Charterfun

Vrijdag is de dag dat de charterboten terug moeten komen naar hun thuishaven. Skadi ligt aan een van de charterpontons. Even gaat het door het hoofd dat Skadi alweer weggestuurd zou worden, net als in Pula, maar dan sluiten we ons deze keer gewoon op, net als de Italianen toen die dag.

En daar komen ze dan. Op een stuk of vier verstandige zeilers na, die gewoon eind van de ochtend al naar de thuishaven zijn gekomen, en lekker rustig aanleggen, stroomt nu binnen een uur de Marina vol. 3 Sunsail Dinghy's scheuren af en aan om de boten binnen te halen en naar het ponton te duwen. Want zo gaat dat. Denk maar niet dat je, mocht je enige zeil/vaarkunde bezitten, je de boot zelf achteruit inparkeren mag. De controle wordt meteen overgenomen: Sunsailteam duwt je rigoreus je plek in. Dat gaat gepaard met schreeuwen, waardoor menige bestuurder acuut zenuwachtig wordt, onzeker, en twijfelen gaat over zijn voorgenomen manier van binnenkomst. Op het ponton staan nog twee macho's met walkie talkie en die schreeuwen je toe dat je moet opschieten de mooringlijn te pakken. Van te voren niet ingeschat dat je zo respectloos behandeld zou worden.... Je bent vanaf moment van aankomst niet meer waard...dan wat je bent, terugkomend op het zeilschip, of op je Catamaran 454. Deze laaste blinkt uit vanwege het bijzondere ontwerp, zo vermeldt de Sunsail folder en kost aan huur in augustus 9850,= voor een week...minimaal. Een weekje met veren pronken en jezelf en je gezin status aanmeten. Maar het is gedaan na 7 dagen, op de minuut af. Het zonnebrillen - bruin in bikini- gehalte is hoog, aanvaarkunde is laag. Dat weten de Sunsail medewerkers ook dus je kan maar beter 1 lijn trekken (wat een beeldspraak) controle meteen overnemen.

Menige moeke weet ineens niet meer wiens bevelen ze moet opvolgen, die van haar zeilman of die van Sunsail team en grijpt mis. Met trillende handen wordt haastig naar voren gelopen om de mooringlijn aan de kikker te binden. Een mannenklus eigenlijk, maar manlief is achteruit aan het varen. Haast slaat toe en stress ook. We meten vandaag 1 kundige vrouw die vaart en een kundige man die lijnen "doet", tenminste...aan ponton C. De terugkerende Cat met tieners, toevallig Nederlanders, heeft alle hens aan dek en moeder trekt aan de naar haar teruggeworpen landvast, zonder hem om een kikker te leggen, wat een kracht. Een zoon haakt de mooringlijn aan die de Sunsail medewerker ook meteen aangeeft. Maar wat nu? Mams weet het. Ze pakt de mooringlijn en loopt ermee naar voren, ondertussen trekt zoonlief wat hij kan, eveneens zonder de landvast aan de kikker te leggen. Zoon wordt gevraagd door zus aan de stuurboordzijde en andere zus neemt van hem de landvast over en trekt wat ze kan en machteloos schreeuwt ze over de Cat en het ponton: kan iemand even helpen? Want ik kan die knoop niet maken! Hierbij blijkt nog eens hoe belangrijk teamwerk is en hoe belangrijk om het toch even met elkaar door te nemen als je de haven in moet.

Het is een wanorde en schreeuworde en zenuwslopend stapelen. Tegenover Skadi loopt het vol. Een zeilbootje met Engels gezin gaat het klaren. Moeder gooit de tros naar de kant, 2 meter van de kant af. Een hele bos, meer is het niet en de kluwen belandt dan ook in het water. ,,....sorry...", komt er geknepen uit. Ze haalt de lijn op en maakt kleine slagen over haar hand en werpt opnieuw. Het komt als een bol touw aan, maar het komt aan.

2 meiden komen aanleggen, twee meiden en 1 vent. Hij is niet aan dek nog. Ze parkeren grandioos achteruit in, zetten het scheepje in "zijn vrij"en doen gewoon samen de mooringlijn en de landvasten, die gééf je gewoon aan de Marinero, want over een afstandje van een meter hoef je niet te gooien. Lijntje terug, rustig vastzetten, beetje bijdraaien, klaar. Applaus!

Het is vol en druk en men kijkt niet blij, de week op de boot is voorbij. Het is verbazingwekkend te zien hoe schreeuwende charterjongetjes volwassen mensen koeieneren en uit hun evenwicht blijken te kunnen gooien. Kom je thuis al veel te snel terug in je woon- en werkritme, hier krijg je meteen een voorproefje van de hectiek. Een Franse meneer heeft geen notie waar hij de elctriciteit vandaan moet halen, uit zijncomfortzone gegooid, legt hij het snoer dan maar waar nog drie stekkers vastzitten en dat is aan de paal tegenover Skadi. De paal tegenover de Cat is nog ongebruikt. Water om de modder van de mooringlijn van het dek af te spoelen? Skadi vrouw heeft haar waterslang nog aan de kraan zitten. Dus de Fransman schroeft hem los, inklusief aansluitstuk. Heb ik "vous permettez?"gehoord? Maar vol begrip kijkt het Skadi trio( katten en ik) naar het vervolg van de speelfilm.
99% van de boten wordt voor een week gehuurd en de ploegen staan klaar om de boot als "binnen"te registreren; de hostessen lopen af en aan. Je mag nog een nachtje slapen op de boot maar dan is het "moven". De industrie gaat de volgende ochtend verder. Schoonmaakdames dweilen, technici repareren, vullen water bij, en leuke studentjes poetsen binnen en buitenkant. Minpuntje echter :de buiskapramen worden hierbij vergeten. De ruiten van de Cat kan je je in spiegelen, dames. En dan komt na een briefing aan wal de volgende groep uitgelaten zonnebrillende vakantiezeilers.

Is je boot nog niet gereed dat ga je alvast een kijkje nemen. 4 Engelse tieners schrikken zich een Engels hoedje als ze de Catamaran 454 zien, het kan niet waar zijn! En meteen worden er fotoshoots gedaan. Wacht effe, eerst mijn haar goed en zonnebril op. Yeah, see me!

Voor de geinteresseerde: hij is volgende week nog niet geboekt. Droomkeuken, 9 bedden, 4 douches, lounge muziek, ijs in je drankje.

Zaterdag houden de andere zeilboten zich koest: we tellen Skadi, een prachtig Duits jacht ernaast, en nog drie 39 tot 43 voet zeilschepen. Trek je loopplank in. Je waterslang aan boord, want er wordt flink heen en weer gelopen en met spullen gezeuld. Vakantievoorbereiding... je weet zelf ook wel hoe dat is/was, met je gezin. Iemand roept:,, did you buy peanuts?" Helaas, die waren moeder en zoon vergeten. Skadi kent dat gevoel al lang niet meer, dat je nog zoveel moet shoppen en organiseren voordat je gaat. We gáán gewoon; ook zònder groente en fruit en pinda's. De waterslang van Skadi ligt aan boord. En dat is maar goed ook want de volle supermarktkarretjes en havenkarren met koffers moeten nu over alle electra en andere slangen heen. De katten besluiten een dag kluizenaarsbestaan in al die herrie.

We vragen ons af wanneer men dan gaat varen; ik zou meteen weg gaan, maar dat mag waarschijnlijk niet. Allemaal douchen, en allemaal tegelijk, allemaal aan boord genieten op hetzelfde tijdstip. Tegenstelling: na 2,5 jaar zeilen, kunnen wij het "niets doen". Wie doet er nog "niets" Wie kan dat? ? Op de schepen is het druk met pratende mensen, spelletjes kaart, lampje erbij, modus Landall Greenparks. En de volgende zaterdag is het nog méér boodschappen doen, gelukkig toch nog pinda's. Wanneer wij het luik openen om 09.30 blijken dus alle jachten nog in de haven te liggen. Blijkbaar moeten hostessen nog eens langs komen, krijgt men nog laatste pamfletten en eventueel instructie hoe je boot te managen.

Bij koffie en yoghurt ontbijt op Skadi, horen wij een gebrom, aha dat lijkt op een boegschroef. Er vertrekt er zeker eentje. Dan meteen daarna een enorme crash en bonk. Oh mijn God. 3 schepen worden opgeduwd aan ons ponton en Skadi als vierde. Een blik over de buiskap geeft meteen duidelijkheid. Vanaf de kade achter ons vertrrekt een Catamaran met jongemannen. Gepakt door de windvlaag knalt hij tegen onze boegen aan. Sorry. Wij hebben geen schade. Van het Duitse schip naast ons blijft het anker in de Cat vast hangen en ze zitten aan elkaar geplakt. Charterboten wat een circus. Sommige schepen krijgen instructie van een Sunsail docent. In het vastmaken van de stootwillen aan de railing; in het werken met de lier, hoe je de rits open doet van de grootzeilhuik, hoe je beter niet tegen de wind in kan varen, want dat is hier niet prettig.

De twee gezinnen op de mega Cat, bestaande uit 3 mannen en 6 vrouwen, N.B. zussen en moeders, krijgen instructie van paps de zeeman. Vrouwlief valt hem steeds in de rede. Maar dit is de schipper, dus wacht maar even met je commentaar. Daarna besluiten 5 van de 6 vrouwen hun haren te vlechten, en de drie mannen bekijken de stuurhut. Een Sunsail medewerker helpt met losmaken en adviseert een van de moeders - de dochters vlechten nog- de lijn langzaam te laten vieren....op het verkeerde moment. Verkeerd of leermoment? Hij roept: watch out, leaving ships! Men herhaalt wat hij zegt en paps remt. Het gaat goed, en de Cat vertrekt met de andere leaving ships. Succes paps!

Om 13.00 uur zijn alle boten weg. Effectief zeilen kan je maar 5 dagen, als het weer meezit, en dit voor een flinke prijs met het luxe trossen los en daarna de contrasterende domper van de trossen vast. Volgend jaar weer? Ja joh, het was geweldig.