Afsluiting van de Oceaan oversteek: A dream has come true.

Voor de eerste keer de Atlantische Oceaan over was een lang gekoesterde wens van Peter, maar Annelies en Peter hadden samen besloten om dat niet met de Skadi te gaan doen. We zijn direct de Middellandse Zee ingevaren en uiteindelijk verliefd geworden op Griekenland. Soms hebben we het er wel over gehad, om alsnog een rondje Atlantische Oceaan te varen, met name naar de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren. Echter dan weer terug de Med in. Uiteindelijk besloten we, mede door de aangezichtspijn van Annelies, om dat niet te doen.

Peter kreeg in mei de kans aangeboden om met zeilvrienden op hun schip, de "Grey Hippo", samen de ARC+ te gaan varen en hij greep die kans gelijk met 2 handen aan.

Deze oceaanreis heeft Peter in 2 etappes gedaan.

Traject 1. van Las Palmas naar Kaap Verdië; helaas klikte het niet tussen de bemanning en ontstond er te veel wrijving en irritatie. Om die reden zijn Peter en de andere opstapper van de "Grey Hippo" beiden in Kaap Verdië afgestapt. Peter had, voordat het team van Las Palmas vertrok, al met Annelies besproken, dat dit eerdere afstappen in Mindelo - Kaap Verdië, een reëel scenario zou kunnen worden en helaas is dat ook zo uitgekomen.

Traject 2 mocht hij meevaren op SY “A Touch of Destiny”, het schip van Adèle Wascher en Henri van Blerk. Zij kwamen een week later dan de vloot van de Arc+, aan op Kaap Verdië. Henri en Peter kennen elkaar al meer dan 20 jaar, o.a. van het zeilen van Engeland-tochten. Na overleg met Adèle besloten zij dat Peter met hun mee kon varen, hetgeen hij een hele grote eer vond. Op dit schip voelde het vanaf het eerste moment aan als de perfecte match van bemanning.

We hebben een prachtige snelle overtocht gehad van 14 dagen met mooie passaatwinden; windkracht 6 Bft. met halve wind om geweldig te zeilen en windstiltes op de 2 laatste dagen, waardoor we op de motor het laatste stuk hebben gevaren.
Aangekomen in Suriname, eerst een dagje op de Comewijne rivier geankerd om wat bij te komen en bij te slapen en daarna naar het einddoel van de tocht voor Peter: Waterland Marina op de Suriname rivier.

A dream has come true.

Wat is Peter het meeste bijgebleven...

•⁠ ⁠Allereerst dat ik de Atlantische Oceaan ben overgestoken op een geweldig zeilschip. Een droom die heel veel zeilers hebben, maar lang niet allemaal maken zij de keuze om het ook echt te doen. Of ze zijn, vanwege diverse andere redenen, niet in staat om die droom waar de maken.

•⁠ ⁠De geweldige manier waarop we als "crew" moeiteloos hebben samengewerkt, hebben overlegd bij beslissingen over de koers, zeilvoering en bestemming. Hoe we wachten hebben gelopen, maaltijden hebben (voor)bereid en klaargemaakt van ontbijt, middageten, snacks, drank, etc. En dat alles in een relaxte no-nonsense vriendschappelijke sfeer, zonder enige vorm van irritatie.

•⁠ ⁠Ontzag hebben voor de kracht van de oceaan die 24 uur per dag en elke dag opnieuw de boot als een speelbal heen en weer beweegt. Je went eraan, je leert er mee om te gaan en te waken. Je leert hoe je moet gaan liggen om te slapen, maar je hebt wel het gevoel dat de oceaan je in alles de baas is. En dat gevoel beheerst je 24/7.

•⁠ ⁠Tijdens de reis heb ik heel veel tijd gehad voor allerlei overdenkingen; over levenservaringen en herinneringen, zowel positief als negatief en tijd om eigenlijk over je hele leven na te denken. Je gaat heel veel dingen in perspectief zien en je gaat heel veel dingen relativeren en je beseft ten zeerste dat alles heel eindig is. Dát is wat de oceaan óók met je doet.

•⁠ ⁠De aankomst in Suriname en dan te gaan ankeren op de Commewijne-rivier en het trotse besef krijgen:

We hebben het gedaan!

Als ik straks 2 -3 maanden thuis ben, dan zal ik nog eens terugkijken naar wat me het meeste is bijgebleven, maar voor nu geldt dat er in mij een ongelofelijk dankbaar gevoel heerst, met 2 geweldige vrienden, Adèle en Henri, deze reis te hebben mogen maken.
Ik voel me gezegend maar kijk er ook naar uit om, na anderhalve maand weg te zijn geweest, weer naar huis te mogen gaan, naar Annelies en naar de lieve slimme katten.

Adèle en Henri: Mil Gracias! En voor de rest van jullie fantastische reis: Fair winds!

20 december

Hij zit in "the Plane" en het toestel is vertrokken. Door de nacht naar de zon toe. Om 05.45 als jullie in je rem-slaap glijden, land het vliegtuig.

De poezen vinden het hier nu hoog tijd dat we naar de slaapvertrekken gaan. Welterusten allemaal.Tot na jullie rem-slaap.

Fotoalbum

17 - 19 december

Vandaag zit Peter N I E T in het vliegtuig. De vlucht is gecancelled. Het vliegtuig is zelfs nog niet eens vertrokken uit Amsterdam.

Na een dag afwachten of er nog verder nieuws van Surinam Airways zou komen, nemen we het heft in eigen handen en boeken we een kLM vlucht voor Peter. Vandaag 19 december om 17.00 uur vliegt Peter met KLM naar huis en komt morgenochtend om 05.45 uur aan op Schiphol.`

Aan wal in Waterland Marina

terwijl het drietal geniet van het feit weer grond onder de voeten te hebben, op zoek is naar de douane om in te klaren, viert Annelies in stilte haar verjaardag. Verbazingwekkend toch de lieve appjes en telefoontjes van vrienden die die dag gewoon op hun verjaarskalender hebben staan. `Een grote doos met daarin bloemen van haar zoons, staat plots voor de deur. De bezorger is als een stiekeme Piet weggerend. Annelies vult de dag met een bezoek aan Middelburg, stad in lichtjes, erg mooi.

In de haven ontmoeten Adèle, Henri en Peter de Nederlanders Jeanette en Tjibbe uit Hellevoetsluis en drinken er een borrel mee. Dan blijkt dat Jeanette ook aan aangezichtpijnen lijdt, nog in een heviger stadium dan Annelies, maar zij bezoekt elk half jaar het Erasmus om de behandeltechniek Pulsed Radio frequency toe te laten passen. Op 31 december heeft Annelies daarvoor een afspraak in het ziekenhuis in Goes maar het kan ook zijn dat we ons laten doorverwijzen naar het Erasmus.

The Touch of Destiny ligt in Suriname. Een hele prestatie is achter de rug. Peter neemt alle vijf Nederlanders mee uit eten ter afsluiting van zijn reis. Tjibbe en Margriet gaan wij zeker bezoeken in Hellevoetsluis.

En zo eindigt hier binnenkort het Skadi-website blog over de oceaanreis van Peter. We wachten nog op zijn thuiskomst en daarna op hoe hij terugkijkt op deze onvergetelijke ervaring.

Ook up-t-dates over de verkoop van Skadi worden ain het zijmenu gepllatst en indien Skadi niet verkocht is, gaan wij met haar de Adriatische Zee op in april.

e.e.a.  wordt nog vervolgd op de dag van thuiskomst van Peter, morgen 20 december

Dag 15, zondag 15 december Paramaribo

Ze zijn gearriveerd in Marina Waterland. Peter heeft een kleine bundel internet gekocht en kan appen; niet te uitgebreid en vaak en geen foto's. Helaas.

https://www.waterlandsuriname.com/marina/?lang=nl

Peter:,,slechts 27 mijl de rivier op varen naar Marina Waterland. We worden wakker na een nacht ongelofelijk goed slapen. Geen geklots van zeewater en een bewegend schip; geen wacht lopen. De zon schijnt op onze bol en het is nog uitlopend water. We wachten op vers brood uit de broodbakmachine maar het is helaas mislukt; het brood is niet gerezen. We hebben nog tortilla's als vervanging van het brood en we bakken eieren. Wanneer we met ons ontbijtje buiten zitten zien we de eerste dolfijntjes weer bij de boot komen".

Green Heritage

Langs de kust van Suriname komt één soort dolfijn voor, de brakwater- of Guianadolfijn (of Profosu, zoals deze kleine elegante dolfijn in Suriname wordt genoemd). Ten noorden van Suriname komt hij voor tot Nicaragua (14º NB), naar het zuiden tot het zuiden van Brazilië (27º ZB). Profosus leven in ondiepe delen van de zee en in de mondingen van grote rivieren. Stroomopwaarts vind je ze tot waar het water nog brak is (vandaar de naam brakwaterdolfijn). Sinds 2007 wordt deze dolfijn als volwaardige soort erkend: Sotalia guianensis. Het is een kleine grijze dolfijn met een meestal roze en soms witte buik. Deze dolfijnen kunnen ruim twee meter lang worden.

Sinds 2005 wordt door een groep vrijwilligers, die valt onder een programma van de Stichting Green Heritage Fund Suriname, op regelmatige basis gegevens verzameld over de stand en het gedrag van dolfijnen in de monding van de Surinamerivier. In 2009 heeft IUCN Nederland het door een subsidie mogelijk gemaakt het onderzoek naar een hoger plan te tillen. Ook spant de groep zich in om in samenspraak met de lokale gemeenschap verantwoord en duurzaam dolfijnentoerisme te bevorderen en om voorlichting te geven over de dolfijnen en bescherming van hun leefgebied.

Het lijkt Peter een goed idee om drone-opnamen te maken maar de DJI-app vraagt eerst verbinding met de appstore om nieuwe software optehalen. Dat is meestal meteen 2GB Data en dat is veel voor Starlink ( ze gebruiken nog steeds satelliet verbinding voor internetdata). In de marina is wifi dus het is beter en goedkoper om even te wachten en daar de software te downloaden en dan pas drone-opnamen te maken.

Plan: om 11.00 uur anker ophalen. Als het goed is hebben ze het grootste deel van de 27 mijl naar de marina, stroom mee. Het zal 3 tot 4 uur varen zijn. Het anker zit goed vast in leemachtige klei. Met een borstel en water verwijderen ze zoveel mogelijk van de klei maar niet alles gaat eraf.. Nadat het anker opgehaald is kan de motor uit en zeilen ze zowaar even

Peter: ,,Het grootste deel, verder over de rivier, moeten we toch motoren. Wàt een andere aanblik geeft deze rivier! Vergeleken met de rivieren die we kennen. Veel bouwvallen staan langs de oever en half-vergane schepen tooien de kust. De zogenaamde visserijsteiger telt een aantal verroeste boten. We varen langs mangrovebossen en al-met-al is het een intens groen landschap. Het rivierwater is zeer modderig. Dat heb ik nog niet eerder in al mijn vaartochten zo smerig gezien. Ook niet in Engeland zoals op de rivier de Deben. We zien aanlegsteigers liggen en varen er voorbij met het idee dat dit Domburg is. Dan worden we opgeroepen door Waterland Marina of we verder door willen varen of dat we de marina in willen, want dan moeten we omkeren. We worden hgeholpen met aanleggen door een Nederlands stel: Jeannette en Tjibbe, óók vertrekkers. Waterland Marina is een prima uitgangspunt voor Adèle en Henri om Suriname te verkennen. Hun plan is om nog 14 dagen in Waterland Marina te blijven liggen. We hebben flink trek en we boffen, want het restaurant is nog net open. We gaan ons te buiten aan kipvleugels en sate. Het voelt tevens heerlijk om vaste wal onder de voeten te voelen. Ze hebben 2098 mijlen gevaren. Daar stopt de teller voor mij. Einde van een prachtige reis! De eindpositie: zie foto".

Tja en dan vliegt Peter woensdag namiddag naar huis... Hij heeft nog 2 dagen om Paramaribo te bezoeken. Henri gaat een auto huren want het drietal wil wel samen de stad ontdekken. Tijdens de reis heeft Peter veel gehad om over na te denken, over thuis, over een auto aanschaffen, over reizen samen met Annelies.

Annelies: Het feit dat je elkaar zo ontzettend mist en dat blijkt dat we een enorme aanvulling zijn op elkaar is verbluffend. Wat 6 weken zonder elkaar ook doet met je... Je inzichten veranderen over je leven, je relatie, je kinderen, je huis en tuin. Als er alleen maar natuur is, of het nou zee is of bergen, oerwoud of woestijn. Het is goed om je nietig te voelen en je af te vragen waar mensen in godsnaam mee bezig zijn.

Op je zeilboot ga je de wereld bevaren en het wereldse achter je laten.

update van 14 december, nog 10 mijl naar de rivier

De zon komt ook hier laat op, in de zee. Het blijft een uniek moment om van te genieten. We hoeven nog maar 5 uur te varen tot de Suriname rivier. De totaal afgelegde afstand is 2011 mijl. We hoeven nog maar 30 in totaal.

Positie 6.24.051'N   54.46.165'W

Update via whatsapp op 15 december:

Peter: ,, Nog 20 mijl naar de ingang van de Suriname rivier; het lijkt erop dat we de Marina niet bij daglicht gaan halen. We gaan dan voor anker in een zijrivier van de Surinamerivier, hetgeen nog 37 mijl varen is voor de rest van de dag. Morgen hebben we dan nog 27 te gaan naar Marina Waterland.

We beginnen meer schepen te zien, met name van vissers, die lange lijnen met netten door het water trekken. Het rivierwater is hier 20meter diep. Zeilen...dat zit er niet meer in, er staat een nietige 1 Bft. al was er 4 Bft voorspeld. De kleur van het water is niet meer baluw, het groen. En er is nog geen land in zicht.

Voor deze kust van Suriname bevinden zich 2 grote natuurgebieden en we varen er uit voorzorg maar omheen. We weten niet hoe streng de regelds gehandhaafd worden. Een schip dat achter ons vaart heeft daar geen boodschap aan; het vaart er dwars doorheen. Om 13.30 uur varen we de monding van de Surinamerivier op. Er liggen wel wat tonnen, dat is weer even wennen die vaargeul. Het water lijkt het IJsselmeer wel: knobbelig en vol met zand. Er is zomaar opeens wat wind gekomen en we kunnen de genua er uit rollen om wat te motorzeilen, de rivier op".

Ondertussen deze dag heeft Annelies zich thuis gestort op het creëren en afdrukken van Kerstfoto's van Odin en Freija. Er lukt er maar 1. Gisteren is er wel veel afleiding geweest want er stonden opeens twee tuinmannen voor de serre. Ze hebben hard gewerkt. Rudi zelf kwam ook nog even om de stand op te nemen. Nee, Rudi de boot is nog niet verkocht. Je kan nog niet aan de slag. Dus we gaan de tuin nog niet omgooien en een zwembad bouwen. We denken erover om een hoek van overkappingen te maken met veranda barbecue, relaxhoek en zwemplek. Het geheel met luxe indirecte verlichting in een paar kleuren. Maar de boot is nog niet verkocht en misschien gaan we wel weer varen. Bah wat vervelend. Als de tuinmannen keurig werk hebben afgeleverd maakt Annelies een vispannetje en kijkt een tv serie. De katten wil vreselijk veel aandacht. Odin zeurt en wil maar op schoot en het het wordt echt tijd dat de baas terugkomt.

Peter meldt waar hij is en we boeken een vlucht

En dan komt het blog van Peter binnen per whatsapp. En hij belt. Aangezien de Surinamerivier binnen korte afstand is en het drietal nu weet hoe de dagen gaan verlopen, kan Annelies een vlucht boeken. De Suriname Airline zat al hartstikke vol tot dinsdag maar op de 18e is er nog plek. En voor 400 euro goedkoper dan KLM. Met Peter aan de telefoon en toch wat gehaast, want Starlink telt de euro's maar door, boeken we samen de vlucht. Hij komt op 19 december thuis. Zo kunnen ze de reis mooi afronden en afbouwen, met Paramaribo verkennen, inkopen doen, een etentje, lekker zwemmen. Uitrusten en voor Peter opladen voor de lange vlucht en treinreis naar huis. En voor Adèle en Henri opladen voor het nieuwe avontuur in Suriname. En alles in plaats van Barbados waar ze aanvankelijk dachten heen te varen.

Peter: ,, ons plan is om morgen met de stroming mee naar Waterland Marina te varen.Wanneer we het anker uitgooien hebben we een totaal gevaren van 2071 mijlen en morgen nog 28 te gaan ongeveer.

Onze positie is 5.54.009'N   55.4.312'W

Annelies:,,Hij komt thuis jongens. Mauw mauw klinkt het verward als Odin de stem van Peter hoort. Hij kan het niet rijmen....arm beestje met een mega karakter".

vrijdag de dertiende

Ze hebben nog 180 mijl te gaan.

De tegenstroom begint af te nemen en de snelheid over de grond gaat naar 6 knopen ( de snelheid door het water is nog steeds 7 knopen) Met deze snelheid kunnen ze morgen in de loop van de middag de Surinamerivier op varen en komen ze aan in Waterland Marina en Ressort.

Peter:,, eindelijk hebben we beet en we vangen een wahoe van een meter. Het binnenhalen valt erg mee; deze kanjer spartelde niet veel tegen. We zetten het mes meteen in zijn nek om de dood snel te laten intreden en we halen de haken uit de kop. Daar is wel een tang bij nodig want de haken zitten goed vast. De kop en ingewanden gaan overboord. Klusje Henri: visje schoonmaken en fileren. We hebben weer vis in de vriezer. Het laatste stukje barracuda is net ontdooid voor de lunch, niet wetende dat we och een vis aan de haak zouden slaan,  dus voor deze verse vis is weer plaats".

Er is weinig wind en er zijn daardoor weinig golven. Het is nu zeker dat we zaterdagmiddag Marina Waterland zullen bereiken. Totaal geen idee wat we zullen aantreffen. Nog nooit in Suriname geweest. Helemaal niet bekend met dit land.

Tussen wat spelletjes doen zoals rummicub eten we van de wahoe als een soort Sashimi, met Kikoman en bij gebrek aan wasabi doen we er wat tabasco op.

De Genua wordt bijgezet want de wind trekt aan en zo maken we nog meer snelheid

Om 18.00 uur begint Henri aan zijn avonwacht; Adèle en Peter gaan slapen.

De wacht van Peter begint om 22.00 uur. Dat is ondertussen 5 uur vroeger dan het in Nederland is. Touch of Destiny heeft 4 tijdzones doorkruist. Het blijft bekijken en berekenen wanneer we bij Waterland Marina aankomen. Iets vroeger of later maar ETA blijft staan op 12.00 uur lokale tijd.. Daarna is het toch nog wel 30 mijl de rivier op.

Het is volle maan dus er is veel licht in de nacht. De luchttemperatuur is gestegen. Wat een verschil met Nederland...

Dag 12, donderdag 12 december

Als Peter om 07:00  de slaap uit zijn ogen wrijft en boven komt blijkt de wind weer afgenomen, maar de golven staan nog. Ze maken een vervelende rollende beweging. Henri is al bezig om nu de parasailor erop te zetten. Ze wachten nog even omdat er een onheilspellende donkere wolk over komt drijven. Terwijl ze bezig zijn gaat verdorie de wind weer aantrekken en ze laten de genua maar even staan.

Zee, zee en nog eens zee...

Ze hebben de afgelopen 24 uur slechts 106 mijl gevaren doordat er te weinig wind was en uit de verkeerde hoek. In totaal hebben ze de ongelofelijke 1761 mijlen afgelegd. Tot Suriname hoeven ze nog maar 282 mijl. De verwachte aankomst zal zaterdag of zondag zijn. Ze hebben de tijd en niets moet en "voorzichtigheid is de moeder van de porceleinkast" ( ja ken je die nog?) Aan het thuisfront ook erg spannend en Annelies heeft KLM Airways en Surinam Airways openstaan op de Laptop. Nou, Surinam zit al vol voor de gekke prijs van minder dan 600 euro. Tja het wordt kerst jongens. Dan wordt het KLM, beetje duur, maar het moet. Het akkoord geeft Peter als hij bij Waterland Marina aankomt.

Horen jullie het? Odin en Freija? De baas komt thuis! Geen reacie...

11 december

12:00 uur Nederlanse tijd.

Touch of Destiny heeft de vorige 24 uur 167 mijl gevaren dat is knoerthard. Steeds met 22 knopen wind ( 6Bft) Nog 270 mijl te gaan

Henri heeft contact opgenomen met Marina en Resort Waterland in Paramaribo en probeert alle gegevens op te sturen, dat moet uiterlijk 48 uur van te voren. En dan krijg je dat gesodemieter dat je op je telefoon op een schermpje je geboortedatum moet invullen en dat je tig keer moet klikken om 2024 naar beneden te krijgen naar 1966 of zo....

https://www.waterlandsuriname.com/

Een wondermooie zomerdag nabij Suriname en hier voelt het aan als -1

Peter:,, het betalen van die entry-fee blijkt wel een dingetje. Het zit hem in die geboortedatum aanvinken, telkens een maand terug. Makkelijk als je in 2004 geboren bent maar voor Peter moet hij 900 maanden terugklikken. Absurd. Als hij dan 22-09-1946 er in heeft staan doet de "bevestig"knop het niet. Alles blijft hangen. "pendent..." Na een hele tijd staan alle gegevens van Henri er in maar dan belanden we bij de gegevens van Adèle... waarbij de hulp thuis van Annelies gevraagd oet worden. Secretaresse staat tot uw dienst. Het lukt niet en het lijkt een applicatieprobleem.

Het gaat ook nog over zeilen, oja...

De wind valt weg en welk zeil gaan we voeren? Ook al weer een afweging. Met de parasailor zullen ze 7 knopen varen en ze hebben nog 370 mijl te gaan. Reken uit: 50 uur varen dus. En dan komen ze dermate laat aan bij de ingang van de rivier en zullen ze de marina moeten benaderen in het donker, niet fijn.

Met 2 voorzeilen (genua en kotterzeil) gaan ze maximaal 5,5 knopen  en dat duurt 70 uur om bij de rivier aan te komen. Dan komen ze zaterdag aan in de vroege ochtend. Dat is beter want dan hebben ze zicht en alle tijd om rustig verkennend de rivier op te varen.

Conclusie , optie 2 wordt gekozen. Ze zijn er binnen 14 dagen en dat is sowieso behoorlijk snel.

Oeps de wind is gedraaid en nu koersen ze toch weer naar Barbados. Zeilen naar beneden en inrollen en Gennaker erop. En nu koerst de boot met gemak toch naar Paramaribo met een snelheid van 6 knopen. Mooi!

Nachwacht

Om 22.00 uur begint de wacht van Peter. Meteen met een een bak wind van 30 knopen. De Genua staat uitgeboomd naar stuurboord en de kotterfok losjes naar bakboord en de snelheid van Touch of Destiny vliegt omhoog en bereikt de 10 knopen. Amai!

Er is wat bewolking en er zijn dus weinig sterren te zien. Er zijn ook geen schepen in de buurt. Waar zijn al die vertrekkers dan? Dewind neemt nog meer toe. Zo is het wel welletjes en Henri haalt de kotterfok weg en rolt de genua een stuk in. Ook nu blijft de Touch of Destiny lekker doorlopen.

De wind is 50 graden gedraaid en nu vaart het schip een te westelijke koers. Maar de stuurautomaat staat ingesteld op windrichting dus als de wind draait pakken we de oude koers op. De schuldige is een flinke regenbui boven hen waar later ook inderdaad hemelwater uitvalt.

Om 23.30 uur neemt de wind af en ze zitten op koers naar Paramaribo. Natuurlijk...ALLES KOM GOED.

Er is een verstekeling aan boord. En klein zwart vogeltje. Het zit in de luwte van de buiskap tot zichzelf te komen. Een mooie plek om even mee te liften. Na een uur is het beestje gevlogen en ook voor het schip is de wind weer goed geboeg om de genua helemaal uit te rollen. En zo gestaag vaart Touch met Peter als wachtcommandant tot 03.00 uur en dan is Adele aan de beurt.

En thuis wachten de katten en Annelies die kerstversiering aanbrengt.Extra leuk om Peter zo'n warm welkom te geven.

dag 10, op maandag 10 december

In de vroege ochtend van Dag 10 varen we een westelijke koers dus het is hoog tijd voor andere zeilvoering om ons naar zuidelijker gelegen suriname te brengen. Eerst moet de boom uit de genua weggenomen worden. Die zit behoorlijk vast aan aan de mast maar met wat trucjes komt hij los. Dan de boom uit de kotterfok en de kotter als steunzeil uitzetten. Als laatste het grootzeil hijsen in het tweede rif. De koers wordt nu 220 graden verlegd, nog iets te westelijk maar nog wel in windgebied. Bestemming Paramaribo lijkt de overhand te hebben boven Barbados maar de definitieve beslissiing nemen we aan het eind van de middag.

De exact gevaren afstand van vandaag is niet eenduidig omdat we een totaal andere koers zijn gevaren. Geschat wordt dat Touch 150 mijlen heeft afgelegd. Dat brengt onze drie zeilers op een totaal afgelegde afstand van 1489. Niet te geloven, ze hebben het bijna gefikst.

Positie 11.52.337'N   48.2.014'W

We zijn over de Surinaamse tijd heen. Het is hier 4 uur vroeger.

De stand op MAANDAG AVOND 10 DECEMBER 17.00 UUR

Onverwacht belt Peter met Annelies want de Touch of Destiny moet een veel zuidelijkere koers varen om wind te houden in de zeilen. Ze lopen 7 knopen en de andere optie, om naar Suriname te varen, komt in zicht. Wat doen ze? Voor Barbados moeten ze nu een slag maken naar het noorden en 160 mijl omvaren. Afstand naar Barbados is nog 960 mijl vanavond, en naar Paramaribo 690 mijl. met een verwachte aankomst reeds op vrijdag aanstaande. Annelies zoekt of je voor Paramaribo een visum nodig hebt nu de wet tussen Nederland en Suriname is veranderd. Nee, geen visum maar wel een entry Fee te betalen op het internet , 72 uur van te voren en je moet je gegevens doorsturen. 

Na appen met oude zeilvrienden Mark en Melinda van de Bolle (2015 Skadi World Tour Albufeira) komt Annelies erachter dat er 1 marina is op de Suriname rivier en die voorziet in veel faciliteiten. We kunnen ons niet voorstellen dat die het niet zou kunnen regelen.

Ook zeilvriend Mather die al jaren tussen Belize en Guatamala vaart weet het antwoord niet maar suggereert op www.Noonsite te zoeken, een Brits forum, waar wij vroeger ook gebruik van maakten. En dan rest er nog de facebookclub "zeilende wereldvrouwen". David Mather doet het idee aan de hand om naar Guyana te koersen, prachtig land, geen visum nodig. Maar....dan zijn er weer geen goede snelle vluchten naar huis voor Peter. Alle informatie wordt door Annelies door-geappt en ze moeten er maar op broeden.

Om 20.21 appt Peter dat ze hard varen met 2 riffen in het grootzeil en 22 knopen wind (7-8 Bft) Regelmatig varen ze nu 9 knopen snelheid. Het gaat als de tierelier. Peter: ,, ...en dat alles om snel op jouw verjaardag te zijn". meldt Peter met een knipoog. Ze sturen een video over een tijdverdrijf spelletje. Annelies stuurt de website door van Marina Waterland Domburg Para Suriname Een resort en marina. Ondertussen appt Tiny Erven de suggestie om met Ilse en Johan te bellen want die zijn in Suriname geweest. Henri zal dat op zich nemen.

Het wordt tijd om Starlink te sluiten vanwege de kosten.

nog 554 mijlen te gaan naar Paramaribo, wind 22 knopen,  snelheid is 7 knopen

Morgen verneemt Annelies meer

Dg 9, 9 december

Nog te gaan 960 naar Barbados, of 690 naar Paramaribo. Never a dull moment ook op de "Touch".

Er is wind, zowaar 30 knoppen (7Bft) en Touch of Destiny loopt 7 knopen. Aakomst Barbados op maandag. Indien op Paramaribo dan op vrijdag al..

In de middag om 16.00 uur hebben we dank zij Annelies alle informatie over paspoorten, wel og geen visum en het onlangs ingestelde entreegeld voor Suriname waarvoor je toch weer je kopieën via internet moet opsturen. Deze entry fee kan je zien als een soort toeristenbelating. Zoiets als in Kroatië gold in 2017.

Henri heeft Windy geopend en het weer opgehaald en er schijnt een groot windstiltegebied te ontstaan richting de Cariben. Alle schepen die noordelijk van ons varen stevenen er direct op af. Het gebied is te omvangrijk om er even doorheen te motoren of je moet wel heel erg veel diesel aan boord hebben.

Onze koers is dermate zuidelijk dat we het waarschijnlijk op een haar na kunnen ontwijken. Hooguit met een halve dag motoren er vlak langs kunnen komen als de wind inzakt en we maar 3 knopen snelheid hebben. Maar dat alles is nog onzeker want nog niet gedetailleerd genoeg op Windy aangegeven

Daarbij beseffen we ook dat Suriname veel spannender zou kunnen zijn om te verblijven dan Barbados. Een prachtig land en enParamaribo is een uitgangspunt voor veel mooie excursies..

Een extra prettige bijkomstigheid is voor Peter dat hij rechtstreeks naar Amsterdam kan vliegen. Het scheelt gedoe en vermoeienis. En dan zou hij ook nog precies op de verjaardag van Annelies thuis zijn. Nou...is dat geen mooi cadeautje?

Dolfijnen toch nog

De saaie zee gaat in beweging en er springen veel dolfijnen uit het water. Een grote groep verschijnt vlakbij de boot. Ze springen en racen onder de boot door  gedurende 10 minuten. Het is een kleine soort dolfijntjes.

• Atlantische witflankdolfijnen worden aangetroffen veelal in de gematigde wateren van de Noord-Atlantische Oceaan. Het aantal Atlantische witflankdolfijnen wereldwijd is onbekend, maar wetenschappers schatten dat er minstens honderdduizenden zijn. Atlantische witflankdolfijnen zijn relatief kleine dolfijnen. Ze zijn ongeveer 8 tot 9 voet lang en wegen 360 tot 505 pond.
• Er zijn 42 dolfijnensoorten en zeven bruinvissoorten, gegroepeerd in zes families. Maar deze aantallen zijn wel afhankelijk van hoe je de verschillende soorten dolfijnen die over de hele wereld voorkomen classificeert. De familie van de oceanische dolfijnen is met 38 soorten veruit de grootste. De bruinvissenfamilie telt zeven leden, en er zijn vier rivierdolfijnenfamilies elk met slechts één soort. De classificatie van dolfijnensoorten is een continu proces. Meer soorten dolfijnen worden waarschijnlijk aan de lijst toegevoegd naarmate het onderzoek voortduurt. Sommige soorten worden onder verschillende geslachten geschaard.

Om 20.00 uur is het de wachttijd van Peter. Het begint met een rustige zee en weinig wind. De snelheid van "Touch" bedraagt 5,5 knopen. De koers is te noordelijk maar morgen gaan we zeil veranderen van 2 voorzeilen naar naar grootzeil in een rif en en genua erbij.. Verwachte wind: 20 knopen . En dan maken ze een slag naar het zuiden.

Peter: ,,Vandaag hebben we ipv vis alleen maar wier gevangen. De vis zullen we dan maar op de markt in Paramaribo inslaan: bakkeljau met roti is ook niet verkeerd. Mijn wacht zit er op. In mijn wacht hebben we weer een stuk van 24 mijl gevaren. Zo komt het gemiddelde toch mooi op de 6 knopen bij weinig wind. Ik ga slapen, het was een mooie nacht".

Dag 8, 8 december

Tijdens een klapgijp in de eerste squall die boven ons schip uibrak, zijn de bovenste 2 leuvers van het grootzeil kapot gegaan. Henri haalt nu het hele grootzeil uit de mast en vervangt 1 leuver door een "wagen" en de tweede door een reserve nieuwe leuver. Samen zetten we alle leuvers en wagens in demast en zetten .zo het grootzeil weer in de mast. Dan ziet Henri opeens dat een bevestigingskap van de onderste zeilbevestiging verdwenen is. Zonder die kap kan het grootzeil niet gehesen worden.

Gelukkig is er nog een oude aan boord in de onderdelenkist, die we als mal kunnen gebruiken om een nieuwe kap te maken. Maar ja dat is allemaal werken met glasvezeldoek dat sterk rafelt, zeker in wind, en je wilt dat niet in je vingens krijgen. Henri komt met nog een betere oplossing: een parker om de houder waar de zeillat in zit vast te zetten. Mo problema. (voor a-technische vrouwen onbegrijpbaar maar het lukt) Ze kunnen van een oude zeillat een soort nieuw dekseltje fabriceren wat er met 2 boutjes door het zeil heen wordt vastgezet. Dit gaat nooit meeer stuk Missie geslaagd.

Het zeewier

Peter:,, we zijn door zeer grote velden wier gevaren zonderr dat er wier aan de kiel bleef hangen. (ze hebben geen machete aan een steel om dit wier door te snijden). ,,We kunnen niet kijken onder de boot of er wier aan de kiel of het roer hangt. Maar we vertrouwen erop dat er geen wier aan het schip zit want de snelheid is onverminderd 7 knopen". En er is ook niemand die effe gekielhaald moet worden als straf en die dan mooi meteen inspectie kan uitvoeren.

In de namiddag neemt de wind af en het is op de Atlantic opvallend hoe snel de zee dan weer rustig wordt. Ze varen dan 5 knopen in een win van 4 Bft. Er is overleg of de parasailor er op moet maar Adèle wil in haar nachtelijke wacht geen parasailor. Het idee is dus dan om dat grote zeil er vroeg in de ochtend op te zetten. Indien de windvoorspelling nog hetzelfde is. Het wordt een heel rustig nachtje en dat mag ook wel eens...De wacht van Peter gaat in om 20.00 uur. Het is nog niet helemaal donker. We zijn misschien wel al 2 tijdzones opgeschoven. Raar is dat. Maar we blijven functioneren op de oude boord-tijd.

Peter: ,,Er staat nog steeds en kleine 4 Bft en we lopen 6 knopen. Volgens de routeplanner van Henri moeten we toch echt een veel zuidelijkere koers gaan varen om deze wind te houden en dat betekent straks 160 mijl  omvaren noordelijk naar Barbados. Dan zijn we er maandag. Moreg moeten we maar eens kijken of we een geitenpaadje kunnen vinden om een kortere route te varen of desnoods te motoren. Nu gaat Peter en daarna Adele de rustige nacht in

Om 23.00 uur is de nachtelijke hemel en de zee uitzonderlijk mooi en stil. Volgens het AIS systeem vaart op 11 mijl afstand een commercieel schip naar de Afrikaanse kust. Het gaat 11 knopen. In het echt is hij niet te zien. Veel schepen steken over van Cabo Verde naar de Cariben waaronder "de Tomahawk" met de in Mindelo ontmoette ex-collega  Paul Zeldenthuis. De Tomahawk vaart een noordelijke koers maar komt straks in windstlte terecht.

Aan het begin van de nacht drijft er wat bewolking maar daarna is de sterrenhemel glashelder met een maan in het eerste kwartier Wat een licht geeft dat. Weinig wind nu maar omdat er geen remmende golven zijn loopt het schip toch lekker 6 knopen.

Later in de nacht steekt de wind op en gaan we een knoopje harder maar we volgen dan toch de meer zuidelijke koers om die wind te houden. Henri en Adèle gaan in overleg of we niet beter in Suriname kunnen aankomen zo. We gaan het zien. Immers niet het doel is de bestemming, maar de reis zelf...

138 mijl gevaren met een totaal van 1239

Positie 12.47.659'N   45.50.867'W

Dag 7, op 7 tot de ochtend van 8 december

het is zaterdag 7 december , nog 1091 mijlen te gaan, we gaan over de helft.

Spel woordspelingen , bijv een walvis is noch wal noch vis

De wind voor vandaag is naar verwachting 17 knopen, wat een mooie snelheid geeft van ca. 6,5 knopen. in de loop van de avond zijn ze waarschijnlijk halverwege. De hengel staat weer uit om eindelijk wat te vangen. Gisteren hadden ze zomaar ineens beet, maar toen ze de lijn binnenhaalden bleek de hele onderlijn weg. Dat moet een grote vis zijn geweest! Jammer.

Henri heeft bij de mast 3 blokken gevonden die gelijk zijn aan de 3 die kapot gingen aan de grootschoot. Die worden dus vandaag vervangen door deze nieuwe zodat ze ook weer veilig het Grootzeil kunnen voeren. Vandaag lijkt verder wel een rustdag op kleine klusjes na. De Genua en Kotterfok staan beide met een boom erin en ze staan als een huis. ,,We varen enorm relaxt; de sfeer op de boot is ook relaxt en zo hoort het ook". Peter denkt soms terug aan de Grey Hippo: wat een verschil met de spanning daar. Hier loopt alles vanzelf, ook het humeur..

,,De tijd verstrijkt. Om 17.00 uur hebben we nog geen visje gevangen. We pakken de ingevroren Rendang om te ontdooien . Het blijkt ook nu weer te veel voor 1 dag dus morgen hebben we ook nog rendang en we eten er sambal boontjes bij. Na het eten nemen we door wat er goed gaat en wat er beter zou kunnen. Alledrie zijn we het er over eens dat het prima gaat zoals alles reilt en zeilt. Iedereen voelt zich daarbij ook vrij en ongehinderd en zonder irritaties. Voor Henri en Adèle is het zelfs prettig wacht lopen met drie man en om de beurt wordt er gekookt. We rouleren perfect in alles".

Voor Peter is het daadwerkelijk de ervaring van zijn leven dat hij met deze twee lieve mensen mag meevaren. Het was Karma en dat is het nog steeds. Aan boord van de Touch of Destiny blijkt het tevens een win-win situatie. Veel beter kan Peter en ook Adèle en Henri het niet hebben tijdens de oversteek.Vanavond draaien ze dezelfde wacht weer. Om 20.00 uur gaat de wacht van Peter in. Er staat een rustig windje van 17 - 20 knopen. Er is een snelheid van 6 knopen. Aan de hemel drijft losse bewolking en het is wassende maan. Het gaat er om spannen in wiens wacht we op de helft zijn... Die van Peter of die van Adèle daarna...

Het is 21.30 uur wanneer er regen uit de lucht valt. Uit voorzorg draaien ze de genua terug want: hangt er nu een squall of een gewoon buitje boven ons? Het is slecht te meten. De snelheid van het schip blijft 7 - 8 knopen. De wolk maakt plaats voor een koepel van sterren. De Genua gaat weer helemaal uitgerold. Ze liggen op koes en op snelheid.

Om 22.37 uur verschijnt er op de navionics-app het beeld van een ander schip " de Musketeers of Cowes". Die heeft het drietal al eerder gezien maar de Musketeers maken hele grote slagen om voor de wind te kunnen kruisen. Netto levert dat dus niets op. behalve dat ze dan extra mijlen varen. Je moet er maar zin in hebben.

Om 23.17 en precies tijdens de wacht van Adèle zijn ze halverwege. Hiep hoi! Vanaf nu is het alleen maar aftellen. Nog 1017 mijlen te gaan. ,,Als we zo hard doorvaren als nu zouden we theoretisch vrijdag al kunnen aankomen in Barbados, maar dat zou dagdromen zijn. We gaan het zien. Het gaat in elk geval zeer vooorspoedig".

Peter: ,,08.00 uur. Ik wordt wakker van het geratel van de vishengel. ,,Hebben we vis?" ,,Nee", zegt Henri,  ,,we hebben zeewier. We varen tussen enorme velden zeewier door. We begrijpen nu de berichten dat schepen van de ARC het wier moesten verwijderen van hun roer. Link klusje".

Deze 24 uur hebben we 146 mijl gevaren. We zitten op een totaal van 1101 mijl. Zaterdag kunnen we aankomen met gemiddelde snelheid van 6,65 knopen. Wishful thinking . Telkens weer.

Positie 13.40.842'N  43.28.237'W

Dag 6, op 6 december

Peter: ,,We varen op een rustige zee, met nog steeds tussen de 6 en 7 knopen snelheid. Nog steeds met een geweldige voortgang. In totaal 804 mijlen gedaan. er is de laatste dagen meer bewolking gekomen wat natuurlijk minder voor het opladen van de accu's is maar we doen zuinig met de stroom door o.a. de energievretende communicatie Starlink uit te zetten. en die maar 1 x per 2 dagen te gebruiken. ik heb heerlijk op het achterdek gedouchet om zoet water te besparen. De hengel staat weer uit met een ander aas, een octopus. Die deed het op Skadi ook altijd goed als lokmiddel. Er staat nog een extra lijn uit met een paravaan om makreel te vangen. Lukt vis vangen niet dan eten we vanavond pasta bolognese".

Wederom is de stemming aan boord vrolijk en geweldig. Adèle en Henri spelen schaak op hun telefoon. Peter werkt zijn blog bij en leest de National Geografic, verhalen in het Spaans. Ze babbelen over hun droomauto's en droom-motoren en de dagen zijn altijd gevuld van ontspanning. Vanavond gaat het nieuwe wachtschema in: Peter de avond, Adèle de nacht en Henri de ochtend. Dit zullen ze 5 nachten volhouden.

De vislijn vangt alleen maar wier dus er moet gekookt worden. Henri is de kok vandaag. Er komt een beste spaghetti op tafel. Na het eten belt Peter met Annelies om te laten weten dat alles goed gaat aan boord. En te vragen of alles goed loopt met haar en de katten. Annelies gaat naar de oliebolledag van de BMW club (ze wordt opgehaald)> Albana is geweest, Brigitte is geweest en volgende week - als ze energie heeft kan ze kerstversiering aanbrengen. En naar de bios of naar kerstmarktjes.

,,We varen een nieuwe tijdzone in en het wordt 's nachts later donker en later licht in de ochtend. Er staat een mooie sterrenhemel en een duidelijke maan. Dat maakt het leuker in de nachtwacht. De 2 schepen die we voorbij zijn gevaren liggen ver achter ons. Verder is er niets te zien in de wijde omgeving van water. We blijven 6 knopen snelheid gemiddeld varen. De avondwacht verloopt rustig. Er zijn we windshifts en dan veranderen we van koers naar Guyana en dat is 30 mijlenn zuidelijker dan Barbados. Maar dan heb je meer wind. Alle wachten verlopen rustig. We houden voorlopg koers op Guyana.

Vandaag 151 mijl gevaren en een totaal van 955

Nog 1091 te gaan

Positie 14.24.596'N   40.58.043'W

Fotoalbum

Dag 5 donderdag

Nog 1399 mijlen te gaan, 's avonds nog 1242

Ze beginnen de dag 5 met koffie en chocolade van de Sint. Ook Peter verslingert zich aan de mini-flesjes chocolade met drank erin. De zee is opnieuw rommelig maar de Touch of Destiny houdt zich geweldig. Wat een schip!

Het is 16.00 uur als de wind afneemt. Ze gaan nog 15 knopen en de snelheid is terug naar 6 knopen. Ze zijn over een derde van de reis heen . Het dagelijks gemiddelde is 160 mijlen varen.

Het blijft deze dag een mooi windje wat weer iets is aangetrokkken en gemiddeld lopen ze bijna 8 knopen snelheid. De vooruitzichten voor de komende dagen zijn goed dus ze zullen voortgang blijven houden. Zeer waarschijnlijk zijn ze zaterdag over de helft. Dat betekent dat ze in 6 dagen hard gevaren hebben. Een uitstekende prestatie. De klok staat op 19.00 uur en Adèle gaat de wacht weer in. Morgen schuiven ze door: dan doet Peter de avond, Adèle de nacht en Henri de ochtend.

Peter: ,, Om 02.45 maakt "Stairway to heaven" mij wakker voor mijn wacht. De buitentemperatuur is heerlijk, rond de 20 graden. Wel prettig nog om de joggingbroek aan te hebben en een vest. Ik zie dat we 2 schepen inhalen die eerder waren vertrokken uit Mindelo dan wij. Fijn om eens wat anders te zien dan alleen water. Het rollen van het schip valt nu reuze mee, maar binnen voelt het nog rommelig aan. Er is nog geen maan te zien. Tot nu toe loopt het prachtig vind ik. Elke dag zo'n 150-160 mijl en dat is meer dan we hadden verwacht. Als we het de komende week lichter krijgen kan de parasailor er weer op en anders gaan we voor de wind kruisen.

 We blijken met een sneltreinvaart de twee schepen ingehaald te hebben, de Apnea en de Jasmin. Ondertussen krijg ik een alarm dat de GPS geen Fix meer heeft op voldoende satellieten en daardoor is de GPS uitgevallen. Af en toe pikt hij weer wat op. Ik maak er geen probleem van. Dan gebruiken we de Plotter gewoon maar niet. Vervelend is wel het gepiep dat steeds weggedrukt moet worden. Na enige tijd vangt de GPS toch weer satellietverbinding op.

Om 06.30 uur begint de wind "in te kakken" . De zeilen gaan wat klapperen. We zetten de oude spieboom in het kotterzeil en de nieuwe die we korter hebben gemaakt, gaat in de Genua. We lopen dan prachtig stabiel en de zeilen klapperen minder.

Vandaag 157 mijlen gevaren.

Nog 1242 naar Barbados.

Onze positie :  15.9.409'N    38.32.019'W

Dag 4 woensdag, als de brandweer zo snel

Peter: ,,Het is heel wisselend weer. Veel buien in de verte, sommige- gaan ons op korte afstand voorbij, waarvan we dan wel de wind krijgen. Soms heerst er bijna windstilte en soms zit alles daartussenin, tussen windstilte en heel veel wind. Er zijn uren met veel bewolking en een spat zon. Ik lijk de weerman wel, van het journaal... hahaha".

Vooruit denken om 14.30 uur: ,,we willen de nacht in met 2 voorzeilen en daarom moet het grootzeil weg. I.p.v. het schip in de wind te zetten om het grootzeil te laten zakken besluit Henri het grootzeil op de voordewindse koers te laten zakken. Adèle en hij hebben dat al vaker gedaan. Met 2 lijnen wordt de giek gefixeerd om zo, rustig het zeil te laten zakken. Een lijn zit vastgemaakt aan de nieuwe lijn van de overloop en juist die lijn begeeft het. KNAL! Daarna een gilletje van Adèle en het plan valt in duigen en de blokken van de grootschoot ook. K...

Even nadenken hier en overleggen en dan toch het grootzeil op de klassieke wijze in de wind varen. We varen de Touch of Destiny dan dus in de wind en Henri haalt het grootzeil weg. Dan gaan de 2 voorzeilen uit, een boom in de Genua en het doel is bereikt zij het op een iets andere manier dan gepland. Maar er is niemand gewond en het schip is nog heel dus de actie is succesvol. En nu tiet veur een bierke!

We halen ook de hengel binnen want we gaan nu toch veel te hard. Het Indonesische diner is voor de tweede dag weer heerlijk.

Om 18.00 uur bel ik met Annelies en ze vertelt me over de "man overboord" in de ARC groep en andere problemen met jachten op de oceaan.

Annelies: ,,Peter heeft vanavond gebeld. ze hebben 525 mijlen gevaren om 21.00 uur NL tijd. En zijn op 1/4 van de afstand. De wind staat nu pal oost dus is recht van achteren. De golven zijn 1,5 tot 2 meter hoog. Genua en Kotterzeil staan uit en ze vlinderen. Touch vaart 8 tot 9 tot over de 10 knopen, zeer hard.

De avond

Peter:,,Voor de nacht rollen we de Genua wat terug zodat hij even groot is als de kotterfok. Dat maakt alles stabiel. Het wachtschema is gelijk aan de vorige nachten, Adèle begint met de eerste wacht.

03.00 uur. Peter komt buiten en roept:,, we gaan als de brandweer!!!" Soms boven de 10 knopen snelheid. Op dat moment is de af te leggen afstand nog 1450 mijl en dat betekent dat we al 600 mijl gevaren hebben , bijna op een derde van de afstand dus. Volgens de routeplanner van Henri komen we 14 of 15 december aan in Barbados, wel met een dag windstilte ertussen in de volgende week.  Dat wordt een motordagje. Maar we zien wel hoe dat gaat of dat dat moet.

Motordagje met diesel aan boord: voorraad diesel in de tanks= 260 liter. Bij 1400 toeren motoren gebruikt het schip 2 liter per uur. Een dag motoren kan dus wel, temeer daar ze dan waarschijnlijk al over de helft van de afstand zijn.

Annelies gaat op internet zoeken welke vluchten er zijn van Barbados naar London. We denken dat Peter net niet op haar verjaardag in Vlissingen zal zijn.Mischien valt daar een mouw aan te passen...

De witte wieven in de oceaanlucht

Adèle heeft in een boek, welke ze van een Belg kreeg op Madeira, gelezen, dat je vaak stemmen kan horen in de wijdse stille wereld van golven en hemelgewelf. Het schijnt dat dat komt door het geluid van het water dat langs de boot spoelt. Vandaag had Peter zo een ervaring. Hij hoorde een paard hinneken Hij heeft overal gezocht naar het paard maar vond het niet. Maar er lagen wel snoepjes in de slippers de volgende ochtend. Chocola en een Hollands klompje als sleutelhanger om je binding met je Nederland niet te verliezen... Dit heeft tot gevolg dat de bemanning sinterklaasliedjes zingt vandaag.

Stand nu: vandaag gevaren 178 mijlen een record!

nog 1399 te gaan

Dag 3, Atlantische oversteek

Nog 1715 mijlen te gaan, tussen 12 en 14 dagen.

Het ontbijt bestaat deze keer uit crackertjes met kaas, tomaat en jawel ...Zaanse mayonaise van de Fragata supermarkt. De wind is wat aangetrokken en natuurlijk de golven ook. Maar...de muziek staat weer aan en er wordt uitbundig meegezongen. De buren hebben er geen last van denken ze.

Peter:,, Om 13.00 uur zien we op grote afstand een Squall aan ons voorbij trekken van zuid naar noord. Na een half uur is hij opgelost maar...in het zuiden achter ons is de volgende zich aan het ontwikkelen. Ze blijven nog ver uit de buurt dus we hebben er geen last van. Het is best een rustige tocht vandaag en zoals Annelies altijd zegt: ,,de vaart gewoon uitzitten".

Peter maakt vandaag het Indische eten. Om 15.15 uur is het kooktijd. Tijdens het koken staan er vervelende golven maar Peter kookt gewoon door bij 8Bft. En bij nog meer wind heeft niemand meer trek in eten. Peter maakt sambal goreng boontjes; de rendang was al gemaakt. Rijst erbij en dan blijkt dat we genoeg eten hebben voor twee dagen. ,,Ik moet wat aan de lijn doen", zegt Peter, ,, want Annelies heeft gedreigd dat ik aan een Dr.Frank-dieet moet geloven als ik te zwaar ben als ik terugkom en dat moet je niet willen!"

De boot loopt rustig en het rif zou uit het grootzeil kunnen maar voor de nacht laten ze het liever zo. Dan gaan Henri en Peter om 19.00 uur slapen en Adèle heeft wacht. Om 03.00 uur is het Peter's tijd voor de wacht. De wind is rommelig en draait verder naar oost. Henri heeft tijdens zijn wacht de koers wat noordelijker gelegd om druk in de zeilen te houden. Er staat nu een noordoosten wind 10 knopen (3Bft) en de bootsnelheid is teruggelopen naar ca. 6 knopen. Eigenlijk nog helemaal zo slecht niet. Er is weinig bewolking en er zijn sterren, maar geen maan. Een donkere nacht dus. En opnieuw geen enkel schip te zien in de buurt, ook niet op de AIS.

Peter: ,,De boot vaart een rustige koers nog, om 03.10 uur. En dan opeens valt er harde regen, en wind uit een compleet andere hoek met 25 knopen snelheid (6 - 7Bft.) Een echte Squall dus. Henri komt ook naar buiten en we halen de Genua weg. We hebben toch nog even een klap-gijp, niet heel woest maar de koers is omgekeerd, naar Afrika, haha. De regen houdt na 10 minuten al op, maar de wind blijft nog staan.We zetten de Kotterfok op en na een half uur liggen we weer op de iets noordelijker koers alsof er niets gebeurd is. Dat was een goede actie samen! Alles constant onder controle en geen geschreeuw".

Adèle komt naar buiten maar hoeft niets te doen. De Genua-schoot is in het water gewaaid maar zonder problemen haalt Henri op het voordek deze lijn uit het water en binnenboord. Dat was dus een nieuwe ervaring op deze reis.

Het is 07.30 wanneer Henri zijn slaapje heeft gedaan. Inmiddels is de wind weg gevallen en ze besluiten om te gaan vlinderen met Grootzeil en Kotterzeil over bakboord en Genua over stuurboord. Om 09.00 uur wordt de lucht achter het schip donkergrijs. Ojee, nog meer Squalls! Voor de zekerheid rollen ze de Genua weer weg en ruimen ze alles wat los ligt op, als voorbereiding op de nieuwe Squall, die gepaard gaat met de inmiddels bekende harde windshifts. Ze krijgen uiteindelijk ietwat regen en de wind trekt ook aan, maar niet zo heftig als de afgelopen nacht. En enkele Squalls lossen al op voordat ze het schip bereiken en andere- drijven langs de Touch of Destiny voorbij...

Tegen 10.30 uur gaat de Genua weer uit en het schip loopt 6 knopen. Er is overleg: hoe- en wanneer- en wie- wat gaat doen. Taken overlegplan, zoals het hoort. En het is tijd voor de bekende Tilburgs' gebakken eieren!

Peter:,,we hebben de afgelopen 24 uur 146 mijlen gevaren wat een totaal van 469 oplevert. Nog 1572 te gaan".

dag 2 Atlantische oversteek

Peter: ,,nog 1888 mijlen te gaan.

Omdat we om 10.30 uur uit Mindelo zijn vertrokken houd ik een 24-uurstelling bij vanaf dat moment. Dus de dag loopt van 10.30 tot 10.30 (Nieuwe Peteriaanse tijdtelling hihi). We beginnen de 2e 24 uur met wind 5 Bft, 140 graden aan stuurboord inkomend. Zeilvoering is nog steeds grootzeil in 2 riffen en Kotterfok. De Touch of Destiny vaart zeer rustig en mooi op de toch wel behoorlijk opgebouwde golven met een snelheid van rond de 7 knopen. De zee is werkelijk prachtig om te zien. Er zijn geen schepen in de buurt. Het is 15.00 uur en Adèle heeft trek dus de hutspot met kip komt weldra op tafel. Ondertussen zijn we weer 30 mijl opgeschoten en de gedane 200 mijl komt in zicht. De Genua staat want de wind is afgenomen en blijft volgens de route spp van Henri zeker zo staan tot woensdagmiddag. Jawel! Plan is nu om met deze noordoostenwind te gaan kruisen en als de wind doordraait naar oost kunnen we gaan vlinderen met 2 voorzeilen. We gaan het zien".

Adèle wil de afwas doen maar dat blijkt geen goed idee. Ze wordt misselijk en niet gauw daarna komt de hutspot eruit. Tja vissen houden ook wel van hutspot. Het wachtlopen gaat hetzelfde als de dag ervoor: Adèle in de avond, Henri de hondenwacht, Peter de ochtend. De wind en de zee blijven hetzelfde dus met de Genua en met het Grootzeil in 2 riffen blijven we mooi op snelheid. Nog net voor de wacht van Adèle zetten we de 2 riffen in de Genua om zeker rustig door de nacht heen te komen. De snelheid blijft 7 knopen.

Peter:,, het is 19.00 uur en ik ga slapen.. Om 03.00 uur ga ik naar buiten om Henri af te lossen. Het is nieuwe maan en dus heel donker. Enigzins bewolkt waardoor je weinig sterren kunt zien. De golven zijn wat afgevlakt en de wind is afgenomen. Vandaag hebben we tot nu 124 mijlen gevaren een gemiddelde dus van 7,3 knopen waarachtig niet slecht. We zullen zeker in de buurt van de 170 mijl per dag komen. Tijdens de wacht van Adèle stonden er hoge golven en was erveel wind, 2 reven in de Genua en 2 in het Grootzeil. Zee en golven maakten het heel oncomfortabel en slapen ging echt niet. Later in de nacht werd het beter en tegen de ochtend gewoon goed. De Genua is weer helemaal uit en de snelheid is rond de 7 knopen".

Het is wat frisser dan de vorige nacht dus de joggingbroek is aan en een vest. We zitten in de tropen. 's nachts lekker en overdag niet te heet. Heel wat anders dan Griekenland waar het ziedend heet kan zijn in de zomer. En je niet zonder airco kan. De stemming aan boord is nog steeds als vanouds, gezellig, geen stress lekker je eigen ding doen, samen eten, vandaag Indisch a la Peter. Overdag komen we de tijd door met lezen muziek luisteren, praten over zeilen en ervaringen uit het verleden, of vragen elkaar: zullen we wel of niet een rif in het grootzeil zetten. Een discussie van 2 seconden. Het blijft een pleziertocht.

• Het is 04.00 uur en de bewolking is weg en er is weer een prachtige sterrenhemel te zien. Nog 2 uurtjes en dan begint het licht te worden, de nieuwe dag gaat aanbreken.
• 07.00 uur het is licht en de zon komt snel op. De zee is een stuk rustiger geworden en de wind is nog 18 knopen. De snelheid van het schip blijft constant 7 knopen. Het is een mooie rustige nacht geweest.
• 08.30 uur. We halen het tweede rif weg. De wind neemt nog verder af maar de snelheid van het schip niet. Vandaag hebben we in totaal 169 mijlen gevaren wat een totaal van 323 mijlen oplevert.

Onze positie:  16.9.462'N   30.30.333'W Nog 1715 mijl te gaan".

dit is ook ARC

Vandaag zijn er twee ongelukken op de oceaan gebeurd in de ARC richting St. Lucia. Het volgende bericht vangen we op in de ARC chat group:

• Man Overboard (MOB) from Ocean Breeze. A MOB was reported at 0227 UTC this morning from the yacht Ocean Breeze in approximate position 20° 24’ N 042° 59’ W. We understand the crew member was wearing a lifejacket with an AIS fitted. The crew continued a search of the last known position but the MOB has not been recovered. Two other vessels, the motor yacht Project X and the ARC yacht Leaps & Bounds assisted under the direction of MRCC Norfolk. The emergency contacts of all crew have been contacted and kept informed. At 2045 UTC this evening, with the loss of daylight and worsening seas, MRCC and the crew, confirmed that they were ending the search.

• Abandonment of Karolina Viking The starboard hull of the catamaran Karolina Viking was holed by its damaged rudder at around 0330 UTC this morning. The starboard engine spaced will filled with water and began entering the rest of the hull. The crew attempted to make way towards Cape Verdes. However, in difficult conditions, the crew abandoned their vessel and transferred to Cinderella di Sanremo There are no injuries onboard. The location of Karolina Viking has been passed to MRCC Cabo Verde. Both crews continue on course for Saint Lucia onboard Cinderella de Sanremo.."

Dan komen er ook deze berichten van schepen met een technisch probleem:

• slecht tot niet meer werkende autopilot
• slecht werkende radar
• een vissersschip gevonden met een lichaam in staat van ontbinding
• een schip gevonden zonder mast (bemanning overgestapt?)
• parasails kapot door windshifts in squalls
• 12 volt uitgevallen op een paar schepen
• AIS utgevallen

1. ondertussen is er wel veel vis gevangen.
2. Meeste schepen vergaat het goed

? En wie zegt dat die 25 minuten dat Annelies en Peter elkaar in de armen namen klef of overdreven waren? Er kan altijd iets ernstigs gebeuren op de oceaan.

De Atlantische Oceaan in beeld

Opmerkelijk is de opluchting die Peter voelt om mee te varen met ongecompliceerde en gelijkgestemde mensen. Ten tweede zijn gerustheid te vernemen over de goed werkende stuurautomaat.

Verbazingwekkende gezichten aan de hemelkoepel: veel sterren en sterrenbeelden gezien in de nacht, een komeet. Vliegende vissen. Wat een ervaring!

• De Atlantische Oceaan is de oceaan die de continenten Afrika en Europa in het oosten scheidt van de continenten Noord- en Zuid-Amerika in het westen.
• Na de Grote Oceaan is het zowel in oppervlakte als volume de tweede oceaan ter wereld.
• De Atlantische Oceaan bedekt ongeveer een vijfde deel van de Aarde.
• De oppervlakte bedraagt 76.762.000 km² en inclusief de aangrenzende zeeën 106.450.000 km².
• De gemiddelde diepte is 3926 m en inclusief aangrenzende zeeën 3332 m.
• Het diepste punt is de Milwaukeediepte in de trog van Puerto Rico op 8605 m onder zeeniveau.
• In de oceaan bevinden zich twee gyres (ringvormige zeestromingen): de Noord-Atlantische gyre en de Zuid-Atlantische gyre.

De Oceaan dankt zijn naam aan Atlantis, het 'eiland van Atlas', volgens Plato de oudste zoon van Poseidon en de eerste koning van de mythische Atlantische beschaving. De Romeinen noemden de Atlantische Oceaan 'de zee van Hercules'

Dag 1 op 1 december Atlantische oversteek, het vertrek

Vanmorgen vertrekt A Touch of Destiny naar Barbados, de oceaan over.

• Om 12.30 onze tijd (=10.30 Kaapverdische tijd) helpt de marinero mee om de lijnen van de mooringboeien los te maken en Henri stuurt "The Touch-" de marina uit.

• Om 11.17 uur zetten ze de Genua er op en straks misschien Kotterzeil erbij. Inderdaad kan de Kotter erbij als ze tussen de twee eilanden varen in een acceleratie-zone. Het wordt vlinderen en de motor kan uit. Ze zeilen! Na een uurtje zetten ze "op het kotterzeil een boom" zodat hij minder invalt door de golven en ze zodoende rustiger kunnen varen. Echter ze moeten zuidelijk onder eiland Santa Antão varen en zullen daar in de windschaduw van dat eiland komen. Om wind te houden zouden ze 70 mijl zuidelijker moeten koersen maar voor die optie is niet gekozen. Onder het zuider-eiland zet Henri dan de motor aan om door dit gebied heen te komen.
• Om 16.49 is er weer wind en gaat het Grootzeil zelfs in een eerste rif. Het is 24 graden

Gisteren zijn op de plaatselijke markt gelukkig nog groenten en fruit gevonden. Daabij moet je o.a. denken aan tomaten: eerst totaal niet meer te koop... Fruit: sinaasappelen, papaya, meloenen. Peter heeft 4 Indonesische maaltijden bereid en ingevroren en Henri heeft ook nog 3 maaltijden gekookt.

Peter: ,,Recht zo die gaat. We vangen een bericht op van een ARC zeiler die meldt in shit rollende golven terecht gekomen te zijn en vraagt: wie heeft deze rollers besteld!? Maar die hebben een week voorsprong en we hadden al op het weerbericht gezien dat de, momenteel heersende, noordelijke stormen veel effect op de golven hebben tussen Afrika en de Carieb".

Verdere update van deze dag: de wortelen die ze op de markt hebben gekocht zien er niet best uit en er wordt klassieke stamppot van gemaakt. Samen met de kip uit de airfryer smaakt het heerlijk.

Techniek:

Wat Peter gelijk opvalt is dat Touch of Destiny veel rustiger vaart dan de Grey Hippo. Dat heeft te maken met de stuurautomaat die hier wèl goed werkt. Op de Grey Hippo waren de roeruitslagen gigantisch waardoor er constant een soort van S-bochten werden gevaren en omdat het roer dan dwars stond, nam ook de snelheid af. Op "Touch" zijn de roeruitslagen zoals het hoort: klein. En het voelt heel comfortabel aan.

Peter: ,, we gaan de eerste nacht in en Adèle neemt de wacht van 19:00 tot 23:00, Henri van 23:00 tot 03:00 en ik van 03:00 tot 07:00. Pas om 04:15 wordt ik door Henri gewekt. Dat moet anders want ook Henri heeft immers zijn slaap nodig. Voortaan zet ik de wekker. Wanneer ik buiten kom blijken we de eerste 100 mijlen gevaren te hebben; nog 1930 mijlen te gaan!

De temperatuur buiten is om 05:00 gewoon heerlijk, kortebroekenweer enT-shirt. De sfeer aan boord is heel ontspannen en relaxt met veel soorten muziek en zelfs een biertje bij het eten. Het voelt weer als een van de Engeland-tochten die ik vaak met Henri heb gemaakt: echt ontspannen. Want iedereen kan zijn eigen ding doen, we lachen, luisteren muziek, maar we zeilen serieus. Wat je noemt een pleziervaart".

• Rond 06:30 zetten ze een rif in de Genua, de wind is aangetrokken tot max. 26 knopen (6Bft) Ze zeilen nog steeds met een 7 knopen snelheid. Om 08:30 gaat de Genua eraf en het Kotterzeil erop. Ze hebben constant 22 knopen wind nu met uitschieters naar 28 knopen. Het schip blijft een mooie 7 knopen snelheid varen.
• Om 08:45 gaat er een tweede rif in het Grootzeil. De wind is 24 knopen.

Peter: ,,De eerste 24 uur zijn voorbij. De Kop is eraf. Met stadia van geen wind tot 6 knopen wind. Daarna van motor aan tot 2 reven in het grootzeil+ rif in kotterfok. Afgelegd: 147 mijl van de 2035 mijlen. Nu nog 1888 mijlen te gaan. Positie 16.32.378"N 27. 30.648'W. Benieuwd wat dag 2 gaat brengen".

Fotoalbum duiken Peter en Henri en Adèle

Mindelo en vertrek A Touch of Destiny

update 27 november

• De oversteek: komend weekend vertrek
• onverwachte ontmoeting
• duiken

Met het speciale programma voor weervoorspelling en ontwikkeling bekijkt ons team elke dag hoe wind en golven zich gaan ontwikkelen. Vooralsnog weet Annelies aan het thuisfront niet wanneer team TouchofDestiny vertrekt....maar zeer binnekort. Vrijdag wordt de voorraad eten ingeslagen.

Maandag tot woensdag (vandaag) staat in het teken van het behalen van het PADI diploma door Adèle. Ze heeft hem in haar zak. Nog slechts twee duiken vandaag en dan kan ze in de Carieb duiken met Henri, die zelf een refreh krijgt. Vandaag gaat ook Peter mee duiken. De duikfoto's  van eerdere duiken en nu komen te staan in de alinea duiken van Peter die opgeschoven is naar boven. Vanzelfsprekend kun je veel zien over de reis, duiken etc van Henri en Adèle op hun youtube kanaal.https://www.youtube.com/@HA_Touch

En dan is het onmogelijke mogelijk gebleken. Ben je duizenden mijlen van thuis....ontmoet je je ex-collega van Cinx, Paul Zeldenthuis. Zelf op vaart naar Guadeloupe. Opstapper vanaf Portimão en een met jaar sabbatical. Paul is in 2015 met zijn dochters op Skadi geweest in Frankrijk, in Loctudy zie

www.zeilschip-skadi.nl/2015 augustus - l'aberwach naar joinville.pdf

Mogelijk vertrekken beide schepen tegelijk. Elke dag vertrekt er wel een schip nu, de oceaan over.

Thuisfront: sinds deze maand verdient de uitspraak: "Peter is zeer aanwezig" een tegeltje.

Ja, Peter is aanwezig, soms te aanwezig. Lijfelijk zoek je je soms te pletter (sorry Haags) en blijkt hij, teruggetrokken, aan zijn bootje te bouwen of voorovergebukt zijn exels bij te houden. ,,O daar ben je", roept Annelies dan. Ja heus hij is dan AF-wezig. De aanwezigheid betekent dat men op het werk wel wilde opmerken; " als Peter bnnenkomt, dan is de lucht even uit de kamer verdwenen". Misschien voor al die collega's/mensen die de strijd met hem wilden aanbinden. Maar de lucht is ook verdwenen als Peter juist nìet binnenkomt voor lange tijd. Althans thuis. En het is winter en wordt elke dag donkerder en de zon is zelfs in Zeeland niet te zien. Soms een spoor van gele zon in het westen als een donker-, grijsblauw wolkenveld langzaam wegschuift van de horizon en die gouden bal een uurtje ruimte gunt. De zon staat zo laag dat hij niet te fotograferen is vanaf de Ikea-bank in de woonkamer.

• Waarom ga je dan niet naar de duinen? Ja...wandelen in kou en wind is niet prettig als je neuralchie hebt. Laat mij maar lekker op de bank zitten vandaag, met de katten. Annelies moet elke dag de balans zoeken tussen energie en rust en een dag energie verdient een dag rust en andersom kan er dan weer iets ondernomen worden als er rust is geweest. Dat betekent dat een afspraak met vrienden moeilijk te plannen valt. Van te voren is rust belangrijk. Maar pijn gaat en komt soms ook zonder die vele energie opgebruikt te hebben. Eind december hebben we een afspraak in de pijnkliniek in Goes en Annelies is zover, na 5 jaar pijn, dat ze een week met veel pijn overheeft om naar een ander geneesmiddel over te schakelen. En hopelijk zijn er meer opties zoals een operatie. Daar is het nu wel tijd voor. Andere consulten niet uitgesloten in andere klinieken.

• De belemmering van geen openbaar vervoer: de bushalte is uitgevallen en dat betekent in de regen en wind een half uur naar het station fietsen of een half uur lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte. Dat zal veel mensen tegenvallen en nu is er wel de mogelijkheid om een haltetaxikaart aan te vragen. Bezoekje aan zoon staat op de agenda. Dat kost een Vlissinger 3 uur tijd aan reizen vanaf huis. Geloof je toch niet? De auto komt hier spoedig voor de deur te staan dat scheelt een uur reizen.

• De katten: Odin mist iets, weet niet precies wat, maar dat is natuurlijk Peter. Uit frustratie van het missen van dat "iets" markeert hij de muur, de deur. En Annelies is een paar weken heel intensief bezig om plekken schoon te maken met Odor Guard. Dit biologische afbreekmiddel moet zijn tijd hebben om in te werken. De goede bacteriën daarin breken de stoffen van de markeer-urine langzaam af. Zolang als Odin nog die urine ruikt blijft hij er sproeien. Alsof je een peuter achterna loopt de hele dag, met een emmertje. Hij heeft veel aandacht nodig: steeds maar strelen als hij het vraagt, ook als hij het niet vraagt. Steeds maar roepen naar hem als hij hard blèhrt of als een leeuw zijn gebrul laat horen na een uur buiten de buurt afgestruind te hebben, op zoek naar vijanden die zijn territorium bedreigen (rode kater van verderop)

• Zo is de situatie thuis. En daarbij heeft Annelies een artikel voor Leo van Dorsselaer geschreven welke binnenkort in zijn tijdschrift geplaatst wordt. Annelies, zegt hij is een klein schrijfwondertje. De kunst en het vele werk lag daarin dat een beetje kennis van grammatica en taal toegepast moest worden, dat er een tekst van Peter ingevoegd moest worden en dat je vooral veel woordenkennis moet hebben. En die schiet nog wel eens tekort. Ooit vroeg Annelies aan Leo: hoe komt het dat zo bloemrijk kunt schrijven? Veel lezen, zei hij. Ja lezen maar ook elk woord onthouden. Graag zou Annelies schrijflessen volgen. Het schrijven, maar dan niet over ditjes en datjes maar over werkelijke beschouwingen en belevenissen, dat interesseert Annelies! En daarvoor heb je een enorme vocabulaire nodig.Tot zondagavond heeft Annelies geploeterd (mooi woord) en Leo was er blij mee dus.
• Nu wachten we thuis op het boek Skadi 2016. Er is gekozen voor een fotoalbum met teksten en het is een enorme klus geworden van 156 pagina's. Vanavond brengt DHL hem. In éénvoud. Nee, we gaan geen tweede boek Skadi-reizen uitgeven. Teveel moeite en je verdient er niks op.
• maar als er veel vraag is kan je je aanmelden en dan is een e-book wel een optie.

De dag begint met wind en het is wederom af-grijs-elijk grijs. Vandaag scuba-duikt het trio Touch of Destiny. Peter heeft een wereldtijd op Cabo verde. Schatrijk gemaakt door de "gezellige" mensen met wie hij is. Ongecompliceerde en vrolijke mensen met blijde verwachting van de reis, totaal niet met stress.

Wordt vervolgd met hopelijk eindelijk foto's van het duiken en met updates over het vertrekplan van Cabo Verde naar......????????

Henri en Adèle en Peter in Mindelo

Het is een feestje met Henri en Adèle. Peter is ondertussen uit het appartement getrokken en A touch of destiny ligt nu in de haven, na enkele dagen voor anker te hebben gelegen.

zie hier het Youtube kanaal van Henri en Adèle

Mindelo, dinsdag 19 november

Peter geniet van alle lekkernijen die Mindelo te bieden heeft, van de empanada en de koffie en vandaag ook van een grote pizza. Hij ontmoet Michel, de voormalige 4e stuurman van het schip waarmee Peter heeft gevaren naar Cabo Verde. Michel verlaat ook de boot en heeft voor de lunch afgesproken met Peter. We gaan hem zeker bezoeken in Toulouse als wij met de motor van of naar Spanje rijden (op voorhand dat de Skadi verkocht is, anders gaan nog weer zeilen met Skadi)

Maar het is niet uit het oog uit het hart. Michel en Peter kunnen goed oveerweg met elkaar.

Mindelo is niet veilig in de avond en nacht. Men kan beterniet alleen over straat lopen vanwege de bedelaars en dieven. En vandaag zagen we een bericht van het ARC-comittee dat er incidenten zijn geweest, dat de politie beter zal opletten en men ried zeilers aan vooral de boot goed op slot te doen en veel licht te laten branden. Peter gaat ook niet meer de straat op na het donker.

Het grote nieuws van de dag is dat Henry heeft laten weten nog 120 mijl van Cabo Verde verwijderd te zijn. Met een knoopje of 4 met weinig wind doet hij er lang over Toch verwacht hij in de nacht van woensdag op donderdag aan te komen. Hij zal dan ankeren en vrijdag kan hij de haven in. Dat heeft Peter al gevraagd aan de havenmeester. 35,= euro voor een nacht.

Peter gaat donderdag duiken en komt vrijdag aan boord van het schip van Henry. De toon van het gesprek was weer zo leuk en enthousiast. Wat een ongecomplicceerde vrolijke mensen zijn dat toch. Jongens het is een feest om over te steken. Geen begrafenis!

Fotoalbum Mindelo

Mindelo

Mindelo, een stuk armoede en onderwijs

officieel Cidade do Mindelo, is de hoofdplaats van de gemeente São Vicente in de geografische regio Ilhas de Barlavento in Kaapverdië. Het is met 70.468 inwoners de tweede stad van Kaapverdië. De stad heeft een oppervlakte van 67 km². Het ligt aan de Baia do Porto Grande (Baai van de grote haven), een onderzeese vulkaankrater met een diameter van ongeveer 4 km in het noordwesten van het eiland.
Er is ook een jachthaven, deze ligt dichter bij het centrum.

Mindelo was een belangrijke tussenstop voor de internationale zeevaart tussen Zuid-Amerika enerzijds en Afrika en Europa anderzijds. De haven profiteerde sterk van de opkomst van het stoomschip, omdat de Portugezen er in 1838 enorme kolendepots creëerden. Schepen van diverse nationaliteiten ontmoetten elkaar in de haven. Deze mix van culturen gedurende enkele honderden jaren heeft ertoe geleid dat Mindelo de culturele hoofdstad van Kaapverdië is geworden.

De sociale en medische voorzieningen zijn zeer gebrekkig. De Portugezen lieten bij hun vertrek in 1975 een complete chaos na waar het de gezondheidszorg betrof. De twee ziekenhuizen in Praia en Mindelo waren bouwvallig. Inmiddels heeft elk bewoond eiland tenminste één klein streekziekenhuis en enkele gezondheidscentra met verpleegkundigen aan het hoofd. Voor het platteland worden gezondheidswerkers en verloskundigen opgeleid. Als gevolg van chronische ondervoeding en eenzijdig voedsel heeft men op Kaapverdië een hoge zuigelingensterfte.

Voor de onafhankelijkheid beperkte het onderwijs zich tot de elite. Het diende de behoeften van de Portugese overheersers en was afgestemd op de situatie in Portugal. Ca. 52% van de bevolking is analfabeet. Hoewel er leerplicht bestaat, kan die door gebrek aan o.a. schoolgebouwen niet verwezenlijkt worden.

n januari 2003 werd bekend dat de Nederlandse Hogeschool InHolland haar internationale activiteiten ging uitbreiden naar Kaapverdië. De school wil een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het hoger onderwijs en aan wetenschappelijke activiteiten. InHolland overwoog om op termijn met opleidingen in Kaapverdië te beginnen, maar wilde zich eerst richten op de onderwijsontwikkeling en versterking van de onderwijs-infrastructuur. Hierbij werd vooral gekeken naar educatie, toerisme en economie.Sinds september 2005 is in Mindelo een dependance van de Portugese universiteit Universidade Lusófona gevestigd. Er wordt rechten, bestuurskunde, informatica en civiele techniek onderwezen.

zaterdag 16 november

In toenemende mate is de teamgeest op de boot verslechterd en Peter, die geen man van wikken en wegen is, besluit reeds voor zichzelf op donderdag, om bij aankomst in Mindelo van boord te gaan. Annelies heeft deze week regelmatig contact mogen hebben met Peter doordat er internetverbinding op het schip was d.m.v. starlink. De situatie werd onhoudbaar en nog voordat er een discussie op gang kon komen kondigde Peter aan dat hij van boord zou stappen. Einde zeilreis voor hem...dachten we.

Annelies heeft een mooie studio/hotelkamer voor hem geboekt en hij gaat lekker Portugees eten zegt hij. Misschien duiken. Hij heeft er zin in.

Aangekomen In Mindelo, en van het schip af, stapt Peter naar de ARC-organisatie en een van de organisatoren brengt hem naar de douane. Daar moet Peter in het land inchecken en een stempel in zijn paspoort laten zetten. Ooit hebben we een nieuw paspoort in Nederland aangeschaft met extra pagina's omdat we ervan uitgingen met Skadi de wereld over te varen en veel landen te bezoeken.

Tegelijk krijgt Peter door de ARC-medewerker met de auto een rondleiding door de stad en er wordt hem verteld waar hij beter niet kan lopen, zeker niet 's avonds. Er zijn nogal wat bedelaars en ze zijn ook agressief. De markt bij zijn apartement kan hij beter ook mijden. Het beste kan Peter op de boulevard blijven en winkelen.

Annelies zowel als Peter heeft sinds gisteren geprobeerd om Henry en Adèle op hun schip op te roepen via Starlink en te vragen om ons te appen of te bellen. Ook zij zijn onder vaart naar Kaap Verdië. Op Vesselfinder kan je heel even zien wat hun koers is en snelheid.

• Er is namelijk een optie dat Peter zou kunnen meevaren met hen, de oceaan over...komt dat dikke paspoort nog van pas
• Optie 2 is dat Annelies naar Kaap Verdië komt en dat we twee weken vakantie houden
• optie 3: Peter komt naar huis. Eigenlijk geen optie.

Om 12.00 uur vandaag reageert Henry, en Adèle stuurt Annelies het bericht dat Henry contact had met Peter. En hij zei hem:,, als er 1 iemand is die wij op onze boot zouden meenemen naar de overkant, dan ben jij het".

In overleg, ook met Annelies, is besloten dat Peter met Henry en Adèle meevaart, de oecaan over.

Maar naar welk land....dat is nog niet zeker. Adèle en Henry hebben geen vast omlijnd plan. Net als wij in 2015. We gingen gewoon en toen we besloten af te slaan naar de Middelllandse Zee zijn we ook maar gewoon gaan doorvaren, onverwachts afgeslagen naar de Britse enclave in Noord Afrika, of naar de Balearen.

Thuis in Vlissingen ::

Annelies is vandaag een dagje naar Jennifer onze kattenoppas. Want het klikt zo goed met Jennifer dat Annelies in geen tijden het gevoel had er een vriendin bij te hebben. ,,Wat wil je eten?'' Annelies appt: taart en ze krijgt me een groot stuk appeltaart van heb ik jou daar! En echte Indische Soto Ajam. De tijd vliegt en pas tegen 16.00 lopen we naar het station. Die verrekte treinen lopen weer niet volgens normale dienstregeling dus in Middelburg moet je op de snelbus stappen naar Vlissingen. En dan op de fiets naar huis. In de regen natuurlijk.

Het is zo goed om Peter dan daarna te spreken en te horen hoe bevrijd hij zich voelt en vrij om te gaan waar hij wil. Als een persoon die overal raad op weet, kamervullend en gezellig is, altijd positief en ondernemend en zeer verzorgend, is het een gemis voor Annelies. Maar de poezen maken dat helemaal goed. Daar heb je de hele dag avontuur mee.

Wat een mooie foto hè? Door Peter gemaakt op zee, tijdens de laatste zeemijlen met Grey Hippo.

Titel: de verwachting van een nieuwe blije dag ;)

nabij Cabo Verde

donderdag 14 november

Grey Hippo: om 04.00 uur  6,3 knopen nog 344,8 mijl te gaan. De kreeftskeerkring gepasseerd: officieel in de tropen

gisteravond melde Peter dat niet alleen de windvaan gedraaid zat maar ook de log vol schelpen zit. In het loghuis het wieltje  wel schoon te maken met een tandenborstel maar onder de boot zit waarschijnlijk nog meer schelpenrommel wat  het log niet goed laat werken. Theo zal in Mindelo onder de boot gaan kijken

Aan de hand van een log meet je de snelheid waarmee een schip door het water loopt en hoeveel zeemijl je door het water af hebt gelegd. Bij een log worden de afwijkingen door de stroom en de wind niet meegerekend! Hierbij moet je je er dus wel van bewust zijn dat een log NIET de werkelijke snelheid aangeeft. Als je dan vier knopen vaart en is er geen stroming in het water, dan zal de log een snelheid aangeven van 4 knopen in totaal. Als je vier knopen zou varen en je vaart dan ineens tegen de stroom in van 3 knopen, dan zal je log ook weer 4 knopen aangeven. Maar de werkelijke snelheid is dan vanwege de stroming in het water maar 1 knoop. Als je stil zou liggen dan geeft een log toch snelheid aan bij stroom in het water. Als je stil zou liggen en er staan twee knopen stroom, dan zal je log een snelheid van 2 knopen aangeven.

• vliegende vissen
• Parasailor er af, te veel wind
• Genua er op
• Peter zal proberen vis te vangen
• dolfijnen bij de boot gehad grote groep
• Peter stuurt 2 mmoie foto's van de ondergaande zon.

Wat Theo op polarsteps schrijft:

het is donderdagmiddag en ze hebben dan nog 265 mijlen te gaan. De parasailor blijft zorgen baren Door de golven kan soms de stuurautomaat het niet meer aan. Gevolg de boot maakt een hoek van soms 90 graden en dan klapt het zeil volledig de verkeerde kant op. Met kans op schade. Hij geeft echter als hij staat, wel een enorme stabiliteitsverbetering (deboot gaat veel minder op en neer als gevolg van de deining) en we gaan zeker 2-3 knopen harder.

Peter heeft Annelies geappt dat ze een eilandtour willen doen, daarna zouden Theo en Manuela naar het naburige eiland gaan voor een wandeling en verblijf van 2 dagen en Peterwil op mindlo duiken....wordt vervolgd

woensdag 13 november

Om 04.00 uur lijkt Odin te huilen, te klagen het duurt lang. Annelies zegt hem twee keer te stoppen. Annelies slaapt in. Daarna om 06.30, huize Tilburgs-ritme, ontbijt voor de katten en ze mogen naar buiten. Odin komt na 10 minuten terug. Freija gaat niet. Het grote geruststellen: ja ik ben het, Annelies. Knuffelen aaien praten. Ze begrijpen het.

Kop thee en echt Hollands ontbijtkoek. Mensen wat voelt het goed om thuis te zijn.

09.30 melding van Peter: golven 1 meter. Manu heeft geslapen. Na de wacht ging eter naar bed en het team heeft hem laten doorslapen. Slaap is alles

Onze lieve oppas moet afkicken van huize Tilburgs met lieve katten doch als Siamees vaak niet toegankelijk. Een heel project als je op Siamezen oppast.

De dag begint op de Hippo met gebakken eieren ook voor michel de Fransman een Hollands bord eten. Of hij er net als Peter een massa ketchup op wil....?

• 's avonds meldt Peter: we zijn over de helft: JIPPIE.Aankomst Mindelo op zaterdagochtend.
• De golven zijn terug naar 90 cm.
• dolfijnenom de boot gehad
• Peter kookt voortaan
• Overdag is het 22 graden en in de nacht is het best fris. Dan is een trainingsbroek en vest wel lekker warm.
• de windvaan is opeens 15 graden gedraaid op zijn as waardoor het roer niet meer paralel en windvaan is onbruikbaar, een raadsel hoe dat komt, in Mindelo weer goed erop schroeven

dinsdag 12 november ARC+

ARC World Cruising Com update

Het is 09.11 als Peter goedemorgen appt en vraagt hoe het gaat met de vertrekmodus uit het apartement daar in Las Palmas. Annelies:,,ik heb een behoorlijke volle zware tas, Ik wil mijn instapkaart op mijn telefoon in wallet laden maar ICloud meldt dat geheugen vol is en wil het document niet laden. Waarom ICloud? Iets niet goed ingesteld. Alles op mijn telefoon wordt automatisch in Icloud gezet blijkbaar en nu vraagt Icloud betaling voor een abonnement. Nu geen tijd voor. Ik heb een papieren exemplaar". Peter zegt gebruik dan die maar. (goed in je tasje opbergen) Het plan is naar het busstation te lopen maar dat zal niet lekker lopen zijn met nog de blaren op de teen en die zware tas. Afijn Annelies sluit het apartement af. Met buikpijn want het Chinese eten en de olie in de paella gaan reageren. Deur dicht. Waar is mijn heuptasje? Shit, in het apartement gelaten bij laatste bezoek toilet.

Onee, Annelies zinkt neer op de marmeren trappen van de entree van het gebouw. Ze belt en appt d ehospita, geen enkele reactie. Geen mens te zien ook. Dan komt er een aardige meneer de lift uit op weg naar de pannetteria. Hij wil wel helpen, hij kent de vriendin van de hospita en belt haar. Hij verzekert Annelies dat zij over 15 minuten komt en hij keert terug naar de lift met zijn croissants. Daar komt dan May, zo heet ze en ze moet nog een sleutel halen in de woning van de hospita. Naar boven en ja daar ligt het heuptasje met daarin instapkaart. Te veel overstuur (Annelies kan tegenwoordig geen stress meer aan dankzij haar pijnen en medicijnen) besluit Annelies niet met de bus te gaan maar met de taxi. May loopt met Annelies mee naar de taxistandplaats. Let's go, avanti - oeps dat is italiaans..

Aangezien alle hulp snel geregeld was , komt Annelies ruim op tijd op het vliegveld. Afgelegd door de taxichauffeur 40 euro. Maakt ons niks meer uit, die mensen hebben veel minder geld dan wij nederlanders en kunnen het goed gebruiken - zwart geld. Vlucht vertrekt om 12.10 uur. Easy Jet controleert totaal geen bagage, wat een geluk en in vijf uur +1 is Annelies in Nederland. Doorlopen naar treinen, er is er een in 10 minuten. Die van 18.10 uur. Om 18.10 uur scant Annelies haar NS kaart, de trein is vast al weg. Loodzwaar is de tas en Annelies dondert zowat de defecte roltrap af. Een roltrap die hte niet doet lijkt wel een kermis attractie.En er staat geen trein en het aanwijsbord zegt dat hij moet komen. De trein rolt binnen, weer geluk. Het is een sneltrein naar Rotterdam, daarna komt een sneltrein naar Vlissingen.

Helaas, die trein is uitgevallen wegens technische problemen. Wachten in Rotterdam. Trein naar Roosendaal en niet verder want treinstel kaduuk. Overstappen naar sprinter naar Vlissingen. Onze katten oppas heeft een taxi geregeld in Vlissingen maar die zal er niet meteen staan. Dan appt Albana en ze wil Annelies ophalen. Trein is bij Souburg du hop eruit en Blij Albana te zien.

De katten zijn wat van streek want Jennifer is weg en wie staat er nou weer voor hun neus? Een uurtje praten en strelen helpt veel. Freija belandt daarna bij Annelies in de slaapkamer. Odin heeft Freija's bankplek ingenomen en keert ernaar terug.

Peter en Grey Hippo

• Manuela heeft de nacht niet geslapen en als ze niet weer slaapt overweegt ze niet verder te gaan dan Mindelo. P
• Peter slaapt redelijk goed
• nog 599 mijlen te gaan, 150 per dag
• Henry en Adèle gaan ook naar Mindelo
• 18.44 de parasailor gaat er weer op Schiet lekker op, nog 550 mijl te gaan

maandag 11 november ARC+

Om 08:18 is er internet verbinding via de satelliet en Peter stuurt een foto.

• alles best, wel wat golven, was niks voor jou geweest
• nou dat weten we dan...
• morgen wordt de wind minder vandaag niet vissen, kan het toch niet binnenhalen. Ondertussen ruim 100 mijl afgelegd
• we liggen "over all" op plek 33 en in de klasse monohulls op 6.
• 10:10 golven van 2 meter, 20 knopen wind. Vanmiddag parasailor er af en genua er op
• 10:46 parasailor is er al af, genua er op en we lopen 6,5 knopen
• best even spannend. Theo en Michel op voordek. Manu moet van Theo sturen op de Plotter en dat gaat niet. Je kan beter sturen op compas. Met deze golven zou jij het ook niet kunnen. Golven dik 2,5 meter. Boot is net als de Skadi, heel stabiel.
• golven lopen mooi van bakboord achter in

Om 19:09 belt Peter even met Annelies, oh wat fijn.

Annelies heeft een stille dag. Ze wordt namelijk wakker met veel pijn aan haar teen. Een blaar blijkt open en er vormt zich nog een blaar en het lijkt te gaan ontsteken. Gelukki hebben we altijd een tube bactroban mee. Met ingesmeerde en ingepakte teen ligt ze op bed tot 12.00 uur en dan ebt de pijn weg. Ze gaat de stad in. Het is zeer warm. Ze koopt Compeed en pleisters en loopt langs de juwelen van de Corte Ingles maar de lust om iets moois te kopen is haar vergaan door die vervelende teen. In het apartement heerst leegheid en na de lunch belt Adele of Annelies wil komen of zo. Een uurtje opvrolijken is welkom. Daarna douchen, alvast wat inpakken want bij easy-jet mag het slechts 45 x 36 x 20 zijn, en dan restjs eten en vuil weggooien.

De website bijwerken en misschien een filmpje kijken en dan zzzzzzz morgen fijn naar huis naar de poezen.

Fotoalbum vertrek Grey Hippo

Vertrekdag 1 ARC+

De bemanning meldt zich op de Grey hippo tussen 09.00 en 09.30. Annelies ook. Er wordt nog van alles nagelopen en Annelies en Michel zien overal dat bemanningen herhaaldelijk hun afgevinkte checklisten checken en Michel verteld Annelies dat bij de luchtvaart een check die afgevinkt is niet meer gecheckt wordt. Gedaan is gedaan. Maar er heert spanning en onrust. Deels begrijpelijk en het wachten is irritant. Annelies vraagt zich af wat ze hier moet... Dan klinkt de roep van Henry en Adèle, die hier met hun schip voor anker liggen en met hun rubberboot komen aanvaren en tegelijk filmen. Dat geeft Annelies wat vreugde, want Henry is de positiviteit in eigen persoon.

Misschien lijkt het voor anderen een langdurig en klef afscheid maar Peter en ik houden van elkaar en we steken het niet onder stoelen of banken dat er serieus afscheid  zou kunnen zijn want je weet nooit wat er gebeuren kan op de oceaan. Daar heb je toch immers al je voorzorgmaatregelen voor genomen op het schip? Maar ook die kunnen falen...

De fanfare klinkt, toeters worden geblazen en 1 voor 1 gaan de schepen de haven uit. Annelies heeft bij Henry en Adèle plaatsgenomen in de Dinghy. Dag Peter, dag Grey Hippo! ,,Peter, waar is jouw toeter?" ,,Ja, die heb ik wel.." zegt Peter en begint een toeter in elkaar te zetten en dan klinkt ook vanaf de Grey Hippo: toeoeoeoet!!!

In de verte is de startlijn en tegen 13,00 mag iedereen los. Voorlopig is er $G internet en kunnen we gewoon appen. Daarna moeten we de Hippo volgen op:

App van YB Races. Die downloaden en openen. Vul in: ARC+ 2024. Ga onderaan naar "teams". Klik op Grey Hippo.

BERICHTEN  VAN  PETER:

• ,,we zijn gestart full sail..
• 14:02 3,5 knoopjes met vol zeil
• 15:49 alles gaat nu op de motor om het eiland
• 15:52 catamarans gaan heel hard.  al zuid van dit eiland
• 16:47 nog steeds wat bereik. Alles goed bij jou. Hier wel

Annelies informeert diverse mensen van het vertrek van Peter. Ondertussen meldt Peter dat hij heeft gehoord dat de Milky Way van Rob en Brigitte is verkocht.

• 16:55 rustige zee en aan boord ook rustig
• 17:14 Rolgrootzeil weg, lukt niet. Theo met de hamer om het zeil terug te slaan in de mast. Daarna wel in te rollen
• 17:43 eerste maaltijd Paella op. Erg lekker, vonden ze...
• 18:49 ...hij staat er op voor de nacht (parasailor zie fotoalbum)
• 18:44 tot 20:00 wacht en dan weer om 24:00
• er is best wel wat stress aan boord. Ik denk dat mijn 4G zo gaat stoppen. Dan wordt het satelliet communicatie
• 18:58 de eerste vissen zijn gevangen op ander schip
• we gaan 7,5 knopen

Annelies heeft wat problemen met de Macbook. Vastgelopen programma enz. Gelukkig kan Peter nog appen welke handelingen ze moet doen.

Fotoalbum instructie, safety and where things are

7 - 9 november instructiedagen en sundowners

Vandaag dient de bemanning zich op Grey Hippo te melden voor het doornemen van veiligheidsregelementen, huishoudelijke regelementen en een tocht op het water om uit te testen of de watermaker het doet en die doet het. Annelies houdt zich afzijdig maar denkt wel mee als het gaat over: stel dat je overboord gaat , wat is de volgorde van het werpen van de reddingsmiddelen en hierbij heeft Theo dan het nieuwste redmiddel aangeschaft waarmee je een man of vrouw overboord mee op kan vissen. Ik ben de naam effe kwijt. Het onderwerp krijgt een macabere wending als we gaan bedenken wat er gebeurt als je de man overboord niet aan boord kan krijgen. Is het zijn wens om hem achter te laten? Wat doen we om hem wel aan boord te krijgen.

Heelhuids terug in de haven - ach een klein krasje op de buurboot door het krappe inparkeren - worden we verrast door de melding van Henry van Blerk dat hij en Adele met hun schip op Gran Canaria zijn beland.

Vrijdag 8 november gaat Peter duiken en maakt mooie opnamen van een haai en een anemoon en een enorme school vissen. Helaas is de doorgang naar de duiklocatie afgesloten en moeten de deelnemers met alle pakken en volle duikflessen lopen naar het strandtrappetje om de zee in te gaan. Peter zegt later:,,ik weet nu wat ze doormaken in Van Koningsbrugge".

We hebben een receptie in de Pueblos Canarios een oud pleintje met Spaanse pubs uit de jaren 30 toen het toerisme hier een injectie moest krijgen en men nieuwe bouwprojecten begon. Staande receptie met tapas maar na 1 glas wijn werd Annelies onwel, hield het nog even vol en was daarna voor de komende 12 uur knock-out. Hoofdpijn, reumatiek noem maar op. Tegen 14,00 uur de volgende dag kon ze weer functioneren.

Foto's volgen van de duik van Peter

Zaterdag is een vrije dag. Voor Theo en Manuela is er een skipper briefing en Peter oet zijn paspoort afgeven aan Theo voor het visum voor Grenada.

Wanneer we uit eten gaan met Henry en Adèle wordt het onderwerp man overboord nogmaals aangesneden en recht door zee, zoals Henry is, zegt hij: je doet alles en je gooit natuurlijk meteen je reddingsvlot in zee.

Zo is dat. Geen ge-eikel met joon eerst of reddingvest of reddingslijnen, hop, reddingsvlot overboord. De tas van Peter staat klaar. Morgen gaat hij aan boord. Ze zal hem missen of liever: de modus dat de lucht even weg is als Peter binnen is, is even uitgezet. En voor iedereen even een tip: vraag nou niet elke keer:,,...en wat ga jij dan doen...als Peter weg is...?" Maar kom eens op bezoek!

eilandrit 2

Aan gezien we nog een huurauto hebben moeten we er gebruik van maken en we combineren het nuttige met het aangenamen. Voor Theo gaan we bij de Leroy merlin op zoek naar een slijpschijf voor de staal-slijpmachine die bij ontij de verstaging kan doorslijpen, bijvoorbeeld als de mast breekt in een zware storm. Je moet er niet aan denken maar je wilt er wel op voorbereid zijn. In de Leroy neemt Annelies ook even tijd om keramiektegels te bekijken want deze mega-gamma op zijn Spaans is niet alleen voor stoere mannen interessant.

Daarna slaat Peter een weg in naar de bergen met spannende haarspeldbochten en veel oefeningen die je liever op de motor zou nemen. We komen op de top van de wereld zo lijkt het.

Caldera de los Pinos de Galdar

Deze plaats, genaamd La Redonda, is het hoekpunt waar de grenzen van de gemeenten Moya, Santa María de Guía en Gáldar samenkomen; Vanaf hier heb je een wijds panoramisch uitzicht over het noorden en westen van Gran Canaria. De top maakt plaats voor het binnenland met een mozaïeklandschap, waar richting het noorden, de menselijke aanwezigheid steeds duidelijker wordt naarmate we de kust naderen. Witte steden en snelwegen.

Deze noordelijke binnenlanden waren ooit het domein van een mythisch nevelwoud dat bekend staat als La Selva de Doramas (ter nagedachtenis aan de inheemse leider die het verzet leidde bij de verovering van Gran Canaria).

Hoewel er nog steeds waardevolle overblijfselen van het oerbos te vinden zijn, werd het grootste deel ervan in vier eeuwen (van het einde van de 15e eeuw tot het einde van de 19e eeuw) gekapt, bestemd land voor landbouw en begrazing. Fruitbomen, gierst, aardappelen en groenten zijn hier verbouwd in kleine vegetatie die wordt geïrrigeerd door de passaatwinden, de levengevende adem van het Doramas-woud. Aan onze voeten liggen de Caldera de los Pinos de Gáldar, een vulkanische krater uit de meest recente cyclus in het ontstaan van Gran Canaria, evenals de Montañón Negro, een vulkaan in het oosten. Het zijn tijdgenoten met een geschatte leeftijd van 3.000 jaar.

Dit hele grondgebied van de zuidwestelijke helft van het eiland maakt deel uit van het Gran Canaria World Biosphere Reserve, uitgeroepen door UNESCO op 29 juni 2005.

Cenobio Valeron

Niet ver van de noordkust waar we de afslag naar de snelweg zullen nemen, stuiten wij op Cenobio Valeron. Een spectaculaire Aborigene grot van een collectief karakter. Op een hoge berghelling van de berg Gallego is deze vindplaats gelegen. De naam Cenobio of klooster is te danken aan het romantische geloof dat er een reeks celibataire priesteressen leefden, "harimaguadas" genaamd , bij wie jonge vrouwen van adellijke klasse tot hun huwelijk zouden blijven. Deze visie hield stand tot de 20e eeuw , toen het ware nut ervan werd erkend, waarbij de gelijkenis met andere structuren op het eiland en vooral met Noord-Afrika werd opgemerkt. Bovendien vermelden ook sommige kronieken de praktijk van het bewaren van voedsel in silo's op moeilijk bereikbare kliffen.

Deze collectieve schuur ligt aan de weg GC-291, in de gemeente Santa María de Guía de Gran Canaria. Het is een complex grottenstelsel op verschillende niveaus: 298 compartimenten met een inhoud tussen de één en drie vierkante meter, verdeeld over 8 verdiepingen. Ze werden opgegraven met stenen en houten werktuigen in de zachte vulkanische tufsteen op de berg die bekend staat als Montaña del Gallego. De gemakkelijke verdediging van de plaats, de natuurlijke beschutting die werd geboden door een natuurlijke boog in de berg, en de temperatuur- en vochtigheidsomstandigheden maakten het ideaal voor gebruik.

De datering die rond het jaar 2014 werd uitgevoerd, toont ons een graanschuur. Overblijfselen die in de silo's zijn gevonden, waaronder een groot aantal fragmenten en volkoren graan met snijsporen, suggereren dat gerst en tarwe in holtes werden opgeslagen. De grotten of silo's hebben verschillende vormen en afmetingen, sommige communiceren met elkaar, en zijn gegroepeerd in verschillende overlappende niveaus. Er zijn nog steeds trappen in de rots uitgegraven en er wordt aangenomen dat deze aangevuld zouden worden met ladders of steigers en touwen, maar die hebben geen archeologisch spoor achtergelaten.

Reserve Natural de los Marteles

eiland rondrit

Las Palmas - Santa Brigida - Vega de san Mateo - het "Reserve Natural Especial de los Marteles - Cruz de Tejeda - Roque Nublo - San Bartolomé de Tirajana - Santa Lucía de Tirajana - Agüimes

Vega de San Mateo - de sneeuwbron

Het oude pad dat werd gebruikt door paarden om de sneeuw naar het dal te dragen, begint bij de Abejerilla vallei. Het pad daalt af midden door het eiland tot aan de sneeuw-opslagplaats in de kathedraal in Vegueta (de oude binnenstad van Las Palmas)  de lastdieren droegen elk 2 ladingen compacte sneeuw van 40 kilo. De sneeuw was in stro en dekens gewikkeld om niet te smelten onderweg. Maar de tocht duurde 6 uren en de sneeuw smolt desondanks enigzins. Eenmaal in de voorraadkelder van de kathedraal werd de sneeuw aan de bewoners verkocht per pond. De klanten waren doorgaans welgestelde mensen die het ijs gebruikten ter verfrissing van zichzelf. Of het ijs werd gebruikt voor de zieken met hoge temperaturen, om hun hoofden te koelen. De opslagkelder was open tot 9 p.m. gedurende de zomermaanden. Dat was de enige tijd dat sneeuw van de berg naar het dal gebracht kon worden. Toen de Engelsen ijsfabrieken opstartten eind 19e eeuw, kwam de sneeuwhandel op Gran Canaria tot een einde. Het eilandbestuur had de sneeuwbron al verkocht in 1866.

Los Marteles krater

Op de 1509 meter hoge pas is alles anders. Het landschap, de temperatuur. Maar we genieten van een uitzonderlijk mooie dag en het wolkendek dat hier doorgaans over de hellingen naar beneden valt is vandaag ver boven zee. Dit fenomeen van drijvende wolken die in het dal glijden, zullen we dus niet meemaken. Daarenetegen is de natuur indrukwekkend

Dit diepe dal is van grote ecologische en landschappelijke waarde omdat op de hellingen veel wilde olijfbomen groeien en de rivier die door de bedding stroomt het hele jaar door water heeft. Hierdoor is het prachtig wandelen over de paden die door dit dal lopen. De oude krater 'Caldera de Los Marteles' is ovaal van vorm en heeft een doorsnede van 500 meter en een diepte van 80 meter. Omdat de krater een dal is waaruit het water niet kan weglopen, is de bodem zeer geschikte landbouwgrond en ook het vee graast hier graag. 

Cruz de Tejeda is niet meer dan een kruising met stenen kruis waar wegen uit alle richtingen bijeen komen Het witte staatshotel is mooi met witte natuurstenen tegels en torentjes en diversse terrassen. De bodega is gesloten. We besluiten niet te gaan wandelen, al is dit wandelgebied bij uitstek met panoramische vergezichten.

Onze route over de GC150 gaat over in de GC600. Hier hebben we geweldig uitzicht op de Roque Nublo.

Roque Nublo (Spaans voor 'wolkenrots') is een 67 meter hoge monoliet op het Canarische eiland Gran Canaria. Het is een van herkenningspunten van het eiland en ligt op een paar kilometer van het centrum van het dorpje Tejeda. De hoogte van Roque Nublo is in totaal 1.813 meter, waarmee het een van de hoogste punten van de eilandengroep is. De top is 4,5 miljoen jaar geleden gevormd bij een vulkaanuitbarsting. De monoliet is wandelend te bereiken vanaf de op 30 minuten afstand gelegen parkeerplaats, waardoor zomers toeristen de rots bezoeken. Het plateau bij Roque Nublo biedt een mooi uitzicht over het eiland, op de op het eiland Tenerife gelegen Pico del Teide, El Fraile (een rots die lijkt op een monnik) en de Pico de las Nieves, het hoogste punt van Gran Canaria.

Over de GC60 en GC65 via Temisas bereiken we de GC550 en de snelweg terug naar Las Palmas.

Fotoalbum ARC dagen

4 november , paëlla en vereeuwiging van Grey Hippo's vertrek

Buiten de intensieve en kostbare voorbereiding om met de ARC de oceaan te kunnen oversteken, je schip zo volledig en veilig mogelijk uit te rusten, zijn er voor ons hel kleine dingen waar wij een bijdrage aan kunnen leveren. Zo bestaat er blijkbaar aan de haven een "wall of fame" waar alle deel genomen schepen aan ARC hun naam of logo hebben geverfd. We vinden dan ook nog steeds de afdruk van jacht Chimo, het schip dat wij in Alderney al ontmoetten toen wij op onze "world tour" waren vertrokken in 2015.

Peter en Theo proberen met vaste hand het chabloon van de Grey Hipp tegen de muur te drukken en de verf eroverheen te spuiten. Opletten dat je je geverfde vingers niet net op een verkeerde plek zet. oei.

3 november, omarmd door het ARC-gebeuren

Goed geslapen en fit. We hebben croissantjes van de Mercadona, nog gehaald nadat we in het apartement aankwamen. Jus d'orange en helaas ...koffie vergeten. Op de hoek is een koffiezaak. In deze Spaanse stad is overal koffie te koop, overal eten, overal een farmacia en een supermakt. En overal wel een bedelaar. Dàt is in Nederland verboden gelukkig. Na het ontbijt gaan we naar de haven een wandeling van 25 minuten. Hoppa, voetstappen! De zon schijnt , de temperatuur loopt op naar 25 graden. Wat went dat snel. Geen tijd om thuis te appen , niet meer dan alleen: we zijn aangekomen. En we mengen ons in het vertrekkersgebeuren waarover we gelezen hebben toen onze vrienden van (toenmaals) de Twixx en de Chimo  gingen oversteken. Wat een enorme haven is Las Palmas. En verderop enorme cruiseschepen en nog verderop enorme commerciële pieren voor de Maersk containerschepen.

We hebben een pasfoto voor een ARC-toegangspas (die van Annelies is echt vreselijk) en Theo geeft ons de pas aan een keycord. Vandaag is de "fanfare" en optocht door de haven met hijsen van de vlaggen. Er is ook een Japans team. Annelies blijft aan de zijlijn - voelt zich ook aan de zijlijn omdat zij niet meevaart over de oceaan. Wat een onzin vindt Peter, je hoort er gewoon bij. Ja, dat weet ze, maar toch is het anders. Aan de zijlijn op het trottoir kan Annelies wel een paar foto's schieten. De Nederlandse vlag mag gedragen worden door een jongetje, heel leuk. Na alle "bossa" en "salsa" muziek belanden we aan de pier waar op elke rots een afbeelding en naam staan van hen die ons zijn voorgegaan. En de tekening van de Chimo staat er zelfs nog steeds.

Met Theo en Manuela wordt veel doorgenomen tijdens de koffie, tijdens het lopen of tijdens een drankje op een terras in het centro Historico. In de binnenstad ontwaren we al meteen mooie gebouwen. De kerk is gesloten, maar we krijgen wel een eerste indruk van de mooie binnenstad.

Het Plaza de Santa Ana werd ontworpen aan het einde van de 15e eeuw, kort na de stichting van Las Palmas de Gran Canaria door de Castiliaanse veroveraars. Dit plein werd opgevat als de administratieve en religieuze kern van de nieuwe stad en de aanleg ervan markeerde het begin van de stedelijke ontwikkeling van Vegueta, of oudste wijk van de stad.

Een van de meest herkenbare kenmerken van Plaza de Santa Ana zijn de hondenbeelden, die een symbool van Gran Canaria zijn geworden. Deze beelden, die verschillende jachthonden voorstellen, werden aan het begin van de 20e eeuw op het plein geïnstalleerd en zijn een populair herkenningspunt geworden voor zowel de lokale bevolking als toeristen. Dit zijn acht sculpturen die honden voorstellen en die zich aan het ene uiteinde van het plein bevinden, met uitzicht op de gevel van de kathedraal. Ze zijn gemaakt van gietijzer, hoewel groen geverfd om ze op brons te laten lijken. Het plein is omrings door palmbomen en gebouwen met traditionele houten balkons, zeer fraai.

De hondenbeelden zijn een eerbetoon aan de theorie dat de naam "Canarische Eilanden" afkomstig is van het Latijnse woord "canis," wat hond btekent. Volgens een oude legende vonden de eerste Romeinse ontdekkingsreizigers, toen ze op deilanden aankwamen, een groot aantal wildely honden, wat hen ertoe bracht de archipel met die naam te dopen.

Het is een dag vol gesprekken, super gezellig. 17.000 voetstaapen gedaan, vallen we wederom in ons bed. Maar nog lang niet zo moe als Theo en Manuele wier hersenen altijd alert en actief met alles wat komen gaat en alles wat ze nog willen afmaken voordat ze vertrekken en waardoor ze slecht slapen. Het is welzeker een imposant evenement.

Fotoalbum naar Las Palmas

Naar Las Palmas

De nazomer in Nederland is mooi met af en toe wat regendage, maar de temperatuur valt reuze mee. Wat mij betreft is die klimaatverandering gunstig, zegt Annelies. Helaas begint het weer over de wereld extremer te worden. Dat hebben zelf als gemerkt in Griekenland de laatste 3 jaren. Vlak voor ons vertrek naar Las Palmas valt dan de regen met bakken uit de hemel in Spanje en we appen met vrienden die daar wonen of zij getroffen zijn. De meesten niet maar wel krijgen we bericht uit Montry onder Valencia dat kennissen daar geen water en elektra hebben en dat wegen afgesloten zijn. Waar haal je water? De supermarkten zijn leeg. Mensen gaan roven. Mensen kopen van andere mensen water. Hulp komt langzaam op gang. We kennen de regio enigzins omdat we er zelf een huis gehuurd hebben en we vermoeden hoe vreselijk alles moet zijn. Vrienden die net verhuizen van zuid Duitsland naat Tarbena filmen de bermen van wegen waar vrachtwagens op elkaar zijn gegeleden in de modderstromen, ravage....

En wij....wij genieten van onze tuin, klagen over de nattigheid en dat je het tuinpad niet schoon krijgt met de bezem. Maar de herfst toont al haar kleuren in de bladeren de hemel en de duinen.

In de logeerkamer beneden liggen de tassen. Voor de regels van elke vliegtuigmaatschappij geschikt, Transavia en Easy Jet en als Peter terugvliegt uit Grenada met British Airways. Wanneer Annelies terugkomt uit Las Palmas mag ze het kleinste tasje mee dus alles moet er in Las palmas uit en mee met Peter. Jennifer's kamer is in orde, alle dekbedden en kussens op een stapel. Bloemetje erbij. In d ekeuken staat nog wijn en port, ze mag alles opzuipen. De katten vermoeden dat er wat gaat gebeuren. Wanneer Annelies toevallig even een fietsmand, die gebruikt is voor boodschappen, terugbrengt naar de garage, vliegt Freija onder de bank in de veronderstelling dat ze naar de dokter moet of nog erger: op reis in de auto naar een ver oord. Nee, Freija we gaan dat even niet meer doen en bij de dokter ben je al geweest. Het maakt niet uit. Zulke dingen zij eng en ook als Albana aanbelt speren de katten naar buiten want Albana wordt geassocieerd met de stofzuiger. En waarom Freija wegrent als Jennifer komt? Dat zou dan vanwege de tracker zijn die zij om de nek van d epoes tracht te doen. Dan maar zonder tracker. Jennifer doet haar best om vertrouwen van Freija te winnen. Jennifer is een toegwijde schat van een kattenoppas. Wat zouden we zonder haar moeten...?

Albana brengt ons om 09.00 uur naar het station vanwaar we met de trein naar Schiphol reizen, makkelijk. Daarna is het inchecken en doorlopen naar Starbucks voor koffie en een sandwich. Het vliegtuig vetrekt bijna een uur later dan gepland. Tegenwoordig zitten we elk graag aan het gangpad. Laat anderen maar lekker uit het raampje kijken. Naast Annelies neemt een Noors echtpaar plaats. De vrouw zegt iets onverstaanbaars en ploft met poppenarmen in haar stoel. Ze laat meteen haar hoofd hangen en we vermoeden dat deze vrouw niet 100% gezond is of een aandoening heeft in de hersenen. Ze houdt haar handen tegen haar hoofd als de motoren aangaan en leunt tegen haar man aan en mompelt. Ze zoekt met haar vingers naar een iets in het rekje aan de rugleunung van de stoel voor haar. Het blijkt een "kotszak". Die houdt ze nog voordat het vliegtuig naar de startbaan rijdt, stevig vast. ,,O nee", denkt Annelies, ,, niet overgeven alsjeblieft". Niet meer zoiets meegemaakt sinds de kinderen allebei tegelijk in hun bed ziek werden en je niet wist waar je eerst moest ingrijpen met een doordrenkt bed, pyama, kind, en bespetterde gang.

Het valt mee maar mevrouw gedraagt zich vreemd. Dementie? Autisme? Ze brengt een bezoek aan het toilet. Wanner ze terug is spreekt de stewardess haar man aan: ,, heeft u haar iets gegeven voordat u op reis ging?" Hij schudt nee en denkt na. ,,Misschien alcohol?" Vraagt de stewardes. ,,O,dat is het!' Annelies stelt vast dat ze dronken is en hoe! Peter fluistert:,, Ja Noren, wodka gezopen!" Duidelijk, want je ruikt niks. Mevrouw raakt in een coma en komt bij kennis na 5 uur vliegen. ,,Hallo, ik ben Annelies en waar gaat de reis heen?" Er volgt een ontzettend leuk gesprek en Annelies komt ook meteen te weten hoe de wegen in midden en noordelijk Noorwegen zijn en dat je met de camper of motor toch het beste in april/mei een rondreis moet maken wat daarna komen de muggen ,de toeristen en tenslotte de regens. ,,En weet je," zegt de Noor, ,, in april en mei kan het soms opeens heel zomers aanvoelen". OKAY die raad nemen we mee in onze vakantieplannen.

Op Las Palmas huren we bij Goldcar een auto. Inmiddels is het donker geworden, dat gaat in zuidelijke oorden heel snel. We rijden over de zeer goede wegen maar met raadselachtig plotselinge afslagen naar de stad en we vinden Lilie, de verhuurster van ons apartement. Zij opent een garagekelder onder een flatgebouw, 2 straten verder dan waar ons verblijf ligt. Onze studio is slim ingericht, wit veverfd met leuke accessoires (Ikea en de Chinees) keuken met afzuigkap dus we kunnen lekker koken. Alles inhalen wat we thuis niet meer mogen. En een goed bed. Annelies is op. Ze slaapt tot 04.30 en trilt dan nog van veroeidheid. Neemt een stukje Lorazepam en slaapt verder. Dag 2 komt eraan en zal vol zitten met bezigheden.

november, op naar de ARC+

Thuis

• Het huis is verduurzaamd: zonnecellen, geweldige warmtepomp - heelrijk die warme vloer weer- en nieuwe kozijnen met HR++ glas.
• De boot is niet verkocht maar er is wel een geïnteresseerde koper gaan kijken. Dat betekent dat we nog niet kunnen investeren in verbouwen van de achtertuin tot luxe uitbreiding van ons woonoppervlak. Wel pakken we de voortuin zelf al deels aan. De tuinman doet de rest.

• Staar-operatie Peter

  In de ooglens zitten eiwitten. Met het ouder worden, gaan die eiwitten samenklonteren. Daardoor wordt de lens langzaam minder helder. Dit is een normaal ouderdomsverschijnsel dat al vanaf 55 jaar kan ontstaan. Rond de 75 jaar heeft 70% van de mensen staar. Ouderdomsstaar is dan ook de meest voorkomende vorm van staar. Peter zag al 3 uur na de operatie geweldig goed en is nu bijna klaar met druppelen van beide ogen. De verjonging heeft enorm geholpen.

• De pijn van Annelies

  1 op de 10.000 heeft de pech een zenuwbeschadiging op te lopen. Ze is dus niet de enige. In de loop van 4 jaar is het oppervlak van de aangezichtspijn (Neuralgie) verkleind maar dat houdt niet in dat de intensiteit van de pijn minder is. Door steeds maar moed te vergaren en ondanks depressiviteit naar buiten te gaan en het leven te leven zo goed als het kan, is mogelijk de conditie verbeterd en dat draagt dan weer bij tot genezing van de zenuw, vermoeden wij. De lieve kattenoppas is een ongelofelijke stimulator voor Annelies om net als zij wandelingen te ondernemen, kortom naar buiten te gaan, dopamine aan te maken. Als je leest en ziet dat wij reizen is dat niet zonder pijn. Maar je moet de afweging maken hoe je ermee omgaat. Voldoende rust als tegenhanger, vermijden van stress. Extra pijnstilling of niet. Afspraken maken of niet. Afspraken en halverwege afhaken en naar huis, op de bank. In gesprek met de huisarts zaten we gedrieen te relativeren na 4 jaar pijn. Annelies wordt 68 en leeft. Velen al niet meer. Velen zijn zieker. Annelies "heeft alleen maar dit". Het is zeker niet makkelijk maar je leeft en moet elke kwaliteit van leven pakken, genieten en beseffen dat je bevoorrecht bent.

ARC+ zie:    www.worldcruising.com

Peter vaart mee de oceaan over met de Grey Hippo, jacht van de vrienden Theo en Manuela. Vertrek van de ARC+ is op 10 november. Deze vloot gaat naar Cabo Verde en dan de oceaan over naar Grenada. De reis van zijn leven. Nog voordat we in Las Palmas zijn worden we al door het ARC gebeuren omarmd. Dat betekent dat we ons al opgegeven hebben voor een "wining en dining". Zelfs al keuze moesten maken welk menu. Eh...eend of biefstuk?

Zaterdag vliegen we naar Las Palmas. Nu dus contact opgenomen met de verhuurster van ons appartement: graag een parkeerplaats. En er staat iemand op ons op te vangen. Theo heeft eveneens geregeld dat wij van hun havenparkeerplek gebruik kunnen maken als zij hun eigen huurauto inleveren.

Handig voor de buurt om te weten dat de kattenoppas hier zal wonen. Alles met gesloten beurs dus je hoeft niet te melden aan de gemeente dat we illegaal bezig zijn. En oja, óók zij gebruikt de afzuigkap de laatste 6 maanden niet meer.

Plan Gran Canaria: 2 dagen autohuur en rondrit maken. Daar omheen worden we opgenomen in de festiviteiten. Annelies krijgt een toegangspas. Op 10 november vertrekt de Hippo met Theo en Manu, Michel (zeilvriend uit Samos) en Peter. Na uitzwaaien keert Annelies terug naar huis.

Skadi

De boot is nog niet verkocht maar staat er goed bij, zegt Nick onze makelaar. De markt is afwachten door de oorlogen en door de presidentsverkiezing in Amerka. Als ze niet verkocht is in het voorjaar dan gaan we gewoon 4 of 5 weken varen, luxe probleempje.