Google 'Translate'

Skadi Discovery Tour
Zeilschip Skadi
 

3 maanden van huis

Gisterenavond hebben we geprobeerd informatie op internet te zoeken, variërend van te downloaden boeken voor de E-reader, een recept, mail te beantwoorden of de site bij te werken met slechts 1 klein artikeltje ....en het kost zoveel moeite en tijd dat je er ziek van wordt. Peter switcht over van de haven-wifi naar wifi van het bureau van toerisme en dan ook nog met 6 e-mailadressen, maar er zit vast een mannetje (of vrouwtje) te controleren hoe vaak je hebt ingelogd want alles stopt met de woorden : u bent niet langer bevoegd. Naast de Wifi heeft ook de electriciteit het begeven in de haven( de monteur komt waarschijnlijk na zijn lunchpauze die over een half uur begint en 2,5 uur duurt ) haren föhnen gaat-um dus niet worden. Dan misschien schoenen kopen? Helaas de winkels zijn dicht tot 14.30 en de bus rijdt in de pauze maar 1 x per 1 uur en 40 minuten. Wat hebben we het met zijn allen toch goed in Nederland. Gelukkig hebben we gisterenavond water getankt, in geval dat ook tijdelijk niet geleverd wordt. Buiten staat wel al een emmer regenwater. Een goede voorbereiding op leven op een onbewoond eiland, zou je denken....maar daar is de temperatuur vast veel beter en zouden we al een boel vissen hebben gevangen.

Peter duikt elke Chanderley in waar ze een speciaalafdeling "visvangst"hebben om de juiste haakjes of het juiste aas te vinden om die ene grote tonijn te vangen, nu al in Biskaje. De Dorade wil ook maar niet happen. Peter heeft alweer een setje onwijs mooie glimmende kunstvisjes gekocht, bling bling, Annelies zou ze het liefst in een bijou verwerken zó mooi... Nu moet die Dorade toch bijten...

Het is elke keer weer zoeken in een haven naar een beetje "thuis komen". Waar is de supermarkt? Waar doe je de was? Wat kan je in de omgeving doen? We raken enorm fexibel en snel gewend. Het gepruts met de wasmachines in haven of Laverie is soms een lachertje. We staan er als twee niet zo snelle "kids of the 60's "bij om te begrijpen hoe de muntjesautomaat werkt, alles is niet, of wel uitgelegd in het Frans. Dat wordt nog leuk met Spaans en Portugees.

De katten zijn zeekatten, zelfs Odin. Na 3 maanden komt ook hij onder het varen mits het rustig is, even kijken in de kuip. Hij is niet meer bang van mensen die over de steiger lopen en zit samen met zijn zus om een hoekje vanuit de kuip te kijken wat er gebeurt op de steiger of loopt eens een rondje boot. Soms slaat dat om in brutaal gedrag en staat hij klaar om te springen op de boot naast ons. Zijn intenties zijn al snel duidelijk en wij gebruiken duidelijke taal naar hem. De dwingende stem van Peter overtuigt hem om te luisteren ipv rottigheid uit te halen. Taalgebruik en intonatie zijn belangrijk: woorden van straf,verbieden, liefde, kalmeren, belonen. Simpel. Ook spelen we op zijn tijd een spelletje: Freija is bezeten van touwtjes (Odin komt aan zijn lijn geen stap verder als zij die steeds grijpt). Odin heeft zijn oude spel van proppie zoeken opgevat. Elke kassabon ( alleen dit papier werkt) proppen we op en gooien we door de boot en Odin zoekt, vangt, speelt en komt het proppie terugbrengen als een hond.

Als we niet varen, fietsen we. Af en toe lijken we het ANWB-koppel wel dat Brigitte Kaandorp in een theatershow zo mooi neerzet, alleen de regenjas is niet hetzelfde en we slapen niet in een tent en hebben geen 20 Kampioenen op een rij, slechts een lokaal beperkt wegenkaartje. En dan is het ook nog een bijzondere verschijning die man met die slippers en baard van 3 maanden naast de modieus sportieve look van zijn vriendin.

Het is wel bizar dat Frankrijk een fietsland is maar er nergens fietspaden zijn. Ook wel overal bordjes die de landelijke fietsroute aangeven, maar deze leidt net zo goed over een D-weg waar automobilisten harder dan 70 en soms behoorlijk dicht langs je heen scheuren. Het helpt wel eens als Annelies haar linkerhand wat losjes langs haar zij laat hangen, want een automobilist kommert zich immers niet om een fiets, maar een hand raken is iets te lijfelijk en duidelijk maakt een automobilist dan een grotere boog.

Helaas is Annelies voor een tweede keer aangereden....

En dat was niet fietsend. De eerste keer was in St. Vaast bij het oversteken van een kruisinkje in het dorpje waarbij een automobilist het nodig vond om Annelies een lesje te leren en met 10 km per uur gewoon tegen haar benen reed. Annelies hoorde namelijk over de zebra te lopen. En de tweede keer was van de week in La Turballe.

Omdat we steeds moesten wachten tot de wassen klaar waren en daarna de droger, fietsten we tussendoor even naar de Super-U. Met windkracht 8 tegen, maar geen probleem (E-bike) en terug "vliegend". Dit kleine dorp heeft een ingenieus grote Amerikaanse-steden-systeem van eenrichtingsverkeerstraten op massatoerisme ingesteld, en om niet om te rijden zijn we burgerlijk ongehoorzaam geweest en negeerden we het ronde rode bord met de witte streep. Het was een klein straatje en kwam uit op een klein kruispunt. Daar kwamen toevalig twee auto's aan we we stopten netjes om ze de ruimte te geven.

Groot was de schrik en groot was de verbazing en consternatie toen Annelies exspres aangereden werd.

De automobilist, die blijkbaar een les wilde leren, stond op de kruising opgesteld om rechtdoor te gaan maar keerde abrupt zijn stuur om om de hoek om te gaan en ramde de fiets van Annelies en reed ook dàn nog even kort door en raakte het been van Annelies. Woedend kwam de man zelf de auto uit in het Frans vertellend dat wij zo gek waren in een eenrichtingsstraat te rijden en dat hij ons niet zag natuurlijk. We hadden onze telefoon niet bij ons en konden geen foto maken of politie bellen. Het werd een ruzie in Frans, Engels en Nederlands. De man riep vermanend schreeuwend en boos tegen ons of Annelies dan letsel had. Annelies had slechts pijn aan het dijbeen. De man stapte, in nog steeds bestraffende taal tegen ons, in zijn auto en ging aan de haal eerst hard achteruit terug de hoek om en dan rechtdoor de kruising over. Annelies riep trillend in verbijstering om hulp en riep het kentekennummer luid wel 5 x  over straat en naar Peter met de woorden: onthoud het Peter! Een andere automobilist had het ongeluk niet gezien en kon geen getuige zijn maar gelukkig heeft Annelies, noch de stevige e-bike geen letsel opgelopen, zo te zien op het eerste gezicht.

Nadat we, na een kop koffie in een café om de wonden te verzachten, bij de Laverie aankwamen, Annelies nog trillend en vol ongeloof, hoorden we roepen en kwam de automobilist uit het niets aanrennen. Hij vertelde dat hij ons zijn mobiele nummer wilde geven in geval Annelies letsel blieek te hebben. Er volgde een ruziënd gesprek waarbij Annelies vroeg of hij gek is geworden om een toerist aan te rijden. Waarschijnlijk is dat het en is het het roepen van zijn kentekennummer dat hem tot de gedachte had gebracht ons op te zoeken, want dat hij anders wel eens in grote moeilijkheden zou kunnen zijn gekomen. De schrk bleef nog een dag en een nacht. Wat bezielt mensen toch om zover te gaan je aan te rijden. Wat bezielt mensen toch om elkaar maar lesjes te leren thuis, in het verkeer of in het buitenland. We gooien het op de Franse mentaliteit maar deze ziekte heerst natuurlijk overal, al hebben we in ons hele leven nog niet meegemaakt dat het leren van een lesje in het verkeer ook zo ver ging als het werkelijk expres aanrijden!

 

Het is even jammer dat het weer zo slecht is met windkracht 9 en regen, want we kijken uit naar de nieuwe kusten van de Vendée, maar evengoed hebben we nu tijd om klusjes te doen, taart te bakken, ideeën over de nabije toekomst uit te werken. Morgen gaan we dan naar Pornic daarna ankeren op Ile de Ré en/of Ile de Yeu en wandelen op deze eilanden. Maar dat is een plan en kan altijd veranderen.

Mensen vragen zich wel eens af: als je nou met zijn tweeen op zo'n klein bootje zit, hoe ga je dat dan doen als je ruzie hebt? Klein bootje? Wel 12 meter met 3 kamers en eventueel de kuip en deuren die dicht kunnen. Ook die van de badkamer. Natuurlijk krijg je een keer strijd. Wij kennen elkaar nu 1 jaar en 8 maanden. En in deze situatie op zee zie je weer nieuwe dingen van elkaar dan op de wal, thuis, in het dagelijks leven. Bij ons kwamen de vragen en twijfels over elkaars bedoelingen op het moment dat we op zee waren en Annelies volkomen overvallen werd door veranderd gedrag van Peter en bij Peter idem dito van Annelies en dat kabbelde nog een paar dagen door. Je komt dan in een situatie terecht waarbij je steeds een onderzoekende blik werpt naar je partner en de verkeerde interpretatie geeft aan gedrag of taal en je verkeerde conclusies trekt. De oplossing komt dan als je vraagt : is er iets? En als de ander zich ook helemaal uitspreekt en dan komt er een klein dingetje boven water dat de aanzet is geweest tot het grote misverstand.

Wat gaat de tijd snel. Het is al drie maanden, zoon Joran begint aan zijn laatste studiejaar, zoon Ralf gaat 6 maanden op wereldreis in Azië, de kleinkinderen van Peter gaan weer naar school en Juliette begint aan haar eerste schooldag in Nederland. De herfst komt eraan ook in Frankrijk. De oogsten zijn binnen, behalve de maïs. De heide bloeit, er hangen bramen aan de struiken. We zijn nog steeds op reis naar het zuiden en genieten met volle teugen van het prachtige Europa, dat tot nu toe vooral uit Frankrijk heeft bestaan, maar wat een verschillen in natuur en cultuur op zo'n klein stukje van dit werelddeel.

Ondertussen zijn onze plannen over de toekomst ook beter gericht, betreffende het huis, tussentijdse terugkomst, de route over de wereld en de wensen die we daarbij hebben. Lang wegblijven, in de zin van tien jaar, geeft vragen over: wanneer wil je naar huis en hoe doe je dat dan? Hopelijk willen vrienden op de katten passen als de Skadi in Gran Canaria ligt. Er zijn voorbeelden van wereldreizigers die hun vrienden 3 maanden op hun schip laten komen, al was het alleen maar als oppas...zodat zijzelf naar huis kunnen. Wij hopen - voor zover we kunnen overzien -  in Januari een korte periode naar huis te gaan, om e.e.a. in het huis te regelen, dingen thuis te brengen die we niet nodig hebben ( het kostuum van Peter dat van zijn kont afzakt na 10 kilo te zijn kwijtgeraakt alleen maar door beweging en gezond eten) en dingen te halen: boeken en dingetjes van Annelies die een vertrouwdheid geven die zij nu mist...

Natuurlijk missen we allebei dingetjes uit het "oude" leven die achter zijn gebleven in Vlissingen of in de berging. Aan de andere kant hebben we zoveel op de Skadi meegenomen dat het heel anders voelt dan van hotel naar hotel te trekken. Het blijft onze eigen omgeving die met ons meeverplaatst, inclusief de 2 katten, en dat is toch ook weer heel vertrouwd en eigen....

 

 

 

 

 

 Terug
Geplaatst: 27-08-2015 11:32:53

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst

Reactieformulier

Beneteau Oceanis 40 te koop 99.500

 De Skadi staat te koop bij makelaar Nick Papageorgiou van YBH (Yacht Broker House) in Prèveza. Zie onderstaande link voor de advertentie.

Beneteau Oceanis 40 TE KOOP Vraagprijs 99.500

 

Peter vaart mee met Henri en Adèle op hun jacht"A Touch of Destiny over de Atlantische Oceaan naar SURINAME. Zondag 1 december om 10.00 uur plaatselijke tijd (UTC-1) vertrokken uit Mindelo Kaapverdië. Aangekomen op de suriname rivier op 15 december

 

Andere trips met de motor, o.a. naar Zwitserland vind je hier:

Find Penguins blog update: P en A Motorreizen

 

skadi in Isidhorou

Skadi in de Literatuur

De Skadi, en wij, worden een paar maal vermeld in literatuur van zeilbladen en watersport sites. Hieronder kan je enkele verhalen teruglezen

Bootmagazine Traveler Nr 62 lente/zomer 2020

Bootmagazine Traveler Nr 63 herfst/winter2020

Bezoekers vandaag: 77Laatste wijziging: 04-02-2025