28 - 29 april, te water en 140 mijll naar Paxos

Elke ochtend rond 05.30 probeert Odin zijn zus te het imponeren om haar plek op de bank te veroveren. Soms lukt dat niet. Vanmorgen roept Peter hem al snel bij zich en het gemekker gaat over in spinnen. We slapen nog even en om 07.00  is Annelies wakker. Even wat berichtjes bekijken op whatsapp, kinderen en enkele vrienden weten dat we gaan oversteken. Het ontbijt bestaat uit een restje brood dat over is van een maaltijd brood en mosselen van gisterenavond. We rommelen wat , Annelies gaat vroeg douchen en maar goed ook want er staat ook al vroeg een andere mevrouw aan de deur te morrelen. ,,It is occupied", roept Annelies hard. Om nog een tweede doosje pilletjes voor de voorraad te kopen lopen we Crotone in en gaan we een bekende farmacia binnen. Niente problema, Peter krijgt het zo mee. Dit is Calabria, heerlijk. Een rondje stad brengt ons langs mooie winkels met kristal en kookpannen maar we laten ons niet verleiden. Het geeft wel ideeen.

Het wachten is op Elio. Want Skadi wordt in de middag gelift. Wanneer de katten in de auto? We spreken even door hoe en wat. Als Skadi in het water ligt en de draagbanden eraf gaan en Antonio de stag weer heeft herplaatst, dan weer de kattten uit de auto, Annelies ook graag. Dan brengt Peter de auto naar de werf of zet hem terug bij het hek. Als laatste zal Peter de motor even 15 minuten laten draaien en dan moeten de katten rustig gehouden worden want het is de  eerste vaart. Ze krijgen een uur van te voren een kalmerend pilletje dus we verwachten geen paniek en zelf doen we heel rustig , dat scheelt altijd stress. Boot nakijken en grootzeil aanslaan en dan is het: dag Crotone! Een plek waar je je toch aan hecht.

Elio neemt een lange lunchpauze en ook de Brazilianen en voordat zij het water in zijn loopt  het al tegen vieren. Wij brengen de katten naar de auto en Annelies gaat buiten het hek parkeren. De katten zijn zoet, beetje angstig maar ook wel nieuwsgierig in de auto. Nee, we gaan niet naar de dokter, nee we gaan geen duizenden kilometers rijden. Annelies wacht en wacht en de katten zijn zoet. De skadi wordt gelift en dan moet er nog vet in de schroef vertelt Peter Annelies aan het autoraam. Dat duurt en duurt want de vetspuit blijkt niet gevuld. Gelukkig is er een meneer op de werf gekomen die wel een gevulde vetspuit heeft. De plekken van de bok waar geen antifouling op kon, worden nu geverfd en uiteindelijk liggen we om 17.30 in het water. Hè hè. De boot is vies, we hebben nog niks schoongemaakt behalve van binnen en we gaan in Lakka wel de gangboorden en kuip poetsen.

We zijn los en de zee is behoorlijk wiebelig en de katten zijn het niet gewend. Freija moet poepen en dan wordt ze misselijk in de bak en gaat overgeven, hoppa de volgende dus ook. Uiteindelijk vinden ze rust in de mand. We zeilen en gaan niet zo hard maar tegen 20.30 uur trekt de zuidwesten wind wat aan en gaan we 6 knopen. De Brazilianen ankeren bij Kroton en er zal wel nare swell staan. Bah, dan liever dit. En zij doen etappes en krijgen naar Corfu 60-80 cm golven tegen. We hebben dit nogmaals overlegd want Annelies is zenuwachtig deze keer en ziet op tegen de lange zeiltoer en de nacht. Nee, toch liever dit dan hoppend. Annelies maakt pasta met ragû en heeft haar beste antislip gympen aan om haar mannetje te staan in de wiebelkajuit. Het eten lukt en de warme maaltijd doet ons goed na een lange trage dag die vermoeiend was. We hebben nog cake en sprits en limonades en bier en melk en volop water en...wat heerlijk op je eigen wc te kunnen zitten en vuil water gewoon weg te kunnen spoelen in de gootsteen.

De avondlucht is mooi , er komt een grote ster en we gaan 6,5 knopen. Peter heeft zijn zeilpak aan sinds tijden. Annlies 2 broeken en 3 truien. Negen uur slaat de klok en de wind is 13 knopen zuidwest en Skadi gaat 6,8 !  In totaal zeilen we 40 mijlen dat is ongekend. Heel even draait de wind naar west tot 18 knopen en met die dikke 4 Bft zit Skadi weer in haar vel.

Freija meldt zich opeens met een mauwtje en krijgt wat nat voedsel. Dan is het al 23.30 en Annelies probeert een slaapje te doen. In de kuip gaat het niet want er is toch veel geslinger en de oude stoeltjes zijn hard. Er is nogal wat gesleep met plaids en een dik dekbed. In de logeerkamer is geen plek want daar hebben we alerhande zooi in gezet, dan maar in bed in de romp. Maar daar is het geslinger van de boot het ergst. Lekker in slaap wiegen noemt men dat. De eerste die dat ooit zei op facebook is nog bang van onze reactie de volgende krijgt een klap. De motor gaat aan en het grootzeil blijft staan als steunzeil. De (kleine korte) golven zijn weg en uiteindelijk krijgt Annelies een paar uren slaap in bed met oordopen aan. Peter rust in de kuip en heeft een wekkertje bij zich. Elk half uur checkt hij de boot en de zee, maar van echt slapen is geen sprake. Ook hij is moe. Freija  is stil onder de deken en Odin is bepaald Knock-out. En in de verre verte blijven de rode lichten van de vele windmolens boven Crotone maar knipperen. Als een oneindig lint kerstlampjes. Er is nog meer licht aan de hemel: een halve maan en een paar grote felle sterren, vast en zeker planeten.

We motoren 2100 toeren en zijn op de helft De stroom staat tegen dus we gaan maar 6 knopen. Ondertussen is de wind naar oost-noordoost gedraaid. peter zegt dat een deel van de nacht de wind noord was. De zon komt om 07.00 uur op en de zee is met afgevlakte golven als deining maar dicht op elkaar. Annelies wordt misselijk. Freija is ook niet lekker maar eet wel snoepjes. Odin: Knock-out. Om 09.00 uur ontbijten we in de zon in the middle of nowhere. We eten restbrood met aardbeien en yoghurt mèt aardbeien. Een koude wind zet op uit noord en we beseffen dat de klok vooruit moet want het is 1 uur later in Griekenland.

Er ligt een vreemde zwarte schaduw op de bimini. Dat kan toch geen kat zijn? ,,Het is een tang", zegt Peter. ,,Gisteren vergeten, maar hij ligt er al de hele nacht dus we halen hem er straks wel af"..

De Genua gaat weer uit, we zeilen weer. We varen 5,7 knopen over de grond en 6,8 over het water met nog steeds dus de stroming tegen. We pikken plotseling internet op uit de Griekse lucht en we appen met een paar vrienden en Annelies ook met de jongens. Nog 40 mijl te gaan. Annelies slaapt op de bank, Peter neemt een douche. Je eigen badkamer heerlijk. Na 16 mijl zeilen gaat de Genua weer weg en blijft het grootzeil staan als steunzeil. We motorzeilen verder naar Lakka en we zien nu vaag de bergen van Albanië.  Het is 21 graden geworden met een koud "ijsheiligen"-windje. In je blootje zitten is er niet bij. De lunch bestaat uit chinese soep voor Peter en een cracker voor Annelies. Niet veel trek. Maar dat komt wel als we eenmaal liggen. Annelies is niet echt misselijk meer, heeft een arcoxia tegen enorme pijnscheuten in de rug genomen. Verkeerd zitten tijdens een film kijken heeft gevolgen...We voelen ons goed maar moe en blij dat we dit zo doen gezien het komende weer in Adriatic en noord-Ionië. Het is 14,30 Griekse tijd en we zien Corfu in de verte...we motorzeilen verder op een kalme zee. Niet spannend. Binnen ruimt Annelies alle kleding, slaapzak, dekbedden op en er is tijd voor een thee een stroopwafel en puzzelboekje. We komen in Lakka aan om 18.00 uur. Er liggen 19 schepen, dat iserg weinig. Er is dus plaats zat. Een beetje flauw eind vaneen lange dag wordt nog gevuld met ankerstress want het boeitje zit om de ketting gewikkeld en we moeten 3 x ankeren om houvast te krijgen. Daarna komen nog 6 charters binnen, ja nu al, sommige prive gehuurd en weten ook van toeten nog blazen hoe je moet ankeren. Eind april en de jagende jachten zijn al in de Ionische wateren. Morgen zullen ze wel naar Sivota gaan. Het is meteen berekenen welke route ze varen, komende ut Parga. De zon gaat schuil achter de heuvel van Lakka. Peter ruimt het zeil op.  We blijven hier en paar dagen want er komt woensdag veel regen en onweer. Beste Lezers, het is goed te doen die 140 mijl als je geen kruiszeen van 1,5 meter hebt. Veilig aangekomen.

27 april te water of toch niet

Na 2 weken op de kant staan en  in de lucht leven, worden we vandaag in het water gezet. Daarvoor zijn gisteren enkele schepen die krap achter ons stonden naar de andere kant van de werf ge manoevreerd en gedragen. Met de grote kraan van Elio, Zijn trouwe Antonio en Gianni begeleiden de geheven schepen met lijnen uit een smalle plek naar een plaats verderop.

Wij zijn vandaag aan de beurt. Eerst gaat een grote catamaran, daarna het zeilschip van de Brazilianen en dan wij. Te water eindelijk... Nou zou je misschien zeggen : jongens waarom ben je niet in een B&B gegaan dan hoefde je niet steeds met je nachtplasjes in je emmertje naar de wc de wankele hoge ladder af, dan had je de vrijheid om Crotone in en uit te lopen, dan kon je gewoon de afwas doen en douchen op de boot. Wel, reken maar uit 14 x 50 euro in een B&B. Vat je hem? Met dat geld kunnen we 6 maanden in Grieks water varen. (Tepai tax is 100 euro per maand) Een voorbeeld. Je kunt ook een mooie swarovsky ketting kopen of je elke avond klem eten in een restaurant; ligt aaan je voorkeuren. Of...niet geheel onbelangrijk...een rekening van de direnarts betalen die plots op tafel ligt. Of...in je spaarpot stoppen.

Even een dingetje tussen door. Hoe vaak zijn we ladder al niet af en op gegaan? Dan weet je hoe toch je dat doen moet, ook met een tas. Gisterenavond met het afdalen van de ladder, zonder een tas,  schoof de ladder weg en Annelies hing er bijna gillend aan "Peter! Peter!" Poeh het ging net goed. Helaas kan je hier niet tekenen anders zou er een karikatuurtje bij staan. De avondwandeling naar het toiletgebouw brengt je langs een kattenfamilie. Dat was nooit tevoren maar sinds twee jaar wel en ze worden verzorgd door een Italiaan die daar ook zijn boot heeft staan. Maar die katten schuilen daar onder het plastic waarmee een hele boot is afgedekt. Een van de poezen  die Elio is genoemd reageerde helemaal niet op haar baasje en zat erg zielig te ademen en te kijken en at ook niet. Annelies gaat zich dan meteen zorgen maken en het is maar goed dat we geen asiel runnen want dat kan ze niet aan. Bovendien zouden we dan al 10 katten thuis hebben. 's avonds laat ziet Annelies opeens een schim langs het raam over het gangboord lopen, en niet 1 schum maar wel 3. De poezen weten dus hoe ze op de boten moeten komen en struinen alles af naar voedsel. wij houden Odin en Freija 's avonds binen en we zetten geen eten neer voor de straatkatten. Vandaag bleek Elio trouwens een stuk beter. Geen idee wat er aan de hand is.

Change of plan again

De wind, ja altijd de wind, die wind staat hier elke dag nu. En het was helemaal niet goed om de boot in het water te zetten. Er is wel 1 schip ingegaan, een Cat van Zwitsers, al tussen 6 en 8. Annelies verwachtte grote happening met schuiven van boten, verplaatsen, en dan wij aan de beurt. Nee, geen goed idee. De haven is een wasmachine je ligt aan de kade aan lager wal, we gaan er niet in. We gaan ondertussen wel door met de dingen zoals diesel halen. Naar de stad om bij een grote farmacia een slaappil voor Annelies te halen want de voorraad zal in Griekenland opraken. En daar beleven we weer een leuk avontuur. Pillen halen in Italië en Griekenland kan niet zonder recept, Europees verdrag maar dit is Calabria. In eerste instantie vertelt de jongeman aan de balie dat het met recept moet maar dan komt de eigenaresse van 76 jaren, charmant en assertief en ze neemt Annelies bij de hand. Aan Peter vraagt ze meteen: ''zijn jullie van een boot?" Peter geeft ons kaartje. Ze zegt: ,,ik heb de wereld rond gezeild". Als je in de ogen van een dergelijke dame kijkt, zoek je de persoon die ze ooit was, hoe ze eruit zag en wat haar  trok aan dat avontuur. We zullen het misschien ooit horen want ze geeft het e-mail adres van haar Agriturismo. Ze vertelt meteen wat een weldaad de olie is voor de huid. Dat je met olijfolie je rimpels glad strijken kan en je huid kan herstellen van zonnevlekken en litekens. Ze praat met de apothekers achter de balie en we krijgen het pilletje gewoon mee zonder recept. Annelies pikt nog even 2 mooie nagellakjes mee en we beloven haar dat we in september naar de Agriturismo komen.

www.lapizzutadelprincipe.it

In 2 dagen tijd heeft Peter de ATM automaat geleegd om Elio cash te betalen. In de middag gaan we naar Kroton Yachting Club nogmaals vertellen dat we "vandaag" niet komen. Het afgeleverde kattenvoedsel nemen we meteen mee. En...eens even kijken of Bill nog aan boord is van zijn Yucatan. Ja, hij is er en we gaan een biertje drinken bij "het kleine café aan de haven". In Crotone heb je er dus ook een. Afscheid van Bill en volgens het weerbericht is het morgen goed om in het water gezet te worden.

Lieve lezers, ik kan me niet voorstellen dat het nogmaals verandert maar morgenmiddag tussen 14.00 en 18.00 gaan we de zee op en meteen naar Griekenland, van Crotone naar Paxos. Een rit van 140 mijl. Beetje zeilen beetje motoren. Het is de beste optie anders zitten we hier in Calabria of op Erikoussa vast.

Wordt vervolgd

Fotoalbum op de kant

23 april, klusdag en update

Kijk even mee want het is weer spannend: https://www.windy.com/ Dinsdag 2 mei moeten we de Golf van Taranto achter ons hebben. We gaan in principe vrijdag oversteken. Alles wijst erop dat dat prettig varen is, misschien weer geen wind maar dat liever dan teveel wind.

https://www.windy.com/nl/-Windstoten?

Zo is de stand en het wordt krap tijd in de haven om voor te bereiden dus we zullen e.e.a. moeten doen tijdens het varen. Vandaag vroeg opstaan want er is geen wind en de catamaran verderop is bezig zeilen te hijsen. Een goed idee want morgen kan het helemaal anders zijn. Dus opstaan en aan de slag.

De ketting weken in Oxaalzuur en Azijn en afspuiten doet Peter en tegelijk haalt Annelies hem op mèt de nieuwe kleine afstandsbediening die je gewoon aan je broekriem kan clippen. De ankerkluis ook uitspuiten want er is nog veel rest van het zuur, schelpenkalk en zout meegekomen. In de middag poetst Peter een zijde van Skadi, de andere zijde kan op dinsdag, als er niemand op de werf is en het karretje niet in gebruik is. Dinsdag is hier een feestdag.

Morgen kunnen we niks doen want dan ligt er een cruiseschip. De douane is dan extra lastig en controleert of je het terrein op mag of niet. ,,Ja maar wij zijn van de werf, ons schip staat daar". No way. Dat hebben we al eens meegemaakt en we vreesden dat de katten nog lang alleen zouden zijn...maar Elio kwam ons toen te hulp en we weten dat we hem altijd kunnen bellen.

Strak plan :

• diesel halen, wanneer?
• Kattenvoer besteld op internet en het wordt morgen afgeleverd in de haven bij Pasquale.
• Dinsdag dus Skadi bakboordzijde in de wax
• Kuip en dek schoonmaken wanneer?
• Donderdag in het water
• Boodschappen voor de tocht naar Griekenland, wanneer?
• Auto op de werf parkeren en Elio laatste gesprekje en afsluiten.
• Vrijdag al de zee op.

Nog andere dingen? Vast wel...

update per 21 april

• achtersteven en voorsteven zijn reparatie klaar en geverfd
• hull is geschuurd
• schroef geschuurd en blinkt als goud
• huik gerepareerd
• bimini gerepareerd
• lifesling tas in de maak
• was gedaan
• Siciliaanse Brioche met ijs gegeten
• boodschappen gedaan bij de Lidl en de Europspin
• naaimachine naalden (Aghi per macchina da cucire) gekocht bij de Merceria in Crotone
• Peter gaat de zijkanten van de boot met oxaalzuur reinigen en dan in de was zetten
• 22 april anti fouling
• 26 april in het water

De beschermkap van de zaling is er met veel wind afgevlogen maar lag op buurschip gelukkig. Bij de Chinees Tieribs gehaald, verlichting en andere goedkope zooi. Vanmorgen moeten we voor het eerst sneeky op de rand van een muurtje en vlak langs een hek het terrein af scharrelen dan in het gras en over een kapot raster de straat op. Overal bloeit de mimosa het is zomer aan het worden. Bij Farzovet zoeken we nieuwe vachtborstel voor de katten. Odin wordt er later op de boot helemaal krols van.

De kachel gaat nog steeds 's avonds aan maar minder lang. De temperatuur loopt hier in Calabria iets op. En wat doen we op een schip in de lucht? Gewoon bezig soms met schoonmaken soms een klus. En lekker koken. Daarna Netflix een serie volgen.

Het camperen gaat niet in de koude kleren maar alles went. Het nachtelijk naar het toiletgebouw lopen doen we niet hetgeen inhoud dat je met een vol emmertje de ladder af moet in de ochtend en de inhoud moet legen in het toiletgebouw. Ook dat went. Maar de ladder af met emmer is soms wel even een hachelijke onderneming. Toch zal Annelies blij zijn als het voorbij is. Ook dat je geen water kan laten weglopen, afwaswater zeker niet. Wij vegen borden en pannen schoon met een tissue en dan maken we het toch met een beetje water en zeep schoon. Dan loopt er wat water uit de boot op het asfalt. Maar we zijn heilig vergeleken met de Fransen van 2020 en met de Brazilianen van nu. Met liters tegelijk plenst het hun boot uit 's avonds en we vermoeden dat ze elke avond gewoon douchen op de boot. We vragen ons wel eens af: als je dus oceanen vaart en veel op elkaar leeft met zijn tweeen en intens op elkaar ingesteld bent na jaren bootleven, wordt je dan zo dat je enerzijds de zee, de natuur zo liefhebt en anderzijds geen moer meer geeft om dingen als watergebruik en vuil sop weg laten lopen...omdat je zo al jaren leeft en soms moet leven: op de kant inventief en met weinig luxe.

17 april, reparaties en klusjes en een ijsje

Regen en zon en kou. Het is 12 graden in de boot en in Valencia 21. Precies omgekeerd. In Albufeira 15, ja en dat is in de avond. Oh wat erg. En wij slapen onder dubbel dekbed en de poezen liggen ook ingepakt. Maar tegen de ochtend moet je er wel uit om een plasje te doen. De ladder af met 3 truien aan (want we zijn Valencia gewend) De zon verwarmt de boot al gauw en de elektrische straalkachel kan dan uit. Deze zetten we aan zo gauw we wakker worden. Tegen 11-en ondernemen we de wandeltocht naar Crotone. En zie daar, ruines van huizen waar zwervers in sliepen zijn met de grond gelijk gemaakt. In Kroton Yachting Club spreken we Pasquale die verteld dat er een parkeerterrein komt.Pasquale is onze onvergetelijke havenmeester altijd vrolijk en ondertussen ook 7 jaar ouder. Een beetje dikker, grijzer en wijzer. Het ziet er netjes uit in de haven, wrakken zijn weg en er is eens een keer geveegd en proppen papier en flessen die men in gaten in de muur stopte omdat men te lui is een prullenbak te zoeken of uit ballorigheid, zijn nu ook verwijderd. Ergens aan het uiterste ponton ligt ook nog Bill - ofwel William, de Groenlandse piloot die een prachtig schip bezit genaamd Yucatan en hier nu al enkele jaren is vastgeroest.

In de koffietent in het centrum hebben ze geen canoli. Verdraaid nog aan toe. Wel hele grote voor 3 euro. Drie euro? Anneles kijkt de gebakjes eens aan en ze zijn stevig geprijsd voor Crotonese maatstaven: 3-4 euro. Hallo kost een Bossche Bol in Nederland dan nog meer dan dit? We lopen verder en vinden de Carrefour weer en daarna de ijsboer. Een klein zaakje met zelf gemaakt ijs. We raken ingesprek met de ijscoman die vertelt dat hij uit Catania komt en ja....In Sicilie eet je natuurlijk de befaamde brioch gevuld met ijs. Raad eens wat er in de oven staat? Hij laat ons zien dat hij zelf de brioches maakt, Het ruikt overheerlijk en wat gek dat we het nog nooit gegeten hebben....

Net als we naar de boot lopen steekt er een ijzige wind op en Peter loopt in een Tshirt maar zelfs deze stoere bink bibbert wat.

de klussen volgen: die verdomde huik naaien en bij nader onderzoek blijken alle naden zowat vergaan, al het stiksel ruk je makkelijk los. We plakken de huikdelen aan elkaar en stikken het dan met speciaal garen en naald 100, helaas is nr 110 stuk. Het gaat niet overal makkelijk met ook nog de lijm die aan de naald gaat plakken. Daarna beginnen we aan de reddingslijntas. We zien het niet zitten maar een nieuwe kost 80 euro en de reddingslijn is nog gewoon goed dus.. Peter buigt zich over kattenvoer voor de komendemaanden en schrikt zich een ongeluk over de prijs dit jaar ook daarvan. Andere nautische benodigdheden kopen we nu niet, we kijken wel in Preveza. Zo is je middag opgeslokt door internetten en naaien en puzzelen en als laatste installeert en probeert Peter de nieuwe afstandsbediening van de ankerlier "en die werkt goed. Morgen gaat Peter de ankerketting met oxaalzuur schoon weken. En strepen we de verplichte klussen af in onze nooit eindigende  Skadi "to do" lijst.

De katten lopen regelmatig over het dek en zijn dermate gedisciplineerd dat ze niet op een andere boot springen die dicht tegen ons staat geparkeerd. Beneden lopen wel zwerfkatten en soms hoor je het gemauw van een jong poesje of het rauwe gemopper van de kater als hij tegenover zijn partner staat die nu baas is in het hok.

We kijken mooi uit over de commerciele haven maar je zit toch een beetje gevangen en vandaag heeft Elio al 1 boot gelift. De verfman is ook langs gekomen om te zeggen dat hij woensdag de achterkant afmaakt. Er zit schot in, hè hè.

16 april Skadi, Crotone

Crotone 12 - 16 graden, bewolkt en regen. Wat een verschil met Valencia.

We zijn na de laatste fijne fileloze rit van 450 km aangekomen bij de boot. Het werk aan de "scoop" is nog niet af maar het ziet er wel al mooi uit. Doordat het is gespoten na de gellcoatreparaties is de naam Vlissingen verdwenen. Als nationalistisch Zeelander en eigen huis liefhebber is dat een kleine steek in het hart en we moeten dus plakletters kopen want Vlissingen moet er op!

De toegangskaart van Elio die betrouwbare klanten zoals wij mogen gebruiken om het douane-hek te openen en ons wandelend of met auto toegang tot de stad geeft, is gestolen - of verdwenen. En Elio heeft geen tweede kaart dus we hopen dan maar dat het hek altijd open is en wij onder de slagboom door kunnen kruipen. De Brazilianen naast ons hebben een gat in een ander hek laten zien waar je doorheen kan. Maar veel zin hebben we niet want het regenachtige weer is toch te slecht en misschien wagen we morgen wel een wandeling...domani

Er is naaiwerk te verrichten en dat had al vorig jaar gedaan moeten worden maar Annelies heeft steeds geen zin. Dan moet je maar zin maken! In de Bimini is een naad los getarnd, ook is het naaiwerk in de huik aan het slijten, en er wacht nog een klusje nieuwe reddingslijntas maken. De stoffering binnen heeft dezelfde mankementen en we overwegen Skadi een geheel nieuwe stoffering te geven.

 Zo is er ieder jaar wat. Is het geen nieuw zeil dan is het wel iets anders, tis net een eigen huis, je blijft erin bezig

We staan volledig ingebouwd en al zou al het werk aan het schip gedaan zijn, dan nòg zou Elio ons niet in het water kunnen zetten. Er moeten tenminste 3 schepen weggetild worden. Maar de Brazilianen zijn er klaar voor en stiekum denkt Annelies hoe meer schepen vaarklaar zijn en in het water willen hoe groter de druk om toch die andere boten weg te zetten. We zullen het zien.

Spanje is alweer ver weg en we hebben nog gepraat over de huizen en de beslissing niet te kopen. Redenen van zeer persoonlijke aard. Is er spijt? Ja toch een beetje. Komt er ooit nog een kans? Ja alleen als de huizenprijzen weer stijgen. Maar gezien de leeftijd van Peter is het steeds lastiger om de beslissing te maken 'te vertrekken". Die 73 jaren zijn voor hem al de grens.

Maar je weet nooit.

**)Verrassing van de dag: zoon Ralf komt in de zomer een week meevaren. Annelies is superblij.

Fotoalbum valencia naar Crotone

12 april, Genova naar Lazio

Wanneer we na het eenvoudige ontbijt in de oergezellige huiskamer afscheid nemen van Rosalba's huis en omgeving, besffen we dat we op de helft van de reis zitten en et Spanje gevoel ebt langzaam weg. al zegt Peter alleen maar Buonos Dias i.p.v buongiorno en gracias i.p.v. grazie. Ach Spaans of Italiaans...Rosalba heeft er om moeten lachen. Ze is zelf allang naar haar werk en alleen de huishoudelijke hulp is aanwezig. Opa zien we niet en misschien hadden we nog een hand moeten schudden maar...de mindset staat op doorgaan.

We houden Livorno aan en zijn nog hoog boven de stad met zijn hoeveelheid bruggen en imposante tunnelwerken. De A12 voert ons naar Firenze en verder. Geen files vandaag. Wat een ontspannen tocht. Na 6 ur rijden kijkt Annelies op de Macbook en vindt eenovernachting in een gehucht nabij Napels. Het draagt de prachtige naam .https://santamariacapuavetere.it/ Nou kijk hier maar eens rond in het alternatieve Rome, waar het amfitheater staat waar Spartacus vocht. Niet voor niets heeft onze Bed &breakfast de naam gekozen "Spartacus". We wworden aan de telefoon begeleid naar de straat waar het flatgebouw ligt met daarin het apartement. Het terrein wordt afgesloten met een hek en dat geeft meteen een veilig gevoel. Onze jonge gastheer Domenic en zijn vriendin zijn ontzettend gastvrij. De kamer is goed maar alles heeft een zekereouderwetse eenvoud. Het balkon is afgerasterd en met plastiglas dicht gemaak. Zo kunnen de katten niet weg maar wij sluiten liever de deuren om te voorkomen dat ze toch een gaatje vinden. Domenic  is DJ, een beroemde zelfs, zegt hij. Hij heeft gouden platen aan de muur hangen en is verzamelaar van "Vinyl" natuurlijk om ontzettend veel souns te gebruiken. De koffie smaakt goed, typisch zacht Lavazza. We slapen goed en gaan morgen de laatste 450 km. rijden. Dan zijn we eindelijk in Crotone.

11 april Pezenas naar Genua Country

De katten voelen zich wereldvreemd in de kleine kamer met wit beddegoed. B&B Hotel heeft alles maar daarmee is het gezegd. We eten kip van thuis en hebben verder geen behoefte aan eten, misschien een yoghurtje. De katten komen langzaam op gang ook met eten en behoefte doen. Meer vanwege de vreemde omgeving dan dat ze verstopt zitten. Freija vlijt zich dan toch naast Annelies op de speciale deken van thuis die we overal mee naar toe slepen en het zelfde geldt voor Odin. Ze blijven bij ons, buiten een kleine escapade naar het raam.

Vertrek is wederom om 09.30. Het ontbijt a 8 euro p.p slaan we over. Bovenop een kamer van 60 euro lijkt ons dat een tikje overdreven voor een glaasje jus, een kop thee, een slappe croissant. Niet ver van de B&B ligt het benzinestation waar we voor de schrikbarende prijs van 1,92 l. tanken en daar passeren we een boulanger patisserie. Annelies scoort chocoladebroodjes en 4 kleine berliner bolletjes. De rit begint. Het gaat naar Montpelier, langs de Camarque en al die prachtige heuvels achter Saint Tropez. Af en toe vang je een glimp op van de zee. De ellende begint ook vandaag weer maar pas na Nice. Waze geeft een ongeluk aan, Google geeft gewoon drukte aan en later vind Annelies een recent Italiaans nieuwsbericht over de voortdurende paasdrukte die ook nog op dinsdag zijn tol aan de automobilisten zal eisen. Wat doen we verkeerd? Hadden we in de semana santa gaan rijden dan was het ook niet goed gegaan. We berusten en verliezen tijd...en tijd...en tijd. Langs de gekloofde kust van Pietra Ligure en andere riviera-gehuchten rijd je hoog boven de zee door de bochtige inhammen en bosssen en door de tunnels die soms heel lang zijn. En dan staan we helemaal stil in een tunnel van 1800 meter. Het aftellen gaat langzaam. Er blijkt wel een ongeluk te zijn gebeurd want de ambulance moet er tussendoor. Hopelijk is alles snel bij elkaar geveegd en kunnen we naar Genua. In ons geval even niet denken aan de ongelukkigen, wij moeten verder. Annelies appt met Rosalba van B&B Country-Genova dat we later zijn. In mist en laaghangende bewolking klimt de Picasso tene 18.30 uur scherp naar boven over het smalle weggetje waar aan het eind het huis ligt. De vader zal de sleutel geven. Hij zoent Annelies zelfs, al heeft ze hem nooit ontmoet. Maar ja, we zijn er nu voor de 2e keer en blijkbaar stamgast.

De katten vallen neer op de marmeren vloer en zijn onwennig. Wij laten ze even alleen om een hotdog te eten die Rosalba heeft opgewarmd. Ze praat nu wat meer met ons terwijl we plaats nemen aan de gezellige tafel bij haar nieuwe pelletkachel. In de kamer staan enkele antieke spulletjes en erfstukjjes maar de mooist staan in de antieke houten buffetkast. Het type dat je grootmoeder had. En de kopjes worden tegenwoordig als dure brocante verkocht. Rosalba is accountant en werkt voor de haven. In Genua heeft ze een apartement en woont daar met 2 zoons. Hier komt ze alleen als ze verhuurt. Misschien gaat ze nog meer kamers verhuren in de toekomst maar voorlopig heeft ze het daar te druk voor. Genua ligt beneden ons en de lucht is grijs en kil. Terug in de kamer schrijft Annelies het blog en we denken aan niks dan goed uitrusten. Morgen zien we wel waar we stranden. Maar alweer 9 uur rijden hoeft van Annelies niet dus zal ze na 6 uur op internet een onderkomen gaan zoeken. In elk geval is deze rit weer goed gegaan, we zijn op de helft en veilig aangekomen.

10 april, van Montroy naar Pezenas, het versailles vd Languedoc

Terwijl de Sinaasappelbloesem van Casa Sol de heerlijke tinteling van het voorjaar brengt en onverwacht in een hoek van de tuin de Chinese Regen opkomt, pakken wij al onze winter en voorjaarspullen weer in om naar de boot te rijden. Dag 1 : vertrek Montroy 10.00 uur. Naar Pezenas in Frankrijk, 673 km. over de AP7 via Barcelona, Perpignan, Bezier.

Midden in Hérault heeft het stadje Pézenas redenen genoeg om een bezoekje te brengen, met zijn schitterende historische bouwkunst en bijzondere vakmanschap. Beeldhouwers, pottenbakkers, meubelmakers, glasblazers en nog vele andere vakmensen zijn onderdeel van het rijke pezenaase erfgoed.Deze rijkdom is een erfenis uit het glorierijke verleden van de stad. De stad kende gouden tijden in de 16e eeuw, als hoofdstad van de Algemene Staten (États Généraux)

Pezenas staat meteen op het "to see" lijstje.

Peter heeft met Elio contact en het wordt een probleem om Skadi na volgend weekend in het water te zetten. Hij moet er 3 boten voor verplaatsen om Skadi er tussenuit te tillen. Peter zegt hem: (piano piano) we hebben de tijd. En dat heeft altijd meer effect dan pressie.

Hoe de dag verloopt: we slapen als een os. Om 06.00 uur schiet Annelies wakker zoals elke ochtend , de wekker genaamd Freija vraagt om eten. Het licht dringt door in huis en van verder slapen komt niets. Om 08.00 uur staan we op en eten iets eenvoudigs. Hoeveel we ook hebben opgeruimd, er staat toch weer een vuilniszak. Het moet dan maar, we hebben verder overal opgelet: dat er geen kattengrit ligt en dat de vaat is gedaan en de koelkast geschrobt.We hebben veel en Peter propt de auto vol. We vertrekken om 09.35 uur. De katten hebben het kalmeringspilletje gekregen maar zijn nog alert. Ze herkennen de situatie en zijn niet bang en ze voelden trouwens al van te voren dat we zouden verkassen met al dat heen en weer geloop in huis en naar de auto en al die kratten op het bed in de logeerkamer. Odin had zich al de hele laatste dag verschanst in de bontdeken, ver van alle poespas.

Snelwegavontuur: Natuurlijk is er weer een gek op de weg die zigzaggend in zijn kleine opgevoerde auto tussen het drukke verkeer de snelste wil zijn en voor je er erg in hebt is die vlo al voorbij gelukkig. Brokkenmaker, doodeng.We zien een grote Carthago camper met ook nog een aanhanger met auto erop en de tegenstelling komt later voorbij een grote auto met een eenpersoons mini caravannetje. En wist je dat in Salou de spannendste achtbaan ter wereld staat? Wat een verschil met 1978...zegt Annelies. Toen was er alleen strand en een paar disco's en grote hotels met vervelende obers.

Meteen bij Barcelona begint het file-gedonder en de aankomsttijd Pezenas loopt uit. Alle toegangswegen vanuit de strandplaatsen lopen vol en dus ook de AP7 naar Barcelona en Gerona. De vertragingen lopen op tot uiteindelijk 3 uren. Zo wordt een reis van 6 uur ineens 9 uur. We komen bij het B&B aan om 18.30. Geen behoefte aan een ommetje, de katten zijn moe. Alleen Freija is nog een tijd gebiologeerd door het uitzicht. Dag 1 zit erop. Veilig aangekomen, dat is het belangrijkst.

van Montroy naar Crotone

Pasen: op reis naar Crotone

Vertrekken, achter laten, en weer aankomen. We zijn er een kei in geworden. Onthechten en weer hechten. Met smart de Ionische zee verlaten en tegelijk hunkeren naar thuis. Een mix van gevoelens, altijd. Ook Casa Sol laten we achter met enige smart want we hebben het er goed gehad. Niettegenstaande enkele strubbelingen, discussies over een huis kopen in Spanje of niet. Acuut kappen met huizen zoeken en weer de draad oppakken. Nee, voor ons trekt wonen in Spanje niet; we blijven in Nederland wonen maar er zijn talloze plekken waar we ons zeker ook thuisvoelen, alleen niet om permanent te wonen.

We gaan weer naar de boot, maar met gemengde gevoelens over onze toekomst, want we willen nog zoveel ander dingen doen. Komt dat gevoel vanzelf na 9 jaar? We kijken naar rechts en links en zien boten te koop staan en vrienden terugkeren naar huis. De Lunde, De Safari, Buena Vista, Allegra. Allegra? Ja die ook. En we vragen ons af:  Is dit dan ook voor ons het laatste seizoen Ionian? Er komt een tijd dat de reis ten einde loopt...Krap 5 maanden hebben we nu in totaal, vanaf Crotone en weer terug. Een reis die altijd weer begint met de oversteek over de Golf van Taranto en de Adriatisch/Ionische kruiszee en aan het eind van het seizoen die oversteek weer terug. De Ionian, en verder geraken we niet tenzij we gaan haasten en die tijd is voorbij voor ons en de katten.

• 2e Paasdag vertrek uit Montroy tot aan Pezenas Frankrijk.
• Dag 2: rijden tot Genua.
• Dag 3: rijden tot Cassino/Frosinone.
• Dag 4 rijden tot Crotone.

Wat klusjes aan de boot en na het weekend het water in. Reeds in April de Griekse wateren invaren en wat meer tijd verblijven tussen Corfu (Kerkira) en het vasteland.

De stand:

Hier in Casa Sol is de zin om nog veel op stap te gaan afgenomen. We richten ons op de boot en zijn al spullen aan het inpakken, deels voor Nederland (kleren) en deels voor de boot. Gerard en Liesbeth komen langs en we nemen afscheid totdat we elkaar weer treffen, ofwel hier of misschien op de boot of in Nederland. We moeten nog naar de dierenarts deze week, we willen een laatste toer door de omgeving doen, en we gaan wel naar Valencia voor wat inkopen. We hebben Chris en Roelf uit Altea hier op bezoek gehad, de zoon is wezen oppassen, we hebben Jos en Gerda in Pinet nog gezien en daar blijft het ongeveer bij. Mensen we zijn de wereld niet uit. En kom gerust naar de boot of naar Vlissingen. Niet alleen is er wat animo afgenomen, we moeten altijd rekening houden met de conditie van Annelies. Nog altijd heeft ze pijn en nog altijd ligt het zenuwgestel overhoop hetgeen zich uit in burn-ou-achtige zenuwtrillingen door het hele lijf die soms lijken op elektrisch geknetter. Maar het goede nieuws is dat ook dat mindert en ze hoopt op de boot de "pammetjes" te kunnen minderen. Al met al is Annelies nu meer dan 2 jaar bezig en nog altijd beinvloed de pijn haar leven. Een fijne chat met Khik, de implantoloog van Peter en zeilvriend, leverde zijn eigen verhaal op waarin hij voor het eerst zei dat ook hij ooit zenuwpijnen heeft gehad die pas na 9 jaar echt weg waren. Nou, dan rekent Anelies maar minstens op 5 jaar. De pijn is dragelijk en als dat niet gaat neemt ze een extra pil, geen gewoon pilletje maar, zoals velen weten een pil tegen epileptie, alleen die pil helpt.