30 juni, we zijn los - naar Santa Maria di Léuca,

Wakker om  07.08 uur. Vertrek om 07.30 exact. Wind: oost 2 tot 1 Bft. Vlakke prachtige zee dus mótoren. Een Cat zit ons op de hielen, ook uit Crotone. Die wil er snel zijn. We hebben stroom tegen 6 knopen over de grond, 7 door het water. Om 09.30 gaat langzaam de stroom keren. De zee wordt wiebelig van uitstervende golven. Gisterenavond heeft het ineens verdraaid hard gewaaid, niet voorspeld, maar dat heb je met die bergen en water. Blijkbaar is de zee toch wilder geweest dan we vermoedden. De hengel met mooi nieuw aas hangt uit. Een tweede zeilschip de "first attempt" vaart achter ons aan. De katten zitten als vanouds in hun fietsmanden onder de buiskap. En het wordt een lange zit maar ze mogen een beetje lopen als de zee niet rommeliger wordt dan dit.

Update 11.00 uur: Dolfijnen! Temperatuur 29 graden. Wind NO draaiend naar  Noord 2 bft. Stroom tegen naar west. Grootzeil bijzetten en Genua. Scheelt halve knoop snelheid. We blijven motoren. Zee: rommelige swell - typisch Med. Katten slapen opgerold. Schaduw door extra doek aan stuurboord over buiskap. Berichten verstuurd aan zoons van Annelies. Bericht ontvangen van Geert en Ineke die ons volgen op Vesselfinder. Wat leuk!

En dan heb je alles op orde en wat blijkt: marifoon zoek. Gelukkig hebben we een reserve maar waar de marifoon gebleven is....? We gebruiken een echt log-boek omdat de electronische versie ge-update moet worden. Dit echte boek is ooit cadeau gegeven en is nu uit de kast gehaald.

12.00 : wind noord. Stroom nog tegen. Motor uit. Skadi ligt stabiel, minder last van de rommelige zee. Op zeil 4,5 knoop snelheid over de grond, 6 door het water. Schip "first Attempt" nog niet in zicht achter ons. De Cat gaat langzaam uit zicht. Een Pools schip zit voor ons ook op zeil. 2 x Fluoriserende rose sondes in het water.

13.30: ongelofelijk we hebben nog steeds internet. De wind begint wat af te nemen, we gaan nog 4,6 - 5 knopen maar zo komen we pas om 23.00 uur aan in Leuca. We zetten de motor bij. Waypoint en de plotter piept. Annelies drukt op het verkeerde knopje en de Skadi is van de stuurautomaat af. Tegelijkertijd dat Skadi een cirkel gaat draaien gaat de vislijn ratelen: we hebben vangst! Motor in zijn vrije stand en vis ophalen. Hij vecht. Zware vis. Peter zet de hengel tussen de benen en trekt uit alle macht. Een flinke tonijn!!!!

14.50 uur: de moderne tijd is doorgedrongen tot zuid Italië: nog niet eerder hebben we op het midden van de Golf van Taranto internet gehad!

Waypoint 4, nog 30 mijl te gaan. Annelies, niet op het verkeerde knopje drukken meid! Peter is de tonijn van 6 kilo aan het fileren, 4 filets, jammie dat wordt smullen. De motor staat op 1800 toeren, de stroom staat nog tegen, de wind is noord 1 Bft. en de zee is vlak en wordt nog vlakker. Beter zo dan wild. We hebben hem al genoeg meegemaakt met ziek makende klotsgolven. We gaan 6,5 knoop op de motor en 2 zeilen en hopen om 20.00 uur in Léuca te zijn. De katten zitten nog in de mand. Freija ligt soms achter de mand met haar neus naar de kier in de voorruit - de rits staat half open, we hadden de ruit dicht geklapt met het zeilen en de wind die over hun slaapplaatsen blies. Enige opzienbare belevenis na de tonijn was de "idioot" die met zijn supersnelle donkergrijze motorjacht op volle snelheid voorbij kwam racen. Gelukkig vielen zijn golven mee.

 17.00 uur. Puglia in zicht. De zee wordt geen spiegel. De wind van gisterenavond en vannacht blijft zijn invloed houden op het water. We zetten de motor iets harder. Geen belevenissen, behalve stukken piepschuim die wij voorbij varen. Opvallend is dat je toch niet kan inschatten hoe groot zo een wit object in de verte is. Het is ofwel groot en veraf of klein en dichtbij. Net als het licht dat Bill eens aanzag voor de lamp van een schip toen hij een nachtelijke oversteek maakte. Het bleek dus geen groot vrachtscheep maar een planeet, Jupiter of zo Je hebt op straat wel een referentiekader, hier niet. Freija en Odin zijn zo lief, je hoort ze niet en ziet ze niet. Freija is wel snoeperig en ze komt even uit de mand in de kuip om te eten, maar ze weet uit ervaring dat we nog niet op de bestemming zijn. Wanneer wij actief worden en wij:,, we zijn er bijna" tegen haar zeggen, dan snapt ze dat er een eind aan de lange zit komt.

De Genua is weggerold en we halen straks het grootzeil weg, het heeft geen functie meer. We motoen lekker verder en kijken af en toe in vesselfinder welke schepen er nog meer in de buurt zijn. We worden uiteindelijk ingelopen door een snelle Zwitserse motorboot die we al een tijdje zagen aankomen op vesselfinder.

20:00 we lopen St Maria di Leuca aan en er blijken al een paar schepen voor anker te liggen voor de haven, Ook de first Attemp ligt hier voor anker en we besluiten bij hem in de buurt ons anker voor de eerste keer dit jaar te laten vallen. Hoe moet dat ook al weer roept Annelies door de koptelefoon naar Peter maar uiteindelijk loopt alles als van ouds. 25 meter ketting in 5 meter water, Skadi in zijn achteruit en kijken of het houdt, 5 meter extra ketting en jawel we liggen. Peter gaat zoals gewoonlijk nog even snorkelen om te zien of het anker goed ligt en dat ligt op een rotsige bodem met veel grote mossel plakken. Daar wordt het anker goed door vastgehouden, vannacht is er iets meer dan 3 knopen wind dus dat gaat wel goed.

Annelies kookt een heerlijke chinese pot met kip, boontjes, champignons en Mie terwijl Peter de formulieren voor de Etepai invult. Na het eten vinden we uit hoe de maand juli elektronsch betaald kan worden en daarna Griekenland, here we come.

Nog even 4 KG schoongemaakte tonijn vacuum verpakken en in de vriezer. Prachtige eerste dag om de 3 maanden zeilen mee te beginnen.

29 juni, druk Nederlands met "piáno" Italiaans

Annelies realiseert zich dat er best nog veel te doen is. Peter maakt meteen een plan: eerst lopen we naar de stad, en gaan we op zoek naar een bezem. Bij het poetsen van de buizen onder de zonnecellen heeft Annelies de bezem eraf gestoten en krak de borstel kan er niet meer aan. Bij de Chinese winkel naast Eurospin vonden we een borstel maar heeft een Chinees-universele schroefdraad. Echter vandaag in Crotone vinden we geen betere bezem. Bij een winkel proberen we duidelijk te maken wat we zoeken en zeggen in Engels: a broom! De Italiaan denkt dat we iets voor de brommer nodig hebben: broem broem zegt hij. Nee, niet broem broem, a broom! Helaas geen bezem. Bij de hengelsportzaak kopen we een nieuwe molen voor de hengel want een grote vis heeft in september vorig jaar, toen we zoveel zwaardvis en tonijn vingen, het aas meegenomen omdat de molen niet goed werkte. Dan naar de nautische winkel voor toch maar een nieuwe toiletpomp maar ook zonder succes.

Hè hè koffie. En even je mondkapje af - die is stikbenauwd. Je ziet hoe langer hoe meer dat mensen geen mondkapje meer in een winkel dragen, nog wel in de supermarkt. We zijn de warmte voor geweest en lopen terug naar de boot. We rijden naar 3 benzinestations om diesel te halen, bij twee ervan wordt geen bankpas geaccepteerd, bij de derde wel. We tanken 90 liter diesel. We betalen Elio en nemen even plaats in zijn kantoortje. Hij laat ons de foto's van zijn kinderen zien.Que belli figli.

En we lopen even naar Franz en Helga, even....is ook in dit geval iets langer want het is super leuk om hen te zien. En wat een mooie benetau hebben zij - de nieuwe versie -breed en luxer.In de middag is het aanpoten aan boord. Ruimten ordenen, de bakskist en de logeerkamer en de airco wordt neergezet in de salon die nu 31 graden is. De katten en Annelies puffen al behoorlijk. Er lopen riviertjes van Peter's rug. En wat een kracht heeft die man om al die zware dingen alleen uit de diepte te hijsen.

Peter spuit de boot af. Mens wat een troep aan rose woestijnzand en modder. En Annelies zorgt dat de ramen schoon worden. Straks op zoek naar de zonneschermpjes voor de dekramen, waar liggen die ook weer...?

Zoals met zoveel dingen zit er aan 1 taak een hoop rompslomp. Om de airco neer te zetten moet daaromheen een en ander georganiseerd worden en er moet overal ingedoken worden om dingetjes te vinden die onder en achter die airco gezet moeten worden. Voor dit alles heeft Annelies de bank open gemaakt en de kaarten en folders van Griekenland gezocht, want die hadden we opgeborgen omdat we in eerste instantie naar Kroatië zouden gaan. En dan krijg je de spullen niet meer terug op hun plek - je kent dat wel. Overigens weet je dan wel weer wat je allemaal hebt.

En met alles wat je verder onderneemt moet je weer dingen verplaatsen. Eind van de dag is de bakskist uitgeruimd: de opgerolde Dinghy is er uit. Het kotterzeil is uit de logeerkamer en ligt klaar op het dek voor morgen: ja we kunnen hopelijk nog een beetje zeilen met 3 zeilen erop. Er komt werk aan de winkel want de kotterstag staat nu permanent en dat betekent dat het punt-zonnescherm doormidden geknipt moet worden en er een ritssluiting in gezet moet worden. De hengsels van de tas met lijntjes die aan de hekstoel hing scheuren opeens, dus dat wordt even naaiwerk. En er is stiksel los aan de bimini - de naaimachine moet binnenkort op tafel.

Tegen 18.00 uur wanneer Peter de auto naar de werk heeft gebracht en de marina heeft betaald kunnen we pas naar Bill op zijn mooie schip. En we krijgen een rondleiding. Wanneer je op een ander schip bent krijg je altijd ideeen. Het idee van de witte leren bekleding spreekt Annelies zeer aan, maar zolang de katten leven kan dat echt niet bij ons. Wel wat meer ruimtelijke effecten kweken misschien... Bill , die 's avonds nog even bij ons langskomt krijgt van ons het creatieve idee om het magneetsysteem van Ikea te plaatsen voor zijn kruidenpotjes.

Later in de avond lopen we kleine zaken na zoals klaarleggen van antislipmatjes, een vaste taak van Annelies en nalopen van dingen die een plek moeten hebben om niet door de boot heen te donderen of uit kastjes te vallen als we varen met wildere zee. We lopen nog met de katten en ze willen in hun eentje ook verder dan normaal. Dat heb je na een week, dan verruimen ze hun blik. Time to go. We hebben zin in de tocht, in vis vangen, in leuke verrassingen op het water.

We hebben op Travel.gov.gr een formulier ingevuld: passenger Locator form. We kregen een QR code om te laten zien aan de douane bij inchecken. Morgen betalen we de E-Tepaï. We zijn goed voorbereid.

27 - 28 juni, ingeslingerd

Nu de Skadi weer in het water ligt kunnen we ons tijdelijke soort van woonhuis weer ombouwen naar een zeilschip. We gaan bezig met de hiervoor genoemde klusjes en eerst begint Peter met het wisselen van de motor olie. Altijd een vies klusje want het lijkt wel of de olie helemaal geen zin heeft uit de motor in de afvalfles te willen gaan. Meestal na de olie wissel moet alles weer schoongemaakt worden maar op een of andere manier blijft dit jaar alles schoon. Misschien gaat de leeftijd van Peter meetellen en gaat het wat bedachtzamer.

Terwijl Annelies de kuip onderhanden neemt, was wel heel erg nodig, gaat Peter met de Genua aan de slag. Gisteren toen hij hoog in het bakkie zat bij de top van de mast (het bleek dus dat hij er zelf in moest en niet een monteur) heeft hij een kwart bus WD 40 in de groef van de voorstag gespoten om het makkelijker te maken de Genua omhoog te helpen. En dat werkt dus, met het grootste gemakt trek hij in zijn eentje de Genua omhoog en kan hem zowaar op spanning brengen. De Skadi is weer een half zeilschip, morgen ook het grootzeil.

Na de poetsbeurt van Annelies ziet de kuip er weer prachtig uit. Aangezien we geen teak-schoonmaakmiddelen bij ons hebben is het teak nog niet mooi oranje maar dat lossen we tijdens de reis wel op door wat oxaalzuur en zeewater over het hout te gooien.

Ondertussen hebben we alle instrumenten weer een keertje uitgeprobeerd en alles lijkt na 8 maanden stilstand weer perfect te werken. De plotter geeft een goed beeld en het scherm hoeft niet zoals andere jaren opengemaakt te worden om een stekkertje schoon te maken. Ook de zonnecellen, ondanks dat er Med Mud op ligt, geven weer een hoop stroom. Het meeste wat we gezien hebben is dat de cellen 413 watt leveren en dat voor 400 watt zonnecellen. Niet gek dus. We draaien het schip gewoon op de zonnecellen en niet op de walstroom, behalve dan de 230 Outlets voor koffie en wasmachine. Doordat de zonnecellen zoveel stroom produceren zijn de Lithium batterijen elke dag tussen 14:00 en 15:00 weer 100% opgeladen.

De katten zijn ook al weer helemaal terug in hun element en weten weer wat er allemaal gebeurt. Bij het wegvaren bij Elio naar de Marina bleven ze gewoon lekker liggen en trokken zich niets aan van de motor. Bij het boodschappen doen heeft Annelies een leeg doosje meegenomen en zodra dat op de bank werd gezet sprong Freija erin en werd dat gepromoveerd tot vaste slaapplaats. 's Avonds is het loopritueel ook weer van stal gehaald, Odin loopt met Peter weer over de steiger met op gepaste afstand Freija. Voor het slapen gaan moet Odin zoals vorige jaren even een inspectierondje over het voordek lopen en dan is voor hem de dag pas ten einde. Zo zie je maar: een weekje op de Skadi en de bemanning is ingeslingerd.

25 - 26 juni, van het land in het water

Het geplens van de Franse buren lijkt te zijn verminderd. Ze hebben de tanks nu gespoeld en alle was gedaan en ook de oude lappen worden gewassen en hergebruikt. Wat een armoede. Mens koop een paar T-shirts bij Zeeman en scheur ze in stukken. Maar dat is teveel Hollands doordacht. Nu hebben de Italianen het watergebruik overgenomen , slechts in de nacht vloeit er geen water, vuil of sop.

Elio is terug uit Perugia. 1600 km. in 24 uur gereden. Respect getoond aan de overleden neef en de familiebanden aangehaald. Daar draait alles om. Ook om vriendschap. Zo krijgen wij een hoop voor elkaar van Elio en zijn mannen.

Bij het loopje naar het toiletgebouw gebaart Annelies: wat is dit nou? Tja 1 uur slaap en dan maar weer aan het werk. Elio en Peter treffen elkaar en Peter vertelt over het waterverbruik van de schepen. Het is Elio bekend geworden en hij gaat er wat aan doen. Volgend jaar komt er een slot en gaat het geld kosten. Elio zegt: crazy people en vertelt over een van de schepen dat de eigenaren  met een hoop pretenties aankwamen in het voorjaar en verlangden dat Elio de kraan opzij zou zetten voor hun auto.

Dan spreken Elio en Peter af dat Skadi er morgen als eerste tussenuit gelift wordt. Ook de Fransen met hun Solsice zullen te water worden gelaten, aan het einde van die dag. Adieu. Je zal het nog beleven dat ze dezelfde route gaan doen en ook steeds op dezelfde ankerplek gaan liggen. Soort lotsbestemming.

Laatste nacht met de emmer met plasjes en een aanrecht vol vaat van de maaltijd van mosselen eten. Het mosselwater gooien we in zee aan de commerciële kade. En daar zien we ook de Bolbliksem liggen. Zij laten wat onderhoud door Elio doen.

Annelies slaapt geweldig (zeldzaamheid) met behulp van een inslaaptabletje. We worden om 06.00 uur gewekt door de katten en deze keer gaat Peter met ze naar de kuip. Een half uur lucht snuiven is genoeg en ze vallen weer in hun bed. Peter maakt thee voor Annelies en een plak ontbijtkoek. We halen de zonneschermen weg en plaatsen de Soltis raamschermen. Elektra gaat eraf en om 09.00 uur zetten we éé voor één een kat in tuig-aan koord-vast aan mand - in de auto. Annelies erbij en Peter rijdt de auto buiten het hek in zo'n parkeerstand dat de zon niet zozeer naar binnen schijnt. Met de motor aan en de airco erbij wachten Odin, Freija en Annelies op wat komen gaat. Het blijft een kunst om een zwaar schip op te tillen te draaien, tussen andere schepen vandaan over het hek en in het water te laten zakken alsof het teer Chinees porcelein is. Wat een vakman die Elio. De Zwitsers maken foto's en we nemen afscheid van hen en hopen hen gauw weer te zien, Helga en Franz. Chüss! Minpntje: we horen achteraf dat Elio zijn telefoon onder de grote wielen van de kraan heeft laten vallen, krak.

De verhuizing van de katten gaat ook gesmeerd en we houden in het achterhoofd dat Freija in Winterberg de benen had genomen. Gaat hier niet gebeuren. Terug op de boot en terug in het water. Het roept een enorm gevoel van vrijheid op en opluchting en Annelies wordt er gewoon wat emotioneel van. Odin moet even rondsnuffelen en de gewoonte van ooit, om tijdens het varen onder de buiskap te liggen in zijn mand moet even tot zijn kleine hersenen doordringen. Maar hij vindt de herinnering snel. Ook van de motor starten is hij niet bang. Grotendeels door onze eigen rust blijven de katten op hun gemak.

Al is het maar een korte vaartocht naar Kroton Club, het is geweldig. De zon, het Ionisch blauw, het windje en wij samen met de katten. Uniek en onvergetelijk.

Resterende klusjes:we verwachten vanmiddag (hopen we) een monteur met een kraan die in de top van de mast twee lichten moet vervangen. Dan moeten we even aan de kade hier langszij liggen. Er staat laat in de middag een hoogwerker aan de kant en we maken Skadi even los. Wat blijkt: Peter moet zelf in "het bakkie' stappen en zo wordt hij omhoog gehesen om - eindelijk- ons ankerlicht te vervangen en het driekleurenlicht. En wat een licht geeft die lED-lamp! Jongens watch out for Skadi in ankerbaai.

• Wij moeten de boot afspuiten en
• de kuip boenen. Motoronderhoud verrichten.
• Zeilen opzetten.
• De was en
• een paar (technische) boodschappen zoalsmotorolie, een rotor voor de hengel, een bezem
• Tijdens de vaartochten bakskist opruimen, buizen poetsen en zonnescherm maken voor een grote ruit op het dek alsmede het regenscherm afmaken - verlengstuk van bimini, dat thuis deels gemaakt is en aan bimini wordt geritst.
• de tafel bekleden met een teak-folie zodat hij er wat fatsoenlijker uitziet

We zijn er klaar voor: Griekenland we komen er aan.

24 juni, de buurt " a terra", vervolg...

Het is 28 graden en we staan nog steeds "a terra".Weelderig groeit de Bougainville van de straat over onze boot heen. Een heuse wilde struik met doorns van 8 cm. Niet het kwetsbare plantje dat je thuis in de tuincentrum koopt en dat altijd dood gaat. Nee dit is een woekeraar met venijnige punten die het vast goed zou doen in ons klimaat. Dus we gaan een paar stekken maken. En wat een grote bloemen en wat een kleur! Het is zo genieten hier met alle rode, oranje en witte exotische bloemen!

Bougainvillea

is een geslacht uit de familie Nyctaginaceae. Soorten en kruisingen uit het geslacht worden toegepast als tuin- en kamerplant. Er zijn circa 15 soorten, afkomstig uit de tropen en subtropen van Zuid-Amerika, vooral Brazilië. Ze zijn in de eerste helft van de 19de eeuw in Europa ingevoerd. Vooral in de landen rond de Middellandse Zee en in Afrika tieren ze welig.

Deze planten zijn heester- of kruidachtig, groenblijvend of bladverliezend, meest klimmend. In de vrije natuur worden ze tot 4 m hoog. Ze hebben bedoornde twijgen en onaanzienlijke bloempjes. De bloemen zijn omgeven door opvallend gekleurde, papierachtige schutbladeren die lang aan de plant blijven zitten.

Bougainvillea werd voor het eerst gevonden in de tweede helft van de 18e eeuw, tijdens een expeditie waarover de Franse zeevaarder Louis Antoine de Bougainville de leiding had.

Elio is onverhoopt naar Perugia vertrokken naar de familie van een neef die plotseling op 47jarige leeftijd is gestorven. 800 km heen en weer. We verwachten hem op zijn vroegst donderdagmiddag 16.00 uur terug. Skadi gaat dan toch hopelijk vrijdag te water. Tot dan wachten we met de boot afspuiten. De duiven poepen hier de boel maar onder en ook willen we niet, net als de Fransen en de Italianen honderden liters water verspillen en onder de boot door laten lopen.

Onze irritaties en die van de Zwitsers hebben ertoe geleid dat wij onze mond niet meer kunnen houden. Peter moet het hoge boord aan stuurboord poetsen en staat te soppen in de rivier van water die onder onze boot doorstroomt naar het midden van de werf. Peter levert de Fransen commentaar op het gedrag en Annelies doet er nog een scheutje bij, dat het behoorlijk ongeciviliseerd is en of ze het douchewater en van de afwas ook doorspoelen? Nee, zegt de mevrouw, maar dat is puur gelogen. Het sop staat tot je enkels. Ook de werklui moeten in het water staan om onder aan de boot te werken. De Fransen zeggen de tanks aan het doorspoelen te zijn en dat duurt nu al 5 dagen, er gaan honderden liters doorheen en dat in een land waar water al zo kostbaar is. Doe dat dan in een Marina! ,,We are nòt going to a marina!", zegt ze. Dat dachten we al: als je zoveel schoonmaakt op de kant dan vaar je hier meteen weg straks. Water nemen kan overal maar het zijn dwangmatige mensen en het moet allemaal klaar voor vertrek. Ook meent ze dat er hier nergens een afvalwaterput is. Annelies zegt: het barst van de putten hier: aan de zijkant staat elke 10 meter een put!' Dat wist ze nog niet. Maar het zal niet geholpen hebben. De Zwitsers schudden hun hoofd. Peter verspreekt zich wanneer de Franse mevrouw maar blijft volhouden dat de tanks moeten doorgespoeld en hij uit zich verkeerd met: French! Daarop zegt de mevrouw: oh dat is het!"

Annelies spoelt net als de Zwitsers alle vaat met matig water af boven een emmer. De Fransen willen niets meer met ons te maken hebben, maar doen niet de vaat tot 06.30 uur de volgende ochtend. Sop en vet. Annelies zit dan al buiten met Freija die de duiven wil vangen in de Bougainville en die onze preekstoele als springplank gebruiken.

Intussen blijkt het gesprek met de Fransen overgekomen bij Fabio en de mannen want Fabio komt aanlopen en roept naar de Fransen: è finito aqua?! Finito! OK?! Wanneer Annelies naar het toiletgebouw loopt ziet ze de jongen die onze boot heeft geverfd, 1 boot verop aan het werk en duidelijk heeft hij alles gehoord en aan Fabio vertelt. Peter is de pispaal natuurlijk. De Fransen houden nu op met waterverbruik en net wanneer de werklui onder onze boten staan, gooit de Italiaanse een enorme plens overboord. Alles loopt de kragen van de werklui in. De Italianen draaien, lijkt het, in de avond gewoon een wasmachine en het asfalt staat vol met sop en de rivier wordt groter. Of de Fransen nou luisteren of niet we hebben ze hooguit geirriteerd. Vreselijk is het dat er een tendens komt al je afvalwater op de werf te gooien waar ook nog mensen in moeten staan werken.

Vandaag gaan we gelcoat reparaties doen en buizen poetsen. Beetje rustig aan want het wordt elke dag een tikje warmer. Er komen al schepen aan die we kennen. De Paikea is onder vaart en ligt bij Syrasusa en de Bolbliksem ankert hier bij Crotone strand. We gaan even een kijkje nemen bij de nautische winkel. Weeer 5000voetstappen en....een cappuccino nemen op een terrasje, een soort gebakje is dat zonder enige bittere nasmaak. Zo genieten hier in Italië van alle pure producten.

20 - 23 juni, Crotone onderhoud en rustig aan

De puinhoop is toch snel opgeruimd, steeds een kratje leeg maken en gek is het dat je na 9 maanden toch niet meer weet waar je normaal de eieren liet of de bakvorm of al je usb snoertjes. Alles had ooit een plek hier maar waar was dat ook alweer? Annelies is helemaal van de vaste plekken, weet precies welk dingetje waar in gegooid wordt bij bijv. snel vertrek met de boot. En dat doosje bij je bed waar was dat ook weer voor?

Onze auto staat onder de boot en een van de jonge mannen van de werf komt op "hoge poten" roepen dat die weg moet. ,,helemaal niet", zegt Peter. De jongen bindt in. Een nieuwe werknemer hier, beetje stug maar na een paar keer gedag zeggen door Annelies groet hij terug. Dat valt hem zeker mee, want er zijn vast een hoop arrogante boot-wijven.

Het is weer een dorpje hier. Rechts een Zwitser hartstikke leuke vent, lieve vrouw, al een hoop gezien in de Med. Gisteren zei hij dat hij hoopt ons te zien in de Ionian. Nummer 6, we krijgen het sociaal druk en dan met die 1,5 meter afstand :I

Rechts de Fransen. Hij zucht een hoop en als Annelies vraagt hoe gaat het zegt hij: I am tired; beaucoup de travail. Vandaag zegt hij: volgende week gaat het beter. Hij zegt niet echt dat het slecht gaat maar het eerste woord in de ochtend is een zucht. En wij zitten te luieren in de kuip en zij werken maar door en wat ze doen? Geen idee. Wel gaan er honderden liters water door de tanks en alles loopt gewoon uit de boot op het asfalt met stukken ui en paprika er in. Nu ook douchewater. Geen wonder dat er kakkerlakken zijn, ronduit a-sociaal. Eerst dachten we dat ze een lekkage hadden of een slaapkamer met schimmel maar het is gewoon schoonmaakwater, emmers en emmers vol. Het lijkt mij dat je dat straks in de haven doet. Maar misschien varen ze hier vandaan wel meteen weg als ze in het water worden gelaten.

Naast het luieren van ons in de kuip en overwegen of we niet ook hard moeten werken...maakt Peter indisch. Parbleu. Heb je opeens van die buren die geen flikker uitvoeren en nu ook nog Indische kookstank verspreiden.

We pakken het ordenen van de medicijnen aan. Gelukkig kan dat zittend in de kuip bij de koffie. Sinds de hartspecialist van Annelies heeft gezegd: er is geen bewijs dat oude medicijnen niet meer werken, bewaren we alles. Alleen de Epi-pen moet nieuw zijn. Bij de apotheek halen we een doosje pilletjes die je in Nederland niet zomaar krijgt en een ander vrouwenmedicijn is hier vercommercialiseerd en hoeft hier niet op recept. We doen daarbij ons rondje Crotone en eten een ijsje en het valt ons op dat Crotone toch een echte toeristenplaats is in de zomer en dan met een mooi strand en die blauwe Ionische zee...tjonge. We vinden de sfeer zeer positief hier. Het lijkt wel of de opleving na corona meteen de hele mentaliteit heeft aangepakt.

Mens wat zijn wij al in de cruise-modus. De Fransen zijn straks bekaf als ze eenmaal gaan varen.

De werf-jongen zet de anti-fouling er opeens op. De Italiaan rechts voor ons wacht tot hij het water in kan. Dat is steeds onzeker, ook voor ons. In het weekend plenste het en daarna kwam wind die beste golfjes de haven in stuwde. Goed dat we hier staan, kost ons geen havengeld en we zijn nu gewend. En dan komt Elio vertellen dat zijn neef van 47aan een hartaanval is overleden;Elio gaat dus nu naar de familie en alle boten gaan een dag later het water is. Maar familie gaat voor alles.

Annelies zag een beetje op tegen de modus op de kant leven met al dat gedoe van de ladder op en af en geen water laten vloeien en naar het gebouw voor een plasje maar het gaat nu best.'s-Nachts plast ze een emmer vol die 's ochtends in het gebouwtje wordt geloodst. Je zal maar van de ladder af vallen met je pies-emmer...goed vasthouden dus met die ene hand.

Peter gaat dan nu toch de boot poetsen en de behandeling van vorige zomer met oxaalzuur komt nu tot zijn recht, met de was er nu op wordt de boot gewoon wit. We zijn vergeten oxaalzuur mee te nemen uit de bijenhouderij thuis maar we hebben nog 1 fles en dat bewaren we voor de roestspikkels en vuil op de achterkant en het zwemplateau indien nodig.

En Annelies bakt een heuse chocoladetaart. Gewoon om de cakemix op te maken en de abrikozenjam die Peter vorig seizoen heeft gemaakt want die is toch wel zuur en komt in de cake en slagroom erbij beter tot zijn recht dan op een beschuitje. Erg hè?  Nu lijkt het net of we zoveel snoepen maar we zijn lekkerbekken die ook van een gezond maal houden. Dus vanavond eten groene flinterdunne asperges, gegrild en daarnaast gekruide kipreepjes, vaak geen aardappel want na vaak Dr Frank diëten zijn we dat ontwend.

Met een alcoholvrij biertje en voor Annelies een Vermouth met ijs zitten we laat in de middag in de kuip en we volgen de berichten van veel bekende schepen die we gaan zien in de Ionische Zee. We zien werkelijk uit naar de tocht. Wat zou het leuk zijn om dat eind juni met meerdere schepen tegelijk te doen....mijmeren wij...

19 juni, van Frosinone naar Crotone, 520 km.

Na goede nachtrust in een fatsoenlijk bed genieten van een echt ontbijt moeten we helaas op weg. Weer je dingetjes bij elkaar zoeken. De gedachte komt op dat dit een camper niet hoeft. Je hoeft niets 3 x in te pakken en kunt gewoon naar de wc zonder alle poespas van een toilet zoeken of een bosje op de snelweg. Gelukkig zijn er in Italië heen veel wegrestaurants zoals Autogrill (wie die keten ooit begon was slim) en hoef je niet te betalen als je maar iets koopt. De espresso is weer 65 cent per bakkie zoals het hoort i.p.v. het belachelijke bedrag in noord Europa waar koffie zowat een status symbool is. Wel moet je na het toiletbezoek even door de gangpaden van de winkel lopen om de uitgang te bereiken. De verleiding is groot, een Willy Wonka warenhuis aan vreterijen.

We rijden door Campania langs de prachtige regio Cilento en door naar Calabria. Wat een landschap toch! Deze keer kiezen we niet voor het Sila-gebergte maar slaan eerder af naar het oosten naar de kust van Golf van Taranto om langs de kust naar Crotone te rijden. Het zou langer zijn maar misschien vlotter. Geen bergrit door oerbossen en wolvengebied en druk Cosenza. Het valt tegen, het duurt eeuwig lijkt het en de nodige tractor en groenteboer zit ook af en toe voor je neus. De katten worden wakker en wat nieuwsgierig, ze ruiken de Ionische Zee blijkbaar. We rijden deels langs doodse stranden met lege hotels en door velden en om nieuwe rotondes heen. Is er dan toch wat geld blijven hangen van de jaarlijkse injectie van 5 biljoen door de EU?

Crotone is thuiskomen, het is wel stil op straat want het is siësta. Dat hebben we meegehad langs de kust want we konden makkelijk door de stille dorpen rijden. We mogen het terrrein van de werf op en daar staat Skadi. De boot wordt juist geschuurd. Peter gaat eerst aan boord via de ladder en ziet dat de boot kurkdroog is. Dan brengen we de katten aan boord. Ze herkennen natuurlijk alles al ligt er nog wat overhoop. Odin gaat meteen achter de rechtop staande matrassen zitten in het hoekje van het voeteneind en zit als een hondje met grote ogen naar ons te kijken. Hoe moe ook, we beginnen aan het uitladen en inladen van alle kratten. Zo wordt het een nog grotere bende. De katten vinden hun eigen weg. Odin gaat overal neuzen. Freija vindt haar plek op de bank en de kattenbak want die staat natuurlijk als eerste. Maar ze willen eerst rondlopen voordat ze erop gaan. Ook eten en drinken hoeven ze niet, eerst ontdekken en herkennen.

We gaan nog lang door met uitpakken en wanneer het bed is opgemaakt valt Annelies er kapot bovenop. De reis heeft haar flink geraakt deze keer en de bezorgdheid om de katten. Wat moet een reis zonder dieren toch ontspannend zijn. Ze is negatief en kan Peter niet blij maken. Peter is ook moe maar heeft desondanks een onstuitbare energie en een en al positiviteit. Je moet in je ritme komen na 8 maanden en met katten. Hoe ging dat ook alweer op een boot, op de kant. Hoe werkt het ook alweer met ladder op en af, de doucheruimte, je eigen badkamer, geen water lozen of wel. En plasjes doen op een emmer want voor geen goud loopt Annelies in de nacht meermalen over het verlaten duistere terrein naar de wc.

We gaan het zien. Het is prachtig weer. Morgen vinden we alles terug en zullen we zonneschermen opzetten, veel dingen utzoeken en verrassing van de week: We krijgen een aanbieding van Wind voor 100 GB voor 8 euro. Dat wordt voor de afwisseling film kijken wanneer we genoeg Ionische buitenlucht op een dag hebben genoten.

Klusjes: Afstandsbediening ankerlier maken, bediening ankerlier repareren, maxprop smeren, aquafilter inzetten, Dongel updaten, spullen en kleding sorteren ook voor het najaar tijdelijk in een vakantiehuis. Ja dat wist je nog niet hè? Alle uitgesorteerde spullen in de auto terugzetten. De werf zal de antifouling aanbrengen, we hebben besloten ook dat uit handen te geven naast het schuren en Peter gaat voor het eerst niet zelf in de mast wanneer Skadi in de haven ligt. Te water laten is hopelijk dinsdag.

Leermoment: we moeten betere en luxere keuzes maken voor overnachtingen om ervoor te zorgen dat we mentale en lichamelijke rust krijgen die op zo een reis nodig is.

18 juni, van Como naar Frosinone in Lazio, 680 km.

Verkeerde keuze dit apartement. Wat een herrie door de straat de hele nacht door. Peter slaapt altijd door alles heen. Annelies doet geen oog dicht, zelfs met oordoppen in, ja even tussen 24.00 en 02.00 en dan ergens rond 4 uur en 5 uur en 08.00 uur.De katten spoken ook wat. Anneles heeft in dit verblijf continue de angst de katten kwijt te raken. Odin heeft een ventilatiegat ontdekt vlak onder een radiator boven de plint in de keuken en er zit wel een rooster voor maar...we houden de keukendeur dicht. In een apartement met veel deuren en ruimtes is het lastig de katten in de gaten te houden ze kruipen overal achter. De deur naar de hal kan niet dicht want het slot steekt uit en er geen sleutel van.

We worden wakker om 08.15 uur. Vanaf 08.00 uur moet je betalen voor de parkeerplek voor de deur dus Peter gaat naar beneden. Terug vertelt hij dat je met een parkeerschijf maar een half uur mag staan. ,,Ik wil weg" zegt Peter. Peter heeft een unheimisch gevoel en hij kan niet zeggen wat het is. Is het de onveilige plek voor de auto? Het apartement of de hele situatie? ,,Ik weet het niet ik wil gewoon weg, ik heb een onprettig gevoel".

We willen toch wat ontbijten maar in het kastje staat niet veel. We hebben zelf een halve ontbijtkoek in het kastje gelegd maar in de vertrekconsternatie vergeten we dat. Een toastje met jam en thee. De koffie smaakt nergens naar, er is verder niks behalve onze eigen spullen. We pakken in en door het gevoel van Peter is Annelies ook niet meer op haar gemak als er al enig gemak was. En wat het is weten we niet maar we hebben allebei het idee dat als we Peter's gevoel niet volgen er hier een heel ander verhaal zou staan.

We doen het nu met de katten zoals normaal. Freija voelt de bui al hangen en is achter de bank gekropen. Ze moeten in de mand met hun tuigje en koord vast aan het hengsel en zelfs een GPS aan het tuig en we stoppen ze in als een baby. Eerst brengt Peter de waardevolle spullen die we 's nachts niet in de auto lieten liggen, naar de auto en dan de overnachtingstas en een tas met eten/drinken en daarna Annelies en elk pakken we een mand met kat. Veel herrie weer op straat, de auto's en brommers razen voorbij. Beangstigend voor een dier. Wam, portier dicht. Ziezo die zitten er in. Annelies duikt erin met wanordelijk tassen aan haar voeten. Daar zorgen we later wel voor. We vertrekken naar Frosinone.

De zon verwarmt onze botten en we rijden voorspoedig over de A2 naar Rome. Door het prachtige landschap van Toscane dat heimwee oproept, Umbrië en Lazio. De berekening dat het het beste uitkomt in Frosinone te overnachten klopt als een bus. Op haar telefoon op Booking.com vindt Annelies een geschikte B&B. We verwachten er veel van...alweer.

Frosinone ligt aan de snelweg en we rijden het plaatsje in tegen 18.00 uur. De B&B zou achter een hek liggen. Gelukkig dan staat de auto veilig. Bij aankomst blijkt het een prachtige locatie een tamelijk charmant verblijf met parking achter het huis, een entree met meerere apartementjes. De gastvrouw Giovanna  en Annelies hebben meteen een klik. Ze laat het huisje zien en het is zeer ruim, licht en smaakvol ingericht. En...in de koelkast staat ons ontbijt met ruime keuze.

Alleen al door de aanblik rusten we uit. Annelies is binnen met de katten wanneer Peter nog wat spullen uit de auto haalt. Een mooie grijze poes komt bedelen bij Peter. Dat zou een vriendje van Odin en Freija kunnen worden. Het huis en omringend terrein zijn idyllisch aangelegd. We eten de rest van onze pastasalade en maken een hoop yoghurtjes op. Het meegenomen bier smaakt ook geweldig. De katten zitten voor de schuifpui van het balkon naar de patio te kijken. Of ze springen in de vensterbank van de slaapkamer achter de romantische gordijnen en strekken zich daar op hun gemak uit, blij met de sfeer van het huis en de mogelijkheid van uitzicht te genieten.

ladygbnb.it/il-territorio Voor ons een plek om te onthouden. Door het hier te noteren vergeten we het niet.

We zijn op 2/3e van deze autoreis. Morgen de laatste loodjes. Het viel allemaal toch niet mee vindt Annelies die nog hoofdpijn heeft van gisteren. Al hebben we veilig en voorspoedige ritten gehad.

17 juni, van Winterberg naar Como 780 km.

Plan is de vertrekken om 09.00 uur. Maar plannen worden geschreven in zand tijdens eb...

Weer alles inpakken en weer alles in de auto zetten. Voor de veiligheid hebben we de Crotone-kratten ook in het huisje gehad dus het is terug sjouwen naar de auto, door Peter. Waar Peter ook goed in is is checken of alles uit de kastjes is tot in de kleinste details terwijl Peter "niet van de details" is. Dat betekent ook dat aangebroken potjes jam e.d. ook ingepakt worden. Zo komt de auto wel vol. Annelies kiept nog een en ander stiekum weg uit de keukenkast.

De katten worden in tuig gezet. Elke dag nu want je weet nooit waar ze in het complex naar toe dwalen. Wat we opeens anders doen is de manden al in de auto zetten en de katten 1 voor 1 naar hun mand brengen en met hun koord zekeren aan hun mand zodat ze er niet uit kunnen vliegen. Had je gedacht: er is een "eng" geluid van de bouwers van de chalets en Freija springt uit de mand, draait en wringt, er valt tegelijk een fles water uit de auto op het asfalt en Freija springt in totale paniek uit de auto en wurmt zich in no-time uit haar koord en tuig en rent de wijk in. Zo lenig en bewegelijk is zij dat Peter haar niet vast kan pakken. Weg is ze. En Annelies ziet haar een grasveldje over rennen en de hoek om.

Ok jongens, dat wordt tenminste een uur blijven. Indien noodzakelijk nog een nacht. Annelies en Peter doen ieder rondjes grasveld en terug langs bekende plekjes die de katten al eerder (gelukkig) hebben ontdekt toen we met ze wandelden. Ze zit hier vast ergens. Na verloop van 45 minuten loopt Peter nog 1 keer het rondje en paadje dat de katten kennen en klapt hard in zijn handen: het signaal thuis dat ze binnen moeten komen. Het helpt. Ze komt blij aanlopen en dan verwacht ze snoepjes. Die beloning krijgen ze altijd na thuiskomen. Goed dat we dat ingesteld hebben.

Er wordt veel regen verwacht onderweg. Een front trekt over Frankrijk en Duitsland en we zetten ons schrap voor keiharde buien op de weg, aquaplaning en files. Annelies denkt sterk aan haar moeder die bij de Zwitserland ritten een plaatje van de heilge Christoffel bij zich droeg...Een gedachte aan Christoffel helpt misschien ook, de patroonheilige van reizigers.

We krijgen enkele fikse buien maar het heftige front duikt net achter ons langs van oost naar noorwest. De grrens van zwitserland is een makkie al zijn we ingesteld op vragen door de douane : wat is uw bestemming? Het vignet hebben we gekocht bij een benzinestation voor de grens. Doorrijden dus. In Zwitserland lopen we vertraging op door wegwerkzaamheden, alles van 3 banen naar 1 baan en veel 80km. snelheden. Het is zwaar bewolkt met wat regen. En ipv de 25 graden in Duitsland wordt het 13 graden.

De stops onderweg voor de plasjes en de korte rust gaan prima. Het is overal eigenlijk een makkie en we voelen ons veilg in benzinestations en Raststättes. De mondkapjesregel maakt het heel comfortabel. Iedereen houdt zich eraan en er is overal enorme hygiene. Buiten dat wassen we steeds onze handen met gel, welke we in de auto hebben staan.

Tegen 20.00 komen we pas aan in Bellinzona/Como. Het valt ons op hoe gedisciplieerd de mensen op straat hun mondkapjes dragen, ja ook gewoon op straat en op de brommer. Dit is immers het meest getroffen Corona gebied. We vinden het apartement dat in een drukke doorgaande straat ligt 1 hoog in een portiek. Casa di Carol geheten. De gastvrouw Marta maakt zich er makkelijk van af, laat alles zien maar meer ook niet. Wanneer Annelies vraagt wat er voor ontbijt te kanen is laat ze toast en jam zien in het keukenkastje. Oja en nog een pot tomatensaus, kijk eens aan. Maar voor 1 overnachting hebben we dat niet nodig. Een keurig, ietwat traditioneel groot apartement met echt alles erop en eraan en op het eerste oog lijkt het ideaal. Misschien wel een optie om hier eens langer te verblijven.

We nemen de katten in hun manden mee naar boven. De herrie in de straat kan hen aan het schrikken maken dus we letten goed op dat ze ingepakt en vastgebonden in hun mand zitten. De katten vinden meteen hun ritme binnen en eigenen zich ieder een plek toe. Wij peuzelen onze zelfgemaakte pastasalade op en maken thee en kofiie. Het voelt als camperen en we hopen goed te slapen en op ons gemak morgen na het ontbijt te vertrekken. In de meeste gevallen liggen de katten aan ons voeteneinde van het bed want ze zoeken hun veiligheid in een vreemde omgeving en dat is alleen bij ons.

15 - 16 juni, keuze gemaakt

Ook wij die al vanaf de eerste maand van Skadi-vertrek onszelf dwongen terug te schakelen moeten toegeven dat gehaastheid altijd de kop opsteekt. Het zit nou eenmaal in je systeem door de snelle maatschappij waarin je geleefd hebt. Ook nu moeten we ons inhouden om niet toch nog meer dan waarschijnlijk mogelijk, in die 3 maanden vaarseizoen te proppen. Het gaat niet om het bereiken van doelen of bestemmingen het gaat om genieten. Hoe kom je tot de beslissing Ionië?

We schetsen onzelf dus een beeld van 3 maanden Kroatië. Hoe zou dat verlopen? Ten eerste kunnen we op zijn vroegst pas 1 juli weg uit Crotone na op orde maken van de boot aan binnenkant en buitenkant. Naar Brindisi doe je een volle week in ons tempo, in 1 dag hebben we gedaan maar moet dat nu persé? In Brindisi blijf je want wij vinden het een leuke stad. Dan Vieste en dan naar Lastovo. Terug blijft er 10 september krap 2 weken over om in Montenegro te verblijven en gezien het snel naderende najaar wordt het dan al puzzelen om naar Crotone terug te keren waar we begin oktober horen te zijn. In totaal hebben we dan tussen alles in niet bepaald veel weken voor Kroatië, ook al doen we alleen zuid Dalmatië. Maar je zal net zien dat er meer tijd nodig is om in de ons bekende rust veel te genieten en dat willen we niet. Kroatië wordt dus over 2 jaar, want Halkidi wil ons ook weer zien, in 2021. Eigenlijk andersom maar de roep is sterk vanuit Hellas.

Reken maar uit: het wordt Ionische Eilanden en wat een genot! Wordt ook meteen een reunie met diverse Med-vaarders, zo kom je niet eens een eiland verder. Vertier en weerzien, geweldig. En we gaan proberen ankerbaaien te vinden die we nog niet bezocht hebben.

Fijn dat we er uit zijn. Dan rest ons nu het her-ordenen van kratten en inpakken van de overnachtingstas en kattenzaken want morgen vertrekken we naar Casa di Marta, in west Como, net na Chiasso. Elio in Crotone is ge-appt dat we er aan komen. Het is 24 graden in Como en in Crotone en hier....brrrrrr...14. Het regent al 3 dagen uit de laaghangende bewolking. Typisch bergachtig: je kunt niet verder kijken dan de dennenbomen aan het eind van de straat. Toch zijn er nog moedige mensen die wandelen of mountain-biken. Kou en regen niets voor Annelies en Peter die nog in T-shirt de auto inpakt wil ook liever niet buiten zijn.

De puzzel van 1000 ministukjes is niet af. Een stuk met foto van grint moet nog opgevuld. Klaar mee in de zin van klaar mee. Maar we bewaren hem wel want ambitieus als wij zijn moet hij een keer af. Ook dat ding van 3000 stukjes thuis. We doen een Carcassone spel, worden getriggerd zeer strategisch te zijn en we worden ook steeds gemener tegen elkaar. En we volgen de Fifty Fifty die nu weer een blog schrijft over de ellende van de terugtocht voor anderen. Twee schepen hebben het niet gehaald, verder veel schade. Sommige schepen moesten terug naar Horta of omvaren. Zouden wij ook gedaan hebben want wij hebben de tijd om uit te wijken. We nuttigen ons bier en wijn en ijsjes uit de vriezer. Als het droog wordt kunnen de katten weer even lopen. en zo verlopen de koude regendagen im Sauerland. Oftewel Süderland, want zo heette het heel vroeger.

De naam Sauerland verscheen voor het eerst in 1266 in schrift als 'Suderland'. Het wegvallen van de 'd' gebeurde vanaf 1400. Om deze reden is de betekenis: Sauerland = zuidelijk land, het meest overtuigend.

In vergelijking met het gebied langs de Rijn en het Ruhrgebied is het minder dichtbevolkt. Door de natuur tussen de bergen en heuvels, gelegen in de nabijheid van Nederland vormt het een reisbestemming voor veel Nederlanders.

De hoogte varieert van ongeveer 200 m. in het dal van de Ruhr tot ruim 840 m. in Hochsauerland, in de omgeving van Winterberg. Daar ligt de berg Kahler Asten,met 841,9 m. De Langenberg is met 843,2 m de hoogste berg van het Sauerland en ligt op de grens van Noordrijn-Westfalen en Hessen. Het Sauerland ligt in het stroomgebied van de Rijn en de Wezer. In Sauerland ontspringen verschillende rivieren. Een aanzienlijk deel van deze rivieren wordt onderbroken door stuwmeren.

Odin en Freija zijn gewend nu we hier weg gaan. Gisterenavond hebben ze buiten rust en vrijheid gehad en over het lege parkeerterrein gelopen, waarbij Odin totaal uit zijn dak ging met bokkesprongen. De eigenaar van de Finse chalets is naar huis; de kids moeten naar sport en naar school. Daarachter bouwen 2 mannen nog aan een soort houtskeletwoningen en hebben de grond verplaatst en neergegooid tegenover ons appartement en een deel voor de chalets en het daar ge-effend. Het muizenterritorium van Freija is daarmee letterlijk met de grond gelijk gemaakt. Ze staat aan de rand van dat taluud te kijken van ,,hoe kan dat nou?". ...Doe je 1 slaapje en is je straat opeeens verdwenen..." Het zal je maar gebeuren!

De muizen hebben een andere route en Freija vindt er toch nog 1. Maar hij is haar te slim af. In totaal hebben we hier slechts 2 lijken voor de deur gehad. Want ze worden ons gebracht uit eerbetoon. Aan de overkant van de straat op 2 hoog zit een meneer achter kanten vitrage op zijn vaste plek bij het raam. Hij verschuilt zich achter het gordijn maar soms als je plotseling naar boven kijkt zie je hem terugdeizen. Er is een hoop te beleven hier. Maar morgen zijn we weg dan zal hij iets anders moeten verzinnen naast het uitspitten van de Winterbergse Courant. Chüss allemaal, wij gaan naar de zon und viel plezier im Klotenwetter.

14 juni, dagelijks Winterberg

We vernemen dat het hier altijd druk is en appartementen vol zijn, zomer en winter. De mountain-bikers racen hier na hun parcours gedaan te hebben, door de dalende straat. We zien enkele malen per dag een trauma helicopter.

De buren die hun mooie Finse blokhutten bouwen laten doorschemeren dat met-elkaar-chalet-project bouwen- ook zo zijn problemen oplevert. Tja, boot, huis, waar begin je eigenlijk aan...Peter uit al enkele keren: eigen huis bouwen...ik moet er niet meer aan denken.

De blaasontsteking van Annelies is na 24 uur over, zo hoort het ook. Wel lekker doordrinken en pillen blijven slikken. We blijven thuis. De puzzel ligt onaf op het dressoir, we doen kruiswoorden, en proberen met de slechte wifi te computeren, waarbij we van kamer tot kamer lopen met de laptop in onze handen om een signaal op te vangen. Deur open, misschien helpt dat. Waarom wifi? Omdat we een site bijhouden en een boek in elkaar zetten. Het lijkt op de situaties van 5 jaar geleden toen we langs de kust van Frankrijk voeren en de receptioniste van een marina zei: het stormt, dan is wifi slecht. Wat zijn we verwend in 5 jaar. Wat is wifi goed in Nederland. en in Griekenland.  En herinner je dat je in 2015 slechts 3G had en een abonnement met 200 belminuten en 150MB voor teveel  geld?

Tussen de bedrijven door volgen we het wereldnieuws Trump, de gek in Brazilië, de stikstofgekte en racisme. Is er wel iets nieuws onder de zon? Na 60-70 jaar heb je alles al een keer meegemaakt en heb je zo je relativerende mening. Of zoals Boudewijn de Groot opvallend in programma De Wereld Draait Door zei ,leeftijdvoordeel: je tuint er niet meer zo in".

En we checken uurlijks op predictwind de terugtocht van schip Fiftyfyfty, zie ook hun blog: http://sailing-fifty-fifty.nl/van Azoren naar Engeland na een jaar zeilen naar de Carieb en terug.

De katten zijn intussen gewend en willen naar buiten, ook Odin. Freija doet rondjes voor het huis of voor het Finse chalet, aan een lijn. Soms laten we die lijn los. Omdat het felgekleurd is zien we hem als een slang door het onkruid verdwijnen als ze stiekum toch verder gaat en wij, op toch wer een zonnige dag op ons terrasje zitten.

De zon laat zich echter niet langer zien want op zondag (zon-dag) is het grijs en vochtig, een beetje onweersachtig. Dreigend met onverwacht 1 harde klap.We beginnen te denken aan de boot. En Annelies herinnert zich dat we de Dinghy airdeck nog moeten plakken. Die ligt luchtloos en opgevouwen in de auto. Laatste poging overgens en dan komt er een nieuwe. We hebben er nu toch 4 jaar mee gedaan. Tip: maak toch maar een bekleding tegen UV. We plannen woensdag weg te rijden. En we zullen de in de hal gestationeerde kratten eten en dingen even moeten ordenen want we hebben die vooraden aangebroken en nuttige voorwerpen die niet in dit huisje zijn uit de doos gehaald, alsmede kleding. We zien een kakkerlakje op de muur; we zijn er bewuster op sinds de plaag vorig jaar thuis. En nog 1 en de volgende dag nog 1. Dit is geen eigen huis, we gaan hier binnenkort weg, maar wel kunnen ze in de kratten zitten. En zo neem je ze dan mee op de boot. Het is zaak om direct op de boot de kakkerlakvallen te  plaatsen en gel aan te brengen op de plekken waar ze het liefste zitten.

Een Winterberg Weetje

Winterberg is een aaneenschakeling van appartementengebouwen die steilvol in moderne vakwerksteil zijn gebouwd. Rond de 13e eeuwse kerk staan nog enkele oude huisjes uit een tijd dat het toerisme nog niet zijn geld opbracht. In de tijd van de Hanze, stonden de handelslieden van Winterberg bekend als opdringerige, slimme en soms ookbedriegelijke marskramers. met wollen-, houten- en metalen (zeisen) producten uit hun geboortedorp.

12 juni, uitstapje Edersee en Krankenhaus

Een prachtige dag zonder ijswind en zonder zware bewolking. Het is meteen 26 graden. We zijn niet voorbereid op die warmte. De lange broek is te benauwd. Zelfs je schoenen zijn te heet, terwijl je de vorige dagen laarzen aan moest. Gelukkig heeft Annelies genoeg schoenen mee, niet alleen om de reputatie hoog te houden maar voor de 4 seizoenen in 1 week.

Klik hier voor toeristische info over het Sauerland

De Höhenstrasse

De  115 km. lange Höhenstraße is een van de mooiste en meest historische panoramaroutes van het Sauerland. De Hochsauerlandroute leidt door de mooiste hoeken van het natuurpark Rothaargebirge. De route verbindt drie geografisch en historisch zeer verschillende regio's, het hoogplateau van Winterberg en zijn dorpen, het uitgestrekte Schmallenberger Sauerland en de brede Medebacher-baai. Parallel aan de oude "Heidenstrasse", die van Rusland naar Frankrijk leidde, kun je, afhankelijk van de tijd van het jaar, wandelen langs kleurrijke loofwouden of besneeuwde sparrenbossen. Veel met bloemen bezaaide bergweiden en uitgestrekte heidevelden.

Sauerland is trouwens een echt paradijs voor motorrijders. Er zijn vele uitdagende routes voor de motorrijders. Sauerland staat bekend als het land van de duizend bergen dus je hebt genoeg uitdaging. Je rijdt door golvende landschappen met lange, en dan weer scherpe bochten. De ene bergtop ga je via uitdagende haarspeldbochten omhoog, de volgende is weer eenvoudiger en gemakkelijker, veel afwisseling tijdens je motortocht dus. Een idee voor ooit een keer?

We genieten van de slingerwegen tussen torenhoge Larixen en uitgestrekte graanvelden. Daar tussenin liggen de pittoreske dorpen met hun mooie vakwerkhuizen en leistenen betegeling en -daken. De dorpen zijn stil, maar op de weg wordt duidelijk dat toerisme toeneemt: enkele groepen motorrijders scheuren ons voorbij, net als de MG's met grijsaards. We zijn op weg naar de Erdertalsperre, de stuwmuur van iets grotere omvang dan het dingetje dat we kort geleden gezien hebben. We hebben er zin in.

Annelies heeft nog steeds behoorlijk last van haar blaasontsteking al is de pijn lang niet zo hevig als vroeger. We hebben een kuur antibioticum bij ons dus kon ze die snel nemen en eigenlijk had die al veel eerder geholpen moeten hebben, maar ja....toch nog even geduld misschien? Beladen met flessen water en paracetamol trekken we naar de Edersee. We verheugen ons op de rustieke aanblik van het water en de dam en misschien kunnen we daar de drone uitproberen. Best wel eng trouwens om je drone aleen te laten in de lucht tot een paar honderd meter ver, waar je hem met het blote oog niet kunt volgen.

Belevings oord Edersee

Onze mond valt open wanneer we bij een druk parkeerterrein belanden, want het dorp mag je alleen te voet of per fiets doorkruisen. Het barst van de toeristen. "De beer is los". We willen en kunnen er met zijn miljoenen op uit trekken, na de restricties vanwege Corona.

De Belevenisregio Edersee blijkt en is een eldorado voor vrije tijds- en vakantieplezier midden in het bekoorlijke middelgebergte-landschap van natuurpark Kellerwald-Edersee. Onze stille verwachting een onbedorven oord aan te treffen wordt de grond in geboord. Niettemin is de wandeling over de dam leuk om te doen met mooi uitzicht over "die See", waar natuurlijk een rondvaartboot vaart. Het belevenisoord biedt nog talloze vormen van watersport, een kabelbaan,roofvogelshow, boomkroonpad etc.We vergapen ons aan de hoeveelheid mensen op terrassen en bij de ijssalons en de overjarige hippie op het plein die overmatig hard met een versterker een mix van Schlagers en hedendaagse hits ten gehore brengt. Dit alles ter zijde vinden ook wij de Edersee een beeldschone plek. De drone echter kunnen wij niet laten opstijgen, het blijkt drone-verboden gebied.

Edertalsperre

De geheimzinnige kant van de Edersee komt meestal alleen in de herfst te voorschijn, als de waterstand daalt en de bedding van de Eder te zien is. Dan worden de grafstenen, muurresten en bruggen zichtbaar, die herinneren aan een tijd, toen ongeveer 900 mensen het oude Edertal hun thuis noemden...

De Ederdam werd gebouwd tussen 1908 en 1914, om zodoende een stuwmeer aan te leggen dat de waterstand in de Wezer kon reguleren. Andere doelen waren bescherming tegen hoogwater in de Beneden-Eder, de Beneden-Fulda en de Wezer, en energieopwekking door waterkracht; aan toerisme had men nog helemaal niet gedacht. Voor het aanleggen van het stuwmeer moesten enkele dorpen verplaatst worden naar een hogere locatie op de heuvels.

In de nacht van 16 op 17 mei 1943 werd, als onderdeel van Operatie Chastise, de stuwdam vernietigd door een bomaanval van de Britten. Het water in het stuwmeer was precies op dat moment op zijn hoogste niveau. Een vloedgolf van 9 meter hoogte walste door de Eder-vallei en Fulda-vallei tot wel 30 km stroomafwaarts, en veroorzaakte enorme verwoesting. Direct na de ramp werd de dam in 7 maanden tijd door strafarbeiders hersteld. In totaal zijn er 4 stuwdammen vernietigd bij de aanval waarbij in het Möhnedal 1300 tot 1600 mensen stierven, voornamelijk krijgsgevangenen en dwangarbeiders.

Gezondheids zorg - Deutsche Grundlichkeit

We zoeken met de auto een plek voor de boterham. Daarna rijden we terug naar Winterberg. We hebben de knoop doorgehakt en willen nu bij de apotheek verhaal doen over de blaasontsteking en hulp vragen, want de grens is bereikt voor Annelies. Zij kunnen ons geen antibiotica geven (tja, het is geen Italië) we kunnen wel naar het ziekenhuis, of morgenochtend naar de notdienst. We lopen in de warmte nog maar weer een stuk naar het ziekenhuis. Eigenlijk hadden we aan het ijs moeten zitten. De Notdienst blijkt open te zijn. Na wat vragen over haar gezondheid en risico van Corona worden een paar kleine tests gedaan en niet lang daarna ontfermt een jonge internist zich over Annelies en vraagt haar op de behandelstoel te gaan liggen voor een echo. Wat krijgen we nou? De internist maakt een totaalbeeld van lever, nieren, aorta en blaas. Terwijl het onderzoek gaande is bedenkt Anelies dat eventuele andere mankementen in haar lijf dan ook zichtbaar worden. En zo niet dan ben je tenminste eens goed door de molen gehaald. Altijd prettig.

We vragen of de arts wel begrepen heeft dat het slechts om een blaasontsteking gaat. ,,Zeker wel, maar dit echo onderzoek hoort gewoon bij het basisonderzoek". Wanneer wij vertellen dat dit in Nederland zo niet gaat, is hij verbaasd. Geen 5 minuten later komt hij ook nog met de uitslagen van de urinetest (Laborbefund) en verklaart dat er nog een paar bacteriën in de blaas zitten. We zijn met stomheid geslagen dat dit zo snel bekend kan zijn terwijl men er in Nederland zo lang op moet wachten met gevolg dat je onnodig langer pijn lijdt en langer in onwetendheid bent. Dit zet de zorg wat ons betreft in Nederland wederom in een ander licht. We krijgen een recept voor een ander anitbioticum lopen langs de apotheek om de medicijnen op te halen voor we naar de katten gaan. Weer een enerverend dagje achteraf.

5 - 9 juni, tussenstation Winterberg

Schwarzwalderkirsch taart, beeldige vakwerkhuizen, leistenen daken, witte koeien, enorme dennenbossen in vele schakeringen groen. Goed voor een puzzel, zegt Peter, die de hele winter geploeterd heeft aan een project van 3000 stukjes met van diezelfde talrijke kleuren die in elkaar overlopen. Om gek van te worden. Taxus, Conifeer, loofbomen, slingerwegen door weidelanden afgewisseld met loofwoud. En elke boer die van de veeteelt af gaat (geen stikstof meer) zet zijn land vol kerstbomen. Wat een winst. Kerstbomen "lopen" altijd en mogen daarna verbrand worden.

We bevinden ons in een appartement van Welcome in Winterberg, het zusje van Welcome in Zeeland, het bureau dat ons huis in Vlissingen verzorgt zodat huurders en wij onbezorgd kunnen zijn. De laatste dagen voor ons vertrek waren toch wel druk, waarbij we een dag langs allerlei winkels moesten om kleine dingen te kopen die we mee wilden nemen op (door-)reis.

In afwachting van het opengaan van grenzen stationeren we in Winterberg en ondertussen wordt bekend dat Shengen-landen toerisme toestaan per 15 juni. Gisteren bleek dat ook Zwitserland meedoet; dat scheelt weer een verhaal bij Basel: Halt bitte, wohin geht die Reise und warum?  Gewapend met gel en mondkapjes, " nach unser Bot".

Het werkt best goed, die mondkapjes en stiekum vinden we dat mondkapjes je toch een nog veiliger gevoel geven. In Duitsland gaan we winkel in en winkel uit met mondkapje en het went razendsnel, eigenlijk beter dan je constant te moeten realiseren dat je persé die 1,5 meter moet aanhouden. Alhoewel dat er hier nog bij komt, maar het mondkapje geeft dan al de eerste bescherming (immers voor de ander) mocht je de afstand vergeten.

De katten hebben een beetje pech na 8 maanden vrijheid thuis in tuin en buurt en zijn opeens gebonden aan een kleinere ruimte, binnen, met omgevingsgeluiden van buren, zoals een voordeur die slaat, gescharrel op het balkon boven ons en wat verkeer naast het huis, vooral mountain-bikers die de "vertierheuvel"  af komen roetsen. We lijnen de katten aan met een koord van 10 meter en een karabijnhaak die je gemakkelijk aan hun tuigje kunt klikken wanneer ze naar buiten gaan. Om het apartement heen ligt gras maar soms snijden wandelaars een stuk af en lopen om ons apartement heen naar de andere straat. Dus wees op je hoede. Freija heeft haar plek gevonden na 3 dagen en zit op de vensterbank naar buiten te kijken bij de geopende terrasdeur. Ook loopt ze nu door het gras een stukje land in met veel hoog onkruid en ook wat bouwafval en - materialen van de constructie van de supergave Finse chalets hier. Prachtige houten casco- bouwpakkethuizen. Duplo blokhut op zijn mooist.

De rommel om onze tuin is niet gevaarlijk, wat grint, aarde en leisteen en wat planken en Freija zit er graag tussen te wachten op muizen. Ondertussen heeft ze in de gaten dat ze niet ver weg mag en het achter haar aanslepende koord belemmert haar enigzins om te gaan rennen. Vanaf de eettafel houden we haar in de gaten tot ze te ver gaat of het koord toch vast gaat zitten in het onkruid. Odin is nog angstig maar durft nu al even met Peter naar buiten, soms een ommetje aan de achterkant in het chalet-buurtje. Wat voor de katten het meeste tegenvalt is het binnen zijn, want thuis en ook op de boot zijn ze de hele dag in de frisse lucht. Op de boot hebben ze niet eens de behoefte om ver weg te lopen, als ze maar buiten kunnen zijn.

De eerste dagen sprongen de katten om 04.00 uur op ons bed ten teken dat ze naar buiten wilden, tja geen kattenluik. Mijn God hoe gaan we dit doen? ! Nu blijkt dat door de discipline, want Peter heeft 2 ochtenden de slaapkamerdeur dichtgedaan en Odin gecommandeerd, dat ze het nieuwe ritme gaan kennen. Gelukkig, want het was best lastig. En Annelies liep al te klagen over de intense kou na 10 weken zomer in Zeeland, en een blaasontsteking kondigde zich ook nog aan.

Naar buiten gaan zat er dus even niet in tot het eerste dagtochtje met de auto door Hochsauerland. Bestemming Berenburg en de stuwdam. Een lieflijk oord met idyllisch uitzichtpunt met houten bankjes op een vlonder omgeven door wandelpaden en een kerkje, waar Peter zijn jongste aanwinst, de Drone uitprobeert. Toch ook een beetje eng om hem uit het oog te verliezen richting de dam, hoog en ver. We rijden langs de pittoreske dorpjes met witte huizen en grijze leistenen muren en daken. Wat is Duitsland toch "ordentlch" en schoon. Wat een genot om vakantie te houden in een land waar niks moeite kost. Geen straatvuil, mooie afgebakende tuintjes, goede paden, duidelijke regeltjes in combinatie met de weldadige gezellige sfeer van "Stuben", terrassen, ijssalons, bratwurst- en schnitzel retaurants, pleintjes met bloemen en hier natuurlijk de ski- en fahrrad verleih. Alles in twee talen, Duits en Nederlands.

In de koude weekenddagen wijden we ons maar aan een puzzel van 1000 stukjes. Ooit van iemand gekregen toen we de reis begonnen. Super kleine stukjes met fotobeelden van zeeland. De gever wordt bedankt: dit kan je op twee manieren uitleggen.... :D

En dan blijken we geen goede wifi te hebben. Tja wat mot een mens toch afzien soms. Dus TV kijken zit er niet in tijdens deze binnenblijf-dagen. We zappen door ontelbaar veel Duitse TV zenders en worden na 5 minuten al gek van de na-synchronisatie in Duits. Nicolas Cage die Duits spreekt...daar zakt je broek toch van af? Peter loopt naar de receptie met de wifi klacht en zegt bij thuiskomst: ik geloof dat de boodschap duidelijk is. Nou, dan weet je wel hoe de boodschap overkwam. Maar Duitse Wifi "sucks" en na meerdere pogingen blijken we in de huiskamer met de Macbook het internet op te kunnen en in de slaapkamer met de I-phones. ,,Schat ik lig effe op bed!" En dat is voor de -tegenwoordig- eerste levensbehoefte. Ondertussen kunnen we toch een Nederland programma volgen en een gemiste film in de taal waarin het hoort.

En zo vertoeven wij op het tussenstation en hopen eind juni de Ionische zee op te varen. Nog steeds geldt: Pas dan bepalen we waar we heen gaan met de boot. Feit is dat Skadi ons eiland is waarop we ons kunnen isoleren als Corona weer ergens toeslaat. We maken los en varen weg, simpel. Zelfs als we niet zouden kunnen terugkeren naar Crotone om terug te rijden naar huis, zijn er legio opties om eventuele Corona uitbraak in het zuiden letterlijk te "omzeilen"

We kunnen hierbij dus geen vaarplan neerzetten. En dat maakt het reuze spannend. Wanneer Skadi te water wordt gelaten weten we pas waar we heen gaan. En hoe we volgende week in Crotone geraken kan je plannen maar kan ook weer zo veranderen. Voorlopig gaat het om luxe keuzes en daar zijn we ons wel degelijk heel erg van bewust en dankbaar voor...