Mindelo en vertrek A Touch of Destiny

Vanmorgen vertrekt A Touch of Destiny naar Barbados, de oceaan over. Om 12.30 onze tijd (=10.30 Kaapverdische tijd) maakt het drietal los.

wind: 15 knopen, Genua er op en straks misschien Kotterzeil erbij. Echter ze moeten zuidelijk onder eiland Santa Antão varen en zullen daar in de windschaduw van dat eiland komen. Om wind te houden zouden ze 70 mijl zuidelijker moeten koersen maar voor die optie is niet gekozen.

Het is 24 graden en de zee is kalm.

Gisteren zijn op de plaatselijke markt gelukkig nog groenten en fruit gevonden. Daabij moet je o.a. denken aan tomaten: eerst totaal niet meer te koop... Fruit: sinaasappelen, papaya, meloenen. Peter heeft 4 Indonesische maaltijden bereid en ingevroren en Henri heeft ook nog 3 maaltijden gekookt.

Recht zo die gaat. We vinden een bericht op van een ARC zeiler die meldde in shit rollende golven terecht gekomen te zijn en vroeg: wie heeft deze rollers besteld!? Maar die hebben een week voorsprong en we hadden al op het weerbericht gezien dat de noordelijke stormen veel effect op de golven hebben tussen Afrika en de Carieb.

Tot zover de update

Fotoalbum duiken Peter en Henri en Adèle

update 27 november

• De oversteek: komend weekend vertrek
• onverwachte ontmoeting
• duiken

Met het speciale programma voor weervoorspelling en ontwikkeling bekijkt ons team elke dag hoe wind en golven zich gaan ontwikkelen. Vooralsnog weet Annelies aan het thuisfront niet wanneer team TouchofDestiny vertrekt....maar zeer binnekort. Vrijdag wordt de voorraad eten ingeslagen.

Maandag tot woensdag (vandaag) staat in het teken van het behalen van het PADI diploma door Adèle. Ze heeft hem in haar zak. Nog slechts twee duiken vandaag en dan kan ze in de Carieb duiken met Henri, die zelf een refreh krijgt. Vandaag gaat ook Peter mee duiken. De duikfoto's  van eerdere duiken en nu komen te staan in de alinea duiken van Peter die opgeschoven is naar boven. Vanzelfsprekend kun je veel zien over de reis, duiken etc van Henri en Adèle op hun youtube kanaal.https://www.youtube.com/@HA_Touch

En dan is het onmogelijke mogelijk gebleken. Ben je duizenden mijlen van thuis....ontmoet je je ex-collega van Cinx, Paul Zeldenthuis. Zelf op vaart naar Guadeloupe. Opstapper vanaf Portimão en een met jaar sabbatical. Paul is in 2015 met zijn dochters op Skadi geweest in Frankrijk, in Loctudy zie

www.zeilschip-skadi.nl/2015 augustus - l'aberwach naar joinville.pdf

Mogelijk vertrekken beide schepen tegelijk. Elke dag vertrekt er wel een schip nu, de oceaan over.

Thuisfront: sinds deze maand verdient de uitspraak: "Peter is zeer aanwezig" een tegeltje.

Ja, Peter is aanwezig, soms te aanwezig. Lijfelijk zoek je je soms te pletter (sorry Haags) en blijkt hij, teruggetrokken, aan zijn bootje te bouwen of voorovergebukt zijn exels bij te houden. ,,O daar ben je", roept Annelies dan. Ja heus hij is dan AF-wezig. De aanwezigheid betekent dat men op het werk wel wilde opmerken; " als Peter bnnenkomt, dan is de lucht even uit de kamer verdwenen". Misschien voor al die collega's/mensen die de strijd met hem wilden aanbinden. Maar de lucht is ook verdwenen als Peter juist nìet binnenkomt voor lange tijd. Althans thuis. En het is winter en wordt elke dag donkerder en de zon is zelfs in Zeeland niet te zien. Soms een spoor van gele zon in het westen als een donker-, grijsblauw wolkenveld langzaam wegschuift van de horizon en die gouden bal een uurtje ruimte gunt. De zon staat zo laag dat hij niet te fotograferen is vanaf de Ikea-bank in de woonkamer.

• Waarom ga je dan niet naar de duinen? Ja...wandelen in kou en wind is niet prettig als je neuralchie hebt. Laat mij maar lekker op de bank zitten vandaag, met de katten. Annelies moet elke dag de balans zoeken tussen energie en rust en een dag energie verdient een dag rust en andersom kan er dan weer iets ondernomen worden als er rust is geweest. Dat betekent dat een afspraak met vrienden moeilijk te plannen valt. Van te voren is rust belangrijk. Maar pijn gaat en komt soms ook zonder die vele energie opgebruikt te hebben. Eind december hebben we een afspraak in de pijnkliniek in Goes en Annelies is zover, na 5 jaar pijn, dat ze een week met veel pijn overheeft om naar een ander geneesmiddel over te schakelen. En hopelijk zijn er meer opties zoals een operatie. Daar is het nu wel tijd voor. Andere consulten niet uitgesloten in andere klinieken.

• De belemmering van geen openbaar vervoer: de bushalte is uitgevallen en dat betekent in de regen en wind een half uur naar het station fietsen of een half uur lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte. Dat zal veel mensen tegenvallen en nu is er wel de mogelijkheid om een haltetaxikaart aan te vragen. Bezoekje aan zoon staat op de agenda. Dat kost een Vlissinger 3 uur tijd aan reizen vanaf huis. Geloof je toch niet? De auto komt hier spoedig voor de deur te staan dat scheelt een uur reizen.

• De katten: Odin mist iets, weet niet precies wat, maar dat is natuurlijk Peter. Uit frustratie van het missen van dat "iets" markeert hij de muur, de deur. En Annelies is een paar weken heel intensief bezig om plekken schoon te maken met Odor Guard. Dit biologische afbreekmiddel moet zijn tijd hebben om in te werken. De goede bacteriën daarin breken de stoffen van de markeer-urine langzaam af. Zolang als Odin nog die urine ruikt blijft hij er sproeien. Alsof je een peuter achterna loopt de hele dag, met een emmertje. Hij heeft veel aandacht nodig: steeds maar strelen als hij het vraagt, ook als hij het niet vraagt. Steeds maar roepen naar hem als hij hard blèhrt of als een leeuw zijn gebrul laat horen na een uur buiten de buurt afgestruind te hebben, op zoek naar vijanden die zijn territorium bedreigen (rode kater van verderop)

• Zo is de situatie thuis. En daarbij heeft Annelies een artikel voor Leo van Dorsselaer geschreven welke binnenkort in zijn tijdschrift geplaatst wordt. Annelies, zegt hij is een klein schrijfwondertje. De kunst en het vele werk lag daarin dat een beetje kennis van grammatica en taal toegepast moest worden, dat er een tekst van Peter ingevoegd moest worden en dat je vooral veel woordenkennis moet hebben. En die schiet nog wel eens tekort. Ooit vroeg Annelies aan Leo: hoe komt het dat zo bloemrijk kunt schrijven? Veel lezen, zei hij. Ja lezen maar ook elk woord onthouden. Graag zou Annelies schrijflessen volgen. Het schrijven, maar dan niet over ditjes en datjes maar over werkelijke beschouwingen en belevenissen, dat interesseert Annelies! En daarvoor heb je een enorme vocabulaire nodig.Tot zondagavond heeft Annelies geploeterd (mooi woord) en Leo was er blij mee dus.
• Nu wachten we thuis op het boek Skadi 2016. Er is gekozen voor een fotoalbum met teksten en het is een enorme klus geworden van 156 pagina's. Vanavond brengt DHL hem. In éénvoud. Nee, we gaan geen tweede boek Skadi-reizen uitgeven. Teveel moeite en je verdient er niks op.
• maar als er veel vraag is kan je je aanmelden en dan is een e-book wel een optie.

De dag begint met wind en het is wederom af-grijs-elijk grijs. Vandaag scuba-duikt het trio Touch of Destiny. Peter heeft een wereldtijd op Cabo verde. Schatrijk gemaakt door de "gezellige" mensen met wie hij is. Ongecompliceerde en vrolijke mensen met blijde verwachting van de reis, totaal niet met stress.

Wordt vervolgd met hopelijk eindelijk foto's van het duiken en met updates over het vertrekplan van Cabo Verde naar......????????

Henri en Adèle en Peter in Mindelo

Het is een feestje met Henri en Adèle. Peter is ondertussen uit het appartement getrokken en A touch of destiny ligt nu in de haven, na enkele dagen voor anker te hebben gelegen.

zie hier het Youtube kanaal van Henri en Adèle

Mindelo, dinsdag 19 november

Peter geniet van alle lekkernijen die Mindelo te bieden heeft, van de empanada en de koffie en vandaag ook van een grote pizza. Hij ontmoet Michel, de voormalige 4e stuurman van het schip waarmee Peter heeft gevaren naar Cabo Verde. Michel verlaat ook de boot en heeft voor de lunch afgesproken met Peter. We gaan hem zeker bezoeken in Toulouse als wij met de motor van of naar Spanje rijden (op voorhand dat de Skadi verkocht is, anders gaan nog weer zeilen met Skadi)

Maar het is niet uit het oog uit het hart. Michel en Peter kunnen goed oveerweg met elkaar.

Mindelo is niet veilig in de avond en nacht. Men kan beterniet alleen over straat lopen vanwege de bedelaars en dieven. En vandaag zagen we een bericht van het ARC-comittee dat er incidenten zijn geweest, dat de politie beter zal opletten en men ried zeilers aan vooral de boot goed op slot te doen en veel licht te laten branden. Peter gaat ook niet meer de straat op na het donker.

Het grote nieuws van de dag is dat Henry heeft laten weten nog 120 mijl van Cabo Verde verwijderd te zijn. Met een knoopje of 4 met weinig wind doet hij er lang over Toch verwacht hij in de nacht van woensdag op donderdag aan te komen. Hij zal dan ankeren en vrijdag kan hij de haven in. Dat heeft Peter al gevraagd aan de havenmeester. 35,= euro voor een nacht.

Peter gaat donderdag duiken en komt vrijdag aan boord van het schip van Henry. De toon van het gesprek was weer zo leuk en enthousiast. Wat een ongecomplicceerde vrolijke mensen zijn dat toch. Jongens het is een feest om over te steken. Geen begrafenis!

Fotoalbum Mindelo

Mindelo

Mindelo, een stuk armoede en onderwijs

officieel Cidade do Mindelo, is de hoofdplaats van de gemeente São Vicente in de geografische regio Ilhas de Barlavento in Kaapverdië. Het is met 70.468 inwoners de tweede stad van Kaapverdië. De stad heeft een oppervlakte van 67 km². Het ligt aan de Baia do Porto Grande (Baai van de grote haven), een onderzeese vulkaankrater met een diameter van ongeveer 4 km in het noordwesten van het eiland.
Er is ook een jachthaven, deze ligt dichter bij het centrum.

Mindelo was een belangrijke tussenstop voor de internationale zeevaart tussen Zuid-Amerika enerzijds en Afrika en Europa anderzijds. De haven profiteerde sterk van de opkomst van het stoomschip, omdat de Portugezen er in 1838 enorme kolendepots creëerden. Schepen van diverse nationaliteiten ontmoetten elkaar in de haven. Deze mix van culturen gedurende enkele honderden jaren heeft ertoe geleid dat Mindelo de culturele hoofdstad van Kaapverdië is geworden.

De sociale en medische voorzieningen zijn zeer gebrekkig. De Portugezen lieten bij hun vertrek in 1975 een complete chaos na waar het de gezondheidszorg betrof. De twee ziekenhuizen in Praia en Mindelo waren bouwvallig. Inmiddels heeft elk bewoond eiland tenminste één klein streekziekenhuis en enkele gezondheidscentra met verpleegkundigen aan het hoofd. Voor het platteland worden gezondheidswerkers en verloskundigen opgeleid. Als gevolg van chronische ondervoeding en eenzijdig voedsel heeft men op Kaapverdië een hoge zuigelingensterfte.

Voor de onafhankelijkheid beperkte het onderwijs zich tot de elite. Het diende de behoeften van de Portugese overheersers en was afgestemd op de situatie in Portugal. Ca. 52% van de bevolking is analfabeet. Hoewel er leerplicht bestaat, kan die door gebrek aan o.a. schoolgebouwen niet verwezenlijkt worden.

n januari 2003 werd bekend dat de Nederlandse Hogeschool InHolland haar internationale activiteiten ging uitbreiden naar Kaapverdië. De school wil een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het hoger onderwijs en aan wetenschappelijke activiteiten. InHolland overwoog om op termijn met opleidingen in Kaapverdië te beginnen, maar wilde zich eerst richten op de onderwijsontwikkeling en versterking van de onderwijs-infrastructuur. Hierbij werd vooral gekeken naar educatie, toerisme en economie.Sinds september 2005 is in Mindelo een dependance van de Portugese universiteit Universidade Lusófona gevestigd. Er wordt rechten, bestuurskunde, informatica en civiele techniek onderwezen.

zaterdag 16 november

In toenemende mate is de teamgeest op de boot verslechterd en Peter, die geen man van wikken en wegen is, besluit reeds voor zichzelf op donderdag, om bij aankomst in Mindelo van boord te gaan. Annelies heeft deze week regelmatig contact mogen hebben met Peter doordat er internetverbinding op het schip was d.m.v. starlink. De situatie werd onhoudbaar en nog voordat er een discussie op gang kon komen kondigde Peter aan dat hij van boord zou stappen. Einde zeilreis voor hem...dachten we.

Annelies heeft een mooie studio/hotelkamer voor hem geboekt en hij gaat lekker Portugees eten zegt hij. Misschien duiken. Hij heeft er zin in.

Aangekomen In Mindelo, en van het schip af, stapt Peter naar de ARC-organisatie en een van de organisatoren brengt hem naar de douane. Daar moet Peter in het land inchecken en een stempel in zijn paspoort laten zetten. Ooit hebben we een nieuw paspoort in Nederland aangeschaft met extra pagina's omdat we ervan uitgingen met Skadi de wereld over te varen en veel landen te bezoeken.

Tegelijk krijgt Peter door de ARC-medewerker met de auto een rondleiding door de stad en er wordt hem verteld waar hij beter niet kan lopen, zeker niet 's avonds. Er zijn nogal wat bedelaars en ze zijn ook agressief. De markt bij zijn apartement kan hij beter ook mijden. Het beste kan Peter op de boulevard blijven en winkelen.

Annelies zowel als Peter heeft sinds gisteren geprobeerd om Henry en Adèle op hun schip op te roepen via Starlink en te vragen om ons te appen of te bellen. Ook zij zijn onder vaart naar Kaap Verdië. Op Vesselfinder kan je heel even zien wat hun koers is en snelheid.

• Er is namelijk een optie dat Peter zou kunnen meevaren met hen, de oceaan over...komt dat dikke paspoort nog van pas
• Optie 2 is dat Annelies naar Kaap Verdië komt en dat we twee weken vakantie houden
• optie 3: Peter komt naar huis. Eigenlijk geen optie.

Om 12.00 uur vandaag reageert Henry, en Adèle stuurt Annelies het bericht dat Henry contact had met Peter. En hij zei hem:,, als er 1 iemand is die wij op onze boot zouden meenemen naar de overkant, dan ben jij het".

In overleg, ook met Annelies, is besloten dat Peter met Henry en Adèle meevaart, de oecaan over.

Maar naar welk land....dat is nog niet zeker. Adèle en Henry hebben geen vast omlijnd plan. Net als wij in 2015. We gingen gewoon en toen we besloten af te slaan naar de Middelllandse Zee zijn we ook maar gewoon gaan doorvaren, onverwachts afgeslagen naar de Britse enclave in Noord Afrika, of naar de Balearen.

Thuis in Vlissingen ::

Annelies is vandaag een dagje naar Jennifer onze kattenoppas. Want het klikt zo goed met Jennifer dat Annelies in geen tijden het gevoel had er een vriendin bij te hebben. ,,Wat wil je eten?'' Annelies appt: taart en ze krijgt me een groot stuk appeltaart van heb ik jou daar! En echte Indische Soto Ajam. De tijd vliegt en pas tegen 16.00 lopen we naar het station. Die verrekte treinen lopen weer niet volgens normale dienstregeling dus in Middelburg moet je op de snelbus stappen naar Vlissingen. En dan op de fiets naar huis. In de regen natuurlijk.

Het is zo goed om Peter dan daarna te spreken en te horen hoe bevrijd hij zich voelt en vrij om te gaan waar hij wil. Als een persoon die overal raad op weet, kamervullend en gezellig is, altijd positief en ondernemend en zeer verzorgend, is het een gemis voor Annelies. Maar de poezen maken dat helemaal goed. Daar heb je de hele dag avontuur mee.

Wat een mooie foto hè? Door Peter gemaakt op zee, tijdens de laatste zeemijlen met Grey Hippo.

Titel: de verwachting van een nieuwe blije dag ;)

nabij Cabo Verde

donderdag 14 november

Grey Hippo: om 04.00 uur  6,3 knopen nog 344,8 mijl te gaan. De kreeftskeerkring gepasseerd: officieel in de tropen

gisteravond melde Peter dat niet alleen de windvaan gedraaid zat maar ook de log vol schelpen zit. In het loghuis het wieltje  wel schoon te maken met een tandenborstel maar onder de boot zit waarschijnlijk nog meer schelpenrommel wat  het log niet goed laat werken. Theo zal in Mindelo onder de boot gaan kijken

Aan de hand van een log meet je de snelheid waarmee een schip door het water loopt en hoeveel zeemijl je door het water af hebt gelegd. Bij een log worden de afwijkingen door de stroom en de wind niet meegerekend! Hierbij moet je je er dus wel van bewust zijn dat een log NIET de werkelijke snelheid aangeeft. Als je dan vier knopen vaart en is er geen stroming in het water, dan zal de log een snelheid aangeven van 4 knopen in totaal. Als je vier knopen zou varen en je vaart dan ineens tegen de stroom in van 3 knopen, dan zal je log ook weer 4 knopen aangeven. Maar de werkelijke snelheid is dan vanwege de stroming in het water maar 1 knoop. Als je stil zou liggen dan geeft een log toch snelheid aan bij stroom in het water. Als je stil zou liggen en er staan twee knopen stroom, dan zal je log een snelheid van 2 knopen aangeven.

• vliegende vissen
• Parasailor er af, te veel wind
• Genua er op
• Peter zal proberen vis te vangen
• dolfijnen bij de boot gehad grote groep
• Peter stuurt 2 mmoie foto's van de ondergaande zon.

Wat Theo op polarsteps schrijft:

het is donderdagmiddag en ze hebben dan nog 265 mijlen te gaan. De parasailor blijft zorgen baren Door de golven kan soms de stuurautomaat het niet meer aan. Gevolg de boot maakt een hoek van soms 90 graden en dan klapt het zeil volledig de verkeerde kant op. Met kans op schade. Hij geeft echter als hij staat, wel een enorme stabiliteitsverbetering (deboot gaat veel minder op en neer als gevolg van de deining) en we gaan zeker 2-3 knopen harder.

Peter heeft Annelies geappt dat ze een eilandtour willen doen, daarna zouden Theo en Manuela naar het naburige eiland gaan voor een wandeling en verblijf van 2 dagen en Peterwil op mindlo duiken....wordt vervolgd

woensdag 13 november

Om 04.00 uur lijkt Odin te huilen, te klagen het duurt lang. Annelies zegt hem twee keer te stoppen. Annelies slaapt in. Daarna om 06.30, huize Tilburgs-ritme, ontbijt voor de katten en ze mogen naar buiten. Odin komt na 10 minuten terug. Freija gaat niet. Het grote geruststellen: ja ik ben het, Annelies. Knuffelen aaien praten. Ze begrijpen het.

Kop thee en echt Hollands ontbijtkoek. Mensen wat voelt het goed om thuis te zijn.

09.30 melding van Peter: golven 1 meter. Manu heeft geslapen. Na de wacht ging eter naar bed en het team heeft hem laten doorslapen. Slaap is alles

Onze lieve oppas moet afkicken van huize Tilburgs met lieve katten doch als Siamees vaak niet toegankelijk. Een heel project als je op Siamezen oppast.

De dag begint op de Hippo met gebakken eieren ook voor michel de Fransman een Hollands bord eten. Of hij er net als Peter een massa ketchup op wil....?

• 's avonds meldt Peter: we zijn over de helft: JIPPIE.Aankomst Mindelo op zaterdagochtend.
• De golven zijn terug naar 90 cm.
• dolfijnenom de boot gehad
• Peter kookt voortaan
• Overdag is het 22 graden en in de nacht is het best fris. Dan is een trainingsbroek en vest wel lekker warm.
• de windvaan is opeens 15 graden gedraaid op zijn as waardoor het roer niet meer paralel en windvaan is onbruikbaar, een raadsel hoe dat komt, in Mindelo weer goed erop schroeven

dinsdag 12 november ARC+

ARC World Cruising Com update

Het is 09.11 als Peter goedemorgen appt en vraagt hoe het gaat met de vertrekmodus uit het apartement daar in Las Palmas. Annelies:,,ik heb een behoorlijke volle zware tas, Ik wil mijn instapkaart op mijn telefoon in wallet laden maar ICloud meldt dat geheugen vol is en wil het document niet laden. Waarom ICloud? Iets niet goed ingesteld. Alles op mijn telefoon wordt automatisch in Icloud gezet blijkbaar en nu vraagt Icloud betaling voor een abonnement. Nu geen tijd voor. Ik heb een papieren exemplaar". Peter zegt gebruik dan die maar. (goed in je tasje opbergen) Het plan is naar het busstation te lopen maar dat zal niet lekker lopen zijn met nog de blaren op de teen en die zware tas. Afijn Annelies sluit het apartement af. Met buikpijn want het Chinese eten en de olie in de paella gaan reageren. Deur dicht. Waar is mijn heuptasje? Shit, in het apartement gelaten bij laatste bezoek toilet.

Onee, Annelies zinkt neer op de marmeren trappen van de entree van het gebouw. Ze belt en appt d ehospita, geen enkele reactie. Geen mens te zien ook. Dan komt er een aardige meneer de lift uit op weg naar de pannetteria. Hij wil wel helpen, hij kent de vriendin van de hospita en belt haar. Hij verzekert Annelies dat zij over 15 minuten komt en hij keert terug naar de lift met zijn croissants. Daar komt dan May, zo heet ze en ze moet nog een sleutel halen in de woning van de hospita. Naar boven en ja daar ligt het heuptasje met daarin instapkaart. Te veel overstuur (Annelies kan tegenwoordig geen stress meer aan dankzij haar pijnen en medicijnen) besluit Annelies niet met de bus te gaan maar met de taxi. May loopt met Annelies mee naar de taxistandplaats. Let's go, avanti - oeps dat is italiaans..

Aangezien alle hulp snel geregeld was , komt Annelies ruim op tijd op het vliegveld. Afgelegd door de taxichauffeur 40 euro. Maakt ons niks meer uit, die mensen hebben veel minder geld dan wij nederlanders en kunnen het goed gebruiken - zwart geld. Vlucht vertrekt om 12.10 uur. Easy Jet controleert totaal geen bagage, wat een geluk en in vijf uur +1 is Annelies in Nederland. Doorlopen naar treinen, er is er een in 10 minuten. Die van 18.10 uur. Om 18.10 uur scant Annelies haar NS kaart, de trein is vast al weg. Loodzwaar is de tas en Annelies dondert zowat de defecte roltrap af. Een roltrap die hte niet doet lijkt wel een kermis attractie.En er staat geen trein en het aanwijsbord zegt dat hij moet komen. De trein rolt binnen, weer geluk. Het is een sneltrein naar Rotterdam, daarna komt een sneltrein naar Vlissingen.

Helaas, die trein is uitgevallen wegens technische problemen. Wachten in Rotterdam. Trein naar Roosendaal en niet verder want treinstel kaduuk. Overstappen naar sprinter naar Vlissingen. Onze katten oppas heeft een taxi geregeld in Vlissingen maar die zal er niet meteen staan. Dan appt Albana en ze wil Annelies ophalen. Trein is bij Souburg du hop eruit en Blij Albana te zien.

De katten zijn wat van streek want Jennifer is weg en wie staat er nou weer voor hun neus? Een uurtje praten en strelen helpt veel. Freija belandt daarna bij Annelies in de slaapkamer. Odin heeft Freija's bankplek ingenomen en keert ernaar terug.

Peter en Grey Hippo

• Manuela heeft de nacht niet geslapen en als ze niet weer slaapt overweegt ze niet verder te gaan dan Mindelo. P
• Peter slaapt redelijk goed
• nog 599 mijlen te gaan, 150 per dag
• Henry en Adèle gaan ook naar Mindelo
• 18.44 de parasailor gaat er weer op Schiet lekker op, nog 550 mijl te gaan

maandag 11 november ARC+

Om 08:18 is er internet verbinding via de satelliet en Peter stuurt een foto.

• alles best, wel wat golven, was niks voor jou geweest
• nou dat weten we dan...
• morgen wordt de wind minder vandaag niet vissen, kan het toch niet binnenhalen. Ondertussen ruim 100 mijl afgelegd
• we liggen "over all" op plek 33 en in de klasse monohulls op 6.
• 10:10 golven van 2 meter, 20 knopen wind. Vanmiddag parasailor er af en genua er op
• 10:46 parasailor is er al af, genua er op en we lopen 6,5 knopen
• best even spannend. Theo en Michel op voordek. Manu moet van Theo sturen op de Plotter en dat gaat niet. Je kan beter sturen op compas. Met deze golven zou jij het ook niet kunnen. Golven dik 2,5 meter. Boot is net als de Skadi, heel stabiel.
• golven lopen mooi van bakboord achter in

Om 19:09 belt Peter even met Annelies, oh wat fijn.

Annelies heeft een stille dag. Ze wordt namelijk wakker met veel pijn aan haar teen. Een blaar blijkt open en er vormt zich nog een blaar en het lijkt te gaan ontsteken. Gelukki hebben we altijd een tube bactroban mee. Met ingesmeerde en ingepakte teen ligt ze op bed tot 12.00 uur en dan ebt de pijn weg. Ze gaat de stad in. Het is zeer warm. Ze koopt Compeed en pleisters en loopt langs de juwelen van de Corte Ingles maar de lust om iets moois te kopen is haar vergaan door die vervelende teen. In het apartement heerst leegheid en na de lunch belt Adele of Annelies wil komen of zo. Een uurtje opvrolijken is welkom. Daarna douchen, alvast wat inpakken want bij easy-jet mag het slechts 45 x 36 x 20 zijn, en dan restjs eten en vuil weggooien.

De website bijwerken en misschien een filmpje kijken en dan zzzzzzz morgen fijn naar huis naar de poezen.

Fotoalbum vertrek Grey Hippo

Vertrekdag 1 ARC+

De bemanning meldt zich op de Grey hippo tussen 09.00 en 09.30. Annelies ook. Er wordt nog van alles nagelopen en Annelies en Michel zien overal dat bemanningen herhaaldelijk hun afgevinkte checklisten checken en Michel verteld Annelies dat bij de luchtvaart een check die afgevinkt is niet meer gecheckt wordt. Gedaan is gedaan. Maar er heert spanning en onrust. Deels begrijpelijk en het wachten is irritant. Annelies vraagt zich af wat ze hier moet... Dan klinkt de roep van Henry en Adèle, die hier met hun schip voor anker liggen en met hun rubberboot komen aanvaren en tegelijk filmen. Dat geeft Annelies wat vreugde, want Henry is de positiviteit in eigen persoon.

Misschien lijkt het voor anderen een langdurig en klef afscheid maar Peter en ik houden van elkaar en we steken het niet onder stoelen of banken dat er serieus afscheid  zou kunnen zijn want je weet nooit wat er gebeuren kan op de oceaan. Daar heb je toch immers al je voorzorgmaatregelen voor genomen op het schip? Maar ook die kunnen falen...

De fanfare klinkt, toeters worden geblazen en 1 voor 1 gaan de schepen de haven uit. Annelies heeft bij Henry en Adèle plaatsgenomen in de Dinghy. Dag Peter, dag Grey Hippo! ,,Peter, waar is jouw toeter?" ,,Ja, die heb ik wel.." zegt Peter en begint een toeter in elkaar te zetten en dan klinkt ook vanaf de Grey Hippo: toeoeoeoet!!!

In de verte is de startlijn en tegen 13,00 mag iedereen los. Voorlopig is er $G internet en kunnen we gewoon appen. Daarna moeten we de Hippo volgen op:

App van YB Races. Die downloaden en openen. Vul in: ARC+ 2024. Ga onderaan naar "teams". Klik op Grey Hippo.

BERICHTEN  VAN  PETER:

• ,,we zijn gestart full sail..
• 14:02 3,5 knoopjes met vol zeil
• 15:49 alles gaat nu op de motor om het eiland
• 15:52 catamarans gaan heel hard.  al zuid van dit eiland
• 16:47 nog steeds wat bereik. Alles goed bij jou. Hier wel

Annelies informeert diverse mensen van het vertrek van Peter. Ondertussen meldt Peter dat hij heeft gehoord dat de Milky Way van Rob en Brigitte is verkocht.

• 16:55 rustige zee en aan boord ook rustig
• 17:14 Rolgrootzeil weg, lukt niet. Theo met de hamer om het zeil terug te slaan in de mast. Daarna wel in te rollen
• 17:43 eerste maaltijd Paella op. Erg lekker, vonden ze...
• 18:49 ...hij staat er op voor de nacht (parasailor zie fotoalbum)
• 18:44 tot 20:00 wacht en dan weer om 24:00
• er is best wel wat stress aan boord. Ik denk dat mijn 4G zo gaat stoppen. Dan wordt het satelliet communicatie
• 18:58 de eerste vissen zijn gevangen op ander schip
• we gaan 7,5 knopen

Annelies heeft wat problemen met de Macbook. Vastgelopen programma enz. Gelukkig kan Peter nog appen welke handelingen ze moet doen.

Fotoalbum instructie, safety and where things are

7 - 9 november instructiedagen en sundowners

Vandaag dient de bemanning zich op Grey Hippo te melden voor het doornemen van veiligheidsregelementen, huishoudelijke regelementen en een tocht op het water om uit te testen of de watermaker het doet en die doet het. Annelies houdt zich afzijdig maar denkt wel mee als het gaat over: stel dat je overboord gaat , wat is de volgorde van het werpen van de reddingsmiddelen en hierbij heeft Theo dan het nieuwste redmiddel aangeschaft waarmee je een man of vrouw overboord mee op kan vissen. Ik ben de naam effe kwijt. Het onderwerp krijgt een macabere wending als we gaan bedenken wat er gebeurt als je de man overboord niet aan boord kan krijgen. Is het zijn wens om hem achter te laten? Wat doen we om hem wel aan boord te krijgen.

Heelhuids terug in de haven - ach een klein krasje op de buurboot door het krappe inparkeren - worden we verrast door de melding van Henry van Blerk dat hij en Adele met hun schip op Gran Canaria zijn beland.

Vrijdag 8 november gaat Peter duiken en maakt mooie opnamen van een haai en een anemoon en een enorme school vissen. Helaas is de doorgang naar de duiklocatie afgesloten en moeten de deelnemers met alle pakken en volle duikflessen lopen naar het strandtrappetje om de zee in te gaan. Peter zegt later:,,ik weet nu wat ze doormaken in Van Koningsbrugge".

We hebben een receptie in de Pueblos Canarios een oud pleintje met Spaanse pubs uit de jaren 30 toen het toerisme hier een injectie moest krijgen en men nieuwe bouwprojecten begon. Staande receptie met tapas maar na 1 glas wijn werd Annelies onwel, hield het nog even vol en was daarna voor de komende 12 uur knock-out. Hoofdpijn, reumatiek noem maar op. Tegen 14,00 uur de volgende dag kon ze weer functioneren.

Foto's volgen van de duik van Peter

Zaterdag is een vrije dag. Voor Theo en Manuela is er een skipper briefing en Peter oet zijn paspoort afgeven aan Theo voor het visum voor Grenada.

Wanneer we uit eten gaan met Henry en Adèle wordt het onderwerp man overboord nogmaals aangesneden en recht door zee, zoals Henry is, zegt hij: je doet alles en je gooit natuurlijk meteen je reddingsvlot in zee.

Zo is dat. Geen ge-eikel met joon eerst of reddingvest of reddingslijnen, hop, reddingsvlot overboord. De tas van Peter staat klaar. Morgen gaat hij aan boord. Ze zal hem missen of liever: de modus dat de lucht even weg is als Peter binnen is, is even uitgezet. En voor iedereen even een tip: vraag nou niet elke keer:,,...en wat ga jij dan doen...als Peter weg is...?" Maar kom eens op bezoek!

eilandrit 2

Aan gezien we nog een huurauto hebben moeten we er gebruik van maken en we combineren het nuttige met het aangenamen. Voor Theo gaan we bij de Leroy merlin op zoek naar een slijpschijf voor de staal-slijpmachine die bij ontij de verstaging kan doorslijpen, bijvoorbeeld als de mast breekt in een zware storm. Je moet er niet aan denken maar je wilt er wel op voorbereid zijn. In de Leroy neemt Annelies ook even tijd om keramiektegels te bekijken want deze mega-gamma op zijn Spaans is niet alleen voor stoere mannen interessant.

Daarna slaat Peter een weg in naar de bergen met spannende haarspeldbochten en veel oefeningen die je liever op de motor zou nemen. We komen op de top van de wereld zo lijkt het.

Caldera de los Pinos de Galdar

Deze plaats, genaamd La Redonda, is het hoekpunt waar de grenzen van de gemeenten Moya, Santa María de Guía en Gáldar samenkomen; Vanaf hier heb je een wijds panoramisch uitzicht over het noorden en westen van Gran Canaria. De top maakt plaats voor het binnenland met een mozaïeklandschap, waar richting het noorden, de menselijke aanwezigheid steeds duidelijker wordt naarmate we de kust naderen. Witte steden en snelwegen.

Deze noordelijke binnenlanden waren ooit het domein van een mythisch nevelwoud dat bekend staat als La Selva de Doramas (ter nagedachtenis aan de inheemse leider die het verzet leidde bij de verovering van Gran Canaria).

Hoewel er nog steeds waardevolle overblijfselen van het oerbos te vinden zijn, werd het grootste deel ervan in vier eeuwen (van het einde van de 15e eeuw tot het einde van de 19e eeuw) gekapt, bestemd land voor landbouw en begrazing. Fruitbomen, gierst, aardappelen en groenten zijn hier verbouwd in kleine vegetatie die wordt geïrrigeerd door de passaatwinden, de levengevende adem van het Doramas-woud. Aan onze voeten liggen de Caldera de los Pinos de Gáldar, een vulkanische krater uit de meest recente cyclus in het ontstaan van Gran Canaria, evenals de Montañón Negro, een vulkaan in het oosten. Het zijn tijdgenoten met een geschatte leeftijd van 3.000 jaar.

Dit hele grondgebied van de zuidwestelijke helft van het eiland maakt deel uit van het Gran Canaria World Biosphere Reserve, uitgeroepen door UNESCO op 29 juni 2005.

Cenobio Valeron

Niet ver van de noordkust waar we de afslag naar de snelweg zullen nemen, stuiten wij op Cenobio Valeron. Een spectaculaire Aborigene grot van een collectief karakter. Op een hoge berghelling van de berg Gallego is deze vindplaats gelegen. De naam Cenobio of klooster is te danken aan het romantische geloof dat er een reeks celibataire priesteressen leefden, "harimaguadas" genaamd , bij wie jonge vrouwen van adellijke klasse tot hun huwelijk zouden blijven. Deze visie hield stand tot de 20e eeuw , toen het ware nut ervan werd erkend, waarbij de gelijkenis met andere structuren op het eiland en vooral met Noord-Afrika werd opgemerkt. Bovendien vermelden ook sommige kronieken de praktijk van het bewaren van voedsel in silo's op moeilijk bereikbare kliffen.

Deze collectieve schuur ligt aan de weg GC-291, in de gemeente Santa María de Guía de Gran Canaria. Het is een complex grottenstelsel op verschillende niveaus: 298 compartimenten met een inhoud tussen de één en drie vierkante meter, verdeeld over 8 verdiepingen. Ze werden opgegraven met stenen en houten werktuigen in de zachte vulkanische tufsteen op de berg die bekend staat als Montaña del Gallego. De gemakkelijke verdediging van de plaats, de natuurlijke beschutting die werd geboden door een natuurlijke boog in de berg, en de temperatuur- en vochtigheidsomstandigheden maakten het ideaal voor gebruik.

De datering die rond het jaar 2014 werd uitgevoerd, toont ons een graanschuur. Overblijfselen die in de silo's zijn gevonden, waaronder een groot aantal fragmenten en volkoren graan met snijsporen, suggereren dat gerst en tarwe in holtes werden opgeslagen. De grotten of silo's hebben verschillende vormen en afmetingen, sommige communiceren met elkaar, en zijn gegroepeerd in verschillende overlappende niveaus. Er zijn nog steeds trappen in de rots uitgegraven en er wordt aangenomen dat deze aangevuld zouden worden met ladders of steigers en touwen, maar die hebben geen archeologisch spoor achtergelaten.

Reserve Natural de los Marteles

eiland rondrit

Las Palmas - Santa Brigida - Vega de san Mateo - het "Reserve Natural Especial de los Marteles - Cruz de Tejeda - Roque Nublo - San Bartolomé de Tirajana - Santa Lucía de Tirajana - Agüimes

Vega de San Mateo - de sneeuwbron

Het oude pad dat werd gebruikt door paarden om de sneeuw naar het dal te dragen, begint bij de Abejerilla vallei. Het pad daalt af midden door het eiland tot aan de sneeuw-opslagplaats in de kathedraal in Vegueta (de oude binnenstad van Las Palmas)  de lastdieren droegen elk 2 ladingen compacte sneeuw van 40 kilo. De sneeuw was in stro en dekens gewikkeld om niet te smelten onderweg. Maar de tocht duurde 6 uren en de sneeuw smolt desondanks enigzins. Eenmaal in de voorraadkelder van de kathedraal werd de sneeuw aan de bewoners verkocht per pond. De klanten waren doorgaans welgestelde mensen die het ijs gebruikten ter verfrissing van zichzelf. Of het ijs werd gebruikt voor de zieken met hoge temperaturen, om hun hoofden te koelen. De opslagkelder was open tot 9 p.m. gedurende de zomermaanden. Dat was de enige tijd dat sneeuw van de berg naar het dal gebracht kon worden. Toen de Engelsen ijsfabrieken opstartten eind 19e eeuw, kwam de sneeuwhandel op Gran Canaria tot een einde. Het eilandbestuur had de sneeuwbron al verkocht in 1866.

Los Marteles krater

Op de 1509 meter hoge pas is alles anders. Het landschap, de temperatuur. Maar we genieten van een uitzonderlijk mooie dag en het wolkendek dat hier doorgaans over de hellingen naar beneden valt is vandaag ver boven zee. Dit fenomeen van drijvende wolken die in het dal glijden, zullen we dus niet meemaken. Daarenetegen is de natuur indrukwekkend

Dit diepe dal is van grote ecologische en landschappelijke waarde omdat op de hellingen veel wilde olijfbomen groeien en de rivier die door de bedding stroomt het hele jaar door water heeft. Hierdoor is het prachtig wandelen over de paden die door dit dal lopen. De oude krater 'Caldera de Los Marteles' is ovaal van vorm en heeft een doorsnede van 500 meter en een diepte van 80 meter. Omdat de krater een dal is waaruit het water niet kan weglopen, is de bodem zeer geschikte landbouwgrond en ook het vee graast hier graag. 

Cruz de Tejeda is niet meer dan een kruising met stenen kruis waar wegen uit alle richtingen bijeen komen Het witte staatshotel is mooi met witte natuurstenen tegels en torentjes en diversse terrassen. De bodega is gesloten. We besluiten niet te gaan wandelen, al is dit wandelgebied bij uitstek met panoramische vergezichten.

Onze route over de GC150 gaat over in de GC600. Hier hebben we geweldig uitzicht op de Roque Nublo.

Roque Nublo (Spaans voor 'wolkenrots') is een 67 meter hoge monoliet op het Canarische eiland Gran Canaria. Het is een van herkenningspunten van het eiland en ligt op een paar kilometer van het centrum van het dorpje Tejeda. De hoogte van Roque Nublo is in totaal 1.813 meter, waarmee het een van de hoogste punten van de eilandengroep is. De top is 4,5 miljoen jaar geleden gevormd bij een vulkaanuitbarsting. De monoliet is wandelend te bereiken vanaf de op 30 minuten afstand gelegen parkeerplaats, waardoor zomers toeristen de rots bezoeken. Het plateau bij Roque Nublo biedt een mooi uitzicht over het eiland, op de op het eiland Tenerife gelegen Pico del Teide, El Fraile (een rots die lijkt op een monnik) en de Pico de las Nieves, het hoogste punt van Gran Canaria.

Over de GC60 en GC65 via Temisas bereiken we de GC550 en de snelweg terug naar Las Palmas.

Fotoalbum ARC dagen

4 november , paëlla en vereeuwiging van Grey Hippo's vertrek

Buiten de intensieve en kostbare voorbereiding om met de ARC de oceaan te kunnen oversteken, je schip zo volledig en veilig mogelijk uit te rusten, zijn er voor ons hel kleine dingen waar wij een bijdrage aan kunnen leveren. Zo bestaat er blijkbaar aan de haven een "wall of fame" waar alle deel genomen schepen aan ARC hun naam of logo hebben geverfd. We vinden dan ook nog steeds de afdruk van jacht Chimo, het schip dat wij in Alderney al ontmoetten toen wij op onze "world tour" waren vertrokken in 2015.

Peter en Theo proberen met vaste hand het chabloon van de Grey Hipp tegen de muur te drukken en de verf eroverheen te spuiten. Opletten dat je je geverfde vingers niet net op een verkeerde plek zet. oei.

3 november, omarmd door het ARC-gebeuren

Goed geslapen en fit. We hebben croissantjes van de Mercadona, nog gehaald nadat we in het apartement aankwamen. Jus d'orange en helaas ...koffie vergeten. Op de hoek is een koffiezaak. In deze Spaanse stad is overal koffie te koop, overal eten, overal een farmacia en een supermakt. En overal wel een bedelaar. Dàt is in Nederland verboden gelukkig. Na het ontbijt gaan we naar de haven een wandeling van 25 minuten. Hoppa, voetstappen! De zon schijnt , de temperatuur loopt op naar 25 graden. Wat went dat snel. Geen tijd om thuis te appen , niet meer dan alleen: we zijn aangekomen. En we mengen ons in het vertrekkersgebeuren waarover we gelezen hebben toen onze vrienden van (toenmaals) de Twixx en de Chimo  gingen oversteken. Wat een enorme haven is Las Palmas. En verderop enorme cruiseschepen en nog verderop enorme commerciële pieren voor de Maersk containerschepen.

We hebben een pasfoto voor een ARC-toegangspas (die van Annelies is echt vreselijk) en Theo geeft ons de pas aan een keycord. Vandaag is de "fanfare" en optocht door de haven met hijsen van de vlaggen. Er is ook een Japans team. Annelies blijft aan de zijlijn - voelt zich ook aan de zijlijn omdat zij niet meevaart over de oceaan. Wat een onzin vindt Peter, je hoort er gewoon bij. Ja, dat weet ze, maar toch is het anders. Aan de zijlijn op het trottoir kan Annelies wel een paar foto's schieten. De Nederlandse vlag mag gedragen worden door een jongetje, heel leuk. Na alle "bossa" en "salsa" muziek belanden we aan de pier waar op elke rots een afbeelding en naam staan van hen die ons zijn voorgegaan. En de tekening van de Chimo staat er zelfs nog steeds.

Met Theo en Manuela wordt veel doorgenomen tijdens de koffie, tijdens het lopen of tijdens een drankje op een terras in het centro Historico. In de binnenstad ontwaren we al meteen mooie gebouwen. De kerk is gesloten, maar we krijgen wel een eerste indruk van de mooie binnenstad.

Het Plaza de Santa Ana werd ontworpen aan het einde van de 15e eeuw, kort na de stichting van Las Palmas de Gran Canaria door de Castiliaanse veroveraars. Dit plein werd opgevat als de administratieve en religieuze kern van de nieuwe stad en de aanleg ervan markeerde het begin van de stedelijke ontwikkeling van Vegueta, of oudste wijk van de stad.

Een van de meest herkenbare kenmerken van Plaza de Santa Ana zijn de hondenbeelden, die een symbool van Gran Canaria zijn geworden. Deze beelden, die verschillende jachthonden voorstellen, werden aan het begin van de 20e eeuw op het plein geïnstalleerd en zijn een populair herkenningspunt geworden voor zowel de lokale bevolking als toeristen. Dit zijn acht sculpturen die honden voorstellen en die zich aan het ene uiteinde van het plein bevinden, met uitzicht op de gevel van de kathedraal. Ze zijn gemaakt van gietijzer, hoewel groen geverfd om ze op brons te laten lijken. Het plein is omrings door palmbomen en gebouwen met traditionele houten balkons, zeer fraai.

De hondenbeelden zijn een eerbetoon aan de theorie dat de naam "Canarische Eilanden" afkomstig is van het Latijnse woord "canis," wat hond btekent. Volgens een oude legende vonden de eerste Romeinse ontdekkingsreizigers, toen ze op deilanden aankwamen, een groot aantal wildely honden, wat hen ertoe bracht de archipel met die naam te dopen.

Het is een dag vol gesprekken, super gezellig. 17.000 voetstaapen gedaan, vallen we wederom in ons bed. Maar nog lang niet zo moe als Theo en Manuele wier hersenen altijd alert en actief met alles wat komen gaat en alles wat ze nog willen afmaken voordat ze vertrekken en waardoor ze slecht slapen. Het is welzeker een imposant evenement.

Fotoalbum naar Las Palmas

Naar Las Palmas

De nazomer in Nederland is mooi met af en toe wat regendage, maar de temperatuur valt reuze mee. Wat mij betreft is die klimaatverandering gunstig, zegt Annelies. Helaas begint het weer over de wereld extremer te worden. Dat hebben zelf als gemerkt in Griekenland de laatste 3 jaren. Vlak voor ons vertrek naar Las Palmas valt dan de regen met bakken uit de hemel in Spanje en we appen met vrienden die daar wonen of zij getroffen zijn. De meesten niet maar wel krijgen we bericht uit Montry onder Valencia dat kennissen daar geen water en elektra hebben en dat wegen afgesloten zijn. Waar haal je water? De supermarkten zijn leeg. Mensen gaan roven. Mensen kopen van andere mensen water. Hulp komt langzaam op gang. We kennen de regio enigzins omdat we er zelf een huis gehuurd hebben en we vermoeden hoe vreselijk alles moet zijn. Vrienden die net verhuizen van zuid Duitsland naat Tarbena filmen de bermen van wegen waar vrachtwagens op elkaar zijn gegeleden in de modderstromen, ravage....

En wij....wij genieten van onze tuin, klagen over de nattigheid en dat je het tuinpad niet schoon krijgt met de bezem. Maar de herfst toont al haar kleuren in de bladeren de hemel en de duinen.

In de logeerkamer beneden liggen de tassen. Voor de regels van elke vliegtuigmaatschappij geschikt, Transavia en Easy Jet en als Peter terugvliegt uit Grenada met British Airways. Wanneer Annelies terugkomt uit Las Palmas mag ze het kleinste tasje mee dus alles moet er in Las palmas uit en mee met Peter. Jennifer's kamer is in orde, alle dekbedden en kussens op een stapel. Bloemetje erbij. In d ekeuken staat nog wijn en port, ze mag alles opzuipen. De katten vermoeden dat er wat gaat gebeuren. Wanneer Annelies toevallig even een fietsmand, die gebruikt is voor boodschappen, terugbrengt naar de garage, vliegt Freija onder de bank in de veronderstelling dat ze naar de dokter moet of nog erger: op reis in de auto naar een ver oord. Nee, Freija we gaan dat even niet meer doen en bij de dokter ben je al geweest. Het maakt niet uit. Zulke dingen zij eng en ook als Albana aanbelt speren de katten naar buiten want Albana wordt geassocieerd met de stofzuiger. En waarom Freija wegrent als Jennifer komt? Dat zou dan vanwege de tracker zijn die zij om de nek van d epoes tracht te doen. Dan maar zonder tracker. Jennifer doet haar best om vertrouwen van Freija te winnen. Jennifer is een toegwijde schat van een kattenoppas. Wat zouden we zonder haar moeten...?

Albana brengt ons om 09.00 uur naar het station vanwaar we met de trein naar Schiphol reizen, makkelijk. Daarna is het inchecken en doorlopen naar Starbucks voor koffie en een sandwich. Het vliegtuig vetrekt bijna een uur later dan gepland. Tegenwoordig zitten we elk graag aan het gangpad. Laat anderen maar lekker uit het raampje kijken. Naast Annelies neemt een Noors echtpaar plaats. De vrouw zegt iets onverstaanbaars en ploft met poppenarmen in haar stoel. Ze laat meteen haar hoofd hangen en we vermoeden dat deze vrouw niet 100% gezond is of een aandoening heeft in de hersenen. Ze houdt haar handen tegen haar hoofd als de motoren aangaan en leunt tegen haar man aan en mompelt. Ze zoekt met haar vingers naar een iets in het rekje aan de rugleunung van de stoel voor haar. Het blijkt een "kotszak". Die houdt ze nog voordat het vliegtuig naar de startbaan rijdt, stevig vast. ,,O nee", denkt Annelies, ,, niet overgeven alsjeblieft". Niet meer zoiets meegemaakt sinds de kinderen allebei tegelijk in hun bed ziek werden en je niet wist waar je eerst moest ingrijpen met een doordrenkt bed, pyama, kind, en bespetterde gang.

Het valt mee maar mevrouw gedraagt zich vreemd. Dementie? Autisme? Ze brengt een bezoek aan het toilet. Wanner ze terug is spreekt de stewardess haar man aan: ,, heeft u haar iets gegeven voordat u op reis ging?" Hij schudt nee en denkt na. ,,Misschien alcohol?" Vraagt de stewardes. ,,O,dat is het!' Annelies stelt vast dat ze dronken is en hoe! Peter fluistert:,, Ja Noren, wodka gezopen!" Duidelijk, want je ruikt niks. Mevrouw raakt in een coma en komt bij kennis na 5 uur vliegen. ,,Hallo, ik ben Annelies en waar gaat de reis heen?" Er volgt een ontzettend leuk gesprek en Annelies komt ook meteen te weten hoe de wegen in midden en noordelijk Noorwegen zijn en dat je met de camper of motor toch het beste in april/mei een rondreis moet maken wat daarna komen de muggen ,de toeristen en tenslotte de regens. ,,En weet je," zegt de Noor, ,, in april en mei kan het soms opeens heel zomers aanvoelen". OKAY die raad nemen we mee in onze vakantieplannen.

Op Las Palmas huren we bij Goldcar een auto. Inmiddels is het donker geworden, dat gaat in zuidelijke oorden heel snel. We rijden over de zeer goede wegen maar met raadselachtig plotselinge afslagen naar de stad en we vinden Lilie, de verhuurster van ons apartement. Zij opent een garagekelder onder een flatgebouw, 2 straten verder dan waar ons verblijf ligt. Onze studio is slim ingericht, wit veverfd met leuke accessoires (Ikea en de Chinees) keuken met afzuigkap dus we kunnen lekker koken. Alles inhalen wat we thuis niet meer mogen. En een goed bed. Annelies is op. Ze slaapt tot 04.30 en trilt dan nog van veroeidheid. Neemt een stukje Lorazepam en slaapt verder. Dag 2 komt eraan en zal vol zitten met bezigheden.

november, op naar de ARC+

Thuis

• Het huis is verduurzaamd: zonnecellen, geweldige warmtepomp - heelrijk die warme vloer weer- en nieuwe kozijnen met HR++ glas.
• De boot is niet verkocht maar er is wel een geïnteresseerde koper gaan kijken. Dat betekent dat we nog niet kunnen investeren in verbouwen van de achtertuin tot luxe uitbreiding van ons woonoppervlak. Wel pakken we de voortuin zelf al deels aan. De tuinman doet de rest.

• Staar-operatie Peter

  In de ooglens zitten eiwitten. Met het ouder worden, gaan die eiwitten samenklonteren. Daardoor wordt de lens langzaam minder helder. Dit is een normaal ouderdomsverschijnsel dat al vanaf 55 jaar kan ontstaan. Rond de 75 jaar heeft 70% van de mensen staar. Ouderdomsstaar is dan ook de meest voorkomende vorm van staar. Peter zag al 3 uur na de operatie geweldig goed en is nu bijna klaar met druppelen van beide ogen. De verjonging heeft enorm geholpen.

• De pijn van Annelies

  1 op de 10.000 heeft de pech een zenuwbeschadiging op te lopen. Ze is dus niet de enige. In de loop van 4 jaar is het oppervlak van de aangezichtspijn (Neuralgie) verkleind maar dat houdt niet in dat de intensiteit van de pijn minder is. Door steeds maar moed te vergaren en ondanks depressiviteit naar buiten te gaan en het leven te leven zo goed als het kan, is mogelijk de conditie verbeterd en dat draagt dan weer bij tot genezing van de zenuw, vermoeden wij. De lieve kattenoppas is een ongelofelijke stimulator voor Annelies om net als zij wandelingen te ondernemen, kortom naar buiten te gaan, dopamine aan te maken. Als je leest en ziet dat wij reizen is dat niet zonder pijn. Maar je moet de afweging maken hoe je ermee omgaat. Voldoende rust als tegenhanger, vermijden van stress. Extra pijnstilling of niet. Afspraken maken of niet. Afspraken en halverwege afhaken en naar huis, op de bank. In gesprek met de huisarts zaten we gedrieen te relativeren na 4 jaar pijn. Annelies wordt 68 en leeft. Velen al niet meer. Velen zijn zieker. Annelies "heeft alleen maar dit". Het is zeker niet makkelijk maar je leeft en moet elke kwaliteit van leven pakken, genieten en beseffen dat je bevoorrecht bent.

ARC+ zie:    www.worldcruising.com

Peter vaart mee de oceaan over met de Grey Hippo, jacht van de vrienden Theo en Manuela. Vertrek van de ARC+ is op 10 november. Deze vloot gaat naar Cabo Verde en dan de oceaan over naar Grenada. De reis van zijn leven. Nog voordat we in Las Palmas zijn worden we al door het ARC gebeuren omarmd. Dat betekent dat we ons al opgegeven hebben voor een "wining en dining". Zelfs al keuze moesten maken welk menu. Eh...eend of biefstuk?

Zaterdag vliegen we naar Las Palmas. Nu dus contact opgenomen met de verhuurster van ons appartement: graag een parkeerplaats. En er staat iemand op ons op te vangen. Theo heeft eveneens geregeld dat wij van hun havenparkeerplek gebruik kunnen maken als zij hun eigen huurauto inleveren.

Handig voor de buurt om te weten dat de kattenoppas hier zal wonen. Alles met gesloten beurs dus je hoeft niet te melden aan de gemeente dat we illegaal bezig zijn. En oja, óók zij gebruikt de afzuigkap de laatste 6 maanden niet meer.

Plan Gran Canaria: 2 dagen autohuur en rondrit maken. Daar omheen worden we opgenomen in de festiviteiten. Annelies krijgt een toegangspas. Op 10 november vertrekt de Hippo met Theo en Manu, Michel (zeilvriend uit Samos) en Peter. Na uitzwaaien keert Annelies terug naar huis.

Skadi

De boot is nog niet verkocht maar staat er goed bij, zegt Nick onze makelaar. De markt is afwachten door de oorlogen en door de presidentsverkiezing in Amerka. Als ze niet verkocht is in het voorjaar dan gaan we gewoon 4 of 5 weken varen, luxe probleempje.