Februari, de stand van zaken...

Deze maand staat in het teken van de Middellandse Zee-dag bij de toerzeilers. Deze vond gisteren plaats. Wij en nog twee koppels hielden een presentatie. En je steekt er altijd wat van op. Zo is bij ons de vraag om een airco aangewakkerd en we zijn er nog niet uit hoe we het Klimaat op de boot optimaal kunnen krijgen. Watergekoelde generator is ook een optie en het hoeft niet heel duur te zijn. We kregen van vrienden een Honda aggregaat in bruikleen, de stilste dieselgenerator. We hadden hem reeds gespot op Bostools.com. Dus die try-out gaat het zeker worden, misschien in combinatie met een slaaplamer airco. Dan moet Peter wel (weer) een paar gaten in de boot boren...of heeft iemand nog een optie?

Tijdens de presentaties bij de Toerzeilers hoorde je onder de toeschouwers in de zaal af en toe een zucht of een vloek als er over de prijs van een Italiaanse marina gesproken werd. En tja, dat heb je in die contreien. In Griekenland is het heel anders.

Praatje financiën: Misschien even leuk om te vermelden en voor diegenen die onze site bezoeken vlak na de informatiedag, hier en nuttig weetje. Skadi was aan havengelden kwijt:

• 2016: euro 6500,= Daar zit tevens in: voorjaar overwinteren Albufeira, reis om Spanje, 2 maanden overzomeren Murcia, Balearen, Sardinie, 5 weken liggeld Ostia-Rome, najaar overwinteren Sicilie
• 2017 euro 4800,= Daar zit tevens in: voorjaar overwinteren Sicilie, Kroatie 3 maanden cruising permit, Montenegro Cruising permit 2 weken, overwinteren Sicilie
• 2018 euro 3000,= Daar zit tevens in: voorjaar overwinteren Sicilie, Dekpa vergunning Griekenland, 2 weken liggeld Preveza, doorvaart Korinthe Kanaal, najaar 4 weken liggeld Crotone Yacht club en 3 maanden op de kant bij Elio.
• 2019 Griekenland moet lukken met 2000,= euri.

We schrikken ons dan ook een hoedje als we zien hoe duur de Italiaanse kust weer tzt zal worden. Op de vraag hoe je dat allemaal kan bekostigen geven wij als antwoord: wij hebben een inkomen uit pensioen en AOW, wij verhuren ons huis een half jaar. En spaargeld...ja daar raak je wel doorheen. Want een boot kost nou eenmaal geld. En dan hebben wij het geluk geen reparaties te hebben op een paar hele kleine na. Maar wel onderhoud en luxe. Gerard van de Buona vista had wel een hele treffende en leuke opmerking met een knipoog naar je portemonnaie:

,,je moet het zo zien: wie kan blijven doorvaren heeft zat geld. Wie 6 maanden vaart en 6 maanden thuis is kan het redden en dan heb je mensen die het hele jaar in Griekenland op hun boot wonen en die hebben eigenlijk geen cent te makken".

Griekenland varen is (be-)sparen.

Er kwamen op de presentatie vragen als wat doe je met je jaarlijkse anti-fouling: gewoon niet dus. Peter duikt onder de boot en krabt alles af met de verfkrabber. Na 3 jaar doen we nu pas weer antifouling. Men kan zich niet voorstellen dat je alles wat je thuis gewoon deed niet meer doet, je je niet meer houdt aan de regeltjes van thuis en de gewoonte om je bootje zo netjes mogelijk te houden aan je laars lapt. Who cares het gaat om kunnen blijven varen en genieten meer niet. Kortom het komt erop neer dat je het geld niet hebt of ervoor over hebt en het kan je eigelijk niks meer schelen. Iedereen vindt een weg in zijn zwervende bestaan en we doen het met de tips van de vele anderen. Je krijgt dus continue aanraders qua onderhoud, aanschaf, antifouling, zelf doen of niet en door wie dan? De informatiestroom is gigantisch in de Med onder zeilers, het houdt niet op. En liefst doe je het zo goedkoop mogelijk. Tenzij je geld genoeg hebt en overhoudt - de cashflow die continue hoog is. Terecht begreep een van de vragenstellers: oh, dus je moet gewoon gaan en je niet 100% voorbereiden.

We kregen vragen over de katten en ja, heb je een watervrije kat dan zal die gegarandeerd een zwempartijtje beginnen wanneer je een haven binnen loopt. De katten van ons HATEN water en blijven aan boord tot de loopplank uit is en dan gaat Freija als balletdanseres over onze (zelf vervaardigde) passerelle opzij kijkend naar het gevreesde water. Honden leert men commando's en katten laat men altijd vrij. Onze katten zijn streng opgevoed en we verliezen ze nooit uit het oog want we willen ze niet kwijt raken. Het commando: terug! en kom hier! geeft hun de rllingen over de rug en ze rennen dan naar huis. Alhoewel Odin nog wel eens tegensputtert. "Kom hier" druist in tegen zijn dominante mannetjes drang naar regie. Maar een knuffel van de baas die hij adoreert, overtuigt hem meestal wel te gehoorzamen.

De gegeven presentaties hebben ons ook even aan het denken gezet over te bezoeken kustplaatsen in de toekomst. Als het werkelijk zo'n gekkenhuis is bij Capri/Salerno en Amalfi kust vanuit de boot qua schoonheid tegenvalt en ook nog erg duur is, dan laten we die omgeving gewoon wachten tot hier een camper voor de deur staat. Onze route west Med is bij deze al bepaald: Eolische eilanden, Ponza, Elba, Corsica, Balearen, Barcelona, Valencia.

Nieuw inzicht over Azoren speelt ondertussen mee bij ons: wellicht moeten we de Med eerder uit, want je weet hoe het lopen kan: uiteindelijk komt het er misschien niet van naar Azoren te gaan. We zouden Azoren kunnen inlassen en daarna terug naar de west Med. Tenslotte moet daar ooit de boot verkocht worden. Jemig, horen we jullie zeggen, speelt dat nu al een rol? Ja mensen we zijn al bijna 5 jaar "bezig". Dan zijn we op de helft. Het gaat hier alleen maar over luxe dilemma's....lijkt het misschien. De zorgen daar hoor je ons natuurlijk niet over, noch over de emoties, enig gemis. En we zijn gelukkig nog gezond.

Ondertussen zijn er onder de ons bekende zeilers werkelijk al mensen die gestopt zijn met varen of de boot verkocht hebben. Gestopt zijn Umata, The Rose Rambler of Devon de boot met de kat, de hond, de leguaan en de baby. Ook SY Wind en Water. De Beau (velen bekend) maar die zijn op rivierreis met een motorjacht; en onze Turkse vriend Alpar Saigin zal zijn mooie Deloa moeten verkopen wil hij zijn leven kunnen blijven financieren, Turkije is in een crisis beland en alles is minder waard geworden, je spaargeld, je pensioen, je boot. We zagen trouwens dat je voor 229,= euro al een week in een resort kunt verblijven. Engeland volgt straks? We leven mee met de uiterst verontruste Engelse vertrekkers.

In huize Tilburgs gaat het om lekkere Nederlandse dingen eten, maar God wat kijken we uit naar de Souvlaki, de Pulpo en de Tzatziki. Afspraken met vrienden en bij medische instanties - voornamelijk check-ups. In Atelier Annelies is het druk, de naaimachine staat paraat. Klussen: verven, timmeren, schoorsteen vegen, nuttige dingen kopen, schuifpui laten repareren ping kassa, nieuwe broeken aanschaffen, nieuwsbrief 3 in elkaar zetten, katten naar de dierenarts, medicijnen en verband aanvragen voor de medicijndoos aan boord, nieuwe bril voor Peter, tuinman inplannen (4x per jaar tijdens de verhuur) zaken met Belvilla afstemmen, en 11 maart gaat Peter naar Crotone.

Is het echt alweer 4 jaar geleden dat we vertrokken? Reisplan 2019: zo snel mogelijk naar Griekenland en in dagtochten doorvaren naar Evia. Dat doen we meestal zo: 3 dagen varen 1 dag rust, 3 dagen varen 2 dagen rust. We hopen aan boord vrienden te krijgen, waar ze opstappen hangt af van onze route. We zijn aan het aftellen en verlangen naar warmte.

januari, Vlissingen

Het is winter en dan kom je je andere ik - je Med-ik tegen: bibberen dus. Toen ergens in december het licht uitging beseften we dat nou juist dát zo geliefd is en een van de factoren is waarom vertrekkers niet meer naar huis willen: het licht. Want ook al wordt het in zuid Europa koud; Crotone gaf 8 graden aan, in Sicilië sneeuwt het ook....licht is er altijd. In februari lijkt het daar wel juni. Dus ...nog effe volhouden hier. We komen ook absoluut ons bed niet uit voordat het redelijk licht is en we vragen onszelf af hoe we het in Godsnaam een leven gedaan hebben: in het donker je kinderen op de fiets naar school brengen; om 05.00 uur opstaan om de eerste trein te halen.

De dag begint met katten gepoets naast ons bed: ze wassen zich en dan gaat Odin drentelen en naar beneden. Dat is al omgedraaid: Peter gaat drentelend slaapwandelend naar beneden om de deur te openen zodat de katten naar buiten kunnen. Wanneer we talmen komt Odin ons halen. Dat begint eerst met langdurig naar je staren in het donker - we zien dan twee spitse oren afgetekend tegen het gordijn. Daarna zet Odin de voorpoten op je lijf en loopt weg, mauw mauw volg mij a.u.b. Is hij eenmaal buiten geweeets dan komt hij roepend binnen: maaauw mauw - hallo ik ben er en overdag zeggen wij: Ja-a!"

We hebben een kattenluik gemaakt in de slaapkamer beneden maar tegenwoordig willen de katten liever eerst hun neus buiten de schuifpui steken in de keuken. Sneeuw en vrieskou: toch maar niet. Maar het avontuur lokt en dan gaan ze een half uur later toch maar de tuin in. Defensief, want er sluipt nog meer gespuis rond om die tijd en nieuwsgierig want er gebeurt altijd wat. Een dode muis lag ook weer onder de eettafel. De vierde dit seizoen. Veel leuker om mee te spelen dan pluche exemplaren want deze klaagt en piept nog een tijd. Soms ligt er een bloedspoor. Het is hier af en toe net de Wild Geographic. Toch blij met die rovers in huis en ook op de boot, want ze houden ratten tegen.

We hadden deze winter kakkerlakken in huis, ook iets waar katten graag in bijten. Overigens komen kakkerlakken mee in supermarktdozen (ook in Nederland) en in koffers. En deze algemene in Europa veel voorkomende kleine kakkerlak kan uitgeroeid worden met een Hoi-Hoi lokdoos en gifpuntjes onder warme apparaten, want daar zitten ze graag. De tube gif gaat mee naar de boot. En je vraagt je meteen af hoe noodzakelijk het daar is om schoenen op de kade te laten staan en op de boot op blote voeten te lopen of hoe belangrijk het is om je schoeisel eerst in chloor te dopen voordat je de boot opgaat want kakkerlakken komen in dozen en koffers, werd ons verteld door de kakkerlak expert. Eitjes zijn ook geen eitjes maar al echte baby-kakkerlakjes en eitjes blijven niet onder je schoen plakken maar de baby's lopen meteen weg. Dat wisten jullie waarschijnlijk nog niet?!

We doen klussen en naaien gordijnen en hebben fabricaat voor zonneschermen aangeschaft , nog een hoop te doen. Er staat een griezelige tandvlees behandeling voor Annelies te wachten en een euvel aan haar voet moet bekeken worden door een orthopeed en hopelijk kan pijn bij lopen verminderd worden. Een agenda met kliniekbezoekjes en ook bezoeken we onze zoons en vrienden. De trip naar Boot Dusseldorf leverde geen aankopen op maar wel veel vernuft: er zijn weer een hoop nieuwigheden en we verdiepen ons in technische dingen die wij toch nog willen aanschaffen dit- of volgend jaar, zoals een generator, een hendel om electrisch te lieren.

Klussen in huis zijn er altijd. We zullen e.e.a. niet eens afkrijgen. Zeker is dat we ons huis niet verkopen en dat we dus geen geld hebben voor de droom-catamaran. Ondertussen zijn we al bijna aan ons 5de jaar begonnen en wie houdt dat vol? De tendens is toch wel om het steeds rustiger aan te doen. Iets wat ons aanvankelijk gek in de oren klonk toen we dat van het jacht Le Clapotis hoorden; wij waren toen nog in volle planning en volle gang. Maar er treedt een verzadiging op en ook elke keer een nieuw ritme, omdat het toch bakken energie kost om dit avontuurlijke varen te kunnen doen.

Onze keuze om met de auto heen en weer te rijden blijkt nog beter dan we hadden gedacht nadat we het blog van Ron en Matty op reis hadden gelezen, over de problemen met het vliegtuig en hun hondje en ook weer hoe gecompliceerd het is om te reizen per trein, vooral door niet-EU landen waar een trein nog minder rijdt dan in zuid Italië en waar je geen fatsoenlijke overnachting kunt vinden. Gelukkig is overal ter wereld Booking.com. als er internet is...Beiden zelfs in Cambodja, vertelde de zoon na zijn backpackreis.

We fietsen en rijden hier flink wat rond en het valt ons  op hoe gedwee Nederlanders eigenlijk zijn in hun gedrag. Met een robotachtig automatisme volgen we borden en hekken en GPS er als je geen scholier meer bent -want dan mag het - verlies je je inventiviteit om je eigen route te doen, ofwel rechtdoor naar het toilet in Intratuin, de kerstspullen omzeilend, ofwel links fietsend, rotondes vermijdend op rit naar de apotheek. Gelukkig  voelen wij ons nog tiener en negeren wij de regels, helemaal als er geen verbodsbord staat want dan mag het. Zo werkt het immers ook in Italie, Kroatie, Griekenland... Dat leverde wel even een hachelijke situatie op met een Vlissingse meneer die al zijn hele leven rechts fietst op een rechter fietspad, want Annelies fietste links op een rechter fietspad om zo rotondes te vermjden en zo een 400 meter kortere tocht naar huis af te leggen. Buitenlandse mentaliteit en niet te vergeten de diep gewortelde Randstad mentaliteit laat zijn sporen na.

,,Sodemieter!!!" riep de meneer uit, toen hij om het bochtje Annelies in het vizier kreeg, bijna te laat om zijn dromerige geslinger recht te stellen. Ja, ja, had U bijna een Haags blondje over uw stuur heen! Het is natuurlijk een walhalla in Nederland in onze rommelvrije parkjes en onze aangelegde straatjes. Allemaal ook zo leuk en gezellig. Zelfs de supermarktkarren hebben tegenwoordig een gezellig gezichtje op de voorplaat- althans bij kinderkarretjes. Het zal niet lang duren of de grote mensen karren krijgen, ook met smiley' s. We kunnen niet blijven opnoemen hoe groot de mate van ontevredenheid en chagrijn is in dit land en dat terwijl het hier zo mooi, zo schoon en zo gezellig, zo goed geregeld is, bizar lijnrecht tegenover de pracht van onze maatschappij. En misschien heeft het met leeftijd te maken maar we zien door onze reis hoe overtrokken men in Nederland bezig is met milieu. En we begrijpen niet dat dat niet eerst op Europees niveau wordt aangepakt want in het zonnige zuiden is het een ramp: "niemand" bekommert zich om vuil ook niet in het water. Niemand bekommert zich om de leeg geviste Middellandse Zee. Het zeldzame rode koraal dat verdwenen is en wel degelijk terug kan komen, heeft een telg uit de Cousteau familie bewezen op de Balearen. Daadwerkelijk de enige plek waar ook wij tussen mooie grote en kleine vissen zwommen.

We doen aan ons eigen milieutje en scheiden alles. Het gaat zover dat je je schuldig voelt als je een verpakkinkje in de verkeerde container gooit. In Italie gooi je het gewoon op straat. Op de boot hebben we nu een groot schepnet, waarvan de steel lang genoeg is om plastic mee uit het water te scheppen. Wordt vervolgd... Ons vorige schepnet is door 9 Bft van de zonnecellen af gerukt en in de Adratische zee gevlogen. Wat een geluk voor de vissende jongetjes van een of ander eiland.We houden jullie op de hoogte van alle voorwerpen die we vangen komend jaar. Hopelijk raakt er niets in de schroef.

Wanneer je aan een volgend seizoen begint te denken komt bij Annelies al gauw het gevoel op: o God wat gaan we dit jaar meemaken en dan gaan de gedachten ook weer terug naar hachelijke situaties in 2018. Monemvasia harbour was er 1 en dan de orkaan van de Med. En als we er nog eens goed over nadenken waren wij aan de westkant van de Peloponnesos al bezig met de voorspelling van de Medicane. Het rommelde maar tussen Sicilie en Peloponnesos en we voelden ons er niet safe bij. In Pylos zeiden we: we moeten noordwaarts want het gaat hier niet goed. We zijn goed in berekening maken en vaardig in weersvoorspellingen in de gaten houden en nare situaties voorzien, waardoor wij niet in risico situaties verkeren. Maar wat gaat er komend jaar allemaal gebeuren en hoe gaan wij er mee om? Vast en zeker net zo verstandig.

Voor diegenen die het even niet meer trekken in al de negativiteit: hier is een website met positieve dingen  https://www.goodnewsnetwork.org