Fotoalbum Marathia
29 juni om Oxia en zeilend door naar Ormos Marathia
De prefectuur Etoloakarnania
is het meest westelijke deel van Centraal-Griekenland en grenst in het zuidoosten aan Fokida en in het noordoosten aan Evritania . Dit is de grootste prefectuur van Griekenland en combineert de schoonheid van zee en bergen. In 2004 werd de "Rio - Antirio"-brug voltooid, die Etoloakarnania met de Peloponnesos verbond . Deze brug heeft beide kanten veel toegankelijker gemaakt en heeft een prachtig nieuw gevoel gegeven van de ware schoonheid en charme van deze regio's van Griekenland.
De hoofdstad van Etoloakarnania is Messologi, een van de meest historische steden van het land. De grootste stad en het economische centrum van de prefectuur is echter Agrinion. Messologi ligt op slechts 34 km van Antirio , waar de brug zich bevindt. De stad en het kasteel dat zich daar bevond, speelden een belangrijke rol in de Griekse revolutie tegen de Turken en boden maandenlang weerstand tegen aanvallen; het was ook het toneel van de heroïsche uittocht van de belegerde Griekse strijders in 1826.
Messologi is een belangrijke handelsstad en toeristenhaven, die werd gebouwd tussen de opening van twee rivieren, die van Evinos en Aheloos. Dit is de reden voor het beroemde zeewatermeer dat hier vandaag te vinden is, en dat nu een nationaal park is en beschermd wordt door specifieke wetten. Messologi biedt bezoekers de kans op een heerlijke vakantie in een zeer natuurlijke en ontspannende omgeving. De stad is de ideale uitvalsbasis van waaruit bezoekers naar buiten kunnen en enkele van de andere prachtige gebieden van de prefectuur kunnen verkennen.
OXeia
Men kan Oxia helemaal zien vanuit Etoloakarnania , ten noorden en ten westen van Akhaia , een groot deel van het noorden en noordwesten van Ilia , delen van Zakynthos , ten zuidoosten van Kefalonia , Ithaka en ten zuidoosten van Lefkas .
Oxia hoort bij de archipel van Ekhinadene , dat op zijn beurt behoort tot de Ionische Eilanden . Het is het hoofdeiland van de zuidelijke groep (Oxeies). Oxia heeft het hoogste punt in de Ekhinades op 421 meter boven zeeniveau. Het eiland is 5 km lang en ongeveer 2 km breed en heeft twee bergen. Het eiland ligt voor de baai van Patras bij de monding van de rivier de Akheloos voor de kust van Etoloakarnania ( Aitolia - Akarnania ).
In april 2012 werd het eiland gekocht door het bedrijf Qatar Holdings , een investeringsfonds van de Arabische staat , maar blijkbaar voor de regerende koninklijke familie in Qatar . Het onbewoonde eiland was voorheen eigendom van een Grieks-Australische familie en werd verkocht voor zo'n € 5 miljoen.
Wij varen om de zandbanken van Mesolonghi heen en langs het hoge eiland Oxia dat onmiskenbaar is door zijn gekartelde bergrand. Om de hoek van Oxia kunnen plots enorme valwinden komen van een richting die je niet verwacht en er is ook een ondiepte die tegenwoordig op de navigatie is aangegeven. Zeilend en deels motorend bereiken we de diepe fjordachtige baai van Astakos. En we ankeren in een van de mooiste ankerplekken van de Ionian: ormos Marathia. De Buona Vista lgt er al en ook ligt daar... de Fago, het schip van de Zwitsers Helga en Franz die wij in Crotone hebben ontmoet...is het echt alweer 3 jaar geleden...? Met Helga heeft Annelies wel steeds contact gehouden. Het is een leuk wederzien en we genieten met 3 schepen van deze prachtige onontdekte baai. Misschien wel sporadisch bezocht omdat de valwinden het vaak onmogelijk maken om hier veilig te ankeren. Het is dus een plek voor stabiele weersomstandigheden.
Dat mooie stabiele weer begint nu te veranderen nu de maand juli nadert. We zijn zowaar lui geworden in het bezoeken van weersites op internet want...het is en blijft elke dag mooi. Soms kijk je niet meer vooruit naar wat er mogelijk komen gaat aan plotselinge winden, regen of onweersstorm. Onweersstorm? Welnee toch? Niet binnenjkort al?
Ormos Marathia is een kleine oase van rust tussen rotskusten waar soms geiten klimmen en grazen en het groenachtige water klotst tegen de klippen. Het is fantastisch naakt zwemmen in de ochtenduren in de stilte, maar ook overdag als de zon je huid bruint onder de zoute waterdruppels. Wanneer we op de Fago bijpraten merkt Franz op: die Frau von das andere Schiff...(Jacqueline zegt Annelies), ja die Jacqueline die kann doch fantástisch schwimmen!!"
Jacqueline vertelt Annelies later dat zij de techniek geleerd heeft van de belgische Annemie van de Sparkle. Vrienden van Gino en Nadine die wij al vaker ontmoet hebben. Allen hebben in Marina di Ragusa gelegen in een winter.
En nu op 12 juli heeft Annelies haar energie gestoken in de blogs en de laatste mooie foto's zullen worden toegevoegd voordat jullie trouwe lezers het blad van Juli voor je zien liggen. De maand waarin het over de 30 graden wordt, het weerbeeld onbestendig wordt en onvoorspelbaar wordt en waarin we varen naar Paleros, terug naar Astakos om te schuilen en daarna Ithaka waar we evengoed voor de middagwinden moeten stilliggen. Het charterseizoen gaat beginnen, in de Griekse vakantieoorden wordt het druk en de hitte zal gaan toeslaan. En mooist van allemaal van onze avonturen en plannen is het onvergetelijke plezier van het gezelschap van Jacqueline en Gerard. Om samen met een ander schip zo lang op te varen hebben wij nog nooit gedaan, heel bijzonder.
Fotoalbum
25 tot 28 juni naar Kyllini en naar Mesolonghi
Op 25 juni varen we naar Kyllini noordelijk van Katakolon de wind moet dan ook niet tegen zijn laat staan de golven. We varen 5 mijl op de motor tot we de kaap bij Katakolon om zijn en dan zeilen we 21 mijl naar Kyllini.
Er is voordat we vertrekken ineens commotie op de kade want er is al een poos geen havenmeester, Alessandros vam vorig jaar, is er sowieso niet - want je mag hier maar twee jaar havenmeester zijn- en die ontslagen is is niet vervangen. Lekker toch? Geen kadekosten, gratis water en elektra. En er liggen een hoop schepen want iedereen wil de Peloponnesos om dit jaar en Katakolon is een perfecte stop. Sloveense "liveaboard on the hard" Tony helpt losmaken en komt afscheid nemen. Annelies heeft wel een zwak voor hem, hoe hij op de boot op de kant leeft en gewoon als persoon. Op het moment dat wij en de Buona Vista weg willen moeten onze zonneschermen nog wel opgerold. Er komt opeens een dikbuikige brutale man aan die zegt dat hij de havenmeester is en dat we moeten betalen. Annelies is ook niet meer voor de poes en roeptin woordenval :,, and who are you and where are your papers?! Show me your badge! Where is your ID?" ,,And what about the other ships? They have all not paid for their stay. Look: they are leaving".
Ja rot op, iedereen kan dat dat wel zeggen en we hebben al genoeg ervaringen met malafide "so called" havenmeesters. Hij wordt helemaal ellendig van Annelies en zegt: vanaf nu moet iedereen betalen!". Hij vlucht in zijn auto weg om wellicht een ID te halen? Annelies loopt naar de Buona Vista en zegt streng:,, we gaan NU weg". Buona Vista maakt los.
Wij rollen de schermen op en hopen nog zonder betalen weg te komen maar er is nog een en ander in orde te maken.
De havenmeester komt al terug en laat een stencil zien met veel Griekse tekst en een stempel van de port police en hij roept naar Annelies:,, here , I show you. I show you!" En wel 10 keer zegt hij zijn naam Nikos Tsakiris of degelijke. En we moeten betalen. Hoeveel dagen? Annelies liegt keihard:,,two!" Hij houdt zijn hoofd schuin. Peter zegt :,,five". Dat lijkt er meer op. Nou ja in totaal 50 euro voor ruim een week en met elektra en veel water (alle was gedaan ook was voor Jacqueline) is dat een koopje. Annelies geeft Tony nog eens een hand en zegt tot ziens, waar dan ook, wanneer dan ook...
In de baai hijsen we zeil, De Buona Vista ligt bij het strand te wachten en dan varen we zeilend weg.
Kyllini valt ons niet tegen. Er liggen nu helemaal geen opgebrachte vluchtelingen of drugsschepen. De terreur van de vissers is voorbij. Er zijn vissersboten weg en dus ook bijna alle smerige hopen visnetten afgedekt met plastic of zeildoek en, zie vorig jaar, de rest van hun huiselijke afval aan stoelen en barbecues en dergelijke. Er kunnen dus nog meer jachten ankeren. Dezelfde havenmeesteres als vorig jaar doet de ronde, Alessandrita, en het kost ook hier rond de 7 euro. We halen geen ijsje, eten wel buiten de deur in het visrestaurant en hebben een heerlijke avond. Zelfs de katten, die wat kunnen rondsnuffelen op de kade 's avonds.
Naar Mesolonghi krijg je te maken met de wind uit Patras en we die kan keihard blazen. We besluiten de volgende dag door te gaan 15 mijl op de motor en 16 op zeil en zelfs in het kanaal van Mesolonghi kan het zeil blijven staan maar de vlagen zijn onregelmatig en Peter ziet Buona Vista op alleen Genua gaan. Ja, dat is beter. Prachtig is het altijd, om binnen te varen. Langs de rustiek gelegen gemoderniseerde Typische waterhiuzen die nog iets uitstralen van vroeger maar tot luxe vakantie chalets zijn verbouwd. Ook de laatste is nu geen houten schuur meer. We vinden een ruime ankerplek en gaan de volgende dag de stad in, waar behoorlijk verbouwd wordt aan het centrale plein en op de ingekorte terrassen wordt je weggedenderd door de stratenmakergeluiden. We moeten ook nog naar de supermarkt maar daar trekt Annelies het niet meer.
Al die geluiden, al die mensen al die spullen, die kleuren, die hectiek! Annelies gaat buiten wachten. Peter koopt dan ook nog de oordopjes die Jacqueline als reddende engel al 2 x in Annelies haar handen heeft gestopt om ze in de oren te draaien en de scherpte van veel geluiden, ook stemmen te dimmen en dat helpt enigzins wanneer het zenuwgestel van Annelies totaal over de kop gaat. Ondanks de remmende oxazepammetjes.
De boot is een oase en het licht op Skadi en Buona Vista een nooit te vergeten aanblik. Licht van avond of van ochtendgloren het is allemaal onvergetelijk indrukwekkend.
24 juni Katakolon
https://www.tsoukalas-rooms.com
dit is de kleine oase boven saai Katakolon dat dorp dat bloeit wanneer er een cruiseschip komt maar slaapt wanneer er geen duizenden toeristen doorheen lopen. Leuke boutiques met Griekse jurkjes en toeristische rommel voor aan de muur of in je keuken of cadeau te geven.
Yannis Tsoukalis verwacht ons om 10.00 uur en we klimmen zijn witte stenen trappenpaadje naar zijn piepende gietijzeen hek en door naar zijn woning gelegen boven de stad en onderaan de steile heuvel met 150 olijfbomen. Het mooiste zicht op de haven en de zee. En met de allermooiste exotische planten omringd en met geurende bloemen.
De moeder heeft een aandoening en we komen er niet uit of het reuma of artrose is maar tegen Annelies zegt ze o.a. en dat het bij vrouwen veel voorkomt. Ze moet nu regelmatig aan een infuus in Athene en verblijft dan bij haar andere zoon. Kosten vervoer van mama : 400 euro. En ze wordt het stenen trapgewijze paadje in een speciale stoel naar beneden gedragen, naar de dorpsstraat waar speciaal vervoer klaarstaat.
De olijfgaard
Yannis heeft wat opbrengst van de kamers maar het loopt niet hard, zoals niets hard loopt na de coronatijd. De olijfgaard brengt geld op en de kamerverhuur en verder leeft een Griek zoals de meesten Grieken: je verdient tot wat je nodig hebt en meer hoeft niet. We weten zeker dat mama en papa alles goed voor elkaar hebben zodat Yannis een goed bestaan zal hebben na hun dood. Papa is een stuk slechter dan vorig jaar, valt steeds in slaap en door een tik van Yannis of een scherp woord van mama wordt hij weer bij de tijd geschud. Hij spreekt nog een woord Italiaans met Annelies maar zijn aandacht is er maar kort bij.
We lopen met Yannis zigzag de steile berg met olijfbomen op en vragen honderd uit. Je kunt wel blijven klimmen maar olijfbomen zijn elk pad hetzelfde. We kopen olijfolie, krijgen nog wat citroenen mee en pittige groene paprika's. We dalen af en gaan verder met ons eigen Katakolo leventje in de haven dat bestaat uit de was doen, iets lekkers eten, babbelen met mensen in boten, en met de Sloveen Tony met wie we een barbecue avondje hebben.
Tony is het soort mens dat ook vele verhalen te vertellen heeft over zijn levenswijze op de boot, in verre landen of gewoon in Slovenie. Een eenvoudig mens, wijs en met respect voor de natuur en voor de medemens.
Katakolon staat voor vrijheid voor de katten. Die hebben hier een onverstoorde actie radius en genieten veel. Dat merk je aan hun uitgelatenheid als ze elkaar op de boot achterna zitten, en als honden over de gangboorden rennen tot op de giek en de zonnecellen. Je houdt je hart vast.
Met de Buona Vista ontstaat een ware band en we laten elkaar voorlopig niet los. Annelies heeft ook steun aan die vriendschap. We plannen zo'n beetje een route hier tussen de Ionische eilanden en we hebben daarbij al dagenlang rustig weer. Zo rustig dat we vergeten ver vooruit te kijken of er een storing aankomt. En die zal toch een keer komen...kijk maar eens op Windy af en toe.
22 juni, autotocht Katakolon
Yannis toont ons vieren zijn steil oplopende olijfgaard. Het is slalom over de tussen rijen bomen liggende paadjes en soms ook een klimmetje op weerbarstige grond. Onderweg vertelt hij ons over zijn opbrengst en daarna dalen we weer af vis hokken met kippen, een hond, en hier en dar wat werktuigen. De mama van Yannis is slecht ter beeb, krijgt behandelingen in het ziekenhuis van Patras maar met haar pientere oogjes houdt ze alles in de gaten en ook onder controle. We schrikken wel van de gezondheid van vader die meest zit te slapen.
250 bomen, en voor 1 liter olie heeft Yannis 10 kilo olijven nodig. alles van plukken tot persen gaat met de hand. Een fles olijfolie van 1,5 liter kost 7 euro, een der besten die we ooit geproefd hebben. We kopen ook eieren bij Yannis en Yannis vraagt meteen om de druivenranken te helpen opbinden. Peter gaat er met de boor en schroeven heen en vertelt later dat mama hier de broek aan heeft en hoe krakkemikkig ze ook is, zij bepaalt hier alles. Peter ziet er uit als een tuinman na een dag zwaar druiven plukken en springt meteen onder de douche.
De heerlijke eentonigheid, die alleen doorbroken wordt door elkaars gezelschap elke dag met koffie-uur of borrel-uur, onderbreken we radicaal door een auto te huren en naar de tempel van Apollo Epicouros te rijden in de bergen van Bassae.
De tempel van Apollo Epikourios is een van de belangrijkste en meest imposante tempels uit de oudheid. hij staat in het kale en rotsachtige landschap van Bassae. Het is uniek in de geschiedenis van de oude Griekse architectuur omdat het een verscheidenheid aan nieuwe ideeën combineert, zowel in zijn uiterlijk als in zijn interne arrangementen. Het gebouw dateert uit 420-400 voor Christus en wordt verondersteld het werk te zijn van Iktinos, die erin slaagde om op meesterlijke wijze verschillende archaïsche kenmerken te combineren die werden opgelegd door de conservatieve traditie van de Arcadiërs met de kenmerken van de nieuwe klassieke stijl. De overgebleven tempel is niet de eerste die op deze plek is gebouwd. De vroegste tempel van Apollo, gebouwd in de late zevende eeuw voor Christus, mogelijk op dezelfde locatie, werd minstens twee keer herbouwd in ongeveer 600 en 500 voor Christus. Veel architectonische kenmerken van deze twee fasen zijn bewaard gebleven, waaronder een groot terracotta acroterion met sierlijke beschilderde decoraties, dakpannen en antefixen.
Apollo
Apollo was een veelzijdige god, niet alleen van de zon en het licht, maar ook van de herders, met hun kuddes, de waarheid, het goede, het schone, de (dicht)kunst, de muziek, de cultuur, de profetie, medicijnen, de genezing en het recht. Hij zorgde voor orde en rust en hield de rechtspraak in de hand. Bovendien was hij een vaardige oorlogsgod die met zijn pijlen ver kon schieten. In zijn orakels openbaarde hij de wil van de goden. In het heilige Delphi en op tal van andere plaatsen verkondigde hij via orakels zijn voorspellingen aan de mensen. Juist omdat Apollo zo vaak in verband met oorlog werd gebracht is het opmerkelijk dat hier een tempel is gebouwd ter ere van zijn helende vaardigheden.
Wij vinden het een spirituele plaats misschien wel het meest doordat de tempel is afgedekt met een tent, waardoor de aandacht dirct naar de bouwkunde en herstelkunde gaat en je niet wordt afgeleid door de omgeving; een omgeving van rotsen en bossen en ravijnen en er liggen om de tempel nog genoeg overblijfselen om nog jarenlang met financiele stein van Unicef - te herbouwen - dat het afkomt zullen wij nooit meemaken.
Na bezoek aan de fascinerende tempel plannen we een autorit naar de watervallen van Nemoutsa. Het zou zo eenvoudig moeten wezen, maar door verbrande bossen, werwaarloosde bergpassen met steile afgronden en wgen omringd door bamboe en gewassen hebben we meer een cameltroffe-rit dan een sightseeing tour en de waterval vinden we nooit.
Streep eronder en naar de boot. Evenwel hebben we een geweldige dag gehad met zijn vieren en er zijn hele mooie foto's gemaakt voor aan de wand.
zakynthos
15 en 17 juni, Zakynthos: van Agios Nicolaos via Keri baai naar Katakolon
15 juni, tocht langs Zakynthos
Van Agios Nicolaos naar de ankerbaai bij Keri op zuid Zakynthos, een tocht die we altijd wilden: langs de westkant van het eiland met zijn uitgestrekte witte kliffen en diepen kloven. Een van die kloven, Wreck bay, is wereldberoemd en die hebben we wel met een brommer bezocht maar nu hebben we het geluk om er in te kunnen varen.We fotograferen wat af, elkaars schepen, plaatjes voor later: kijk hier waren opa en oma ooit!
Keribaai is uitgestrekt maar ankeren kan maar beperkt vanwege de beschermingszones voor schildpadden. Heerlijk om weer vrij in het water te liggen, in het blauw te kunnen springen, bevrijd van kleding en een weldaad voor lichaam en geest. We blijven een paar dagen en gaan dan naar de kust van de Peloponnesos naar Katakolon. Niet verder zuidelijk dan daar en van daar weer langzaam noordelijk. Een rustig jaar waarin Peter en Annelies zich oriënteren over wonen in Spanje en dus is "het zoeken naar een tijdelijke woning - waar en wanneer- "een onderwerp dat dagelijks voorbij komt. Dat geeft een dubbel gevoelsleven want je geniet nog van je reis in de Ionian maar je organiseert tegelijk het begin van een ander leven. En we letten er wel op dat we deze geweldige maanden toch intensief moeten genieten van de eilanden, de vaartochten en zeker ook van het gezelschap van Jacqueline en Gerard.
17 juni, Naar Katakolon
Van Keri baai vertrekken we om 12 uur om gebruik te kunnen maken van de middagwind en zowaar kunnen we zeilen. Het gaat niet heel woest maar van de 23mjl gaan er toch 16 op zeil, een genot na al dat moteren langs Kefelonia en Zakyntos. Het wordt toch weer een soort wedstrijdje (Peter kan het toch niet laten) met de Buona Vista en 2 andere schepen die achter ons aan varen. De Skadi doet weer waar ze voor gemaakt is: Hard varen ook met weinig wind; Het Skadi Gevoel.
Als we in Katakolon aankomen is er weer voldoende ruimte en zowaar is ook Tony onze Soveense vriendm er nog. Hij helpt ons met aanleggen en meldt terloops even dat de havenmeester van vorig jaar Alexandros ontslagen is want die droeg niet genoeg zwart geld af aan zijn baas. Ook de nieuwe havenmeester is ontslagen, redenen onbekend zodat we nu gratis kunen liggen met gebruik van water en stroom.
We blijven hier ook weer een hele tijd liggen, Katakolon is leuk, we kunnen een auto huren en natuurlijk komt Yannis weer langs, dit keer niet met groenten want de winter was te lang en hij heeft nog niets op de tuin staan maar wel met olijfolie, de beste van Griekenland.
We houden maar eeen beetje vakantie en werken aan ons Spanje-plan. Daar moet eerst nog een huurhuis voor gevonden worden maar daar later meer over.
Buenas Tardes Ja, Peter leert intensief Spaans en Annelies komt er wel met haar Italiaans..
van Argostoli naar Sami-Eufemia-Assos
14 juni, Van Argostoli naar Zakynthos (Zante), 45 mijl
Argostoli
Afgeschermd van de open zee, strekt de kust zich uit langs de landzijde van een kort schiereiland. Argostoli ooit bekend om zijn elegante architectuur uit het Venetiaanse tijdperk. Bijna alles werd verwoest door een aardbeving in 1953, maar Argostoli is nu een levendige, toekomstgerichte stad. De belangrijkste activiteit is net landinwaarts, gecentreerd op de charmante Plateia Valianou, waar de lokale bevolking komt om te kletsen en te eten in de vele restaurants. Lithostroto, de autovrije winkelstraat direct naar het zuiden, is bezaaid met stijlvolle boetieks en cafés. Je kunt hier je tasjes, je kettingen, je Griekse blouses (uit China) kopen, heerlijk chillen op terrasen en geweldig koffie drinken met een flink stuk taart. Wij verwenden onszelf met een bosbessenpunt en een meringue-appeltaartje. de prijs bleek later op Nederlands niveau maar ja, we hadden het eens verdiend. De tasjes en de blousen hebben we allang gezien en de kast op de boot puilt altijd uit van de modieuze kleding - al of niet zelf gemaakt- dus we kopen nooit wat.
We delen van een auto met Jacqueline en Gerard. Annelies trilt nog teveel en we durven niet een hele dag op stap omdat Annelies' zenuwgestel nog behoorlijk protesteert. Moeilijk om uit te leggen maar het overvalt haar met totale uitval. Dan kan ze niets meer velen: geen gepraat, geen beweging om zich heen, horen zien en staan is dan niet meer mogelijk. Dat willen we niet als we met zijn vieren in de auto zitten en dan terug zouden moeten tot teleurstelling van Jacqueline en Gerard. Dus zij hebben de auto in de middag en wij de volgende ochtend - en het is voldoende om er eens even lekker uit te zijn.
Wij bezoeken op weg naar Sami de grot van Drogarati beroemd om zijn druipsteen. In de grot van Drogarati bevindt zich zelfs een tribune waar vanwege de uitstekende akoestiek concerten gegeven worden. De stalagmieten en stalactieten worden in de grote ruimte door schijnwerpers verlicht. Heel bijzonder is de we helemaal alleen in deze grot op het grote podium staan. Als we daarna naar buiten lopen, komen we op de trap hordes mensen naar beneden, er blijken 3 bussen vol toursiten te zijn aangekomen die allemaal de grot ingaan. Zijn wij ebven op tijd geweest!!!
Na deze bijzondere ervaring rijden we noordwaarts naar Assos langs de indrukwekkende kliffenkust van waar je magnifieke uitzichten hebt op het intens blauwe water van Mirtos en haar zuidelijke baaien. Wateren die met geen woorden te beschrijven zijn, ongelofelijk glad als een inktvlek tegen de klif aan liggen maar net zo goed medogenloos tegen de kust slaan met al geringe noordwesten wind.
Assos is 2 jaar geleden het meest getroffenn door de Medicane, rotsen en aardlagen zijn neergestort en hebben Assos bedolven maar de wegen zijn gerepareerd en de baai is weer hersteld in oude orde zie Medicane Ianos over Assos
Het slome leven aan de pier van Argostoli waar we Italianen en Zwitsers ontmoeten, bestaat voor de Buona Vista uit het plakken van de Dinghy, we weten uit eigen ervaring hoe frustrerend dat is: lek dicht en meteen gaat er ergens anders weer een naad los. We schuilen achter de pierwand voor hevige noordwesten winden en verder genieten we door samen te eten te praten en te relativeren over het vertrekkersleven tot nu en de wensen die we nog allemaal willen vervullen in de komense honderd jaar. Lastig als een mensenleven zo lang niet kan duren.
Jacqueline heeft nog een wond aan haar been doordat ze bij het verplaatsen van Skadi in een gat is gestapt. En het been en de voet zijn snel dik als ze geen rust neemt. Annelies is patient nummer 2 maar ervaart positieve invloeden nu ze na coronatijd en de "schulp" waarin ze dieper wegzonk, weer helemaal opknapt door de "social peptalk". En praten en eten doen geen pijn meer. De aangezichtspijnen zijn zich gaan beperken tot een klein balletje met daaromheen nog uitstraling van 5 centimeter omtrek ook nog steeds in de mond. En elk uur van de dag heeft Annelies het nodig om wanhoop van 18 maanden uitzichtloze pijn van zich af te praten en te overdenken.
De Ionian is heilzaam, mensen zijn dat ook en Peter, ook al is er soms wat spanning in onze relatie, helpt Annelies de volgende tree te nemen.
Tocht langs Kefelonia
Uiteindelijk, vastgeroest aan de pier van Argostoli maken de 2 schepen los en varen we via Agios Nicolaos op Noord Zante
Onder weg weet Peter eweer en Merlijn van ongeveer een meter te vangen en als we bij Dimitris in Agios Nicolaos aankomen gaat Jaqueline even vragen op het restaurant die voor ons wil bereiden en dat willen ze. De helft in de over en de andere helft op de gril wordt er gevraagd? Dat lijkt ons een uitstekend plan en ;'s avonds is het een grote smulpartij. De rest van de vis, het was veel te veel, wordt in een doggie bag meegenomen naar de schepen om daar nog een keertje van te smullen.
13 juni, Argostoli en verder zuid dan Katakolo gaan we niet
Katakolon, ons doel van dit jaar en misschien kan er meer.
We trekken op met de Buona Vista. Het is de eerste keer in de 8 jaar dat we met een ander schip zijn gevaren. Hoe het zomaar komt? Geen idee. Het was geen idee maar het komt gewoon zo uit en gaandeweg blijkt, vind de schrijfster van dit blog, dat we veel kunnen en willen delen, ook foto's ja- een kleine bijzaak in een digitale wereld.
De wereld van de zeilster Annelies gaat weer langzaam open, net zoals het voor veel mensen na de corona tijden weer is open gegaan. Niet om je dure vakantie te kunnen boeken maar gewoon om weer als vanouds te praten met mensen, met vrienden, en te kunnen lachen en van elkaar ook nog wat te kunnen leren. Over de zeilen, over ervaringen van ooit en over drone vliegen.
Pijnloos zijn of dragelijk of vrijwel pijnloos zijn, na 18 maanden is het wonder dan toch geschied: de Ketamine behandelingen zijn aangeslagen en Annelies heeft al weken weinig pijn. Het centraal zenuwstelsel dat op tilt geslagen is, en grote lichamelijke stress veroorzaakt lijkt nu ook beter onder controle te komen. Door de medicamenten die onze meedenkende huisarts voorschrijft, en die buurman Frank opstuurt naar Griekenland. Door de rust die Annelies neemt, op bed of in de kuip en de balans die we vinden tussen varen en stil liggen.
Annelies, wanhopig dat ze niet meer de oude Annelies zou worden, voelt zich sinds tijden een stuk beter en de vooruitgang gaat snel maar ze kent nog diepe dalen. Zo hebben kleuren, beelden, mensen, geluiden en gepraat door elaar heen - iets wat iedereen normaal vindt en waar men zich niet van bewust is- nog steeds een impact. Dus wandelen is wandelen en niet praten en een straat oversteken is alleen dat en niet praten en praten is stilstaan of stilzitten en ademhaling regelen.
Plan: Na Katakolon weer richting noord naar Kyllini en Mesolonghi en dan nog eens naar Ithaka en Lefkas en Paleros. Verder durven we nog niets te beslissen omdat we aldoor aanzien hoe het met Annelies gaat.
Het verblijf aan de pier van Argostoli was heerlijk en voor de katten nog het meest vanwege de rust en de enorme vrijheid. De katten beginnen de Buona Vista nu ook de kennen...mauw, daar is het ook goed toeven.
De vraag rijst hier ook steeds meer of het wel zin heeft om een klus of rotklus uberhaupt te doen want weeg dat eens af tegen de opbrengst! Ga je een nieuwe dinghy kopen terwijl je nog maar 2 jaar wilvaren, ga je hem repareren terwijl je hier net zo goed aan de kade kan afmeren. Ga je een onderdeel vervangen tegen hoge kosten terwijl je er nog wel degelijk mee kunt werken als je er maar voorzichtig mee omgaat. Ga je de boot wel schoonmaken als je weet dat ze morgen weer opnieuw zout wordt. Ga je je stootwillen wel poetsen terwijl ze na een maand weer zwart of geel zijn of zowat oplossen van het chemische schoonmaakmiddel. Allemaal dingen die je afweegt tegen de moeite en de opbrengst.
We kopen geen dure opsmuk meer en gaan niet meer duur uit eten maar genieten vooral en wat nog belangrijker is is dat Annelies ein-de-lijk herstelt
Fotoalbum
4 juni, Vasiliki naar Argostoli, 47 mijl motoren
Er zitten 2 beren bij elkaar.
Zegt Beer 1 tegen Beer 2: wat ga je vandaag doen?
Zegt Beer 2: Niks.
Beer 1 denkt na en zegt: Maar dat heb je gisteren toch ook gedaan?
Zegt beer 2: Ja dat klopt maar ik was nog niet klaar!
We krijgen vandaag van een van onze vaste lezers de opmerking dat er niet veel wordt geschreven op de site. Dat klopt. Onze vaste schrijfster heeft veel last van het langdurig gebruik van de medicijnen tegen de zenuwpijn in haar mond. Rust is voor haar het beste en werken aan de Mac is stressvol en leidt tot meer trillen in haar lichaam en en meer pijn in haar mond. We hebben daarom besloten dat ze dit maar even achterwege laat. Maar naar aanleiding van de opmerking van onze vaste lezer is Peter aan de slag gegaan en heeft op zijn geheel eigen wijze een inhaalslag gemaakt.
Vandaag, 4 juni vertrekken we uit Vasiliki en gaan we langs de westkant van Kefalonia naar Argostoli. Dit - de ruige westkant met haar blauwe zee - was nog een van onze wensen om hier een keertje langs te varen en dat gaat dus nu gebeuren. In het begin hebben we wat last van een rare golfslag maar gaandeweg de tocht word het beter en varen we langs de prachtige kliffenkusten van Kefalonia. Buiten onze 2 schepen, zien we maar 1 ander schip, het is dus verbazend rustig. We varen om de zuidwest punt heen de grote Fjordachtige baai in en als we om de punt van Argostoli varen leggen we de Skadi in de Marina. We zijn zo dom om aan lagerwal aan te leggen terwijl de stootwillen niet laag genoeg hangen. Gevolg is dat er nu wat oppervlakkige krassen op de romp zitten die met polijsten grotendeels wel weg te werken zijn maar Elio moet dat van de winter maar geheel herstellen.
Als de wind wat afgenomen is verleggen we de Skadi met behulp van Jaqueline en Gerard naar de lange kade waar we een stuk beter liggen. We zijn van plan om hier gewoon een paar dagen te blijven liggen om het "niks doen" af te maken, we denken alleen dat het niet af komt...
Dolce, fare niente... wie zei dat ooit, deze wijze spreuk.
1 en 2 juni, Lygia en naar Vasiliki, 5 en 22 mijl.
's Ochtends gaan we op tijd weg en omdat het maar 5 mijl is gaat gelijk de motor aan. We varen naar het haventje van Lygia onder aan de oostkust van Lefkas en kijken of we daar een plekje kunnen scoren maar de haven is helemaal in bezit genomen door vissers die overal hun schepen langszij hebben gelegd. Er zijn maar een paar plekken waar we met moeite in zouden kunnen maar we hebben daar helemaal geen zin in en besluiten gewoon voor anker te gaan in de baai naast het uiteinde van de Lefkada vaargeul.
Er liggen daar een 4 tal schepen aan moorings en later begrijpen we vanJ aqueline dat deze schepen hier altijd onbewoond liggen. Wat later komt ook de Buona Vista en we overleggen of we vandaag of morgen de "lidl gaan doen". Aangezien we het weer niet echt vertrouwen wordt het dus morgenochtend. Annelies gaat weer lekker op bed liggen en Peter zet zich in de kuip weer aan het Spaans op Duolingo. Af en toe moet hij wel even rondkijken als de wind toeneemt en ineens ziet Peter een ander schip naast zich. Het blijkt dat ons anker krabt! Hij roept snel Annelies uit bed. Anker ophalen! Het zit vol met posidoniawier, geen wonder dat het krabt.
Even verder gooien we opnieuw anker uit en nu met 45 meter ketting in 4 meter water, dat moet genoeg zijn en dat blijkt het ook te zijn, we liggen als een huis. De volgende ochtend worden we door Gerard naar de kade gebracht en lopen we naar de Lidl. En dát blijkt dus voor Annelies te veel. In de Lidl wordt ze niet lekker en gaat buiten op de stoep wachten tot Peter het meeste verzameld en betaald heeft en we lopen langzaam terug. Onder weg een haakt Annelies trillend af en gaat buiten in de schaduw op een stoepje wachten, Ook Jacqueline is haar Lidl tochte aan het maken maar dan wel op de fiets met fietstassen en al. Wanneer wij teruglopen naar de Skadi, aan een klein piertje, komt Jacqueline haar fiets aanbieden om die laatste meters voor Annelies makkelijker te maken. En op de boot moet Annelies behoorlijk bijkomen van alle inspanningen.
We doen die dag verder niets meer en blijven gewoon lekker liggen.
De volgende morgen halen we op tijd het anker op en varen boven Meganisi langs op vaart naar Vasiliki, een plek waar we ook nog nooit zijn geweest. Het eerste stuk is een soort van wedstrijdje, de Buona Vista gaat onder het eiland, ooit van Onasis, door en wij bovenlangs in de hoop wat meer wind te hebben maar het blijkt allemaal niet veel uit te maken.
Uiteindelijk gaat weer de motor aan en varen we onder Lefkas door naar Vasiliki. In de baai staan behoorlijke katabatische winden en als de Buona Vista denkt de genua te kunnen uitrollen is de eerste reactie van Peter: DAT GAAN WIJ DUS NIET DOEN. En dat blijkt maar goed ook want zij halen de genua snel weer weg. Katabatische winden moet je nooit vertrouwen.
In de haven van Vasiliki staat een behoorlijke dwarswind en aanmeren is eventjes weer góed nadenken en goed communiceren, met Annelies op het voordek. Geweldig toch: de koptelefoons, geen geschreeuw en toch alles kunnen zeggen. Vlakbij het piertje aan de overkant laat Annelies het anker vallen en Peter vaart achteruit gebruik makend van de schroefwerking om de Skadi op zijn plek te leggen. Uiteindelijk ligt er 55 meter ketting in een haven van 2,5 meter diep. Door de dwarswind ligt de Skadi niet helemaal recht maar dat ligt geen enkel schip, vanavond als de wind weg is veranderen we dat wel.
Peter vindt een stroompaal waar nog een tegoed opstaat en dus kan Annelies wassen. Ook ergens op een paal blijkt een watertap open te zijn dus kunnen we ook de tanks weer vullen. Een buurman-schipper laat Peter even weten:,, ik lag hier al en ik wil ook water". Peter zegt dat wij en de Buona Vista water nodig hebben en dat hij hem daarna wel zal waarschuwen". Van zijn hier van alle gemakken voorzien dus. Vasiliki is echt een toeristen plek, veel restaurantjes maar het is weekend en dus zijn er geen chartertoeristen die komen eten. Wij halen een ijsje en kijken wat rond. Geen spannende plek maar nuttig en de baai is mooi.
AERIAL vasiliki
We hebben weer niet zo veel gedaan en het bevalt op dit moment prima.
