Katten mee aan boord of niet?

Terugkijkend op onze reis vanaf mei 2015 is “katten aan boord” een succes. Op voorwaarde dat je zorg en liefde investeert en tijd voor ze maakt. N.B. het tempo van onze reis wordt medebepaald door de katten.

 Aandacht voor een Siamees gaat met een gebruiksaanwijzing want deze kat is zeer eigenzinnig.

• Hij/zij doet niet wat hij niet wil doen en doet wat wij niet willen dat hij doet.
• Hij/zij kan zeer volgzaam kan zijn en bevelen opvolgen, zoals een getrainde hond. Dus kan hij leren maar ook makkelijk afleren
• Hij/zij kan heel goed berusten in vervelende situaties (regen, wind, hitte, golven en omgevingsherrie: kades met muziek, hard pratende visite) door te gaan slapen, soms met een oor gespitst en een oog half open. Toch wordt hij toch moe van alle geluiden en indrukken) en wanneer de rust is gekeerd gaat hij nogmaals slapen.

In de loop van de reis hebben de huiskatten hun eigen ritme ontwikkeld, waarbij de boot hun huis is geworden. Een huisdier op een woonboot is net zo huiselijk als een huisdier in een woonhuis. De zeilers die een kat mee hebben genomen zijn allemaal enthousiast. Sommige katten waren er al, sommigen worden van de straat geplukt in het zonnige zuiden en krijgen ineens een tweede leven op de boot.

Toen en Nu

Onze katten vonden de verandering van omgeving eerst behoorlijk eng. Nog geen drie jaar oud, eigenzinnig, actief en alleen gewend aan thuis. We hadden daar al rekening mee gehouden en een plek voorbestemd waar ze tot rust konden komen of zich in terug konden trekken. Dat bleek geen goed idee. De kat zoekt namelijk zelf zijn plek. Dat merkten we al toen we een wen-dag deden voordat onze reis begon. We namen de huiskatten mee naar de boot en lieten ze daar snuffelen. We hadden ruimten bovenop twee slaapkamerkasten bestemd voor de katten om te liggen en te slapen. Maar ze verstopten zich al heel snel en waren angstig. Tijdens ons vertrek met de boot zijn ze zelf hun veilige plekjes gaan zoeken waarbij sommige plekjes verboden waren en dan leerden wij hen aan waar ze mochten liggen: in hun mandje, in een hoekje van de bank. Overigens kiest Odin ook graag wat van zijn zus is en hij houdt van afwisseling. In het begin hield Annelies de katten vaak op schoot. Maar ja, je kan niet eeuwig buiten in beperkte houding zitten met je kat. Odin kroop ook graag ver weg in ons bed wanneer hij bang was, maar op een gegeven moment accepteerde hij de aangewezen slaapplek op de bank, met een dekentje over hem heen. Odin lag niet stabiel daar op de bank met het varen en het vachtmandje kon ook schuiven. Een antislipmat onder het vachtmandje hielp enigszins tegen schuiven. We leggen hem nu vaak meteen al aan de lage kant. Uiteindelijk ging hij graag in de speeltunnel liggen en nog steeds schuilt hij daarin bij plotselinge veranderingen op de boot of harde geluiden. Ook als er opeens mensen binnen komen of wanneer Peter de motorruimte opent en helemaal als er wordt schoongemaakt. Vooral stofzuigen is een griezelige actie met hard hoog geluid. Om de katten te ontzien en mede omdat je toch niet goed in de hoekjes kan komen met dat ding dweilen we nu enkel nog.

Beste koop voor aan boord

De nieuwe ovale schapenvacht mandjes waren een succes en zijn dat nog steeds. Dat kan zijn door de vorm: katten zitten namelijk graag in een cirkelvormig voorwerp. Bij het varen wilde Odin in het vachtmandje onder een oud fleece-vest van Peter liggen (geur van de baas)
De ouderwetse fietsmand met hengsel. We hebben de katten in die fietsmanden naar onze boot gedragen toen we gingen vertrekken. Ook al toen we de wen-dag op de boot deden. Freija ging al snel tijdens het varen in de fietsmand liggen onder de buiskap. En dat is zo gebleven. Freija voelt zich er enorm veilig in. Een fijne bijkomstigheid is dat ze door de spleetjes van het gevlochten riet kan meekijken zonder het gevoel te hebben midden in het spektakel aanwezig te zijn. De mand staat klem tussen de buiskap en de valstoppers, dicht bij ons. Er ligt een klein dekentje in en wanneer we niet heel rustig varen leggen we nog een dekentje om de kat, dat zit ze helemaal ingewikkeld en ze is al heel gauw gaan begrijpen dat het spannend wordt als we met een deken aan komen dragen en dat ze door ons beschermd wordt in afwachting van betere tijden. Odin is pas in vaarjaar 2 in de fietsmand gestapt. Eerst de fietsmand van zijn zus; want hij maakt zich van alles meester dat van zijn zus is. Odin is dominant.
fleece dekens. De katten zijn dol op fleece; -vesten en -dekens. Ze hebben hun eigen dekentjes. We ontharen de dekens door ze in een droger te doen wanneer we in een Marina zijn. Ze voelen zich er veilig onder en zitten er graag op in de kajuit. Haren op kleden, en kleding nemen we af met een plakroller.

Speelgoed

Deze Siamezen vinden dingen al gauw niet spannend genoeg. Dus het is een hele uitdaging om ze op een boot bezig te houden. Meestal zijn ze gebiologeerd door iets waarvan wij niet denken dat het leuk zou zijn.

Uniek speelgoed is en blijft de nylon speeltunnel. Allerlei kattenspeeltjes van stof en rubber zijn oninteressant en dus nutteloze investering. Het enige waar ze echt gek van worden is de tunnel. Wanneer ze erin zitten, trekken wij een touwtje onder hen door en dat wakkert hun jachtinstinct aan. Ze springen van links naar rechts in de tunnel, vechten met de draad die zij door de stof heen proberen te pakken. Ze zitten elkaar ook achterna door de tunnel. Of schuilen kop tegen kont met zijn tweeën voor gevaar.
Weergaloos speelgoed is een kartonnen doos. Wij hadden van Lidl een KitKatdoos meegenomen. Het diende ook meteen als slaapplek voor Freija. Af en toe nemen we een doos van een tray bier mee en Freija slaapt daar graag in.
Verder is een elastiek wel eens leuk, of gewoon een klein voorwerp waarvan je niet eens beseft dat dat leuk zou kunnen zijn: een hazelnoot, een dopje van een flesje.
Odin vindt het van kleins af aan al leuk om een propje papier, dat Peter over de vloer gooit, achterna te rennen en te pakken. En alleen kassabonnenpapier.
Verder amuseert Odin zich door zijn zus achterna te zitten, door stoerdoenerij zoals de keukenhanddoeken allemaal uit de kast trekken, over ons bed lopen en hard mauwen. Goed om de rangorde nog eens te benadrukken.

Een katten feromoon spray

Toen Annelies bij Peter ging wonen zag Odin haar als rivaal en begon te sproeien in huis. We hebben een katten psychologe in moeten schakelen die ons veel adviezen mailde en ons in ieder geval deed begrijpen hoe katten “in elkaar zitten”. Een van de vele adviezen die gegeven worden is Feliway te gebruiken. Een spray met een feromoon dat de kat op zijn gemak stelt. Ook kochten we dure verstuivers die je in het stopcontact kunt steken. We gebruikten ze om sproeien tegen te gaan en een geruststellende geur te verspreiden. In combinatie om al het markeren tegen te gaan namen we bij Odin uit zijn mondhoeken speeksel weg met watjes en plakten de watjes op diverse meubelen en plekken die hij besproeien wilde. Een heleboel continue werk en het hielp niet.

Op de boot kwam Odin in een totaal andere omgeving dat niet zijn territorium was, maar van Peter zowel als Annelies. Hij heeft hier nooit gesproeid. We hadden de verstuivers mee om ze in noodgeval te gebruiken. Maar we hebben ze nooit hoeven gebruiken. Als feromoon om de katten gerust te stellen heeft het niet het gewenste effect gehad en uiteindelijk is de enige geruststellende geur die van onze spullen en kleding en vooral die van Peter. Dat betekent dat de kat liefst in Peters vest wil liggen, op zijn bed wil slapen, op zijn laptop zit, op zijn stoel ligt.

Hygiene, grit en voer

Thuis zowel als op de boot hebben we een fles OdorGuard om urinegeur weg tenemen. Odor Guard bestrijdt en voorkomt stank. Het bevat een combinatie van biologisch afbreekbare zepen en zorgvuldig geselecteerde micro-organismen. Daardoor wordt de urinegeur niet tijdelijk gecamoufleerd, maar de urine (ureum) wordt echt verdelgd. De micro-organismen zetten ureum om in koolzuur en water. Milieuvriendelijker kan niet!

Het gebeurt een enkele keer dat een vreemde kat op de boot komt en territorium gaat afbakenen door te sproeien. Dat is meestal onder de buiskap waar de kattenmanden overdag staan. In een haven of kade waar vermoedelijk katten zijn halen wij ’s nachts alle kattenspullen uit de kuip naar binnen om zo weinig mogelijk aanleiding te geven voor vreemde katten (ook van andere boten) om aan boord te komen. Ook de loopplank gaat weg en soms laten we de boot iets verder van de kant af vieren wanneer we met het achtersteven aangemeerd liggen. Maar helemaal tegenhouden kan niet.

De kattenbak scheppen wij uit en midden op zee gaat de poep overboord. In een marina of aan een kade doen wij de kattenontlasting in een (bio-) zakje en werpen het in een afvalcontainer. De katten wassen zichzelf maar wij borstelen de katten met een noppenhandschoen. Vooral in het begin van de zomer verliezen ze veel haar; dat is hun wintervacht. De vloer dweilen wij elke dag. Op het bed ligt een geplastificeerd laken met de plastic zijde naar boven om het beddegoed te beschermen tegen vuile pootjes of een “ongelukje” zoals een braakbal. Haren zijn makkelijk af te nemen met een plakroller maar aangezien Odin, die daar graag een dutje doet, altijd in zijn vachtmand ligt, wordt het bed vrijwel nooit vuil.

We gebruiken zeer fijn grit dat overal te koop is, maar liefst bestellen wij dat op internet en laten een aantal zakken in een marina afleveren. Ook de Chandler in Ayamonte/Spanje was bereid de pakketten in ontvangst te nemen en een paar weken voor ons op te bergen.

Aangezien Siamezen speciaal voer nodig hebben ( Royal Canin Siamese) kopen wij dat ook op internet en nu we met de auto terugrijden naar de overwinterhaven, nemen we soms ook een voorraad voer mee. Grotere dierenzaken en dierenklinieken in zuid Europa verkopen het ook. In de eerste twee reisjaren is Freija erg dik geworden. Ze is weinig actief en ze is een schrokkebrok, ze is vooral een nachtelijke eter. Tegenwoordig bestaan er voerbakken met een deksel die opengaat als de kat met zijn kop bij het deksel is. De chip in zijn schouder maakt verbinding mat de chip van de voerbak. Nu kan Odin zoveel eten als hij wil en Freija niet: wij geven haar een beperkte hoeveelheid brokjes verdeeld over de dag.

Geruststellende homeopathische pillen.

We weten het niet zeker, maar het kan zijn dat het geven van pillen de katten door het eerste jaar heen hebben geholpen. We hebben deze pillen meerdere keren voordat we gingen varen gegeven. Freija was eerder aan de boot en het varen gewend, waardoor we zijn gestopt met de pillen. Odin hebben we nog een jaar langer gegeven. Wij merkten dat het op onze katten pas enig effect had wanneer we 14 dagen van tevoren begonnen met pillen geven, 2 x per dag.

Odin - Van angsthaas naar overmoedige held

Wij hebben tegenwoordig sterk het idee dat onze katten heftig reageren op ons eigen gedrag bij vertrek. Immers: voordat je vertrekt moet je van alles organiseren, loop je heen en weer met spullen en ben je geagiteerd. Wanneer wij rustig zijn/lopen accepteren de katten het vertrek sneller. Vooral Odin was bij de eerste vaartochten van het seizoen erg nerveus, het schuim stond op zijn bek. Ondanks de Feliway pillen die we hem al van tevoren gaven. Odin moest tot jaar 3 op de eerste vaartochten van het seizoen de eerste paar uur extra aandacht hebben. Peter hield hem dan dicht bij zich en legde hem later op een rustige plaats onder een deken zodat hij kon slapen. Na een paar vaartochten herkende hij het weer en kwam hij in zijn ritme: slapen wanneer we varen, wakker zijn wanneer we aankomen. Tijdens een van die eerste vaartochten van het seizoen, het was de oversteek van de Brindisi naar Montenegro, wilde Odin, bijgekomen van alle schrik, in de nacht een rondje boot lopen. Het gebeurde ook dat Odin bij aankomst zelfs overmoedig werd en over de bimini ging rennen. Van lieverlee begonnen de katten het starten van de motor te herkennen als het signaal om weg te varen en nu springen ze direct in hun fietsmand onder de buiskap: aha we gaan! Tegenwoordig geeft het binnenlopen van de haven ook herkenbaar geluiden: de motor gaat zachter en wij, zijn we ons bewust geworden, gaan op een andere manier praten met andere intonatie. De katten beginnen zich te poetsen in hun fietsmand. Wanneer de motor aangaat is dat het teken dat het wiebelen bijna voorbij is en 1 keer liep Odin echt als een hond naar het voordek toen we een haven binnenkwamen. Wanneer we nu ankerend de motor starten om energie te maken, kijken ze slechts even op, denken er het hunne van en gaan verder met slapen. In het algemeen communiceren we vertrek en aankomst met ze en geven geruststellende klopjes en aaien over de bol. En zeg nou eerlijk: dat zou je met kinderen of gasten aan boord immers ook doen?! Behalve dan de aai over de bol…?

Na 4 jaar varen zijn wij van mening dat je je kat het beste van jongs af aan mee kunt nemen, maar ook wat oudere katten kan je goed maar langzamer wennen aan het leven op een boot. Een ouwe dibbes van 15 jaar moet je waarschijnlijk niet meer meenemen, die gaat het niet meer leren. Maar er zijn uitzonderingen: sommige oude katten vinden het wel best als ze maar in een hoekje kunnen slapen. Belangrijk is dat je zelf rust en vertrouwen uitstraalt en je tempo aanpast. Katten hebben in wezen alleen maar een schoot nodig – ofwel een hoop liefde.

De kat in het water/ een relingnet spannen en katladders maken

We wisten in de eerste maanden van ons vertrek niet goed hoe we de katten ervoor moesten beschermen om niet in het water te vallen. We hielden ze aan een lijntje dat aan hun tuigje vast zat. Wanneer ze dan over de boot wilden lopen liepen we mee en uiteindelijk lieten wij de lijn los als ze een rondje dek gingen wandelen en wanneer hun kopje weer verscheen aan de andere kant van de buiskap dan grepen we het lijntje weer. Soms rekten zij zich ver uit over de rand van de boot maar er kon niets gebeuren want ze zaten aan de lijn. Tot het moment dat we langszij lagen aan de kade en Freija van gangboord op de kant sprong maar de kade mistte doordat de lijn klem kwam te zitten en tussen wal en schip viel. Geluk bij ongeluk was dat we haar konden ophijsen. We moesten erop gaan vertrouwen dat ze altijd op hun pootjes terecht komen en tenzij ze schrikken springen katten zonder problemen heen en weer.

We besloten in ons tweede vaarjaar een relingnet te gaan plaatsen. Mochten ze van de buiskap af glijden dan vallen ze tegen het net aan en niet het schip af en in het water. Uiteindelijk kan je de boot katveilig maken maar nooit zoveel dat er geen enkel risico meer bestaat dat hen wat overkomt. Zo is er bij het anker geen relingnet mogelijk en je zal net zien dat Odin – die overmoedig is geworden- op het uiterste puntje van het anker gaat zitten om de vissen te bekijken of uitzicht te hebben over een haven of ankerbaai. Liefst in een stikdonkere romantische avond met lichtjes aan de kust.

Vooraan de punt van het schip en achteraan de zwemtrap hebben we permanent een dik gevlochten touw (Kattenladder) hangen tot in het water, zodat ze zelf weer terug kunnen komen op de boot. Echter in Marina di Ragusa, toen Odin in het water viel, klauwde Odin zich aan de betonnen ponton vast om uit het water te klimmen, zo scherp en sterk zijn Odin’s nagels.

GPS

Omdat de katten ziektes kunnen oplopen, tegen straathonden kunnen aanlopen en ondanks GPS om hun nek, in water kunnen vallen en niet traceerbaar zijn, moeten ze in onze buurt blijven. In de overwinterhavens Albufeira en Marina di Ragusa in de eerste 3 jaar kreeg Odin een GPS om en mocht verder weg. Wij gebruiken de GPS van Weenect. Tegenwoordig heeft Weenect een kleiner model voor katten. Op de app op je mobile telefoon kun je zien waar de kat zich bevindt, al is dat niet heel nauwkeurig. Met behulp van de GPS hebben we Odin in het donker kunnen opsporen toen hij van het ponton in Albufeira de boulevard op ging en de weg terug niet meer wist. We vonden Odin verschrikt in de bosjes en alleen door de geruststellende stem van Annelies waar hij uiteindelijk op antwoordde lokaliseerden wij precies de plek waar hij zat.

In Marina di Ragusa is Odin in het donker naar het eind van een ander ponton gelopen en daar op een boot gesprongen. Reden om hem toch te volgens is onze vrees dat hij niet terug op het ponton kan komen en/of in het water kan vallen. Dat zien wij niet op de GPS en maar de GPS blijft functioneren tot 1 meter onder water.

Taal

Wanneer je zo dicht op elkaar leeft als op een boot begin je elkaars (lichaams-)taal te begrijpen, wat het nog makkelijker maakt om de katten iets te leren of af te leren. Zo heeft Odin eigen geluiden voor gemoedstoestanden zoals: klagen, ik verveel me, een lege maag op weg naar de voerbak, besluiteloosheid/verveling, ondeugende dingen van plan is, ik wil erbij zijn, eten is op. Of: ik wil naar buiten. Of: de bak is vies

Onze taal tegen de katten:

Consequent zijn met nee
Kom maar
Ga hier maar liggen, op je bedje
Je bent stout
Je bent lief
Bah
Niet je zusje plagen
Odin, kom eens
We zijn er bijna
Mee naar binnen
Ga je mee lopen
Goed zo
snoepje?
Nee dat mag niet
spelen
Knuffelen
Klaar!
Mannetje
Moppie
Niet op de andere boot
we gaan boodschap doen
Hondje
Poesjes
Water (dat is de zee of een emmer water)
Drinken (dat is het water dat ze drinken)

Waar houden de katten niet van

Van visite die rondloopt en dus in kattenogen onberekenbaar en bedreigend is
Van schoonmaken.
Van onze stress. We hebben in de gaten gekregen dat ze minder gestrest raken als we niet laten merken dat we vertrekken. Dus niet sneller gaan lopen en snel opruimen en niet sneller en op hogere toon praten. Ons looptempo en vaartempo hebben we aan de katten aangepast om zelf meer plezier te hebben met varen omdat zij dan rustig blijven. Je hebt niets aan rondrennende katten die op zoek zijn naar een veilige rustige plek als je moet gaan varen.

Varen met katten

We vermijden erg schuin varen voor hen en voor Annelies omdat Annelies dat eng vindt (ook Peter vindt het niet meer nodig) maar het is voorgekomen dat Odin met vacht en al van de bank af werd gelanceerd, onder de tafel door tegen de andere bank. Het gebeurt regelmatig dat we gaan vertrekken en dat de familie precies op dat moment naar de wc moet, de katten incluis.

Wind is absoluut niet leuk voor een kat. Onder de buiskap is geen wind maar komt de wind van achteren dan hangen we iets voor de mand geklemd tussen de buiskapbuis. Ook hebben we een zon weerkaatsende doek achter de mand langs. Want er komt veel zon door de buiskap of soms veel warmte. In andermans ogen zijn we misschien tuttig, maar als de katten er wel bij varen dan wij ook. Tijd en moeite nemen om uit te vinden wat zij willen en waar zij zich prettig bij voelen, is een investering die je terugkrijgt. En dan loopt alles gesmeerd.

Wanneer het erg rustig water is komt Freija uit haar mand en gaat aan onze voeten liggen. Heel af en toe ligt ze op een matje onder de plotter. Dan kan ze naar weglopende zee kijken. Succesmatje was de imitatie grasmat van Ikea. Tegenwoordig ligt ze gewoon op het teak en nieuwste streek van Freija is om de tafel lopen en de bocht net even te ruim te nemen, te dicht bij de zwemtrap. We laten haar rondwandelen want we weten nu dat ze niet de zwemtrap zal afgaan onder het varen. Maar ze is flink ondeugend en krijgt dan geen beloning. Helaas zijn de katten te bang om ze te laten wennen aan vervoer in de dinghy of in de mand op de fiets. Alhoewel sommigen dat kunnen doen. Wij denken dat je ze er vroeg aan moet wennen. Tenzij het een hele makkelijke rustige kat is. Bij ons zijn het kat uit de boom kijkers en Odin is vrij neurotisch; bang van al het nieuwe.

En soms moet je opeens vertrekken bij slecht weer op een slechte ankerplaats en dan is het de kunst om naar de katten toe nog rustig te blijven; ze niet meteen op te pakken maar ze even een minuut te geven om zelf in hun mand te springen. Daarbij vragen we ze licht dwingend om te doen wat we willen. En de seconden gaan tergend langzaam want je wilt weg of je wilt uit de situatie weg en de kat kijkt gewoon eerst rond of dit wel is wat hij wil. Maar ze gehoorzamen wel, na die paar seconden. En soms moet je ze oppakken en soms is er overmacht : dan zijn ze binnen gegaan van schrik en sluiten we het luik om zelf met volle aandacht grip op de vaar- of ankersituatie te krijgen. De katten zijn dan wel veilig en daarna komt de aandacht wel weer.

De nachtoversteek

In hun fietsmand onder de buiskap zijn ze tevreden en mak en voelen ze zich veilig als de zee wat wilder wordt. N.B. wij varen liever niet met golven van meer dan een meter, maar soms kom je een niet voorspelde verstoorde hoge klots-zee tegen. Wanneer een tocht langer gaat duren of wanner de zee een spiegel is komen de katten hun manden uit om te eten en naar de kattenbak te gaan. En hun dagelijkse ritme komt terug. Gaan ze rondlopen dan doen we een tuigje om met een lijn en tonen de katten waar ze moeten liggen of zitten, zeker als het donker wordt. Wanneer de boot flink schommelt gaan ze vanzelf terug in hun manden en we binden de lijn aan de hengsels van de fietsmanden vast. Wanneer we de nacht doorvaren gaan de katten soms op een vest of een deken vlak voor de fietsmand zitten, nog altijd onder de buiskap. Odin zit graag dicht bij Peter. In de nacht wil juist Freija graag niet meer in de mand zitten maar dicht tegen Peter aan, samen met Peter onder een deken die hij over zijn benen heeft liggen. Ze blijven meestal wel de nacht buiten

Rat aan boord?

Nadat een schip naast ons een rat aan boord bleek te hebben aan een bekende (schone) kade, beseften wij dat wij misschien wel de dans ontspringen met een kat aan boord. Bewijs dat een rat geen lang leven meer zou hebben, kregen wij in Oreio op Noord Evia, waar onverwacht ook een rat aan de zijkant van de kademuur liep, ontdekt werd door Odin en Odin was met geen 10 paarden meer vast te houden en stoof erop af. De rat is naderhand op een ander zeilschip gesignaleerd.

Ziektes oplopen in het buitenland

Gevaar voor ziekte en vlooien is er altijd, maar doordat we ze niet de volledige vrijheid geven komen ze niet in aanraking met zwerfkatten.

In jaar 5 van onze reis heeft Freija zeer waarschijnlijk iets giftigs gegeten op een grasveldje dat aan de straat lag waar de boot was aangemeerd. Na braken en te weinig eetlust hebben we haar bij een lokale dierenarts gebracht en haar leverwaarden bleken veel te hoog. Met antibraakmiddel en cortisonen hebben we haar weer aan het eten gekregen en na een paar dagen was ze weer de oude. Oppassen dus voor grasveldjes en allerlei dingen die ze op straat kunnen oppikken.

In het zuiden van Europa zijn heel veel dierenartsen en Ambulatorio’s. Ook dierenwinkels, soms hele grote waar je alles kunt kopen. Soms winkels met dierenarts zoals in Crotone. In Griekenland en Italië haal je de medicijnen bij de Pharmacia en niet bij de dierenarts.

Hartworm in Zuid- en oost Europa

Hartworm (Dirofilaria Immitis) is een parasiet uit het Middellandse zeegebied. De ziekte wordt overgebracht doordat stekende muggen de larven van de hartworm van de ene hond of kat naar de ander brengen. Meer hierover is te lezen op internet. Wij geven onze katten elke maand dat we in het Middellandse Zeegebied zijn Milbemax, een hartwormpil.

Rabiës.

Enig zoekwerk op internet bracht ons op de website van de EU. Bewijs van Rabiës inenting, maar nog belangrijker: bewijs dat er voldoende antilichaampje zijn aangemaakt. Dit bewijs, wat door een bloedtest wordt afgegeven, moet overhandigd kunnen worden bij terugkeer in Europa als je in een land bent geweest waar Rabiës heerst. Dit hebben wij door een dierenarts in Marina di Ragusa laten doen 2 maanden voordat wij vertrokken. Toen wij naar Montenegro voeren en einde seizoen terug in Italië kwamen moesten wij in staat zijn om bewijs te overleggen aan de douane of de Guardia Finanza wanneer daar om gevraagd zou worden. Ondanks dat we bewijs hebben, melden wij niet uit onszelf dat we katten bij ons hebben. Ziet men ze niet dan kan er dus ook geen oponthoud komen door formaliteiten.

Hoe gaat dat nu in jaar 5

Zoals zo vaak wanneer je een paar wezens voor lange tijd dicht bij elkaar zet, raken die- tenminste als de rangorde bepaald is, echt op elkaar ingespeeld. De katten met hun intuïtie voelen feilloos aan in wat voor situatie we zijn, varend of aan wal. Ze voelen gevaar, spanning en bovenal harmonie. Die harmonie is er volgens hun wanneer we met zijn allen op de bank zitten thuis of op de boot. Odin is idolaat van Peter en mist hem direct als hij weg is. Wanneer hij Peter ziet weglopen gaat hij hem direct achterna. Annelies moet hem soms flink toespreken om hem staande te houden en Peter niet achterna te gaan tot op de straat aan de Marina. Hij luistert goed. Als een getrainde hond loopt Odin naast Peter over het ponton, heeft maar 1 woord nodig om hem te gehoorzamen en hij hoeft ook niet veel verder. Hij gaat liggen om geknuffeld te worden en de erkenning te krijgen dat hij lief is. Vaak gaat het ook om dan iets gedaan te krijgen van Peter. En Freija, die niet heel ver durft en nog meer op haar hoede is voor vreemden en vreemde dingen, gaat eerst zitten mauwen en als Peter een paar keer “kom maar” heeft geroepen, loopt ze alsnog de loopplank af naar haar broer en Peter. Maar meestal slechts tot halverwege. En vaak niet verder dan het buurschip. Na de wandeling krijgen ze een beloning in de vorm van snoep.

In de boot klimmen de katten op de navigatietafel als Peter vlees gaat snijden en ze kijken heel onschuldig naar elkaar en naar de omgeving maar zijn samen een stukje vlees aan het bietsen. Soms zitten ze samen op de zwemtrap te kijken naar actie in een haven en het lijkt wel een tenniswedstrijd zo synchroon gaan de koppen heen en weer.

In de zomer op de boot staat Annelies vroeg op want Odin wil naar buiten, ruiken en kijken, rondje lopen, en op de buiskap zitten en de trotse eigenaar van Skadi uitstralen. Na een uur heeft hij het wel gezien en wil weer naar bed tot 12.00 uur. Freija kruipt na het ochtendgloren in haar fietsmand onder de buiskap en kan daar uren blijven slapen en af en toe gluren tussen de spleetjes door.

Af en toe zitten ze elkaar achterna waarbij de een de ander verbiedt binnen of buiten te komen. Odin jaagt Freija op tot ze in haar mand zit en andersom kan Freija als een walrus met naar omlaag hangende snorharen Odin tegenhouden om binnen te komen. Ze zijn gelukkig op de boot want ze zijn bij ons en er valt veel te zien. We reizen en zeilen en ze kijken mee naar het water en de bergen en andere schepen. En heel af en toe is er een beestje aan boord: een vogel of een insect en houden ze daarmee bezig. Wanneer ze hoog dreigen te springen bij de hekstoel grijpen we in. En wanneer wij het niet in de gaten hebben, klimt Freija stiekem op de giek en gaat een dutje doen in de huik bij de mast. Er is genoeg plek om je af te zonderen en er is genoeg plek om tikkertje te doen. Dat mondt meestal bij Odin uit in draven naar de punt van het schip, terugrennen tot op de buiskap en door naar de zonnecellen en dat 3 keer. Je houdt je hart vast. En het zal allemaal wel goed blijven gaan juist omdat we Odin niet tegenhouden. We hebben geleerd dat ze kunnen misstappen wanneer wij ze afremmen. Hun balans is uitstekend.

Dit jaar was het opmerkelijk dat de katten een andere “straat” herkenden. Het ponton in Crotone werd direct herkend. Ook de kade in Katakolon - op de Peloponnesos. We laten de katten vrijlopen zolang we ze kunnen zien. Te ver weg? Dan gaat een van ons hen achterna. Ondertussen zijn ze zo welopgevoed dat ze op de boot blijven zelfs als er aanlokkelijke zwerfkatjes naast de boot op de kade lopen. En wanneer ze toch aan wal stappen zijn ze op hun hoede en komen uit zichzelf direct aan boord als ze de omgeving niet meer vertrouwen.

Die grote enge mensen

Op de pontons van een Marina of aan een kade is veel te ruiken en te zien. Aan sommige kades in Griekenland is het te druk met langs wandelende mensen of brommers of er zijn straathonden in de buurt. De mensen lopen te dicht langs de boot, zelfs wij vinden het inbreuk op privacy, en vreemd genoeg lopen mensen de katten zelfs bijna omver. Schoenmaat 42+ stampend naast je lijfje, dat is behoorlijk schrikken! Of men lijkt niet te beseffen dat men bedreigend is, of veel mensen zijn gewoon horkerig.

Grootste bewijs dat Skadi de veiligste plaats is voor de katten kregen we toen ze net even met Peter op een vreemde kade stonden zonder voorbijgangers en binnen 2 vierkante meter even durfden lopen en snuffelen, toen de schipper en zijn vrouw van een boot voor ons, aan kwamen lopen voor een praatje. De vrouw liep gestaag door naar Freija, zeggende hoe lief ze haar vond en besefte niet dat ze groot en bedreigend en te direct op Freija af kwam. Freija sprong in paniek tegen de boot op, bleef met haar nagels in het net hangen en klom in “no-time”, over het net heen aan dek. Ja, dan is het ook meteen even over, dat aan wal willen.

Zorg en liefde

Door haar grote bezorgdheid vindt Annelies dat “katten mee op reis” soms een belasting is. Dan zou ze willen dat de katten bij vrienden waren ondergebracht. Maar dat is ook niet ideaal. Het “in de gaten houden”, het “niet alleen laten”, het is soms een belemmering in onze vrijheid. Maar voor de liefdevolle en dankbare blik smelt je weg. En soms teer je daar zelfs op wanneer dingen lastig zijn op reis en tussen elkaar. We hebben met elkaar afgesproken ze nooit langer dan 6-8 uur alleen te laten op de boot. Wanneer we een auto huren op onze reis om de omgeving te bekijken, doen we dat meestal van 12.00 tot 12.00 uur. Dan zijn we in de ochtend thuis met de katten en daarna gaan we op weg. Dan zijn we in de avond weer bij de katten en kunnen de volgend ochtend ook nog een uitstapje maken, waarbij de katten na alle aandacht, weer gerust een dutje gaan doen.

Alhoewel gewend en vaak ook makkelijk zijn het toch ook maar kleine aanhankelijke en afhankelijke beestjes die zomaar in deze situatie geplaatst zijn zonder het zelf te willen. Heb je katten dan zorg je ervoor! En stop je ze niet als lijdend voorwerp voor uren of dagen in een kleine ruimte omdat je er zo nodig op uit moet. Voordat we op reis gingen hoorden wij een verhaal over zeilers die hun katten een kleine week alleen op de boot laten met genoeg drinken en voer, zodat de zeilers een trip kunnen maken in de natuur of naar een paar steden. Het leek ons toen een idee maar nu vinden we het idee afgrijselijk.

Het succes

Over het algemeen vinden we dat het meenemen van een huisdier een waardevolle toevoeging is aan de beleving van de reis. De liefde van het dier is een vorm van troost, ze geven afleiding en vermaak ondanks de constante zorg geeft het de reis een extra dimensie. Feit is dat het ons belemmerde sneller te reizen, en sportiever te zeilen (hard en schuin). Ons tempo is dus bedaard. Maar juist daardoor krijgen we veel meer tijd om te genieten van wat we bezeilen en zien en onze reis te beleven.

Eigenlijk is het een stuk makkelijker geworden. De katten weten nu namelijk precies “hoe het werkt” en ze zien de boot als hun veilig haven.