Carpe Diem

We varen nu langs de noordwest kust van Spanje en zijn op weg naar het zuiden om daar een paar maanden rustig te blijven liggen in de warmte. Soms denk je dat alles van zelf gaat en dat er niets mis kan gaan maar afgelopen week hebben we toch een paar verhalen meegekregen die je weer laten realiseren hoeveel geluk we met elkaar hebben. We zijn gezond, fit, genieten van elke dag en van elkaar. Maar deze 3 verhalen zetten je toch aan het denken.

Via het blad Zeilen, Zilt en andere media lazen we het verhaal van de Lazy Duck in de wateren van Colombia. De Lazy Duck is in april 2013 vetrokken met Peter en Durdana de Bruijn en via Gambia, Brazilië en de Antillen zijn ze bij Colombia aangekomen. Ze zijn hier in een betrekkelijke veilige omgeving van Rosario eilanden voor anker gegaan.

Het schip werd door 6 gemaskerde en gewapende mannen overvallen en daarbij werd Durdana gedood.

Wat begin als een droomreis eindigt in een drama.

Van onze vertrekkers vrienden Leo en Maaike van de Chimo, die we in Cherbourg hebben ontmoet, krijgen we het vreselijke bericht dat de moeder van Maaike nog een paar maanden te leven heeft. Ze heeft in beide longen een ongeneeslijke vorm van longkanker. Leo en Maaike zijn in juni vertrokken voor een reis van anderhalf jaar om een rondje Atlantic te maken. Het plan was om op 23 november met de ARC (Atlantic Rally For Cruisers, een georganiseerde oversteek over de Atlantische Oceaan) over te steken en na een jaar Cariben weer terug te varen naar Nederland. Ook hun plannen worden nu geheel anders, tijd en zorg voor Maaike ‘s moeder staat nu bovenaan de prioriteiten en van oversteken is geen sprake meer.

Ook hun plannen vallen geheel in het water door deze vreselijke vooruitzichten.

In de haven van Viveiro liggen we naast een wat ouder Belgisch scheepje. Op het schip woont een sole zeiler, René geheten. Hij heeft jaren met zijn vrouw op het schip in Antwerpen gewoond en een paar jaar geleden zijn ze vertrokken op hun wereldreis. Ze doen het nog rustiger aan dan wij en blijven lang op zelfde plekken en genieten van hun reis. 2 jaar geleden kreeg zijn vrouw last van haar hart maar met behulp van medicijnen was dat weer onder controle. Wel bleef ze onder dokstercontrole maar werd hun afgeraden om lange oversteken te maken, 2 dagen op zee was wel het maximum.

In juni 2014 kreeg de vrouw van René op Bell Ile plotseling weer last van haar hart maar nu veel erger. Via een klein hospitaal op Belle Ile werd ze per helikopter vervoerd naar het hospitaal in Sable d’Olonne. Daar bleek dat door het jarenlange gebruik van medicijnen haar nieren geblokkeerd waren en ook de rest van haar organen waren aangetast. Ze is nog per ambulance naar Antwerpen vervoerd waar ze in september 2014 is overleden.

Ook weer een verhaal wat begon als een sprookje maar wat eindigde als een nachtmerrie.

Door deze verhalen realiseren we ons opnieuw dat je moet genieten van de tijd die je wordt gegeven om te genieten.

CARPE DIEM

Peter