22 - 25 oktober, tussenstation B&B en 2200 km naar huis - gewoon een transit

Als je Italianen iets voor je laat regelen - of Grieken- dan verdienen ze er wat aan. Hartstikke goed systeem. Zo houdt dat elkaar's verdiensten in stand, zouden we in Nederland ook moeten hebben: weet jij een goede garage? Ja, en men brengt een klant bij de garage en krijgt x% van de rekening. Kamer huren bij de broer van Elio, wij betaalden vorig jaar 50,=, de kamer was op booking. com 40,=. Waar blijft dat tientje? En dus gaan wij het nu zelf regelen, wij kunnen wij dat tientje zelf ook verdienen. Het is wel even uitkienen waar je het goedkoopst uit bent. Niet via Trivago blijkt.

De laatste dag op de boot bestaat uit kleine dingetjes bij elkaar zoeken. En de etenswaren en overnachtingsspullen vergaren. Ondertussen maken we kennis met Stefano, onze nieuwe buurman. Stefano woont op eiland Burano-in Venetië en we zijn daar van harte welkom, volgend jaar in de zomer. Gaan we doen!

En de auto zit alweer stampvol. Mede door fiets nr. 2, die we mee naar huis nemen, want we gebruiken de fietsen niet. Ook niet in Griekenland. Dure aanschaf, heeft zijn geld alleen in Frankrijk en op het Iberisch schiereiland opgebracht. En in Marina di Ragusa tot aan de koffietent. Want daarbuiten is het te link. Mis je de fietsen dan niet? Ja soms, maar nu lopen we en gebruiken de bus. En dan werkt ook goed. En wanneer we een scooter huren of een goedkoop huurautootje dan lassen we meteen een bezoek aan de grote supermarkten in.

Peter zou eerst Annelies en de katten naar de B&B brengen, maar besluit om zelf ook niet meer terug naar Skadi te gaan. Op slot dat schip! We logeren in B&B Mediteraneo-Casa-Vacanza. Eén en al ruimte, comfort en service. Een weldaad. De katten voelen al dagen dat er iets gaat gebeuren en de transits en overnachtingen zullen herkenbaar voor ze zijn, maar ze zijn een beetje bang en gereserveerd. Wanneer wij denken dat ze op hun gemak zijn laten wij ze alleen en gaan een pizza halen. Bij terugkomst zijn de katten spoorloos. We vinden ze onder- en achter het bed, in elkaar gedoken. Alles is immers vreemd en zeker de geluiden. En de lucht is vol vreemde geuren. We zijn helemaal "kapot" van het sfeervolle Crotonese apartement, de ruime centrale keuken. Onze kamer is geweldig met een volledig geoutilleerde ruime badkamer en dat voor 40 euro. En wat we ons al heel lang hebben afgevraagd is bewaarheid: die soms ongezellige Zuid Italiaanse apartementengebouwen moeten wel heel mooie ruime woningen bevatten...ze zijn prachtig en vaak veel slimmer van opzet dan bij ons.

We vertrekken om 08.30 uur en doorkruisen de zuidelijke Appenijnen over de Sierra del Fiego-bergpas (hoogste punt 1435 m.). Dit is rijksweg 107 die als een slagader het Sila gebergte doorkruist. Bossen, sparren, loofbomen, hoogvlakten, veel tunnels. Hier zijn winterbanden verplicht tussen 15 november en15 april. Geweldige uitzichten op de bergruggen en valleien van Calabrië. Na Cosenza komen we op de A3.

Het is 813 km. naar Arezzo. Op de grens van Umbrië en Toscane neemt Annelies de laptop op schoot en met wifi van de Dongel (Italiaanse Wind-simkaart) zoekt ze een onderkomen voor weinig geld. Dat vinden we in gehucht Castiglion Fiorentino zuidelijk van Arezzo. Castiglion vormt een driehoek samen met Siena en Montepulciano. Een gebied om nog eens verder uit te spitten. Peter zowel als Annelies zijn hier al eens geweest en het kriebelt om hier een keer langer te blijven. We hebben een begane grond kamer, zelfs ruim geschikt voor invaliden. Opmerkzaamheid is geboden want de katten ruiken ventilatie....En we ontdekken een koker bij de kamerdrempel die in verbinding staat met buiten. Het dekseltje is er makkelijk af te peuteren. We zetten er een kastje voor tot grote teleurstelling van de katten. Hoezeer ze ook buiten willen, wanneer we ze aan een lijn meenemen op het terrasje vanwaar ze over de oprit kunnen kijken en het boerenland, ze zijn op hun hoede en eigenlijk weer hartstikke blij naar binnen te mogen. De grote buitenwereld is onbekend en eng.

Dag 2 transit. De katten zijn meteen stil en gedwee. We nemen geen ontbijt maar halen een koffie op de snelweg en iets zoets en een panino salami/augurk. Er wordt enorm aangepakt in Italië qua wegverbreding. We rijden door veel tunnels, variërend in lengte van 500 meter tot 10 km. Niet alleen Zwitsers kunnen er wat van... Dat hebben we al vaker beseft. De temperatuur daalt naar 19 graden, ja jongens we gaan naar het noorden! Bij Milaan tanken we en halen een lunch bij Autogrill, het comfortabele station voor eten en plassen. En waar je je gek kunt kopen aan chocola en souvenirs-troep. Het regent ondertussen hevig, maar er is geen (natte-) sneeuw, daar is het nog te warm voor. Door de granieten gletsjervalleien met talloze watervallen langs de steile wanden bereiken we Airolo en de Gotthard.17 km lang. En aan de noordkant van de alpen is het droog. We trekken door Zwitserland en Annelies ziet met heimwee de verkeersborden Interlaken/Bern voorbij gaan...het gebied waar ze van kinds af aan zo heerlijk en zo vaak op vakantie is geweest. Nu even niet- we zeilen.

We worden door routeplanner Waze bij Basel omgeleid over Duitsland en keren na de ringweg terug Frankrijk in. We overnachten in Mulhouse Morswiller in het Premier Classe alweer voor minder dan 40 euro. Eigenlijk iets te simpel en wat bedompt. De katten lopen eerst rond en slapen gewoon opnieuw op onze deken en wanneer we 's ochtends inpakken verbergen ze zich onder de sprei want het gaat weer "gebeuren". Met een aai over de bol brengen we ze in hun manden naar de auto. Na wat uit het raam gekeken te hebben krullen ze zich op in de fietsmand. C U later zzzzzz. Hooguit zitten ze even rond te kijken bij een pauzestop maar buiten is alles gevaarlijk en binnen is het gezellig en veilig. Ze zitten vlakbij ons en dat is wat hen blij maakt.

Er is tegenwoordig veel vrachtverkeer en dat vertraagt de rit. De enige tijd dat we echt snel konden rijden was misschien rond het jaar 2005 toen de 3-baans wegen werden aangelegd en vrachtverkeer nog niet zo ntensief was. Snelheidbeperking, vrachtverkeer, het houdt op. En we berekenen dat je er gewoon minimaal 3 dagen over doet met hooguit 800 km. per dag. Doe je meer kilometers dan kom je de volgende dag weer een ander obstakel tegen en in totaal is en blijft het 24 uur rijden. Het idee komt in ons op, nu het zo goed gaat met rijden en overnachten met katten, om er de volgende keer 4 dagen voor uit te trekken en meer in de Camper-stijl te rijden. Niet meer dan 600 km. per dag en nog wat te hebben aan de late middaguurtjes op je overnachtingsplek met terrasje.

Ongelukken onderweg: blikschade en file door een aanrijding op de derde baan. Oponthoud door een botsing tusen twee vrachtwagens bij een oprit. We hebben het geluk dat het in beide gevallen net gebeurd is en de file nog niet heeft aangedikt.

We komen pas bij Antwerpen in de spits en worden door Waze goed om alle opstoppingen geleid, de drukte houdt enigzins op en we zijn het zat. Dan rijden we groen Nederland in. We arriveren tegen 17.00 uur in Vlissingen. De katten merken nog niets, zijn juist op dat moment in een coma. Dan openen we de portieren en ze beginnen te ruiken....dit is bekend, dit is de tuin. En ze rennen meteen de trappen op naar de schuifpui in de keuken. Direct herkennen ze het huis, zijn hartstike blij en opgewonden en gaan uren de tuin in om tussen planten te snuffelen en muizen te zoeken. Wij ploffen op de keukenstoel, moe en blij en opgelucht dat we weer veilig aangekomen zijn, nu met de auto ipv met de boot.

Na een paar boodschappen maken we een Hollandse maaltijd en gaan Hollands op de bank zitten met een Hollandse kop koffie en Hollands koekje. Kijken naar Hollandse TV en gaan lekker Hollands slapen in een Hollands bed.

Totdat we gek worden en we terug naar de boot willen, naar de vrijheid, de dagelijkse/uurlijkse afwisseling en de constante schitterende belevenis van reizen en zeilen...

17 - 21 oktober, Crotone, a "hard" life

We nemen afscheid van Bill van de Yucatan, en lopen naar het kantoortje van Yachting Kroton Club. We vragen de rekening. Giuseppe kijkt in de computer naar het bedrag dat we in het voorjaar hebben betaald en dat was voor 23 dagen (Elio had de boot al in het water gelegd) een deel van de maandprijs van 380, = euro. Giuseppe had ons toen al gematst. En de president van de club, want die zat erbij. Nu hebben we 16 dagen gelegen en Giuseppe, uitgaande van de maandprijs, pakt de rekenmachine: 380 : 30 x 16= € 205 een belachelijk bedrag. Hij schiet zelf al in de lach. Hoe hebben we dat voor elkaar gekregen? Ze vinden ons gewoon aardig.

We varen de boot om naar de commerciële haven. Bij het starten van de motor is er bij de katten waakzaamheid maar geen angst. Motor starten staat voor varen. Elio helpt aanleggen aan de hoge kade. 's Avonds wil Odin op de kant springen vanaf de buiskap- no way. En er zijn honden. Het woord "hond" snappen ze goed. De volgende morgen om Italiaanse tijd 10.00 uur - dat is 10.45 uur, gaan we de lucht in. Annelies gaat met de katten in hun mand in de auto zitten. Odin duikt onder een doek. Freija vindt het fantastisch - een echte vrouw. Zelfs wanneer de grote kraan met hoge wielen voorbij de auto rijdt is ze niet bang. Daarna moeten ze slapen want geluid en belevenis  waren enerverend.

We staan "on the hard" of " a terra". En het is bizar, een zeilschip op het land. Het voelt bizar, want zowel Annelies als Peter is uit evenwicht. Zo staat Annelies gewoon bij de trap en valt opeens tegen de trap aan. ,,Wat doe je nou?!" vraagt Peter. ,,Weet ik veel, ik val gewoon om, ik heb denk ik last van landziekte". Gek, wat je hersenen met je doen. Het kan gewoon niet kloppen op een boot die niet beweegt. De katten voelen beter dan mensen dat er iets gaande is. We zijn al dagen in een ander ritme en er staan dozen. De ene keer is de kajuit overzichtelijk de andere keer een puinhoop. De katten zijn mak.

Mooi. Wij kunnen dan onze gang gaan. Hoe was dat ook alweer. Water niet gebruiken- althans vies water niet wegspoelen. Niet naar de WC ! In het stikdonker, want bij het toiletgebouw is buiten geen licht- loopt Annelies naar de wc en denkt aan Italiaanse demonen. Wat een lugubere wereld in een werf wanneer er geen leven is en je tussen de blokken en onder boten door moet lopen in het donker.

Je kan natuurlijk ook gewoon je afwaswater laten lopen, want wat maakt het uit? Dit is Italië, bij powerwash van de boot laten ze de vuiligheid ook gewoon weglopen...Maar i.v.m. de kakkerlakken lijkt het ons niet zo handig alles nu door de gootsteen te laten gaan. Later in de avond, dragen we de katten van de trap af om even uit te laten aan een touwtje, en we zien een vette kakkerlak lopen. Oppassen hier. Gelukkig lopen er de volgende dag eksters die wel een kakkerlakje of twee lusten. Ze zitten op de bimini's, die niet opgeruimd zijn en op zonnecellen van schepen en we hopen dat ze daar geen nest maken. En je zal je boot maar terugvinden met een hoop vogelpoep - oftewel plat gezegd: volgescheten.

We zijn allebei verkouden met een vervelende hoest. Eerst Annelies, dan volgt Peter (teveel gezoend) en we zijn er slap van. We gaan niet uit eten. Annelies sleept zich voort en valt op bed maar slapen kan nog niet want de live streaming van de ode aan "15 years Tomorrowland" in Ziggodome moet gekeken worden. Waarom? Zoon Joran is samen met de 'Top of the Bill" master-zangers van het conservatorium van Amsterdam (al dan niet afgestudeerd) deel van het koor. Een event van wereldformaat met de beste DJ's, Nederlands beste orkest en de beste stemmen. Ooit zei hij toen hij 10 was en al zang studeerde: ,,ik wil ooit een groot publiek aan mijn voeten". Al is het (nog) niet solo, toch maakt hij nu onmiskenbaar deel uit van deze happening.

We doen klussen: ankerketting op een pallet leggen, anker poetsen. Ja die glimmende Ultra Marine. We lachen in ons vuistje want toen het onderwerp "wat voor anker schaf je aan" op Facebook voorbij kwam, zei Peter dat Ultra Marine de beste is. En een van de zeikerige reacties was: a lot of money for only a shiny anchor". Ja hoor, ondertussen heeft het ons in 60 knopen gehouden, maar....inderdaad is het wel eens lekker om het glanzende anker breed uit te hangen. Hij glimt als een poepie in de maneschijn en overdag als een heilig stralend voorwerp uit een fantasy film. En soms denken we inderdaad even: kijk mij eens! Ik heb een Ultra Marine. Alhoewel we dat type mensen liever niet zijn. En het anker staat voor veilgheid en niet voor show. Op die veiligheid heeft Annelies hem uitgekozen.

Peter boent de boot met oxaalzuur. Hij wordt wit (de boot zowel als Peter). En Maxprop schoonmaken. Morgen gaan we beschadigingen herstellen en de boot in de was zetten. De katten slapen veel, ze voelen dat het niet klopt hier, en zijn op hun qui-vive. Wanneer Annelies Freija even op het asfalt zet is ze wat bang. Ze is weer blij aan boord te zijn en kruipt in haar mand in de zon. Het is nog steeds warm, 25 graden maar de nacht is fris. De boot staat tegen het hek van de straat en we horen wel verkeer langs gaan maar geen discomuziek en vuurwerk. Dat is hier regelmaat. De katten kunnen niet via de punt van de boot op straat springen want er groeit een enorme Bougainville struik over het hek. Daar kan je toch in klimmen? Nee, deze soort heeft doorns tot wel 6 cm lengte. Mauw, dat steekt echt.

16 oktober, kasteeldorpjes van Calabria

Temperatuur 25 graden, zeewater temperatuur 26,7 graden. Prachtig herfstweer met een (zuid)westenwindje dwarrelend naar noord. Als welkome afwisseling in het passieve havenleven dat doorspekt is met crotonese uitjes en met klusjes aan boord, hebben we vandaag een uitje. Italie is groot, Calabria is groot, en om niet uren te rijden en- vooral terug te rijden, zoeken we een bezienswaardigheid in de buurt en die is er op 30 minuten rijden. Ja hier moet je ver om iets te zien of te halen, de dichtsbijzijnde stad is 1,5 uur rijden.

De geografische ligging van Calabrië, in het hart van de Middellandse Zee, heeft het sinds de oudheid tot een zeer begeerd land gemaakt. Hier hebben mensen en culturen elkaar ontmoet, het oosten en het westen. De aanwezigheid van twee zeeën heeft de invallen van de Saraceense piraten bevorderd, maar de gevarieerde morfologie van de regio maakte het mogelijk om in de bergen bechutting te vinden, waardoor geïsoleerde en middeleeuwse dorpen ontstonden die vandaag de dag nog steeds prachtig zijn om hun sombere eenvoud, en een bezoek waard zijn.

Aan de Ionische kant, in de bergen van Sila, staat de stad Santa Severina, met 2500 inwoners, ook beroemd om zijn enorme Normandische kasteel gebouwd in 1076. In de wijk GRECIA zijn de huizen gebouwd op tufsteen van waaruit u een glimp kunt opvangen van het panaroma over de Neto riviervallei. De Battistera, doopkapel, de oude kathedraal en andere ruïnes getuigen van de Byzantijnse periode van Santa Severina.

Opvallend is het piazza, recent geplaveid, met een elliptische vorm gekenmerkt door een kompas in het midden en een symbolische decoratie, die de planeten voorstelt, alchemistische symbolen zoals die van goud en andere edelmetalen, die in dit verband verwant lijken te zijn naar die van de tijd en de seizoenen.

vlucht over Santa Severina

Andere prachtige burcht-dorpen zijn:

Gerace (Reggio Calabria)
Morano Calabro (Cosenza)
Rocca Imperiale (Cosenza)
Aieta (Cosenza)
Bova (Reggio Calabria)
Chianalea di Scilla (Reggio Calabria)
Fiumefreddo Bruzio (Cosenza)

Door kale akkers en dorre heuvels, tussen bergen van moddersteen en langs olijfgaarden gaat onze rit. We zien een olijfgaard waar enkele bomen half of geheel dood zijn en het doet ons denken aan een recent bericht op internet dat de olijfbomen in Puglia zijn aangetast door een bacterie. Is dat hier ook het geval?

lees hier meer over de olijfboom ziekte

15 oktober, Crotone ken je stad

We hebben niet zoveel klussen meer te doen, de vloer en onder de vloer. Hele kleine reparaties, en boodschapjes. 3 weken zijn eigenlijk te lang. Het is dat ons huis al in februari geboekt werd voor oktober en het is dat we slecht weer in de Ionische Zee kregen, dat we versneld naar Crotone zijn gegaan. En nu is het prachtig oktoberweer met 28 graden. We moeten het zonnescherm er weer op zetten. We wandelen door de stad en langs de boulevard en zien veel van het leven in Crotone.

Als vrouwen het hier goed hebben gaan ze opzichtig gekleed. Net even "over de top" zegt Peter. Te hoge hakken want ze zijn te klein, te wufterig haar, teveel make-up ( sneeuwwitje-look: witte gezichtjes zijn in, met rode lippen) Duur lijkende tassen (imitatie Vuitton, allemaal dezelfde). Op zondag middag gaat de oude generatie in pak en stropdas en de vrouwen in een jurk. Op de hoek van de straat staan tijdens de siesta de getinte vluchtelingen met elkaar te smoezen en te appen op hun moderne telefoons. Hoe komen ze eraan? Een uur later staat er een zijn hand op te houden bij de supermarkt. Gekleed in net wit overhemd, hippe spijkerbroek. Waar wonen ze? Hoe komen ze aan geld? Wij weten het niet en ik verdom het om het aan ze te vragen, want als ze me meteen als rijke melkkoe zien kom ik er niet meer vanaf. We rijden door Crotone met onze auto en zien onder de brug richting het noorden een tentenkamp. We hebben ons al een jaar afgevraagd wat de berg vuilnis doet verderop voorbij de brug. Nu begrijpen we het. De Italianen zitten er mee in hun maag en vooralsnog weten wij niet hoeveel problemen de Italianen er misschien wel mee hebben en hoe ze die lui bij elkaar houden of het land uit krijgen. De media thuis schetst het ware beeld niet. De berg van hun vuilnis is opvallend veel lager in het voorjaar. We vermoeden dat de gemeente het toch een keer opruimt, eind van oktober?

Een rit met de auto toont ons nog een tentenkamp, het zijn frames met kleden. En je vraagt je af hoe mensen dan leven....In elk geval beter dan waar ze vandaan komen. Wj met onze westerse waarden en beschaving vinden het hemeltergend dat deze mensen zo moeten leven. Omstandigheden zonder, water zonder eten. Bedelen. Ondertussen vergeten we dat ze hier eigenlijk een behoorlijk bestaan hebben vergeleken met thuis en dat hun kinderen kansen hebben. Water is overal te krijgen aan fonteinen en in de warme zee kun je je wassen. Veel van deze mensen worden eind van de middag met een bus bij een rotonde afgezet; ze hebben dus werk. Sommigen verkopen zakdoekjes aan automobilisten. En zo slecht is dat idee niet eens. We zetten de vraag ook eens bij een Italiaan op de markt: hij heeft rollen beschuit staan van de Lidl. Je koopt ze en verkoopt ze voor de dubbele prijs. Bingo.

Wanneer we wandelen door de straten zien we van welk mooi basalt en marmer ze zijn gemaakt. We zien de gevallen herfstbladeren: rood plataanblad en bruin eucalyptus. Ook het vuil.

Wanneer Annelies bij terugkeer in de haven tegen Elio zegt: ,,...de straten zijn zowaar schoon!" Dan antwoordt Elio:,,...sometimes yes!..." Begin oktober is het schoon, twee weken daarna vliegt het vuil om je oren. Mensen vegen heel soms hun straatje maar scheppen het niet op. Dan waait het weer uit elkaar. Een rit door de stad toont opeenseen grofvuil depot. We zien het voor het eerst. Door het achterland toont de rit nog een vuildepot. En een grofvuildepot. Enorme bergen koelkasten. Bergen matrassen. Hoe doen we dat dan in Nederland? Recyclen?

We zijn op zoek naar een dierenwinkel. Liefst een dierenarts, een veterinario of een ambulatorio. Want daar verkoopt men doorgaans echt goed kattenvoedsel. Onze GPS brengt ons naar een achterbuurt, naar shop Farzovet, de dierenwinkel annex dierenarts. Je kunt er ook heen met je koe. We doen enkele rondjes door nauwe viezige straten met op het eerste oog ongure bedrijfjes maar bij nader inzien veel -waarschijnlijk goede- garages, onderhoud-, verf- en bouwbedrijfjes. Peter zegt : verrek, hier bracht Elio mij naar toe met de auto om na te laten kijken!" En dan ziet Annelies het bordje van Farzovet, achter onze schouders. In een onooglijk gebouw, de ingang is onopvallend verscholen en eenmaal binnen is het een paradijs met een hal vol voorraad. We schaffen kwaliteit aan voor de katten en rijden weg door een achterbuurt waar de vrouwen op straat staan te kletsen met de kinderen om hun heen, met de was die aan de gevel hangt en meteen gordijnen vormt tegen inkijk. Waar lelijke en onafgebouwde huizen bewoond worden door mensen met weinig geld en die toch ook iets maken van hun leven. Ze kijken ons na. Wij kijken hun na. Een enorm Christusbeeld staat tussen twee gordijnen die als voordeuren dienen en een kleurig schilderij van Jezus met gespreide armen in goudkleurige bloemenomlijsting glinstert de wereld toe. Hoop doet leven.

Je gaat houden van deze stad en van het Calabrië. Maar je handen kriebelen om een straatje schoon te maken. De Italianen zouden naar hun hoofd wijzen. Erger nog, velen gooien hun vuil bij de puinhoop. En ik moet eerlijk zeggen, als we langs de bermen lopen en rijden en het afval zien: ,,ik gooi mijn papiertje ook maar op straat. Wat maakt het uit?" Je zou het bijna gaan doen. En dat bijna wordt dus ook gedaan. Ergens in ons voelen wij dat wanneer een mens continue geconfronteerd wordt met de andere kant van zijn nette opvoeding - als een soort brein-invloed- hij heel makkelijk terug kan vallen en het maar een haartje scheelt of hij gooit zijn afval weer uit zijn hok.

En de bladeren vallen en de aangename oktoberzon kleurt alles goud en brons. De hemel is blauw. De Bougainville blijft maar bloeien met rose-rode bloemetjes. Het kasteel troont boven al die wirwar en het park is in deze tijd van het jaar een palet van herfsttinten. En schoon. We verpozen onder de bomen en zien uit over het hek van de werf waar volgende week ons schip staat.

Crotone: de Indiërs mogen na 15.00 uur weer met hun karren op de straat met allemaal dezelfde speeltjes en hebbedingetjes. Vanuit een steeg waar ze bevoorraad zijn of waar misschien de karren staan opgesteld in een garage, komen ze weer aan, over het kerkplein naar de galerij. Ze zijn nooit opdringerig. De winkelgalerij wordt overigens helemaal opgeknapt nu. De pilaren worden gezandstraald en gemetseld, prachtig. Elders worden bomen rigoreus gesnoeid. Zo kan het ook.

De terrassen gaan weer open en het hek voor de drankenautomaat, waar je een muntje in kan werpen en je fles alcohol floept eruit is ook weer van het slot. Onder de 18? Zo kan het ook. We wandelen tussen arme, rijke, getinte, en witte mensen. Handelaars met zonnebrilletjes en puntschoenen, goedaardige mamma's en pappa's, jonge gezinnen, uitgelaten meiden, vreemde types, tandeloze dronkaards, buitenlanders van allerlei pluimage. We zien de voors en de tegens, de charme en het vuil en we eten ons ijsje.

Italië....het land van domani. En soms is het gelukkig toch ook echt even domani.

14 oktober, Kroton - kolonialisatie brengt rijkdom en ondergang

Je reis doet je verwonderen en afvragen, meer op land dan op zee. Op zee geniet je van de natuur. Op land wordt je geconfronteerd met je eigen mens-zijn.

De bron Aarde: de Grieken....zij ontdekten, zij heersten, zij bouwden...zij ontbosten en holden bergen uit voor marmer. We staan er niet bij stil hoeveel bomen er gerooid zijn om de Griekse vloot te kunnen bouwen. Of marmer om de huizen, paleizen, tempels, straten te bouwen. En dat gaat maar door. Een enkel gaatje in een berg valt namelijk niet op -  er zijn namelijk zoveel en zulke hoge bergen....Wij maken ons druk over de uitbuiting van de aarde door de mens. Het is een gegeven van alle dag, van vroeger en van nu....

Oorlog: hoeveel oorlogen zijn er niet geweest om landbezit en macht. Vandaag rukt Erdogan op naar Koerdisch gebied. Vroeger werden Trojanen, Archaeiers, en op hun beurt Grieken afgeslacht. Mensen zijn beesten door de eeuwen heen.

Mythe

De geschiedenis van de stad begon volgens een mythe vrij tragisch: per vergissing had Heracles Kroton dood geslagen, de zoon van Lakinius. Als boetedoening richtte Heracles een monumentaal graf op en doopte de stad met de naam Kroton. Hij voorspelde een roemrijke toekomst en die wens kwam uit want Kroton werd een van de meest bloeiende steden in het Magna Grecia.

Een legende vertelt dat de Archaeische schepen met ontvoerde trojaanse vrouwen aan boord, aanland kwamen in Kroton. Toen alle mannen van boord waren staken de vrouwen de schepen in brand. Zodoende moesten de schepelingen zich vestigen in Calabrië.

Expansie

Bekend is dat in de 8e eeuw voor Chr. kolonisten uit Archaeisch gebied zich vestigden in wat nu zuid Calabrie is. Rond 710 v. Chr. vindt de allereerste georganiseerde migratiebeweging plaats. Groepen kolonisten, op initiatief van een gemeenschap en onder begeleiding van een ecista (oprichter), bezetten nieuwe gebieden om nieuwe steden te stichten. Op zoek naar landbouwgrond en metalen. De keuze van locaties waarheen moest worden gegaan, is misschien niet toevallig geweest. Het duidt op een al eerdere aanwezigheid van westelijke routes, waarschijnlijk door individuele initiatieven.

**) Achaea was in de oudheid een landstreek in het noorden van de Peloponnesos, die zich uitstrekt langs de Golf van Korinthe en grotendeels samenvalt met het huidige departement (nomos) Achaia.

Atleten

De bewoners van Kroton waren beroemd om hun fysieke kracht en de eenvoud waarmee zij hun leven leidden. Vanaf 588 v.Chr produceerde de stad vele generaties van de winnaars in de Olympische Spelen en de andere Panhelleense spelen. De beroemdste van deze Olympiërs was Milo van Croton. Volgens Herodotus werden de artsen uit Croton als de besten onder de Grieken beschouwd.

Regering

Rond 530 v.Chr stichtte Pythagoras zijn school, de Pythagoreïsche school in Croton. Onder zijn leerlingen waren de vroege medische theoreticus Alcmaeon van Croton en de filosoof, wiskundige en astronoom Philolaus. De pythagoreeërs verworven aanzienlijke invloed in Raad van Duizend, door welke vergadering de stad werd bestuurd. Tot 510 v.Chr was Sybaris (Sibari is noordoostelijk gelegen) de grootste rivaal van Croton. In dat jaar werd deze stad door een Crotoons leger onder bevel van de Olympische worstelaar Milo veroverd en vernietigd. Kort daarna vond er in Croton een opstand plaats. De Pythagoreeërs werden uit de stad verdreven en er werd in de stad een democratie gevestigd. 

Overwinning en ondergang

480 v.Chr stuurde Croton een schip als ondersteuning van de Grieken bij de Slag bij Salamis, maar de overwinning van Locri en Rhegium op Croton in hetzelfde jaar, markeerde het begin van de neergang van de stad. Haar plaats als hoofdkwartier van de Italiotische bond werd ingenomen door Heraclea of Lucanië (gelegen aan de Golf van Taranto). En Dionysius, de tiran van Syracuse, die uit was op de hegemonie in Magna Grecia, veroverde Croton in 379 v.Chr. en hield de stad gedurende twaalf jaar in zijn bezit. Na vervolgens veroverd te zijn door de Bruttli, een oud volk uit het binnenland, de Carthagers en de Syracuse tiran Agathocless, werd Croton evenals Tarentum (Taranto) bedreigd door de Romeinen. In de Pyrrhische oorlog (Piraeus tegen Rome) verloren zij de strijd. De helft van de bewoners van Croton verlieten de stad, de rest gaf zich over aan Rome in 277 v. Chr.

In 550 hoorde de stad bij het Byzantijnse rijk. Meerdere plunderaars maakte zich daarna meester van Crotone: Saracenen en Normandiërs. Daarna deelde de stad het lot van het Koninkrijk Napels, met inbegrip van de periode van de Spaanse overheersing, waarvan het 16e-eeuws kasteel van keizer Karel V, met uitzicht op het moderne Crotone, getuigt. In 1860 werd het koninkrijk der Beide Siciliën, de opvolger van het koninkrijk Napels, door het koninkrijk Sardinië veroverd, van waaruit in 1861 het koninkrijk Italië ontstond.

De munt

In een krater is een fragment gevonden uit de 8e eeuw waarop afgebeeld een schaal op een driepoot. Dit is sinds die dag het symbool van Crotone.

11 oktober, Crotone en de golven

Het is weer eens een kerkelijke feestweek. Al een aantal dagen hoor je gezang, een fanfare en er wordt hier en daar vuurwerk afgestoken. Ofwel in de middag of in de avond. We liggen in bed en het lampje is uit. Zo'n moment dat je over de dag mijmert en de eerste dromen komen en Pang pang, knetter knetter daar schieten de vuurpijlen in de lucht recht tegenover skadi. Odin speert van zijn plek naast Peter af en duikt onder de tafel. De hele familie is wakker en in beweging. Het duurt niet lang. En Odin klimt weer op zijn slaaptroon. Maar houdt het in de gaten met gespitste oren en naar het raam boven zijn hoofd turend.

Wind- en golvengewiebel

Onze ervaring - zie blog van oktober vorig jaar - is dat het met oosten- of noordoosten wind het slechtste liggen is. De swell loopt vanuit noord de pier om en rechts door de haven zodat de boten aan de rechterkant het meest bewegen. We maken er een studie van, het is toch echt zo. Een deel van de swell loopt naar de oostpier en kaatst als een biljardbal schuin naar het midden van dit grote ponton. Daar lagen wij vorig jaar. Nu wat meer naar de T. De noordoostenwind heeft een paar dagen gestaan en we wiebelen, maar niet zo erg als vorig jaar, want toen moesten we ons vasthouden in de boot. Kan ook aan de betere plek liggen. Maar na 2 dagen wiebelen ben je er wel klaar mee - dag en nacht. God wat heerlijk om straks in een huis te lopen dat niet wiebelt en in een stil bed te slapen. Af en toe is het op reis wel Villa Volta uit de Efteling maar gelukkig niet ondersteboven.

De wind draait naar zuidoost en de golven dus ook. Een windgebied tussen Peloponnesos en Sicilië veroorzaakt de swell tegen de voet van Italië. De golven staan ook zuidoost en zijn een meter tot 1.70m. Hier bij Crotone achter de kaap 1,40m.

Golven....waarom schatten we die soms hoog in? Zijn die werkelijk zo hoog? En hoe kan het dat weersvoorspellingen een veel lagere hoogte aangeven dan ik zie? Een golf van 1.70 is zo hoog nog niet! Of wel?

,,Golfhoogte is het verschil in hoogte tussen een golfdal en een golftop. Dit is niet de golfhoogte zoals die in het weerbericht vermeld wordt".

Dit is namelijk de significante golfhoogte (H). De significante golfhoogte is het gemiddelde van de hoogste van 33% van de golven die in een uur gemeten zijn. Dit is gekozen omdat is gebleken dat dit redelijk overeenkomt met hoe de meeste mensen de golfhoogte inschatten. Voor de werkelijke golfhoogte vermenigvuldig je H met 1,8.

In een enkel geval kan een gemeten significante golfhoogte tot tientallen procenten van de voorspelde waarde afwijken. Dit komt door een aantal invloeden waar het model geen rekening mee houdt zoals: de invloed op de wind van terreinruwheid, temperatuurverschillen tussen lucht en water, invloed op de golven van bodemruwheid en obstakels onder water, variërende bodemdiepte en de breking van golven op de bodemdiepte ( Bijv. de Golf van Taranto diepste punt 2300 meter)

Niet alleen de wind maar ook de temperatuur is dus een factor van belang bij het ontstaan van hoge golven. Het gaat daarbij om het verschil van temperatuur tussen het water en de lucht boven het water. Dat verklaart meteen waarom er in de herfst en de winter hogere golven zijn dan in de zomer. De temperatuur van de aangevoerde lucht is in de seizoenen van de korte dagen kouder dan het zeewater en soms heel veel kouder. Als dat het geval is dan groeien de golven sneller dan gewoonlijk. Bovendien vormen zich bij grote temperatuurverschillen tussen wind en water buien met windstoten die bijdragen aan de groei van golven.

Er zijn twee categorieen waarnemingen, de visuele waarneming door waarnemers aan boord van schepen, die worden geacht goede ogen te hebben en een horloge met stopwatch en secondewijzer. De tweede categorie omvat alle waarnemingen m.b.v. meetinstrumenten.

Misschien een goed idee om de toevoeging H te gebruiken wanneer wij spreken over een voorspelde golfhoogte = significante golfhoogte. Dan kan je er zelf 1,8 x bij denken. Dat wordt dan per april van het volgend jaar.

In het gewiebel dat vandaag afneemt doen wij de Skadi klussen. De zeilen gaan eraf op het moment dat de wind ligt en draait naar noord. De volgende dag poetsen we de boot en de buizen. Morgen spuiten we het zout van de zonneschermen af en bergen ze op. Ondertussen nemen we ook de maat van een te fabriceren verlengstuk van de bimini tegen regeninval. Klusje voor thuis. We checken de huik en er valt wat te repareren. Er is vanwege een losse naad een glasfieber lat uit geschoven en in de harde wind 's nachts over boord gegaan. Geen zin om te duiken naar deze lat. We kopen een nieuwe maar het gat moet wel gerepareerd worden door een nieuw stuk doek er aan te zetten. We gebruiken voor beide naaiklussen de oude bimini.

De katten vinden het hier geweldig. Freija snapt nu dat de boot op een andere plaats ligt en staat niet meer te twijfelen of ze terug moet lopen richting de Yucatan van Bill terwijl ze juist voor de boot staat. Er komen en gaan schepen. Kroaten, Montenegrijnen, Duitsers, Engelsen. De meesten gaan Messina voorbij. De wind kromt om de kaap en dan heb je hem mee over Squillacce, dat is boffen. We volgen de Paikea die nu oversteekt van Lefkas naar Sicilië, in - voor zover wij kunnen zien op Windy - goede wind en zee-omstandigheden... En dan is iedereen veilig in zijn haven. Op de plaats rust.

7 - 8 oktober, vervolg "bad decisions make good stories"

Sinds we in Crotone liggen, blijven we gewoontegetrouw naar het weer kijken en het blijkt keer op keer dat we een hele goede beslissing hebben genomen om versneld door te varen. Niet even blijven liggen in Sante Maria di Léuca omdat het daar zo leuk is maar doorvaren als het kan (oud gezegde van Wikke van der Hoek).

We liggen in Crotone op een iets andere plek aan de lange steiger dan verleden jaar en dat blijkt enorm te schelen in de last die we hebben van de Swell. Lagen we vorig jaar te stuiteren en zijn we min of meer gevlucht van de Skadi, dit jaar liggen we ondanks harde wind en Swell een stuk beter en rustiger.

Om even terug te komen bij de titel van vandaag we zien nog steeds dat er schepen zijn die volgens ons knettergekke beslissingen nemen.

Zaterdag zijn er 3 schepen vertrokken vauit Crotone richting Roccella Ionica, westwaarts dus en een tocht van ca. 70 Nm. Een van de schepen is een Oostenrijkse Catamaran die nog door moet naar Sardinië. De schipper had eerder die week gezegd dat ze een week wilden wachten op beter weer want ze hadden immers de tijd, maar blijkbaar zijn de plannen gewijzigd (ongeduld? Verveling? Meer mensen aan boord - meer meningen?) De weersvoorspellingen laten zien dat in de loop van de dag de wind West 5 à 6 Bft gaat blazen en dus moeten ze er recht tegenin. Wij kennen de Golfo di Squillace als een heel vervelende golf van 35 mijl breed, waar hoge golven geen uitzondering zijn. Later op Marine Traffic zien we dat hun snelheid onder de 5 knopen komt doordat ze recht tegen de golven in moeten en dat ze daardoor laat in de avond pas in Roccella Ionica aankomen. Je moet er maar zin in hebben, wij niet meer.

Zo gaat er afgelopen zondag een voor ons bekend schip vanaf Kefalonia in een keer door naar Sicilië, een afstand van 260 Nm omdat er een klein gaatje in het weer was waarin het wat beter leek te worden en er slechts een paar stormpjes zichtbaar waren. Rekenen met een snelheid tussen de 5 en 6 knopen wordt dat een tocht van ca. 48 uur. We hebben maandag al gezien dat het weer binnen die 48 uur richting Sicilië verslechtert op het moment dat ze daar doorheen moeten varen. Op het moment dat ik dit schrijf (di 8 oktober om 09:00) staat er een dikke 8 Bft met golven van ca. 3 meter. Dat zijn omstandigheden waar je niet in terecht wilt komen en zeker niet in de Straat van Messina waar alles net een beetje slechter lijkt te zijn door stroom tegen wind en golven. Ik heb nog geen Facebook berichtje gezien dat ze veilig zijn aangekomen maar we hopen dat ze veilig Siracusa bereiken. (op dinsdag om 17:00 kregen we bericht dat ze na 52 uur zijn aangekomen. In een woord volgens Ina Dreadfull and a lot of prayers).

Op maandag zien we een berichtje op Facebook voorbij komen van een schip dat voor Roccella Ionica voor anker is gegaan:

"Having safely crossed, if nervously, the Golfo di Squallice surrounded by mega thunderstorms and torrential rain, we are now at Roccella Ionica but just outside the marina. Our budget does not run to €55 a night so we will brave the coming strong winds and say our prayers!

I have had another look at the options to go from here to Sicily and am discouraged by what I see. There seems to be no secure harbour between here and the east coast of Sicily and except for Syracuse, even that looks dodgy.

What can group members recommend? Our night sailing is limited to a single watch (me). My wife does not have enough overall skills for that, but can at least keep watch by day."

Deze meneer krijgt een stormvloed van reacties over zich heen met ongeveer de strekking: Je bent knettergek om daar met deze windvoorspelling te gaan ankeren en Sicilie haal je ook niet meer zonder in vreselijk weer terecht te komen.

Na een uur zien we het volgende berichtje: "Thanks to all of you for your very welcome advice. I have run to safety in the marina. The difference in the two Windy forecasts is alarming for all that."

Mede door alle "adviezen" hebben ze het juiste besluit genomen.

We weten allemaal dat in de ergste weeromstandigheden het schip, mits je geen gekke dingen doet, er wel veilig doorheen komt maar een gezegde van een goede vriend van ons is:

Ships are made for Bad weather, People are Not

en wij en de katten al helemaal niet, wij houden van rust en comfort en we zijn blij dat we veilig in de thuishaven zijn aangekomen.

3 oktober, Crotone - in stilstand

Temperatuur 20 graden, in het zonnetje nog 25. Wind 2-3 Bft uit zuidwest, draaiend naar west. Onweer boven de Golf van Taranto en regen. Verwqchting na 12.00 uur 30 knopen wind uit zuidwest. Vanmorgen vertrokken er 3 schepen niet. Zij wachten. Een schip vertrok om 06.30 met de wind mee naar Léuca. Hun tocht moet volgens de voorspellingen zo gaan: onweer en regen, wind uit zuidwest 25-30 knopen. Een klein stukje van 3 uur varen met 35 knopen en golven uit zuid (met dal: 3 meter)

We kijken weer op het weer: de vertrokken buren hebben geluk, de wind rond Léuca lijkt mee te vallen, 25 knopen. Na nog eens een paar uur wanneer wij al in de 6Bft. zuidwestenwind liggen maar beschermd, zien we dat het over het hele traject naar Léuca 30 knopen is. En de golven lopen schuin mee. Heerlijk toch? Zo'n muur van golven schuin van achter? En lekker heen en weer 10-12 uur lang. Dat is pas echt varen! En je bent lekker snel in Corfu waar je voor je over winterhaven vanaf oktober hebt betaald. Dus je moet er wel zijn voor dat geld! Wij waren niet weggevaren, al onze andere buren gaan ook niet. Peter zegt: sterker nog: wij waren er al geweest, want we hadden 's nachts doorgevaren vanaf de vorige bestemming om het allemaal voor te zijn. We krijgen berichten van schepen die nog op de Ionische eilanden zijn, de Paikea is nog in de Golf van Korinthe en ze wachten.

• Klus van de donderdag: behoedzaam de draad van de Webasto kachel uit de boot weg trekken. Kastjes schoonmaken, boeken en tijdschriften sorteren, berging onder de bank nakijken en opruimen. Bakskisten inruimen, airco in de bakskist.

• Klus voor vrijdag: watertank reinigen, afvoer douche reinigen, Dinghy reinigen opvouwen en opbergen.

Om 19.00 uur 's avonds is de wind van 25 knopen zuid ineens weg. Binnen 5 minuten naar noord. Maar nog niet hard. Harde wind zou vrijdag de hele dag verwacht worden. Om 23.00 uur slaat de noordenwind ineens met 20 knopen over de boot uit het niets. Die zou er pas morgen zijn. Peter heeft Skadi strakker aan de mooringlijnen gelegd. We liggen goed en op de plek waar we liggen lijkt binnenkomende swell voorbij te gaan: die gaat strak om de pier en die gaat als een biljartbal tegen de tegenovergestelde pier en dan schuin naar het ponton, naar de plaats waar we vorig najaar lagen, en daar is het minder prettig.

De hele nacht is de wind vlagerig tussen 25 en 33 knopen. Noordenwind 6 bft. staat verder de hele dag, temperatuur daalt. Veel wolken en nog een fel zonnetje erbij. We hebben besloten de boot 19 oktober op de kant te zetten. Dan 3 dagen op de kant te leven en 23 oktober weg te rijden uit Crotone. Ondertussen hebben we onze auto gehaald op de werf en na overleg kwam het besluit om de auto hier na te laten kijken. Via Elio is de auto naar een kleine (hem bekende) garage gebracht die veel goedkoper is dan de Citroën garage. Een olielek moet nagekeken worden en de V-snaar. Want....veiligheid gaat voor alles ook in een auto.

1 oktober, van Santa Maria di Léuca naar Crotone, 72 mijl over de Golf van Taranto

Er gaat een motortje aan en het zoemt....Annelies wordt wakker en kijkt uit het raam. De Catamaran naast ons vertrekt in het stikdonker. Annelies dommelt in, wordt wakker van schudden van water onder de boot en de boot beweegt. Aha de wind. De buren zijn vast vertrokken vanwege....wind? Annelies gaat uit bed. Ze geeft Freija een vroeg ochtendhapje. Wat is het nog donker! Hoe laat is het dan? Het blijkt 05.15 uur. Oeps iets te vroeg om op te staan. En waarom is het water zo onrustig? Het zou hier 5 dagen prachtig stil weer zijn. Er loopt swell binnen. Een blik uit het raam geeft te kennen dat er 30 cm swell binnen rolt. Niet verontrustend maar wat is er dan op zee aan de hand?

Annelies checkt de weersvoorspellingen en het ziet er echt vreselijk uit over een paar dagen. De komende dagen windstoten uit zuidwest en golven van 1-2 meter (reken het dubbele met het dal erbij) en daar ga je niet tegenin, zeker niet op de Golf van Taranto. Daarna 1 dag 30 knopen. Daarna 40-50 knopen wind om de hak van Italië. Alles is blauw op de kaart in de zuid Adriatic en over Sicilië. Waar moeten we dan schuilen? Hier lig je nu al niet meer rustig met een rolletje onder de boot door. Omvaren naar Gallipoli. Marina Blue Salento? Veel te duur en dat gaat honderden kosten als we daar een week moeten schuilen. Oversteken? Komt er niet na vandaag niet meer van. Dan moeten we weg en wel nú!

Annelies schudt Peter wakker en vertelt wat er gaande is  en wat er gaat komen. Peter neemt plaats bij de laptop en Annelies wacht in spanning om de hoek op het bed. En ze hoort een zucht en dan het magische woord:,,Ja!" Dat zoveel betekent als:ik zie het ook. Het zag er gisterenmiddag nog rustig uit! Ongelofelijk dat het weerbeeld elke 6 uur verandert en drastisch. Je kunt geen risico nemen. Ongelofelijk? Trappen we daar nu alweer in? Was het vorig jaar ook niet zo? Hmmm....

We gaan. Zonnescherm nog inrollen, dingen opruimen, katten buiten in hun manden. We maken los. We hebben 4 dagen liggeld betaald hier waarvan 2 dagen laag tarief. Dat geld is weg. Maar daar tegenover staan de kosten van Gallipoli als we niet meer weg kunnen. We varen Léuca uit in het donker. Zo jammer. En weer van geleerd. Je kan eenvoudigweg niet talmen op je transit. Volgende keer gaan we meteen door. Een schip die al twee dagen ankert bij de haven ligt al twee dagen gigantisch te rollen. We hebben er niet eens meer respect voor. JE BENT GEK. Er lag ook een kleine Amerikaanse cat en die is weg.

We doen 2200 toeren op de motor want er is haast geen wind. En we gaan! Er staat een onbegrijpelijke swell uit zuidwest van een 50 -80 cm. vrij frequent, soms korter op elkaar. De zon gaat prachtig op. Ciao Maria di Léuca, tot ziens.

Wind 2 bft. west-noordwest. Swell gaat over in golven uit west. En rond 11.30 uur krijgen we invloed van stroming uit oost. We varen 6,5 knopen en wanneer de stroom mee gaat lopen varen we 7,7 knopen. Dieptes van de zee: met 500 meter tegelijk dieper en diepste meting 2500 meter. We "dealen" uren met vervelende rommelige zee met golven van 40-100 centimeter, kleintjes en grote door elkaar en we rollen. Yep dit is de Golf van Taranto in goed weer. Morgen wordt het minder leuk. Tegen 12.00 uur zijn we al over de helft van de 72 mijlen. De wind is nu noord-noordwest, 2Bft., stroming uit oost, golven uit west. Temperatuur zeewater 28 graden. Luchttemperatuur tussen 24-27 graden, afhankelijk van het uur.

Ongeveer bij de 60 mijl is het rollen minder. We kunnen weer wat doen. Freija is moedig genoeg geweest om toch af en toe haar mand uit te komen en ergens anders te gaan liggen, zoals tegen de kuiptafel: als je maar tegen een muurtje ligt met je ene zij, dan rol je niet om. We hebben al een poos een kleine Catamaran gespot, die geankerd heeft in Léuca en een tikje minder snel vaart dan wij. Na 6 uren halen we hem eindelijk in. En verder voor ons zit de Cat die om 04.00 uur heeft losgemaakt. Die is al bijna in Crotone. We zijn alledrie zo verstandig geweest om nu over te steken.

Op een prettige zee varen we tenslotte Crotone binnen en Giuseppe staat al klaar. Geen gepuzzel meer. Er valt wat van ons af. Peter valt zelfs in slaap, opgelucht. In de loop van deze namiddag komen er nog meer schepen, ook uit Messina en die moeten nog oostwaarts. De Catamaran die zo vroeg was vertrokken wil naar Sardinië. Ze weten dat ze veel zullen moeten wachten, maar ze hebben de tijd. Ook wij hebben in het najaar gevaren, best te doen maar de vaardagen worden steeds minder.

De katten herkennen het ponton direct en lopen meteen heen en weer. Freija herinnert zich zelfs waar we vorige keer lagen en is in de war. Ze denkt dat ze naar het eind van het ponton moet om de boot op te gaan, dichtbij waar zeiljacht Yucatan (nog steeds) ligt. Ze twijfelt, ze beseft wel dat ze voor onze boot staat en hier dus naar binnen moet....maar toch is het raar. Kattenhersens zijn best goed maar helaas voor Freija heeft ze er niet genoeg van om dit te begrijpen. We liggen, na 2000 mijlen, en we gaan morgen een klusje doen en een Italiaans ijsje halen.

Bad decisions make good stories.

We gaan de volgende dag weer even op de weersvoorspellingen kijken en we zien dat er morgen wind uit zuidwest staat. Dat was al niet fijn geweest. En golven gaan naar 2-3 meter en wind neemt toe. Je kunt nog naar Léuca maar andersom....daarvan zegt Peter: is gekkenwerk. Annelies vraagt wel eens: als je met mannen was, zou je dat dan doen? Nee! Annelies vraagt ook wel eens: de Noordzee die is ongeveer net zo groot. Die doe je toch wel? ,,Dat is heel wat anders..." zegt Peter dan. We doen een gebedje voor de Azoren, en voor de golf van Lyon 50 knopen wind en voor wie om Sicilië heen wil...Tunesië, Sardinië, Corsica en Menorca krijgen ook een "veeg uit de pan" wind. Voor de haven van Crotone ligt de wiebel-cat uit Léuca en weer te wiebelen. Het moment waarop je (veelal als vrouw) zegt: bekijk jij het maar met je boot. Morgen draait de wind naar west en dan naar noord 25 knopen. Je bent gek als je daar blijft liggen. Misschien gaan ze met de noordewind naar Roccella. Annelies zegt:,, dan moeten ze Squillacce dus over". Peter lacht schamper:,, ja haha, Squillacce, ook zo een lekkere!" Peter zegt: ,,dat is niet dapper, dan ben je gek..."

Annelies heeft een blouse met een tekst erop en die tekst luidt: bad decisions make good stories....