailing. Wat een bof! Verhit staat hij klaar om te helpen. We krijgen een mooringlijn van de chartermaster George. Peter doet bijna alles. Annelies heeft de lijn alleen maar opgepakt met de haak. Maarten moet al op dinsdag met het vliegtuig terug naar Nederland maar heeft gelukkig nog de tijd om met ons te eten in ons favoriete restaurantje met Indiase keuken. Met Jacqueline en Gerard eten we de beste pita van het dorp. En we huren bij Ana een auto om met zijn vieren de bergen in te gaan.

Annelies voelt haar zenuwgestel langzaam beter worden maar de harde geluiden die de meesten van ons nooit opmerken maar gewoon gewend zijn, die hebben een fataal effect. Ook converseren is nog steeds lastig en te veel van alles is helemaal uitputtend. Ze heeft nu geluiddempers in haar oren en ze neemt ontzettend veel rust en zit niet aan de computer dus het blog wordt ook niet bijgewerkt. Alles moet minder, skypen helemaal nog niet, telefoneren met mate. Zich in een menigte begeven kan echt niet en hoeft hier gelukkig niet. De oxazepam geeft rust aan haar trillende lichaam en we zijn even gestopt met afbouwen van de pregabaline. Ze neemt nu nog wel een dikke 400 mg per dag.

En dan komt de mooie autorit. ,,Annelies zegt lekker niks  lekker rustig", wordt er in de wandelgang lachend gezegd. Af en toe controleert zuster Jacqueline of Annelies braaf de geluiddempers in heeft en verder geniet iedereen ontzettend van het uitje.

 De route gaat in feite om de Psili Korifi, een berg van 2350 meter en de hoogste van het Akarnanika gebergte in deze provincie genaamd: Aëtolië-Acarnania. De bergen zijn samengesteld uit kalksteen en zijn over het algemeen kaal, met uitzondering van de noordelijke wanden. Sinds de maand juli begon valt het gesprek overdag steeds vaker op de weersomstandigheden en we moeten echt op weersvoorspelling gaan letten. Danis het misschien nu leuk te vertellen dat de er grote verschillen van weersomstandigheden heersen in deze bergen waar we omheen rijden. In de zomer kunnen de temperaturen behoorlijk heet zijn. De herfst kent koele temperaturen met hevige regenval. De winter kan koud zijn met sneeuw die al in november en zelfs nog laat in april op de hoger gelegen gebieden valt. Januari en februari zijn de koudste maanden met sneeuw. In het dorp Monastiraki liggen de temperaturen in januari meerdere nachten onder het vriespunt. Op de hoogste toppen kan tot 3 voet (0,91 m) sneeuw vallen met sterke winterstormen. Oei!

Het landschap is prachtig door de kloof via de Eparchiades Odon Fition Mitika naar Aetos, met mooie vergezichten; we gaan dan noordelijk naar Medeon en dan terug naar Paleros over Monastiraki. We zijn vertrokken om 08.00 uur en terug om 14.00. Voldaan en iets te laat om de auto weer in televeren want die hebben we van 13.00 gisteren tot vandaag 13.00 gehuurd. Later zei Ana:,, het had niet uitgemaakt wanneer je hem weer had teruggebracht, we waren er namelijk niet". Tja.

Beneteau Oceanis 40 te koop 99.500

 De Skadi staat te koop bij makelaar Nick Papageorgiou van YBH (Yacht Broker House) in Prèveza. Zie onderstaande link voor de advertentie.

Beneteau Oceanis 40 TE KOOP Vraagprijs 99.500

 

Peter vaart mee met Henri en Adèle op hun jacht"A Touch of Destiny over de Atlantische Oceaan naar SURINAME. Zondag 1 december om 10.00 uur plaatselijke tijd (UTC-1) vertrokken uit Mindelo Kaapverdië. Aangekomen op de suriname rivier op 15 december

 

Andere trips met de motor, o.a. naar Zwitserland vind je hier:

Find Penguins blog update: P en A Motorreizen

 

skadi in Isidhorou

Skadi in de Literatuur

De Skadi, en wij, worden een paar maal vermeld in literatuur van zeilbladen en watersport sites. Hieronder kan je enkele verhalen teruglezen

Bootmagazine Traveler Nr 62 lente/zomer 2020

Bootmagazine Traveler Nr 63 herfst/winter2020

Bezoekers vandaag: 62Laatste wijziging: 04-02-2025