De alternatieve verjaardag
Ik lig gevloerd na een glas wijn (wat wil je nog meer als je jarig bent op mijn leeftijd onder normale omstandigheden) en overdenk mijn verjaardag. Ik besefte niet dat ik jarig werd. Thea en Peter zeiden het. Verrek dat is ook zo en ik keek naar de havenmeester die de kerstmannen in elke lantaarnpaal ophing, in de haven van Oeiras: verrek, het is al bijna kerst en het is ook al bijna mijn verjaardag. Nou ja dat doet echt niets met mij en ik draaide me om in de zon.
Vanmorgen kreeg ik twee Portugese beschuitjes op bed en een glas sap en Peter zei: gefeliciteerd lieverd en we gaan ons klaar maken om over 2 uur te vertrekken naar Albufeira. Helemaal top. Dus ik kleedde me, na een warme douche op de boot, aan en na een koffie met havengenoten genuttigd te hebben-zonder taart, want die houd ik voor mezelf, vertrokken we. Inderdaad een ander soort verjaardag. Geen stress van boodschappen, geen stress van koffie met (zogenaamde collega's) buren en vriendinnen. Geen opdofferij voor een verplicht etentje of uitje dat iemand heeft georganiseerd maar waar je eigenlijk geen zin in hebt. Geen gebak op de werkvloer waar je een fortuin aan kwijt bent en waar je een lullig praatje van je baas krijgt en ondertussen op je horloge kijkt of het al tijd is om verder te gaan met je werk. Geen 40 man visite waar je je rot voor moet koken of lopen. En dan heb ik het zelf nogal makkelijk gedaan in de meeste jaren...maar het idee alleen al... Nee wij zijn lekker weg en we denken alleen maar aan wat het nieuwe jaar gaat brengen.
De eerste felicitatie kwam van zoon Ralf helemaal uit Myanmar wat een verrassing: een video opname waarin hij mij feleiciteerde. Daarna telefoon van Ank en Miquette maar ik heb mijn mobiel altijd op stil als ik vaar en met de motor aan hoor ik sowieso niks (excuus voor leeftijd). Berichtjes op facebook, ik was er nog niet aan toe en 59 worden is nou niet bepaald spannend. Alhoewel op zee jarig zijn denkelijk wel...En zojuist kreeg ik een groep "happy birthday" lallende studenten o.l.v. zoon Joran aan de telefoon. Lol!
Blijkbaar heeft Peter ook e.e.a. aan de grote klok gehangen de stiekemerd.
Er zijn mensen in je cirkel en buiten je cirkel en ze plaatsen zichzelf erin of erbuiten. Je kan ze zelf hardnekkig erin zetten maar hoe je het ook wendt of draait ze drijven naar de buitenkant. Peter heeft zo zijn coachingsgewijze opvattingen daar over en ik luister er graag naar. Op een melancholiek moment na het lezen van gemiste gesprekken, kwamen Peter en ik in gesprek over die cirkel. Conclusie: niet alleen op mijn verjaardag maar ook daarvoor al heb ik mij heel gelukkig geprezen met de berichten van mensen die ik nog maar kort of nauwelijks ken en die door medeleven, betrokkenheid of gewoon omdat ze mij graag mogen, e.d. opeens in mijn binnenste cirkel staan: ze doen het zelf en ik vind ze geweldig!!
Tot overmaat van gelukkigheid kreeg ik op de dag vòòr mijn verjaardag een bericht van mijn oudste en geestelijk gehandicapte broer, en wel op de site zelf. Te weten dat hij meeleest met onze reis, zij het onder leiding van zijn coach, en een teken van leven en medeleven gekregen te hebben- van juist hèm-, is een van de mooiste verrassingen ooit, en veel waard.
We zijn in Albufeira gearriveerd en ik heb natuurlijk de mooiste verjaardag die je kan wensen, met deze reis langs de Europese kusten. We hebben gisteren min of meer bepaald dat we in maart zo snel mogelijk naar de Balearen vertrekken. Onze zoons komen in het nieuwe jaar aan boord en dat maakt de reis helemaal compleet. Het vooruitzicht van nieuwe oorden ontdekken en oude oorden opnieuw bezoeken vanuit zee is een wonderlijke gelukzaligheid. En het is samen met de onverwachte aandacht van nieuwe mensen in mijn cirkel het grootste cadeau.
Nu gaan we gewoon koken en gewoon een filmje kijken en gewoon een toetje met veel slagroom eten en morgen gaan wij lopen door de plaats waar ik veel herinneringen heb liggen en waar ik zelfs zou kùnnen wonen: is dat nou geen prachtige verjaardag?!
Annelies 17 december om 19.00 uur
